Hoofdzaak - A.K. Turner

Dodelijke geheimen blijven opduiken

Ze hoefde niet nog een keer te kijken om te weten wat tegen het kanaalschip had gebonkt. Het was geen oude gymschoen geweest, maar het drijfnatte hoofd van een man die voorover in het water dreef.

Tijdens haar werk in het mortuarium ziet Cassie raven elke dag stoffelijk overschotten, maar wanneer het lichaam van een verdronken man tegen haar woonboot botst, komt dat haar toch een beetje te dichtbij.

Brigadier Phyllida Flyte denkt de overleden man te herkennen en probeert zijn identiteit officieel te bevestigen. Omdat ze haar collega's niet vertrouwt, wendt de wanhopige Flyte zich voor hulp tot Cassie.

Samen zullen Cassie en Flyte fatale geheimen opdiepen - geheimen die Flyte niet kan laten rusten. In het beste geval zet ze haar carrière op het spel; in het slechtste geval moet ze het zelf met de dood bekopen.

*****

A.K. Turner (1959) heeft met dit boek haar derde Cassie Raven-thriller afgeleverd en het bevestigt haar schrijverstalent. Ze schreef al van jongs af verhalen en door haar werk als journaliste, documentairemaker en tv-producent had ze vele ideeën en bedacht ze verhalen en personages.

Er zijn twee protagonisten in deze serie en in het eerste boek was dit een zeer verrassend gegeven. Beiden sleuren ze de nodige bagage mee uit hun verleden en ondervinden tegenkanting in hun werkomgeving. Nu in het derde boek is het verrassende er wat af maar het blijven intrigerende figuren. De auteur heeft er ook nu werk van gemaakt om ze verder te ontwikkelen, de reden waarom je deze serie toch best in volgorde leest ook al zijn ze perfect apart te lezen.

In het tweede boek concentreerden de plot en de misdaden zich rond Cassie Raven zelf en haar familie en ging het over een cold case maar nu zijn de klanten van het mortuarium weer de spil waarrond het misdaadverhaal draait. Het was ook nu weer boeiend om de autopsies en de bevindingen ervan te volgen, het blijkt toch een job te zijn waar medische kennis belangrijk is maar evengoed intuïtie en buiten de gebaande paden denken een rol spelen. De respectvolle manier waarop Cassie met de doden omgaat maakt nog steeds indruk.

A.K. Turner heeft de plot zeer goed opgebouwd ook al heeft ze haar tijd genomen om op kruissnelheid te komen. De spanning druipt er niet vanaf in het begin maar daar komt wel verandering in naarmate het onderzoek vordert. De persoonlijke ontwikkelingen van zowel Cassie als Phyllida zijn hier mooi in verwerkt.

Hoofdzaak is een boek dat heel vlot leest en waar je ook wíl in doorlezen, het einde naderde dan ook snel. Een intrigerend en uiteindelijk spannend boek dat ook nog boeiend is met een goede plot en verrassende plotwendingen. Op haar website lees ik dat Turner aan een nieuwe Cassie Craven-thriller aan het schrijven is, laat maar komen! Ik ben fan.

Eerder: Lichaamstaal, Levenslang

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2025) - 375 blz.

Oorspronkelijke titel: Case Sensitive

Vertaling: Harmien Robroch

Het wilde-vrouwenpad - Brigitte Ars

Avontuurlijke wandelingen

Zoektocht naar de essentie van vrijheid en de kracht om als vrouw je eigen pad te vinden aan de hand van 12 wandelpaden

Wanneer Brigitte Ars tijdens het wandelen van de Harzer Hexenstieg een verbranding van een heksenpop ziet, realiseert ze zich dat haar als avontuurlijke vrouw vroeger hetzelfde had kunnen overkomen. Geïnspireerd door dit besef besluit ze ook andere 'vrouwenpaden' te lopen. Ze dwaalt over de Brontë Way in Yorkshire, sluit zich aan bij een Ierse pelgrimage voor de godin en heilige Brigid, en bewandelt de Via Matildica in Italië. Onderweg ontdekt ze de verhalen achter vrijgevochten vrouwen als de avontuurlijke Schotse Nan Shepherd, de Zweedse Astrid Lindgren en de Franse simone de Beauvoir. wat kunnen we leren van hun moed? En hoe speelt hun strijd voor vrijheid door in het leven van vrouwen van vandaag?

Brigitte Ars (1964) werkte als freelance journalist en correspondent in afgelegen gebieden in Afrika en Azië en woonde in Amerika en Maleisië. Tegenwoordig is ze deeltijds docent aan de Breda University of Applied Sciences op de afdeling toerisme en bij het Lectoraat Storytelling. Daarnaast runt ze het platform Alice goes Wild om mensen te inspireren die een avontuurlijk leven willen en is ze host van de Avontuurlijk Leven-podcast. Ze is ook auteur van enkele non-fictie boeken waaronder Hoe wikkel je een sari om over haar leven in India en Waar is het avontuur? Zoektocht naar een avontuurlijker leven.

Brigitte Ars kan zich niet anders herinneren dan dat ze avontuurlijk was en het werd zelfs haar levensfilosofie. 'Het laat je helemaal tot leven komen. Het verfrist, verrast en helpt je groeien. Het houdt je mentaal en fysiek gezond' schrijft ze op haar Instagram account alicegoeswild. 'Je hoeft niet ver te gaan om de avonturier in jezelf aan te spreken', micro-avonturen zijn voor haar korte ontsnappingen die in haar drukke leven passen.

In dit boek heeft de auteur 12 wandeltochten beschreven die allemaal de naam dragen van een vrouwelijke avonturier - schrijvers, wetenschappers, kunstenaars - en allemaal hebben ze wel iets met wandelen. Er zit een grote verscheidenheid tussen ook al in de tijdsperiode waarin ze leefden. De paden van deze uitzonderlijke vrouwen bevinden zich ergens in Europa en niet eens zo heel ver, de verste wandelroute situeert zich in Athene. Verder zijn er in Engeland, Ierland, Schotland, Zweden, Italië, de Faeröer eilanden, Duitsland, Frankrijk en het Nederlandse Limburg.

Dit boek beschrijft wandelpaden of toch delen ervan die de auteur alleen of met anderen deed en haar beschrijvingen zijn heel erg levendig zodat je als het ware meewandelt, zeker omdat je de neiging krijgt om deze streken te googelen en meer info op te diepen, per wandeltocht heeft ze trouwens ook enkele foto's opgenomen in het boek. Op haar Instagram account vind je een uitgebreidere selectie maar dit ontdekte ik zelf pas na het lezen van het boek.

Maar het boek is veel meer dan een reisverslag, Brigitte Ars heeft er een ook een wandeling van gemaakt ín de verschillende vrouwenverhalen en ze toetst deze aan haar eigen levenservaringen en maakt er zelfs een soort van spirituele tocht van soms. Er zijn ook heel wat wetenswaardigheden te lezen over het landschap, de tijdsgeest en de geschiedenis waarin deze vrouwen leefden. De auteur legt een grenzeloze bewondering aan de dag voor deze vrouwen die hun tijd ver vooruit waren, onafhankelijk, eigenzinnig en opboksend tegen de mannelijke maatschappij om zo hun vrijheid te veroveren. Ars weeft er ook regelmatig eigen ervaringen doorheen. Af en toe is het boek zelfs wat filosofisch of zelfs spiritueel.

De auteur heeft het boek doorspekt met tips over boeken over of van de betreffende vrouwen en aan het einde zijn deze gebundeld, mijn nog-te-lezen-lijst is er niet korter op geworden moet ik zeggen maar ik kan bijna niet wachten om erin te duiken. Eén boek had ik voorheen al gelezen, De levende berg van Nan Shepherd en ik kan Brigitte Ars hierin volledig bijtreden.

Naarmate de verhalen en de wandelingen vorderen, wordt het feministische thema dat aan de grondslag ligt van dit boek steeds duidelijker besproken en het was heel erg boeiend om er over te lezen en er dan zelf over te reflecteren.

In Het wilde-vrouwenpad zijn twee hobby's van mij gecombineerd, wandeltochten maken én lezen, het kan dus niet anders dan dat ik helemaal in de wolken was met dit boek. Brigitte Ars weet je helemaal in het boek te trekken én in de verhalen van deze 12 uitzonderlijke vrouwen. Het is absoluut een inspirerend boek op meerdere vlakken, je krijgt zin om deze wandelpaden te verkennen, de vrouwen beter te leren kennen en je te bezinnen of toch op zijn minst na te denken. Een dikke aanrader dit wandel- en vrouwenboek.

Uitgeverij: Querido (2025) - 272 blz.

Levenslang - A.K. Turner

Alleen de doden kennen de waarheid

Waarom had hij niet direct contact gezocht met haar - zijn enige dochter - toen hij vier jaar geleden vrijkwam?

Cassie heeft al van jongs af aan een vreemde affiniteit met de dood. Toen ze vier jaar oud was, kwamen haar ouders om bij een auto-ongeluk. Tenminste, dat is wat haar grootmoeder haar altijd heeft verteld... Maar dat blijkt een leugen: Cassies vader leeft nog. Hij werd veroordeeld voor de moord op haar moeder en bracht jaren achter de tralies door. Het is inmiddels vier jaar geleden dat hij is vrijgelaten en nu blijkt hij op zoek naar haar. Hij zweert dat hij onschuldig is. Cassie wil hem geloven. Om de waarheid te achterhalen moet ze zelf onderzoeken wat er op die fatale dag zo lang geleden gebeurde. Ze roept daarbij de hulp in van brigadier Phyllida Flyte. Samen ontdekken ze dat er meer speelde dan op het eerste gezicht leek...

