Daar waar de rivierkreeften zingen - Delia Owens

Kya Clark is in haar eentje opgegroeid in het moeras van Barkley Cove in North Carolina, afgesloten van de bewoonde wereld. Om zichzelf te onderhouden ruilt ze vis, en groenten uit haar moestuin voor andere levensmiddelen. Ze voelt zich er thuis, beschouwt de natuur als haar leerschool. Maar als ze in aanraking komt met twee jongemannen uit de stad ontdekt ze dat er ook een andere wereld is. Wanneer een van hen dood wordt gevonden, valt de verdenking onmiddellijk op Kya.

****

Delia Owens werd in 1949 geboren in Georgia, Verenigde Staten, ze studeerde biologie, zoölogie en diergedrag en was tientallen jaren actief als wildlife biologe in Zambia en Botswana. Over deze ervaringen schreef ze al enkele internationale bestsellers en publiceerde ze onder andere in Nature en The African Journal of Ecology. Daar waar de rivierkreeften zingen is haar eerste roman.

Owens is net als het hoofdpersonage in dit boek een einzelgänger, zij leeft ook alleen maar wel in de bergen, Kya daarentegen in een moerasgebied aan de zee. De natuur speelt een grote rol in het boek, Owens weet de moerasgebieden zeer goed en levendig te beschrijven, in gedachten kun je de geluiden erbij denken en je de broeierige warmte voorstellen. Uit het boek blijkt een grote kennis van deze gebieden.

En dan is er natuurlijk het verhaal zelf. Er zijn twee verhaallijnen, een eerste die het leven van Kya vertelt vanaf het prille begin en een tweede die start vanaf de vondst van het lichaam van Chase Andrews, een populaire jongeman uit het dorp Barkley Cove. Beide lijnen worden chronologisch verteld en elk hoofdstuk krijgt netjes een titel mee en het jaartal waarin je je bevindt. Een gemakkelijk te volgen verhaal dus.

Je hoeft je zeker niet te vervelen tijdens het lezen van dit boek. Zoals gezegd zijn er de levendige beschrijven van het moerasgebied maar ook het verhaal van Kya is gevarieerd en interessant om te lezen. Psychologisch gezien zit het knap in elkaar, je leeft helemaal mee met het karakter van Kya en haar ervaringen laten je niet onberoerd. Het speelt zich af in de jaren vijftig en zestig in het diepe zuiden van Amerika en er leven volop vooroordelen en de verschillen en ongelijkheden tussen blanken en zwarten, maar ook deze tussen moerastuig en de gegoede dorpsbewoners, leefden stevig onder de bevolking. Dat was weer een reminder.

Naar het einde toe begint het verhaal echter te verzwakken, er zijn wel nog interessante evoluties in de rechtszaak. Het verhaal versnelt en enkele zaken klinken voorspelbaar en zelfs ongeloofwaardig. Het einde doet afbreuk aan het hele verhaal en dat is toch wel spijtig in dit verder toch boeiende verhaal.

Daar waar de rivierkreeften zingen is een mooi verhaal en zeker het lezen waard.

Uitgeverij: The House of Books (2020) - 379 blz.

Oorspronkelijke titel: Where the Crawdads Sing

Vertaling: Mariëtte van Gelder

Eerder uitgave: Het moerasmeisje (2018)

Perfecte dood - Helen Fields

Een seriemoordenaar heeft Edinburgh stevig in zijn greep, zonder dat Luc Callanach en Ava Turner er weet van hebben. Hij slaat berekenend en gewetenloos toe. Zijn slachtoffers schakelt hij uit door middel van gif, zodat ze langzaam en op pijnlijke wijze sterven, zonder enig besef van het gif dat door hun bloedbaan stroomt.

Hoe sla je een moordenaar in de boeien als hij zich verborgen houdt? Deze moordenaar observeert zijn slachtoffers op afstand en weet zo uit handen te blijven van de politie. Callanach en Turner staan deze keer voor een onmogelijke taak...

