De slag om Rust en Vreugd - Hendrik Groen

Op een zonnige dag in april nam weduwe Emma Quaadvliegh, op zoek naar afleiding en niet gehinderd door al te groene vingers, een tuint met huisje op volkstuincomplex Rust en Vreugd. Ze maakte er nieuwe vrienden, maar werd ook geconfronteerd met een wondere wereld van heggencontroles, bouwcommissies en kinnesinne tussen 'oude' en 'nieuwe' tuinders. Samen met haar tuinvrienden, verenigd in het licht subversieve clubje Klavertje Vier, wist ze de macht van voorzitter Harm van Velsen te ondermijnen.

Inmiddels zit Emma's eerste tuinjaar erop en hoopt ze dat de naam van het tuincomplex zich in het nieuwe seizoen wat meer zal waarmaken. Zij, haar nieuwe hondje Nelson en haar lievelingsbuurvrouw Roos hebben er hoe dan ook weer zin in. maar de meningsverschillen over de manier waarop het park bestuurd moet worden, sluimeren als een veenbrand die elk moment weer kan oplaaien. Een vonkje is genoeg: ruzie over overhangende takken en slecht georganiseerde ledenvergaderingen, gifspuiters en onkruidkwekers. Maar de grootste dreiging komt van de kant van de gemeente. Dat wordt, zoals Roos het uitdrukt, de dood of de gladiolen.

***

Hendrik Groen, pseudoniem van Peter de Smet, is een Nederlands schrijver die in 2014 debuteerde met Pogingen iets van het leven te maken - Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar waarvan 2 jaar later het vervolg verscheen. De auteur oogstte succes met de boeken en ondertussen zit hij al aan zijn tiende. Zijn eerste twee boeken werden verfilmd als televisieserie en ook van Rust en Vreugd is er een tv-serie in de maak, deze zou voor het najaar van 2025 zijn.

De personages van Hendrik Groens boeken zijn steevast gewone Nederlandse mensen en meestal net ietsje ouder. En de verhalen en de situaties die hij beschrijft zijn helemaal 'uit het leven gegrepen', je ziet het echt allemaal zomaar gebeuren bij je thuis, buren of familie. Ook De slag om Rust en Vreugd is zo een boek dat je je zo kunt voorstellen in het dagelijkse leven en daar hoef je zeker geen tuintje voor te hebben, het kan in allerlei situaties van toepassing zijn. Meestal stralen zijn boeken een grote positiviteit uit en zijn grappig maar dit is hier toch minder het geval dan je zou verwachten, er was zelfs vijandigheid te lezen en dat verwachtte je dan weer helemaal niet.

De auteur heeft in dit verhaal wel een thema uitgewerkt dat voor veel mensen zeer herkenbaar is, de gemeente die omwille van het 'algemeen belang' stukjes natuur wil opofferen en daardoor tweespalt zaait, zo ook dus binnen het volkstuincomplex 'Rust en Vreugd'. Over natuurbehoud dus maar ook het klimaat komt even ter sprake, absoluut een actueel thema en 'dichtbij huis' zoals ze zeggen.

De slag om Rust en Vreugd is een vlot en gemakkelijk te lezen boek over 'het leven zoals het is' of 'uit het leven gegrepen'. Ook van dit boek kun je je de verfilming ervan absoluut voorstellen.

Eerder: Pogingen iets van het leven te maken, Zolang er leven is, Leven en laten leven, Opgewekt naar de eindstreep, Rust en Vreugd, Groetjes uit Benidorm

Uitgeverij: Meulenhoff (2025) - 237 blz.

De rivier - Ariel Lawhon

Het waargebeurde verhaal van een vroedvrouw die weigerde de waarheid te verbloemen

1789. Wanneer de rivier van het plaatsje Hallowell dichtvriest en er onder het ijs een dode man blijkt te liggen, wordt Martha Ballard gevraagd het lijk te schouwen. Als vroedvrouw weet zij precies wat er speelt in het dorp en in haar dagboek houdt ze niet alleen bij wie er worden geboren en overlijden, maar ook welke misdaden er achter gesloten deuren plaatsvinden.

Al snel is Martha ervan overtuigd dat het om een moord gaat, maar de lokale dokter zet haar vermoedens weg als roddelpraat. Daarom besluit ze zelf op onderzoek uit te gaan. Haar zoektocht onthult niet alleen details over de moord, maar legt ook de onmogelijke positie van vrouwen bloot in een wereld waar mannen de baas spelen.

****

Ariel Lawhon (Taos, New Mexico, 1978) is auteur van ondertussen 6 historische romans en een kortverhaal en ze werd in verschillende talen vertaald. In het Nederlands is er slechts eentje maar door het succes van deze kan daar wel eens verandering in komen. Ze heeft een uitermate vloeiende schrijfstijl die heel erg vlot leest maar ook het verhaal is zeer boeiend, het is een boek waar je in geen tijd door bent.

In een laatste hoofdstuk ontwart de auteur in een tiental bladzijden het verhaal en onderscheidt ze de fictie van de waarheid. Ze heeft zich laten inspireren op het échte dagboek van Martha Ballard en het is bijna een wonder dat dit de tijd heeft overleefd, gelukkig maar want anders hadden we dit indrukwekkende verhaal nooit leren kennen. Lawhon zegt ook dat ze voor dit boek van haar vertrouwde werkwijze is afgeweken, ze heeft zich in dit verhaal veel vrijheden veroorloofd wat betreft data, details en zelfs daadwerkelijke gebeurtenissen terwijl ze anders veel dichter bij de waarheid blijft wat 'biografische fictie' genoemd wordt.

Martha Ballard heeft er een indrukwekkende carrière op zitten als je dit verhaal zo leest en ze moest zich duchtig weren in een mannen gedomineerde maatschappij en de situaties waren vaak heel erg schrijnend. Zelfs het rechtssysteem was gericht op mannen, vrouwen blijken minder rechten te hebben en werden door de rechtsspraak zelf nog meer onder de duim gehouden, corruptie en machtsmisbruik vierden er hoogtij. Martha had het zelf heel erg goed getroffen met haar man en door haar job probeert ze andere vrouwen te helpen en niet alleen door ze gezond en wel door de bevallingen te helpen. Ze is absoluut een intrigerende vrouw waar je alleen maar respect voor kunt hebben.

En dan speelt er daarnaast nog een rasecht misdaadmysterie waarbij het regelmatig ook nog even spannend wordt. In feite is dit boek dus een combinatie van roman en thriller en dan nog geïnspireerd op historische feiten. De ontrafeling van de misdaad is goed gedaan van de schrijfster en kan zeker tippen aan een heuse misdaadroman. De echte clou komt pas helemaal aan het einde op de proppen en er waren ook wat verrassende plotwendingen. Mooie opbouw van de plot ook.

De rivier is een verrassend goede historische thriller én roman gebleken en geschreven in een vlotte en mooie schrijfstijl. De auteur heeft terdege onderzoek gedaan naar de historische feiten en dat heeft ze dan in een levendige romanstructuur gegoten, met de personages kan je niet anders dan meeleven, ze zijn heel erg realistisch neergezet. Ik ben onder de indruk van deze eerste historische roman in Nederlandse vertaling van Ariel Lawhon, laat ons hopen dat de rest van haar werken ook vertaald worden.

Uitgeverij: Kokboekencentrum (2024) - 474 blz.

Oorspronkelijke titel: The Frozen River

Vertaling: Marijne Thomas

Bijna dood - Dr. Steven Laureys

De ervaring van je leven

Een bijna-doodervaring is een van de meest ingrijpende gebeurtenissen die een mens kan meemaken - zo intens dat het levens voorgoed verandert. De verhalen van mensen die op het randje van de dood balanceerden en terugkeerden, hebben ons altijd geboeid. De tunnel van licht, de troostende engelen en het gevoel buiten je lichaam te treden lijken universele elementen van deze ervaring te zijn. Velen zien de BDE als bewijs voor een leven na de dood of een groter, kosmisch bewustzijn. Maar wat zegt de wetenschap?

Bijna-doodervaringen intrigeren wereldvermaard neuroloog Steven Laureys al sinds hij aan zijn ontdekkingstocht door het menselijk brein begon. Met een open blik probeert hij te achterhalen wat er precies in de hersenen gebeurt: welke processen dragen bij tot de unieke ervaringen die ons begrip overstijgen? En waar zitten de misverstanden over bewustzijn? Om zo goed mogelijk te begrijpen hoe een bijna-doodervaring voelt, stelde Laureys ook zichzelf bloot aan experimenten die zijn brein in de schemerzone tussen leven en dood brachten. In dit boek lees je tot welke inzichten zijn reis hem bracht.

Dr. Steven Laureys (1968) is een internationaal vermaard Belgisch neuroloog, hij werkt aan de Universiteit van Luik en in het universitair ziekenhuis waar hij onderzoek doet naar de werking van de hersenen. Hij schrijft daarnaast ook populaire boeken over deze complexe wetenschap waarmee hij een breed publiek bereikt, op tv is hij ook regelmatig te zien.

