Het gewicht van bloed - Laura McHugh

De zeventienjarige Lucy Dane rouwt om de brute dood van haar vriendin Cheri. Het lichaam van het meisje is een jaar na haar vermissing gevonden in een holle dode boom. Als Lucy in een verlaten caravan op het land van haar oom een kettinkje van Cheri ontdekt, is ze vastbesloten uit te zoeken wat er is gebeurd.

In het afgelegen stadje Henbane blijven geheimen niet lang verborgen en Lucy's zoektocht legt onverwacht ook haar eigen verleden bloot. Haar moeder is kort na haar geboorte spoorloos verdwenen, en dit blijkt onlosmakelijk verbonden met het lot van Cheri. Terwijl Lucy worstelt met angstige vermoedens over de schaduwkant van Henbane probeert ze de duistere geheimen van haar familie te ontrafelen.

***

Dit is het thrillerdebuut van Laura McHugh en dat heeft ze niet onverdienstelijk gedaan.

Het boek is opgebouwd uit korte hoofdstukken met elk zijn eigen ik-persoon aan het woord die dan ook netjes aangeduid staat bovenaan. De eerste helft van het boek komen afwisselend Lila en Lucy aan het woord en al vlug is duidelijk dat er een serieus tijdsverschil is tussen de twee verhalen en hoe ze tot elkaar in verhouding staan. Niet moeilijk om te volgen dus alhoewel je toch bij de les moet blijven. Nog een voordeel is dat je een mooi overzicht krijgt van het verhaal vanuit alle perspectieven. Het verhaal is af.

Een nadeel is echter dat het het verhaal enorm vertraagd. Dit kan ook te maken hebben met het feit dat de grootste eerste helft van het boek eerder als een roman aandoet. Vooral het deel van Lila is voornamelijk het relaas van haar wedervaren vanaf het moment dat ze in deze kleine dorpsgemeenschap gaat werken.

Pas dik in de tweede helft van het boek komt het thrillergedeelte van het verhaal aan bod. Maar van dan af werkt de auteur gestaag toe naar de ontknoping van het verhaal. Het is al met al een heel mooie plot.

De titel van het boek blijkt uiteindelijk ook de kern van het boek samen te vatten. "Familie" is de basis in een mensenleven. Bloedverwantschap laat zich niet loochenen maar McHugh nuanceert deze stelling toch. Familie kan ook bestaan uit mensen met als het ware een soort van stiefverwantschap. Mensen die zich door hun onvoorwaardelijke en liefdevolle houding als echte familie gedragen en net als bloedverwanten voor hun "familie" door het vuur gaan.

Laura McHugh heeft in dit boek als decor een kleine dorpsgemeenschap genomen, iedereen kent iedereen en er leven dan ook al dan niet uitgesproken geheimen. En dan rijst onvermijdelijk de vraag wie er nog écht te vertrouwen is. Hierin ligt het spanningselement in dit boek.

Het gewicht van bloed is een boek met een goede plot. Het is eerder een traag verhaal waar het roman gehalte overheerst, zeker in eerste instantie. Naar het einde toe verandert dit en is er sprake van enige spanning. Door de veelvuldige afwisseling, zowel in personages als in tijd is het een onderhoudend boek geworden.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2014) - 361 blz.
Oorspronkelijke titel: The Weight of Blood - Vertaling: Inge de Heer

Tot de dood ons scheidt - Jo Claes

In Leuven vinden op korte tijd enkele voorvallen plaats die in de studentenstad voor de nodige onrust zorgen: de burgemeester laat een archeologische site op het Fochplein met bulldozers opruimen, een vrouw wordt door een onbekende op het zebrapad doodgereden, een oude dame sterft in mysterieuze omstandigheden en op een zondagochtend vindt men het lijk van een professor in een bouwput.

Hoofdinpecteur Thomas Berg krijgt de opdracht om de verdachte overlijdens zo snel mogelijk op te helderen. Tijdens zijn onderzoek stuit hij echter op almaar meer raadsels en wordt er opnieuw iemand vermoord. Bovendien raakt hij betrokken in een onverkwikkelijke erfeniskwestie en de diefstal van een proefschrift dat handelt over de dood van Joris Dehaene, een jonge dichter die in 1943 door de Gestapo werd geëxecuteerd.

