Dieren eten - Jonathan Safran Foer

Tot enkele jaren geleden was Jonathan Safran Foer afwisselend vegetariër en vleeseter. Toen hij echtgenoot en vader werd, stelde hij zichzelf de vraag: waarom eten we dieren? En zouden we ze ook eten als we wisten hoe ze op ons bord terechtkomen?

In een briljante synthese van filosofie, literatuur, wetenschap en undercoverjournalistiek onderzoekt Jonathan Safran Foer in 'Dieren eten' de verschillende verhalen die we onszelf vertellen om ons eetgedrag te rechtvaardigen - van folklore tot populaire cultuur, van familietradities tot westerse mythen - en laat hij zien hoe die verhalen onze onwetendheid in stand houden.

Dieren eten is een boek van sterke morele gedrevenheid en grote ruimhartigheid, voor mensen en voor dieren. Het is geschreven met de stilistische brille en creativiteit die Foers twee vorige boeken tot bestsellers maakten. Het resultaat is een prikkelend en uitdagend boek over de verhalen die ons verteld worden – en de verhalen die ons verteld moeten worden.

Jonathan Safran Foer (Washington D.C., 1977) studeerde filosofie aan de Princeton University en zijn thesis resulteerde in 2002 in een eerste boek Alles is verlicht. Non-fictieboek Dieren eten van 2009 is zijn derde van de vijf die hij tot nog toe schreef.

De auteur heeft heel veel onderzoek gedaan voor dit boek en dat merk je wel degelijk. Daardoor is het wetenschappelijk onderbouwd maar het boek is meer dan dat. Hij heeft gesproken met vegetariërs en veganisten, traditionele veehouders, vertegenwoordigers van grote bio-industriebedrijven maar ook met medewerkers in zulke grote bedrijven die getuigen van de praktijken daar. Het boek begint ook met een illegaal bezoek aan een bio-industriebedrijf waarbij de auteur de daver op zijn lijf had. Zijn persoonlijke ervaringen doorheen zijn leven completeren het geheel.

De auteur heeft een heel erg vlotte manier van schrijven en door vanuit zijn persoonlijk verhaal te vertrekken, wordt de lezer begeleid in een traject om zelf te ontdekken wat er speelt in de sector. De ethische kant primeert absoluut in dit verhaal, zijn filosofische opleiding zal hier wel niet vreemd aan zijn. Maar er spelen ook andere vragen, zoals bijvoorbeeld de maatschappelijke, economische en milieu effecten van het eten van dieren. Hij belicht diverse kanten van het hele verhaal.

Jonathan Safran Foer heeft er een heel leesbaar boek van gemaakt dat je op verschillende manieren wegwijs maakt in de wereld van het eten van dieren. Maar het is vooral het dierenwelzijn dat Foer nauw aan het hart ligt en als je de verhalen hier leest, weet je dat dierenwelzijn geen prioriteit is in de bio-industrie die zorgt voor het grootste deel van de vleesconsumptie, integendeel zelfs. Soms kan je niet anders dan walging voelen voor wat mensen dieren aandoen, dieren die niet meer beschouwd worden als levende wezens maar als producten.

Dieren eten is een boek dat je ogen opent en een keerpunt is, na het lezen van dit boek ben je niet meer dezelfde. De klimaatimpact van het houden en eten van dieren is trouwens gigantisch en ook dit heeft de auteur hier goed belicht. Het boek mag dan al 15 jaar geleden gepubliceerd zijn, het is absoluut nog actueel.

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2009) - 336 blz.

Oorspronkelijke titel: Eating Animals

Vertaling: Otto Biersma en Onno Voorhoeve

De tunnel - Anna Woltz

Londen 1940. Vier jonge mensen, vier levens.

Zonder de bommen hadden ze elkaar nooit ontmoet.

Dit is ons verhaal.

We leren elkaar kennen diep onder de grond, in de tunnels van de Ondergrondse. Elke nacht schuilen we daar voor de bommen die Londen verwoesten.

Quinn is vijftien. Ze is van huis weggelopen met een tas vol juwelen en ze wil de wereld veranderen. Jay beneemt me de adem. Hij is alles kwijt, dus regels kunnen hem gestolen worden. Sebastian is Quinns grote broer, maar ze noemt zijn naam niet. Voor zijn familie bestaat hij niet meer.

En ik? Ik ben Ella, net een jaar ziek geweest. Ik was onzichtbaar - maar toen kwam de tunnel.

*****

Anna Woltz (Londen, 1981) groeide op in Den Haag, is Nederlands kinderboekenschrijfster, werkte als journalist en nu is ze fulltime schrijfster. Op haar vijftiende schreef ze een jaar lang columns voor de Volkskrant over haar leven op school en deze werden in 1998 gebundeld in Overleven in 4b. In 2002 kwam dan haar eerste kinderboek uit Alles kookt over en sindsdien verschenen er nog tal van boeken die in vele talen vertaald werden. Ze ontving verschillende prijzen zoals de Gouden Griffel voor Gips en de Zilveren Griffel voor Alaska en De tunnel.

De tunnel wordt helemaal vanuit het oogpunt van Ella verteld, zij is de ik-persoon en het is via haar dat je de andere personages leert kennen. Vanaf de eerste bladzijde weet je al dat er van de vier jonge mensen slechts drie zullen overleven maar het hoe en wie dat zal pas aan het einde prijsgegeven worden. In september 1940 begint de Blitz en de start hiervan is ook het beginpunt van dit boek. De vier kennen elkaar niet buiten broer en zus uiteraard, maar ze leren elkaar al heel snel kennen en verzeilen samen in een tunnel in de Ondergrondse.

De auteur heeft het leven tijdens de Blitz die toch wel 8 maanden duurde heel realistisch weergegeven maar er speelt veel meer in dit boek dan het oorlogsgebeuren. Woltz heeft haar personages ook op een interessante en boeiende manier psychologisch uitgediept, ze hebben elk persoonlijke problemen die hun in de weg zitten en het zijn stuk voor stuk zoekende jongeren. Het boek draagt een heel positieve boodschap uit en dat maakte het eens zo mooi om te lezen. Je kan niet anders dan begaan zijn met de verschillende personages die zichzelf zo langzamerhand vinden.

De tunnel is een heel erg mooi en hoopvol boek. Doorheen een indringend verhaal heeft Anna Woltz het leven van de Londense bevolking tijdens de aanhoudende reeks bombardementen van september 1940 tot mei 1941 goed weergegeven én daarnaast kwamen enkele maatschappelijke problemen aan bod. Ook de belevingswereld van jongeren in deze context maar die breder kan doorgetrokken worden, heeft ze goed verwoord. De tunnel is absoluut een aan te raden boek en zeker ook heel mooi voor volwassenen.

Eerder: Alaska

Uitgeverij: Querido (2021) - 231 blz.

Schaduwspel - Cilla & Rolf Börjlind

Een lichaam in een afgelegen Zweeds bos

Een oude Sami-offerplaats

Een gemeenschap die leeft in angst

Wanneer in het bos bij Slagtjärn een lichaam wordt gevonden in een mierenhoop, wordt Olivia Rönning ingeschakeld om de politie te helpen. Het lichaam is bezaaid met bijtwonden en het hoofd ontbreekt. Er zijn geen vingerafdrukken in de registers te vinden en niemand is vermist gemeld. De bloedsporen die worden aangetroffen bij een oude Sami-offerplaats veroorzaken onrust in het dorp. Hoewel de gemeenschap openstaat voor buitenstaanders, groeit de spanning, mede door de aanwezigheid van een geïsoleerde fascistische familie. De dorpelingen zijn terughoudend om mee te werken met de politie, waardoor Olivia uiteindelijk de hulp moet inschakelen van Tom Stilton en Mette Olsäter.

*****

Cilla en Rolf Börjlind is een schrijversduo en ze zijn met dit boek aan hun negende in de Rönning & Stilton-serie toe. In Zweden zijn het de gevierde scenarioschrijvers van onder andere Martin Beck, Arne Dahl en Springvloed, deze laatste is trouwens de serieverfilming van hun eerst twee boeken.

Het was een feest om de vaste personages weer te ontmoeten ook al is het op Stilton en Olsäter lang wachten dit keer, de auteurs hebben hier de absolute hoofdrol toebedeeld aan Olivia Rönning en dat is helemaal ok. Ze komt terecht in een politiekorps waar niet iedereen haar genegen is, dit zorgt voor de nodige spanningen maar het is ook tegelijk voor de lezer weer boeiend om te lezen en soms zelfs wat te gniffelen. Ze krijgt echter wel heel veel hulp van het enige vrouwelijke teamlid dat het korps rijk is, Emmy Sunna en zij blijkt een zeer goede politieagente te zijn.

Als je dit keer al kunt spreken van enige maatschappelijke relevantie dan is het hoe het leven in een kleine dorpse gemeenschap eraan toe gaat waar iedereen elkaar kent maar waar toch ook wat strubbelingen zijn tot zelfs haatgevoelens aan toe. Ook het jachtgebeuren komt aan bod, Olivia zit er zelfs middenin aangezien ze overnacht in een jachthut die zich even buiten het kleine dorpje bevindt. Verder in het boek komt er een zeer dieronvriendelijke praktijk aan het licht die absoluut niet algemeen bekend is, ik had er alleszins nog nooit van gehoord.