****

De Britse A.K. Turner (1959) is een nieuwkomer in boeken- en thrillerland maar ze heeft wel heel wat ervaring als documentairemaker en tv-producent in genres als geschiedenis en true crime, een ideale basis om thrillers neer te pennen en dit doet ze dan ook met verve. Levenslang is de tweede in de spannende Cassie Raven-serie en boek nummer drie ligt ook al klaar.

De auteur heeft verrassende en interessante hoofdpersonages verzonnen, ze hebben beiden wat problemen om zich te conformeren aan de maatschappij en aan hun meerderen en alle twee hebben ze een rugzak uit het verleden. Het is altijd tof om boeken te lezen met zulke figuren die buiten de lijntjes kleuren en soms zelfs wat excentriek zijn, het komt de luchtigheid ten goede. Daardoor kan je ze ook gemakkelijker in je hart sluiten, zeker als ze tegengewerkt worden maar er dan toch in slagen om de zaak tot een goed einde te brengen, de tegenkantingen maken het verhaal des te spannender.

Cassie is nog steeds obductieassistente en daardoor krijgt de lezer een goed beeld van hoe het eraan toe gaat bij het forensische onderzoek in een mortuarium. Ze behandelt haar 'klanten' zeer respectvol en door haar houding tegenover hen is er een soort van paranormaal aspect aan het verhaal maar toch net niet helemaal. Cassie praat met haar klanten en luistert naar hen en zodoende 'hoort' ze soms aanwijzingen, maar evengoed relativeert ze zelf deze 'gave'. Ze ziet in ieder geval vaak dingen die anderen ontgaan maar waardoor ze betere conclusies kan trekken in bijvoorbeeld de doodsoorzaak. Het is een speurwerk op zijn eigen.

A.K. Turner heeft de plot heel erg goed opgebouwd en het is spannend, op tijd en stond brengt ze er wat verrassende en interessante wendingen in zodat je aan het boek gekluisterd blijft. Na het lezen van het eerste boek weet je ongeveer al hoe Cassie en ook Phyllida Flyte zijn en zich verhouden tot de wereld en elkaar waardoor dit boek net iets minder verrassend is. De auteur heeft aan de verdere uitdieping van de personages gewerkt en dit doet ze zeer goed.

Levenslang is een heel erg goede en spannende thriller en een zeer goed vervolg op het eerste boek. Er worden nu immers ook dingen duidelijk waar je in het eerste boek geen zicht op had. De Cassie Raven-serie kan ik ten zeerste aanbevelen voor al wie van thrillers houdt.

Eerder: Lichaamstaal

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2024) - 373 blz.

Oorspronkelijke titel: Life Sentence

Vertaling: Harmien Robroch

Een toekomst om van te houden - Susan Bauer-Wu

Geïnspireerd door het gesprek tussen zijne heiligheid de Dalai Lama en Greta Thunberg

Wat we kunnen doen om onze planeet te redden

Een wereldleider en de activiste over de toekomst van onze planeet

Een wake-upcall, zo kunnen we Greta Thunbergs toespraak tijdens de VN-Klimaattop wel noemen. Haar inmiddels beroemde woorden 'How dare you?' gingen de hele wereld over en bereikten ook de Dalai Lama. Enorm onder de indruk van haar bezielende betoog besloot hij Greta een brief te schrijven, die leidde tot een intiem en inspirerend gesprek tussen de twee - en tot dit boek.

In Een toekomst om van te houden laat Susan Bauer-Wu aan de hand van inzichten van Greta Thunberg en de Dalai Lama zien dat er nog hoop is voor onze planeet. In buitengewoon bemoedigende woorden vertellen de geliefde religieuze wereldleider en de jonge activiste hoe we klimaatverandering tegen kunnen gaan: een inspirerende en hoopvolle oproep om actie te ondernemen en onze planeet, ons enige huis, te beschermen.

Susan Bauer-Wu was verpleegkundige in de gezondheidszorg, gespecialiseerd in oncologie en zorg rond het levenseinde, later haalde ze nog een PhD in Psychoneuro-immunology aan de Rush University in Chicago, gevolgd door een postdoctorale opleiding in psycho-oncology and behavioral medicine aan de Dartmouth Medical School. Haar insteek in deze studies was de persoonlijke zingeving in het leven in relatie met metingen van immuun functie en welzijn.

Van 2015 tot 2023 was ze voorzitter van het Mind & Life Institute, een organisatie die in 1987 door onder andere de Dalai Lama is opgericht om wetenschap en contemplatieve wijsheid te combineren om zo de geest beter te begrijpen, de dialoog te bevorderen en een positieve verandering in de wereld te creëren.

Op 10 januari 2021 vond de Zoom-sessie plaats tussen de Dalai Lama en Greta Thunberg, een gesprek dat door bijna een miljoen mensen bekeken werd in de livestream ervan. De religieuze wereldleider en de jonge klimaatactiviste hadden elkaar heel wat te vertellen over de klimaatcrisis en het werd een levendig en luchtig gesprek over de toekomst van de gehele mensheid en de gehele planeet. Er waren ook klimaatwetenschappers bij om de vragen van de twee te beantwoorden en om uitleg te geven aan iedereen die luisterde. De schrijfster van dit boek presenteerde het evenement voor het Mind & Life Institute dat het organiseerde. Dit boek is dan ook meteen het resultaat van de inzichten die uit dat gesprek naar voor kwamen.

Het boek bestaat uit vier delen: kennis, capaciteit, bereidheid en handelen, deze zijn ontleend aan de boeddhistische theorie van ethiek en karma en dus aan alle vormen van ethiek of recht, een logische volgorde in feite. Elk deel begint met een citaat van de beide gesprekspartners en tussendoor krijgen we er nog te lezen. De auteur heeft er een hele klus aan gehad om het op een logische manier te vertellen maar daar is ze wonderwel goed in geslaagd. Het boek is informatief, er komen regelmatig enkele wetenschappers aan het woord zodat hetgeen gezegd wordt een wetenschappelijke duiding krijgt.

Maar het boek is ook meer dan dat, net zoals het organiserende instituut beoogt, wordt er ook hier voortdurend een link gelegd met spirituele en/of boeddhistische wijsheden. Naast wetenschappers laat de auteur immers ook andere spirituele leermeesters aan het woord maar de auteur heeft hierin ook zeker haar inbreng.

Een toekomst om van te houden is absoluut een inspirerend boek, een boek waar je nogal wat kunt van opsteken maar ook een boek om over na te denken. De Dalai Lama en Greta Thunberg mogen dan wel veel jaren verschillen, ze dragen beiden ieder op hun manier een hoopvolle boodschap uit maar de urgentie klinkt er zeker wel in door.

Uitgeverij: HarperCollins (2023) - 251 blz. (253-287 Gesprekspartners, Bronnen, Noten en Citaten)

Oorspronkelijke titel: A Future We Can Love

Vertaling: Jasper Mutsaers

De amandelboom - Michelle Cohen Corasanti

Ondanks geweld en verdriet zal er altijd liefde zijn

De amandelboom is het bijzondere ontroerende verhaal van een onverwoestbare jongen die ondanks geweld, verlies en verdriet altijd hoop houdt en een liefhebbende en krachtige man wordt.

De elfjarige Ichmad Hamid woont in de bezette Palestijnse gebieden. Als zijn vredelievende en inspirerende vader door zijn toedoen gevangen wordt genomen, wordt hij overladen door schuldgevoelens. Maar hij kan niets zeggen om zijn vader vrij te pleiten. Zijn familie is nu op Ichmad aangewezen om te overleven. De moedige en slimme Ichmad wordt zo al jong volwassen, maar hij moet ook een manier vinden om met zijn pijn en woede om te gaan.

****

Michelle Cohen Corasanti (1966) groeide op in een Joods gezin in New York en vertrok na het voltooien van de Joodse school voor 7 jaar naar Israël, daar haalde ze een bachelor Midden-Oostenstudies aan de Hebrew University. Ze keerde terug naar de VS waar ze verder ging met deze studies aan de Harvard University. Tegelijk studeerde ze rechten en ze werd advocaat internationaal recht en mensenrechten. Ze woonde in Frankrijk, Spanje, Egypte, Engeland en Israël en nu woont ze met haar gezin in New York. De amandelboom is haar eerste boek uit 2013 en haar enige tot nu toe, in het Duits zou er nog eentje zijn van haar hand maar daar vind je niet veel van terug.

Het thema dat Cohen hier aansnijdt is voor het moment zeer actueel, niet weg te denken uit de berichtgeving. Ze is zelf Joodse alhoewel niet praktiserend en ze groeide op met het idee dat Joden na de Holocaust een land vonden zonder volk en zij waren een volk zonder land en brachten dit land, deze woestijn dan tot bloei. Het heeft even geduurd maar uiteindelijk begreep ze hoe het werkelijk ging. In dit boek schetst ze in grote lijnen de geschiedenis van de Palestijnen vanaf 1955 tot 2009 aan de hand van één familie vanuit de ogen van Ichmad Hamid de oudste zoon van een gezin van 7 kinderen.

Het is een hartverscheurend verhaal geworden dat je niet onberoerd kan laten. De ellende, armoede en het buitensporige geweld van Israëlische kant is werkelijk verschrikkelijk. De auteur beschrijft erg goed hoe hierop gereageerd wordt vanuit Palestijnse kant en dit is voor iedereen verschillend. Ze heeft er wel voor gekozen om twee totaal verschillende manieren die lijnrecht tegenover elkaar staan als draad te nemen. Ichmad heeft als oudste zoon een hele sterke band met zijn vader die een wijs man is en handelt uit liefde en begrip en hem goede raad meegeeft, Ichmad is de enige die contact heeft met de vader in de gevangenis. Abbas daarentegen blijkt zijn tegenpool te zijn, hij koestert langzaam maar zeker haatgevoelens, hij heeft ook nog weinig echte herinneringen aan zijn vader. Het gezin is trouwens getraumatiseerd door verschillende ingrijpende gebeurtenissen en het zijn deze die dan leiden tot de verschillende houdingen.