****

Deze derde van Helen Fields is weer een knap staaltje vakmanschap. Callanach en Turner hebben ook ditmaal meer dan hun handen vol aan het oplossen van enkele overlijdens. Deze zien er in eerste instantie niet verdacht uit maar uiteindelijk komt het duo toch tot andere conclusies.

In dit boek hebben Callanach en Turner een gelijk aandeel in het speurwerk en zelfs in de actie tot aan de ontknoping van de misdaden. Want het is zo dat er twee verhaallijnen zijn die om een onderzoek vragen en alhoewel het onderzoek niet helemaal gesplitst verloopt zorgen ze elk hoofdzakelijk voor hun onderzoekslijn. Door deze manier van verhalen, zijn de boeken van Helen Fields goed gevuld en valt er veel te beleven en te lezen, het is ook een manier om er een andere soort spanning in te brengen, dubbele actie en dubbele ervaring zou je kunnen zeggen. Het brengt schwung en afwisseling in het verhaal.

Luc Callanach is sinds een jaar nieuw in het team en hij botste op weerstand, bij sommigen toch, maar zo langzamerhand begint hij zijn plaats te krijgen binnen de afdeling, zelfs zijn vurigste tegenstander ontdooit. Dit zorgt af en toe voor een humoristische noot in het boek en dit is heel zeker goed te appreciëren en zorgt voor extra punten.

De auteur heeft de plot ook nu weer fantastisch goed opgebouwd, zeer filmisch. Dit verwondert uiteraard niet aangezien ze scenarioschrijfster en producer is in de filmproductiemaatschappij die ze samen met haar echtgenoot runt. Een enkele keer bekroop me wel eens het gevoel dat ik het al eens gelezen had maar over het algemeen is het verhaal verrassend opgebouwd.

Deze derde in de Luc Callanach en Ava Turner-serie is een geweldig goede thriller met een hoog leesplezier-gehalte en hij doet uitkijken naar de vierde die binnenkort verschijnt. Het mogen volgen van de vaste personages is ook al een groot plezier. Helen Fields is top.

Eerder: Perfecte resten, Perfecte prooi

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2021) - 450 blz.

Oorspronkelijke titel: Perfect Death

Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk

Beest - Ane Riel

Niemand weet hoe de kleine Leon aan zijn spieren komt. Hij houdt van knuffelen, maar kent zijn eigen krachten niet. Terwijl Danica worstelt om haar zoon in bedwang te houden, worstelt haar buurjongen Mirko met zijn verboden gevoelens voor Danica. Een liefde die gedoemd is te mislukken - niet alleen omdat Mirko nog een tiener is en Danica een vrouw én moeder, maar ook omdat ze is getrouwd met Karl, een reus van een vent.

Liefde en lust drijven Mirko van zijn deugdzame huis naar Danica's verborgen geheimen. Totdat een fatale nacht zijn leven voor altijd met dat van Leon zal verbinden.

Beest is een groots verhaal over liefde en het lot, kracht en zwakte, schuld en onschuld, en over een buitengewone vriendschap.

**

De Deense Ane Riel brak in 2015 door met Hars, het eerste boek van haar dat in 2019 in Nederlandse vertaling verscheen, een jaar later kwam Beest uit in vertaling. Geen thriller nu maar een roman over liefde en vriendschap. Niet direct mijn dada maar na mijn uitmuntende ervaring bij het lezen van Hars moest deze toch gelezen worden.

Riel kreeg het idee voor dit boek toen ze las over een Berlijnse kleuter die geboren was met een enorme spierkracht. Het is de enige gediagnosticeerde mens met de dubbelmutatie waarbij geen myostatine geproduceerd wordt, een proteïne die de spiergroei reguleert door deze te belemmeren. In de sportwereld en bij dieren werd daar echter al langer onderzoek naar gedaan. Dit is toch wel een speciaal onderwerp dat zeker intrigeert.

De manier waarop Ane Riel het boek vorm heeft gegeven is vlotjes te noemen, een zeer toegankelijke stijl en vooral een eenvoudig verhaal dat vlug leest. De focus ligt echter zozeer op het romangehalte dat het inhoudelijk veel minder interessant was, op het saaie af zelfs. En het is dan nog geen dun boekje, nogal wat langdradige vertellingen en herhalingen passeerden de revue. Het einde klonk me dan ook nog eens ongeloofwaardig in de oren en was afgehaspeld alsof ze ineens haast kreeg om het boek toch maar te eindigen.