Over bijna-doodervaringen zijn al heel wat boeken geschreven die vooral uitgaan van de verhalen van mensen en waar vaak een spirituele of religieuze betekenis aan toegekend wordt en zelfs een bewijs in gezien wordt voor leven na de dood. Steven Laureys vermeldt dit in dit boek en hij bespreekt de verschillende visies hierover, maar zijn insteek is echter helemaal anders is. Hij onderzoekt het fenomeen namelijk als wetenschapper en dit vanuit zijn uitgebreide onderzoek en ervaringen met onder andere comapatiënten maar ook met zijn kennis over de hersenen. Maar hij stelt zich open op en zijn verhaal is dus zeker niet puur wetenschappelijk. Zelf heeft hij nooit zo een ervaring gehad en hij kan dus alleen maar voortgaan op de ervaringen van anderen ook al heeft hij nog zo hard zijn best gedaan om toch enigszins dat gevoel proberen op te wekken. Dit vind hij zelf een spijtige zaak en dat benadrukt hij vaak in het boek, ook al omdat hij wil aangeven dat hij daar in tweede hand over spreekt.

Het boek bevat 18 hoofdstukken maar het is moeilijk om daar een structuur in te ontdekken, zelfs tijdens het lezen van een hoofdstuk lijkt het of de auteur meer met zijn eigen gedachtenkronkels bezig is, het geheel doet daardoor ongeordend aan en dit bevordert de leesbaarheid niet. Als hij praktische ervaringen en onderzoeken beschrijft, leest het wel vlotjes. Om bepaalde quotes of stukjes tekst te benadrukken is er voor een licht oranje kleur gekozen en dit was spijtig genoeg geen goede keuze, je ogen moesten uit hun pijp komen om het gelezen te krijgen.

Bijna dood is zeker een interessant boek als je geïnteresseerd bent in de materie maar het is zeker niet altijd even gemakkelijk te lezen, de wetenschappelijke termen durven je nogal eens om de oren vliegen ook al heeft hij het proberen eenvoudig te houden. Er ontbreekt ook een duidelijke structuur in het boek en er is geen goede opbouw naar het einde toe zodat de lezer uiteindelijk toch wat verweesd achterblijft. Maar je moet het boek niet links laten liggen, het zorgt er zeker voor dat je een bredere kijk krijgt op bijna-doodervaringen en misschien zelfs je mening kan bijstellen, ik heb alleszins mijn kennis vergroot en andere inzichten gekregen en dit was top.

Eerder: Het no-nonsense meditatieboek

Uitgeverij: Pelckmans (2024) - 243 blz. (244-255 Dankwoord en Bibliografie)

De schilder en het meisje - Margriet de Moor

Het is 3 mei 1664, de dag dat een achttienjarig meisje publiekelijk wordt gewurgd op de Dam in Amsterdam. Het is een evenement waar de halve stad voor uitloopt. Een schilder voelt geen neiging te gaan kijken. Hij heeft zijn gedachten bij een doek waar hij die ochtend materiaal voor heeft gekocht: rode en gouden pigmenten. Later die dag hoort hij van zijn zoon de details over de gruwelijke laatste minuten van het meisje.

Margriet de Moor vertelt het spannende verhaal van Elsje Christiaens, een meisje uit Jutland dat in een barre winter besluit per boot naar Amsterdam te reizen. Daardoorheen loopt het verhaal van de schilder, in wie we Rembrandt kunnen herkennen, en diens verdriet over zijn gestorven vrouw.

**

Margriet de Moor (Noordwijk, 1941) studeerde piano aan het Koninklijk Conservatorium voor Muziek in Den Haag en daarna nog kunstgeschiedenis en archeologie aan de universiteit van Amsterdam. Ze is vooral bekend als auteur van verhalen, romans en essays. In 1988 debuteerde ze met de verhalenbundel Op de rug gezien waarvoor ze genomineerd werd voor de AKO Literatuurprijs en bekroond met de prijs voor het best verkochte literaire debuut Het gouden Ezelsoor. Ze schreef nog vele boeken en verhalen daarna en wordt in verschillende landen gepubliceerd.

De schilder en het meisje is een historische roman en speelt in de 17e eeuw. Het boek bevat in feite twee verhalen die elkaar aan het einde raken en in dit toch wel lugubere einde kon ik me niet vinden en de weg er naartoe was trouwens al even teleurstellend. De roman start met 'de schilder' waar blijkbaar Rembrandt van Rijn mee bedoeld wordt. Van in het begin is dit verhaal nogal chaotisch, er wordt constant van plaats en tijd gewisseld en veel gemijmerd. Dit deel kende dus een traag leestempo en interessant was het ook al niet.

Het tweede verhaal met Elsje in de hoofdrol was interessanter en las wél vlot. Ik moet zeggen dat dit deel het boek voor mij enigszins gered heeft, ik heb namelijk verschillende keren getwijfeld of ik wel verder zou lezen. Het ding was dat ik dit boek mee had op een korte trip en het was het enige in de valies, dan zit er al niet veel anders op dan maar verder te lezen. En uiteindelijk heb ik over bepaalde stukken wat minder nauw gelezen zodat hij toch uit raakte.

De schilder en het meisje was dus een boek dat totaal niet mijn ding was, traag en oninteressant op het deel van Elsje na dan misschien.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2010) - 256 blz.

Profiel M - Helen Fields

Midnight Jones werkt als analist en onderzoekt en beoordeelt geanonimiseerde psychologische profielen van mensen. Een prima baan, waarmee ze ook de zorg voor haar tweelingzus kan bekostigen. Op een dag stuit ze op een zogenaamd Profiel M, waarbij M staat voor moordenaar.

Ze weet dat op haar bureau het profiel ligt van iemand die gevaarlijker is dan iedereen die ze ooit in haar leven is tegengekomen. Midnight weet waar Profiel M toe in staat is, zelfs nog voordat hij zijn eerste misdrijf heeft gepleegd. Wanneer de media kort daarop melden dat er een vrouw vermoord is, is er niemand die Midnight gelooft. Zij is er namelijk van overtuigd dat hij weer zal toeslaan. En heftiger deze keer...

Midnight Jones weet één ding zeker: zij is het volgende slachtoffer. Want Profiel M heeft de jacht op haar geopend. Ze moet zijn ware identiteit boven water halen voordat het te laat is...

*****

Helen Fields (Romsey, Engeland, 1969) blijft maar hoog scoren op mijn leeservaring en ze heeft dus ook nu weer een thriller van formaat neergezet. Dit is zogezegd het derde boek in de Connie Woolwine-serie maar zo zou ik hem toch niet bestempelen, pas dik halfweg komt ze op de proppen en ze speelt ook maar een zeer korte maar wel cruciale rol in het verhaal. Het hoofdpersonage is hier absoluut Midnight Jones en van haar was ik toch ook zeer onder de indruk. Haar persoonlijke leven speelt een redelijke rol in het verhaal en dit was een speciaal verhaal waarvan de empathie en menselijkheid van afstraalt. Zeer mooi en goed gevonden van de auteur.

De job van Midnight Jones was best bijzonder, voor mij dan toch, in zulke wereld ben ik helemaal niet thuis. Helen Fields heeft heel wat registers opengetrokken voor dit boek en dat maakt het uiteraard boeiend. Ze beschrijft de werksfeer en dat kan zeker doorgetrokken worden naar ieders dagelijkse leven. De psychologische duiding heeft ze knap gedaan in dit boek, zeer realistisch zodat je steeds middenin het verhaal zit.

Goede, zeer goede plot dus en dan was het ook nog eens heel erg spannend. Fields schrijft zeer filmisch en daar zal haar job in de filmproductiemaatschappij die ze samen met haar echtgenoot runt, wel voor iets tussen kunnen zitten. Je wordt ook regelmatig op het verkeerde been gezet en dan is er nog de tegenkanting die Midnight ondervindt, ze kan niet anders dan zelf op onderzoek gaan, ze weet dat er een grote kans is dat de moordenaar haar vindt, hij weet immers haar voornaam en initiaal van haar achternaam. Dit vond ik dan weer wél raar in deze tijden van privacy.

Profiel M is een spannend boek met een zéér goede plot en het leesplezier ligt heel erg hoog, voor mij dan toch, ik ben weer eens omver geblazen door het thrillerschrijverstalent van Helen Fields. Ik kan alleen maar hopen dat ze blijft schrijven. Helen Fields staat hóóg op mijn top-auteurslijst. Laat die boeken maar komen.

Eerder: Perfecte resten, Perfecte prooi, Perfecte dood, Perfecte stilte, Perfecte misdaad, Perfecte moord, Perfecte wraak, De laatste die sterft, De schaduwman, De kliniek

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2025) - 358 blz.

Oorspronkelijke titel: Profile K

Vertaling: Yolande Ligterink

Van twee kanten - René Appel

Doktersassistente Fransien Wagtendonk heeft het moeilijk als haar vader onverwacht overlijdt. Haar moeder woont met een andere man in Australië. Gelukkig ondervindt ze veel steun van haar buurvrouw Tosca. Ze ziet pas weer een nieuwe toekomst voor zich wanneer Rob Laarman, een ondernemende organisatieadviseur, op haar pad verschijnt. Fransien en Rob trouwen, maar al snel komen de twijfels, en daarmee ook de angst. Hoe zit het met het verleden van Rob? Waar voert hij eigenlijk zijn werk uit? En de kinderen uit zijn vorige huwelijk, waarom blijven die voor Fransien verborgen? Buurvrouw Tosca wakkert het wantrouwen aan, maar is de vraag welke rol haar eigen belangen daarbij spelen.