Het boek is heel eenvoudig opgebouwd, in 4 delen in verschillende tijdszones en het beslaat een halve eeuw. En alles is gewoon chronologisch verteld. Cohen schrijft gemakkelijk en door de emoties die van de bladzijden afspatten, leest het ook zo. Tussendoor zijn er dan wat wijsheden ingeslopen die wat spiritueel of zelfs boeddhistisch aan doen. Het is een zeer rechttoe rechtaan boek, van subtiliteit is er geen sprake.

De amandelboom is een zeer vlot en gemakkelijk te lezen boek dat heel erg aangrijpend is. De auteur beschrijft de houding van Israël tegenover de Palestijnen op een manier zodat je zelfs walging voelt. Cohen heeft ook goed geprobeerd om de verschillende strekkingen binnen de Palestijnen te duiden en hoe het zover is kunnen komen dat er naar geweld gegrepen wordt. Desondanks klinkt er hoop door in het boek, de actualiteit nu spreekt dit voorlopig nog tegen en we zijn sinds het uitkomen van dit boek toch al 12 jaar verder. Laat ons hopen dat uiteindelijk de liefde het zal halen van angst en haat. Dit boek zou je alleen al moeten lezen om de historische context van de situatie te begrijpen maar Michelle Cohen Corasanti heeft zeker ook een mooi verhaal verteld, gruwelijk maar ook hoopvol.

Uitgeverij: Xander Uitgevers (2013) - 341 blz.

Oorspronkelijke titel: The Almond Tree

Vertaling: Nellie Keukelaar-van Rijsbergen

Landlijnen - Raynor Winn

In haar unieke, beeldende, empathische stijl, doet Raynor Winn op spectaculaire wijze verslag van de zwaarste wandeltocht die zij en haar man Moth tot nu toe ondernamen. Te beginnen met de Cape Wrath Trail - een zware tocht van honderden kilometers door de Schotse Hooglanden, over afgelegen bergen, door gletsjerdalen en langs diepe lochs - maken zij uiteindelijk een maandenlange tocht van meer dan 1600 kilometer, van het uiterste noorden van Schotland naar de vertrouwde kust van het zuidwesten.

Hoe verhouden wij ons tot elkaar, en tot het land, vraagt zij zich af, nu de breuklijnen tussen de verschillende naties steeds groter lijken te worden? Hebben we nog genoeg gezamenlijks om het behoud van de aarde en de natuur voorrang te kunnen geven? Intussen gaat de gezondheid van Moth gestaag achteruit. Het lopen van het South West Coast Path heeft destijds aantoonbaar geholpen. Eén zijn met de natuur redde hen in hun donkerste tijden, maar zal het nu opnieuw zijn magische uitwerking hebben?

In dit meesterlijke boek beschrijft Winn de vaak zware tocht in haar schitterende, heldere taal: de vreemden en de vrienden, de wilde natuur en de dieren die zij onderweg tegenkomen. Daarbij weet ze niet alleen het fysieke land, maar ook het onzekere toekomstpad van deze tijd onnavolgbaar in kaart te brengen. Landlijnen beschrijft een onvergetelijke reis die vol onzekerheid begint, en die alleen maar kan eindigen met hoop.

****

Raynor Winn (1962) wandelde samen met haar man Moth in 2014 The South West Coast Path wat enkele jaren later resulteerde in haar eerst boek The Salt Path. Het boek werd een groot succes - de verfilming is nu trouwens een feit - en haar vierde boek staat op de planning voor het najaar. Landlijnen is haar derde boek. 

Het South West Coast Path was al een lange wandeling maar de tocht die ze hier beschrijft stijgt daar nog eens deftig bovenuit. Van de Cape Wrath Trail (ongeveer 370 km) wordt trouwens gezegd dat het zo ongeveer de zwaarste trektocht van Schotland is of zelfs van Engeland, ongemarkeerd, onofficieel, grote stukken zonder pad, ruige eenzaamheid maar ook fantastische landschappen. En met dit pad begint de trektocht van Raynor en Moth wiens degeneratieve ziekte flink huisgehouden heeft en zelfs afstevent op het einde. Het leek hopeloos om deze trektocht aan te vatten.

Maar het zaadje was geplant en ze vertrokken en zouden wel zien hoe het zou gaan. En dat het niet van een leien dakje liep is wel duidelijk, en dan gaat het over fysieke ongemakken maar het waren vooral de mentale en emotionele uitdagingen die hun parten speelden. Hun pad lag trouwens ook niet vast en ze hebben dikwijls moeten improviseren. Ze zouden oorspronkelijk vertrekken voor een maand maar uiteindelijk konden ze toch geen van beiden het pad opgeven en werden het vier maanden.

Het boek is ingedeeld in vijf delen waarin ze verschillende streken en paden doorkruisen, het bleek ook niet altijd simpel om het juiste pad te vinden, en soms lieten ze zich leiden door suggesties van anderen maar evengoed zochten ze zelf wat op kaarten hoe ze best konden lopen richting het zuiden. Tijdens het lezen kan je niet anders dan zelf informatie zoeken en proberen het pad te volgen op de kaart en zo leer je als lezer de verschillende streken van Schotland in het noorden tot het uiterste zuiden van Engeland kennen. Raynor Winn is er absoluut in geslaagd om de natuur en de verschillende landschappen levendig te beschrijven. Het weer hadden ze zeker ook niet altijd mee, soms regende het dagen aan één stuk en konden ze niet anders dan te gaan schuilen of de tijd zelfs in hun tentje uit te zitten. Een enkele keer waren ze zelfs in een zeer penibele situatie verzeild geraakt maar gelukkig met goed gevolg.

Van de natuurbeschrijvingen kun je ook niet anders dan genieten, dat heeft ze geweldig goed gedaan. Wat in dit boek wel naar voor komt en wat ze meer en meer aanhaalt, is de klimaatverandering. Toen het koppel in hun twintiger jaren was, waren ze ook in deze streken en nu staan ze er versteld van hoe hard het veranderd is daar. Ze waren daar zeer verrast over. In dit boek maakt ze duidelijk dat wij, de mensen deel uitmaken van de natuur en er zeker niet boven staan. Er klinkt ook hoop door in haar boek, ze draagt zelfs enkele oplossingen naar voor die zeker zouden kunnen helpen om het hoofd te bieden aan deze klimaatcrisis waar we nu toch écht wel volop inzitten. Hoe verder je komt in het boek, hoe meer het aan bod komt.

Landlijnen is een boek dat meestal heel vlot leest en ook heel erg mooi geschreven is. De auteur heeft een zeer rijke taal en weet haar gevoelens rondom deze reis en de ziekte van Moth mooi te verwoorden. Er zit wel veel herhaling in het boek, haar schuldgevoel ten opzichte van Moth komt voortdurend bovendrijven en of ze al dan niet verder zullen gaan of stoppen. Dat zal natuurlijk wel de realiteit geweest zijn, maar het las wel altijd als hetzelfde. Er zaten in het boek ook veel dingen om over na te denken. De tocht was voor hen een soort van meditatie en een tijd van reflectie en de lezer wordt daar uitgebreid op getrakteerd waardoor het een boek is waarvoor je zelf ook de tijd kan nemen om te lezen en zelf te overdenken en te bezinnen.

Raynor Winn heeft met dit boek een reisverhaal geschreven met een spiritueel kantje als je dit zou willen zien. Landlijnen is daardoor een boek dat mij helemaal aansprak, wandelen en lezen zijn mijn twee grootste hobby's en deze zijn hier helemaal verenigd. Het is een boek dat ik zeker kan aanraden maar het is toch iets voor de liefhebbers en waarschijnlijk niet weggelegd voor iedereen. Mooi boek en ik ben benieuwd naar haar vierde.

Eerder: Het zoutpad, De wilde stilte

Uitgeverij: Balans (2022) - 349 blz.

Oorspronkelijke titel: Landlines

Vertaling: Annemie de Vries

De instructies - Carolina Trujillo

Mol komt na jaren zijn jeugdvriendin Nora tegen. Die blijkt nu stevig te zijn geradicaliseerd als strijder voor dierenrechten. Net als vroeger sleept Nora hem moeiteloos mee in wat ze ook onderneemt. Ook in de activistische waanzin van haar huidige leven. Tegen de tijd dat Mol aan bezinnen toe is, ligt hij in een sloot langs het grootste slachthuis van het land dat hij zojuist met Nora en haar handlangers in brand heeft gestoken. Het tot bezinning komen lijkt goed te gaan, tot blijkt dat Nora ook daarin de richting bepaalt. Van haar moet hij instructies schrijven over hoe een slachthuis in brand te steken en welke fouten je moet vermijden. Onder protest doet hij dat.

De instructies, geschreven in Trujillo’s kenmerkende stijl, is een fantastisch verslag van een revolutie in uitvoering door lieden met meer idealen dan kunde, vooral een ode aan het juist in deze tijd zo onontbeerlijke geloof in het goede.