Veel meer kan ik er niet over zeggen, Riel kan absoluut schrijven maar Beest was na Hars gewoon een teleurstelling.

Eerder: Hars

Uitgeverij: Prometheus (2020) - 429 blz.

Oorspronkelijke titel: Baest

Vertaling: Kor de Vries

Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween - Franco Faggiani

Shizo groeit aan het eind van de negentiende eeuw op in het zuiden van Japan. Daar staat hij bekend om zijn uitzonderlijke hardlooptalent. Na jarenlange intensieve training is hij uitverkoren om mee te doen aan de Olympische Spelen van 1912 in Stockholm. Maar tijdens die wedstrijd bezwijkt Shizo en hij kan de marathon niet uitlopen.

Shizo is bang dat hij zijn ouders teleurgesteld heeft en durft na deze schande niet terug naar huis. Hij trekt zich terug in de bergen. Niemand weet waar hij gebleven is. Uiteindelijk wordt hij, inmiddels een oude man, ontdekt door een Zweedse journalist die zijn verhaal kent en onthult. Wat gebeurde er precies tijdens de marathon en waar is Shizo al die jaren geweest?

****

Franco Faggiani schreef als journalist onder andere over sport en hij publiceerde sportboeken. Deze roman heeft een curieus sportincident als onderwerp, een marathonloper die tijdens de wedstrijd op de Olympische Spelen zelf, verdwijnt en niet een paar jaar maar bijna een leven lang. Ik was onmiddellijk getriggerd door dit gegeven om dit boek te lezen, hardlopen is immers een hobby van mij. Shizo Kanakuri bestond echt en de gebeurtenissen zoals verteld in dit boek zijn waargebeurde feiten waarrond Faggiani dan een fictief verhaal geweven heeft.

Zoals de auteur schrijft in zijn dankwoord heeft hij voor dit boek uitgebreid onderzoek moeten doen. Er is ten eerste een grote tijdspanne die overbrugd wordt en je wil het dan uiteraard toch wel wat correct weergeven kan ik me zo voorstellen. En daarnaast speelt het verhaal zich af in twee verschillende landen met heel verschillende tradities.

In de ik-vorm krijgen we het leven van Kanakuri te lezen van het prille begin, de gebeurtenissen rond de marathonwedstrijd en zijn leven in de bergen. Hij vertelt zijn levensverhaal alsof hij er naar kijkt maar ook hoe hij het beleeft doorheen de verschillende gebeurtenissen. Hoe Kanakuri zich houdt tot anderen is intrigerend en ook zijn relatie tot de natuur is boeiend en interessant.

De auteur heeft dit allemaal zeer knap gebracht, het is een integere roman die je zelf ook doet nadenken over je eigen relaties en houdingen. Het boekje is niet zo dik en toch wordt er zoveel in verteld. Het boekje brengt je op een bepaalde manier tot rust, op een mediterende manier bijna, je voelt je zowaar zelfs wat wijzer na het lezen. Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween is een klein meesterwerkje en een aanrader.

Eerder: De jongen die met wolken speelde

Uitgeverij: Signatuur (2020) - 226 blz.

Oorspronkelijke titel: Il guardiano della collina dei ciliegi

Vertaling: Saskia Peterzon-Kotte

Nooit meer naar de dokter - Dr. Servaas Bingé

Hoe u zelf kan zorgen dat u gezond bent en blijft

Waarom gaan we naar de dokter? Huisarts Servaas Bingé, ook de dokter van wielerploeg Lotto-Soudal, gaat op zoek naar de redenen waarom mensen hem consulteren. Vaak is een doktersbezoek onnodig. Want mensen kunnen voor een groot deel hun gezondheid zélf bepalen. Door preventie, dus door anders te leven, te bewegen, te eten. Of door een beroep te doen op andere mensen of hulpmiddelen in de eerste lijn: een verpleegkundige, een diëtist, een gezondheidscoach maar ook apps, chatbots en digitale technologie.

