Hunther White leeft voor de jacht op groot wild: in die ultieme krachtmeting met de natuur voelt hij dat hij leeft. Maar als hij naar Afrika vertrekt om een neushoorn te schieten, de laatste van de big five die hem nog ontbreekt, geeft het lot de jacht een andere wending. Zijn droom verandert algauw in een nachtmerrie die hem steeds dichter bij de duisternis in zijn eigen hart brengt. Is er nog een weg terug?
****
Gaea Schoeters omschrijft op haar website zichzelf als 'auteur, journalist, librettist en scenarist', een schrijfster in hart en nieren dus. Ze werkt als freelance-journalist voor De Standaard en is columnist en essayist voor diverse kranten en literaire tijdschriften. Ze schreef opera's en muziektheatervoorstellingen (librettist), theatervoorstellingen en waagt zich zelfs aan de poëzie en ze doceert literair schrijven aan het Ritcs (Royal Institute for Theatre, Cinema and Sound) in Brussel. Als auteur debuteerde ze met het reisboek Meisjes, moslims en motoren over de zeven maanden durende motorreis die ze in 2007 samen met fotografe Trui Hanoulle maakte door Iran, Centraal-Azië en het Arabisch Schiereiland. Ondertussen staan er al verschillende boeken op haar naam.
Schoeters heeft met Trofee een zeer beeldend verhaal geschreven met een hoog realiteitsgehalte. Het is niet zo een dik boek maar het ademt helemaal 'Afrika', alsof je er zelf bent, je voelt de hitte en je zou zomaar gaan lopen van de gevaren die er op de loer liggen. Op de achterflap lezen we 'een ode aan de wilde natuur' en dat is inderdaad wat je voelt. Er staat echter ook 'een scherpe kritiek op onze omgang met Afrika' en dat is het ook helemaal.
Hunther White is opgegroeid met het jacht gebeuren en hiervoor is vooral zijn grootvader verantwoordelijk, hij was net als Hunther nu een jager in hart en nieren. Let op de symboliek in de naam die de auteur gekozen heeft. Schoeters heeft het hoofdpersonage geweldig goed neergezet, je begrijpt helemaal hoe het zo gekomen is en waarom het jagen een prominente plaats heeft in zijn leven, je voelt het zelfs. Dit wil niet zeggen dat je daardoor begrip opbrengt, Schoeters heeft Hunther White of de jacht in het algemeen in feite, goed gekaderd in heel de problematiek. Door dit grotere plaatje te schetsen, begin je zeker na te denken en weet je dat het niet zwart-wit is, je krijgt een groter beeld van zowel de jacht als van Afrika en zijn bevolking en onze houding daartegenover.
Halverwege het verhaal is er een wending die je naar adem doet happen en vanaf dan begint de spanning te stijgen, voor Hunther White maar ook de lezer wordt er door gegrepen. Wat een plot!
Trofee is toch wel een 'ander' verhaal, het doet je nadenken over 'de jacht' en je eventueel reeds gevormde mening daaromtrent. Schoeters heeft het zeer beeldend en levendig geschreven en zuigt je mee in deze wereld. De plot heeft ze dan ook nog eens op een schitterende wijze opgebouwd zodat de spanning steeds verder stijgt. Dit boek is een rollercoaster.
Uitgeverij: Querido (2020) - 223 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten