Vals leven (Bruidsjurk) - Pierre Lemaitre

De jonge Sophie Auverney heeft een tragisch verleden. Haar echtgenoot pleegde zelfmoord, haar schoonmoeder overleed na een val van de trap en zelf verloor ze haar kind door een miskraam.

Maar is Sophie zelf wel onschuldig? Haar verleden blijft haar achtervolgen. Sophie wordt steeds verstrooider en gedraagt zich steeds vreemder. Als ze plotseling ook haar oppaskindje dood in bed vindt, begint Sophie zelf aan haar onschuld te twijfelen.

In paniek besluit ze met een valse identiteit te vluchten om zo de politie te ontwijken. Maar is Sophie de moordenaar of het slachtoffer van een luguber plot?

***

Vals leven is een op zich staande roman van Pierre Lemaitre, ondertussen toch wel een gevestigde waarde onder de Franse auteurs en daarbuiten.

De opzet van zijn boeken zijn op zijn zachts gezegd origineel te noemen. Maar ze hebben vele troeven, Lemaitre weet hoe hij een plot moet opbouwen met stijgende spanning en hij kan zijn lezers absoluut te boeien.

Wat Sophie meemaakt is niet van de poes, ze zit er helemaal onderdoor en is zo labiel als maar kan. Uit de flaptekst kan je opmaken dat er misschien wel eens iets anders aan de hand zou kunnen zijn, maar hoe je dit zou moeten rijmen blijft een groot vraagteken, tot in het tweede deel van het boek. Dit deel overlapt het eerste deel en leest een stuk trager. Als je dan uiteindelijk aan de twee kleinere laatste delen van het boek bent aanbeland, wordt het ineens een heel stuk interessanter. Sophie blijkt dan toch geen softie te zijn, een heel andere Sophie dan die je in het eerste deel hebt leren kennen. Lemaitre tilt het boek op naar een hoger niveau.

Vals leven is een origineel en spannend boek ondanks dat sommige delen wat trager lezen.

Eerder: Vrije val, Drie dagen en levenslang, Irene, Alex, Camille, Rosy

Uitgeverij: Xander (2016) - 299 blz.
Oorspronkelijke titel: Robe de marié (2009)
Vertaling: Yvonne Kloosterman

De passievrucht - Karel Gaastra van Loon

Wat gebeurt er als je als vader van een dertienjarige zoon ontdekt dat je al je hele leven onvruchtbaar bent? Die vraag is het intrigerende beginpunt van De passievrucht. Op zijn zoektocht naar de biologische vader van zijn zoon Bo neemt de verteller de lezer mee op een reis door zijn verleden. Alles wat hij al die jaren over zichzelf en over zijn leven heeft geloofd moet hij heroverwegen. En hij zal antwoorden moeten geven op vragen die hij liever nooit had gesteld. Wat weet je eigenlijk van degenen die je liefhebt? Hoe goed ken je hen die je het meest na zijn?

****

Karel Glastra van Loon was een Nederlandse schrijver, publicist, columnist, cabaretier en politiek activist, hij overleed in 2005 op 43 jarige leeftijd. De passievrucht dateert van 1999 en was in den tijd de meest vertaalde Nederlandse roman. Ik las de 58e druk. Je kan dan wel spreken van een gigantisch succes. Het boek is in 2003 ook verfilmd onder dezelfde titel, de internationale is Fathers Affair.

Dit boek heb ik gelezen naar aanleiding van de halfjaarlijkse leesclub. Eentje dat ik normaal niet ter hand zou nemen maar ben nu toch blij dat ik dat wel gedaan heb, het was een meevaller.

Het is een boek dat je aan het denken zet - altijd goed voor een leesclub - en zelfs filosofisch op sommige momenten. Gaastra van Loon is duidelijk belezen, niet verwonderlijk als je ziet wat hij allemaal deed. En de lezer weet nu ook wat meer over enkele wetenschappelijke inzichten - en over de eidereend die zich onder andere ophoudt op de Waddeneilanden.

Er is één chronologische verhaallijn in dit boek maar deze wordt wel doorspekt met vele flashbacks. Noodzakelijk om de uiteindelijke clou te begrijpen. Maar het geeft je ook inzicht in het leven van deze in feite toch wel kleine familie en hun onderlinge relaties. Rouwverwerking komt ook aan bod en dan is er daar de relatie tussen partners. Echt een boek om over te babbelen.

