De aanslag - David Baldacci

Will Robie is een van de besten in zijn vak, een huurmoordenaar die nooit twijfelt en altijd zijn doelwit uitschakelt. Hij is de man op wie de Amerikaanse overheid een beroep doet als het gaat om het doden van haar grootste vijanden, van de monsters die talloze onschuldige slachtoffers op hun naam hebben staan. En niemand is zo goed als Robie. Niemand, behalve Jessica Reel...

Reel is net als Robie zeer ervaren, uiterst professioneel en dodelijk precies. Maar Reel heeft zich tegen haar werkgever gekeerd en het vizier gericht op haar voormalige collega's binnen hun agentschap. Nu een van hun eigen mensen moet worden afgestopt, doet men opnieuw een beroep op Robie. Zijn opdracht: zorg dat je Reel te pakken krijgt, levend of dood.

Maar wanneer Robie de jacht opent op Reel, ontdekt hij al snel dat zij weleens gegronde redenen kan hebben voor haar verraad. De aanslagen op het agentschap houden verband met een veel groter gevaar. Een gevaar dat Washington D.C., de Verenigde Staten en de rest van de wereld op de grondvesten zal doen schudden...

***

Baldacci is een oude rot in het vak en heeft met De aanslag één van zijn vele actiethrillers geschreven. 

Niets speciaals maar wel met een uitzonderlijk huurmoordenaars duo. Het tweede boek met Will Robie. Zowel Jessica Reel als Will Robie zijn goede personages, Baldacci weet ze mooi neer te zetten en zelfs nog wat te verdiepen. Super personages ook, hoe ze zich soms uit situaties kunnen draaien, is ongelooflijk, maar dat gebeurt wel meer in actiethrillers.

Het verhaal zelf is ook helemaal oké, ook weer niets speciaals maar goed genoeg. Spannend, goede plot. Wat betreft originaliteit blijft Baldacci ook nu weer steken. De nadelen van een veel-schrijver?

Een mooie actiethriller, niets meer, niets minder.

Eerder: De rechtvaardigen, Niets dan de waarheid, Familieverraad, In het geheim, Rechteloos, Onschuldig, De zesde man, Vergeten, Doelwit  
   
Uitgeverij: A.W. Bruna (2013) - 337 blz.
Oorspronkelijke titel: The Hit - Vertaling: Jolanda te Lindert

Het oerdieet, dé manier om oergezond oud te worden - Remko Kuipers

Tijdens zijn reizen door Oost-Afrika raakte arts Remko Kuipers geïntrigeerd door de contrasten in leefstijl tussen de traditionele jager-verzamelaarstammen en onze westerse manier van leven. Hij besteedde bijna tien jaar aan het bestuderen van de gevolgen van deze verschillen. Hij at bittere ongezoete chocola met de Azteken, dronk bloed met de Maasai, verzamelde honing met de Hadzabe en proefde ghee met de nazaten van dzjenghis Khan. Conclusie: onze genen zijn door de evolutie perfect aangepast aan het dieet van de jager-verzamelaar, maar onze levensomstandigheden zijn daar door landbouw, industrie en de komst van fastfood steeds verder van verwijderd. Daardoor bestaat er tegenwoordig een mismatch tussen onze omgeving en onze oeroude genen, resulterend in welvaartsziekten als obesitas, diabetes, hart- en vaatziekten en kanker. Terug naar het oerdieet dus!

In begrijpelijke taal legt Kuipers uit waarom we allemaal zouden moeten eten als de oermens, dé manier om oergezond oud te worden. Om zijn theorie direct in praktijk te brengen biedt Het oerdieet tevens honderd recepten, samengesteld door culinaire kenners.

Remko Kuipers (1980) is arts en apotheker, maar vooral onderzoeker. Hij was de eerste ter wereld die promoveerde in de evolutionaire geneeskunde, de wetenschap die zich bezighoudt met de relatie tussen evolutie, leefstijl (waaronder voeding) en gezondheid. Voor zijn onderzoek verbleef hij jaren in Tanzania, veelal onder primitief levende stammen.

Remko Kuipers heeft op een eenvoudige en duidelijke manier uitgelegd welke voeding de mens nodig heeft om gezond oud te worden. Geen dieet om af te vallen dus, maar eerder een levenswijze zodat je de kans op ziekte zo klein mogelijk houdt en op een mooie manier oud kan worden. De auteur stelt dat wat we tegenwoordig beschouwen als typische kwalen van het ouder worden, dit helemaal niet zijn. Ze zijn wel een gevolg van onze westerse levensstijl en voedingspatroon. 

Dit alles is 12.500 v. Chr. begonnen met de intrede van de landbouw- en veeteelt, aansluitend zo'n tweehonderd jaar geleden de industriële revolutie en als laatste vijftig jaar geleden de fastfoodrevolutie. Dat er dingen fout lopen met onze voeding is natuurlijk voor iedereen wel duidelijk. Maar dat we daar zélf verandering in kunnen brengen, ligt nog moeilijk bij velen.

Dit boek is in ieder geval een aanrader als je met je gezondheid bezig bent. Meer info op de site van Remko Kuipers.

Uitgeverij: Prometheus (2014) - 406 blz. (295-362 recepten, 363-395 verklarende woordenlijst en referenties)

Verzwegen - Kristina Ohlsson

Een dominee en zijn vrouw worden dood aangetroffen in hun appartement in Stockholm. Alles wijst erop dat hij haar heeft omgebracht en daarna zichzelf.

Ali, een vluchteling uit Irak, is opgesloten in een appartement en wacht op informatie. Hij hoopt een nieuw leven te kunnen beginnen in Zweden.

In Bangkok ontdekt een jonge Zweedse vrouw dat ze nergens meer geregistreerd staat. Terwijl ze wordt gezocht door de Thaise politie, probeert ze erachter te komen wie haar leven wil verwoesten.

****

De tweede titel in een serie rond Fredrika Bergman en hij mag er absoluut wezen.

Kristina Ohlsson heeft een zeer goede thriller opgebouwd. Het team en het onderzoek vertonen geen mankementen meer, het klinkt geloofwaardiger dan haar eerste. Dat wil niet zeggen dat er niets schort aan het team, maar enkel inhoudelijk dan. Peder is immers nog altijd zijn meest irritante zelf en de samenwerking verloopt helemaal niet goed met de andere leden. Er is trouwens een nieuwe, Joar Sahlin, die een hele aanwinst blijkt te zijn.

De personages evolueren ook. Fredrika is hoogzwanger en haar relatie met de getrouwde vader van haar kindje krijgt aan het einde van het boek een knallende finale. Peder begint zich langzaam maar zeker te voegen. En ook Alex privé perikelen zijn niet van de poes. Hoe dit alles moet verder gaan in hun professionele leven dat zal boek drie moeten verduidelijken. 

Het voor de moment zeer actuele probleem van vluchtelingen is het grootste thema in dit boek. De schrijfster belicht verschillende visies en dit is zeer boeiend om te lezen.

Een goede plot, mooie personages, vlotte schrijfstijl en de goed opgebouwde spanning maken dit een meer dan goed te pruimen boek. De lezer kan alleen maar benieuwd zijn naar het vervolg van de persoonlijke besognes van de verschillende karakters en naar een nieuw goed geconstrueerd verhaal.

Eerder: Ongewenst 

Uitgeverij: The House of Books (2011) - 366 blz.
Oorspronkelijke titel: Tusenskönor - Vertaling: Edith sybesma

De vrouwenhater - Karen Sander

Een vrouw wordt vermoord in haar appartement. Ronduit afgeslacht. Hoofdinspecteur Georg Stadler moet onmiddellijk denken aan een eerdere zaak. Is hier een seriemoordenaar aan het werk? Geen van zijn collega's hecht geloof aan zijn thesis, er zit namelijk al iemand in de cel voor die andere moord.

Stadler roept de hulp in van een psycholoog. Liz Montario heeft het afgelopen jaar op spectaculaire wijze een reeks moorden opgelost. Ze neemt de opdracht aan, hoewel ze zelf bedreigd wordt. Iemand schrijft haar anonieme brieven. Iemand die erg veel over haar weet. Te veel.

Er volgen nog meer moorden. Liz vraagt zich af: gaat het hier werkelijk om een seriemoordenaar? Of is dit een moordenaar die zich als seriemoordenaar voordoet?

*****

Met De vrouwenhater is Karen Sander een serie gestart rond hoofdinspecteur Georg Stadler en psychologe Elisabeth of Liz Montario. Een geslaagd duo. Onder de naam Sabine Klewe publiceerde ze echter al eerder detectives en thrillers en als Sabine Martin schreef ze historische misdaadromans. Ze was ook vele jaren actief als vertaler van Engelse, Portugese en Spaanse literatuur en ze doceerde aan de universiteit in Düsseldorf. En nu dus een nieuwe serie, het tweede werk is al vertaald en het derde is reeds uitgekomen in Duitsland.