**

René Appel (Hoogkarspel, 1945) is een Nederlandse schrijver en taalwetenschapper. Hij studeerde Nederlandse taal en letterkunde en richtte zich op het bestuderen van de tweedetaalverwerving, van 1994 tot 2003 gaf hij hierin ook les als bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is altijd actief geweest als schrijver, eerst van kortverhalen en recensies en in 1987 kwam dan zijn eerste misdaadroman uit waarna er nog velen volgden, sinds 2003 is hij voltijds schrijver. Hij ontving ook enkele prijzen zoals de Gouden Strop en de Gouden Vleermuis en verschillende nominaties.

Ook dit boek las ik op vakantie en het las vlot, heel vlot. Het was mijn eerste van René Appel en ik ben niet onder de indruk of het moest zijn van het eerder slappe verhaal. De auteur heeft wel goed beschreven hoe het proces verloopt van het manipuleren en domineren van een ander. Nu kan ik me toch niet van de indruk ontdoen dat dit toch niet iedereen zou kunnen overkomen, het is dus niet zo een verhaal waar je je zomaar kan in herkennen. Integendeel zelfs, ik begon een aversie te krijgen tegen het hoofdpersonage.

Deze lijkt in het begin maar ook als ze aan het werk is, een toch wel zeer zelfstandig persoon en dit klopte voor mij niet met het verdere verloop van het verhaal. Alle personages worden trouwens zeer tweedimensionaal voorgesteld en er is weinig uitdieping te bespeuren. De presentatie van het boek als literaire thriller klopt dus niet, psychologisch klinkt het boek ook heel erg cliché.

Van twee kanten was goed te lezen voor op vakantie als je niet teveel hoeft na te denken en de wereld er sowieso vrolijk en zonnig uitziet, maar als thriller of zelfs als roman, was dit toch wel een tegenvaller, maar vlot lezen deed het dus wel.

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2012) - 287 blz.

Toen het donker werd - Simone van der Vlugt

Wanneer Menno Riebeek erachter komt dat zijn puberzoon gokschulden heeft, besluit hij ze af te lossen in de hoop dat de kous daarmee af is. De schuldeisers zijn echter niet van plan hem er zo makkelijk van af te laten komen. In zijn wanhoop schakelt Menno via zijn advocaat iemand in om af te rekenen met zijn probleem, zonder dat hij de gevolgen van dit besluit kan overzien.

Sascha voelt haar man en zoon van zich vervreemden en eist antwoorden, maar haar zoektocht naar de waarheid komt tot een abrupt einde wanneer ze bij een ongeluk haar zicht verliest. Menno vermoedt dat het om een aanslag ging maar verzwijgt dit. Elk gezinslid probeert een uitweg te vinden, om alleen maar nog meer verstrikt te raken in het web van leugens en bedrog. Totdat Menno besluit dat het genoeg is.

***

Simone van der Vlugt (1966) is een zeer succesvolle Nederlandse schrijfster van kinder- en jeugdboeken, non-fictie, romans en thrillers en ze heeft een indrukwekkend oeuvre op haar naam staan alsook prijzen en nominaties. Ik las van haar al eens een thriller en een historische roman.

Ditmaal was ik niet helemaal onder de indruk van het verhaal, ik las het op vakantie en las het wel bijna in één ruk uit, alleszins toch op 1 dag. Het leest enorm vlot en de auteur weet je in het verhaal te trekken, ze is absoluut een goede schrijfster. Wat ze goed beschreven heeft, is hoe snel je als een gewoon gezin betrokken kan raken met het misdaadmilieu ook al handel je te goeder trouw. Vooraleer je door hebt dat het milieu zélf eerlijkheid en rechtvaardigheid niet in het vaandel dragen, is er geen weg meer terug en loopt het van kwaad tot erger. En het kan íédereen overkomen, dat wordt al eens vergeten. Een goed gevonden insteek van het verhaal.

Maar het voorspelbare en clichégehalte lag nogal hoog en de uitwerking van de personages was minimaal. Nu was dit waarschijnlijk ook niet haar bedoeling en daar is in feite ook niets mis mee maar het had het boek wel wat diepgang kunnen geven en dat mistte ik hier toch.

Toen het donker werd is gewoon een goed en vlot leesbaar boek, niet meer en niet minder.

Eerder: De reünie, Rode sneeuw in december

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2016) - 320 blz.

Butcher's Crossing - John Williams

Amerika, 1873. De jonge Will Andrews stopt met zijn opleiding aan Harvard en trekt westwaarts, op zoek naar avontuur. Als hij aankomt in het desolate dorp Butcher's Crossing in Kansas, besluit Andrews mee te gaan op wat een van de laatste grote jachten op de bizon zal zijn. Tijdens de expeditie worden de mannen in het nauw gedreven door de snel invallende winter. Elk aspect van Andrews' beproeving, van de langdurige paardrijritten over de verlaten prairie en het verbeten slachten van de vele bizons tot de harde overlevingsstrijd in de ruige natuur, is beschreven in de onwaarschijnlijk mooie, sobere en heldere stijl van John Williams.

****

John Williams (Clarksville, Texas,1922-1994) is een Amerikaans auteur van enkele studieboeken, twee gedichtenbundels en vier boeken. Hij bleef lange tijd onopgemerkt maar sinds de heruitgave van zijn derde roman Stoner (1965) in 2006 raakte hij bekend bij het grote publiek. Ondertussen zijn alle vier zijn romans vertaald in het Nederlands. Zijn laatste boek Augustus werd in 1973 bekroond met de National Book Award. Butcher's Crossing is zijn tweede boek uit 1960 dat in 2023 verfilmd werd met Nicolas Cage in één van de hoofdrollen.

Butcher's Crossing mag zich dan wel in het verleden afspelen, in het verhaal doet dit er weinig tot niet toe. Will Andrews is een zoekende jongeman, hij stop met studeren en wil weg van zijn ouders, een beetje wat ze nu een sabbatical noemen. Hij kwam aan in het zeer kleine dorpje en zelfs dan weet hij nog niet goed wat hij zal doen. Maar al vlug heeft hij door dat het jagen op bizons dé activiteit is in het dorpje en dus gaat hij mee op wat een mythische reis lijkt te worden. Ze vertrekken met vier en het is absoluut ook een divers groepje.

Uiteindelijk bleek het een meeslepend verhaal te zijn dat vaak ook heel spannend was. Het leest ook gemakkelijk door de chronologische vertelling en zelfs de beschrijvingen en mijmeringen doen hier geen afbreuk aan. Het is ook een boek om zelf eens over na te denken, een beetje filosofisch zelfs. Ik zag de filmtrailer en dit lijkt me wel iets, ik kan me de verfilming na het lezen absoluut ook voorstellen, het boek leest immers als een film.

Na Stoner is Butcher's Crossing het tweede boek dat ik van de auteur las en het is me absoluut weer goed meegevallen. Er zaten ook wel wat weetjes in over het leven in de wildernis waar het soms alleen maar zaak was om te overleven en dat was erg interessant. Zeker een aanrader dit boek.

Eerder: Stoner

Uitgeverij: Lebowski (2013) - 334 blz.

Oorspronkelijke titel: Butcher's Crossing (1964)

Vertaling: Edzard Krol

Doods geheim - Robert Bryndza

Om de perfecte moord te plegen, heb je de perfecte dekmantel nodig

Op een ijzig koude ochtend vindt een moeder het bebloede, levenloze lichaam van haar dochter vastgevroren op de weg. Wie zou zo'n gruwelijke moord voor de deur van het slachtoffer uitvoeren?

Detective Erika Foster, net bekomen van haar vorige zaak, is vastbesloten om ook dit onderzoek te leiden. Ze komt erachter dat in deze relatief rustige buitenwijk van Londen recentelijk meerdere jonge mensen zijn aangevallen.

Net als Erika eindelijk een patroon begint te zien in de aanwijzingen, wordt ze gedwongen haar eigen pijnlijke herinneringen weer op te halen. Ze moet zichzelf dwingen om gefocust te blijven, diep te graven, en de moordenaar te vinden - voordat hij weer toeslaat.

****

Robert Bryndza (1979) mag dan wel geboren zijn in Groot-Brittannië tegenwoordig woont hij in Slowakije en dit is ook meteen het land waar Erika Foster vandaan komt, het hoofdpersonage van de misdaadserie waarmee hij debuteerde als misdaadauteur. Eerder schreef hij een reeks romantische komedies geschreven die door zijn succes nu toch ook vertaald zijn. Doods geheim is de zesde in de reeks met Detective Erika en ondertussen is hij de negende aan het schrijven. Naast deze succesvolle serie waarmee hij ook verschillende prijzen won, heeft hij nog een misdaadserie met privédetective Kate Marshall en een op zichzelf staande misdaadroman. Zijn boeken worden wereldwijd verkocht in 30 landen. Een groot succes dus en terecht.

Dit boek ligt in de lijn van de vijf vorige delen van de serie, je krijgt vooreerst de aanloop naar en de moord zelf voor je kiezen en Erika neemt zelf het initiatief om voor deze te gaan, ze was immers niet van dienst en zou naar een etentje gaan, volledig uitgedost en mét hakken. Dat bleek op de plaats van de misdaad wel wat hilarisch maar het maakte het lezen zeer aangenaam. Bryndza weet op deze manier zijn lezers goed vast te houden én trouw aan het lezen van zijn boeken.