Dokter Bingé reikt in dit boek alle nodige tools aan om je gezondheid zelf in eigen handen te nemen. Het doel is het ontwikkelen van een gezonde attitude of 'healthitude'.

Naar de dokter hoef je alleen nog wanneer het echt nodig is. Dat betekent een herwaardering van het beroep. Met de patiënt als winnaar. En een betere gezondheidszorg voor iedereen als eindresultaat.

Dr. Servaas Bingé heeft ondertussen 4 boeken en 1 kookboek op zijn conto staan, Nooit meer naar de dokter is zijn eerste, de basis zeg maar die hij gelegd heeft voor de volgende boeken. Het is een uitgebreide visie op het dokter en patiënt-zijn en hun relatie.

Servaas Bingé start zijn boek met uit te leggen wat het genoom is, hierop stoelt hij zijn hele boek. In dit boek weet hij het zelf nog niet, maar ondertussen is hij een eigen bedrijf, emma.health, aan het uitwerken waarin DNA-analyse centraal staat. Via je eigen genen leer je jezelf écht kennen en kom je te weten wat jouw lichaam echt nodig heeft om zo gezond mogelijk door het leven te gaan. Het genoom dus als de basis.

Dan legt hij in vijf hoofdstukken de belangrijkste componenten uit in de weg naar een gezond leven, naar een healthitude. In begrijpelijke bewoordingen legt hij wetenschappelijke bevindingen uit met behulp van eigen en praktijk ervaringen. Eerst en vooral legt hij de verschillende systemen in ons lichaam uit en hoe deze op een perfecte wijze op elkaar inspelen en samenwerken. Een tweede hoofdstuk gaat over het geestelijke aspect en het derde over voeding. In zijn volgende boeken gaat hij op deze laatste nog dieper in, het mag ondertussen duidelijk zijn dat voeding een zeer belangrijke factor is in een gezond en gelukkig leven. Hij wijdt ook nog een hoofdstuk aan bewegen en een vijfde aan externe factoren waar we als individu weinig invloed op hebben.

Er schuilt een enorme kracht in het menselijk lichaam en de geest om zorg te kunnen dragen voor zichzelf. Genezen ligt voor het grootste deel in handen van jezelf, maar meer nog zou het moeten gaan over gezondheid, preventie dus. Gezonde voeding, een gezonde geest en bewegen zijn drie tools die we al zeker zelf in handen hebben alhoewel de maatschappij het je niet gemakkelijk maakt om de juiste keuzes te maken. Onze genetische achtergrond is zeker ook niet onberispelijk, we starten dit leven allemaal met een zekere genetische belasting, maar over het algemeen is onze vertrekbasis in dit leven gezond te noemen. Maar ook in verband met de externe factoren zijn er toch nog gezondere keuzes te maken.

Nooit meer naar de dokter is een zeer goed basisboek dat je duidelijke inzichten verschaft in de weg naar een gezond leven, 'gezondheid in eigen hand'. Je begint je af te vragen waarom we op school hierin niet onderricht worden? Adviezen krijgen is één ding, maar uitleg krijgen waarom deze adviezen nuttig zijn, zorgt pas écht voor begrip en verandering. Het mag duidelijk zijn dat onze samenleving toe is aan economische, ecologische en maatschappelijke veranderingen. Een zijdelingse noot van mijnentwege, maar volgens mij hangt zelfs het overleven van de mensheid hiervan af, of toch op zijn minst een mooi, gezond en gelukkig persoonlijk leven.

Nog even meegeven dat er enkele podcasts zijn die in gesprek gingen met Dr. Servaas Bingé. Zo is er de website en podcast Loop uit de rat race van Jade en Lobke. Zij hadden ondertussen al drie gesprekken met Servaas Bingé, aflevering 19 over intermittent fasting, afl. 35 over het immuunsysteem naar aanleiding van zijn boek Immuun en afl. 51 waarin de Emma Health DNA-analyse van Lobke en Jade worden besproken naar aanleiding van hun marathonprestatie, een aanrader om hier ook eens naar te luisteren.

