De erfenis van de Boleyns - Philippa Gregory

Het is 1539. Hendrik VIII is op zoek naar een nieuwe echtgenote. Ditmaal valt zijn keuze op de jonge Anna van Kleef. Hoewel haar nieuwe huis betoverend is ze zich haar nieuwe privileges graag laat welgevallen, voelt Anna zich aan het hof algauw opgesloten. Intussen probeert ook Catharina Howard zo snel mogelijk in het bed van Hendrik VIII terecht te komen. En haar bloedverwante Jane Boleyn kan het verleden maar niet vergeten.

In een onrustige, gevaarlijke tijd moeten deze drie jonge vrouwen proberen te overleven aan het meest bloeddorstige hof in Europa. Een vrouw van het geslacht Boleyn lijkt bovendien altijd aan achterdocht, verraad en een vroegtijdige dood ten prooi te vallen...

*

Philippa Gregory schreef met dit boek een vervolg op De zusjes Boleyn. Koning Hendrik VIII van Engeland leeft nog steeds en hij is op zoek naar zijn vierde echtgenote. Anna van Kleef is een geheel nieuw personage maar verder komen we terug een deel van de personages van het vorige boek tegen. Een familielijstje had wel handig geweest maar ontbrak dus.

Dit boek beslaat maar krap 3 jaren, van juli 1539 tot 13 februari 1542 en buiten de hof perikelen gebeurt er zo goed als niets. Afwisselend komen de drie vrouwen aan het woord, Anna, Catharina en Jane Boleyn en gaat dan ook uitsluitend over het hofleven van deze drie dames. Om nu te zeggen dat je iets leert over het zestiende-eeuwse Engeland is echt wel een brug te ver, je komt zo goed als niet uit de koninklijke vertrekken in dit verhaal. Het hoeft geen betoog dat er niet veel variatie in het boek zit, integendeel, de herhalingen zijn niet te tellen, saaiheid ten top in feite.

Hendrik VIII is bijna 40 jaar koning van Engeland geweest, hij was een zeer narcistisch man, egoïstisch, meedogenloos en wreed en het land leefde in angst voor deze man, dit kwam wel duidelijk uit de verf in dit boek, nog meer dan in het vorige.

Uiteindelijk heb ik het boek uitgelezen maar dit is toch wel tijdverspilling geweest, de historische context was heel erg beperkt en daar stak je dan ook al niets van op. Een saai en ontgoochelend boek.

Eerder: De zusjes Boleyn

Uitgeverij: De Boekerij (2010) - 506 blz.

Oorspronkelijke titel: The Boleyn Inheritance

Vertaling: Mireille Vroege

Sneeuwwit - Samuel Bjørk

2001. In een buitenwijk van Oslo zijn twee elfjarige jongens vermoord. Naast de twee lichamen wordt een dode, rode vos gevonden. De zaak lijkt op een andere onopgeloste zaak uit Zweden. Holger Munch is het hoofd van een nieuwe onderzoekseenheid en zijn team bestaat uit de beste rechercheurs. Zij zijn nog maar net begonnen als Munch wordt gebeld door de politieacademie; ze hebben een buitengewoon getalenteerde studente die bij hun tests de hoogste scores haalde: Mia Krüger. Is zij niet iemand om aan zijn team toe te voegen?

Munch toont de jonge Mia foto's van beide plaatsen delict en ze heeft maar een paar minuten nodig om verbanden te zien waar zijn team niet eens aan heeft gedacht. Het is het begin van een intensieve samenwerking en van een van de bloedstollendste jachten op een seriemoordenaar ooit...

**

Samuel Bjørk is het pseudoniem van de Noorse singer-songwriter Frode Sander Øien, hij schreef al van zijn 21e toneelstukken en vertaalde Shakespeare naar het Noors. En toen deed hij mee aan een verhalenwedstrijd, hij had nog nooit een boek geschreven en in 2015 publiceerde hij het resultaat, Ik reis alleen werd meteen een internationale bestseller. Een Zweedse en een Amerikaanse tv-serie zijn in de maak.