En serie-gewijs lees je naast de moord en het onderzoek ernaar, over de persoonlijke relaties van de verschillende spelers en dan voornamelijk die van Erika. De auteur recapituleert steeds net genoeg om als nieuwe lezer mee te zijn en het is voor de serie-lezer ook wel aangenaam om weer even mee te zijn, er durft immers al eens wat tijd tussen de boeken zitten. De interacties tussen de verschillende teamleden komt minder aan bod en dat mis ik wel in zulk een reeks.

De moordenaar blijft buiten beeld tot aan het einde van het boek en ik moet zeggen dat er wel enkele verwachte plotwendingen waren maar er waren toch meer verrassende. En het klonk geloofwaardig. Robert Bryndza heeft serieus zijn best gedaan op de plot.

Doods geheim is een heel erg goed en spannend boek. Vooral de zoektocht naar de moordenaar was boeiend om te lezen en als de auteur er dan op tijd en stond nog wat verrassende plottwisten tegenaan gooit, is het helemaal goed. Erika Foster is ook een fijn personage om te volgen.

Eerder: Het meisje in het ijs, De stalker in de nacht, Donker water, Laatste adem, Koud bloed

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2020) - 329 blz.

Oorspronkelijke titel: Deadly Secrets

Vertaling: Jan Mellema

Prima facie - Suzie Miller

Dit is niet het leven - dit is de wet

Tessa is een briljante strafrechtadvocaat, gespecialiseerd in zedendelicten. Pleiten is voor haar een sport. Dankzij haar gevatte kruisverhoren weet ze steeds haar juridische gelijk te halen in de rechtbank en helpt ze verdachten van zedenfeiten uit de cel te houden door net genoeg twijfel te zaaien. Tot ze zelf slachtoffer wordt...

De rechtspraak waarin ze zo hard geloofde, laat Tessa in de steek, want de wet is niet geschreven voor slachtoffers en in deze zaak staat ze aan de andere kant van de getuigenbank.

****

Suzie Miller (Melbourne, 1963) studeerde immunologie en microbiologie in Melbourne, rechten in Sydney, ze haalde een master in theater en film en later nog een PhD aan de Queensland University of Technology. Ze was werkzaam als advocaat en is een internationaal toneel- en scenarioschrijfster. Haar bekendste stuk is Prima Facie, een monoloog die furore maakte op West End, Broadway en in de Nederlandse theaters en dit boek is hier een bewerking van en tevens een uitdieping.

Een verrassende rechtbankthriller, je bekijkt de aanrandingsprocessen van beide kanten, in het eerste deel vanuit de verdediging van de dader en daarbij leren we het hoofdpersonage Tessa kennen en daarna is het de beurt aan de slachtofferkant. Je weet van de achterflap dat er Tessa een trauma te wachten staat en op dit deel zit je wel wat te wachten. Aangrijpend, temeer omdat Tessa in feite regelrecht tegenover de slachtoffers stond en nu dus vanuit de ogen van een slachtoffer het hele rechtbankgebeuren moet bekijken en ervaren, en je kan gerust zijn dat het een schokkende ervaring is voor haar.

Doorheen het boek kom je het levensverhaal van Tessa te weten en dit was echt mooi, haar eenvoudige afkomst staat in schril contrast tot de meesten van de andere advocaten en het maakt haar tot een mooi mens, ze is ondanks haar succes eenvoudig en nederig gebleven en weet de waarden van het leven naar waarde te schatten. Dit verhaal vormt de roman-insteek in het boek en geeft het diepgang.

Dat er wat betreft rechtszaken in verband met verkrachting en aanranding een grote lacune is in het rechtssysteem is wel duidelijk. Het begint al bij de aangifte, het aantal aangiften is immers zeer klein en het topje van de ijsberg, en het aantal van deze die uiteindelijk de rechtbank halen is nog veel kleiner en het aantal veroordelingen nóg kleiner, deze cijfers en bedenkingen kan je ook verschillende malen lezen in het boek. Hallucinant is dit! Aan het einde van het boek houdt Tessa een geweldig pleidooi in haar eigen proces.

Suzie Miller heeft Tessa doorheen het boek heel erg goed neergezet, ze is een dochter, een zus, advocate en bovenal is ze een sterke en krachtige vrouw. Haar karakter blijft hetzelfde door gans het boek maar je ziet Tessa door de gebeurtenissen zeker evolueren, ze wordt een nóg krachtiger persoon.

Suzie Miller heeft met dit boek absoluut een zeer goed verhaal in elkaar gezet waardoor je zulke zaken vanuit verschillende kanten kan bekijken maar het is bovenal een fantastisch goede rechtbankthriller geworden. Het leest heel vlot en voor je het weet heb je het uit en doet het je naar meer van Suzie Miller smaken. Voor zover ik weet is dit het eerste boek van haar in Nederlandse vertaling maar laat ons hopen dat er nog meer volgen. Prima facie is een indrukwekkend boek dat ik iedereen kan aanraden!

Uitgeverij: Lannoo (2024) - 336 blz.

Oorspronkelijke titel: Prima Facie

Vertaling: Mylène Delfos en Jet Zegers

De overgave - Arthur Japin

Texas 1836 - een groep jonge Comanche-indianen overvalt het fort van de pioniersfamilie Parker. Granny, de moeder van het gezin, wordt mishandeld. Haar man, dochter en schoonzoon worden voor haar ogen gedood en haar kinderen en kleinkinderen worden ontvoerd. De vrouw overleeft het ondraaglijke op pure wilskracht.

Voortaan kent haar leven nog maar één doel: de ontvoerde kinderen terugvinden. 'Een mens is nu eenmaal niet gebouwd om op te geven.' In haar gevecht om haar kinderen en kleinkinderen leert Granny uiteindelijk het machtigste wapen te hanteren: vergeving.

****

Arthur Japin (Haarlem, 1956) trok na zijn gymnasium naar Londen waar hij een opleiding volgde aan The School of Dramatic Arts. Terug in Amsterdam studeerde hij daarna twee jaar Nederlandse taal- en letterkunde om vervolgens in 1982 aan de Kleinkunstacademie af te studeren. Hij speelde daarna voor radio, film, televisie en op het toneel tot hij zich in 1987 volledig richtte op het schrijven. Vooreerst schreef hij scenario's, hoorspelen en toneelstukken waar hij verschillende prijzen mee won en in 1997 debuteerde hij met de verhalenbundel Magonische verhalen en een jaar later was er dan zijn eerste roman De zwarte met het witte hart. Hij won verschillende prijzen voor zijn boeken waaronder in 2004 de Libris Literatuur Prijs voor Een schitterend gebrek en in 2008 de NS Publieksprijs voor De overgave.

Veel van zijn verhalen zijn gebaseerd op historische feiten en dit is ook zeker het geval voor dit boek. Het verhaal speelt in de 19e eeuw in Texas ten tijde van de Texas Revolutie waarin het strijd voerde voor onafhankelijkheid van Mexico. Pioniersfamilies trekken naar de streek om er zich te vestigen terwijl hun leven daar onzeker is, het is een woelige periode en niet in het minst door de Comanche-indianen die de gruwelijkheden niet schuwen. De hoofdrolspelers bestonden echt en Arthur Japin heeft hier hun verhaal verteld. Het was hem zeker niet te doen om een sensationeel verhaal te brengen maar hij heeft er wel een roman over hoop, wraak en liefde van gemaakt maar gebaseerd op historische feiten dus. En daarmee hebben we weer wat bijgeleerd ook, altijd interessant om geschiedenis op zulk een interessante manier te kunnen lezen.

De auteur heeft een mooie manier van vertellen en hij vraagt zeker ook wat denkwerk van zijn lezers, het verhaal verspringt vaak van tijdszone. Hij probeert zijn protagonisten diepgang mee te geven en door de psychologische en soms zelfs spirituele uitweidingen slaagt hij daar wonderwel in, het is niet zomaar een 'verhaaltje', hij geeft een boodschap mee. Ik kan niet anders zeggen dan dat het boeiend was én interessant. Dat neemt niet weg dat het boek niet altijd even vlot las, er zaten zo wel wat stukjes in die mijn aandacht soms toch deden verslappen.

Dit boek kwam op mijn pad als 'zwerfboek' van de De Boekenjagers en daar was ik blij mee, Een schitterend gebrek van de schrijver was mij al eerder een paar keer aangeraden geweest en toch had ik me er nooit toe kunnen brengen om het te lezen. Maar nu heb ik dus dit gevonden boek De overgave van Japin toch al in mijn handen gehad en het was zeker een verrassing in positieve zin. Ik heb alleszins mijn oog al laten vallen op Japins andere boeken, dus wie weet.

Uitgeverij: De Arbeiderspers (2007) - 367 blz.

Code rood - Toon Verlinden

Over wereldrampen die ons kunnen overkomen en hoe ze te overleven

1815, de Tambora-vulkaan barst met zoveel kracht uit dat de temperaturen over de hele wereld dalen - het is de start van een wereldwijde hongersnood. 1859, een krachtige zonnestorm legt het mondiale telegraafnetwerk plat. 1908, een steen uit de ruimte slaat in en vernielt in Siberië een gebied ter grootte van het land Luxemburg. 1918, de Spaanse griep eist vijftig miljoen slachtoffers. Het zijn vergeten wereldrampen, maar ooit is het opnieuw prijs. Zijn we er klaar voor als de alarmniveaus weer naar code rood schieten?