Wat betreft de plot kunnen we niet anders dan lovend zijn. De auteurs hebben op een vakkundige manier verschillende lijnen uitgezet, er is een lichaam gevonden maar er spelen ook nog dingen mee van 20 jaar geleden. Het is zeer interessant om het onderzoek hierin te volgen. En spannend is het zeker ook, de setting speelt hierin een rol maar het zijn vooral de plotwendingen die een groot aandeel hebben. Maar ook de onbekende en duistere figuren die in het kleine plaatsje rondwaren dragen hierin bij. Het resultaat is alleszins dat je niet anders kan dan steeds maar verder lezen en dan nog in sneltreinvaart.

Schaduwspel is een geweldig goed boek, het heeft een zeer goed uitgedokterde plot met verrassende plotwendingen waarvan je de laatste helemaal niet zag aankomen en het is dan nog super spannend. Het leesplezier lag dus bij dit negende deel zeer hoog wat je van de paar vorige delen minder kon zeggen. Dat het een zeer filmisch boek is, hoeft geen betoog meer denk ik.

Eerder: Springvloed, De derde stem, Zwarte dageraad, Wiegelied, Koudvuur, Bevroren goud, De samaritaan, Het oog van de nacht

Uitgeverij: A.W. Bruna (2025) - 361 blz.

Oorspronkelijke titel: Skugga över Slagtjärn

Vertaling: Corry van Bree

Twee gezichten - Steve Cavanagh

Elly Parker helpt een uiterst charmante vreemdeling.

Ze weet niet dat hij een UITERST DODELIJKE MOORDENAAR is...

Influencer Elly Parker heeft het ideale leven als internetcelebrity, en iedereen weet dat ook. Ze staat bekend om haar behulpzaamheid. Als ze door een affaire van haar man alles dreigt te verliezen, kijkt de hele wereld mee. Maar zelfs op haar dieptepunt is ze bereid om anderen te helpen - iets waardoor ze het slachtoffer wordt van een sadistisch spel, en ze in een nog grotere nachtmerrie terechtkomt. De enige die haar kan helpen is voormalig oplichter en advocaat Eddie Flynn, die een zaak moet aannemen waarin niets is wat het lijkt. Als een uiterst wrede, onzichtbare figuur de gebeurtenissen manipuleert, is iedereen in gevaar - inclusief Eddie en zijn familie.

****

Steve Cavanagh schreef met dit boek reeds zijn negende Eddie Flynn-thriller en ook deze is weer schitterend om te lezen. Flynn werkt nog steeds samen met zijn team met zeer verschillende maar elkaar goed aanvullende personages en het was weer een fijne ontmoeting.

De auteur heeft een geweldig goede plot geconstrueerd met een zeer uitgekookte moordenaar. De plotwendingen waren verrassend en origineel met aan het einde zelfs een wending waarbij je zomaar van je stoel kan vallen. Er zijn trouwens ook meerdere verhaallijnen waar het team zijn tanden in moet zetten en waarbij zowel Eddie's familie als het team in gevaar komt te verkeren. Geen sinecure voor Cavanagh om de lezer het overzicht te kunnen laten houden maar hij slaagt hier wonderwel goed in en het zorgt ervoor dat je als lezer helemaal aan het boek gekluisterd blijft.

Ook nu waren de rechtbankverklaringen en ondervragingen van de bovenste plank, en je krijgt als lezer weer een goed inzicht in hoe het er zoal aan toe gaat en wat precies het 'recht' is of de 'waarheid'. Het is toch wel een beroep apart waar niet iedereen voor in de wieg gelegd is. De rechtbankverhalen waren subliem en om van te smullen!

Steve Cavanagh maakt het de lezer niet moeilijk, goede aanduidingen bovenaan de meestal korte hoofdstukken en een gemakkelijke en zeer toegankelijke schrijfstijl wat het leesplezier alleen maar bevordert. Daardoor is er ook heel wat afwisseling zodat je bij de les blijft en ook steeds maar wil verder lezen, de vele spannende momenten en spitsvondigheden in het verhaal zitten hier ook zeker voor iets tussen.

Twee gezichten is weer een authentieke Eddie Flynn-thriller waar je volop van kan genieten en laten verrassen door de vele plotwendingen en zeker ook door het geweldig goed opgebouwde en soms humoristisch verhaal. Cavanagh schrijft zeer filmisch en hier zorgen onder andere de verschillende interessante personages voor. Je kan alleen maar bewondering hebben voor de vindingrijkheid waarmee de auteur te werk gaat, Steve Cavanagh is en blijft een top-auteur!

Eerder: Geen tijd om te sterven, De getuige, Dert13n, Het pleidooi, Verdraaid, Fiftyfifty, Advocaat van de duivel, De handlanger, Moorddeal, Getuige nr. 8

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2025) - 395 blz.

Oorspronkelijke titel: Two Kinds of Stranger

Vertaling: Fons Oltheten

Augustus - John Williams

'Ik trof Rome aan in baksteen en liet haar na in marmer' (Augustus, 14 n. Chr.)

In zijn derde grote roman, winnaar van de National Book Award, vertelt John Williams het verhaal van de stichter van het Romeinse rijk, wiens grootsheid even legendarisch was als zijn grenzeloze ambitie: Augustus. Vanaf de moord op zijn oom Julius Caesar tot aan de laatste dagen van het keizerrijk volgen we Augustus op zijn tocht over het glibberige pad van de macht: niemand is te vertrouwen, de senaat wordt beheerst door eigenbelang en allianties zijn even snel gevormd als gebroken.

Augustus is een meerstemmige roman: via de gefingeerde brieven, dagboekaantekeningen, memoires en reisverslagen van historische figuren als Marcus Antonius, de dichter Cicero en augustus' dochter Julia, maar ook van een eenvoudige soldaat in de legers van de keizer, verrijst het levensechte beeld van een man die ervan droomt het corrupte Rome te bevrijden van het wispelturige juk van megalomane warhoofden en roofzuchtige rijken. Net als in Stoner en Butcher's Crossing onderzoekt Williams in Augustus waarden als de verantwoordelijkheid van het individu, vriendschap en de zucht naar macht, en weet hij de dilemma's in een mensenleven als geen ander invoelbaar te maken.

***

John Williams (Clarksville, Texas,1922-1994) was journalist, docent en auteur van studieboeken, twee dichtbundels en vier romans waarvan Augustus de laatste is. Met dit boek had hij uiteindelijk toch enig succes wat niet gelukt was met zijn vorige boeken. Maar vooral met de herontdekking en heruitgave van Stoner kreeg hij, na zijn dood weliswaar, eindelijk erkenning, alle vier zijn romans werden heruitgegeven en vertaald en zo ook in het Nederlands.

Augustus is een totaal ander boek dan Stoner en Butcher's Crossing geworden, het gaat niet over Amerikanen dit keer maar wel over de eerste keizer van het Romeinse rijk twee millennia geleden, Augustus (63 v. Chr. - 14 n. Chr.). Maar Williams heeft ook een interessante stijlvorm gekozen, hij maakt ditmaal gebruik van onder andere brieven, dagboeken en memoires. Uiteindelijk werd het hele verhaal van de 18-jarige Gaius Octavius tot aan zijn dood bijna 60 jaar later helemaal chronologisch verteld. Wel telkens vanuit andere oogpunten maar zo heeft Williams een volledig beeld van deze Imperator kunnen schetsen, compleet met psychologische karakterschetsen en emotionele duiding, zowel van Augustus zelf als van de personen die aan het woord zijn. Zeer interessante constructie!

Het is absoluut een historische roman geworden waarin je een goed beeld krijgt van de Romeinse samenleving of toch alleszins van die van de rijkste en belangrijkste historische figuren en het verhaal klopt volledig historisch gezien. Maar door deze speciale vertelstijl is het zeker ook een fictieve roman geworden, het werd een roman waarin de spelers zeer realistisch en levensecht werden neergezet en waar je zelfs kon mee meeleven. Af en toe werd het zelfs spannend.

Toch was het niet altijd een boek om je in te verliezen. De auteur wisselde al eens met de namen maar het was vooral een kluwen van personages, er waren er veel, heel veel en de onderlinge relaties wisselden bijna om de haverklap. Wat vooral trof was hoe licht de Romeinen omgingen met bijvoorbeeld het huwelijk, er werd gescheiden en opnieuw gekoppeld dat het een lieve lust was. De liefde of zelfs maar genegenheid primeerde er totaal niet, vaak waren het voornamelijk politiek doordachte keuzes. Nu is dit zelfs in deze tijd tweeduizend jaar later niet helemaal vreemd, in de hogere kringen wordt daar blijkbaar toch serieus over nagedacht. Het punt is dat het boek dus niet altijd even gemakkelijk leest wat dan het leesplezier toch enigszins temperde.

De lezer krijgt toch de indruk dat John Williams er in de eerste plaats een historische vertelling van heeft gemaakt waardoor de romantische kant niet uit de verf komt. Maar Augustus is zeker een boek dat het lezen waard is, je krijgt een aanzienlijke upgrade in historische kennis en het was toch ook een mooi verhaal. Zeker de moeite dus.

Eerder: Stoner, Butcher's Crossing

Uitgeverij: Lebowski (2014) - 430 blz.

Oorspronkelijke titel: Augustus (1972)

Vertaling: Edzard Krol

Het geschenk - Gaea Schoeters

Plots wemelt het in Berlijn van de olifanten. Algauw wordt duidelijk dat de dieren niet uit de dierentuin komen, maar een geschenk van de president van Botswana zijn. 20.000 olifanten heeft hij de Duitsers cadeau gedaan, als 'dank' voor de verscherpte wetgeving met betrekking tot de invoer van jachttrofeeën.

'Jullie Europeanen willen ons vertellen hoe we moeten leven. Misschien moeten jullie zelf maar eens proberen hoe het is om met megafauna samen te leven.'