Eerder: De lijst, 16:8 Intermittent fasting, Immuun (Kijk ook onder het label non-fictie voor meer boeken rondom voeding en gezondheid)

Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts (2017) - 357 blz.

Perfecte prooi - Helen Fields

Tijdens een popfestival valt een medewerker van een liefdadigheidsinstelling midden in het publiek dood neer. Zijn buik is met één haal opengesneden. Niemand heeft de moordenaar gezien. Een week later wordt in een vuilcontainer het lichaam van een basisschoollerares aangetroffen. Ze is gewurgd met haar eigen sjaal.

Inspecteurs Ava Turner en Luc Callanach hebben geen aanknopingspunten en kunnen geen motief vaststellen. Ze tasten in het duister, totdat blijkt dat de slachtoffers op diverse gebouwen in de stad met graffiti worden beschreven.

Dan ontdekken ze dat de boodschappen geschreven zijn voordat de moorden plaatsvonden en  begrijpen ze dat de moordenaar zijn volgende slachtoffer zo aankondigt. Hoe onschuldiger de prooi, hoe beter...

*****

Perfecte prooi is de tweede in de Luc Callanach en Ava Turner-serie van Helen Fields en nu ben ik helemaal fan. Waar in het eerste boek de nadruk lag op Luc Callanach die toen zijn entree maakte in het korps van Edinburgh, hoofdstad van Schotland, ligt nu de focus op Ava Turner. Zij krijgt nu ook een prominente rol in de moordonderzoeken maar we komen ook meer te weten over haar persoonlijke leven.

Fields heeft hier een zeer interessante, spannende en originele plot in elkaar getimmerd. Ook in dit tweede boek is de wijze waarop de moorden gepleegd worden gruwelijk te noemen, horror zelfs. Maar ondanks dat de vertelling heel erg filmisch is, domineren de gruwelijkheden het verhaal niet, ze drijven wel de spanning op. Deze spanningsopbouw heeft ze schitterend gedaan door van verschillende insteken gebruik te maken.

Een eerste punt is dat er ongerijmdheden lijken te zijn in de manier van moorden, ze matchen niet, het team staat voor een raadsel. En dan verschijnt er nog een ander team van de National Cyber Crime Unit onder leiding van hoofdinspecteur Joseph Edgar die achter een recente cyberdiefstal aangaat en een plaats krijgt naast dat van Callanach en Turner, én ze pikken een rechercheur in van hen. De twee onderzoeken komen in elkaars vaarwater en als toppunt blijkt deze Edgar ook nog een goede relatie te hebben met Ava. Al deze punten zorgen voor het gestage oplopen van de spanning. En dan ontdekken ze ook nog eens dat er nog moorden worden aangekondigd, op een vreemde manier. Dat de politie geen goede verstandhouding heeft met journalisten en de media of meestal toch niet, is bijna een vaststaand feit. In deze zaak echter krijgt Callanach hulp uit deze onverwachte hoek ook al had hij er in eerste instantie een grote weerstand tegen.

De plot zit zeer origineel in elkaar en kent onnoemelijk veel verrassende wendingen. Er zijn de verschillende en gruwelijke moorden en personages die opduiken doorheen het verhaal en allemaal één of ander effect hebben in het moordonderzoek en die zodoende de spanning ook nog eens opdrijven. Ook de persoonlijke besognes en gebeurtenissen van en tussen de teamleden zorgen hierbij ook nog voor een extra dimensie. Het wordt nergens te, alles is netjes geproportioneerd en heeft zijn functie.

Deze sublieme opbouw en de interessante personages zorgen er dus voor dat de spanning crescendo gaat naarmate je verder komt in het boek om dan uiteindelijk te knallen aan het einde. Je kan niet anders dan gekluisterd zitten aan de bladzijden en proberen de nagelbijtende spanning te doorstaan. De filmische schrijfstijl maakt het helemaal af.

Niets anders dan lof voor dit boek, het is er eentje met een enorm hoog leespleziergehalte. Een originele en spannende thriller van formaat. Klasse!