Zijn vier tot nu toe verschenen boeken behoren allemaal tot de Munch & Krüger-serie maar Sneeuwwit speelt zich af vóór de andere en vormt dus een prequel, Munch mocht zijn eigen afdeling opstarten en hij werd geattendeerd op een getalenteerde studente, Krüger dus.

Ik weet niet meer hoe het zat in de andere boeken maar dit boek las moeilijk. Het was niet altijd duidelijk wat de dialoogteksten waren of de gedachtenmijmeringen van de spelers. Sommige zinnen stonden in het cursief, andere dan weer niet, verwarrend. Er waren ook lange prozateksten die dan ook nog vaak niet dadelijk aansloten in het verhaal maar een uitstapje waren naar het verleden. Tegen dat het eigenlijke verhaal dan terug begon, moest je denken over welke situatie het ook alweer ging. Dat was toch wel irritant. En dan waren er ook nog hoofdstukken over personages waarvan je absoluut niet weet wat ze vandoen hebben in het verhaal. Uiteindelijk bleken ze wel een functie te hebben maar het bleef toch een chaotisch kluwen. En door al deze puntjes verliep het verhaal traag en begon de aandacht te tanen.

De plot zat anders wel goed in elkaar en er waren toch wel wat verrassende en interessante wendingen. Ook was het fijn om de leden van het Munch-team in de begin jaren te leren kennen. Er waren natuurlijk ook weer de noodzakelijke fricties tussen de teamleden alsook tussen Munch en de leidinggevenden.

Over het einde van het boek ben ik ook niet goed te spreken. Ze vinden de dader, uiteraard, maar daar blijft het dan ook gewoon bij, het is bijna een open einde op deze manier, de grote waarom-vraag waar Krüger mee worstelde, blijft een vraag en krijgt dus geen antwoord. Van een onbevredigend einde gesproken.

Sneeuwwit is echt wel het minste boek van de vier. Het had een goede plot en was met momenten vlot geschreven maar over het algemeen was het een traag en verwarrend boek, het dichtklappen ervan bracht geen voldoening maar teleurstelling.

Eerder: Ik reis alleen, De doodsvogel, De jongen in de sneeuw

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2021) - 398 blz.

Oorspronkelijke titel: Ulven

Vertaling: Perpetua Uiterwaal en Liesbeth Huijer

Ik zal je vinden - Linwood Barclay

Techmiljonair Miles Cookson heeft meer geld dan hij ooit kan uitgeven, en alles waar hij ooit van heeft gedroomd - behalve tijd. Recentelijk is er een terminale ziekte bij hem geconstateerd, en er is vijftig procent kans dat die erfelijk overdraagbaar is. Voor Miles betekent dit dat hij in zijn verleden moet gaan graven. Twintig jaar geleden is hij namelijk spermadonor geweest. Nu lopen er negen kinderen van hem rond die op het punt staan bepaalde zaken van hem te erven. Miles speelt namelijk met de gedachte om zijn immense vermogen na zijn overlijden onder zijn erfgenamen te laten verdelen.

Terwijl Miles op zoek gaat naar de kinderen die hij nooit heeft gekend, begint de jonge documentairemaker Chloe Swanson aan een zoektocht naar haar biologische vader. Als Miles en Chloe uiteindelijk met elkaar in contact komen, wordt hun ontmoeting overschaduwd door een reeks mysterieuze en beangstigende gebeurtenissen: een voor een verdwijnen de andere erfgenamen zonder een spoor achter te laten, alsof ze nooit hebben bestaan. Is een van Miles' kinderen zijn concurrenten aan het uitschakelen?

*****

Linwood Barclay is van geboorte Amerikaan maar verhuisde op vierjarige leeftijd met zijn ouders naar Canada. Kort na zijn debuut in 2007 is hij volledig voor zijn schrijverscarrière gegaan, dit is zijn 12e Nederlands vertaalde boek maar hij schreef er meer. Zijn boeken zijn in vele landen vertaald en er zijn ook films en televisieseries van gemaakt, succesvol dus en terecht. Ik ben al fan vanaf het eerste uur, en aangezien hij nogal eens durft variëren in zijn boeken, bevalt het ene al eens wat beter als het andere. Dit boek is er zo eentje van no-nonsense, spanning, extravagante personages en humor, volop genieten dus.