De passievrucht is een tof en origineel boek dat meer dan de moeite van het lezen waard is.

Uitgeverij: Olympus (1999) - 237 blz.

De mens - Tom Phillips

Een duizelingwekkende reis door de geschiedenis van de falende mens

Al zeventigduizend jaar lopen wij mensen rond op deze planeet en wees eerlijk: we timmeren enórm aan de weg. Kunst, wetenschap, cultuur en handel: we maken de mooiste dingen en we planten ons voort als gekken. Maar als we zo geweldig zijn, waarom maken we er dan telkens zo'n puinhoop van? Was het wel zo'n goed idee van de Engelsman Thomas Austin om in 1859 vierentwintig schattige konijntjes mee te nemen naar Australië? Hoe gek was Mao eigenlijk toen hij besloot om alle mussen uit China te verjagen? En hoe dwaas waren de Sovjetingenieurs toen ze hun mouwen opstroopten om, als spelende kinderen aan het strand, een paar rivieren om te leiden, waardoor complete meren opdroogden? In De mens neemt Tom Phillips ons mee op een wervelende reis langs de meest geweldige en catastrofale fuck-ups van onze geschiedenis. Een frisse en relativerende kijk op het succesvolste wezen op onze aarde.

***

Tom Phillips studeerde archeologie, antropologie en geschiedenis aan de universiteit van Cambridge en dit is ook waarom dit boek draait. Hij werkt als journalist en cabaretier, ook dit klinkt door in De mens. Hij weet dus waarover hij schrijft en hoe hij het moet schrijven, interessant, boeiend én humoristisch.

Deze dagen is dit boek wel zeer actueel, de klimaatveranderingen in gedachten. Het mag duidelijk zijn dat het begint te dringen. 30 Jaar geleden hadden we de ramp in Tsjernobyl, in 2011 die van Fukushima en dan is er nog het gat in de ozonlaag. Phillips licht een tipje van de sluier op hoe dit allemaal van start is gegaan en welke wegen de mensheid heeft bewandeld.

Maar hij heeft het niet alleen over het klimaat. De mensheid is sinds haar bestaan aan serieus wat domheid blootgesteld: gewelddadige en zelfs sadistische heersers, schaamteloze kolonisatie, falende democratieën, domme ontdekkingsreizigers, zinloos geweld en oerstomme oorlogen en zelfs een wetenschap die zich ook wel eens belachelijk maakt.

Het was de moeite om dit boek te lezen. De grappige manier waarop de auteur de dingen verwoordt, dragen bij aan het leesplezier, niet dat je van je stoel ligt van het lachen maar het verluchtigt de materie. En er vallen ook toffe en plezante weetjes te lezen, daar kan je eventueel in een gesprek  eens mee uitpakken.

Uitgeverij: Thomas Rap (2019) - 298 blz.
Oorspronkelijke titel: Humans
Vertaling: Inge Pieters

Een echte vrouw - Michael Berg

Een mistige avond in een voorstadje van Limoges. Tijdens het uitlaten van zijn hond wordt Christophe Bourdes, baas van Radio Limousin Populaire, doodgereden. De politie gaat uit van een ongeluk en zoekt de voortvluchtige bestuurder. Chantal Zwart, een eenendertigjarige journaliste, heeft haar twijfels en start haar eigen onderzoek. Wanneer ze in het verleden van haar chef duikt, stuit ze op een ander onopgehelderd sterfgeval. De speurtocht van Chantal leidt naar een streng katholiek jongensinternaat waar destijds een medescholier van Christophe onder mysterieuze omstandigheden is verdwenen...

****

Michael Bergs boeken spelen zich steevast af in Frankrijk richting zuiden maar hij is voor alle duidelijkheid een Nederlander, bij het lezen van zijn boeken zou je dit waarlijk vergeten. In 2004 verhuisde hij naar hier om zich volledig aan zijn schrijverscarrière te wijden en dan mag het ook niet verwonderen dat hij de streek als zijn broekzak kent. De steden, dorpen en zelfs wegen die in het boek voorkomen kan je netjes volgen op de landkaart, als je daar zin in moest hebben uiteraard.

Dit is het derde boek met de journaliste Chantal Zwart en in Nacht in Parijs zal ze weer van dienst zijn. Een intrigerend persoontje, ze leeft samen met haar kat 'Poes' en kan rekenen op haar oudere buren. Centrale verwarming heeft ze niet maar wel een houtkachel. Klinkt helemaal als authentiek leven op het Franse platteland, het boek ademt zuidelijk Frankrijk.