Berg probeert het kluwen van misdaden en intriges op te lossen, daarbij geholpen door een gecodeerd dagboekfragment uit de oorlog, enkele oude foto's en het mysterieuze praalgraf van Joris Dehaene. Uit zijn naspeuringen blijkt dat heden en verleden onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

**

Tot de dood ons scheidt is het vijfde boek in de serie met hoofdinspecteur Thomas Berg, een personage dat een voltreffer is. 

Zoals in zijn andere boeken verweeft Jo Claes ook hier historische en mythologische elementen in het boek. Ook architecturale ornamenten zoals figuren in huisgevels en het grafmonument vanop de kaft, beeldhouwwerken in de Leuvense universiteitsbibliotheek en het schilderij Het laatste avondmaal van Dirk Bouts (kunstschilder uit de Vlaamse Primitieven) passeren de revue. Meer nog, het is de constructie waaraan heel het misdaadverhaal is opgehangen. En dit heeft Jo Claes knap uitgedokterd, het is weer een plot om U tegen te zeggen.

Zijn personages komen zeer realistisch over, ze kunnen zomaar je buurman of -vrouw zijn, klein menselijk alhoewel sommige figuren tot de verbeelding spreken. De overleden Louise kende warempel enkele 'groten der aarde' en zwierf langs alle continenten.

Toch zijn er enkele ongerijmdheden te bespeuren in deze roman en dat kan flink storend zijn ook al zijn het kleinigheden. Zo loopt er af en toe iets fout in de tijdsaanduiding bijvoorbeeld. Op een gegeven moment is Berg totaal verwonderd over een familieverband dat hij niet kende. Dit leek zo onwerkelijk, dat hoorde immers tot de basis van het onderzoek. Dat zijn toch steken die Claes ditmaal heeft laten vallen.

Nog een minpunt en ditmaal een groter, is dat zo ongeveer heel het onderzoek bijna uitsluitend verloopt aan de hand van deductie, veronderstellingen en hypothesen die aangedragen worden zowel door Berg als door Chloë en Dries, de twee gedupeerden van de familie Haelterman. Dat maakt dat het verhaal niet altijd even boeiend is.

Tot de dood ons scheidt is een boek met een goed bedachte plot en mooie personages. Er gebeurt niet veel in en zelfs dat kon het verhaal niet spannend of boeiend maken, Jo Claes heeft al betere boeken geproduceerd. Maar dit wil niet zeggen dat dit een slecht boek was, het was zeker oké.

Eerder: Het oog van de naald, De zaak Torfs, De blinde vlek, Dood in december 

Uitgeverij: Houtekiet (2012) - 474 blz.

Wolf - Mo Hayder

Veertien jaar geleden werden twee verliefde tieners meedogenloos vermoord in een verlaten bos. De dader bekende schuld en ging de gevangenis in.

De herinneringen aan die moord spelen een gezin nu nog steeds parten. En in hun afgelegen huis op de heuvel keert de nachtmerrie terug...

****

Mo Hayder debuteerde in 2000 met Vogelman en dat was een boek dat me toen van men sokken heeft geblazen. Sindsdien heeft ze op regelmatige basis boeken geschreven, vaak met Jack Caffery als rechercheur van dienst, een mooi personage trouwens. 

Ook Wolf is een spannend boek gebleken en verrassend. Hayder slaagt er steeds maar weer in om de lezer te overdonderen met haar plotwendingen en dan vooral aan het einde, de clou komt helemaal onverwachts opduiken.

Enerzijds hebben we in dit boek datgene wat zich afspeelt in het afgelegen huis. Hier zien we de voorliefde van Hayder voor lugubere details, een klein beetje toch, helemaal niet zo lang en breed als in sommige van haar andere boeken.