In dit boek is een centrale rol weggelegd voor DNA, spermadonatie, verwantschap en erfelijkheid en dit is vandaag de dag toch wel een topic. Barclay haalt via zijn personages verschillende meningen hierover aan en het is niet slecht om hier eens over na te denken, is het nodig of wenselijk of juist interessant dat we inderdaad alles weten wat er ons misschien te wachten staat? Miles heeft dus die erfelijke ziekte en als Chloe dit te weten komt, is zij die zich hier vragen rond stelt. Over deze onderwerpen valt veel te zeggen.

Er zijn best wel wat personages alsook verhaallijnen in dit boek, dit zorgt voor heel wat afwisseling en dat is altijd fijn. Het is evenwel niet altijd duidelijk wat ze in het globale verhaal vandoen hebben, uiteindelijk valt het allemaal wel samen maar het kan wat chaotisch overkomen. De flair en het gemak waarmee Barclay schrijft, doen je dit echter helemaal vergeten. Er zijn ook wat momentjes in het verhaal die je naar Google doen grijpen, wat is een Pacer? Of een Winnebago?

Ik zal je vinden is een rechttoe rechtaan verhaal dat heel erg vlot leest, spannend is, interessant en dan ook nog eens grappig. Het heeft een hoog leesplezier gehalte en hiervoor doen we het toch.

Eerder: Zonder een woord, Dicht bij huis, Vrees het ergste, Kijk niet weg, Het ongeluk, Geloof je ogen, Een tik op het raam, Geen veilige plek, Onhoudbaar, Niemand hoort het, Lift

Uitgeverij: Meulenhoff (2021) - 414 blz.

Oorspronkelijke titel: Find you first

Vertaling: Waldemar Noë

Het jaar van het varken - Carmen Mola

Na het verlies van haar zoon heeft hoofdinspecteur Elena Blanco de politie verlaten. Hoewel haar team stiekem hoopt dat ze ooit zal terugkeren, denkt Elena daar heel anders over. Maar als haar opvolger Chesca spoorloos verdwijnt, kan ze het toch niet laten zich met de zaak te bemoeien.

Chesca blijkt een heftig verleden te hebben verborgen, waarmee ze eindelijk voorgoed wilde afrekenen. Langzaam ontdekken Elena en haar team de waarheid over Chesca's vreselijke jeugd en haar plan voor ultieme wraak. Het leidt hen naar een oude varkensboerderij, die het middelpunt blijkt van een gruwelijk complot. Het team begint zich af te vragen of ze Chesca ooit écht gekend hebben... en of ze nog op tijd zijn om haar te redden.

*****

Carmen Mola, het pseudoniem van drie samenwerkende mannelijke auteurs, schreef met Het jaar van het varken het laatste deel in de trilogie rond Elena Blanco. De vorige twee boeken waren al heel goed maar dit is een boek dat daar absoluut nog bovenuit schiet.

Als je al dacht dat het niet gruwelijker kon na de twee vorige boeken, wel dan heb je verkeerd gedacht. Het kan, het is in dit boek pure horror, zo erg dat je af en toe de neiging hebt om het niet te willen lezen, zo ijzingwekkend.

Elena is reeds een jaar weg bij de politie maar wanneer ze hoort dat haar collega en vriendin verdwenen is, kan ze niet anders dan zich toch terug in het team te smijten. En in dit onderzoek hebben ze elkaar echt wel nodig want het is té veel en ze hebben dan ook nog extreem weinig aanknopingspunten. Toch slagen ze er in om met de kleinste anomalie die ze kunnen vinden, sporen op te pikken en hun samenwerking is hier absoluut noodzakelijk. Dit is zó goed opgebouwd en een waar huzarenstukje, hoe ze dat met toch drie verschillende auteurs voor elkaar hebben kunnen krijgen, is opmerkelijk. En dan slagen ze er ook nog in om er ongelooflijk verrassende plotwendingen in te steken dat je niet anders kan dan uitermate onder de indruk te zijn. Het spreekt voor zich dat het daardoor super spannend is, een roller coaster pur sang.

