vrijdag 23 oktober 2020

Naar huis - Harlan Coben

Tien jaar geleden vond de ontvoering van twee zonen uit welgestelde families plaats. Er werd losgeld geëist, maar sindsdien is er niets meer van de jongens vernomen. Nooit is een enkel spoor van hen teruggevonden. Hun families bleven achter met niets dan pijnlijke herinneringen en een klein restje stille hoop op een teken van leven.
Die hoop wordt nu eindelijk vervuld: Myron Bolitar en zijn zakenpartner Win denken dat ze een van de gekidnapte jongetjes, die inmiddels een tiener is, hebben gevonden. Waar is hij al die tijd geweest en wat kan hij zich nog herinneren van die cruciale dag, tien jaar geleden? En belangrijker nog: wat kan hij Myron en Win vertellen over het lot van zijn nog altijd vermiste vriend?

****

Harlan Cobens boeken zijn altijd een feest om te lezen, die humor is zo geweldig goed, die doet het hem elke keer weer, zalig.
Steevast heeft hij goede en knap geconstrueerde verhalen en ook nu mankeert dit niet. Een raar verhaal, een sinds tien jaar vermiste jongen, een tiener nu, blijkt opgedoken te zijn maar van zijn kameraad geen spoor. Win, voluit Windsor Horne Lockwood III, is de neef van de moeder van de tweede vermiste jongen en is zeer gedreven om de jongen terug te vinden, hij zet dan ook alles op alles en dit op zijn eigenste welbekende manier. En natuurlijk wordt hij bijgestaan door Myron Bolitar, zijn vriend door dik en dun. Het duo is op zijn minst speciaal te noemen en dan hebben we het nog niet over hun vriendenkring. Deze springt ook nu mee in de bres om de jongens op te sporen en de ontvoering op te helderen, flamboyante figuren op zijn zachtst gezegd, ook nu toverden ze weer een grote smile op mijn gezicht.
Naar het einde toe werd de toedracht duidelijk en die werd zo gebracht dat je ze in feite wel zag aankomen op een gegeven moment, niet verrassend dus. De zoektocht er naartoe was dan wel weer geweldig om te lezen. Ook Mickey Bolitar, Myrons neef is van de partij om zijn aandeel te leveren in het speurwerk, samen met zijn vriendinnetje en een vriend. Zoals altijd helpen alle beetjes mee om helderheid te brengen en de misdaad te ontrafelen.
Naar huis was dus weer een boek naar mijn hart en was dan ook in no-time uit. De geweldige personages, het goede verhaal, de boeiende speurtocht en de humoristische dialogen maakten het tot een zalig boek.

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2016) - 380 blz.
Oorspronkelijke titel: Home
Vertaling: Martin Jansen in de Wal

maandag 19 oktober 2020

Drie dagen - Anders Roslund

Zana zit met haar familie rond de keukentafel bij een verjaardagstaart met vijf rode kaarsjes. Ze zingen 'Lang zal ze leven'. Een paar dagen later loopt het meisje verdwaasd rond in haar huis, tussen ouders en een broer en een zus die opmerkelijk stil zijn. De bel gaat. De door de buren gealarmeerde rechercheur Ewert Grens staat voor de deur. een vreselijke geur komt hem tegemoet als Zana opendoet. Grens wordt geconfronteerd met een gruwelijke moordpartij die hij niet kan oplossen en evenmin kan vergeten.
Zeventien jaar later brengt een melding over een inbraak in precies hetzelfde appartement de moordzaak weer tot leven. Iemand zoekt Zana. Voor Grens wordt het een race tegen de klok om de inmiddels jonge vrouw te vinden voordat anderen dat doen.

***

Anders Roslund maakte meestal deel uit van een schrijversduo. In eerste instantie met Börge Hellström die in 2017 overleed en later ook met Thunberg, met hem schreef hij twee boeken naar het waargebeurde verhaal van de beruchtste bankroversbende die opereerde in Zweden in de jaren negentig. Ewert Grens is het hoofdpersonage in alle boeken met Hellström, in de drie-serie is echter de infiltrant Piet Hoffman ook steeds van de partij. Drie uur en deze Drie dagen schreef Roslund dus op zijn eentje.
Roslund weet er toch steeds een goed verhaal uit te persen dat goed in elkaar zit, spannend is en waar je dan ook nog wat van opsteekt ivm verschillende maatschappelijke problemen. Dit laatste miste ik hier toch wel wat. De start van het verhaal was origineel en intrigerend maar de vaart kwam er niet in, het verhaal bleef voortkabbelen. De spanningsboog die opgebouwd moest worden aan de hand van de deadline, in dit geval dus drie dagen kwam niet tot zijn recht, de verwachtte knallende climax viel me dan ook nog tegen.
Drie dagen is minder origineel en spannend dan zijn vorige boeken en toch ook wel wat voorspelbaar. Dat neemt niet weg dat ik ook dit boek met veel plezier gelezen heb, met de personages voelde ik steeds mee en er was toch nog genoeg stof om over na te denken. 
Eerder: Drie uur
Eerder van Roslund & Hellström: De uitlevering, Vaderwraak, Drie seconden, Drie minuten
Eerder van Roslund & Thunberg: Made in Sweden, Bloedbroers

Uitgeverij: De Geus (2020) - 517 blz.
Oorspronkelijke titel: Jamåhonleva
Vertaling: Ron Bezemer

vrijdag 16 oktober 2020

IJslands gambiet - Dominique Biebau

Meestervervalser, spion en schaker. Maxim Boelgakov, bijgenaamd 'de man zonder handschrift', heeft vele gezichten - en vijanden. Als hij vermoord teruggevonden wordt in een hotelkamer in Reykjavik, dreigt een internationaal conflict. Een anonieme speurder stort zich op de zaak. Zijn enige aanwijzing is een cryptisch manuscript waarin Boelgakov zijn moordenaar aanwijst. Jammer genoeg ontbreekt een cruciaal stuk van de tekst. De tijd loopt. Gelukkig zijn de nachten bijzonder lang in Reykjavik...