****

Carolina Trujillo (Montevideo, Uruguay, 1970) kwam in 1976 met haar moeder en zus naar Nederland als politiek vluchteling terwijl haar vader nog twaalf jaar in de gevangenis zou blijven. Vluchtelingen, dierenrechten en klimaatverandering maar ook familie en vriendschap zijn thema's in haar boeken. Ze schreef haar eerste Spaanstalige novelle in 1991 en in 2002 debuteerde ze met haar eerste Nederlandstalige roman. Ze heeft sindsdien nog 5 boeken geschreven waarvan De instructies de laatste is, ze ontving verschillende prijzen alsook nominaties voor prijzen. Ze studeerde scenarioschrijven aan de Amsterdamse Filmacademie, is schrijfster en columniste voor NRC Handelsblad en daarnaast tekent ze ook.

Trujillo is erin geslaagd om de lezer vanaf de eerste bladzijde of regel zelfs in het boek te trekken, en ze zette daarmee dadelijk de toon, het zou een aangenaam en zeker ook humoristisch boek worden. Je was onmiddellijk benieuwd hoe het kan dat 'een volwassen vent met een vaste baan en in bezit van een verklaring van goed gedrag, gekleed in een zelfgemaakt varkenspak aan de rand van een industriegebied in een sloot viel'. Daar móét je toch gewoon meer van weten?!

De opbouw van het boek is fantastisch goed gedaan, het wordt verteld in de ik-persoon en het is Mol die aan het woord is, die 'volwassen vent' dus en 'de sloot' is het startpunt van de raamvertelling, deze speelt in het nu. Dan is er een tweede verhaal dat een jaar eerder start met de uitgebreide voorbereiding van de actie die leidt naar het in brand steken van het slachthuis of 'slachtgebouw' zoals ze zelf zeggen en de sloot. En daartussen kom je dan ook nog het verhaal tussen Nora en Mol te weten dat in hun jonge kinderjaren start. De auteur geeft de korte hoofdstukken netjes een titel maar je mag zelf wel uitdokteren in welke tijdsperiode je zit maar dat heb je wel snel door.

Het thema is dierenmishandeling en Carolina Trujillo neemt hier geen blad voor haar mond, haar beschrijvingen zijn zeer expliciet en gruwelijk. De auteur stelt echter veel meer mistoestanden aan de kaak. Ze neemt de intensieve veehouderij, de bio-industrie dus op de korrel maar tegen dat je verder komt in het boek heeft ze ook nog een en ander te zeggen over politiediensten, hun optreden tegen de activisten, de gerechtelijke procedures en de uiteindelijke rechtspraak.

Carolina Trujillo beschrijft in dit boek wat activisten zoal doen tijdens acties en dit heeft ze heel uitgebreid gedaan, de opzet van het boek is trouwens een 'instructie' over hoe een slachtgebouw in brand te steken en waar je allemaal rekening moet mee houden. Hoe ze dit aangepakt heeft is origineel gevonden maar dat is aan de lezer om te ontdekken. Verder zijn er nog vele manieren beschreven van het voeren van andere soorten acties en daar zijn er zeker ook vele legale bij.

De personages zijn in zoverre beschreven als ze relevant zijn voor het verhaal, verdere uitdieping is er niet bij maar dit hoeft ook niet in dit boek. Het heeft immers een verhaal te vertellen over dierenmishandeling en de consequenties hiervan en wat niet anders dan tot veganisme kan leiden. ‘Zolang je niet vegan bent, mishandel je dieren.' (Carolina Trujillo) 

De auteur heeft dit alles vormgegeven in een heel erg goed verhaal dat vlot en zeer aangenaam leest en dat bovenal ook humoristisch is. De ontknoping bleek ook nog knallend te zijn en was op een of andere manier zelfs ontroerend. De instructies is absoluut een goed boek en ik denk dat Carolina Trujillo hier nog wel eens op de leestafel zal verschijnen, het was me zeer goed meegevallen.

Uitgeverij: Koppernik (2024) - 375 blz.

Hamnet - Maggie O'Farrell

Op een zomerdag in 1596 ligt Judith, een jong meisje uit Stratford-upon-Avon, met een flinke griep in bed. Haar tweelingbroer Hamnet vraagt overal vergeefs om hulp. Hun moeder, Agnes, is ver buiten het dorp met haar geneeskrachtige planten in de weer. Hun vader werkt in Londen als toneelschrijver. Beide ouders hebben nog geen idee dat een van hun kinderen de week niet zal overleven.

Hamnet is een aangrijpende pageturner geïnspireerd op de zoon van William Shakespeare. Het is het verhaal van William, zoon van een handschoenmaker die in navolging van de liefde zijn vaders regels aan zijn laars lapt, het verhaal van de vrouw voor wie hij valt, en hun familie. Een verhaal over moed, verdriet, liefde en de unieke band tussen tweelingen. Maar bovenal het onvergetelijke verhaal van de jongen wiens naam werd gegeven aan een van de meest gevierde toneelstukken ooit geschreven.

****

Maggie O'Farrell (Coleraine, 1972) werd geboren in Noord-Ierland, groeide op in Wales en Schotland en woont nu in Edinburgh, de hoofdstad van Schotland. Ze werkte als journalist maar is nu voltijds schrijver. Haar eerste boek verscheen in 2000 en met Hamnet brak ze in 2020 internationaal door, ze won er de Women's Prize for Fiction mee en het was Waterstones' Book of the Year. Ondertussen staat de verfilming op stapel waarvoor ze meewerkte aan het scenario, eind dit jaar zou hij te zien zijn.

Het boek draagt de naam van William Shakespeare's zoon Hamnet oftewel Hamlet en het verhaal in het heden speelt voornamelijk in de week dat zijn tweelingzus Judith ziek wordt. Aan de hand van deze gebeurtenis vertelt de schrijfster echter het verhaal van William Shakespeare maar vooral ook dat van zijn vrouw Agnes die diegene blijkt te zijn die het huishouden draaiende houdt. Zij speelt voor heel de familie een beslissende rol in de gebeurtenissen en daarnaast zorgt ze door middel van haar kennis van geneeskrachtige kruiden voor de gemeenschap rondom haar. Er is dus ook een chronologisch verteld verhaal vanaf de ontmoeting tussen William en Agnes en het is vooral deze laatste waarover we het meest lezen.

De auteur heeft de karakters zeer goed uitgewerkt op een meelevende en indringende manier waardoor je helemaal mee bent met de verschillende personages. Ze heeft het verlies van een kind hier voornamelijk beschreven door de ogen van de moeder maar ook wel wat door de ogen van de vader en de familie. O'Farrell heeft dat op een heel gevoelige en ontroerende manier gedaan zonder dat het melig wordt.

Doorheen deze verhalen wordt er een goed beeld geschetst van de samenleving eind 16e eeuw. De manier waarop mensen met elkaar omgaan maar het was ook een tijd waarin de pest zegevierde, ze vertelt zowaar zelfs tussendoor hoe deze in Engeland verzeild is geraakt, dit was interessant. Heel het tijdskader is boeiend beschreven doordat ze het zo goed in beeld gebracht heeft, of in woorden in dit geval uiteraard.

Hamnet is een verrassend goed boek gebleken dat heel vlot leest en interessant is. Maggie O'Farrell heeft absoluut een vlotte pen en het bleef boeiend zowel inhoudelijk als op de manier waarop het geconstrueerd is. Een ontdekking!

Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar (2020) - 395 blz.

Oorspronkelijke titel: Hamnet

Vertaling: Lidwien Biekmann

Lichaamstaal - A.K. Turner

Als de doden spreken, luistert ze...

Cassie Raven werkt overdag in het mortuarium, en in haar vrije tijd volgt ze een taxidermiecursus. Ze weet dat mensen haar baan maar raar vinden - want waarom zou iemand lijken opensnijden? Maar zij weten niet wat Cassie wél weet, namelijk dat de doden gewillig prijsgeven wat er met hen is gebeurd.

Ze heeft al vele lichamen op haar snijtafel gehad maar ze hoefde nog nooit het mes te zetten in iemand die ze kende. Iemand die heel veel voor haar betekende. Geraldine Edwards, de docent die ervoor zorgde dat Cassie op het rechte pad terechtkwam. De patholoog zegt dat Geraldines dood een ongeval was. Maar het lichaam vertelt Cassie een ander verhaal...

*****

A.K. Turner (1959) is van oorsprong journaliste en werkt als tv-producent en documentairemaker van onder andere true crime. Ze woont in Oost-Londen waar een grote Poolse gemeenschap zijn thuis heeft en daar maakt ze in haar boeken gebruik van. Ze schreef eerder onder het pseudoniem Anya Lipska drie misdaadromans, onder haar eigen naam A.K. Turner is zopas een derde boek in Nederlandse vertaling in de Cassie Raven-serie verschenen, de eerste verscheen in 2020. Ze schreef al van kind af kortverhalen, gedichten en toneelstukken. Door haar werk kreeg ze veel ideeën en zo bedacht ze personages en verhalen en sinds 2013 liggen haar boeken dus in de winkelrekken.

Dit is een thriller die werkelijk alles heeft wat hij moet hebben en dan hebben we het over de verrassende en interessante personages met een excentriek kantje maar zeker ook over de plot en de opbouw ervan. De schrijfstijl is dan ook nog eens heel vlot én Turner hanteert een humoristische stijl. Dat het ook nog heel erg spannend was, hoeft geen betoog.

Cassie Raven is zo een personage dat je onmiddellijk in je hart sluit. Ze werd opgevoed door haar grootmoeder nadat haar ouders omkwamen bij een verkeersongeval toen ze nog jong was. En nu heeft ze moeite met relaties. Ze had vanzelf aan de onderkant van de samenleving terecht kunnen komen maar werd gered door mevrouw E, een docente die in haar geloofde en waardoor ze er toch in slaagde om een diploma te halen. 