Het jaar van het varken is een knaller van een afsluiter van de trilogie, het is een boek met een zekere diepgang ook. Het politiewerk wordt onder de loep genomen, het werken in een team en wat het met de teamleden doet, hun onderlinge relaties en verhoudingen, zelfs de aanwerving van nieuwelingen komt hier naar boven en dan natuurlijk ook de obligate bemoeienissen of tegenwerkingen van de superieuren. Maar het is vooral een zéér goed geconstrueerd verhaal met zulk een verrassende wendingen dat je op het tipje van je stoel zit, zó spannend! Een top boek van een geweldig goed schrijverstrio.

Eerder: De zigeunerbruid, Het duistere net

Uitgeverij: Xander Uitgevers (2022) - 397 blz.

Oorspronkelijke titel: La Nena

Vertaling: Imke Zuidema

Als je van mij bent - Michael Robotham

Langzaam sluit het net zich om haar heen. Maar wie manipuleert wie?

Philomena McCarthy heeft altijd moeten vechten om dat te worden wat ze het liefste wil: agent bij de Metropolitan Police. Maar als dochter van een beruchte Londense gangster wordt haar integriteit continu in twijfel getrokken, ook al heeft ze alle banden met haar vader verbroken. Op een dag wordt ze opgeroepen bij een melding van huiselijk geweld en weet ze daar een jonge vrouw in veiligheid te brengen.

Tempe Brown blijkt de vriendin te zijn van een zeer gewaardeerde en onderscheiden collegarechercheur die vreemd genoeg al met meerdere beschuldigingen van huiselijk geweld is weggekomen. Phil is vastbesloten om tempe te helpen en er ontstaat een hechte vriendschap tussen de twee vrouwen. Maar is Tempe wel wie ze zegt dat ze is? En waarom duikt ze onverwachts steeds weer bij Phil in de buurt op?

Wanneer een journalist die onderzoek doet naar Phils vader dood wordt gevonden in de Theems en Phil als verdachte op non-actief wordt gesteld, is er niemand meer die ze kan vertrouwen.

*****

De Australische journalist Michael Robotham reisde jarenlang de wereld rond en maakte reportages voor diverse kranten en tijdschriften. In 2004 debuteerde hij met zijn eerste thriller De verdenking en sindsdien rolden er vele boeken uit zijn pen, 9 boeken in de Joseph O'Loughlin & Vincent Ruiz reeks, 2 in de Cyrus Haven reeks en dit is de vijfde standalone, ze zijn allemaal al door mijn handen gegaan en met grote tevredenheid, zéér grote, Robotham behoort tot mijn topauteurslijst. En de verschillende prijzen die hij won, maken duidelijk dat ik hier niet alleen in sta.

In dit boek word je onmiddellijk in het verhaal gesmeten en tot aan het einde blijf je erin, het is spannend en soms zelfs onderhuids, er zijn vele plotwendingen en de personages zijn om te smullen, spijtig eigenlijk dat dit een standalone is, je zou ze echt nog wel eens willen tegenkomen. De auteur zegt dat de reden van deze standalone's is dat hij dan wordt uitgedaagd nieuwe personages te bedenken en nieuwe levens te onderzoeken, vernieuwing en ontwikkeling kunnen we natuurlijk alleen maar toejuichen.

Het onderwerp van dit boek is van een grote maatschappelijke relevantie, huiselijk geweld. Het boek stelt zeer duidelijk de falende maatschappij hierin aan de kaak en deze materie kan eigenlijk niet genoeg gemeld worden, er is nog zoveel werk aan de winkel en dan gaat het niet alleen over het politieapparaat maar ook over de samenleving als geheel.