Het boek is opgebouwd aan de hand van twee verhaallijnen of beter gezegd twee onderzoekslijnen. Ten eerste wordt Liz door Georg gevraagd om een daderprofiel op te stellen van een seriemoordenaar. Daarnaast krijgt ze in haar privéleven anonieme brieven. Maar al gauw blijken deze verband te houden met een aantal zogenaamde ongelukken die het team van Georg Stadler ook op hun bord krijgen. Ook gebeurtenissen uit het verleden blijken een rol te spelen. Een drukke tijd voor dit duo maar ook de lezer wordt meegesleurd in beide verhalen.

Het mag gerust gezegd worden dat Sander een mooie plot ontworpen heeft met vele en meestal verrassende plotwendingen. Spanning troef. Je kan niet anders dan snel verder lezen.

Dit boek was in no time uit en doet uitkijken naar het volgende. Chapeau voor de schrijfster.

Uitgeverij: Manteau (2014) - 376 blz.
Oorspronkelijke titel: Schwesterlein, komm stirb mit mir
Vertaling: Ans van der Graaff en David Orthel

Passagier 23 - Sebastian Fitzek

Tijdens een vakantie op het cruiseschip Sultan of the Seas verdwenen de vrouw en het zoontje van politie-psycholoog Martin Schwartz spoorloos. Niemand heeft ooit kunnen ophelderen wat er op die noodlottige reis is gebeurd en Martin blijft achter als een mentaal wrak. Hij heeft zich voorgenomen nooit meer één voet op een cruiseschip te zette, totdat hij vijf jaar later een mysterieus telefoontje krijgt van een oudere dame die beweert meer van de verdwijning te weten. Martin gaat terug naar het gewraakte schip en komt een verdwenen gewaand meisje op het spoor dat is teruggekeerd naar de Sultan - samen met de teddybeer van zijn zoontje.

****

Fitzek is een meester in het schrijven van originele en spannende boeken, dat bewijst hij keer op keer. Ook dit is zo'n boek waarbij je de neiging hebt om vlug te lezen, het kan niet rap genoeg gaan. 

Hij heeft een goed geconstrueerde plot uitgedacht, een plot die langzaam aan zijn geheimen prijs geeft. Veel actie ook wat je niet dadelijk verwacht op een schip. Maar zoals de schrijver aangeeft is dit luxe cruiseschip een kleine drijvende stad en verhoudingsgewijs gebeurt daar redelijk veel op, vele mensen op een betrekkelijk kleine oppervlakte die je dan ook nog niet eens kan verlaten. Na het lezen van dit boek is de lezer zich zeker bewust van de problemen die dit met zich meebrengt. De schrijver baseerde zich op bestaande verdwijningszaken op cruiseschepen, zelfs het aantal 23 is ongeveer een juist gemiddelde. In zijn uitgebreide nawoord licht hij dit toe. En we zijn dus weer een weetje wijzer. Hierbij moeten we er toch ook nog op wijzen dat het dankwoord zoals altijd weer een fraai stukje tekst is en meer dan de moeite waard om te lezen. En Fitzek heeft trouwens nog een verrassing in petto, na Over het boek en dankwoord volgt er nog een epiloog. Juist, een laatste verrassende plotwending die de bijna vergeten proloog verklaart.

Ook psychologisch gezien worden we hier wat wijzer. Martin is goed op de hoogte hoe hij getraumatiseerde kinderen best behandelt, alhoewel hij meldt dat collega's het niet altijd eens zijn met zijn visie. Maar ook over het onderwerp zelf geeft Fitzek blijk van een groot psychologisch inzicht in de materie.

Passagier 23 is een super spannend boek. Veel actie met zo nu en dan enige verdieping. Verrassende en originele plotwendingen alom. Het is een meer dan goed boek dat heel erg vlot leest en je gekluisterd houdt aan je al dan niet favoriete leesplaats. Fitzek is een topschrijver. 

Eerder: De therapie, De gijzeling, De wreker, De zielenbreker, Het experiment, De ogenverzamelaar, Wijd open 

Uitgeverij: The House of Books (2015) - 383 blz.
Oorspronkelijke titel: Passagier 23 - Vertaling: Lucienne Pruijs

Het kraaienmeisje - Eriksson & Sundquist

Midden in de nacht wordt in het besneeuwde struikgewas vlak bij een metrostation in Oslo het lichaam van een jongen gevonden. Het is volledig uitgedroogd en lijkt wel gemummificeerd. Hoofdinspecteur Jeanette Kihlberg wordt op de zaak gezet, maar tast in het duister. Wanneer er nog meer lichamen gevonden worden gaat het van kwaad tot erger.

Psychotherapeut Sofia Zetterlund raakt ondertussen gefascineerd door een van haar patiënten: Victoria Bergman, een vrouw die door mishandeling en misbruik in haar kindertijd ernstig beschadigd is. Dan wordt het lichaam gevonden van een jongen die onder behandeling is van Zetterlund.

Kihlberg en Zetterlund werken samen verder aan de zaak en er ontstaat een vriendschap tussen de twee vrouwen. Alle sporen wijzen naar Victoria Bergman, maar die lijkt spoorloos verdwenen...

***

Deze debuut thriller is het eerste deel in de trilogie De zwakte van Victoria Bergman. Eriksson en Sundquist delen een gezamenlijke interesse in een punkband, de ene is bassist en de andere producer en nu hebben ze zich dus gewaagd aan het schrijven van thrillers en niet zonder succes.

Het excessieve moordgehalte ligt redelijk hoog in dit boek. De schrijvers hebben hun creativiteit kunnen botvieren, maar niet zo dat het overweldigt. Het thema dat het meest domineert is echter familiale mishandeling en misbruik. Victoria Bergman vertelt haar verhaal aan de psychotherapeute en het klinkt zeer volledig. Als je al niet wist hoe erg kinderen getraumatiseerd en getekend raken na zulke ervaringen, dan weet je het nu wel.

Tussendoor volg je dan ook nog de moordenaar en weet je hoe alles in zijn werk gaat. Verschillende verhaallijnen die allemaal rond elkaar draaien. Toch een beetje bij de les blijven tijdens het lezen. Heden en verleden wisselen zich ook vaak af.

Doordat alles piekfijn wordt verteld, ontbreekt het wel aan spanning in dit boek. Als er dan al eens een spannende lijn was, werd die zo vaak onderbroken dat de spanning wegebde. Door de vertelstijl wordt het de lezer ook ongeveer duidelijk wat er zou kunnen gebeurd zijn en is de spanning er helemaal af. Niettemin leest het boek vlot en weet het toch te intrigeren.

Psychologisch gezien zijn er toch ook enkele bedenkingen. Zetterlund is beroepsmatig psychotherapeute en ja, dan krijg je psychologische overpeinzingen. Hoofdinspecteur Kihlberg komt niet goed verder in het onderzoek en zij wordt dan ook nog eens gehinderd door een verstoord gezinsleven. Zij geeft ook al heel wat psychologische inzichten ten beste. Als ze echter Zetterlund ontmoet en vriendschap met haar sluit, komt dit heel raar over, het klopt niet.

En het is niet voor niets een deel uit een trilogie, een open einde dus. Het is echter niet zo dat je vol ongeduld staat te wachten op het vervolg.

Al bij al een mooi boek, eentje met potentie, maar er is nog werk aan de winkel. Het thriller gehalte steekt hem in het geweld en de moorden, het spanningsgehalte en de psychologische uitwerking konden beter.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2012) - 381 blz.
Oorspronkelijke titel: Kråkflickan - Vertaling: Elina van der Heijden

Genadeloos - Karin Slaughter

Inspecteur Will Trent lijkt, gesterkt door zijn liefde voor Sara Linton, eindelijk afscheid te kunnen nemen van zijn verleden. Maar wanneer zijn collega Amanda Wagner hem bewust buiten het onderzoek naar de moord op een jonge studente houdt, beseft hij dat de gebeurtenissen uit zijn jeugd hem nooit met rust zullen laten.

Will verricht zijn eigen speurwerk en keert daarvoor terug naar het weeshuis waar hij opgroeide. Daar treft hij onverwacht Amanda aan. De moord op de studente vertoont verrassende gelijkenissen met de eerste zaak die Amanda, destijds een van de eerste politievrouwen binnen het korps, ooit onder haar hoede had. Een zaak die direct verband hield met het geheim rond de geboorte van Will.

Zowel Will als Amanda zullen de demonen uit hun verleden moeten verslaan om te voorkomen dat er zich in Atlanta een nog grotere ramp zal voltrekken.

***

Karin Slaughter gaat in dit boek terug naar het verleden van Will maar vooral van Amanda. We spreken hier van de jaren 1974 en 1975. Amanda duikt hier samen met haar vriendin Evelyn Mitchell in een zaak van verdwenen prostituees. Ze waren bij de eerste vrouwelijke politieagenten en dit was toen duidelijk echt niet evident. Hoe zij behandeld worden door hun mannelijke collega's en zelfs hun meerderen, grenst aan het ongelooflijke, het was waarlijk een andere tijd. Gebrek aan respect, intimidatie en seksueel getinte en zelfs gewelddadige bejegeningen zijn schering en inslag in deze sector. Je kan je hier serieus vragen stellen over de professionaliteit van deze diensten.