Toon Verlinden wetenschapsauteur en medeorganisator van het Nerdland Festival, neemt je in dit fascinerende boek mee op een ontdekkingsreis door de wonderlijke wereld van zonne-uitbarstingen, vulkanen, virussen en asteroïden die oncomfortabel dichtbij komen.

Laat je verbazen, verwonderen en wie weet zelfs een beetje bang maken. Maar wees gerust: uiteindelijk komt het allemaal goed, want de wetenschap redt de wereld (dat hopen we toch).

Toon Verlinden is van opleiding ingenieur biochemie en journalist. Hij is werkzaam als spreker en moderator en hij is een internationaal presentatiecoach en expert wetenschapscommunicatie voor The Floor is Yours. Freelance is hij daarnaast ook nog wetenschaps- en reisjournalist en samen met onder andere Hetty Helsmoortel en Lieven Scheire organiseert hij het Nerdland wetenschapsfestival. Als non-fictie auteur schreef hij onder andere Weg van water en Code rood.

De auteur heeft voor dit boek verschillende wetenschappers gesproken die expert zijn elk op hun eigen terrein. In dit boek heeft hij vier mogelijke rampen uitgekozen die ooit nog wel eens onze aardbol kunnen teisteren en dat is een feit maar wanneer, daar hebben wetenschappers geen zicht op, ze kunnen de dreigingen enkel bestuderen en beter proberen te begrijpen. Verlinden verhaalt de indrukwekkendste rampen die ooit al eens gebeurd zijn, sommigen daarvan liggen al in een ver verleden, héél ver sommige, maar andere zijn van recentere datum. Je krijgt ze alleszins op een boeiende manier te lezen, je hoeft er absoluut geen wetenschappelijke knobbel voor te hebben. Toon Verlinden vertelt het allemaal heel duidelijk en interessant en soms is het zelfs wat spannend.

Nog even de vier verschillende wereldrampen die ons kunnen overkomen meegeven waarover het in dit boek gaat: de zonnestorm, een vulkaanuitbarsting, virusuitbraak en een meteorietinslag. Het is een eerste kennismaking met deze natuurfenomenen, 'wetenschap voor beginners' als het ware, diepgaande wetenschappelijke inzichten of moeilijke woorden hoef je dus niet te verwachten.

Code rood is een populair en heel erg toegankelijk wetenschappelijk boek geworden. Toon Verlinden heeft er ook een handje van om vermakelijk te schrijven en dat is alleen maar toe te juichen. Aan het einde van elk van de vier delen, lijst de auteur de grootste rampen nog eens op en geeft hij ook nog wat tips om meer te weten te komen over het onderwerp als je daar zin in zou hebben. Dit boek ligt helemaal in de lijn van de Nerdland podcast mocht je die kennen, het boek is trouwens ook een uitgave van Nerdland, op hun website vind je meer info over hun andere boeken, de podcast en het wetenschapsfestival. Nerdland is dé place to be voor nerds en geeks (en hun nieuwsgierige vrienden en familie) zoals ze zelf zeggen.

Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts (2024) - 238 blz.

Box - Camilla Läckberg & Henrik Fexeus

Wanneer een vrouw dood wordt aangetroffen in een kist doorboord met zwaarden, vraagt de politie zich af of het een mislukte goocheltruc is of een brute moord. Inspecteur Mina Dabiri schakelt de hulp in van Vincent Walder, mentalist en expert in lichaamstaal en magie. Ze linken de dood met eerdere moordzaken en beseffen dat ze op jacht zijn naar een roekeloze seriemoordenaar. Maar zowel Mina als Vincent heeft een duister geheim. Hun verleden lijkt verband te houden met de zaak. Ze moeten de moordenaar een stap voor zijn. Maar hoe?

****

Camilla Läckberg (Fjällbacka, 1974) kennen we voornamelijk van de Fjällbacka-serie met Erica Falck en Patrik Hedström waarvan er 10 verschenen zijn in Nederlandse vertaling tussen 2006 en 2017. Ze schreef nog enkele stand-alones en 3 boeken met Faye. En nu heeft ze de handen in elkaar geslagen met Henrik Fexeus, samen schreven ze 3 boeken met het nieuwe speurdersduo Mina Dabiri en Vincent Walder waarvan Box de eerste is. Henrik Fexeus (Örebro, 1971) is een bekende mentalist, tv-presentator en auteur, in 2017 debuteerde hij als fictie-schrijver en zijn boeken worden in vele landen vertaald.

Deze samenwerking heeft zeker zijn vruchten afgeworpen, Box is een meer dan goede thriller gebleken. Het is toch ook meteen iets anders dan de Fjällbacka-boeken, er is hier een seriemoordenaar in het spel en dit is meestal wel een spannend gegeven. Ik zal er maar meteen bijzeggen dat het nogal een lijvig boek is en dat het verhaal niet altijd even snel is, de auteurs neigen een beetje naar een trage en toch ook langdradige schrijfstijl. Een beknopter boek had de spanning er beter kunnen inhouden maar gelukkig leest het eenvoudig waardoor je er toch vlotjes doorkomt.

Een nieuwe serie en dus nieuwe personages, en daar is Camilla Läckberg goed in, dat bewijzen haar vorige boeken en haar internationale succes. En het zijn dit keer géén twee politie inspecteurs die samenwerken, Mina Dabiri is dat wel maar ze schakelt dus de hulp van mentalist Vincent Walder in, ik moet zeggen dat ik hierdoor zeer verrast was en in de positieve zin, het is zeker een heel goede vondst van de schrijvers, boeiend en interessant. Henrik Fexeus is in het echte leven ook een mentalist met tv-bekendheid net zoals Walder, je kan dus wel zeker stellen dat het realiteitsgehalte hoog ligt. Mooie en goed uitgewerkte personages dus.

De auteurs vertellen het verhaal met verspringingen in de tijd en dat maakt het ook tot een mysterieus boek, het duurt toch wel lang vooraleer je de link snapt, het is beslist een inventieve plotconstructie. De plot mag er absoluut wezen temeer daar er toch wel flink wat verrassende wendingen insteken.

Maatschappelijk gezien steken er ook wat mooie thema's in, smetvrees is er zo eentje en dat kom je niet zo vaak tegen, maar er zijn er nog meer in dit boek. En dan leer je ook een en ander bij over goochelen, trucs en de opbouw ervan, altijd mooi om iets op te steken.

Box is een goed leesbaar boek dat ondanks de trage ontwikkelingen heel erg vlot leest. Het heeft een zeer interessante en verrassende plot met originele plotwendingen en de schrijvers hebben mooie personages uitgewerkt waar je zeker nog meer van wil lezen. Laat deel twee maar komen.

Eerder van Camilla Läckberg: IJsprinses, Predikant, Steenhouwer, Zusje, Oorlogskind, Zeemeermin, Vuurtorenwachter, Engeleneiland, Leeuwentemmer, Heks, Vrouwen zonder genade, Gouden kooi, Zilveren vleugels

Uitgeverij: The House of Books (2021) - 633 blz.

Oorspronkelijke titel: Box

Vertaling: Elina van der Heijden en Sophie Kuiper

De kraanvogels vliegen naar het zuiden - Lisa Ridzén

Bo, 89 jaar, was ooit een sterke man die zijn hele werkende leven in dienst was bij een houtzagerij. Nu laat zijn lichaam hem geleidelijk in de steek. Zijn rustige bestaan wordt zelden onderbroken door iets anders dan bezoekjes van de thuiszorg, het wekelijkse telefoongesprek met zijn enige vriend Ture en herinneringen aan vroeger, die steeds meer de plaats van het echte leven innemen. In de leegte die zijn vrouw achterliet heeft hij één troost en houvast: zijn trouwe hond Sixten. Maar Bo’s zoon Hans wil Sixten bij hem weghalen, omdat hij niet meer in staat is goed voor het dier te zorgen.

De dreiging om zijn hond te verliezen roept bij Bo een veelheid aan emoties op. Hij wil graag een betere band met zijn zoon dan hij vroeger met zijn eigen vader had, maar hij heeft moeite om de juiste woorden te vinden om zijn liefde voor Hans te uiten. Aarzelend proberen vader en zoon elkaar te bereiken, maar de koppige strijd van Bo om Sixten, zijn laatste bron van vreugde, te behouden, staat hun toenadering in de weg.

***

Lisa Ridzén (Zweden, 1988) is socioloog en het boek resulteerde uit haar promotieonderzoek over mannelijkheidsnormen en de aantekeningen die het thuiszorgteam van haar opa had achtergelaten. Het is haar debuut en het werd in Zweden onmiddellijk een bestseller, de boekhandelaren verkozen het tot Boek van het jaar en meer dan 30 landen hebben de vertaalrechten.

Het verhaal is in de ik-stijl en aan het woord is de 89-jarige Bo die nog steeds thuis woont en gedurende de dag hulp krijgt. Bo heeft het niet gemakkelijk met het feit dat hij zo afhankelijk wordt en dit steeds meer in toenemende mate. Zijn geheugen laat hem ook al eens in de steek waardoor hij heel vaak terugblikt en droomt over het verleden. Op die manier leren we hem kennen als zoon en als echtgenoot en vader van zijn enige zoon. Zijn hond Sixten is zijn troost en houvast in deze tijd en het feit dat zijn zoon net zijn trouwe hond wil weghalen, is de rode draad in dit boek.