En zoals altijd schrijft Robotham ook nu weer met veel flair en humor, vooral de verhouding en de conversaties tussen het hoofdpersonage Phil als jonge politieagente en haar maffiafamilie doen de nodige lachspieren werken, zalig om te lezen.

Dit boek heeft echt alles om het tot een geweldig goed boek te maken, maatschappelijk relevant, humorvol, verrassend en super spannend. Top boek van een top schrijver.

Eerder: Gebroken, Vuurvast, Boetedoening, De afrekening, Zeg dat het je spijt, Door mijn ogen, Leven of dood, Sluit je ogen, Verwachting, De andere vrouw, Meisje zonder verleden, Meisje zonder leugens

Uitgeverij: De Bezige Bij (2021) - 397 blz.

Oorspronkelijke titel: When You Are Mine

Vertaling: Daniëlle Stensen

De overlevenden - Alex Schulman

Een overweldigende en meeslepende roman over een familietragedie, en de leugens die langzaam in waarheid veranderden

Drie broers keren terug naar het vakantiehuis bij het meer waar twintig jaar eerder een ongeluk heeft plaatsgevonden dat hun leven voor altijd heeft veranderd. Ze hebben de as van hun overleden moeder mee om uit te strooien. Dat het hun moeders wens was om niet naast het graf van hun vader uitgestrooid te worden, ontdekken ze pas de avond voor de crematie via een brief die de broers in haar appartement vinden.

Benjamin bestuurt de auto, Pierre zit naast hem en Nils zit op de achterbank. Het is een reis naar hun verleden, naar een tijd waarin ze als jongens door hun ouders volledig aan hun lot werden overgelaten. Nu zijn ze jongemannen, uit elkaar gegroeid, maar nog altijd verbonden door een gedeelde geschiedenis van strijd om de aandacht van hun vader, en om de onvoorspelbare liefde van hun moeder. Door haar dood raakt alles in een stroomversnelling en de spanning tussen de broers loopt op. Welke tragedie heeft zich destijds precies afgespeeld?

****

Alex Schulman is een Zweeds schrijver, journalist, blogger en televisie- en radiopersoonlijkheid. Hij schreef eerder vijf succesvolle autobiografische boeken. De overlevenden is zijn debuutroman, blijkbaar ook met autobiografische elementen maar dan gepresenteerd als roman.

Het boek werd een hype en dat valt best te begrijpen. Het is een boek dat zijn geheim echt pas op de allerlaatste bladzijden prijsgeeft met doorheen het verhaal slechts heel af en toe een hint. Je weet dat er iets afschuwelijks gebeurd moet zijn op het einde van die ene vakantie in het vakantiehuisje waar ze jaarlijks naartoe gaan. De jongens zijn dan respectievelijk zeven, negen en dertien jaar oud. Benjamin is de middelste en het is vanuit zijn standpunt dat het hele verhaal verteld wordt, vanuit zijn beleving en herinneringen.

De opbouw van het boek is toch wel uitzonderlijk en maakt je alleen maar meer nieuwsgierig naar 'de gebeurtenis'. Het boek bestaat uit twee delen en dan ook nog eens uit afwisselende hoofdstukken tussen heden en verleden. Vooreerst is er het heden dat slechts één hele dag beslaat maar wel start met het einde van deze dag, daarna wordt er in tijdspannes van twee uren teruggegaan, een zeer interessante en boeiende keuze van de auteur. De opbouw had trouwens ook een zekere symmetrie die ik zeker kon appreciëren.

Het verleden is opgedeeld in twee grote delen met 'de gebeurtenis' als scharnierpunt. Aan het einde van het eerste deel dat over het zomerhuisje gaat, weet je ongeveer wat er gebeurd is maar toch blijft er bij de lezer een gevoel van onwetendheid hangen waar je de vinger maar niet kunt opleggen. Deel twee 'aan de andere kant van de grindweg', gaat dan meer over de periode na het familietrauma, doorheen heel het boek blijkt immers dat er iets afschuwelijks gebeurt moet zijn dat de hele familie ontwricht heeft. Maar ook zonder deze gebeurtenis viel er ook al een en ander te zeggen over deze familie, idyllisch leek ze niet te zijn.