Dit verhaal uit het verleden loopt gelijk op met het heden, dertig jaar later. Van in het begin voel je hoe deze verhalen zullen samenkomen. Het neemt enigszins de spanning weg, je weet immers waar de personages nu staan, in het heden. Maar desondanks blijf je gekluisterd aan het boek. De plot is ook al niet zo geweldig origineel en toch word je genoopt om verder te lezen. Vlotjes loodst Slaughter haar lezers zo naar het einde waar alle verhaallijnen netjes samenkomen. En zo zijn we weer een beetje wijzer ivm de protagonisten uit de serie.

Een vlot lezend boek dus deze Genadeloos maar zeker niet één van haar beste. Het miste spanning en originaliteit alsook de humor die maar sporadisch aanwezig was. Toch is het een aanrader en al helemaal omdat de lezer nu eindelijk de achtergrond kent van Will Trent en Amanda Wagner en de verhouding tussen deze twee.

Eerder: Versplinterd, Nachtschade, Zoenoffer, Een lichte koude huivering, Onzichtbaar, Triptiek, Trouweloos, Onaantastbaar, Genesis, Verbroken, Gevallen  

Uitgeverij: De Bezige Bij (2012) - 472 blz.
Oorspronkelijke titel: Criminal - Vertaling: Ineke Lenting

De man in het midden - Bart-Jan Kazemier

Ooit was Max Metzer een getalenteerd strafrechtadvocaat, maar zijn carrière is in het slop geraakt. Hij heeft zich neergelegd bij een leven in de marge. Dan krijgt hij uit het niets een baan aangeboden als persoonlijk advocaat van Michael van Leer, eigenaar van de grootste televisieproductiemaatschappij van de Benelux. Metzer accepteert het aanbod, maar één vraag blijft er in zijn hoofd rondspoken: waarom hij? Een bizarre moord en een raadselachtige code blijken het begin van een zenuwslopende zoektocht naar antwoorden. Terwijl hij een groots en angstaanjagend complot blootlegt, moet Metzer strijden voor het behoud van zijn identiteit in een wereld waarin alle waarheden lijken te kantelen.

***

Bart-Jan Kazemier heeft een goede complot thriller afgeleverd met De man in het midden, zijn misdaaddebuut trouwens. Hij studeerde af als taalkundige, woont in Amsterdam en is medeoprichter van This is propaganda, een onderzoeksproject over propaganda, politiek en de media. Info op hun blog of website.

En dit is meteen het grote thema van dit boek. Is er zoiets als een 'propagandamachine' en hoe werkt dit. Op de website is duidelijk dat dit kadert in een breder maatschappelijk fenomeen, zoiets als 'Big Brother'. De digitalisering van de maatschappij, alles letterlijk gevangen in digitale bytes, biedt hiervoor een structurele basis. De vraag hier is of verspreiding van informatie, zelfs nieuwsfeiten, kan zonder propaganda. Dingen om over na te denken, het is een thema dat her en der nog opduikt in fictie boeken.

Het verhaal is mooi opgebouwd, een raadseltje tussendoor, af en toe wat actie. Toch is het geen spannend boek, het ontbreekt aan vaart. Het einde doet wat surrealistisch aan alhoewel bij de lezer de vraag rijst of dit nu ook al niet aan de gang is en dit is wel zeker, toch in beperkte mate.

Kazemier heeft een heel mooi taalgebruik. Dat is een verademing in deze wereld van veelal vertaalde boeken. Subtiele woordspelingen zorgen voor een noot humor, prachtig om te lezen.

Zijn toch wel kleurrijke personages mogen er absoluut ook wezen. Niet dat ze zo geweldig zijn uitgewerkt maar ze spreken toch tot de verbeelding. Zo kan de politierechercheur haar vrouwelijke belangstelling voor Max niet onder stoelen of banken steken en het doet meer dan eens bij de lezer de mondhoeken krullen. Je verwacht dit ook niet van zo'n organisatie als de politie.

Een dikke drie sterren voor De man in het midden. Omdat het boek de spanning miste die je toch wel verwacht van een complot thriller, net geen vier. Maar het is zeker een aanrader, alleen al voor de prachtig geschreven tekst en het mooie taalgebruik.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2014) - 365 blz.

Geen veilige plek - Linwood Barclay

Terry en Cynthia Archer ondergingen met hun gezin een vreselijke beproeving die hun bijna het leven kostte. Zeven jaar later zijn die spanningen nog steeds voelbaar. Cynthia's trauma's betekenden bijna het einde van haar huwelijk, daarom woont ze apart van haar man en tienerdochter Grace, die onredelijk reageert op de overbezorgdheid van haar ouders.

Als de opstandige Grace haar vriend een vreemd huis in volgt, heeft dat verstrekkende gevolgen. De onberekenbare crimineel die ooit hun leven heeft gered neemt weer contact op. Terry moet verder gaan dan ooit om zijn gezin te redden...

**

In 2007 kwam het thrillerdebuut Zonder een woord uit van Linwood Barclay en dit is het vervolg hierop. Ondertussen zijn er dus wel wat jaren verstreken en zijn we reeds enkele boeken verder van deze auteur en dat laat zich voelen. Hoe dat verhaal ook al weer ging, zit onder een diepe laag stof, aangekoekt ook nog.

Geen veilige plek is een vlotte thriller, niet erg origineel of diepgaand. De plot is betrekkelijk eenvoudig maar zit wel goed in elkaar ook al lijken dingen niet te kloppen. Een crimineel, hard en meedogenloos die bij momenten een echte softie is. Terry is dan weer een vader en leraar en die komt dan weer verrassend sterk uit de bus, soms toch.

En waar Barclay in zijn vorige boeken toch wel humoristisch uit de hoek kwam, is daar hier niets van te bespeuren. Spannend is het ook niet op een enkel momentje na.

Dit boek is het minste wat ik tot nog toe van Barclay gelezen heb maar daarom is het nog geen slecht boek. Gewoon.

Eerder:  Zonder een woord, Dicht bij huis, Vrees het ergste, Kijk niet weg, Het ongeluk, Geloof je ogen, Een tik op het raam  

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2015) - 382 blz.
Oorspronkelijke titel: No Safe House - Vertaling: Gert van Santen

Zwarte dageraad - Cilla & Rolf Börjlind

Olivia Rönning wordt op een zaak gezet in de provincie Skåne. In een naburig stadje is een gruwelijke kindermoord gepleegd. Enkele dagen later volgt er nog een, in de omgeving van Stokholm: bij beide kinderen is de nek gebroken. De moorden veroorzaken een schokgolf door het hele land.

Mette Olsäter van de Rijksrecherche is betrokken bij het onderzoek. Ze verdenkt een racistische groepering. Maar als een onderzoeker van het Nationaal Instituut voor Forensische Wetenschappen iets op het spoor komt en contact opneemt met Mette, geeft de uitslag deze zaak een onverwachte wending...

****

Het schrijversduo Börjlind heeft andermaal een spannende en zeer filmische thriller afgeleverd.

Ze zetten mooie karakters neer, psychologisch weer wat meer uitgediept en we leren ze weer een beetje beter kennen, elk met zijn eigen persoonlijke issues. Altijd fijn om toffe personages op te volgen in een goede serie.

Ook al is het politieonderzoek niet helemaal geloofwaardig, onwaarschijnlijke toevalligheden, toch is het een plezier om dit te volgen. De auteurs hebben verschillende verhaallijnen en onderzoeksmogelijkheden in het onderzoek en dat maakt het boeiend. Hun maatschappelijke betrokkenheid komt ook aan bod, ditmaal de werking van racistische groeperingen. Niet te geloven hoe de breinen van sommige mensen werken en wat voor een gevolgen deze hebben.

Zwarte dageraad is niet altijd een geloofwaardig verhaal, maar dat buiten beschouwing gelaten, is het een super spannend boek dat veel leesplezier schenkt.

Eerder: Springvloed, De derde stem  

Uitgeverij: A.W. Bruna (2015) - 380 blz.
Oorspronkelijke titel: Svart gryning
Vertaling: Corry van Bree

De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry - Rachel Joyce

Wanneer Harold Fry op een doordeweekse ochtend zijn huis verlaat om een brief te posten, weet hij nog niet dat hij op het punt staat naar de andere kant van het land te lopen. Hij draagt geen wandelschoenen, heeft geen kaart en geen telefoon bij zich. Hij weet alleen dat hij moet blijven lopen.

Tijdens zijn pelgrimstocht vanuit het zuidelijkste  puntje van Engeland naar Berwick-upon-Tweed, de noordelijkste stad van het land, ontmoet Harold Fry allerlei mensen die begaan zijn met het doel van zijn reis en die hun verhaal aan hem vertellen. Een enkeling neemt deel aan zijn voettocht. Zijn vrouw probeert er ondertussen achter te komen waarom Harold vertrok, en ze besluit hem uiteindelijk achterna te gaan. Ondanks de fysieke afstand tussen de twee komen ze steeds dichter tot elkaar.

**

Een speciale titel voor deze debuut roman maar ze dekt helemaal de lading.

Persoonlijk vind ik dit boek geen aanrader, vandaar de twee sterren, maar het is helemaal niet slecht geschreven. Inhoudelijk heeft dit boek echter niet veel te vertellen.

