Natriumchloride - Jussi Adler-Olsen

Op haar zestigste verjaardag pleegt een vrouw zelfmoord. Haar dood leidt tot de heropening van een onopgeloste zaak uit 1988. In eerste instantie lijkt dit niet iets voor afdeling Q, maar Carl Mørcks superieur ziet dat anders en laat hem de kwestie opnieuw onderzoeken. Vervolgens blijkt dit de omvangrijkste en ingewikkeldste zaak te worden waarbij Rose, Assad, Gordon en Carl ooit betrokken zijn.

Al drie decennia lang worden mensen het slachtoffer van een sluwe moordenaar die doodt zonder dat iets naar hem verwijst. Hij kiest zijn slachtoffers en het tijdstip van de daad met uiterste zorg en precisie. Dertig jaar lang is niemand in staat geweest hem te stoppen. Terwijl de coronamaatregelen het onderzoek verder compliceren, beweegt een andere oude zaak zich naar Carl toe als een giftige slang die zijn prooi heeft gespot.

Het is drukker dan ooit op afdeling Q en de tijd dringt, want de moordenaar is nog lang niet klaar.

****

Jussi Adler-Olsen heeft met dit boek een negende toegevoegd aan zijn Serie Q. Hij studeerde van alles en werkte daarna bij verschillende uitgeverijen tot hij zich in 1995 fulltime aan het schrijven wijdde. Hij schrijft naast misdaadromans ook kinderboeken, filmboeken, kortverhalen en toneelstukken die beïnvloed worden door persoonlijke ervaringen en waar sociale vraagstukken vaak een rol spelen. Hij is een van de meest succesvolle auteurs van Denemarken maar zijn boeken vinden hun weg over de hele wereld. Het eerste boek in Serie Q verscheen in 2007.

Doorheen de verschillende boeken in deze serie leren we de verschillende teamleden kennen, ze hebben niet allemaal een even grote rol in het boek maar het oplossen van het mysterie rondom de verschillende ongelukken en zelfmoorden primeert. En het lijkt inderdaad een warboel aan verschillende soorten gebeurtenissen die niet onmiddellijk doen denken aan een misdaad, tot ze toch ergens een soort van link bespeuren, zo klein echter dat het helemaal niet duidelijk is en het al een wonder mag heten dat ze íets ontdekken.

Het verhaal speelt zich af eind 2020, en ja hoor, er wordt kwistig gestrooid met woorden als corona, quarantaine en maatregelen, ook in dit boek dus want ik ben het al meer tegengekomen. Het mag dan wel realistisch zijn net omdat het zich in dat eerste corona-jaar afspeelt, maar of het ook echt een plus is? Het had alleszins met wat minder gekund, zelfs Carl Mørck kon het niet goed meer horen.

De plot van dit verhaal was heel erg ingenieus in elkaar geknutseld, om met zo weinig aanknopingspunten tot zulk een complexe plot te komen, is toch niet niks. De auteur vertelde het verhaal vanuit verschillende gezichtspunten, ook de dader komt aan het woord alsook de slachtoffers. Het eigenlijke verhaal speelt zich slechts in enkele weken af maar er zijn verschillende terugblikken naar eerdere gebeurtenissen, dit brengt variatie in het verhaal en zorgt ervoor dat het interessant en boeiend wordt. Dat er gewerkt wordt onder tijdsdruk verhoogt zeer zeker de spanning en zorgt voor een hoog leesplezier gehalte.

Natriumchloride is absoluut een goede aanwinst in de serie. De deskundig gecomponeerde plot zorgt voor spanning en maakt het verhaal boeiend, de kleurrijke personages van afdeling Q zorgen af en toe ook nog voor de nodige humor. Weer een aanrader.

Eerder: De vrouw in de kooi, De fazantenmoordenaars, De noodkreet in de fles, Dossier 64, Het alfabethuis, Het marco-effect, De grenzeloze, Selfies, Slachtoffer 2117

Uitgeverij: Prometheus (2022) - 429 blz.

Oorspronkelijke titel: Natrium Chlorid

Vertaling: Kor de Vries