Doorheen het boek krijg je een goed beeld van de drie kinderen en hoe ze zich verhouden tot elkaar alsook tot hun ouders. De ouders zelf blijven meer op de achtergrond maar dit is een logisch gevolg van de keuze om het verhaal te vertellen vanuit één van de kinderen, Benjamin.

Als je dan uiteindelijk aan het einde van het boek komt, word je helemaal uit je lood geslagen, deze clou had je je niet kunnen voorstellen en slaat je met stomheid. En dan begin je te bladeren in het boek, hoe stond dit er voorheen? Wat heb ik gelezen, of niet gelezen? Wat heb ik over het hoofd gezien? Het einde was waarlijk een knaller van formaat en maakt dat je het boek vanuit een heel ander licht gaat zien, alles valt echter wel op zijn plaats. Geweldig knap gedaan van de auteur!

De overlevenden is een boek dat geweldig verrast en daardoor een diepe indruk nalaat, ook al waren er af en toe momenten dat het verhaal wat inzakte en de aandacht wat wegebde. De constructie van dit boek, het mysterieuze dat rond de vertelling lag en het verrassende ploteinde maken van De overlevenden een 'groot' boek, eentje dat nazindert. Ik las het trouwens voor onze plaatselijke leesclub en er zal zeker goed over gepalaverd kunnen worden, daar moeten we niet aan twijfelen.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2021) - 237 blz.

Oorspronkelijke titel: Överlevarna

Vertaling: Angelique de Kroon

Wie vlucht en wie blijft - Elena Ferrante

Lila en Elena, de twee meisjes die we voor het eerst ontmoetten in De geniale vriendin, zijn nu volwassen vrouwen. Lila, die op haar zestiende trouwde en een kind kreeg, heeft inmiddels haar man, huis en luxeleven verlaten en werkt in een fabriek om rond te kunnen komen. Elena heeft de universiteit doorlopen en een succesvolle roman geschreven. Voor haar staan de deuren open naar een andere wereld, ver weg van de Napolitaanse wijk waar ze opgroeide.

Beide vrouwen vechten tegen wat de wereld van hen verwacht: berusting in het moederschap, onwetendheid en onderwerping. Ze zoeken hun weg in de vrijheden en kansen die de jaren zeventig lijken te bieden. Hoe verschillend hun zoektochten ook zijn, hun levens blijven met elkaar verbonden door een sterke, onbreekbare band.

**

Elena Ferrante schreef met Wie vlucht en wie blijft de derde in de vierdelige serie van De Napolitaanse romans. Lila en Elena zijn midden twintig en we zijn nu dus begin jaren zeventig. Het is een onrustige periode van betogingen, feminisme, geweld en klassenstrijd, er is een woelige strijd gaande tussen fascisme en communisme. Het boek geeft een goed beeld weer van deze opmerkelijke tijd en van het Italiaanse leven in de drukke havenstad Napels toen.

Middenin deze periode proberen de twee hartsvriendinnen zich ieder op hun eigen wijze staande te houden en hun eigenheid te vinden. Hun familie en vrienden maken het hun niet gemakkelijk en soms zitten ze zichzelf ook nog eens in de weg. Het verhaal wordt verteld vanuit de belevingswereld van Elena en het is vooral haar leven dat we meemaken, de delen met Lila zijn minder uitgebreid beschreven.

Buiten het tijdsbeeld dat we meekrijgen, is de rest van het boek veel minder interessant en soms zelfs wat op het saaie af. Elena was tijdens haar studieperiode goed op weg om een boeiende persoonlijkheid te worden maar ze glijdt af naar een zekere trivialiteit, haar puberale verliefdheid ten opzichte van Nino is ze nog altijd niet verloren en lijkt zelfs de reden van haar bestaan te worden. Het boek wordt er daardoor niet boeiender op.