Een tweede hoofdpersonage is Phyllida Flyte en zij is de politieagente waar Cassie mee te maken krijgt op haar werk in het mortuarium waar ze senior obductieassistente is. Ook Flyte worstelt met een trauma en Camden is een nieuwe start voor haar, ver weg van Winchester waar ze daarvoor werkte bij Zware Misdrijven.

Turner heeft een originele plot bedacht en deze heeft ze zorgvuldig opgebouwd met vele verrassende plotwendingen maar ook met een zeer goede psychologische duiding. Als lezer leer je zeker ook nog wat bij over mortuaria en het onderzoeken van lichamen. Cassie behandelt haar 'klanten' op een zeer menselijke manier en dat was verfrissend. Er zit ook een beetje een paranormaal kantje aan, Cassie luistert naar de lichamen en ze vertellen haar dingen.

A.K. Turner heeft met Lichaamstaal een geweldig goede thriller afgeleverd, dat is misschien al wel duidelijk ondertussen. Het is geschreven met veel flair, humor en met schitterende personages die je recht naar het hart gaan en het is dan nog super spannend. A.K. Turner is voor mij onmiddellijk beland in mijn toplijst van auteurs, een schrijfster naar mijn hart!

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2023) - 413 blz.

Oorspronkelijke titel: Body Language

Vertaling: Harmien Robroch

Alaska - Anna Woltz

Op de eerste dag van het schooljaar weet Sven het zeker: hij moet een briljante stunt uithalen. Anders is hij meteen die zielige jongen uit 1b.

Parker wil juist onzichtbaar zijn. Ze heeft net de ergste zomer van haar leven achter de rug en vertrouwt niemand meer. Dan ontdekt ze dat Alaska, de hond die eerst van háár was, nu bij Sven woont - als zijn hulphond.

Overdag wil Parker niks te maken hebben met Sven, dus er zit maar één ding op. Als ze Alaska ooit nog wil zien, moet dat 's nachts.

*****

De Nederlandse Anna Woltz (Londen, 1981) schreef al vanaf haar vijftien jaar columns over haar leven op school die werden gebundeld in Overleven in 4B (1998), in 2002 kwam dan haar eerste kinderboek uit: Alles kookt over. Woltz is niet meer gestopt met schrijven en heeft ondertussen bijna 30 boeken op haar naam staan én in vele vertalingen en waarvoor ze ook nog verschillende prijzen ontving, enkele zijn zelfs verfilmd. Het lezen en schrijven zit bij Woltz in het bloed en ze is nu voltijds schrijfster, ze studeerde geschiedenis in Leiden. Alaska werd bekroond met een Zilveren Griffel (2017), de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen (2018) en in Frankrijk de Prix Bermond-Boquié (2023).

Inhoudelijk is dit een rijk boek en de thema's zijn heel erg goed uitgewerkt. Afwisselend zijn de twee hoofdpersonages aan het woord en beiden in de ik-vorm. Sven moet zijn eerste schooldag in een nieuwe school door zien te komen omdat hij wegens zijn ziekte het vorige schooljaar weinig tot niet naar school is kunnen gaan. Hij heeft nog maar 1 jaar epilepsie en dan heeft hij ook nog maar net een hulphond gekregen waar hij ook al niet mee opgezet is, hij wil immers niet ziek zijn en heeft de epilepsie nog helemaal niet aanvaard.

Parker is een buitenbeentje en heeft moeite om zich in de klas te zien, ook zij heeft het moeilijk om te aanvaarden, zichzelf dan. Ze mist haar hond verschrikkelijk die ze een jaar had maar die weg moest en daarbij heeft ze dan ook nog een traumatische ervaring opgedaan dat ze ook nog geen plaats heeft kunnen geven en waaronder ze lijdt.

Het verbindende element tussen Sven en Parker is dus de hond maar zo zien zij het geen beiden niet, de ene wil de hond niet en de andere wil hem terug want het blijkt haar hond te zijn geweest. De eerste schooldag verloopt voor beiden slecht en ze komen tegenover elkaar te staan. Het verhaal dat zich dan ontwikkelt is boeiend en spannend en legt doorheen het verhaal de pijnpunten bloot van deze twee personages.

De auteur heeft een heel erg goed beeld geschetst van het leven van een epilepsiepatiënt en ook hoe een hulphond hier kan helpen, een situatie waar je niet dadelijk aan zou denken. Ook het leven van een jongere na een traumatische ervaring doet je de ogen openen. Kinderen en jongeren worden heel vaak vergeten als een gezin in een situatie van bijvoorbeeld verlies of geweld terechtkomt. Woltz heeft dit op een subtiele wijze aan de kaak gesteld.

Het was een heel erg mooi verhaal, Woltz heeft de ontwikkeling van de relatie tussen de twee jonge tieners op een boeiende manier vormgegeven en je kan niet anders dan meeleven met de twee jonge mensen. Beiden hebben een trauma en zijn gekwetst en de auteur laat zien dat er door kleine dingen te veranderen en te durven er toch vriendschappen kunnen ontstaan ook al lijkt het op het tegendeel.

Alaska is een heel erg mooi verhaal met mooie en ook verrassende thema's en het werd zelfs spannend, ook van dit boek zou een mooie film gemaakt kunnen worden. De schrijfster heeft me absoluut te pakken. Een aanrader voor iedereen!

Uitgeverij: Querido (2016) - 184 blz.

Adem - Joachim Meire

Leer je ademhaling te controleren voor minder stress en een gezonder leven

Joachim Meire is een internationaal erkende yogadocent. Toch heeft hij zelf ook gevoelige longen die hem ertoe noopten om zich te verdiepen in ademhalingstechnieken. Zo bleek dat 80% van de bevolking verkeerd ademt of niet weet hoe ze hun ademhaling kunnen inzetten om kwalen te voorkomen of te helpen herstellen.

De auteur nodigt je uit om zelf aan de slag te gaan met een reeks ademhalingsoefeningen zodat je stress en angsten beter de baas kunt, je je weerstand optrekt, je beter slaapt, je allergieën en astma een halt toeroept. In een volgende stap wordt ademhaling ook een middel om een spirituele ervaring op te doen, teruggaand op eeuwenoude tradities.

Dat is de kracht van... adem!

Joachim Meire beoefent yoga sinds 1999 en richtte een ondertussen erkende yogaschool op. Hij begeleidt yogasessies, geeft workshops, retreats en gespecialiseerde professionele yogaopleidingen. Hij is medeauteur van het boek Yoga met Evy en auteur van Het no-nonsense yogaboek, Adem en recent van De zee die geeft. Hij heeft een medische achtergrond en expertise in anatomie.

Dit is duidelijk als je dit boek Adem leest, de auteur heeft beslist een grondige kennis van de wetenschap rond ademen en ademwerk en baseert zich op wetenschappelijk onderzoek maar evengoed op zijn uitgebreide ervaring rond vrijduiken en door zijn ontmoetingen met andere experts. Soms moet je bij de les blijven om zijn medische uiteenzettingen goed te kunnen volgen, maar ze zijn zeer begrijpelijk en leesbaar uitgelegd. En hij gebruikt heel wat voorbeelden om het te verduidelijken.

Het boek bestaat uit 4 grote delen waarvan de tweede het grootste deel in beslag neemt. In deel 1 legt hij uit hoe ademen precies werkt, vervolgens verduidelijkt hij 'ademwerk', deel 3 gaat dan over de voordelen van 'minder ademen' en deel 4 over 'de adem vasthouden'. Na elk deel laat hij via een interview een expert aan het woord. Joachim Meire heeft zich onder andere laten inspireren door Wim Hof alias 'The Iceman' en bekend van de 'Wim Hof Method', een techniek die ademhaling, koudetraining en mindset combineert.

Tussendoor krijgt de lezer verschillende praktische ademhalingsoefeningen voorgeschoteld maar de auteur maakt ook zeer duidelijk dat je vooral deze moet doen waar je je comfortabel bij voelt, je hoeft ze niet strikt te volgen maar een eigen interpretatie kan zeker. Ademen en oefeningen rond ademhaling zijn belangrijk voor je gezondheid en kunnen deze sterk verbeteren. Ademen is van levensbelang en dat kan ieder van ons wel beamen maar als je niet wist dat je er je eigen gezondheid mee kan vooruithelpen dan is je dat wel zéér duidelijk na het lezen van dit boek. Er is de laatste decennia een toenemende belangstelling voor ademwerk en dan denken we vooral aan het ondertussen populaire yoga.

Adem is een heel erg interessant boek over ademen en gezondheid dat heel erg vlot geschreven is en ook zo leest. En je steekt er absoluut iets van op, al is het maar dat je via goed en juist ademen je gezondheid kan verbeteren. Een aanrader!

Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts (2022) - 198 blz.

Vrij spel - Richard Powers

Vier dolende zielen komen bijeen op het eiland Makatea, een door de geschiedenis geteisterde stip in de Stille Oceaan waar het volgende grote avontuur van de mensheid wordt voorbereid: de kolonisatie van de zee door middel van drijvende, autonome steden.

De tweeënnegentigjarige zeebiologe Evie is er om nog één keer met haar geliefde reuzenmanta's te duiken. Kunstenares Ina keerde er ooit terug na omzwervingen in Amerika, en probeert nu in rust te creëren. Haar partner Rafi heeft haar daar na jaren als door een wonder teruggevonden. En diens oude studievriend Todd, nu een AI-pionier, gaat erheen om de natuurlijjke grenzen van de mens te verleggen. Maar zullen de eilanders hun toekomst opnieuw in de waagschaal stellen? Hun bedreigde paradijs vormt het decor van een krachtmeting tussen natuur en mens, klimaat en kapitaal, en tussen de concrete en virtuele werkelijkheid.