De bondskanselier zit met de handen in het haar: hij moet deze crisis snel en daadkrachtig aanpakken. Want straks zijn er verkiezingen en zijn politieke tegenstanders ruiken bloed...

*****

Gaea Schoeters (Sint-Niklaas, 1976) is journalist, librettist en auteur van een reisboek, thrillers en romans en ze schrijft voor kranten en literaire tijdschriften maar ook opera en theater. Ze is vooral bekend van haar roman Trofee dat verschillende nominaties in de wacht sleepte en in verschillende landen in vertaling verscheen.

Het geschenk is een onverwachts goed boek ook al telt het niet zoveel pagina's. Zo verrassend maak je het niet vaak mee, ik zou het zelfs een pareltje durven noemen!

Het onderwerp is waarlijk schitterend gevonden en heel erg origineel: een geschenk van 20.000 olifanten, je moet het maar verzinnen. Maar het gaat hier meer over het waarom en ook over de gevolgen van de gift en het is grappig en ernstig tegelijkertijd. De maatschappelijke betrokkenheid van de schrijfster bleek al uit haar boek Trofee maar hier gaat ze in de overtreffende trap. De verschillende thema's kunnen tellen: het Europese vluchtelingenbeleid en -crisis, de milieuproblematiek, het neokolonialisme maar vooral ook de partij- en machtspolitiek. Ze neemt de partijpolitiek serieus op de korrel en dat levert helemaal geen fraai beeld op, jaloezie, ijdelheid, korte termijn denken en machtswellust om maar iets te noemen.

Het boek geeft ook een korte maar duidelijke inkijk in hoe de systemen in de natuur werken, hoe echt álles met elkaar verbonden is en hoe het menselijk ingrijpen deze beïnvloedt en vaak helemaal in de war stuurt met uiteraard vaak gróte gevolgen.

Het geschenk is een schitterend boek van een geëngageerde en talentvolle schrijfster met heel veel aandacht voor de actualiteit en maatschappelijke relevantie. Een geweldig boek dat aan iedereen aan te bevelen is!

Eerder: Trofee

Uitgeverij: Querido (2025) - 122 blz.

De laatste ochtend - Samuel Bjørk

Op een zaterdagochtend loopt een vrouw de metro van Oslo in met een bomvest, die om 09.07 uur afgaat. De explosie laat de inwoners van de hoofdstad in shock achter en alle eenheden worden in staat van paraatheid gebracht. Dan krijgt journaliste Jessica Blomqvist een telefoontje van een man die beweert achter de aanslag te zitten. Hij vertelt haar dat dit pas de eerste bom is en dat er meer zullen volgen, één per 24 uur...

Rechercheur Holger Munch is met zomervakantie. Mia Krüger heeft haar tweelingzus Sigrid net naar een afkickkliniek gebracht om haar eindelijk van haar verslaving af te helpen. Zowel Munch als Krüger wordt echter met spoed opgeroepen en gedwongen deel te nemen aan een zoektocht die uitmondt in een wanhopige race tegen de kok. De jacht op de dader is geopend - voordat er de volgende ochtend weer een bom ontploft...

****

Samuel Bjørk (1969) is een Noorse zanger, songwriter, toneelschrijver en vertaler van Shakespeare. Door een schrijfwedstrijd werd hij thrillerauteur en was het duo Holger Munch en Mia Krüger geboren met zijn debuut Ik reis alleen uit 2015 dat een internationale bestseller werd. Een Zweedse en Amerikaanse tv-serie zou in de maak zijn, de auteur schrijft dan ook op een zeer filmische wijze.

De laatste ochtend is de zesde in de Holger & Munch-serie en speelt zich chronologisch gezien af na Sneeuwwit de vierde die een prequel was. Mia Krüger is nog piepjong en twijfelt nog steeds aan zichzelf en ook haar keuze om bij de politiediensten te gaan en Holger Munch is net op een langverwachte vakantie.

De auteur heeft een heel erg goede plot in elkaar geknutseld en het is meteen vanaf het begin van het boek raak. Het is een nogal ingewikkeld onderzoek omdat er heel weinig aanknopingspunten zijn en de tijd beperkt is. De dader maakt het hun dan ook niet eenvoudig en blijkt hun steeds een stap of enkele stappen vóór te zijn. Hij blijft ook tot het einde helemaal buiten het vizier zodat je als lezer je al begint af te vragen hoe de auteur hier in hemelsnaam een bevredigend einde aan gaat breien. Maar Bjørk toont zich een zeer kundig auteur, je kan niet anders dan verder lezen en verrast worden door de plotwendingen.

De personages heeft hij heel goed uitgediept en het is fijn om in het vroegere leven van hen te duiken om ze zo beter te leren kennen. Een verrassende keuze van de auteur maar zeker origineel. De persoonlijke beslommeringen krijgen een klein plaatsje en zorgen daardoor voor realistische personages.

De laatste ochtend is een goed opgebouwd en verrassend verhaal dat zorgt voor een heleboel leesplezier, Samuel Bjørk bevestigt zijn reputatie als thrillerauteur. Laat die boeken maar komen!

Eerder: Ik reis alleen, De doodsvogel, De jongen in de sneeuw, Sneeuwwit, De terugkeer van Mia

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2025) - 399 blz.

Oorspronkelijke titel: Bomberen

Vertaling: Perpetua Uiterwaal en Liesbeth Huijer

De val van Tammy Davidson - Lex Passchier

Puck maakt tijdens een vakantie met haar gezin in Zuid-Frankrijk iets gruwelijks mee. Haar lot lijkt onlosmakelijk verbonden met dat van Jonathan, een voortvluchtige moordenaar. Maar wat is de connectie? Tijdens de zoektocht naar Jonathan belandt rechercheur Cees Vermunt in Griekenland, waar een jonge vrouw meer weet. Lukt het om, in een race tegen de klok, Jonathan te vinden en een nog groter onheil te voorkomen?

****

Lex Passchier (Den Haag, 1976) studeerde Nederlands- en Cultuurwetenschappen, Theater-, Film- en televisiewetenschap en volgde workshops camera-acteren en scenarioschrijven. Hij is auteur van televisiescenario's, toneelteksten en er zijn tot nu toe 2 thrillers van zijn hand. Hij werkte ook jarenlang als acteur.

De opbouw van dit boek is echt wel origineel en verrassend maar waar we niet veel kunnen van prijsgeven want dit is aan de lezer om te ontdekken. Er zijn enkele grote delen en meerdere verhaallijnen. De proloog trekt je meteen in het boek en dan start deel 1 met Puck en haar gezin, dit valt ook al meteen binnen maar het leest door de verschillende tijdssprongen en uitdieping meer als een roman. In deel 2 is rechercheur Cees Vermunt van de partij, hij krijgt met zijn team een moord op zijn bord en zo komen ze op het spoor van Jonathan. En dan is er het derde deel en pas daar beginnen er wat puzzelstukjes te vallen, van een verrassende wending gesproken, knap bedacht! Deel 4 luidt dan het einde van het boek in.

De auteur heeft werk gemaakt van de verschillende karakters en ze zijn psychologisch goed uitgediept, het verhaal trouwens ook. Misschien een beetje té zelfs, suggestie is een term die de auteur niet bezigt, het vergt ook wel wat van de lezer om steeds mee te blijven.

Het thema dat helemaal bovenaan staat is de relatie tussen het hebben van een kinderwens en de klimaatcrisis, van actualiteit gesproken. Aangezien de personages wel iets hebben met boeken en lezen, heeft Passchier er ook heel wat literatuur in verwerkt waar je als lezer door getriggerd kan raken en je nog-te-lezen-lijst er eventueel wat aanvulling bij krijgt.

De val van Tammy Davidson was een verrassende thriller en daar zorgde vooral de plotopbouw voor. Lex Passchier heeft er een zeer filmisch verhaal van gemaakt en dat is nu niet zo verwonderlijk met zijn ervaringen als scenarioschrijver en televisieproducties. Het is geen boek met een voortdurende spanningsboog, het wordt zeker soms spannend en aan het einde zelfs zéér spannend maar een groot deel van het boek moet het hebben van de personages en de psychologische uitwerking ervan. Origineel boek met een zéér goede plot en verrassende plotwendingen.

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2025) - 367 blz.

Verhalen van de Fladdertak - Margaretha van Andel & Marieke Nelissen

Sprookjes, mythen en legenden over betoverde bomen en wonderlijke bossen

Over de hele wereld spelen bomen een rol in sprookjes, verhalen, legenden, religies en bijgeloof...

In dit schitterende boek vertelt een boom - de Fladdertak - verhalen over zijn soortgenoten. De verhalen moeten wel spannend zijn, want zijn leven hangt ervan af... Ja, je hoort het goed: ze leven, die bomen - en van dat kleintje in je tuin tot de woudreus in het bos. Luister maar!

Margaretha van Andel (Gorinchem, 1959) is een Nederlandse schrijfster en vertaalster van jeugdboeken voor verschillende leeftijden en dit doet ze ondertussen fulltime. Haar debuut verscheen in 2011 en vele boeken volgden. Voor dit boek verzamelde ze allerlei verhalen waar een boom een rol in speelt en deze heeft ze aaneen geregen in een raamvertelling.

Marieke Nelissen (Naucalpan De Juárez, Mexico, 1975) studeerde in 1997 af aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch en werkt als grafisch vormgever en illustrator. In 2015 brak ze door als kinderboekenillustrator en verzamelde sindsdien flink wat prijzen. Nelissen droomde van een boek over bomen en ze verzorgde dus de omslag en de illustraties voor dit boek.