De auteur maakt het de lezer niet altijd gemakkelijk, Bo vertelt voor een deel het verhaal aan zijn vrouw die ondertussen volledig dement is en in een zorginstelling zit. Maar Bo dut ook heel vaak in en via zijn dromen komen we dan de gebeurtenissen uit het verleden te weten. En dan zijn er de aantekeningen van de thuiszorg en de bezoekjes van zijn zoon Hans waardoor zijn huidige leven op zijn 89ste beschreven wordt. Daarin klinkt heel vaak de waanhoop door voor het dreigende verlies van zijn hond, de frustratie om zelf geen beslissingen meer te kunnen of mogen nemen en van zijn aftakelende lichaam en de moeite die hij heeft om de woorden te vinden voor de liefde voor zijn zoon. Doordat de auteur het verhaal volledig vertelt vanuit de beleving van Bo zelf, wordt er heel vaak gewisseld van tijdszone en zeker aan de stukken waarin hij aan zijn vrouw vertelt als de jij-persoon, moet je gewoon worden.

Centrale thema's zijn dus ouder worden, vriendschap en vader-zoonrelaties. Het boek is vaak toch wel confronterend, hoe wij omgaan met oudere mensen komt niet altijd zo positief uit de verf. Maar langs de andere kant is er toch ook heel wat over 'liefde' te lezen en het is soms wel ontroerend.

Het boek was niet helemaal mijn ding en mijn aandacht durfde al eens verslappen tijdens het lezen, er gebeurde immers niet zoveel en herhaling was er ook wat natuurlijk voor een stuk te wijten is aan het personage. Maar hoe verder ik kwam, hoe meer ik het boek toch kon appreciëren. De kraanvogels vliegen naar het zuiden is een goed geschreven en onderhoudende roman en zeker het lezen waard.

Uitgeverij: Meulenhoff (2024) - 303 blz.

Oorspronkelijke titel: Tranorna flyger söderut

Vertaling: Geri de Boer

Misleid - Harlan Coben

Málaga, 2000. Sami Kierce, een jonge Amerikaanse backpacker, wordt wakker. Hij zit onder het bloed en heeft een mes in zijn hand. Naast hem ligt het lichaam van zijn vriendin, Anna. Hij heeft geen idee wat er is gebeurd, en hij begint te schreeuwen.

New York, 2022. Kierce, inmiddels een in ongenade gevallen rechercheur, geeft ’s avonds les aan amateurdetectives. Op een avond herkent hij een bekend gezicht in de klas - Anna. Zij is het, er is geen twijfel over mogelijk. Zodra ze hem ziet, vlucht ze. Kierce heeft geen andere keus: hij moet en zal deze vrouw vinden en het onmogelijke mysterie oplossen dat hem al tweeëntwintig jaar achtervolgt.

Zijn onderzoek brengt hem oog in oog met zijn verleden en al snel ontdekt hij dat sommige geheimen beter begraven kunnen blijven…

****

Harlan Coben (Newark, 1962) heeft sinds 1990 talloze boeken geschreven en gepubliceerd waarvan er een goed aantal ook verfilmd zijn als serie. In zijn boeken is er steevast heel wat spannende actie te vinden maar ook humor ontbreekt niet in zijn boeken, het geeft zijn boeken toch net dat tikkeltje meer en kan niet anders dan gesmaakt worden.

Met Misleid heeft Coben een verrassende plot gebracht, de lezer blijft tot aan het einde in het ongewisse. De korte hoofdstukken zorgen voor veel afwisseling maar ook de vele verrassende plotwendingen zorgen daarvoor. En daardoor weet de auteur de spanning ook steeds maar op te drijven, de lezer hoeft zich zeker niet te vervelen.

Sami Kierce is een interessant personage dat in vorige boeken blijkbaar ook al op trad, maar deze lezer weet daar wel niets meer van. Kierce leer je hier uitgebreid kennen aangezien het boek start met de nog jonge Kierce, nu meer als 20 jaar later is hij echtgenoot en vader en werkt hij als privédetective aangezien zijn politie carrière serieuze deuken opliep, dit maakt het boek alleen maar nog interessanter.

Misleid is weer een méér dan prima thriller van de hand van Harlan Coben, spannend, sterke plot met verrassende plotwendingen, interessante personages en dit alles met een sausje van humor, een échte Harlan Coben dus. Moet ik nog zeggen dat het ook filmisch leest?

Eerder: Houvast, Eens beloofd, Verloren, Schaduwleven, Verzoeking, Vals spel, Tegenwerking, Vermist, Ontwricht, De onschuldigen, Blijf dichtbij, Levenslijn, Zes jaar, Ik mis je, De verbeelding, Laat niet los, De ontdekking, Naar huis, Win

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2025) - 378 blz.

Oorspronkelijke titel: Nobody's Fool

Vertaling: Sabine Mutsaers

´De kinderen van Calais - Lara Taveirne

Wissant, Noord-Frankrijk, de jaren zestig. Urenlang gingen ze gebukt op zoek naar de mooiste schelpen. Ze konden gelijktijdig en achterwaarts over de golven duiken. Ze hadden allebei een kamer waar je de zee kon horen ruisen, als de wind goed zat. Lilith en Violaine waren wat men noemt hartsvriendinnen. Onafscheidelijk. Samen kochten ze hun eerste bikini. En het was hand in hand dat ze naar de rand liepen.

Cap Blanc Nez, 1976. Beneden aan de kliffen wordt Violaine gevonden. 135 meter hoger staan twee boekentassen.

****

Lara Taveirne (Brugge, 1983) debuteerde in 2014 met deze roman, De kinderen van Calais waarvoor ze een nominatie voor De Bronzen Uil in de wacht sleepte én ze werd er winnaar van de Debuutprijs 2015 mee. Momenteel staan er 5 boeken op haar naam, Wolf is haar laatste tot nu toe.

De kinderen van Calais is gebouwd op een gebeurtenis uit januari 2005, twee 14 jarige meisjes sprongen toen van de rotsen in Calais. Hierrond heeft Taveirne dan een heel eigen verhaal gecreëerd en ik moet zeggen dat ze dat zeer verrassend heeft gedaan. Het is geen rechttoe rechtaan boek en ook al staat er boven elk hoofdstuk de naam van diegene waarover het gaat, zelfs dan nog blijft het een beetje opletten hoe dat stuk past in het geheel van het boek. Meestal leest het verhaal chronologisch maar er zijn her en der flashbacks of hernemingen maar dan vanuit een ander oogpunt. Zeer interessante keuze en het komt het verhaal absoluut ten goede, een beetje uitdaging wordt trouwens altijd geapprecieerd, een lezer moet ook niet onderschat worden.

Het boek loopt over een redelijk grote tijdspanne en bevat enkele serieus verrassende plotwendingen. Maar daar draait het voor de auteur niet helemaal om, ze is heel sterk in het vertellen van kleine dingen en haar fenomenale taalgebruik ondersteunt dit heel erg. Er sloop ook af en toe wat humor in maar toch in mindere mate dan in de twee later geschreven boeken die ik van haar las.

De kinderen van Calais was niet helemaal mijn ding, ik ben iemand van plotontwikkelingen en minder van beschrijvingen, maar ik moet zeggen dat ik meestal toch genoten heb van het boek. Lara Taveirne schrijft écht mooi en dit verhaal was origineel en zeer verrassend. Er staan ook vaak dingen in waar je eens kan over nadenken, het is dus niet zómaar een verhaaltje maar eentje met heel wat diepgang. Daardoor ken ik toch een vierde ster toe aan dit boek. Lara Taveirne is absoluut een goede schrijfster.

Eerder: Pluto, Wolf

Uitgeverij: Manteau (2014) - 285 blz.

Waar rook is, is vuur - Dr. Len De Nys

Alles over de onzichtbare gevaren van chronische ontsteking en hoe je je gezondheid terugwint

Drie op vijf mensen overlijdt aan ziekten die te maken hebben met chronische ontsteking, zoals hart- en vaatziekten, beroertes, kanker, dementie en diabetes.

'Waar rook is, is vuur' onthult de vaak onderschatte impact van chronische ontsteking, een sluipende bedreiging die lang onopgemerkt kan blijven en uiteindelijk grote schade aanricht. Tenzij je tijdig het heft in eigen handen neemt. Gezondheidswetenschapper en kinesitherapeut  dr. Len De Nys deelt niet alleen zijn persoonlijke strijd met chronische pijn, maar biedt ook een vernieuwende kijk op hoe eenvoudige veranderingen in je levensstijl een wereld van verschil kunnen maken. In dit boek legt hij op een toegankelijke en wetenschappelijk onderbouwde manier uit hoe deze 'stille brand' ontstaat en - nog belangrijker - hoe je hem kunt doven voordat het te laat is.

Len De Nys is gezondheidswetenschapper en kinesitherapeut en hij is actief in het team van LifeMe, Lifestyle as medicine oftewel 'Je Levensstijl als Medicijn'. Er hoort een podcast bij waarvan Len De Nys de gastheer is en waar hij elke aflevering met experten praat in hun specifieke vakgebied binnen de levensstijl geneeskunde. Len De Nys schreef met dit boek zijn tweede, Hoe lichaamsbeweging de tijd terugdraait is zijn eerste boek.