****

Richard Powers (Evanston, 1957) was als tiener bezig met muziek, hij zong maar speelde ook verschillende instrumenten en dit is een thema dat al eens durft opduiken in zijn boeken. Hij begon aan een studie fysica, wetenschap zit ook volop verweven in zijn boeken, maar schakelde al snel over naar Engelse literatuur waarin hij een master haalde. In 1985 schreef hij zijn eerste boek, zijn bekendste boeken zijn Het zingen van de tijd, Orfeo, Tot in de hemel en Verwilderd, Powers stond verschillende keren op de shortlist van o.a. de Booker Prize en hij ontving verschillende prijzen waaronder de Pulitzer Prize voor Tot in de hemel.

Klimaatverandering is toch wel een thema dat Richard Powers nauw aan het hart ligt en in Vrij spel heeft hij dit verweven met verschillende andere thema's en dat zijn er een heleboel. Om er maar enkele te noemen: oceanografie, de opkomst van de computer en later A.I., schaken en Go-spel, kleine gemeenschappen, vriendschap, racisme en kolonialisme. Het boek staat bol van de vele thema's en toch heb je absoluut niet het gevoel dat het teveel is, nee, de auteur is er in geslaagd om het boek zo te construeren dat je er stapsgewijs in meegaat en al zeker door de verbanden die hij legt tussen de thema's. Het centrum van het verhaal is ditmaal de onmetelijke en ontzagwekkende oceaan en Powers heeft het zo gebracht dat je tussendoor toch wat opzoekwerk verricht hierrond.

Ook de intermenselijke relaties is hier een belangrijk element en dan heeft hij het over vriendschappen, liefdesrelaties maar ook over gemeenschappen. Verrassend was dat hij kolonialisme heeft beschreven in een setting waar je er minder aan zou denken maar die toch wel zeer actueel is, kolonialisme is zeker niet iets uit het verleden.

In dit boek zijn er vier protagonisten en twee tijdszones. De hoofdstukken in cursieve tekst vertellen het verhaal van Rafi en zijn studievriend Todd en dit door de ogen van deze laatste, in de ik-persoon en chronologisch. Daarnaast is er het verhaal van de nu 92-jarige Evie, hoe het kwam dat zij zee-biologe geworden is tot ze uiteindelijk ook op het kleine eilandje Makatea belandt. Het verhaal in het heden speelt zich op dit eiland af, dit was ook al super interessant.

Vrij spel oftewel Playground, de originele titel, is absoluut een 'rijke' roman geworden met vele interessante thema's. Het leest enorm vlot en dit komt zeker ook door het hoge 'romangehalte'. Net zoals in Tot in de hemel en Verwilderd heb je heel wat om over na te denken, als je zou willen natuurlijk, en dit is te danken aan de vele actuele thema's maar ook aan de mooie en goede opbouw van het boek. Richard Powers neemt zijn tijd voor het schrijven van een boek maar het resultaat mag er dan ook wezen, de vele nominaties en prijzen die zijn boeken ontvangen getuigen hiervan. Vrij spel is absoluut een aan te raden boek.

Eerder: Tot in de hemel, Verwilderd

Uitgeverij: Atlas Contact (2024) - 424 blz.

Oorspronkelijke titel: Playground

Vertaling: Jelle Noorman

De slag om Rust en Vreugd - Hendrik Groen

Op een zonnige dag in april nam weduwe Emma Quaadvliegh, op zoek naar afleiding en niet gehinderd door al te groene vingers, een tuint met huisje op volkstuincomplex Rust en Vreugd. Ze maakte er nieuwe vrienden, maar werd ook geconfronteerd met een wondere wereld van heggencontroles, bouwcommissies en kinnesinne tussen 'oude' en 'nieuwe' tuinders. Samen met haar tuinvrienden, verenigd in het licht subversieve clubje Klavertje Vier, wist ze de macht van voorzitter Harm van Velsen te ondermijnen.

Inmiddels zit Emma's eerste tuinjaar erop en hoopt ze dat de naam van het tuincomplex zich in het nieuwe seizoen wat meer zal waarmaken. Zij, haar nieuwe hondje Nelson en haar lievelingsbuurvrouw Roos hebben er hoe dan ook weer zin in. maar de meningsverschillen over de manier waarop het park bestuurd moet worden, sluimeren als een veenbrand die elk moment weer kan oplaaien. Een vonkje is genoeg: ruzie over overhangende takken en slecht georganiseerde ledenvergaderingen, gifspuiters en onkruidkwekers. Maar de grootste dreiging komt van de kant van de gemeente. Dat wordt, zoals Roos het uitdrukt, de dood of de gladiolen.

***

Hendrik Groen, pseudoniem van Peter de Smet, is een Nederlands schrijver die in 2014 debuteerde met Pogingen iets van het leven te maken - Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar waarvan 2 jaar later het vervolg verscheen. De auteur oogstte succes met de boeken en ondertussen zit hij al aan zijn tiende. Zijn eerste twee boeken werden verfilmd als televisieserie en ook van Rust en Vreugd is er een tv-serie in de maak, deze zou voor het najaar van 2025 zijn.

De personages van Hendrik Groens boeken zijn steevast gewone Nederlandse mensen en meestal net ietsje ouder. En de verhalen en de situaties die hij beschrijft zijn helemaal 'uit het leven gegrepen', je ziet het echt allemaal zomaar gebeuren bij je thuis, buren of familie. Ook De slag om Rust en Vreugd is zo een boek dat je je zo kunt voorstellen in het dagelijkse leven en daar hoef je zeker geen tuintje voor te hebben, het kan in allerlei situaties van toepassing zijn. Meestal stralen zijn boeken een grote positiviteit uit en zijn grappig maar dit is hier toch minder het geval dan je zou verwachten, er was zelfs vijandigheid te lezen en dat verwachtte je dan weer helemaal niet.

De auteur heeft in dit verhaal wel een thema uitgewerkt dat voor veel mensen zeer herkenbaar is, de gemeente die omwille van het 'algemeen belang' stukjes natuur wil opofferen en daardoor tweespalt zaait, zo ook dus binnen het volkstuincomplex 'Rust en Vreugd'. Over natuurbehoud dus maar ook het klimaat komt even ter sprake, absoluut een actueel thema en 'dichtbij huis' zoals ze zeggen.

De slag om Rust en Vreugd is een vlot en gemakkelijk te lezen boek over 'het leven zoals het is' of 'uit het leven gegrepen'. Ook van dit boek kun je je de verfilming ervan absoluut voorstellen.

Eerder: Pogingen iets van het leven te maken, Zolang er leven is, Leven en laten leven, Opgewekt naar de eindstreep, Rust en Vreugd, Groetjes uit Benidorm

Uitgeverij: Meulenhoff (2025) - 237 blz.

De rivier - Ariel Lawhon

Het waargebeurde verhaal van een vroedvrouw die weigerde de waarheid te verbloemen

1789. Wanneer de rivier van het plaatsje Hallowell dichtvriest en er onder het ijs een dode man blijkt te liggen, wordt Martha Ballard gevraagd het lijk te schouwen. Als vroedvrouw weet zij precies wat er speelt in het dorp en in haar dagboek houdt ze niet alleen bij wie er worden geboren en overlijden, maar ook welke misdaden er achter gesloten deuren plaatsvinden.

Al snel is Martha ervan overtuigd dat het om een moord gaat, maar de lokale dokter zet haar vermoedens weg als roddelpraat. Daarom besluit ze zelf op onderzoek uit te gaan. Haar zoektocht onthult niet alleen details over de moord, maar legt ook de onmogelijke positie van vrouwen bloot in een wereld waar mannen de baas spelen.

****

Ariel Lawhon (Taos, New Mexico, 1978) is auteur van ondertussen 6 historische romans en een kortverhaal en ze werd in verschillende talen vertaald. In het Nederlands is er slechts eentje maar door het succes van deze kan daar wel eens verandering in komen. Ze heeft een uitermate vloeiende schrijfstijl die heel erg vlot leest maar ook het verhaal is zeer boeiend, het is een boek waar je in geen tijd door bent.

In een laatste hoofdstuk ontwart de auteur in een tiental bladzijden het verhaal en onderscheidt ze de fictie van de waarheid. Ze heeft zich laten inspireren op het échte dagboek van Martha Ballard en het is bijna een wonder dat dit de tijd heeft overleefd, gelukkig maar want anders hadden we dit indrukwekkende verhaal nooit leren kennen. Lawhon zegt ook dat ze voor dit boek van haar vertrouwde werkwijze is afgeweken, ze heeft zich in dit verhaal veel vrijheden veroorloofd wat betreft data, details en zelfs daadwerkelijke gebeurtenissen terwijl ze anders veel dichter bij de waarheid blijft wat 'biografische fictie' genoemd wordt.

Martha Ballard heeft er een indrukwekkende carrière op zitten als je dit verhaal zo leest en ze moest zich duchtig weren in een mannen gedomineerde maatschappij en de situaties waren vaak heel erg schrijnend. Zelfs het rechtssysteem was gericht op mannen, vrouwen blijken minder rechten te hebben en werden door de rechtsspraak zelf nog meer onder de duim gehouden, corruptie en machtsmisbruik vierden er hoogtij. Martha had het zelf heel erg goed getroffen met haar man en door haar job probeert ze andere vrouwen te helpen en niet alleen door ze gezond en wel door de bevallingen te helpen. Ze is absoluut een intrigerende vrouw waar je alleen maar respect voor kunt hebben.

En dan speelt er daarnaast nog een rasecht misdaadmysterie waarbij het regelmatig ook nog even spannend wordt. In feite is dit boek dus een combinatie van roman en thriller en dan nog geïnspireerd op historische feiten. De ontrafeling van de misdaad is goed gedaan van de schrijfster en kan zeker tippen aan een heuse misdaadroman. De echte clou komt pas helemaal aan het einde op de proppen en er waren ook wat verrassende plotwendingen. Mooie opbouw van de plot ook.