Het boek is origineel vormgegeven doordat het bomen zelf zijn die de verhalen vertellen en er staan toch wel wat bomen in die je tegenkomt in de non-fictie literatuur. Vooral de borstelkegelden Methusalem en mammoetboom Generaal Sherman die beide in Californië staan, zijn goede bekenden uit boeken rond bomen en sinds 11 september 2001 kennen we ook de Survivor Tree op Ground Zero in New York, een sierpeer. Maar in totaal komen 32 bomen aan bod van over de hele wereld en alleen daar voor is het al een interessant boek. Aan het einde is er een overzicht van al deze bomen met een beknopte uitleg erover.

En dan zijn er de verhalen, sprookjes, legenden... Er is een grote verscheidenheid en de meesten zijn boeiend en soms zelfs spannend om te lezen. Als volwassene valt dit boek absoluut ook te lezen ook al zul je door het ene verhaal al wat meer gecharmeerd zijn dan het andere. En zoals het sprookjes, mythen en legenden en zo verder betaamt, valt er een en ander uit te leren. Universele thema's komen aan bod maar meer nog gaan ze over allerlei gevoelens zoals bijvoorbeeld jaloezie en hoogmoed. Ze dragen een moralistische boodschap uit of bevatten een diepere wijsheid. Maar je hoeft er dit alles niet in te lezen, de verhalen zijn ook gewoon erg mooi. 

En dan de illustraties, wát een pracht! Marieke Nelissen heeft dit echt schitterend gedaan en soms met paginagrote tekeningen. De illustraties weten de sfeer van een verhaal heel erg te treffen en verdiepen het. Zeer knap!

Verhalen van de Fladdertak is een verrassend (jeugd) boek gebleken dat zeker ook volwassenen kan bekoren, volwassenen misschien zelfs nog méér. Verwondering is een term die naar boven komt, dus... 'Laat je verwonderen' zou ik zeggen en geniet van de geweldige verhalen en prachtige illustraties.

Uitgeverij: Lemniscaat (2022) - 256 blz.

Pelgrim (Oxen 6) - Jens Henrik Jensen

Waarom zou iemand tegen elke prijs een moordenaar beschermen?

Zelfs lang nadat een reeks moorden op oorlogsveteranen is opgelost, werpt de zaak nog lange schaduwen over voormalig topmilitair Niels Oxen en zijn partner bij de geheime dienst, Margrethe Franck. Belast met het schuldgevoel over het het doden van onschuldige mensen verdwijnt Oxen op een wandeltocht van een maand.

Francks voormalige baas Axel Mossman roept de hulp in van Oxen en Franck voor een ogenschijnlijk simpele zaak. Wanneer ze na een moeizaam onderzoek eindelijk een mysterieuze moordenaar op het spoor komen, blijkt hun tegenstander onvermoede macht te hebben. Waarom zou iemand tegen elke prijs een moordenaar beschermen? De zoektocht naar antwoorden brengt hen allemaal in levensgevaar.

****

Jens Henrik Jensen (1963) werkte 25 jaar als journalist, was redacteur en is sinds 1997 thrillerauteur. Zijn definitieve doorbraak kwam in 2012 met De hondenmoorden, het eerste deel in de nu voorlopige zesdelige Oxen-thrillerserie, maar hij zou aan een 7e bezig zijn. Zijn boeken verschijnen in verschillende landen.

Oorspronkelijk zou de auteur een trilogie schrijven rond Niels Oxen maar hij was nog niet klaar met hem en daar kunnen we niet rouwig om zijn. Oxen is een ijzersterk maar getraumatiseerd personage dat doorheen de verschillende boeken geëvolueerd is. Maar ook Margrethe Franck is zo een figuur waarmee de lezer goed uit de voeten kan, net zoals Axel Mossman. In het vorige boek werd Sally Finnsen geïntroduceerd en zij vormt in dit boek samen met Oxen en Franck een trio in het onderzoek. Het voordeel van een serie is zeker dat je de ontwikkeling kan volgen en omdat je de personages al kent, hoef je als lezer niet van nul te beginnen om in het verhaal te komen. Er nog even bij zeggen dat dit boek inhoudelijk een duidelijk vervolg is op het vorige, Gladiator en het is dus zeker aan te raden om dat toch al zeker gelezen te hebben, maar vanaf boek 1 beginnen heeft uiteraard de voorkeur.

Jens Henrik Jensen heeft er weer een heel erg interessant verhaal van gemaakt dat ook nog eens heel wat actie bevat en spannend is. Er lijken zich wat afzonderlijke ontwikkelingen voor te doen in het verhaal maar hoe kan het ook anders dan dat ze uiteindelijk wel ergens samenkomen. Het trio heeft enorm weinig of zelfs zo goed als geen aanknopingspunten in hun onderzoek en dan worden ze daarbij nog eens goed tegengewerkt en het is hun zelfs niet duidelijk door wie. De auteur heeft er dan toch enkele toevalligheden in moeten verwerken maar dit zorgde ook voor verrassende plotwendingen. Vooral Axel Mossman zorgt weer voor enkele verrassende noten en zelfs zo dat hij zijn geloofwaardigheid dreigt te verliezen bij Oxen en vooral Margrethe Franck. En het nieuwe personage Sally Finnsen is duidelijk een grote aanwinst.

Pelgrim is een meer dan goed vervolg in de Oxen-serie met een plot om U tegen te zeggen. Spannend, verrassend, actie en geweldige personages en de auteur snijdt ook nog wat maatschappelijk relevante thema's aan en heeft zich laten inspireren door enkele historische feiten. Hopelijk moeten we niet te lang wachten op nummer 7.

Uitgeverij: De hondenmoorden, De schaduwmannen, Bevroren vlammen, Wolf, Gladiator

Uitgeverij: A.W. Bruna (2024) - 493 blz.

Oorspronkelijke titel: Pilgrim

Vertaling: Corry van Bree

Lang zullen we leven - Dr. Servaas Bingé

Wat werkt om langer energiek en gezond te zijn

We worden met zijn allen ouder, maar brengen die extra jaren vaak ziek door. De wetenschap zoekt volop naar manieren om ons (gezonde) leven te verlengen, maar een wondermedicijn is er nog niet. Gelukkig kun je ook zelf slimme en bewezen leefstijlkeuzes maken om fysiek én mentaal zo lang mogelijk in topvorm te blijven.

Dit boek helpt je om jouw belangrijkste aandachtspunten in kaart te brengen en ze stap voor stap in je leven te integreren. Wat moet je nu precies eten - of net niet eten - om veroudering te vertragen? Welke beweging heb je nodig, welke adviezen zijn overbodig? Hoe blijf je weerbaar en waarom is zingeving zo belangrijk? En welke supplementen en ingrediënten hebben echt een meerwaarde?

Dokter Servaas filtert de nieuwste wetenschappelijke inzichten uit het wereldwijde anti-agingonderzoek en vertaalt die naar een concreet en haalbaar actieplan. Je leert hoe je biologische klok, celvernieuwing en darmflora je veroudering beïnvloeden, en krijgt meteen de tools om die kennis om te zetten in actie. De tijd die je investeert, win je terug in gezonde en waardevolle levensjaren.

Dr. Servaas Bingé heeft ondertussen al heel wat boeken op zijn conto staan waarin hij ijvert voor een gezonde levensstijl en nu ligt de focus op energiek en gezond ouder worden. Het kan natuurlijk niet anders dan dat er heel wat thema's uit zijn vorige boeken ook hier een rol spelen maar dan weer net wat anders gepresenteerd.

Het mag gerust gezegd dat de auteur een vlotte pen heeft waarmee hij de lezer zeer geïnteresseerd kan laten verder lezen op een eenvoudige en aansprekende manier. Dat wil niet zeggen dat er al eens medische termen opduiken maar zijn uitleg blijft zeer eenvoudig. De mensheid heeft doorheen de eeuwen het al vaak gehad over 'de zoektocht naar eeuwige jeugd' en dit door allerlei wijsgeren, filosofen, medici en anderen maar ook door middel van sprookjes, het is een thema dat de mensheid maar blijft bezighouden.

De nuance die Bingé legt is niet alleen het ouder worden op zich maar hoe we dit op een gezonde manier kunnen doen. De medische feiten en statistieken maken immers duidelijk dat er in het westen nog nooit zoveel mensen zo oud zijn geworden maar dat dit heel vaak met chronische aandoeningen gepaard gaat. Het is de auteur dus dáár aan gelegen om van betekenis te kunnen zijn in al wat hij doet en zoals hier nu ook weer in dít boek.

Ondertussen is er al enorm veel onderzoek verricht naar ziekten en hoe we deze kunnen genezen of toch een halt toe roepen, maar zo langzamerhand richt het onderzoek zich ook op preventie en op welke manieren we gezond kunnen blijven. 

'In plaats van te vechten tegen ziekte, ga je aan de slag met je gezondheid. In plaats van te vechten tegen de tijd, dans je mee met de klok.' (Dr. Servaas Bingé)

De hoofdstukken in het boek: een nieuwe visie op oud worden, hoe we verouderen

een verjongingskuur van top tot teen, gezond verouderen door je voeding, longevity 2.0, het 100-dagenplan.

Ik kan niet anders dan dit boek maar ook de andere boeken van Servaas Bingé aanraden. Ze zijn allemaal zeer helder geschreven en bemoedigend. Hij maakt ook duidelijk dat je je leven niet stante pede hoeft om te gooien, één stap per keer is al meer dan genoeg en zo kom je er uiteindelijk ook en op die manier heb je 'nieuwe' gewoontes ingebouwd zodat je leven kan afstevenen op een 'energiek én gezond' leven.