Eerder: Perfecte resten

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2020) - 474 blz.

Oorspronkelijke titel: Perfect Prey

Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk

De jongen die met wolken speelde - Franco Faggiani

Rome, 1944. Archeoloog Filippo Cavalcanti heeft van de overheid de opdracht gekregen om een aantal kunstwerken naar Duitsland te verschepen. Cavalcanti gruwt bij het idee dat hij deze kostbare schilderijen en beeldhouwwerken aan de nazi's moet geven. Als de oude professor een jongen uit Ischia, genaamd Quintino, ontmoet, besluiten de twee in een opwelling de kunstwerken naar Rome te smokkelen. Het is de start van een spannend avontuur, dat het tweetal langs de bergen van de Apennijnen van het noorden naar het zuiden van Italië brengt.

In een poging de missie koste wat het kost te voltooien, verstoppen de twee mannen zich in het bos en zoeken ze onderdak in afgelegen kloosters. Ze komen mensen tegen die worstelen met oorlog, armoede en ontbering, in een van de donkerste tijden in de geschiedenis van Italië. De jongen die met wolken speelde is een avontuurlijke roman, waarin Faggiani de kracht van vriendschap toont.

***

Franco Faggiani woont in Milaan en was altijd journalist, hij schreef over economie, het milieu, sport en ook over eten en wijn. Hij is auteur van sportboeken, biografieën en essays en nu dus ook romans. In 2018 verscheen zijn eerste La manutenzione dei sensi, Tussen twee werelden in Nederlandse vertaling. Ondertussen ligt zijn vierde roman in de winkelrekken en een vijfde is in de maak. Hij houdt van lange, eenzame wandelingen door de bergen en dit komt zeker tot uiting in dit derde boek van hem.

Een roman, niet dat ik dat vaak lees maar dit boekje charmeerde me zeker. Twee personages waarvan de professor het verhaal vertelt in de ik-vorm. Het verhaal start in de tweede helft van 1944 en de oorlog is nog volop bezig. Een Italiaanse schrijver en dus het Italiaanse verhaal, Duitsers en Italiaanse fascisten voeren het bewind en de bevolking lijdt daaronder, zoals in de rest van Europa trouwens. In deze setting ontmoeten de professor en de jongen uit Ischia elkaar en gaan samen op roadtrip naar Rome, hun doel is een camion met kunst in veiligheid brengen. De reis op zich is niet zo belangrijk in het verhaal alhoewel de auteur de streek en de reis levendig beschrijft en het niet lang duurt eer je er een kaart op naslaat en je zin hebt om reisplannen te maken.

Het boek gaat voornamelijk over de ontwikkeling van de vriendschap tussen twee mannen met toch een serieus leeftijdsverschil, de ene een gerenommeerd professor en archeoloog en de andere een gevangene in een strafkamp maar met een zeer goede technische kennis en vaardigheden. Ze ontmoeten vele verschillende mensen en weten zich aardig uit de slag te trekken. Of heel dit verhaal geloofwaardig is? Dat misschien niet. Boeiend? Dat dan weer wel. Het moet wel gezegd dat alle ontmoetingen kort zijn en oppervlakkig verteld, diepgang moet je dus niet verwachten. Je moet ze ook zien in de context van de oorlog en op die manier geven ze wel een goed beeld van wat er in deze tijden speelde in Italië, je historische kennis wordt zodoende opgekrikt in de zin van dat je een beter beeld krijgt hoe het leven in die tijden verliep in die contreien.

De jongen die met wolken speelde is een leuk boekje om tussendoor te lezen. Het verhaal mist een opbouwende plot, het zijn meer losse stukjes waardoor er geen spanningsgevoel is en de personages blijven tweedimensionaal. Het is geen diepgaand boek maar meestal leest het wel vlot, vooral de ontwikkeling van een merkwaardige vriendschap is boeiend weergegeven.

Uitgeverij: Signatuur (2021) - 281 blz.

Oorspronkelijke titel: Non esistono posti lontani

Vertaling: Saskia Peterzon-Kotte