De rivier is een verrassend goede historische thriller én roman gebleken en geschreven in een vlotte en mooie schrijfstijl. De auteur heeft terdege onderzoek gedaan naar de historische feiten en dat heeft ze dan in een levendige romanstructuur gegoten, met de personages kan je niet anders dan meeleven, ze zijn heel erg realistisch neergezet. Ik ben onder de indruk van deze eerste historische roman in Nederlandse vertaling van Ariel Lawhon, laat ons hopen dat de rest van haar werken ook vertaald worden.

Uitgeverij: Kokboekencentrum (2024) - 474 blz.

Oorspronkelijke titel: The Frozen River

Vertaling: Marijne Thomas

Bijna dood - Dr. Steven Laureys

De ervaring van je leven

Een bijna-doodervaring is een van de meest ingrijpende gebeurtenissen die een mens kan meemaken - zo intens dat het levens voorgoed verandert. De verhalen van mensen die op het randje van de dood balanceerden en terugkeerden, hebben ons altijd geboeid. De tunnel van licht, de troostende engelen en het gevoel buiten je lichaam te treden lijken universele elementen van deze ervaring te zijn. Velen zien de BDE als bewijs voor een leven na de dood of een groter, kosmisch bewustzijn. Maar wat zegt de wetenschap?

Bijna-doodervaringen intrigeren wereldvermaard neuroloog Steven Laureys al sinds hij aan zijn ontdekkingstocht door het menselijk brein begon. Met een open blik probeert hij te achterhalen wat er precies in de hersenen gebeurt: welke processen dragen bij tot de unieke ervaringen die ons begrip overstijgen? En waar zitten de misverstanden over bewustzijn? Om zo goed mogelijk te begrijpen hoe een bijna-doodervaring voelt, stelde Laureys ook zichzelf bloot aan experimenten die zijn brein in de schemerzone tussen leven en dood brachten. In dit boek lees je tot welke inzichten zijn reis hem bracht.

Dr. Steven Laureys (1968) is een internationaal vermaard Belgisch neuroloog, hij werkt aan de Universiteit van Luik en in het universitair ziekenhuis waar hij onderzoek doet naar de werking van de hersenen. Hij schrijft daarnaast ook populaire boeken over deze complexe wetenschap waarmee hij een breed publiek bereikt, op tv is hij ook regelmatig te zien.

Over bijna-doodervaringen zijn al heel wat boeken geschreven die vooral uitgaan van de verhalen van mensen en waar vaak een spirituele of religieuze betekenis aan toegekend wordt en zelfs een bewijs in gezien wordt voor leven na de dood. Steven Laureys vermeldt dit in dit boek en hij bespreekt de verschillende visies hierover, maar zijn insteek is echter helemaal anders is. Hij onderzoekt het fenomeen namelijk als wetenschapper en dit vanuit zijn uitgebreide onderzoek en ervaringen met onder andere comapatiënten maar ook met zijn kennis over de hersenen. Maar hij stelt zich open op en zijn verhaal is dus zeker niet puur wetenschappelijk. Zelf heeft hij nooit zo een ervaring gehad en hij kan dus alleen maar voortgaan op de ervaringen van anderen ook al heeft hij nog zo hard zijn best gedaan om toch enigszins dat gevoel proberen op te wekken. Dit vind hij zelf een spijtige zaak en dat benadrukt hij vaak in het boek, ook al omdat hij wil aangeven dat hij daar in tweede hand over spreekt.

Het boek bevat 18 hoofdstukken maar het is moeilijk om daar een structuur in te ontdekken, zelfs tijdens het lezen van een hoofdstuk lijkt het of de auteur meer met zijn eigen gedachtenkronkels bezig is, het geheel doet daardoor ongeordend aan en dit bevordert de leesbaarheid niet. Als hij praktische ervaringen en onderzoeken beschrijft, leest het wel vlotjes. Om bepaalde quotes of stukjes tekst te benadrukken is er voor een licht oranje kleur gekozen en dit was spijtig genoeg geen goede keuze, je ogen moesten uit hun pijp komen om het gelezen te krijgen.

Bijna dood is zeker een interessant boek als je geïnteresseerd bent in de materie maar het is zeker niet altijd even gemakkelijk te lezen, de wetenschappelijke termen durven je nogal eens om de oren vliegen ook al heeft hij het proberen eenvoudig te houden. Er ontbreekt ook een duidelijke structuur in het boek en er is geen goede opbouw naar het einde toe zodat de lezer uiteindelijk toch wat verweesd achterblijft. Maar je moet het boek niet links laten liggen, het zorgt er zeker voor dat je een bredere kijk krijgt op bijna-doodervaringen en misschien zelfs je mening kan bijstellen, ik heb alleszins mijn kennis vergroot en andere inzichten gekregen en dit was top.

Eerder: Het no-nonsense meditatieboek

Uitgeverij: Pelckmans (2024) - 243 blz. (244-255 Dankwoord en Bibliografie)

De schilder en het meisje - Margriet de Moor

Het is 3 mei 1664, de dag dat een achttienjarig meisje publiekelijk wordt gewurgd op de Dam in Amsterdam. Het is een evenement waar de halve stad voor uitloopt. Een schilder voelt geen neiging te gaan kijken. Hij heeft zijn gedachten bij een doek waar hij die ochtend materiaal voor heeft gekocht: rode en gouden pigmenten. Later die dag hoort hij van zijn zoon de details over de gruwelijke laatste minuten van het meisje.

Margriet de Moor vertelt het spannende verhaal van Elsje Christiaens, een meisje uit Jutland dat in een barre winter besluit per boot naar Amsterdam te reizen. Daardoorheen loopt het verhaal van de schilder, in wie we Rembrandt kunnen herkennen, en diens verdriet over zijn gestorven vrouw.

**

Margriet de Moor (Noordwijk, 1941) studeerde piano aan het Koninklijk Conservatorium voor Muziek in Den Haag en daarna nog kunstgeschiedenis en archeologie aan de universiteit van Amsterdam. Ze is vooral bekend als auteur van verhalen, romans en essays. In 1988 debuteerde ze met de verhalenbundel Op de rug gezien waarvoor ze genomineerd werd voor de AKO Literatuurprijs en bekroond met de prijs voor het best verkochte literaire debuut Het gouden Ezelsoor. Ze schreef nog vele boeken en verhalen daarna en wordt in verschillende landen gepubliceerd.

De schilder en het meisje is een historische roman en speelt in de 17e eeuw. Het boek bevat in feite twee verhalen die elkaar aan het einde raken en in dit toch wel lugubere einde kon ik me niet vinden en de weg er naartoe was trouwens al even teleurstellend. De roman start met 'de schilder' waar blijkbaar Rembrandt van Rijn mee bedoeld wordt. Van in het begin is dit verhaal nogal chaotisch, er wordt constant van plaats en tijd gewisseld en veel gemijmerd. Dit deel kende dus een traag leestempo en interessant was het ook al niet.

Het tweede verhaal met Elsje in de hoofdrol was interessanter en las wél vlot. Ik moet zeggen dat dit deel het boek voor mij enigszins gered heeft, ik heb namelijk verschillende keren getwijfeld of ik wel verder zou lezen. Het ding was dat ik dit boek mee had op een korte trip en het was het enige in de valies, dan zit er al niet veel anders op dan maar verder te lezen. En uiteindelijk heb ik over bepaalde stukken wat minder nauw gelezen zodat hij toch uit raakte.

De schilder en het meisje was dus een boek dat totaal niet mijn ding was, traag en oninteressant op het deel van Elsje na dan misschien.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2010) - 256 blz.

Profiel M - Helen Fields

Midnight Jones werkt als analist en onderzoekt en beoordeelt geanonimiseerde psychologische profielen van mensen. Een prima baan, waarmee ze ook de zorg voor haar tweelingzus kan bekostigen. Op een dag stuit ze op een zogenaamd Profiel M, waarbij M staat voor moordenaar.

Ze weet dat op haar bureau het profiel ligt van iemand die gevaarlijker is dan iedereen die ze ooit in haar leven is tegengekomen. Midnight weet waar Profiel M toe in staat is, zelfs nog voordat hij zijn eerste misdrijf heeft gepleegd. Wanneer de media kort daarop melden dat er een vrouw vermoord is, is er niemand die Midnight gelooft. Zij is er namelijk van overtuigd dat hij weer zal toeslaan. En heftiger deze keer...

Midnight Jones weet één ding zeker: zij is het volgende slachtoffer. Want Profiel M heeft de jacht op haar geopend. Ze moet zijn ware identiteit boven water halen voordat het te laat is...

*****

Helen Fields (Romsey, Engeland, 1969) blijft maar hoog scoren op mijn leeservaring en ze heeft dus ook nu weer een thriller van formaat neergezet. Dit is zogezegd het derde boek in de Connie Woolwine-serie maar zo zou ik hem toch niet bestempelen, pas dik halfweg komt ze op de proppen en ze speelt ook maar een zeer korte maar wel cruciale rol in het verhaal. Het hoofdpersonage is hier absoluut Midnight Jones en van haar was ik toch ook zeer onder de indruk. Haar persoonlijke leven speelt een redelijke rol in het verhaal en dit was een speciaal verhaal waarvan de empathie en menselijkheid van afstraalt. Zeer mooi en goed gevonden van de auteur.