Anderzijds is er de zoektocht van rechercheur Jack Caffery. Hij zoekt de Wandelaar, die nog steeds naar zijn vermiste kind op zoek is. Ook Jack heeft op achtjarige leeftijd zijn broer verloren aan een pedofiel en is het lichaam nog steeds vermist. Jack ontdekt dat de Wandelaar contact had met deze nu overleden pedofiel en hoopt info te krijgen. De Wandelaar heeft een hond gevonden en hij belooft dat hij Caffery de waarheid rond zijn vermiste broer zal geven als hij de eigenaar van de hond vindt. Het is deze zoektocht die uiteindelijk zal leiden naar het afgelegen huis, Caffery zelf weet dit uiteraard niet, maar de lezer wel. En hierin zit het detective gehalte van het boek. Het is een plezier om te lezen, hoe het vinden van het ene puzzelstukje leidt tot een volgende.

Wolf is een boek dat je moeiteloos aan je zetel gekluisterd houdt, spannend én verrassend. Een dikke aanrader.

Eerder: Ritueel, Diep, Rot, Poppenspel  

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff B.V. (2014) - 381 blz.
Oorspronkelijke titel: Wolf - Vertaling: Yolande Ligterink

De officier - Robert Harris

Op een ijskoude dag in januari 1895 wordt de Joods-Franse officier Alfred Dreyfus voor het oog van een woedende menigte van zijn zwaard en rang ontdaan en veroordeeld tot levenslange opsluiting op Duivelseiland. Dreyfus is schuldig bevonden aan spionage voor de Duitse aartsvijand. Een van de toeschouwers is Georges Picquart, officier van de Franse geheime dienst. De slimme en vindingrijke Picquart krijgt de opdracht om een geheim onderzoek te leiden naar de Dreyfus-affaire. Enkele maanden later ontdekt hij dat de werkelijke spion nog steeds in het Franse leger actief is en hij zet een listige operatie in werking om hem in de val te lokken. Het resultaat van de operatie is echter vele malen schokkender dan verwacht: een spoor van corruptie en leugens leidt tot in de hoogste regionen van het Franse leger en de regering.

****

Dit was voor mij een verrassend boek. Het is een waargebeurd verhaal dat zich afspeelt eind van de 19e eeuw. Ik wist er totaal niets van ook al heeft iedereen wel al eens gehoord van de Dreyfusaffaire. Het verhaal is in roman vorm gegoten, geen saaie historische vertelling dus en Robert Harris heeft dit op meesterlijke wijze gedaan. 

Harris heeft tot nog toe 9 boeken op zijn naam staan. De meeste van zijn boeken zijn op historische feiten gestoeld, al dan niet in het verleden of zelfs verre verleden. Imperium en Lustrum behoren tot de Cicero serie en hiervan verschijnt eind dit jaar het derde deel: Dictator.

Wat mij inhoudelijk vooral trof is waartoe sommige mensen in staat zijn enkel en alleen om zichzelf macht toe te eigenen en daarvoor letterlijk anderen opofferen. Dit gebeurt op vele vlakken zoals we zo vaak horen of zelf meemaken, maar in dit geval is het in de politiek. En wat het in dit geval dan nog eens zo erg maakte, is dat het in wezen over een futiliteit ging. De geheimen die overgedragen werden aan de vijand waren helemaal niet belangrijk en ze bedreigden al helemaal niet de staatsveiligheid, maar werden gebruikt als persoonlijke opstap naar meer roem en faam. De straf die de gevangene ontving was ook totaal niet in verhouding. De publieke opinie was in die tijd ook een belangrijke stok, het deed me denken aan de Middeleeuwse heksenverbrandingen bijvoorbeeld.

Daarnaast heeft de auteur het verhaal met heel veel flair gebracht. Het is niet zo een dun boek en toch hoef je je geen moment te vervelen, integendeel, je wordt voortdurend getriggerd om verder te lezen en het werd zelfs spannend, ook al deed het eerste deel van het boek dit niet vermoeden.

Robert Harris is absoluut een verrassing gebleken. De officier is een boek dat ik niet snel zal vergeten en we zijn weer wat historische parate kennis rijker.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2014) - 441 blz.
Oorspronkelijke titel: An Officer and a Spy - Vertaling: Paul Witte