dinsdag 28 juli 2015

Een kille rilling - Bernard Minier

Een bergdorp in de Pyreneeën. Op weg naar hun werk vinden werknemers van een waterkrachtcentrale een bevroren, onthoofd paard. Politiecommandant Servaz wordt meteen op de zaak gezet. Waarom is het paard op tweeduizend meter hoogte vermoord? Is de gruwelijke verminking van het dier een waarschuwing? Wraak? En waar is het hoofd?
Als Servaz op het kadaver DNA vindt van Julian Hirtmann, een van de gevaarlijkste seriemoordenaars van Europa, roept hij de hulp in van de jonge psycholoog Diane Berg. Zij werkt in de gesloten psychiatrische inrichting waar Hirtmann vastzit. Een reeks onverklaarbare moorden volgt, waarbij al het bewijsmateriaal in Hirtmanns richting wijst. Maar hij zit opgesloten in de zwaarst beveiligde instelling ter wereld. Kan hij wel iets met de moorden te maken hebben?

****

Dit debuut van Bernard Minier verscheen in 2011 en ontving verschillende prijzen. Terecht. Ondertussen is dit jaar reeds zijn vierde verschenen en zijn zijn eerste twee boeken vertaald in het Nederlands. Politiecommandant Servaz maakt de dienst uit in zijn boeken.
Een kille rilling heeft een zeer goede plot, niet super verrassend maar Minier heeft hem goed uitgewerkt. Gestaag werkt hij door naar de apotheose. Spannend. Het einde vraagt wel om een vervolg, helemaal af is het verhaal niet. Misschien iets voor Huivering, zijn tweede vertaalde boek?
Servaz is een personage dat er absoluut mag wezen. Hij is geen superheld en wordt realistisch geportretteerd. Zijn partner op het politiebureau Vincent Espérandieu speelt in het verhaal ook een niet te onderschatten rol. Een klein zijverhaaltje is zijn dochter met haar puberale perikelen. 
Het verhaal van Diane Berg, de pas aangenomen psychologe in de psychiatrische inrichting, is ook boeiend maar sluit minder goed aan op het hele verhaal. In tegenstelling tot wat de flaptekst doet geloven, voert ze haar eigen onderzoek en werkt ze helemaal niet samen met Servaz. Maar geen erg, het verhaal staat er toch.
Wat er echter met de vertaling van dit werk aan de hand is, mag joost weten. Er staan een heleboel taalfouten in en dat werkt toch wel iets of wat storend. Het valt echt op. Dit doet uiteraard niets af aan het verhaal. Ook nog even opmerken dat het wel een dik boek is in aantal bladzijden, het heeft een redelijk grote druk en interlinie, maar het had dus in feite met heel wat minder gekund.
Een kille rilling is een sterk debuut dat om een vervolg vraagt. Benieuwd.

Uitgeverij: Xander Uitgevers (2014) - 578 blz.
Oorspronkelijke titel: Glacé - Vertaling: Jasper Mutsaers

zondag 26 juli 2015

61 uur - Lee Child

Jack Reacher komt tijdens een extreem koude winter een paar dagen vast te zitten in Bolton, South Dakota. De lokale politie heeft problemen die het kleine bureau boven het hoofd groeien, en Reacher biedt aan te helpen. Hoe erg kan het tenslotte zijn in een stadje als Bolton? 
Wat Reacher niet weet, is dat over precies 61 uur de grootste internationale drugsdeal aller tijden op spectaculaire wijze uit de hand zal lopen. 
De klok tikt. De Mexicaan is onderweg. De Rus heeft iedereen omgekocht. Maar niemand had gerekend op Jack Reacher...

***

Jack Reacher kan in deze 14e in de reeks onverwachts in actie schieten. 'De getuige' moet in het bar slechte en koude weer beschermd worden, het is een tachtigjarige kranige dame én nog belezen ook, ze was professor aan de Universiteit. 
Jack Reacher kan het onmiddellijk met haar vinden en wil haar kost wat kost beschermen. En hij heeft zijn werk, daar de politiemacht een onmogelijke deal heeft gesloten met het gevangenen complex in de buurt.
Minder humor. Wel veel actie. Mooie plot ook al is hij niet zo verrassend of origineel. Toch weet Lee Child de lezer te boeien. Dit boek is geschreven in 3e persoon. Ik heb me laten vertellen dat Child overhand 1ste en 3de persoon gebruikt. Het zou daaraan kunnen liggen dat deze minder humorvol of spannend was als Sluipschutter.
De titel suggereert een deadline: 61 uur en dan gebeurt er iets. Op tijd en stond meldt Child de resterende uren aan het eind van een hoofdstuk. Hier is deze tijdsaanduiding misleidend. Je verwacht toch dat de acteurs vóór deze tijd verstrijkt, iets op te lossen hebben, maar ze weten echter van niets, enkel de lezer weet wanneer het einde nadert. Geen deadline dus die de spanning kan verhogen.
61 uur is een goede actiethriller. Je hoeft je geen minuut te vervelen. Het boek eindigt in een super spannende climax en er is een open einde. Ik veronderstel dat dit in zijn volgende, Tegenspel, vervolgd wordt. Ik ben benieuwd.
Eerder: Sluipschutter