We leren Harold kennen doordat hij tijdens zijn reis zowat zijn hele leven overdenkt, Harold als kind maar vooral als echtgenoot en vader. Er zijn ook hoofdstukken gewijd aan Maureen, zijn vrouw, ook zij overdenkt stukken van haar leven. Het mag duidelijk zijn dat ze geen echt koppel meer zijn ook al zijn ze nog getrouwd en leven ze in hetzelfde huis. Voortdurend worden er allusies gemaakt op een voorval dat hun leven verandert heeft. En toch triggert dit de lezer niet om nieuwsgierig te worden. Slechts heel af en toe weet de auteur de lezer te raken en word je aan het denken gezet, niet genoeg voor een roman die het vooral daarvan moet hebben.

De eerste helft van dit boek is saai en het verhaal komt maar niet op gang. Als dit niet het leesclub boek was, had ik het waarschijnlijk opzij gelegd. Vanaf de tweede helft heeft het boek dan eindelijk iets te vertellen. En toch is het nog te weinig.

Originaliteit behoort ook al niet tot de kwaliteiten van het boek, voor een geroutineerd lezer is het een voorspelbaar verhaal.

Wat wel interessant was en boeiend is het proces te zien bij zowel Harold als Maureen hoe ze na jarenlang naast elkaar te hebben geleefd, mekaar terug ontdekken, ieder voor zich. Door deze onverwachtse gebeurtenis, ja zelfs voor Harold is het onverwacht, openen beiden hun ogen zich langzaam maar zeker. Een verrassing is het niet voor de lezer, je voelt van in het begin dat het goed komt tussen de twee echtelieden. En ook al wordt de reis gemaakt voor de redding van Queenie Hennessy, dit is bijzaak. Harold redt vooral zijn huwelijk en hierdoor wordt de lezer toch een beetje geraakt.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2012) - 318 blz.
Oorspronkelijke titel: The Unlikely Pilgrimage of Harold Fry - Vertaling: Janneke Zwart

Wat ons niet zal doden (Millennium 4) - David Lagercrantz

Hij is een charmante man, een kritische journalist van middelbare leeftijd en uitgever van het beroemde en beruchte tijdschrift Millennium. Zij is een jonge, gecompliceerde vrouw met piercings en tattoos én ze is een hacker van wereldklasse. In Wat ons niet zal doden kruisen Mikaels en Lisbeths wegen opnieuw en gaat het verhaal van Stieg Larssons Millennium-serie verder.

Het tijdschrift Millennium heeft nieuwe eigenaren gekregen. Boze tongen beweren dat Mikael Blomkvist zijn beste tijd heeft gehad. Lisbeth Salander is rusteloos. Ze neemt risico's die ze normaal gesproken zou vermijden. Als Blomkvist een telefoontje van ene Frans Balder krijgt, hoopt hij met deze informatie de scoop te hebben die hijzelf en Millennium zo hard nodig hebben. Balder is een autoriteit op het gebied van kunstmatige intelligentie en zegt zeer gevoelige informatie te hebben over de Amerikaanse inlichtingendiensten. Ook blijkt hij contact te hebben gehad met Lisbeth ...

*****

Het vervolg op Stieg Larssons Millennium-serie titelt de kaft. En wees gerust, een andere schrijver maar zeker een waardig vervolg, dat merk je al aan de eerste bladzijde, David Lagercrantz kan schrijven.

Inhoudelijk zijn er misschien wel opmerkingen te maken, toch krijgt dit boek de volle mep van vijf sterren. Mikael en vooral Lisbeth zijn van die personages die je heel erg in je hart sluit. Maar ook met de andere personages leef je mee, bijvoorbeeld Andrei Zander, vriend en medewerker van het millennium team, is er zo eentje maar er zijn er nog. Lagercrantz is er in geslaagd om de lezer aan het boek te binden ook al is het niet op en top psychologisch uitgewerkt.

En dan zit het boek nog propvol actie, je hoeft je niet te vervelen. Zelfs de wiskundige en politicologe uitweidingen kunnen daar niets aan veranderen. Lagercrantz heeft de plot zeer goed geconstrueerd, op tijd en stond een korte opfrissing, handig ook en langzaam maar zeker drijft hij de spanning op. De werking van federale diensten wordt op de korrel genomen alsook het 'big-brother' fenomeen, helemaal actueel, hier mogen we op tijd en stond aan herinnerd worden. Maar het centrale thema is bedrijfsspionage, computertechnologie en hackers. Een intrigerend onderwerp, Lagercrantz heeft dit knap verwerkt in dit verhaal.

Aan het einde lijkt dan het verhaal zelfs nog niet 'af' te zijn. De vraag rijst onmiddellijk, komt hier nóg een vervolg op? Laat maar komen dat volgende spannend verhaal en Lisbeth Salander is een té mooi personage, die wil je absoluut terug zien.

Eerder: Millennium-serie van Stieg Larsson: Mannen die vrouwen haten, De vrouw die met vuur speelde, Gerechtigheid  

Uitgeverij: Signatuur (2015) - 446 blz.
Oorspronkelijke titel: Det som inte dödar oss - Vertaling: Geri de Boer

Het stille meisje - Hjorth Rosenfeldt

In de laatste dagen van de paasvakantie worden de lichamen van het gezin Carlsten gevonden. Ze zijn van dichtbij neergeschoten en de enige verdachte moet worden vrijgelaten bij gebrek aan  bewijs. Wanneer Sebastian Bergman en zijn team worden opgeroepen, vinden ze rond het huis de voetsporen van een meisje. Nicole, het twaalfjarige nichtje van de familie, was op bezoek en mogelijk getuige van de moord. Maar zij is spoorloos verdwenen in de bossen en Sebastan moet haar vinden voor de moordenaar dat doet.

Een kat-en-muisspel volgt, waarbij Bergman zich steeds persoonlijker betrokken voelt bij het meisje, dat van dezelfde leeftijd is als de dochter die hij zelf vroeger verloren heeft.

****

Het stille meisje is het vierde deel in de Bergmankronieken. Misdaadpsycholoog Sebastian Bergman is weer zijn eigengereide zelf en sympathie oproepen bij de medemens is niet dadelijk zijn sterkste kant. Een daderprofiel opstellen kan hij echter als de beste en daar maakt het team dankbaar gebruik van.

Een volledig gezin wordt bruut uitgemoord, vader, moeder en twee zonen. Onmiddellijk rijst de vraag wat in hemelsnaam het motief zou kunnen zijn en daar is het in dit boek lang gissen naar. En hoe begin je dan aan zo'n onderzoek. De plaatselijke politie roept al snel de hulp in van Torkel, Billy, Ursula en Vanja, en Sebastian completeert het team. Eenmaal als vastgesteld is, door Sebastian uiteraard, dat een kind verdwenen is dat hoogstwaarschijnlijk getuige was van de misdaad, is het kwestie van zo snel mogelijk deze jonge getuige te vinden. Maar de moordenaar die ook regelmatig een hoofdstuk krijgt toegewezen, is ook niet dom. Het wordt een race om als eerste het jonge meisje te vinden. Een perfecte verhaaltechniek om vaart en spanning in het verhaal te brengen.

Met de plot is helemaal niets mis. De auteurs hebben echt wel hun best gedaan om het verhaal origineel te laten klinken en de spanning is regelmatig om te snijden. Hun scenarioschrijvers kwaliteiten van een paar succesvolle televisieseries zullen hier wel niet vreemd aan zijn. En dan ook nog regelmatig enkele verrassende plotwendingen en je hebt een goed lezend en spannend boek in handen.

Elk personage in het team dat we ondertussen al drie boeken lang kennen, krijgt psychologisch gezien een vervolg. Voor Sebastian wordt het onderzoek zelfs persoonlijk, Nicole en haar moeder Maria doen hem heel erg denken aan zijn overleden dochter en vrouw. Ook de anderen komen weer een beetje verder in hun persoonlijke leven. Altijd plezant om te volgen in een serie, het was nu wel erg uitgesproken maar de vaart bleef in het verhaal.

Het stille meisje is een meer dan degelijk spannend verhaal met verrassende plotwendingen.

Eerder: Wat verborgen is, De discipel, Het familiegraf

Uitgeverij: De Bezige Bij (2015) - 413 blz.
Oorspronkelijke titel: Den stumma flickan - Vertaling: Geri de Boer

Ik reis alleen - Samuel Bjørk

Op het Noorse platteland wordt een zesjarig meisje gevonden, met een springtouw opgeknoopt aan een boom. Ze draagt vreemde poppenkleren en er hangt een vliegtuiglabel om haar nek met de tekst IK REIS ALLEEN.

Na een intern onderzoek werd inspecteur Holger Munchs speciale onderzoeksteam opgeheven en werd hij overgeplaatst naar een regionaal politiebureau. Maar als het land wordt geteisterd door een sluwe moordenaar, wordt het team weer tot leven gewekt. Munchs prioriteit is om zijn beste onderzoeker, de extreem getalenteerde maar depressieve Mia Krüger, uit haar zelfgekozen isolement te halen. Dat is echter nog niet zo makkelijk...

*****

Ik reis alleen is een super spannende debuutthriller en een rasechte pageturner. Een seriemoordenaar die moet gezocht worden én gestopt.