Eerder: De lijst, 16:8 Intermittent fasting, Immuun, Nooit meer naar de dokter, Het recept

(Kijk ook onder het label non-fictie voor meer boeken rondom voeding en gezondheid)

Uitgeverij: Lannoo (2024) - 219 blz. (179-213 Het 100-dagenplan)

Max, Mischa & het Tet-offensief - Johan Harstad

Max, Mischa & het Tet-offensief is het verhaal van toneelregisseur Max Hansen, die als puber naar Amerika emigreert. Hij heeft moeite om zijn jeugd in Stavanger, waar hij als kind van communistische ouders het Tet-offensief naspeelde, achter zich te laten. Maar in New York ontdekt hij dat eigenlijk iedereen daar ontheemd is. In kunstenares Mischa en Vietnam-veteraan Owen treft hij dierbare lotgenoten.

Het magnum opus van Johan Harstad is een hypnotiserende vertelling die vele decennia en continenten omspant: van de oorlog in Vietnam en Apocalypse Now tot jazzmuuziek, van Mark Rothko en Burning Man tot de aanslag op de Twin Towers. Maar bovenal draait deze volstrekt verslavende roman om de vraag: hoe lang moet je weg van huis zijn voordat het te laat is om terug te keren?

****

Johan Harstad (Stavanger, 1979) is een Noorse schrijver van kortverhalen, toneelstukken, een non-fictieboek en romans. In 2002 kwam een verhalenbundel uit en in 2005 verscheen dan zijn debuutroman Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? Het boek werd een groot succes en in eigen land verfilmd als een televisieserie, internationaal groeide het boek zelfs uit tot een cultboek. Max, Mischa & het Tet-offensief verscheen in 2017 en is tot nu toe zijn voorlaatste, het kreeg in 2018 de Europese Literatuurprijs voor de beste roman van het voorgaande jaar uit een Europese taal in het Nederlands vertaald.

Het is een 'gewichtig' boek en dit is letterlijk bedoeld, deze klepper weegt maar liefst 1546 gram, dat moest toch even gecheckt worden. Maar ook op figuurlijk vlak kan dit boek tellen, het maakt op alle vlakken indruk dus.

Het leest heel vlot en gemakkelijk ook al was het even wennen. De auteur is er extreem goed in om lange zinnen te formuleren, zéér lange zinnen van meer dan een bladzijde soms, maar als je in het verhaal zit, was dit echt best te volgen, het was alleen een kwestie van niet afgeleid te worden. Er zitten verschillende tijdszones in het boek en Harstad verspringt al eens maar ook dit is netjes gedaan, er stond elke keer een tijdsaanduiding bovenaan en verder verliep het meestal heel erg chronologisch.

Het boek schippert tussen twee verhalen en het grootste verhaal is dat van Max. In het eerste deel begint het verhaal met de periode waar het boek uiteindelijk ook eindigt waardoor het boek omkaderd is. En nog tijdens dit eerste deel begint dan het eigenlijke levensverhaal van Max en dat gaat helemaal chronologisch. Het begon in de zomer van 1988 toen hij 11 jaar was en die in het teken stond van Vietnam en de slag om Hue. Max en zijn vrienden waren geobsedeerd geraakt door de Amerikaanse oorlogsfilm Apocalypse Now uit 1979 van Francis Ford Coppola, de rode draad in het boek.

Tussendoor zijn er dan kortere hoofdstukken die zich grotendeels afspelen voor de geboorte van Max zelfs en die het verhaal van Owen vertellen en waar de oorlog in Vietnam verhaald wordt. Uiteindelijk overlappen de twee verhaallijnen zich.

Deze constructie is knap gedaan van de auteur, je krijgt zo werkelijk een hele omkadering van deze oorlog. Maar het boek gaat over véél meer dan deze historische gebeurtenis. Je krijgt verschillende decennia aan Amerikaanse geschiedenis ook mee en dan gaat het niet alleen over historische gebeurtenissen maar ook over kunst in allerlei vormen. Er komen auteurs ter sprake, muziek is een thema en schilder- en andere kunst, een brede waaier dus en Harstad doet alles heel erg uitgebreid uit de doeken. Je begint zelfs een andere kijk te krijgen op kunst, het boek werkte inspirerend.

Dit alles heeft hij netjes in een verhaal gegoten dat als een coming-of-age verhaal leest maar evengoed een liefdesverhaal is op meerdere vlakken. Zo zijn er verhalen in verhalen waardoor je een uitgebreid beeld krijgt van de tweede helft van de 20e eeuw en tevens gegrepen wordt door de personages, op het ontroerende af soms. Ondanks het dikke boek weet de auteur de lezer steeds weer in het verhaal te trekken zodat je niet anders kan dan blijven lezen. Nochtans waren er soms stukken waar je toch ook enige moeite voor moest doen, daar zorgden de soms lange beschouwingen en uitweidingen voor. Je moet dus je tijd nemen voor dit boek.

Vaak was het een heel erg gewoon verhaal ook, over het leven van elke dag, niets speciaals maar Harstad kon zelfs daarvan een leeservaring maken. Hij weet alledaagse gebeurtenissen op een relativerende manier te beschrijven en ze in hun kern te treffen en vaak nog op een grappige wijze ook, soms was dit zelfs subliem de manier waarop hij banale dingen weet te beschrijven.

Max, Mischa & het Tet-offensief is absoluut een 'groots' boek en zeker een aanrader. Ik heb er zelf toch een aantal weken over gedaan maar ben echt blij dat ik het las ook al ligt dit wel wat buiten mijn comfortzone. Er valt na te denken over het boek maar het mooie levensverhaal van zowel Max als Owen en de vriendschapsbanden tussen de verschillende personages kunnen niet anders dan je aangrijpen. Maar het is toch ook een doorbijter soms, alleen al het aantal pagina's zorgen hiervoor. Deze lezer is super tevreden in ieder geval.

Uitgeverij: Podium (2017) - 1230 blz.

Oorspronkelijke titel: Max, Mischa & Tetoffensiven

Vertaling: Edith Koenders en Paula Stevens

Hoofdzaak - A.K. Turner

Dodelijke geheimen blijven opduiken

Ze hoefde niet nog een keer te kijken om te weten wat tegen het kanaalschip had gebonkt. Het was geen oude gymschoen geweest, maar het drijfnatte hoofd van een man die voorover in het water dreef.

Tijdens haar werk in het mortuarium ziet Cassie raven elke dag stoffelijk overschotten, maar wanneer het lichaam van een verdronken man tegen haar woonboot botst, komt dat haar toch een beetje te dichtbij.

Brigadier Phyllida Flyte denkt de overleden man te herkennen en probeert zijn identiteit officieel te bevestigen. Omdat ze haar collega's niet vertrouwt, wendt de wanhopige Flyte zich voor hulp tot Cassie.

Samen zullen Cassie en Flyte fatale geheimen opdiepen - geheimen die Flyte niet kan laten rusten. In het beste geval zet ze haar carrière op het spel; in het slechtste geval moet ze het zelf met de dood bekopen.

*****

A.K. Turner (1959) heeft met dit boek haar derde Cassie Raven-thriller afgeleverd en het bevestigt haar schrijverstalent. Ze schreef al van jongs af verhalen en door haar werk als journaliste, documentairemaker en tv-producent had ze vele ideeën en bedacht ze verhalen en personages.

Er zijn twee protagonisten in deze serie en in het eerste boek was dit een zeer verrassend gegeven. Beiden sleuren ze de nodige bagage mee uit hun verleden en ondervinden tegenkanting in hun werkomgeving. Nu in het derde boek is het verrassende er wat af maar het blijven intrigerende figuren. De auteur heeft er ook nu werk van gemaakt om ze verder te ontwikkelen, de reden waarom je deze serie toch best in volgorde leest ook al zijn ze perfect apart te lezen.

In het tweede boek concentreerden de plot en de misdaden zich rond Cassie Raven zelf en haar familie en ging het over een cold case maar nu zijn de klanten van het mortuarium weer de spil waarrond het misdaadverhaal draait. Het was ook nu weer boeiend om de autopsies en de bevindingen ervan te volgen, het blijkt toch een job te zijn waar medische kennis belangrijk is maar evengoed intuïtie en buiten de gebaande paden denken een rol spelen. De respectvolle manier waarop Cassie met de doden omgaat maakt nog steeds indruk.

A.K. Turner heeft de plot zeer goed opgebouwd ook al heeft ze haar tijd genomen om op kruissnelheid te komen. De spanning druipt er niet vanaf in het begin maar daar komt wel verandering in naarmate het onderzoek vordert. De persoonlijke ontwikkelingen van zowel Cassie als Phyllida zijn hier mooi in verwerkt.

Hoofdzaak is een boek dat heel vlot leest en waar je ook wíl in doorlezen, het einde naderde dan ook snel. Een intrigerend en uiteindelijk spannend boek dat ook nog boeiend is met een goede plot en verrassende plotwendingen. Op haar website lees ik dat Turner aan een nieuwe Cassie Craven-thriller aan het schrijven is, laat maar komen! Ik ben fan.

Eerder: Lichaamstaal, Levenslang

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2025) - 375 blz.

Oorspronkelijke titel: Case Sensitive

Vertaling: Harmien Robroch

Het wilde-vrouwenpad - Brigitte Ars

Avontuurlijke wandelingen

Zoektocht naar de essentie van vrijheid en de kracht om als vrouw je eigen pad te vinden aan de hand van 12 wandelpaden

Wanneer Brigitte Ars tijdens het wandelen van de Harzer Hexenstieg een verbranding van een heksenpop ziet, realiseert ze zich dat haar als avontuurlijke vrouw vroeger hetzelfde had kunnen overkomen. Geïnspireerd door dit besef besluit ze ook andere 'vrouwenpaden' te lopen. Ze dwaalt over de Brontë Way in Yorkshire, sluit zich aan bij een Ierse pelgrimage voor de godin en heilige Brigid, en bewandelt de Via Matildica in Italië. Onderweg ontdekt ze de verhalen achter vrijgevochten vrouwen als de avontuurlijke Schotse Nan Shepherd, de Zweedse Astrid Lindgren en de Franse simone de Beauvoir. wat kunnen we leren van hun moed? En hoe speelt hun strijd voor vrijheid door in het leven van vrouwen van vandaag?