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2010) - 382 blz.
Oorspronkelijke titel: 61 Hours - Vertaling: Jan Pott

donderdag 23 juli 2015

In de schaduw van de maan - Elizabeth Haynes

Op een vroege herfstochtend wordt het team van hoofdinspecteur Louisa Smith naar twee nieuwe zaken geroepen. Bij een boerderij in de buurt is het levenloze lichaam gevonden van een jonge vrouw, volledig onder het bloed. Een tweede vrouw lijkt zelfmoord te hebben gepleegd door met haar auto in een ravijn in te rijden.
Terwijl het team de feiten ordent en bewijzen verzamelt, ontstaat er langzaam een beeld van wat er in die fatale nacht is gebeurd en hoe het lot deze twee vrouwen heeft samengebracht.

***

Elizabeth Haynes is analiste bij de politie, een toch wel belangrijke functie in het misdaadonderzoek, dat moge duidelijk zijn na het lezen van dit boek. Een origineel uitgangspunt. In een appendix licht ze dit toe en vinden we enkele schema's zoals ze bij een onderzoek worden gebruikt. Dat is in het mooie aan dit boek, Haynes simuleert een echt moordonderzoek. Moorden worden vaak gepleegd door bekenden en dan is het analyseren van wezenlijk belang. Het is mooi om te zien hoe het onderzoek zo vordert, hoe het ene punt leidt tot het vinden van een ander.
Het is een mooi geconstrueerd boek, misschien net ietsje te mooi om spannend te worden. Dit is de keerzijde van het beschrijven van het analistenwerk in een verhaal. Maar Haynes heeft toch haar best gedaan. Ze heeft enkele onverwachte plotwendingen in het verhaal gestoken. De ontknoping blijft lang uit beeld en komt uiteindelijk toch nog als een verrassing. Toch knap gedaan.
Psychologisch zit het boek minder goed in elkaar. De personages blijven allen redelijk vlak, vooral van het hoofdpersonage, hoofdinspecteur Louisa Smith verwacht je iets meer duiding. Het is nochtans een goed personage.
In de schaduw van de maan is een goede analytische thriller met verrassende momenten. Geen superlatieven maar toch een aanrader.
Eerder: Waarheen je ook vlucht, Bij het vallen van de nacht, Alles wat overblijft 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2015) - 434 blz.
Oorspronkelijke titel: Under a Silent Moon - Vertaling: Lilian Schreuder

zondag 12 juli 2015

Doodsklok - Peter James

New York 1922. De vijf jaar oude Gavin Daly en zijn zus gaan aan boord van het schip SS Mauretania met bestemming Dublin. Hun moeder is doodgeschoten en hun vader is ontvoerd. Met de boodschap 'Kijk naar de cijfers!' drukt iemand Gavin een papieren zak in handen, met daarin o.a. zijn vaders horloge en een briefje met vier namen en twaalf cijfers. De boodschap zal Gavin zijn hele leven achtervolgen en hij zweert dat hij ooit terug zal keren naar New York om zijn ouders te wreken.
Brighton 2012. Bij een roofoverval op een landhuis in Brighton wordt de hoogbejaarde bewoonster gemarteld en vermoord. Hoewel er veel is ontvreemd en de totale buit miljoenen waard is, gaat het de familie van de vrouw alleen om een antiek horloge dat voor hen van onschatbare waarde is. Alles zullen ze ervoor doen om het terug te krijgen, álles.
De zoektocht brengt inspecteur Roy Grace in de wereld van het antiek en uiteindelijk leidt het spoor terug in de geschiedenis, naar het New York van 1922. Roy Grace vindt een connectie met de maffia en moet op zoek naar een moordenaar die gedreven door woede en hebzucht tot het uiterste gaat.

****

Doodsklok is de negende in de Roy Grace serie van Peter James, Brits auteur en filmproducent.
Een klein deel van het verhaal speelt zich af in 1922, dat is een techniek waar Peter James nog niet vaak gebruik van heeft gemaakt. Een heel mooie plot trouwens. De verschillende personages worden allen voldoende uitgediept voor zover ze van belang zijn en waar het er toe doet.
Ook nu speelt de rode draad uit al zijn Roy Grace boeken mee in deze negende uit de serie en krijgt zelfs een iets prominentere plaats, het lijkt alsof het in de toekomst zelfs nog verdiept gaat worden. Het familiale leven van Roy belooft nog spannend te worden.
Het verhaal vordert niet altijd even snel maar toch heeft James de verhaallijnen vakkundig uitgezet. Op tijd en stond verandert hij van perspectief en er is heel wat afwisseling.
Doodsklok is een spannend verhaal met zelfs enige diepgang. Een heel erg knap boek met vooral een goed geconstrueerde plot. Peter James is een top schrijver. 
Eerder:  Op sterven na dood, Ten dode opgeschreven, Doodskus, Dodemansrit, Perfectie, Schijndood