Het was een plezier om te lezen hoe de rechercheurs van het ene spoor naar het andere gaan. Het is ook een team dat tot de verbeelding spreekt. Een pas aangeworven IT nerd met een zwangere vriendin, Holger Munch die teruggeroepen wordt na de opheffing van zijn speciale onderzoeksteam en dan Mia Krüger, ook een geval apart. Ze had zich verstopt op een eilandje waar ze hét voorbeeld van een depressieve vrouw leek te zijn maar dan toch geprikkeld wordt om zich te gaan inzetten voor de zaak.

Alle personages hoe klein hun rol ook is, krijgen duiding. En dat is nog een groot pluspunt. Het verhaal krijgt daardoor meer diepgang en het komt de plot alleen maar ten goede. Het is dan natuurlijk wel kwestie van je aandacht niet te laten verslappen om ze uit elkaar te houden. Maar dit is uiteindelijk niet moeilijk, het boek is zo spannend en vlot geschreven dat er niet veel tijd overgaat tussen het boek beginnen en het dichtklappen.

De plot is vakkundig geconstrueerd en de plotwendingen zijn verrassend. Er zijn niet alleen vele personages maar zij brengen ook vele verhalen mee, al dan niet persoonlijke. Samuel Bjørk is er in geslaagd om al deze verhaallijnen goed uit te werken en dan nog eens mooi te laten samenkomen aan het eind. De lezer kan het boek dichtslaan met een zeer tevreden gevoel. Het is zo'n boek dat 'af' is.

Samuel Bjørk heeft dit thrillerdebuut op meesterlijke wijze geschreven. En daarbij kwam hij soms zelfs ook nog grappig uit de hoek. Als je al ergens spijt van zou hebben, is dat het boek uit is voor je het goed en wel beseft.

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2013) - 399 blz.
Oorspronkelijke titel: Det Henger en Engel Alene i Skogen - Vertaling: Renée Vink

Laat me niet alleen - Gilly Macmillan

Op de dag dat Ben, de achtjarige zoon van Rachel Jenner, vermist raakt stort haar wereld in. Ze is in paniek over de verdwijning van haar zoon en compleet onvoorbereid op de felheid waarmee ze wordt aangevallen door de media. Van de krant tot blogs: iedereen heeft een mening over haar. Ze liet Ben eventjes alleen en nu is hij verdwenen - het hele land vindt dat zij schuld aan zijn verdwijning heeft.

Maar wat heeft er werkelijk die middag plaatsgevonden? Radeloos gaat ze naar hem op zoek. Gevangen tussen angst over het lot van haar zoon, de druk van het politieonderzoek en van de publieke opinie moet Rachel de afschuwelijke waarheid onder ogen zien: er is niemand, zelfs niet in haar familie, die ze kan vertrouwen...

****

Laat me niet alleen is een spannend boek gebleken ook al zou je dat in het begin niet gezegd hebben.

Van opbouw is het zeker origineel. Een jaar na de gebeurtenissen vertellen Rachel en Jim elk het verhaal. De auteur gebruikt korte hoofdstukken voor deze wisselende perspectieven. Daarnaast zijn er dan ook nog de verslagen van de besprekingen tussen Jim en psychotherapeute Francesca Manelli die ook de gebeurtenissen verduidelijken.De lezer krijgt een compleet overzicht op die manier en de spanning wordt zo ook stelselmatig opgebouwd. Verrassende plotwendingen maken het plaatje compleet. Een plot om U tegen te zeggen.

Gilly Macmillan viseert in dit verhaal de media en dan specifiek de sociale media. Wat in de krant komt, of op tv en radio is weliswaar een schets van de gebeurtenissen of de feiten, maar het is altijd een 'gekleurde' schets, een interpretatie. Alleen al wat precies verteld wordt of niet, kan al een verdraaiing van de feiten zijn. Om het cru te stellen, zoveel mensen, zoveel verschillende feiten.

En in de sociale media gaat het dan nog een stapje verder. Iedereen spuit hier te pas en te onpas zijn mening en dit vaak slechts nog maar aan de hand van korte artikels.

Het hoofdpersonage en haar familie krijgen heel wat te verduren hierdoor. Het moet verschrikkelijk zijn om dit allemaal over je heen te krijgen en dit in zulk een extreem harde periode in je leven. Gilly Macmillan is er heel erg goed in geslaagd om dit aan de kaak te stellen. 

Psychologisch is het boek goed uitgewerkt. Macmillan gaat niet op alle personages even diep in maar dat was ook niet bedoeling veronderstel ik.

Ze is er in ieder geval in geslaagd om haar boek heel erg mooi op te bouwen en een beklemmende sfeer neer te zetten. De lezer wordt alleszins meegesleurd in dit verhaal. Een prachtig debuut.

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2015) - 488 blz.
Oorspronkelijke titel: Burnt Paper Sky - Vertaling: Iris Bol en Marcel Rouwé

De verdwenen zoon - Dror Mishani

Een zestienjarige jongen, Ofer, verdwijnt op weg naar school in een voorstad van Tel Aviv. Politie-inspecteur Avraham Avraham begint aan een routineonderzoek, maar hoe meer hij over de jongen en diens achtergrond ontdekt, hoe verder hij van de waarheid verwijderd lijkt. De buurman van Ofer, leraar Zeëv Avni, komt aanzetten met een bizar verhaal en wordt al snel de hoofdverdachte. Avraham voelt dat iets niet klopt, maar wordt weggeroepen naar Brussel. Kan hij het onderzoek redden voor het te laat is?

**

Een Israëlische debuutroman, vertaald in het Nederlands, dat komen we niet vaak tegen. De auteur heeft het er trouwens zelf over dat er geen of weinig misdaadverhalen worden geschreven in Israël, er gebeuren weinig misdaden. Moeilijk voor te stellen.

Het is een heel apart verhaal en vaak moeilijk om te volgen. Alleen al de namen daar kan je het moeilijk mee hebben. Maar dan schrijft de auteur ook het verhaal nog vanuit verschillende gezichtspunten die niet altijd even duidelijk zijn.

Zijn personages zijn ook vreemde figuren. De politie-inspecteur Avraham die toch een geroutineerd man is en aan al wat zaken heeft gewerkt, laat vele steken vallen en slaagt er maar niet in om verder te komen in het onderzoek. Zijn jongere collega daarentegen weet het onderzoek dan weer wel in goede banen te leiden. Zeker in het eerste deel is Avraham eerder van de beschouwelijke kant, over misdaden in het algemeen maar ook over deze zaak. Van spanning is er dus helemaal geen sprake.

De buurman van Ofer die hem enkele maanden privéles Engels heeft gegeven, is ook al zo'n rare kwiet. Wat hij doet in het verhaal en ik toch maar niet ga verklappen, klinkt heel erg ongeloofwaardig. Dan is er tussendoor nog de werkreis van Avraham naar Brussel, tijdens het onderzoek. En wat voor een reis, puur tijdverlies, hij moet zich ginder meestal maar op zijn eentje bezig houden. Slechts de laatste dag krijgt hij een rondleiding, een halve dag dan nog maar, van een politieagente. Avraham is nauwelijks terug in Cholon of deze komt al een week op bezoek om persoonlijke problemen te verwerken.

De ontknoping komt aan het einde alleen maar door toedoen van de bazin van Avraham en zijn jongere collega. Avrahams ondervraging van een waarschijnlijke dader is heel erg onprofessioneel en dat vindt hij dan zelf ook nog.

Het is een chaotisch verhaal en niet spannend, integendeel. Het eerste deel is zelfs saai, de lezer kan beginnen twijfelen of hij nog zou voort lezen, dat was alleszins bij mij het geval. De hele opzet van het verhaal, de personages maar vooral het onderzoek, klinken heel ongeloofwaardig. Meer naar het einde toe betert het maar het komt niet echt goed. Het boek is een beetje een teleurstelling alhoewel de schrijver wel bewezen heeft dat hij kan schrijven.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2013) - 350 blz.
Oorspronkelijke titel: Tik Ne'dar - Vertaling: Ruben Verhasselt

Spoor - Deon Meyer

De eerste wet van Lemmer: bemoei je nergens mee.

Maar wanneer Emma le Roux hem smekend aankijkt en wanneer het doel de middelen heiligt, mogen wetten soms overtreden worden. Dus zucht Lemmer eens diep en zegt ja op de vraag of hij mee wil rijden met een smokkeltransport van twee zeldzame zwarte neushoorns.

Foute beslissing! Want op een donkere, stoffige weg in Limpopo wordt opeens een Smith & Wesson 500 tegen zijn slaap gedrukt. Hij wordt geschopt, geslagen en ze stelen zijn Glock, die helemaal vol zit met zijn vingerafdrukken.

Die Glock wil hij terug. En hij wil wraak. Dus gaat hij op jacht naar de daders, daarbij een spoor van geweld achterlatend door het hele land, van Chizarira tot aan de Kaap. En aan het einde van zijn zoektocht zal niemand er ongeschonden vanaf komen...

***

Wat op de achterflap van dit boek staat, blijkt maar een deel van de inhoud te zijn. Lemmer en Emma le Roux kennen we nog van Onzichtbaar, beiden wat mysterieuze figuren maar toch proberen beiden het juiste te doen, de methode en dan vooral die van Lemmer is niet altijd ethisch verantwoord maar zelfs daar krijg je bijna begrip voor.