Levensstijl wordt hoe langer hoe meer aanzien als een manier om preventief aan je gezondheid te werken maar wordt nu ook vaak ingezet als geneesmiddel en helende kracht als je reeds ziek bent en dan gaat het over chronische ziekten. Len De Nys concentreert zich in dit boek voornamelijk op chronische ontsteking als oorzaak van ziekten en baseert zich hiervoor op zijn academische expertise, wetenschappelijke onderzoeken en kennis en zijn persoonlijke- en praktijkervaringen. 

Het boek is netjes opgedeeld in 3 logische delen. In deel 1 legt hij wetenschappelijk uit wat ontsteking is, wat de oorzaken en triggers ervan zijn en wat hun verborgen rol is bij chronische ziekten. Er komen dan ook vele wetenschappelijke termen en cijfers voorbij maar hij heeft het zo bevattelijk mogelijk proberen te brengen zodat ook een leek er mee weg kan. De theorie dus. In het korte tweede deel gaat hij naar de praktijk en maakt hij duidelijk hoe we het probleem kunnen detecteren en dan ook kunnen aanpakken en beheersen. In het uitgebreide en laatste deel geeft hij oplossingen voor een ontstekingsvrije levensstijl, wat je er dus zélf aan kan doen. Hij geeft praktische strategieën en concrete tips die je direct kan toepassen om controle te krijgen over je gezondheid, en dat kan al door eenvoudige veranderingen aan te brengen in je levensstijl. Tot slot geeft hij ook nog een weekmenu mee en een trainingsprogramma.

Len De Nys heeft de materie rondom chronische ontsteking op een wetenschappelijke maar toch heldere manier beschreven, het gebruik van zijn eigen ervaringen en die van anderen in zijn praktijk verlevendigen het geheel en maken het tot een zeer leesbaar boek. Enige aandacht is natuurlijk vereist, toch zeker in het eerste deel.

Waar rook is, is vuur is een goed geschreven en gedocumenteerd boek waar je absoluut iets uit kan leren. Het is zeer overzichtelijk en logisch geschreven maar ook praktisch, een algemene handleiding over hoe je je leven zo gezond mogelijk kan leven. Als je al wat boeken gelezen hebt rondom deze thema's en podcasts beluisterd, is het boek niet vernieuwend maar anders is dit een zeer goed boek om je wegwijs te laten maken in gezondheid en gezond leven. Een paar keer heb ik wel wat gelezen dat tegenstrijdig was aan andere boeken, wetenschap evolueert natuurlijk en als leek is het dan wat verwarrend, het toont wel aan dat je steeds moet blijven nadenken en eventueel bijsturen. Een goed en bevattelijk boek dus.

Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts (2025) - 252 blz.

Nacht - Lars Kepler

Midden in de nacht ontvangt de politie een noodoproep over een overval op een camping net buiten Stockholm. Het terrein is afgesloten, maar in een van de caravans brandt nog licht. De agenten treffen er een verschrikkelijk tafereel aan. Vloeren, wanden en meubels, alles zit onder het bloed, een in stukken gehakt lichaam ligt op de grond. In de ruimte ernaast vinden ze een jongeman die met zijn hoofd op een afgehakte arm ligt te slapen.

De jongen blijkt de zeventienjarige Hugo Sand, die lijdt aan een zeldzame, door nachtmerries veroorzaakte vorm van slaapwandelen. Hij kan zowel dader als getuige zijn, want hij herinnert zich niets meer van die nacht.

Joona Linna wordt gevraagd de zaak op zich te nemen, en hij benadert zijn oude vriend Erik Maria Bark, die hypnose inzet bij het onderzoek. Het is het begin van een gecompliceerde jacht op een beestachtige moordenaar.

****

Lars Kepler, het ondertussen zeer bekende schrijversduo in Zweden en internationaal, heeft met dit boek de tiende in de Joona Linna-reeks geschreven en dat hebben ze ook nu weer met verve gedaan en helemaal in de lijn van de vorige boeken uit de serie.

Ook nu schuwen ze de gruwelijkheden niet, er is een hakkende moordenaar op pad en de lichaamsdelen en het bloed vliegen in het rond. De vondst van het eerste slachtoffer met een slapende tiener in de buurt, je moet het maar bedenken, absoluut origineel en verrassend. Deze start van het boek trekt de lezer onmiddellijk in het verhaal en zo gaan de auteurs heel het boek door, je kan niet anders dan mee zijn in het verhaal.

Er is veel afwisseling in het boek door onder andere korte hoofdstukken maar de schrijvers laten je ook kennismaken met de slachtoffers vooraleer ze vermoord worden, je voelt de spanning van deze personages bijna zelf. De dader blijft echter buiten zicht en het is wachten tot aan het einde vooraleer de puzzelstukjes bij Joona Linna vallen en ik moet zeggen dat het een heel verrassende finale is, zo eentje die je helemaal niet ziet aankomen. De hypnose-sessies met Hugo Sand, de jongen die op de eerste plaats delict wordt teruggevonden, dragen zeker ook bij aan de spanningsboog. De auteurs zetten de lezer trouwens gedurende heel het boek op het verkeerde been door verschillende verhaallijnen aan te brengen waardoor het een kluwen wordt van wat eventueel aanwijzingen zouden kunnen zijn.

Lars Kepler heeft een zeer goede en intrigerende plot neergezet en de plotopbouw zorgde voor een spannende leeservaring. En als je dan aan het einde van het boek komt en je eindelijk de dader in het vizier krijgt, wordt het nog super spannend.

Nacht is dus weer een schitterend boek van een Lars Kepler. Het enige wat een beetje spijtig was, was dat Joona Linna er zo goed als alleen voor stond en Saga Bauer slechts af en toe even werd aangehaald maar uiteindelijk nergens opdook. Dit nam niet weg dat het leesplezier bij dit boek weer hoog lag, Lars Kepler is en blijft een top-schrijversduo.

Eerder: Hypnose, Contract, Getuige, Slaap, Stalker, Playground, Jager, Lazarus, Spiegelman, Spin

Uitgeverij: De Bezige Bij (2025) - 527 blz.

Oorspronkelijke titel: Sömngångaren

Vertaling: Edith Sybesma

Lustrum - Robert Harris

Het is 63 voor Christus, het jaar waarin Cicero consul wordt en toetreedt tot het centrum van de Romeinse macht. Maar hij heeft met zijn rechtlijnigheid en zijn genadeloze retoriek machtige vijanden gemaakt. Dan geeft de Tiber het lichaam prijs van een wreed en ritueel geofferd kind, waardoor een web van verdorvenheid en corruptie aan de dag treedt. Cicero neemt de handschoen op en trekt ten strijde.

Pas als hij als kroongetuige optreedt in een schandaleuze rechtszaak beseft Cicero dat hij meer vijanden onder de Romeinen heeft dan hij kon bevroeden. Langzaam wordt de omvang duidelijk van de krachten die samenspannen om zijn ondergang te bewerkstelligen.

***

Robert Harris (Nottingham, 1957) was na zijn studie Engelse Literatuur journalist, politiek redacteur en columnist. In de jaren tachtig schreef hij enkele non-fictie werken en in 1992 kwam dan zijn eerste fictieboek uit, sindsdien schreef hij er nog vele waarvan er verschillende verfilmd werden. Hij schreef voornamelijk historische thrillers en zijn interessegebied is uitgebreid, zowel inhoudelijk als wat betreft de tijdsperiode. In 2006 kwam Imperium uit, het eerste in de Cicero-trilogie en Lustrum is het tweede. Harris benadrukt dat het een roman is en geen geschiedkundig werk, toch heeft hij zoveel mogelijk de fictie laten overeenstemmen met de feiten.

De weg naar de top in het politieke leven van Rome van Marcus Tullius Cicero (106-43 v.Chr.) beschreef Harris in Imperium, dat was de periode dat Cicero senator en vervolgens praetor was. In Lustrum gaat het eerste deel over het jaar 63 v.Chr. van Cicero als consul en het tweede deel speelt dan van 62 tot 58 v.Chr. Dit blijkt een turbulente politieke periode te zijn en je leest duidelijk dat Cicero gedurende deze jaren afstevent op zijn ondergang.

Cicero was een man van het woord, hij stond erom bekend dat hij geweldige redevoeringen afstak waarnaar iedereen luisterde en hij genoot een heel groot aanzien bij zijn collega's in de senaat waar hij een sterke positie had. Buiten zijn politieke bezigheden waarin hij zoveel mogelijk opkwam voor de belangen van zijn land, was hij ook nog actief als advocaat. In dit boek mogen we echter veel minder genieten van zijn rechtbankredevoeringen, slechts een paar keren maar het moet gezegd dat deze ook nu weer subliem waren om te lezen, Cicero is echt een man van de redevoeringen.