De job van Midnight Jones was best bijzonder, voor mij dan toch, in zulke wereld ben ik helemaal niet thuis. Helen Fields heeft heel wat registers opengetrokken voor dit boek en dat maakt het uiteraard boeiend. Ze beschrijft de werksfeer en dat kan zeker doorgetrokken worden naar ieders dagelijkse leven. De psychologische duiding heeft ze knap gedaan in dit boek, zeer realistisch zodat je steeds middenin het verhaal zit.

Goede, zeer goede plot dus en dan was het ook nog eens heel erg spannend. Fields schrijft zeer filmisch en daar zal haar job in de filmproductiemaatschappij die ze samen met haar echtgenoot runt, wel voor iets tussen kunnen zitten. Je wordt ook regelmatig op het verkeerde been gezet en dan is er nog de tegenkanting die Midnight ondervindt, ze kan niet anders dan zelf op onderzoek gaan, ze weet dat er een grote kans is dat de moordenaar haar vindt, hij weet immers haar voornaam en initiaal van haar achternaam. Dit vond ik dan weer wél raar in deze tijden van privacy.

Profiel M is een spannend boek met een zéér goede plot en het leesplezier ligt heel erg hoog, voor mij dan toch, ik ben weer eens omver geblazen door het thrillerschrijverstalent van Helen Fields. Ik kan alleen maar hopen dat ze blijft schrijven. Helen Fields staat hóóg op mijn top-auteurslijst. Laat die boeken maar komen.

Eerder: Perfecte resten, Perfecte prooi, Perfecte dood, Perfecte stilte, Perfecte misdaad, Perfecte moord, Perfecte wraak, De laatste die sterft, De schaduwman, De kliniek

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2025) - 358 blz.

Oorspronkelijke titel: Profile K

Vertaling: Yolande Ligterink

Van twee kanten - René Appel

Doktersassistente Fransien Wagtendonk heeft het moeilijk als haar vader onverwacht overlijdt. Haar moeder woont met een andere man in Australië. Gelukkig ondervindt ze veel steun van haar buurvrouw Tosca. Ze ziet pas weer een nieuwe toekomst voor zich wanneer Rob Laarman, een ondernemende organisatieadviseur, op haar pad verschijnt. Fransien en Rob trouwen, maar al snel komen de twijfels, en daarmee ook de angst. Hoe zit het met het verleden van Rob? Waar voert hij eigenlijk zijn werk uit? En de kinderen uit zijn vorige huwelijk, waarom blijven die voor Fransien verborgen? Buurvrouw Tosca wakkert het wantrouwen aan, maar is de vraag welke rol haar eigen belangen daarbij spelen.

**

René Appel (Hoogkarspel, 1945) is een Nederlandse schrijver en taalwetenschapper. Hij studeerde Nederlandse taal en letterkunde en richtte zich op het bestuderen van de tweedetaalverwerving, van 1994 tot 2003 gaf hij hierin ook les als bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is altijd actief geweest als schrijver, eerst van kortverhalen en recensies en in 1987 kwam dan zijn eerste misdaadroman uit waarna er nog velen volgden, sinds 2003 is hij voltijds schrijver. Hij ontving ook enkele prijzen zoals de Gouden Strop en de Gouden Vleermuis en verschillende nominaties.

Ook dit boek las ik op vakantie en het las vlot, heel vlot. Het was mijn eerste van René Appel en ik ben niet onder de indruk of het moest zijn van het eerder slappe verhaal. De auteur heeft wel goed beschreven hoe het proces verloopt van het manipuleren en domineren van een ander. Nu kan ik me toch niet van de indruk ontdoen dat dit toch niet iedereen zou kunnen overkomen, het is dus niet zo een verhaal waar je je zomaar kan in herkennen. Integendeel zelfs, ik begon een aversie te krijgen tegen het hoofdpersonage.

Deze lijkt in het begin maar ook als ze aan het werk is, een toch wel zeer zelfstandig persoon en dit klopte voor mij niet met het verdere verloop van het verhaal. Alle personages worden trouwens zeer tweedimensionaal voorgesteld en er is weinig uitdieping te bespeuren. De presentatie van het boek als literaire thriller klopt dus niet, psychologisch klinkt het boek ook heel erg cliché.

Van twee kanten was goed te lezen voor op vakantie als je niet teveel hoeft na te denken en de wereld er sowieso vrolijk en zonnig uitziet, maar als thriller of zelfs als roman, was dit toch wel een tegenvaller, maar vlot lezen deed het dus wel.

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2012) - 287 blz.

Toen het donker werd - Simone van der Vlugt

Wanneer Menno Riebeek erachter komt dat zijn puberzoon gokschulden heeft, besluit hij ze af te lossen in de hoop dat de kous daarmee af is. De schuldeisers zijn echter niet van plan hem er zo makkelijk van af te laten komen. In zijn wanhoop schakelt Menno via zijn advocaat iemand in om af te rekenen met zijn probleem, zonder dat hij de gevolgen van dit besluit kan overzien.

Sascha voelt haar man en zoon van zich vervreemden en eist antwoorden, maar haar zoektocht naar de waarheid komt tot een abrupt einde wanneer ze bij een ongeluk haar zicht verliest. Menno vermoedt dat het om een aanslag ging maar verzwijgt dit. Elk gezinslid probeert een uitweg te vinden, om alleen maar nog meer verstrikt te raken in het web van leugens en bedrog. Totdat Menno besluit dat het genoeg is.

***

Simone van der Vlugt (1966) is een zeer succesvolle Nederlandse schrijfster van kinder- en jeugdboeken, non-fictie, romans en thrillers en ze heeft een indrukwekkend oeuvre op haar naam staan alsook prijzen en nominaties. Ik las van haar al eens een thriller en een historische roman.

Ditmaal was ik niet helemaal onder de indruk van het verhaal, ik las het op vakantie en las het wel bijna in één ruk uit, alleszins toch op 1 dag. Het leest enorm vlot en de auteur weet je in het verhaal te trekken, ze is absoluut een goede schrijfster. Wat ze goed beschreven heeft, is hoe snel je als een gewoon gezin betrokken kan raken met het misdaadmilieu ook al handel je te goeder trouw. Vooraleer je door hebt dat het milieu zélf eerlijkheid en rechtvaardigheid niet in het vaandel dragen, is er geen weg meer terug en loopt het van kwaad tot erger. En het kan íédereen overkomen, dat wordt al eens vergeten. Een goed gevonden insteek van het verhaal.

Maar het voorspelbare en clichégehalte lag nogal hoog en de uitwerking van de personages was minimaal. Nu was dit waarschijnlijk ook niet haar bedoeling en daar is in feite ook niets mis mee maar het had het boek wel wat diepgang kunnen geven en dat mistte ik hier toch.

Toen het donker werd is gewoon een goed en vlot leesbaar boek, niet meer en niet minder.

Eerder: De reünie, Rode sneeuw in december

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2016) - 320 blz.

Butcher's Crossing - John Williams

Amerika, 1873. De jonge Will Andrews stopt met zijn opleiding aan Harvard en trekt westwaarts, op zoek naar avontuur. Als hij aankomt in het desolate dorp Butcher's Crossing in Kansas, besluit Andrews mee te gaan op wat een van de laatste grote jachten op de bizon zal zijn. Tijdens de expeditie worden de mannen in het nauw gedreven door de snel invallende winter. Elk aspect van Andrews' beproeving, van de langdurige paardrijritten over de verlaten prairie en het verbeten slachten van de vele bizons tot de harde overlevingsstrijd in de ruige natuur, is beschreven in de onwaarschijnlijk mooie, sobere en heldere stijl van John Williams.

****

John Williams (Clarksville, Texas,1922-1994) is een Amerikaans auteur van enkele studieboeken, twee gedichtenbundels en vier boeken. Hij bleef lange tijd onopgemerkt maar sinds de heruitgave van zijn derde roman Stoner (1965) in 2006 raakte hij bekend bij het grote publiek. Ondertussen zijn alle vier zijn romans vertaald in het Nederlands. Zijn laatste boek Augustus werd in 1973 bekroond met de National Book Award. Butcher's Crossing is zijn tweede boek uit 1960 dat in 2023 verfilmd werd met Nicolas Cage in één van de hoofdrollen.

Butcher's Crossing mag zich dan wel in het verleden afspelen, in het verhaal doet dit er weinig tot niet toe. Will Andrews is een zoekende jongeman, hij stop met studeren en wil weg van zijn ouders, een beetje wat ze nu een sabbatical noemen. Hij kwam aan in het zeer kleine dorpje en zelfs dan weet hij nog niet goed wat hij zal doen. Maar al vlug heeft hij door dat het jagen op bizons dé activiteit is in het dorpje en dus gaat hij mee op wat een mythische reis lijkt te worden. Ze vertrekken met vier en het is absoluut ook een divers groepje.

Uiteindelijk bleek het een meeslepend verhaal te zijn dat vaak ook heel spannend was. Het leest ook gemakkelijk door de chronologische vertelling en zelfs de beschrijvingen en mijmeringen doen hier geen afbreuk aan. Het is ook een boek om zelf eens over na te denken, een beetje filosofisch zelfs. Ik zag de filmtrailer en dit lijkt me wel iets, ik kan me de verfilming na het lezen absoluut ook voorstellen, het boek leest immers als een film.

Na Stoner is Butcher's Crossing het tweede boek dat ik van de auteur las en het is me absoluut weer goed meegevallen. Er zaten ook wel wat weetjes in over het leven in de wildernis waar het soms alleen maar zaak was om te overleven en dat was erg interessant. Zeker een aanrader dit boek.

Eerder: Stoner

Uitgeverij: Lebowski (2013) - 334 blz.

Oorspronkelijke titel: Butcher's Crossing (1964)

Vertaling: Edzard Krol