Dit is dus het tweede deel in dit boek dat in totaal uit vier delen bestaat. Deel 1 en 3 volgt het verhaal van Milla. Waar Lemmer voor heel wat actie zorgt, krijgen we bij Milla een serieuze situatieschets van het criminele Zuid-Afrika. In het begin weet je ook niet goed waar dit verhaal uiteindelijk toe moet leiden.

Dan is er nog het vierde en laatste deel waar Mat Joubert, voormalig rechercheur en nu in dienst als privédetective de verdwijning van danie Flint drie maanden terug, onderzoekt op vraag van zijn vrouw Tanja.

Elk deel op zich is goed en boeiend geschreven. Alleen het eerste deel van Milla is soms wat langdradig en moeilijk in te komen, maar dat komt goed. De verschillende delen overlappen elkaar soms en je merkt dat ze raakpunten hebben. Maar toch zijn het drie verschillende verhalen die zelfs geen van de drie een bevredigend einde hebben, als lezer blijf je toch een beetje op je honger zitten. En je kan je dan afvragen of hier nog een soort van vervolg op kan komen. Eén personage uit Lemmers verhaal vraagt hier zeker om.

Spoor is dus een boek waar de algemene samenhang zoek is, de kleine raakpunten voldoen niet als rode draad, toch niet in één boek. Toch is het een onderhoudend boek met goede actie, goed rechercheurs werk en verschillende mooie personages ook al worden deze niet uitgediept. Deon Meyer heeft ook een luchtige vlotte manier van schrijven.

Eerder: Duivelspiek, 13 uur, 7 dagen, Onzichtbaar

Uitgeverij: A.W. Bruna (2013) - 514 blz.
Oorspronkelijke titel: Spoor (2010) - Vertaling: Martine Vosmaer en Karina van Santen

Wraakgodin - Bernhard Aichner

Acht jaar na de dramatische dood van haar ouders op zee heeft Blum een goed leven opgebouwd. Het familiebedrijf, een begrafenisonderneming, is succesvol en ze is getrouwd met Mark, met wie ze twee kinderen heeft. Maar dan stort haar wereld in: Mark, politieman, komt voor haar ogen om bij een hit-and-run. Blum is er kapot van. Bij toeval ontdekt ze dat zijn dood eerder op moord wijst dan op een ongeluk. Zodra ze weet waarom hij moest sterven, slaat ze toe. Genadeloos...

****

Wat een schitterend debuut. Dit is zo'n boek waar je achteraf nog over nadenkt. Kan dit? Of niet? Begrijpelijk of niet? Een boek dat je bij de kladden grijpt.

Het verhaal is niet moeilijk maar is niet altijd even logisch verteld. Het heeft een originele verhaaltechniek die je niet goed kan verwoorden. Niet gewoontjes die schrijfstijl van Bernhard Aichner.

Ook zijn hoofdpersonage is geen doorsnee vrouw. Ze doet dingen die je niet voor mogelijk houdt en toch kan de lezer haar begrijpen. Ze heeft in haar jeugd zoveel meegemaakt en dan nu het verlies van haar man waar ze zielsveel van houdt. Dan komt ze ook nog zulke verschrikkelijke dingen te weten, een zaak waar haar man aan werkte en waar zij zich tegen wil en dank uiteindelijk in smijt.

De auteur heeft Blum alsook haar man Mark op zo'n manier vorm gegeven en bedacht dat ze beiden 'mooie' mensen zijn, in de zin van goed, begrijpend. Ze geven bijvoorbeeld een dief, maar eentje die steelt omdat hij honger heeft, een kans en geven hem werk. En ze steunen elkaar hier onvoorwaardelijk in. Het is deze tweespalt in dit boek die je doet nadenken en van het boek iets speciaals maakt.

Wraakgodin is ook een spannend boek. Het is geen dik boek en het mist daardoor een diepere uitwerking. En toch stoort het niet. Je wordt sowieso gegrepen en je leeft mee met de personages.

Wraakgodin is een prachtig debuut met 'mooie' personages ook al roepen hun daden dit gevoel soms niet meteen op.

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2014) - 302 blz.
Oorspronkelijke titel: Totenfrau - Vertaling: Roelof Posthuma

Stormnacht - Frode Granhus

Tijdens een onweersbui in het dorp Reine komt door een aardverschuiving het skelet van een jongen tevoorschijn. Vermoedelijk is het vijftig jaar oud. Maar is de jongen om het leven gekomen door een ongeluk of was het moord? Inspecteur Rino Carlsen wordt op de zaak gezet. Hoe dieper Rino in de zaak duikt, hoe meer hij op traumatische gebeurtenissen uit het verleden stuit. Beetje bij beetje onthult zich een tragedie waarin het verleden altijd dichter bij is dan gedacht.

****

Deze tweede vertaalde van Frode Granhus mag er helemaal wezen.

Hij weet de sfeer van het leven in een dorpsgemeenschap en het ruige en woeste landschap heel erg goed te treffen. Je zou bijna een jas gaan aandoen tijdens het lezen, alsof je er middenin zit. Meeleven met de personages is ook geen enkel probleem. Granhus heeft niet veel pagina's nodig om dit alles juist te verwoorden, en dit is een kunst op zijn eigen. Je zit helemaal in het verhaal.

Ook de plot is zeer kunstig in elkaar gedraaid. De auteur heeft het zich anders niet gemakkelijk gemaakt. Regelmatig nieuwe en verrassende plotwendingen en er zijn nog enkele andere verhaallijnen. Doordat hij het verhaal vertelt vanuit verschillende gezichtspunten krijgt de lezer een goed beeld van wat er gebeurt en gebeurde. De misdaad die aanleiding is tot het onderzoek is immers al vijftig jaar oud. Maar in het heden ten dage gebeuren er ook dingen die het daglicht niet kunnen zien. En hoe zit dit dan in elkaar, zoals gezegd een knap geconstrueerde plot. De auteur wekt bij de lezer zowel kwaadheid als ontroering op, ze strijden zelfs soms om de voorrang omdat je niet weet hoe het nu zit. Sommige lezers zagen bepaalde dingen misschien wel aankomen maar ondergetekende dus niet.

En dan was het ook nog eens super spannend aan het einde. Je ogen konden niet snel genoeg gaan om het te lezen.

Een dikke vier sterren voor deze Noorse Stormnacht.

Eerder: Maalstroom 

Uitgeverij: Querido (2014) - 335 blz.
Oorspronkelijke titel: Stormen - Vertaling: Kim Snoeijing

De grenzeloze - Jussi Adler-Olsen

Wanneer rechercheur Carl Mørck tijdens zijn hazenslaapje in de kelder op het politiebureau in Kopenhagen wordt gebeld door een collega op het eiland Bornholm die hem een oude, onopgeloste zaak in de maag probeert te splitsen, wijst hij deze resoluut af. De consequenties daarvan zijn niet te overzien. Onder druk van zijn assistente Rose begint hij, als hoofd van de afdeling 'onopgeloste zaken' Q, toch aan het onderzoek. Zeventien jaar eerder verdween een jonge vrouw van haar school en werd dood teruggevonden, boven in een boom hangend. Mørck, nuchter als hij is, moet alles op alles zetten om deze raadselachtige zaak op te lossen. Terwijl oude kwesties en geheimen Carl, zijn collega's Rose en Assad en de nieuwkomer Gordon onderuit dreigen te halen, worden zij op alle mogelijke manieren op de proef gesteld.

**

Jussi Adler-Olsen heeft met De grenzeloze weer een titel toegevoegd aan zijn serie Q, de zesde reeds. En hij doet dit weer op zijn eigenste humorvolle manier.

Afdeling Q is toch wel een zeer speciale afdeling, geplaatst in de kelder en dit alleen al duidt op het feit dat ze niet erg gewaardeerd zijn. Er is deze aflevering nochtans een nieuweling. Het blijven allemaal toch een beetje excentriekelingen, maar dit verhoogt alleen maar het leesplezier, net als de humor trouwens die nu weer overvloedig aanwezig is.

Nochtans is dit toch wel het minste werk in de serie. Het is nogal een dikke pil, dat er heel erg uitgeweid wordt, heeft hiermee te maken. Het verhaal verloopt traag, heel erg traag zelfs. Spannend is het ook al niet behalve aan het einde van het verhaal.

Het maatschappelijke thema in dit verhaal is het sekte verhaal. Tenminste als je dit zo kan zien, het thema is immers niet relevant voor de meesten, je krijgt er zo goed als nooit mee te maken. Je krijgt een kleine inkijk in de werking van zo'n sekte en dat was wel eens leuk om te lezen maar het heeft weinig impact op de lezer, je wordt er niet veel wijzer van, laat staan dat je kon meeleven.

De plot was verder wel goed en ook het einde was knap en verrassend. De opbouw werd verzorgd door twee verhaallijnen, eentje in de huidige tijd, het onderzoek van Afdeling Q en dan start er een andere verhaallijn een klein jaar eerder. Naarmate je verder komt in het boek naderen de twee verhaallijnen elkaar om dan uiteindelijk te overlappen. Dat is wel mooi gevonden.