Robert Harris heeft van dit boek ook nu een schitterende historische vertelling gemaakt, de periode komt goed tot leven maar het zijn nu voornamelijk de politieke gebeurtenissen waarover het gaat. Heel erg interessant en ik ben blij dat ik dit kon lezen maar het maakte het boek ook meteen een stuk taaier. Weinig redevoeringen en slechts een beperkte hoeveelheid roman-elementen zorgden ervoor dat het iets minder vlot las dan het eerste. Het beeld van het politieke Rome en de verhoudingen tussen zijn bevolking en de patriciërs dat wordt helemaal uit de doeken gedaan en was op zich wel boeiend. Gaius Julius Caesar is in deze periode serieus op weg om de machtigste man van Rome te worden en hoe dit zo allemaal verloopt kom je hier ook allemaal te weten. Ook het wedervaren van Pompeius (de Grote) neemt een belangrijk aandeel in, in het boek, hij was vooral een militair.

Lustrum is absoluut een goed vervolg in het verhaal van Cicero die Romeins redenaar, politicus, advocaat en filosoof was. Als thriller of roman kon het me dit keer iets minder bekoren, het was té uitgesponnen en gedetailleerd maar historisch gezien was het wel een top-verhaal, ik heb weer veel bijgeleerd en was vooral onder de indruk van de gewelddadigheid en de chaos in het politieke leven van toen, wat was me dat!

Eerder: De officier, Imperium

Uitgeverij: De Bezige Bij (2009) - 396 blz.

Oorspronkelijke titel: Lustrum

Vertaling: Janneke Zwart

De laatste wildernis - Robert Macfarlane

Zijn er nog ongerepte plekken te vinden waar de natuur ongestoord haar gang kan gaan? Of is alles al gecultiveerd, bewoond en geasfalteerd? Robert Macfarlane vraagt zich af of werkelijke wildernis nog bestaat en trekt erop uit om de natuur te ondergaan. Hij klimt in bomen, zwemt in grotten, doorkruist hooglanden en overnacht op heuveltoppen en afgelegen stranden. Deze prachtige evocatie van de wildernis leest als een reisverslag, een geschiedenis van het landschap, een cultuurgeschiedenis van natuuressayisten, en als een hartstochtelijk pleidooi voor het behoud van de natuur.

Robert Macfarlane (Nottingham, 1976) doceert Literature and the Environmental Humanities aan de universiteit van Cambridge en dit verklaart meteen de indrukwekkende lijst boeken en auteurs die de auteur aanhaalt in dit boek en citeert. Twee daarvan had ik al gelezen, Walden van Henry David Thoreau en De levende berg van Nan Shepherd.

De auteur trekt zo vaak hij kan de natuur in, dat las ik al in zijn boek De oude wegen. In dat boek concentreerde hij zich op de wandelingen zelf maar bij uitbreiding had hij het daar ook over de natuur zelf. In De laatste wildernis is dit laatste de focus en in elk hoofdstuk concentreert hij zich op de vorm of het gesteente van de stukjes natuur die hij beschrijft in Schotland, Wales, Engeland en Ierland, hij heeft een soort van alternatieve kaart meegegeven vooraan in het boek waar deze biotopen, natuur- of landschapselementen zich bevinden.

Zijn uitgangspunt is de vraag of er nog échte wildernis te vinden is waar er geen spoor is van menselijke aanwezigheid of bemoeienis en daarvoor laat hij zich leiden door wat hij enerzijds zelf al ervaren heeft of denkt te weten en anderzijds door de bevindingen en suggesties van anderen. Daarvoor trekt hij er dus effectief op uit om deze gebieden te verkennen en er te overnachten, vaak alleen maar ook regelmatig in gezelschap en dan vaak met zijn dierbare vriend Roger Deakin die gefascineerd is door natuur en landschap en die woont in het vreemdste huis dat hij ooit zag.

De ervaringen die hij beschrijft, zijn op zijn zachtst gezegd indrukwekkend en de plaatsen waar hij overnacht ongewoon en verrassend, vaak zelfs gewoon onder de blote hemel en zo ontdekt hij vreemde stukjes natuur. Macfarlane krijgt dan zelf van bewoners verhalen te horen van de streek en die deelt hij uitbundig in dit boek en dit was zeer interessant om te lezen. Het konden mythen en verhalen zijn maar het boek verhaalt ook wel wat historische feiten, er valt dus serieus wat op te steken in dit boek.

Wat je nog leest en leert uit dit boek is dat wildernis of ongereptheid zeker niet samenvalt met afgelegenheid of uitgestrektheid, Macfarlane ontdekt ook kleine stukjes échte natuur zelfs te midden de menselijke aanwezigheid of verborgen natuurpareltjes in de nabijheid, je hoeft zelfs niet ver te gaan om iets van ongestoorde natuur te ontdekken. Langs de andere kant ontdekt hij dan zeer moeilijk bereikbare natuurgebieden waar hij dan toch menselijke aanwezigheid ontdekt, al was het maar omdat er vervuiling aanspoelde bijvoorbeeld of dat er lang geleden toch een soort van menselijke bewoning was.

De laatste wildernis is een boek dat je regelmatig kan vastnemen en er stukken uit lezen, elk hoofdstuk bevat heel wat om over na te denken en om eventueel zelf informatie op te zoeken over deze gebieden zodat je er nog een beter beeld bij krijgt ook al heeft Robert Macfarlane zelf de gebieden zeer goed beschreven in het boek, je krijgt gewoon zin om er meer over te weten. Doordat hij ook vele andere schrijvers en avonturiers aanhaalde, krijg je ook zin om méér te lezen. Aan het einde van het boek heeft hij een selecte bibliografie toegevoegd alhoewel ik moet zeggen dat het geen beknopte lijst is, ik heb er in ieder geval een en ander uit genoteerd, aan inspiratie geen gebrek zou ik zeggen als je meer wil. Dit was dus weer een inspirerend boek van Robert Macfarlane, hij weet zijn enthousiasme duidelijk af te laten stralen op de lezer. En het was dan ook nog zeer interessant en toegankelijk geschreven, ik denk dat ik fan ben.

Eerder: De oude wegen

Uitgeverij: De Bezige Bij (2008) - 341 blz.

Oorspronkelijke titel: The Wild Places

Vertaling: Nico Groen

De schuld - Hjorth Rosenfeldt

Vanja Lithner vecht om haar afdeling bij de Nationale Recherche te redden, die in een diepe crisis verkeert sinds een van de collega's is ontmaskerd als seriemoordenaar. Dan wordt net buiten Västerås het lichaam van een vrouw aangetroffen. Het oplossen van deze zaak kan het voortbestaan van het team enorm helpen. Het onderzoek wijst uit dat de moord alles te maken heeft met één persoon, Sebastian Bergman - en juist hij is na de recente gebeurtenissen persona non grata bij de recherche. Zal zijn terugkeer de ondergang van het onderzoeksteam worden?

In deze grootse finale van De Bergmankronieken wordt Sebastian geconfronteerd met de trauma's uit zijn verleden, en krijgt hij een laatste kans om zijn leven een nieuwe richting op te sturen.

***

Hjorth Rosenfeldt, het Zweedse schrijversduo dat bestaat uit Hans Rosenfeldt (1964) en Michael Hjorth (1963), schreef met De schuld het achtste deel met Sebastian Bergman in de hoofdrol. Bergman is een getroebleerde psycholoog en profiler die zich niet geliefd maakt, niet bij zijn collega's maar ook niet bij zijn vrienden en familie. Maar hij heeft zijn leven gebeterd na de gebeurtenissen in De oogst waarin een collega bij het rechercheursteam een seriemoordenaar bleek te zijn.

Korte hoofdstukken en afwisselende verhaallijnen, zo kennen we dit schrijversduo en ze hebben weer een zeer filmische schrijfstijl gehanteerd, niet verwonderlijk met hun professionele loopbaan. En het moest geen serie zijn of er zijn ook nu persoonlijke verhaallijnen en ditmaal voornamelijk met Sebastian Bergman. De auteurs proberen in dit zogenaamde laatste deel in de Bergmankronieken een soort van afsluiting te geven in verband met Bergmans persoonlijke leven. Daarvoor linken ze ook vaak naar de vorige boeken, zowel wat betreft de verhalen maar ook de personages en daarbij proberen ze Bergman zelf als personage 'beter' of wat sympathieker neer te zetten ook al heeft hij het bij zowat iedereen verkorven. In mijn ogen zijn ze er toch niet helemaal in geslaagd.

De plot is netjes opgebouwd en er wordt gewerkt naar een knallende finale. Aan de spanningsopbouw mankeert niets en toch kwam het me gekunsteld over. Het was veel, té veel, al die verwijzingen naar andere onderzoeken en de poging om een finale boek in de reeks te schrijven creëerde een chaotisch verhaal. En dan bleek het aan het einde toch nog niet helemaal te kloppen, de auteurs hebben het nog voor een klein stukje willen openhouden, zouden ze dan eventueel toch nog iets plannen met de personages?

Het verhaal en de plotopbouw van De schuld zat wel helemaal snor, je leerde de moordenaar enigszins kennen ook al vielen de puzzelstukjes pas aan het einde op zijn plaats en het was een mooi onderzoek. Van de 8 boeken in de serie was dit toch een van de mindere maar zeker het lezen waard, het las vlot en de auteurs weten de lezer toch te verrassen met hun plotwendingen.

Eerder: Wat verborgen is, De discipel, Het familiegraf, Het stille meisje, De test, Het oordeel, De oogst

Uitgeverij: De Bezige Bij (2024) - 426 blz.

Oorspronkelijke titel: Skulden man bär

Vertaling: Corry van Bree