Wie vlucht en wie blijft beloofde in eerste instantie zeer interessant te worden omwille van de tijdsperiode waarin het zich afspeelt, er waren toch wel wat aanzetten om hierover meer te kunnen vertellen en er werden ook verschillende interessante onderwerpen aangestipt. Maar het verhaal gleed dus af naar saaie beschrijvingen van amoureuze perikelen en wat familiale kwesties. Psychologisch valt er nog wel een en ander van te zeggen en ook de ontwikkeling van de relatie tussen Elena en Pietro klonk zeer realistisch maar verder was het een maar een vlak en traag verhaal zonder diepgang. Een gemiste kans.

Eerder: De geniale vriendin, De nieuwe achternaam

Uitgeverij: Wereldbibliotheek (2016) - 415 blz.

Oorspronkelijke titel: Storia di chi fugge e di chi resta

Vertaling: Marieke van Laake

De val van Icarus - Nick Meynen

Het virus als kantelpunt

In de Franse cultfilm La haine tuimelt een man uit een vijftig verdiepingen tellend gebouw. 'Jusqu'ici tout va bien, jusqu'ici tout va bien, jusqu'ici tout va bien', prevelt hij tijdens zijn val. Het doet denken aan de wereld vóór corona. In dit boek legt Nick Meynen uit dat de pandemie geen accident is. Noch een straf van god, wraak van Moeder Natuur of kwestie van karma. Ze is wel een logische consequentie van de politieke keuzes die onze beleidsmakers al decennialang maken, keuzes die mens en planeet verdrinken in het ijskoude water van de egoïstische berekening. Er is geen weg terug naar normaal, stelt Meynen, want niets aan de precorona-economie was normaal. 'Dit verdient een breed en internationaal publiek', schreef Naomi Klein over Frontlijnen, zijn vorige boek dat ook werd opgenomen in het lijstje van de tien beste boeken over klimaatverandering van het Amerikaanse jongerentijdschrift Teen Vogue. Met De val van Icarus bevestigt hij alle lof.

Nick Meynen is van opleiding geograaf en behaalde later nog postgraduaten in conflict & development en internationale researchjournalistiek. In 2010 kwam zijn eerste boek uit en er volgden er nog vier. Hij bracht heel wat tijd door in Indië en Nepal en dat is meteen het onderwerp van zijn eerst boek, een journalistiek reisverhaal, 'Nepal. Nieuwe wegen in de Himalaya'. Daarna schreef hij een zelfrelativerend en tragikomisch wandelverhaal 'Wandelen met Flora', over de 1000 km lange tocht van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee langs de Pyreneeën met baby Flora op de rug. Hij volgde trouwens ook nog een cursus Literature, writing & media. In zijn volgende boeken richt hij zich meer op de klimaatproblematiek vanuit economisch, wetenschappelijk, politiek en geschiedkundig perspectief, hij is actief in de Europese milieubeweging.

In De val van Icarus gebruikt Meynen het corona-virus als scharnierelement en hij spreekt zelfs van een post-corona tijd. Het boek is opgebouwd in drie delen. In deel 1 schetst hij hoe deze covid-19 pandemie zich heeft kunnen ontwikkelen en dit was op zijn zachtst gezegd verhelderend. Het blijkt absoluut geen toeval te zijn dat deze en andere epidemieën zich ontwikkelen en dat er duidelijk verbanden met ons economische systemen zijn en zodoende met de klimaatontwikkelingen. In deel 2 spreekt hij over geopolitiek en de macht van multinationals en deel 3 gaat over #BeterNaCorona waar hij 5 concrete voorstellen doet over de voedselketen, mobiliteit, mijnbouw, de coronafactuur en werk.

Dit is een geweldig interessant en helder boek dat de corona-pandemie in perspectief zet en het opent zeker je ogen, als ze al niet open zijn natuurlijk. Ik heb er alleszins heel wat van opgestoken, het had vaak een verwonderend effect op mij. Een dikke aanrader deze De val van Icarus.

Uitgeverij: EPO (2020) - 148 blz.