En dan zijn er nog de kleine verhaallijntjes uit het leven van de rechercheurs. Ook nu wordt er weer een tip van de sluier opgelicht van de spijkerpistoolmoorden waar Carl en zijn maat Hardy slachtoffer van waren. De rode draad in de serie. 

Goede plot, humor, goede schrijfstijl, maar spijtig genoeg wat langdradig en niet spannend. Je wordt niet gegrepen door het verhaal. Toch is het boek prima te lezen.  

Eerder: De vrouw in de kooi, De fazantenmoordenaars, De noodkreet in de fles, Dossier 64, Het alfabethuis, Het marco-effect 

Uitgeverij: Prometheus (2015) - 524 blz.
Oorspronkelijke titel: Den grænseløse - Vertaling: Kor de Vries

Ongewenst - Kristina Ohlsson

In Zweden wordt op een regenachtige zomerse dag een klein meisje uit een overvolle trein ontvoerd. Haar moeder is per ongeluk op het vorige station achtergebleven. De bemanning van de trein was op de hoogte gebracht en zou een oogje op het slapende kind houden. Maar zodra de trein het station van Stockholm inrijdt, is het meisje spoorloos verdwenen.

Inspecteur Alex Recht en zijn team, geholpen door onderzoekster Fredrika Bergman, nemen de zaak op zich. Aanvankelijk lijkt het op een klassieke ruzie over de voogdij. Maar als het kind dood wordt gevonden met het woord 'ongewenst' op haar voorhoofd, verandert de zaak in de ergste nachtmerrie van het onderzoeksteam - de jacht op een briljante en meedogenloze moordenaar...

***

Dit is het debuut van de Zweedse schrijfster Kristina Ohlsson, ze is politicoloog en werkte tot voor kort als politiek analist voor de OSCE, Organisation for Security and Cooperation Europe. Haar ervaringen hier zullen zeker van dienst geweest zijn voor haar boeken. Ondertussen is reeds haar vijfde boek verschenen in Nederlandse vertaling.

Ongewenst is het eerste boek in een serie van vier met Fredrika Bergman als belangrijkste onderzoekster in het team. In dit boek moet ze nochtans nog haar plaats verwerven in het team dat geleid wordt door Alex Recht. Ze komt daarbij nogal eens in aanvaring met Peder Rydh, het derde teamlid.

De auteur heeft een heel erg mooie plot neergezet en ze weet de lezer af en toe op het verkeerde been te zetten. Haar personages heeft ze levendig vormgegeven, interessant ook, elk met hun eigen besognes en levensvisies. Ze sporen zeker aan om ook haar volgende boeken te lezen.

Wat me wel stoorde is dat het politieonderzoek amateuristisch overkwam. Alex Recht was toch de leider van het team maar negeerde net als Peder sporen en pinde zich dadelijk vast in één mogelijke verdachte. Dat klinkt me heel erg ongeloofwaardig in de oren. Gelukkig is daar dan Fredrika die wel verder gaat en denkt. Gedurende heel het boek bijna wordt ze voorgesteld als 'maar' een burger die 'zomaar eventjes' het onderzoek moet helpen, precies of ze is de naïviteit in persoon. In de gedachten kronkels van zowel Alex als Peder wordt ze onderuit gehaald. Maar het is zij die het onderzoek op het juiste spoor brengt. Aangezien Fredrika het hoofdpersonage wordt in de serie zal ze in de volgende boeken zeker wel haar gerechtigde plaats toegekend krijgen in het team? 

Een goede plot maar toch niet helemaal verrassend. De lezer heeft al vlug door hoe het zit met de moorden, het waarom dan toch. Ohlsson geeft misschien nét iets te veel prijs. Het rare is dat het rechercheurs team deze hints ook heeft maar haar conclusies niet trekt, ze blijven er maar achteraan hinkelen.

Maar verder niets dan lof voor dit boek. Kristina Ohlsson schrijft heel erg vlot en leest goed. Haar goed opgebouwde plot, zelfs met zijn mankementen, heeft hier uiteraard ook zijn verdienste. Ze wisselt regelmatig van perspectief en dat komt ook de leesbaarheid ten goede, het blijft boeiend.

Uitgeverij: The House of Books (2010) - 347 blz.
Oorspronkelijke titel: Askungar - Vertaling: Edith Sybesma

Winternacht - Arnaldur Indridason

Op een ijzige januaridag wordt het lichaam van een kind gevonden in de tuin van een appartementencomplex in Reykjavík: een donker jongetje ligt dood in de bebloede sneeuw. Als Erlendur, Elínborg en Sigurður Óli in barre weersomstandigheden met hun onderzoek beginnen, vermoeden zij dat de dader uit racistische motieven handelde. Wat zij tijdens hun zoektocht aan het licht brengen, geeft een onthutsend beeld van een gesloten samenleving.

***

Arnaldur Indriðason geeft zoals in al zijn boeken weer blijk van een grote maatschappelijke betrokkenheid. Ditmaal kaart hij de immigratie van buitenlanders en dan vooral diegenen met een andere huidskleur aan en welke problemen dit met zich meebrengt. Hij laat zijn personages verschillende standpunten aannemen en daardoor kan hij aangeven dat het nooit een kwestie is van zwart of wit. En de lezer kan hiermee dan zelf aan de slag als hij dit zou willen.

Winternacht is een mooi detective verhaal. Chronologisch opgebouwd, stap voor stap vordert het rechercheurs team in zijn onderzoek. Aan het einde blijkt Indridason nog verrassingen in petto te hebben.

Een mooie plot dus en dan is die ook nog eens subliem opgebouwd. Er zitten een paar andere verhaallijnen in maar het zal blijken dat die toch een functie hebben in het hoofdverhaal zelf.

De auteur weet zijn personages zoals altijd zeer realistisch weer te geven. Elk verhaal weer, bouwt hij ze een beetje verder uit, dat is het voordeel van het werken met een serie. Vooral Erlendur leren we hier weer wat beter kennen. Zijn broertje dat vermist is geraakt toen ze nog heel jong waren, blijft traumatisch voor hem. En dan zijn daar nog zijn twee kinderen die hij pas als tieners terug heeft leren kennen. Vooral zijn dochter baart hem zorgen, maar het is mooi om te lezen hoe hij daar heeft leren mee omgaan, door schade en schande. Daar kan zelfs de lezer lessen uit trekken als hij wil.

Winternacht is een zeer mooi detective verhaal met een super goede plot en soms zelfs ontroerend. Zeker een aanrader.

Eerder: Moordkuil, Engelenstem, Grafteken 

Uitgeverij: Querido (2007) - 287 blz.
Oorspronkelijke titel: Vetrarborgin (2005) - Vertaling: Kim Middel

Gevallen - Karin Slaughter

Wat begint als een normale dag, zal voor Faith Mitchell eindigen in een vreselijke nachtmerrie. Er wordt ingebroken in het huis van haar moeder, een onbekende man wordt vermoord en er vindt een gijzeling plaats. En haar moeder lijkt spoorloos verdwenen...

Faith gaat op zoek naar de overvallers van haar moeder. Wat was de reden van de overval? Waarom is haar moeder verdwenen? Heeft haar verleden ermee te maken? Jaren terug was Faiths moeder hoofd van een narcoticabrigade die werd opgedoekt vanwege corruptie, waarbij zij als enige werd vrijgepleit. Samen met Will Trent, Amanda Wagner en Sara Linton duikt Faith Mitchell in het verleden van haar moeder, een zoektocht waarbij ook zij zelf groot risico lopen.

*****

Karin Slaughter, Queen of suspense, en dat mag duidelijk zijn na dit boek.

Ze heeft weer een plot uitgedokterd om U tegen te zeggen. En de spanning druipt er vanaf. Ditmaal is de moeder van Faith het slachtoffer en dat is eens wat anders. Het brengt zelfs nog meer spanning in het verhaal doordat je Faith Mitchell reeds zo goed kent uit de vorige boeken als een gedreven politieagente. Daarbij is de plot dan ook nog eens verrassend en zodanig gedoseerd dat je tot het einde in het ongewisse blijft. En dan is daar het knallende einde. Knap.

Uiteraard gaat Will Trent die de politiepartner is van Faith er ook nu helemaal tegenaan. Dat hij in de vorige boeken al een oogje had laten vallen op Sara Linton krijgt in Gevallen ook nog een vervolg. Door deze persoonlijke belevingen krijgen de boeken van Karin Slaughter een extra dimensie. Dat is uiteraard het fijne aan een serie boeken, je krijgt volop de kans om met de protagonisten mee te denken en mee te leven.

En dan is er nog de humor waarmee Slaughter haar boeken doorspekt, ook al is het een serieus verhaal, het veraangenaamt het lezen alleen maar, als dit al mogelijk is in dit geval. Alleen dit is al een extra ster waard.

Van Gevallen kunnen we alleen maar zeggen dat het een top boek is.