Brigitte Ars (1964) werkte als freelance journalist en correspondent in afgelegen gebieden in Afrika en Azië en woonde in Amerika en Maleisië. Tegenwoordig is ze deeltijds docent aan de Breda University of Applied Sciences op de afdeling toerisme en bij het Lectoraat Storytelling. Daarnaast runt ze het platform Alice goes Wild om mensen te inspireren die een avontuurlijk leven willen en is ze host van de Avontuurlijk Leven-podcast. Ze is ook auteur van enkele non-fictie boeken waaronder Hoe wikkel je een sari om over haar leven in India en Waar is het avontuur? Zoektocht naar een avontuurlijker leven.

Brigitte Ars kan zich niet anders herinneren dan dat ze avontuurlijk was en het werd zelfs haar levensfilosofie. 'Het laat je helemaal tot leven komen. Het verfrist, verrast en helpt je groeien. Het houdt je mentaal en fysiek gezond' schrijft ze op haar Instagram account alicegoeswild. 'Je hoeft niet ver te gaan om de avonturier in jezelf aan te spreken', micro-avonturen zijn voor haar korte ontsnappingen die in haar drukke leven passen.

In dit boek heeft de auteur 12 wandeltochten beschreven die allemaal de naam dragen van een vrouwelijke avonturier - schrijvers, wetenschappers, kunstenaars - en allemaal hebben ze wel iets met wandelen. Er zit een grote verscheidenheid tussen ook al in de tijdsperiode waarin ze leefden. De paden van deze uitzonderlijke vrouwen bevinden zich ergens in Europa en niet eens zo heel ver, de verste wandelroute situeert zich in Athene. Verder zijn er in Engeland, Ierland, Schotland, Zweden, Italië, de Faeröer eilanden, Duitsland, Frankrijk en het Nederlandse Limburg.

Dit boek beschrijft wandelpaden of toch delen ervan die de auteur alleen of met anderen deed en haar beschrijvingen zijn heel erg levendig zodat je als het ware meewandelt, zeker omdat je de neiging krijgt om deze streken te googelen en meer info op te diepen, per wandeltocht heeft ze trouwens ook enkele foto's opgenomen in het boek. Op haar Instagram account vind je een uitgebreidere selectie maar dit ontdekte ik zelf pas na het lezen van het boek.

Maar het boek is veel meer dan een reisverslag, Brigitte Ars heeft er een ook een wandeling van gemaakt ín de verschillende vrouwenverhalen en ze toetst deze aan haar eigen levenservaringen en maakt er zelfs een soort van spirituele tocht van soms. Er zijn ook heel wat wetenswaardigheden te lezen over het landschap, de tijdsgeest en de geschiedenis waarin deze vrouwen leefden. De auteur legt een grenzeloze bewondering aan de dag voor deze vrouwen die hun tijd ver vooruit waren, onafhankelijk, eigenzinnig en opboksend tegen de mannelijke maatschappij om zo hun vrijheid te veroveren. Ars weeft er ook regelmatig eigen ervaringen doorheen. Af en toe is het boek zelfs wat filosofisch of zelfs spiritueel.

De auteur heeft het boek doorspekt met tips over boeken over of van de betreffende vrouwen en aan het einde zijn deze gebundeld, mijn nog-te-lezen-lijst is er niet korter op geworden moet ik zeggen maar ik kan bijna niet wachten om erin te duiken. Eén boek had ik voorheen al gelezen, De levende berg van Nan Shepherd en ik kan Brigitte Ars hierin volledig bijtreden.

Naarmate de verhalen en de wandelingen vorderen, wordt het feministische thema dat aan de grondslag ligt van dit boek steeds duidelijker besproken en het was heel erg boeiend om er over te lezen en er dan zelf over te reflecteren.

In Het wilde-vrouwenpad zijn twee hobby's van mij gecombineerd, wandeltochten maken én lezen, het kan dus niet anders dan dat ik helemaal in de wolken was met dit boek. Brigitte Ars weet je helemaal in het boek te trekken én in de verhalen van deze 12 uitzonderlijke vrouwen. Het is absoluut een inspirerend boek op meerdere vlakken, je krijgt zin om deze wandelpaden te verkennen, de vrouwen beter te leren kennen en je te bezinnen of toch op zijn minst na te denken. Een dikke aanrader dit wandel- en vrouwenboek.

Uitgeverij: Querido (2025) - 272 blz.

Levenslang - A.K. Turner

Alleen de doden kennen de waarheid

Waarom had hij niet direct contact gezocht met haar - zijn enige dochter - toen hij vier jaar geleden vrijkwam?

Cassie heeft al van jongs af aan een vreemde affiniteit met de dood. Toen ze vier jaar oud was, kwamen haar ouders om bij een auto-ongeluk. Tenminste, dat is wat haar grootmoeder haar altijd heeft verteld... Maar dat blijkt een leugen: Cassies vader leeft nog. Hij werd veroordeeld voor de moord op haar moeder en bracht jaren achter de tralies door. Het is inmiddels vier jaar geleden dat hij is vrijgelaten en nu blijkt hij op zoek naar haar. Hij zweert dat hij onschuldig is. Cassie wil hem geloven. Om de waarheid te achterhalen moet ze zelf onderzoeken wat er op die fatale dag zo lang geleden gebeurde. Ze roept daarbij de hulp in van brigadier Phyllida Flyte. Samen ontdekken ze dat er meer speelde dan op het eerste gezicht leek...

****

De Britse A.K. Turner (1959) is een nieuwkomer in boeken- en thrillerland maar ze heeft wel heel wat ervaring als documentairemaker en tv-producent in genres als geschiedenis en true crime, een ideale basis om thrillers neer te pennen en dit doet ze dan ook met verve. Levenslang is de tweede in de spannende Cassie Raven-serie en boek nummer drie ligt ook al klaar.

De auteur heeft verrassende en interessante hoofdpersonages verzonnen, ze hebben beiden wat problemen om zich te conformeren aan de maatschappij en aan hun meerderen en alle twee hebben ze een rugzak uit het verleden. Het is altijd tof om boeken te lezen met zulke figuren die buiten de lijntjes kleuren en soms zelfs wat excentriek zijn, het komt de luchtigheid ten goede. Daardoor kan je ze ook gemakkelijker in je hart sluiten, zeker als ze tegengewerkt worden maar er dan toch in slagen om de zaak tot een goed einde te brengen, de tegenkantingen maken het verhaal des te spannender.

Cassie is nog steeds obductieassistente en daardoor krijgt de lezer een goed beeld van hoe het eraan toe gaat bij het forensische onderzoek in een mortuarium. Ze behandelt haar 'klanten' zeer respectvol en door haar houding tegenover hen is er een soort van paranormaal aspect aan het verhaal maar toch net niet helemaal. Cassie praat met haar klanten en luistert naar hen en zodoende 'hoort' ze soms aanwijzingen, maar evengoed relativeert ze zelf deze 'gave'. Ze ziet in ieder geval vaak dingen die anderen ontgaan maar waardoor ze betere conclusies kan trekken in bijvoorbeeld de doodsoorzaak. Het is een speurwerk op zijn eigen.

A.K. Turner heeft de plot heel erg goed opgebouwd en het is spannend, op tijd en stond brengt ze er wat verrassende en interessante wendingen in zodat je aan het boek gekluisterd blijft. Na het lezen van het eerste boek weet je ongeveer al hoe Cassie en ook Phyllida Flyte zijn en zich verhouden tot de wereld en elkaar waardoor dit boek net iets minder verrassend is. De auteur heeft aan de verdere uitdieping van de personages gewerkt en dit doet ze zeer goed.

Levenslang is een heel erg goede en spannende thriller en een zeer goed vervolg op het eerste boek. Er worden nu immers ook dingen duidelijk waar je in het eerste boek geen zicht op had. De Cassie Raven-serie kan ik ten zeerste aanbevelen voor al wie van thrillers houdt.

Eerder: Lichaamstaal

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2024) - 373 blz.

Oorspronkelijke titel: Life Sentence

Vertaling: Harmien Robroch

Een toekomst om van te houden - Susan Bauer-Wu

Geïnspireerd door het gesprek tussen zijne heiligheid de Dalai Lama en Greta Thunberg

Wat we kunnen doen om onze planeet te redden

Een wereldleider en de activiste over de toekomst van onze planeet

Een wake-upcall, zo kunnen we Greta Thunbergs toespraak tijdens de VN-Klimaattop wel noemen. Haar inmiddels beroemde woorden 'How dare you?' gingen de hele wereld over en bereikten ook de Dalai Lama. Enorm onder de indruk van haar bezielende betoog besloot hij Greta een brief te schrijven, die leidde tot een intiem en inspirerend gesprek tussen de twee - en tot dit boek.

In Een toekomst om van te houden laat Susan Bauer-Wu aan de hand van inzichten van Greta Thunberg en de Dalai Lama zien dat er nog hoop is voor onze planeet. In buitengewoon bemoedigende woorden vertellen de geliefde religieuze wereldleider en de jonge activiste hoe we klimaatverandering tegen kunnen gaan: een inspirerende en hoopvolle oproep om actie te ondernemen en onze planeet, ons enige huis, te beschermen.