***

In 2013 debuteerde Dominique Biebau dankzij crowdfunding bij uitgeverij Vrijdag met de politieke satire Trage wegen, hij sleepte er een nominatie mee in de wacht voor de Debuutprijs 2014. IJslands gambiet is zijn tweede roman, Russisch voor beginners verscheen in 2019 en daarmee won hij de Gouden Strop en de Hercule Poirotprijs. Hij is docent Nederlands en Engels op een middelbare school.
IJslands gambiet is geen dik boek, geen gemakkelijke opgave om dan een diepgaand verhaal te schrijven, dit is dan ook niet gelukt. Het verhaal begint met de vaststelling van de moord en er wordt een speurder aangetrokken om deze misdaad te onderzoeken. Dit moet hij doen aan de hand van een manuscript, het levensverhaal van de vermoorde man. Daardoor leest het boek helemaal als een roman, er is zelfs een liefdesverhaal in verweven. Een originele opzet kan je wel zeggen, een boek in een boek als het ware. Grappig is ook dat aan het einde enkele pagina's gebundeld zijn waarin uit de doeken wordt gedaan hoe de speurder uiteindelijk tot zijn ontknoping is gekomen. Ik heb niets met schaken maar het is toch wel een ingenieuze constructie waar heel wat denkwerk aan vooraf moet zijn gegaan.
Een dun boekje dus dat wel heel vlot leest en waarin je je toch enigszins kunt inleven, meer heb ik er persoonlijk niet aan overgehouden. Leuk voor tussendoor.

Uitgeverij: Vrijdag (2015) - 184 blz.

vrijdag 2 oktober 2020

Magdalena - Maarten 't Hart

'Na mijn dood,' zei de moeder van Maarten 't Hart vaak, 'kun je over me schrijven wat je wilt, maar spaar me zolang ik leef.' Omdat 't Hart zijn moeder in zijn werk zo veel mogelijk uit het zicht heeft gehouden, ontstond een enigszins vertekend beeld van zijn jeugd. Nu zijn moeder in 2012 is overleden, kan Maarten 't Hart alsnog haar wonderlijke eigenaardigheden en haar onwrikbare, rotsvaste zekerheid des geloofs aan een nader onderzoek onderwerpen.

**

Maarten 't Hart is gedragsbioloog van opleiding, op zijn 27ste publiceerde hij zijn eerste roman en sindsdien is hij niet meer gestopt met schrijven, vele romans, essay- en verhalenbundels passeerden. Zijn werken worden gekenmerkt door autobiografische elementen en verwijzingen naar zijn jeugd. En dit is dus het relaas over zijn moeder. Af en toe refereert hij hierin trouwens naar zijn andere romans met betrekking tot zijn familie.
Het is mijn eerste boek van deze Nederlandse schrijver en dit naar aanleiding van de plaatselijke leesclub, de bespreking moet nog volgen. Ditmaal was er gekozen voor een thema, de ouder-kind relatie aan de hand van verschillende boeken, dit was het boek dat we zeker allemaal zouden lezen. Het lag volledig buiten mijn comfortzone en in dit geval zal dit ook zo blijven, het boek is me tegengevallen, op enkele interessante en leesbare delen na.
Het beeld dat de auteur van zijn moeder schetst is niet erg flaterend, er spreekt nochtans een grote liefde uit voor haar, de band ouder-kind?
Het boek start, na de proloog, met de geboorte van Magdalena, zelfs de voorouders worden in enkele bladzijden geschetst. 't Hart vertelt haar leven ongeveer chronologisch maar springt regelmatig heen en weer tussen anekdotes en belevenissen die hij bijna punctueel uit de doeken doet. Het is een generatie die aandacht heeft voor de familieverbanden, tijdens ouderlijke bezoekjes werd ik daar ook nogal eens op getrakteerd. Het boek eindigt dan bij de dood van Magdalena.
Het gevolg was wel dat het nogal een saai betoog was, uitweidingen tot in den treure soms. En dan werden er ook nog wat herhalingen tussen gesmeten, ook al niet interessant om de aandacht van de lezer vast te houden. Daarnaast moet gezegd dat Maarten 't Hart met sommige vertellingen wel men aandacht wist te trekken en me heel af en toe zelfs een glimlach wist te ontlokken. Wat er meer dan een halve eeuw geleden leefde, de tijdsgeest van toen, dat werd goed in kaart gebracht door de auteur, af en toe herkende ik zelfs iets ook al ben ik dan nog een generatie jonger.
Het is een boek dat volgens mij een beperkte houdbaarheidsdatum heeft, als ik al moeite heb om me door zo'n boek te worstelen, dan vraag ik me af hoe de jongere generaties dit zouden beleven. Was het niet voor de leesclub geweest, had ik het boek niet uitgelezen. Soms heb ik me nu ook bezondigd aan diagonaal lezen.
Maarten 't Hart kan wel schrijven en heeft een rijke woordenschat. Daarom en omdat er af en toe toch een boeiend stukje tussen zat, toch twee sterren, een volgend boek van zijn hand zal er echter niet meer inzitten vrees ik.

Uitgeverij: Arbeidspers (2015) - 250 blz.