Chantal smijt zich in het onderzoek rond de twijfelachtige dood van haar baas. Hoe ze van het ene punt op het andere belandt, is te danken aan haar uitstekende opzoekingscapaciteiten en met lichte hulp van haar vriend Jean een politieman en Patrick een ex-collega van haar tijd in Parijs.

Dan zijn er nog cursieve hoofdstukken waarin je het relaas van een jongen volgt dat begint in een streng en duur jongensinternaat. Hij wordt er stevig gepest, een kwaal van alle tijden, erg genoeg.

Berg heeft een knappe plot in elkaar gestoken, langzaam vallen alle puzzelstukjes op hun plaats, plezant om te lezen. Het spanningsgehalte stijgt ook in crescendo om dan uiteindelijk in een verrassende finale te eindigen. De persoonlijke perikelen van Zwart verluchtigen en verlevendigen het geheel, het realiteitsgehalte ligt daardoor ook hoog.

Een echte vrouw is een origineel, spannend en realistisch boek geworden met zelfs enige maatschappelijke relevantie. Het is alleen maar toe te juichen dat Berg van schrijven zijn carrière gemaakt heeft.

Eerder: Nacht in Parijs, Hôtel du Lac, Het meisje op de weg, Broertje

Uitgeverij: The House of Books (2010) - 381 blz.

Weerzin - Bernard Minier

In mei 1993 worden de twee jonge zussen Alice en Amber dood aangetroffen. Gehuld in communiegewaden zijn ze aan boomstammen vastgenageld. Martin Servaz, op dat moment kersvers bij de politie van Toulouse, verdiept zich in de zaak. Al snel stuit zijn onderzoek op de beroemde misdaadauteur Erik Lang: waren Amber en Alice niet fans van de schrijver? De zaak wordt nooit opgelost, maar Servaz kan het niet loslaten...

Op een koude avond in februari 2018 ontdekt schrijver Erik Lang het lichaam van zijn vermoorde vrouw. Verontrustend genoeg is ze, net als Alice en Amber destijds, gekleed in een communiegewaad. Vijfentwintig jaar na de moord op de twee zussen raakt Servaz opnieuw geobsedeerd door het onopgeloste mysterie.

****

Martin Servaz is het vaste personage in de boeken van Bernard Minier, we spreken dan over een serie, uiteraard. Het boeiende daaraan is dat je deze personen door de boeken heen beter leert kennen. In Weerzin komen we de jonge Servaz tegen, pas beginnende bij het politiekorps, een groentje dat nog alles te leren heeft van het vak. En hij wordt er onmiddellijk ingesmeten. Jonge vermoorde meisjes, gevonden in een bos, afgelegen, en het lijkt een heel erg geënsceneerde plaats delict. En het departement waar Servaz terechtkomt lijkt dan ook nog niet onbesproken.

Een ideale mix voor het begin van een spannend boek. Dit eerste deel verloopt anders nogal traag en de schwung zit er niet in ondanks het feit dat er genoeg te beleven en onderzoeken valt. Het is pas in het hedendaagse tweede deel dat de lezer het gevoel krijgt dat het boek echt van start gaat. Misschien doordat Servaz vanaf hier het onderzoek helemaal zelf leidt? Vanaf nu is het alleszins een feest om dit boek te lezen. De plot zit fantastisch goed in elkaar en blijft verrassen.

Alle andere personages uit de vorige boeken spelen in dit boek een beduidend kleinere rol, zelfs seriemoordenaar Julian Hirtmann is niet van de partij, maar dat is gezien het verloop in de andere delen niet moeilijk te begrijpen. Maar ook zijn partners op het bureau krijgen we niet veel te zien. Er valt echter genoeg te lezen en te beleven om je aandacht er flink bij te kunnen houden, zoals gezegd vooral vanaf het tweede deel dan.

Weerzin is een meer dan goed boek met een niet te versmaden en verrassende plot. Minier kan met recht en rede een fantastisch auteur genoemd worden.

Eerder: Een kille rilling, Huivering, Verduistering, Schemering


Uitgeverij: Xander Uitgevers (2019) - 411 blz.
Oorspronkelijke titel: Sœurs
Vertaling: Aniek Njiokiktjien en Félice Portier