Susan Bauer-Wu was verpleegkundige in de gezondheidszorg, gespecialiseerd in oncologie en zorg rond het levenseinde, later haalde ze nog een PhD in Psychoneuro-immunology aan de Rush University in Chicago, gevolgd door een postdoctorale opleiding in psycho-oncology and behavioral medicine aan de Dartmouth Medical School. Haar insteek in deze studies was de persoonlijke zingeving in het leven in relatie met metingen van immuun functie en welzijn.

Van 2015 tot 2023 was ze voorzitter van het Mind & Life Institute, een organisatie die in 1987 door onder andere de Dalai Lama is opgericht om wetenschap en contemplatieve wijsheid te combineren om zo de geest beter te begrijpen, de dialoog te bevorderen en een positieve verandering in de wereld te creëren.

Op 10 januari 2021 vond de Zoom-sessie plaats tussen de Dalai Lama en Greta Thunberg, een gesprek dat door bijna een miljoen mensen bekeken werd in de livestream ervan. De religieuze wereldleider en de jonge klimaatactiviste hadden elkaar heel wat te vertellen over de klimaatcrisis en het werd een levendig en luchtig gesprek over de toekomst van de gehele mensheid en de gehele planeet. Er waren ook klimaatwetenschappers bij om de vragen van de twee te beantwoorden en om uitleg te geven aan iedereen die luisterde. De schrijfster van dit boek presenteerde het evenement voor het Mind & Life Institute dat het organiseerde. Dit boek is dan ook meteen het resultaat van de inzichten die uit dat gesprek naar voor kwamen.

Het boek bestaat uit vier delen: kennis, capaciteit, bereidheid en handelen, deze zijn ontleend aan de boeddhistische theorie van ethiek en karma en dus aan alle vormen van ethiek of recht, een logische volgorde in feite. Elk deel begint met een citaat van de beide gesprekspartners en tussendoor krijgen we er nog te lezen. De auteur heeft er een hele klus aan gehad om het op een logische manier te vertellen maar daar is ze wonderwel goed in geslaagd. Het boek is informatief, er komen regelmatig enkele wetenschappers aan het woord zodat hetgeen gezegd wordt een wetenschappelijke duiding krijgt.

Maar het boek is ook meer dan dat, net zoals het organiserende instituut beoogt, wordt er ook hier voortdurend een link gelegd met spirituele en/of boeddhistische wijsheden. Naast wetenschappers laat de auteur immers ook andere spirituele leermeesters aan het woord maar de auteur heeft hierin ook zeker haar inbreng.

Een toekomst om van te houden is absoluut een inspirerend boek, een boek waar je nogal wat kunt van opsteken maar ook een boek om over na te denken. De Dalai Lama en Greta Thunberg mogen dan wel veel jaren verschillen, ze dragen beiden ieder op hun manier een hoopvolle boodschap uit maar de urgentie klinkt er zeker wel in door.

Uitgeverij: HarperCollins (2023) - 251 blz. (253-287 Gesprekspartners, Bronnen, Noten en Citaten)

Oorspronkelijke titel: A Future We Can Love

Vertaling: Jasper Mutsaers

De amandelboom - Michelle Cohen Corasanti

Ondanks geweld en verdriet zal er altijd liefde zijn

De amandelboom is het bijzondere ontroerende verhaal van een onverwoestbare jongen die ondanks geweld, verlies en verdriet altijd hoop houdt en een liefhebbende en krachtige man wordt.

De elfjarige Ichmad Hamid woont in de bezette Palestijnse gebieden. Als zijn vredelievende en inspirerende vader door zijn toedoen gevangen wordt genomen, wordt hij overladen door schuldgevoelens. Maar hij kan niets zeggen om zijn vader vrij te pleiten. Zijn familie is nu op Ichmad aangewezen om te overleven. De moedige en slimme Ichmad wordt zo al jong volwassen, maar hij moet ook een manier vinden om met zijn pijn en woede om te gaan.

****

Michelle Cohen Corasanti (1966) groeide op in een Joods gezin in New York en vertrok na het voltooien van de Joodse school voor 7 jaar naar Israël, daar haalde ze een bachelor Midden-Oostenstudies aan de Hebrew University. Ze keerde terug naar de VS waar ze verder ging met deze studies aan de Harvard University. Tegelijk studeerde ze rechten en ze werd advocaat internationaal recht en mensenrechten. Ze woonde in Frankrijk, Spanje, Egypte, Engeland en Israël en nu woont ze met haar gezin in New York. De amandelboom is haar eerste boek uit 2013 en haar enige tot nu toe, in het Duits zou er nog eentje zijn van haar hand maar daar vind je niet veel van terug.

Het thema dat Cohen hier aansnijdt is voor het moment zeer actueel, niet weg te denken uit de berichtgeving. Ze is zelf Joodse alhoewel niet praktiserend en ze groeide op met het idee dat Joden na de Holocaust een land vonden zonder volk en zij waren een volk zonder land en brachten dit land, deze woestijn dan tot bloei. Het heeft even geduurd maar uiteindelijk begreep ze hoe het werkelijk ging. In dit boek schetst ze in grote lijnen de geschiedenis van de Palestijnen vanaf 1955 tot 2009 aan de hand van één familie vanuit de ogen van Ichmad Hamid de oudste zoon van een gezin van 7 kinderen.

Het is een hartverscheurend verhaal geworden dat je niet onberoerd kan laten. De ellende, armoede en het buitensporige geweld van Israëlische kant is werkelijk verschrikkelijk. De auteur beschrijft erg goed hoe hierop gereageerd wordt vanuit Palestijnse kant en dit is voor iedereen verschillend. Ze heeft er wel voor gekozen om twee totaal verschillende manieren die lijnrecht tegenover elkaar staan als draad te nemen. Ichmad heeft als oudste zoon een hele sterke band met zijn vader die een wijs man is en handelt uit liefde en begrip en hem goede raad meegeeft, Ichmad is de enige die contact heeft met de vader in de gevangenis. Abbas daarentegen blijkt zijn tegenpool te zijn, hij koestert langzaam maar zeker haatgevoelens, hij heeft ook nog weinig echte herinneringen aan zijn vader. Het gezin is trouwens getraumatiseerd door verschillende ingrijpende gebeurtenissen en het zijn deze die dan leiden tot de verschillende houdingen.

Het boek is heel eenvoudig opgebouwd, in 4 delen in verschillende tijdszones en het beslaat een halve eeuw. En alles is gewoon chronologisch verteld. Cohen schrijft gemakkelijk en door de emoties die van de bladzijden afspatten, leest het ook zo. Tussendoor zijn er dan wat wijsheden ingeslopen die wat spiritueel of zelfs boeddhistisch aan doen. Het is een zeer rechttoe rechtaan boek, van subtiliteit is er geen sprake.

De amandelboom is een zeer vlot en gemakkelijk te lezen boek dat heel erg aangrijpend is. De auteur beschrijft de houding van Israël tegenover de Palestijnen op een manier zodat je zelfs walging voelt. Cohen heeft ook goed geprobeerd om de verschillende strekkingen binnen de Palestijnen te duiden en hoe het zover is kunnen komen dat er naar geweld gegrepen wordt. Desondanks klinkt er hoop door in het boek, de actualiteit nu spreekt dit voorlopig nog tegen en we zijn sinds het uitkomen van dit boek toch al 12 jaar verder. Laat ons hopen dat uiteindelijk de liefde het zal halen van angst en haat. Dit boek zou je alleen al moeten lezen om de historische context van de situatie te begrijpen maar Michelle Cohen Corasanti heeft zeker ook een mooi verhaal verteld, gruwelijk maar ook hoopvol.

Uitgeverij: Xander Uitgevers (2013) - 341 blz.

Oorspronkelijke titel: The Almond Tree

Vertaling: Nellie Keukelaar-van Rijsbergen

Landlijnen - Raynor Winn

In haar unieke, beeldende, empathische stijl, doet Raynor Winn op spectaculaire wijze verslag van de zwaarste wandeltocht die zij en haar man Moth tot nu toe ondernamen. Te beginnen met de Cape Wrath Trail - een zware tocht van honderden kilometers door de Schotse Hooglanden, over afgelegen bergen, door gletsjerdalen en langs diepe lochs - maken zij uiteindelijk een maandenlange tocht van meer dan 1600 kilometer, van het uiterste noorden van Schotland naar de vertrouwde kust van het zuidwesten.

Hoe verhouden wij ons tot elkaar, en tot het land, vraagt zij zich af, nu de breuklijnen tussen de verschillende naties steeds groter lijken te worden? Hebben we nog genoeg gezamenlijks om het behoud van de aarde en de natuur voorrang te kunnen geven? Intussen gaat de gezondheid van Moth gestaag achteruit. Het lopen van het South West Coast Path heeft destijds aantoonbaar geholpen. Eén zijn met de natuur redde hen in hun donkerste tijden, maar zal het nu opnieuw zijn magische uitwerking hebben?

In dit meesterlijke boek beschrijft Winn de vaak zware tocht in haar schitterende, heldere taal: de vreemden en de vrienden, de wilde natuur en de dieren die zij onderweg tegenkomen. Daarbij weet ze niet alleen het fysieke land, maar ook het onzekere toekomstpad van deze tijd onnavolgbaar in kaart te brengen. Landlijnen beschrijft een onvergetelijke reis die vol onzekerheid begint, en die alleen maar kan eindigen met hoop.