Uitgeverij: De Fontein (2015) - 379 blz.
Oorspronkelijke titel: Dead Man's Time - Vertaling: Lia Belt

dinsdag 7 juli 2015

Een tik op het raam - Linwood Barclay

Sinds de tragische dood van hun zoon zijn privédetectie Cal Weaver en zijn vrouw van elkaar vervreemd, beiden verscheurd door verdriet.
Tijdens een nachtelijke plensbui vraagt een tienermeisje Cal om een lift. Hij weet dat hij daar als veertiger beter niet op in kan gaan, maar geeft toch toe. Dat is zijn eerste grote fout.
Door zijn beslissing belandt hij in een nachtmerrie vol pijn en verdenkingen. Er is iets grondig mis in Griffon. Er zijn te veel geheimen, te veel leugens en doofpotten. Cal besluit ze één voor één bloot te leggen. Dat is zijn tweede grote fout.

****

Linwood Barclay heeft met Een tik op het raam zijn zevende thriller neergepend en zeker niet onverdienstelijk.
Hij heeft dit boek met heel wat humor geschreven, het deed denken aan de boeken van Harlan Coben, ook zo'n topper in de thrillerwereld. Barclay heeft een vlotte schrijfstijl, hij maakt het de lezer absoluut niet moeilijk.
Als er al van een maatschappelijk thema sprake is in dit boek, is het de vraag wanneer een plaatselijke politiemacht te ver gaat in het beschermen van zijn burgers en of dit al dan niet geoorloofd is. Maar dit boek is echter vooral bedoeld als een spannend verhaal en daar is Barclay zeker in geslaagd.
Hij heeft een goede plot bedacht alhoewel het ditmaal niet zo origineel of verrassend is als we gewoon zijn van hem. De lezer kan ook ongeveer bedenken hoe het in elkaar zit. Het zijn vooral de cursieve stukken die je op weg helpen en waarvan je weet dat ze van de dader zijn. Dat neemt niet weg dat het toch spannend is. En af en toe is er dan toch nog een verrassend element.
De sympathieke detective maar vooral de humor hebben hier voor de vierde ster gezorgd. Een boek om met heel veel plezier te lezen.
Eerder: Zonder een woord, Dicht bij huis, Vrees het ergste, Kijk niet weg, Het ongeluk, Geloof je ogen

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij bv (2014) - 383 blz.
Oorspronkelijke titel: A Tap On The Window - Vertaling: Martin Jansen in de Wal

zondag 5 juli 2015

Schakel - Hugh Howey

Donald Keene is zojuist gekozen als Congreslid. Hij krijgt een belangrijk project toegewezen. Maar waar werkt hij eigenlijk aan? Wordt hij gemanipuleerd? Langzaam maar zeker vallen de puzzelstukjes op hun plek. Er is een groter plan en dat belooft weinig goeds.
In de 22ste eeuw ontwaakt Troy uit een langdurig kunstmatig coma. Hij heeft vage herinneringen aan vroeger maar krijgt pillen toegediend om die te onderdrukken. Op een dag besluit hij te stoppen met zijn medicatie.

***

Schakel is het tweede deel in de Silo-trilogie, de prequel in feite. Van het eerste deel weten we uiteraard al dat er meerdere silo's zijn en nu wordt uit de doeken gedaan hoe het zover is kunnen komen dat de mensheid, het overgebleven deel toch, in silo's leeft.
Dit is een traag boek en niet spannend. Het hele verhaal wordt verteld in verschillende tijdszones, tussendoor staan ze aangeduid in een tijdslijn en dat is wel handig, niet dat er zo heel moeilijk is. 
De eerste periode loopt van 2049 tot 2052 wanneer de 'oriëntatie' plaatsvindt. Donald krijgt een architecturale opdracht waarvan hij denkt dat het een ontwerp is van een tijdelijk onderkomen in geval van nood. Voor de lezer is het duidelijk dat hij de silo ontwerpt. En dan is daar uiteindelijk het moment dat de silo in gebruik wordt genomen. Dit laatste feit wordt in sneltrein afgehaspeld in het boek.
Dan is er het leven in silo 1 dat de andere silo's bestuurt, drie 'ploegendiensten' worden beschreven met elk ongeveer honderd jaar tussen. Wanneer uiteindelijk de silo's uit het eerste boek in beeld verschijnen en enkele personages van toen uitgewerkt worden, wordt het boek pas echt boeiend en interessant.
Schakel is een goed boek dat vlot leest maar mist de spanning van deel 1. Het wekt echter wel de belofte van een spannend derde deel (Stof) dat ook reeds in Nederlandse vertaling verschenen is.
Eerder: Silo

Uitgeverij: Querido (2014) - 416 blz.
Oorspronkelijke titel: Shift - Vertaling: Michiel van Sleen