Eerder: Versplinterd, Nachtschade, Zoenoffer, Een lichte koude huivering, Onzichtbaar, Triptiek, Trouweloos, Onaantastbaar, Genesis, Verbroken   

Uitgeverij: De Bezige Bij (2011) - 442 blz.
Oorspronkelijke titel: Fallen - Vertaling: Ineke Lenting

Stof - Hugh Howey

Stof is het laatste deel van de spectaculaire trilogie Silo / Schakel / Stof. In dit deel leren we hoe het afloopt met de silo's 1, 17 en 18 en hoe het de mensen vergaat die er leven. We zien bekende personen uit Silo (Juliette) en Schakel (Donald) terug. Ze staan onder extreme druk en het gevaar dreigt van alle kanten. Uiteindelijk is de vraag: wat is belangrijker, vrijheid of wraak? Welkom in het leven ondergronds.

****

Schakel beloofde een spannend vervolg en dat is deze Stof ook geworden. 

Hugh Howey weet deze wereld in de silo zeer realistisch te beschrijven. In Silo is dit het leven van elke dag en in Stof is het de ontreddering en tweespalt in de silo als hun levens op hun kop gaan staan. Er gebeuren onverwachte dingen, verrassingen alom voor de lezer. En zoals het verhaal eindigt voor silo's 1, 17 en 18, zo had je het helemaal niet kunnen voorzien, maar het verhaal klopt helemaal.

En de auteur brengt ook nu enige diepgang in het verhaal, zo nu en dan stipt hij ethische kwesties aan, heel miniem, het is helemaal aan de lezer want Howey laat deze open, je kan zelf je conclusies trekken.

In dit boek is er heel wat actie, vanaf het begin. Het verhaal dendert in sneltrein voort. Veel spanning dus. Ook nu overtuigen zijn personages de lezer.

Stof is het beklemmende en finale deel van deze mooie serie. Onverwachte plotwendingen en spanning zijn de ingrediënten van deze thriller. En de lezer blijft achter met spijt, spijt dat het gedaan is.

Eerder: Silo, Schakel

Uitgeverij: Querido (2015) - 347 blz.
Oorspronkelijke titel: Dust - Vertaling: Michiel van Sleen

Een kille rilling - Bernard Minier

Een bergdorp in de Pyreneeën. Op weg naar hun werk vinden werknemers van een waterkrachtcentrale een bevroren, onthoofd paard. Politiecommandant Servaz wordt meteen op de zaak gezet. Waarom is het paard op tweeduizend meter hoogte vermoord? Is de gruwelijke verminking van het dier een waarschuwing? Wraak? En waar is het hoofd?

Als Servaz op het kadaver DNA vindt van Julian Hirtmann, een van de gevaarlijkste seriemoordenaars van Europa, roept hij de hulp in van de jonge psycholoog Diane Berg. Zij werkt in de gesloten psychiatrische inrichting waar Hirtmann vastzit. Een reeks onverklaarbare moorden volgt, waarbij al het bewijsmateriaal in Hirtmanns richting wijst. Maar hij zit opgesloten in de zwaarst beveiligde instelling ter wereld. Kan hij wel iets met de moorden te maken hebben?

****

Dit debuut van Bernard Minier verscheen in 2011 en ontving verschillende prijzen. Terecht. Ondertussen is dit jaar reeds zijn vierde verschenen en zijn zijn eerste twee boeken vertaald in het Nederlands. Politiecommandant Servaz maakt de dienst uit in zijn boeken.

Een kille rilling heeft een zeer goede plot, niet super verrassend maar Minier heeft hem goed uitgewerkt. Gestaag werkt hij door naar de apotheose. Spannend. Het einde vraagt wel om een vervolg, helemaal af is het verhaal niet. Misschien iets voor Huivering, zijn tweede vertaalde boek?

Servaz is een personage dat er absoluut mag wezen. Hij is geen superheld en wordt realistisch geportretteerd. Zijn partner op het politiebureau Vincent Espérandieu speelt in het verhaal ook een niet te onderschatten rol. Een klein zijverhaaltje is zijn dochter met haar puberale perikelen. 

Het verhaal van Diane Berg, de pas aangenomen psychologe in de psychiatrische inrichting, is ook boeiend maar sluit minder goed aan op het hele verhaal. In tegenstelling tot wat de flaptekst doet geloven, voert ze haar eigen onderzoek en werkt ze helemaal niet samen met Servaz. Maar geen erg, het verhaal staat er toch.

Wat er echter met de vertaling van dit werk aan de hand is, mag joost weten. Er staan een heleboel taalfouten in en dat werkt toch wel iets of wat storend. Het valt echt op. Dit doet uiteraard niets af aan het verhaal. Ook nog even opmerken dat het wel een dik boek is in aantal bladzijden, het heeft een redelijk grote druk en interlinie, maar het had dus in feite met heel wat minder gekund.

Een kille rilling is een sterk debuut dat om een vervolg vraagt. Benieuwd.

Uitgeverij: Xander Uitgevers (2014) - 578 blz.
Oorspronkelijke titel: Glacé - Vertaling: Jasper Mutsaers

61 uur - Lee Child

Jack Reacher komt tijdens een extreem koude winter een paar dagen vast te zitten in Bolton, South Dakota. De lokale politie heeft problemen die het kleine bureau boven het hoofd groeien, en Reacher biedt aan te helpen. Hoe erg kan het tenslotte zijn in een stadje als Bolton? 

Wat Reacher niet weet, is dat over precies 61 uur de grootste internationale drugsdeal aller tijden op spectaculaire wijze uit de hand zal lopen. 

De klok tikt. De Mexicaan is onderweg. De Rus heeft iedereen omgekocht. Maar niemand had gerekend op Jack Reacher...

***

Jack Reacher kan in deze 14e in de reeks onverwachts in actie schieten. 'De getuige' moet in het bar slechte en koude weer beschermd worden, het is een tachtigjarige kranige dame én nog belezen ook, ze was professor aan de Universiteit. 

Jack Reacher kan het onmiddellijk met haar vinden en wil haar kost wat kost beschermen. En hij heeft zijn werk, daar de politiemacht een onmogelijke deal heeft gesloten met het gevangenen complex in de buurt.

Minder humor. Wel veel actie. Mooie plot ook al is hij niet zo verrassend of origineel. Toch weet Lee Child de lezer te boeien. Dit boek is geschreven in 3e persoon. Ik heb me laten vertellen dat Child overhand 1ste en 3de persoon gebruikt. Het zou daaraan kunnen liggen dat deze minder humorvol of spannend was als Sluipschutter.

De titel suggereert een deadline: 61 uur en dan gebeurt er iets. Op tijd en stond meldt Child de resterende uren aan het eind van een hoofdstuk. Hier is deze tijdsaanduiding misleidend. Je verwacht toch dat de acteurs vóór deze tijd verstrijkt, iets op te lossen hebben, maar ze weten echter van niets, enkel de lezer weet wanneer het einde nadert. Geen deadline dus die de spanning kan verhogen.

61 uur is een goede actiethriller. Je hoeft je geen minuut te vervelen. Het boek eindigt in een super spannende climax en er is een open einde. Ik veronderstel dat dit in zijn volgende, Tegenspel, vervolgd wordt. Ik ben benieuwd.

Eerder: Sluipschutter

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2010) - 382 blz.
Oorspronkelijke titel: 61 Hours - Vertaling: Jan Pott

In de schaduw van de maan - Elizabeth Haynes

Op een vroege herfstochtend wordt het team van hoofdinspecteur Louisa Smith naar twee nieuwe zaken geroepen. Bij een boerderij in de buurt is het levenloze lichaam gevonden van een jonge vrouw, volledig onder het bloed. Een tweede vrouw lijkt zelfmoord te hebben gepleegd door met haar auto in een ravijn in te rijden.

Terwijl het team de feiten ordent en bewijzen verzamelt, ontstaat er langzaam een beeld van wat er in die fatale nacht is gebeurd en hoe het lot deze twee vrouwen heeft samengebracht.

***

Elizabeth Haynes is analiste bij de politie, een toch wel belangrijke functie in het misdaadonderzoek, dat moge duidelijk zijn na het lezen van dit boek. Een origineel uitgangspunt. In een appendix licht ze dit toe en vinden we enkele schema's zoals ze bij een onderzoek worden gebruikt. Dat is in het mooie aan dit boek, Haynes simuleert een echt moordonderzoek. Moorden worden vaak gepleegd door bekenden en dan is het analyseren van wezenlijk belang. Het is mooi om te zien hoe het onderzoek zo vordert, hoe het ene punt leidt tot het vinden van een ander.

Het is een mooi geconstrueerd boek, misschien net ietsje te mooi om spannend te worden. Dit is de keerzijde van het beschrijven van het analistenwerk in een verhaal. Maar Haynes heeft toch haar best gedaan. Ze heeft enkele onverwachte plotwendingen in het verhaal gestoken. De ontknoping blijft lang uit beeld en komt uiteindelijk toch nog als een verrassing. Toch knap gedaan.

Psychologisch zit het boek minder goed in elkaar. De personages blijven allen redelijk vlak, vooral van het hoofdpersonage, hoofdinspecteur Louisa Smith verwacht je iets meer duiding. Het is nochtans een goed personage.

In de schaduw van de maan is een goede analytische thriller met verrassende momenten. Geen superlatieven maar toch een aanrader.

Eerder: Waarheen je ook vlucht, Bij het vallen van de nacht, Alles wat overblijft 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2015) - 434 blz.
Oorspronkelijke titel: Under a Silent Moon - Vertaling: Lilian Schreuder