****

Raynor Winn (1962) wandelde samen met haar man Moth in 2014 The South West Coast Path wat enkele jaren later resulteerde in haar eerst boek The Salt Path. Het boek werd een groot succes - de verfilming is nu trouwens een feit - en haar vierde boek staat op de planning voor het najaar. Landlijnen is haar derde boek. 

Het South West Coast Path was al een lange wandeling maar de tocht die ze hier beschrijft stijgt daar nog eens deftig bovenuit. Van de Cape Wrath Trail (ongeveer 370 km) wordt trouwens gezegd dat het zo ongeveer de zwaarste trektocht van Schotland is of zelfs van Engeland, ongemarkeerd, onofficieel, grote stukken zonder pad, ruige eenzaamheid maar ook fantastische landschappen. En met dit pad begint de trektocht van Raynor en Moth wiens degeneratieve ziekte flink huisgehouden heeft en zelfs afstevent op het einde. Het leek hopeloos om deze trektocht aan te vatten.

Maar het zaadje was geplant en ze vertrokken en zouden wel zien hoe het zou gaan. En dat het niet van een leien dakje liep is wel duidelijk, en dan gaat het over fysieke ongemakken maar het waren vooral de mentale en emotionele uitdagingen die hun parten speelden. Hun pad lag trouwens ook niet vast en ze hebben dikwijls moeten improviseren. Ze zouden oorspronkelijk vertrekken voor een maand maar uiteindelijk konden ze toch geen van beiden het pad opgeven en werden het vier maanden.

Het boek is ingedeeld in vijf delen waarin ze verschillende streken en paden doorkruisen, het bleek ook niet altijd simpel om het juiste pad te vinden, en soms lieten ze zich leiden door suggesties van anderen maar evengoed zochten ze zelf wat op kaarten hoe ze best konden lopen richting het zuiden. Tijdens het lezen kan je niet anders dan zelf informatie zoeken en proberen het pad te volgen op de kaart en zo leer je als lezer de verschillende streken van Schotland in het noorden tot het uiterste zuiden van Engeland kennen. Raynor Winn is er absoluut in geslaagd om de natuur en de verschillende landschappen levendig te beschrijven. Het weer hadden ze zeker ook niet altijd mee, soms regende het dagen aan één stuk en konden ze niet anders dan te gaan schuilen of de tijd zelfs in hun tentje uit te zitten. Een enkele keer waren ze zelfs in een zeer penibele situatie verzeild geraakt maar gelukkig met goed gevolg.

Van de natuurbeschrijvingen kun je ook niet anders dan genieten, dat heeft ze geweldig goed gedaan. Wat in dit boek wel naar voor komt en wat ze meer en meer aanhaalt, is de klimaatverandering. Toen het koppel in hun twintiger jaren was, waren ze ook in deze streken en nu staan ze er versteld van hoe hard het veranderd is daar. Ze waren daar zeer verrast over. In dit boek maakt ze duidelijk dat wij, de mensen deel uitmaken van de natuur en er zeker niet boven staan. Er klinkt ook hoop door in haar boek, ze draagt zelfs enkele oplossingen naar voor die zeker zouden kunnen helpen om het hoofd te bieden aan deze klimaatcrisis waar we nu toch écht wel volop inzitten. Hoe verder je komt in het boek, hoe meer het aan bod komt.

Landlijnen is een boek dat meestal heel vlot leest en ook heel erg mooi geschreven is. De auteur heeft een zeer rijke taal en weet haar gevoelens rondom deze reis en de ziekte van Moth mooi te verwoorden. Er zit wel veel herhaling in het boek, haar schuldgevoel ten opzichte van Moth komt voortdurend bovendrijven en of ze al dan niet verder zullen gaan of stoppen. Dat zal natuurlijk wel de realiteit geweest zijn, maar het las wel altijd als hetzelfde. Er zaten in het boek ook veel dingen om over na te denken. De tocht was voor hen een soort van meditatie en een tijd van reflectie en de lezer wordt daar uitgebreid op getrakteerd waardoor het een boek is waarvoor je zelf ook de tijd kan nemen om te lezen en zelf te overdenken en te bezinnen.

Raynor Winn heeft met dit boek een reisverhaal geschreven met een spiritueel kantje als je dit zou willen zien. Landlijnen is daardoor een boek dat mij helemaal aansprak, wandelen en lezen zijn mijn twee grootste hobby's en deze zijn hier helemaal verenigd. Het is een boek dat ik zeker kan aanraden maar het is toch iets voor de liefhebbers en waarschijnlijk niet weggelegd voor iedereen. Mooi boek en ik ben benieuwd naar haar vierde.

Eerder: Het zoutpad, De wilde stilte

Uitgeverij: Balans (2022) - 349 blz.

Oorspronkelijke titel: Landlines

Vertaling: Annemie de Vries

De instructies - Carolina Trujillo

Mol komt na jaren zijn jeugdvriendin Nora tegen. Die blijkt nu stevig te zijn geradicaliseerd als strijder voor dierenrechten. Net als vroeger sleept Nora hem moeiteloos mee in wat ze ook onderneemt. Ook in de activistische waanzin van haar huidige leven. Tegen de tijd dat Mol aan bezinnen toe is, ligt hij in een sloot langs het grootste slachthuis van het land dat hij zojuist met Nora en haar handlangers in brand heeft gestoken. Het tot bezinning komen lijkt goed te gaan, tot blijkt dat Nora ook daarin de richting bepaalt. Van haar moet hij instructies schrijven over hoe een slachthuis in brand te steken en welke fouten je moet vermijden. Onder protest doet hij dat.

De instructies, geschreven in Trujillo’s kenmerkende stijl, is een fantastisch verslag van een revolutie in uitvoering door lieden met meer idealen dan kunde, vooral een ode aan het juist in deze tijd zo onontbeerlijke geloof in het goede.

****

Carolina Trujillo (Montevideo, Uruguay, 1970) kwam in 1976 met haar moeder en zus naar Nederland als politiek vluchteling terwijl haar vader nog twaalf jaar in de gevangenis zou blijven. Vluchtelingen, dierenrechten en klimaatverandering maar ook familie en vriendschap zijn thema's in haar boeken. Ze schreef haar eerste Spaanstalige novelle in 1991 en in 2002 debuteerde ze met haar eerste Nederlandstalige roman. Ze heeft sindsdien nog 5 boeken geschreven waarvan De instructies de laatste is, ze ontving verschillende prijzen alsook nominaties voor prijzen. Ze studeerde scenarioschrijven aan de Amsterdamse Filmacademie, is schrijfster en columniste voor NRC Handelsblad en daarnaast tekent ze ook.

Trujillo is erin geslaagd om de lezer vanaf de eerste bladzijde of regel zelfs in het boek te trekken, en ze zette daarmee dadelijk de toon, het zou een aangenaam en zeker ook humoristisch boek worden. Je was onmiddellijk benieuwd hoe het kan dat 'een volwassen vent met een vaste baan en in bezit van een verklaring van goed gedrag, gekleed in een zelfgemaakt varkenspak aan de rand van een industriegebied in een sloot viel'. Daar móét je toch gewoon meer van weten?!

De opbouw van het boek is fantastisch goed gedaan, het wordt verteld in de ik-persoon en het is Mol die aan het woord is, die 'volwassen vent' dus en 'de sloot' is het startpunt van de raamvertelling, deze speelt in het nu. Dan is er een tweede verhaal dat een jaar eerder start met de uitgebreide voorbereiding van de actie die leidt naar het in brand steken van het slachthuis of 'slachtgebouw' zoals ze zelf zeggen en de sloot. En daartussen kom je dan ook nog het verhaal tussen Nora en Mol te weten dat in hun jonge kinderjaren start. De auteur geeft de korte hoofdstukken netjes een titel maar je mag zelf wel uitdokteren in welke tijdsperiode je zit maar dat heb je wel snel door.

Het thema is dierenmishandeling en Carolina Trujillo neemt hier geen blad voor haar mond, haar beschrijvingen zijn zeer expliciet en gruwelijk. De auteur stelt echter veel meer mistoestanden aan de kaak. Ze neemt de intensieve veehouderij, de bio-industrie dus op de korrel maar tegen dat je verder komt in het boek heeft ze ook nog een en ander te zeggen over politiediensten, hun optreden tegen de activisten, de gerechtelijke procedures en de uiteindelijke rechtspraak.

Carolina Trujillo beschrijft in dit boek wat activisten zoal doen tijdens acties en dit heeft ze heel uitgebreid gedaan, de opzet van het boek is trouwens een 'instructie' over hoe een slachtgebouw in brand te steken en waar je allemaal rekening moet mee houden. Hoe ze dit aangepakt heeft is origineel gevonden maar dat is aan de lezer om te ontdekken. Verder zijn er nog vele manieren beschreven van het voeren van andere soorten acties en daar zijn er zeker ook vele legale bij.

De personages zijn in zoverre beschreven als ze relevant zijn voor het verhaal, verdere uitdieping is er niet bij maar dit hoeft ook niet in dit boek. Het heeft immers een verhaal te vertellen over dierenmishandeling en de consequenties hiervan en wat niet anders dan tot veganisme kan leiden. ‘Zolang je niet vegan bent, mishandel je dieren.' (Carolina Trujillo) 

De auteur heeft dit alles vormgegeven in een heel erg goed verhaal dat vlot en zeer aangenaam leest en dat bovenal ook humoristisch is. De ontknoping bleek ook nog knallend te zijn en was op een of andere manier zelfs ontroerend. De instructies is absoluut een goed boek en ik denk dat Carolina Trujillo hier nog wel eens op de leestafel zal verschijnen, het was me zeer goed meegevallen.

Uitgeverij: Koppernik (2024) - 375 blz.