De boekenjagers - Diverse auteurs

met bijdragen van o.a. Toon Tellegen, Diane Broeckhoven, Patrick de Bruyn, Lectrr, Lize Spit en Lucinda Riley

Sinds zijn ontstaan in 2016 is de groep De Boekenjagers uitgegroeid tot de grootste boekengroep van België. Het concept is verfrissend: boeken worden doorheen het land verstopt zodat ze kunnen gevonden worden door andere jagers of toevallige passanten.

Naar aanleiding van het vijfjarige bestaan van de groep haalt oprichter Veerle Nijs mooie, ontroerende en grappige herinneringen op. Daarnaast leveren talrijke auteurs en illustrators een bijdrage aan een verzameling van kortverhalen, poëzie, cartoons en tekeningen uit erg uiteenlopende genres.

Veel fantasie en daarnaast hartverwarmende getuigenissen, grappige anekdotes, verbazingwekkende wist-je-datjes en een zelftest voor wie zichzelf van een boekenjagenverslaving verdenkt. Een waar feest voor elke boekenliefhebber.

Wie nog geen Boekenjager was, zal het na dit boek absoluut willen worden!

***

Boeken droppen en zoeken, dat is het eenvoudige concept van De Boekenjagers. En dat het succes heeft mag blijken uit de grote facebookgroep van bijna 80.000 leden. En enthousiast zijn ze, de vele posts liegen er niet om, er worden vele boeken gedropt of gevonden, er zijn vragen ivm vergeten titels, muurkunst foto's, boeken worden aangeraden, ... Diegenen die geen Facebook hebben, kunnen altijd terecht op de website boeken-jagers.be, om boeken te melden of op de hoogte te blijven van de laatste nieuwtjes.

Vorig jaar had ik zelf een eerste boek gevonden, eentje dat recent was, op mijn te-lezen-lijst stond en nog niet in de plaatselijke bib was, een klein gelukje. Later vond ik er nog eentje dat in feite buiten mijn comfortzone lag, een fantasie verhaal, en wat voor eentje, Het spel der tronen van George R.R. Martin. Na wat aarzeling toch meegenomen en het is me zo goed meegevallen dat ik nu net deel 2 aan het lezen ben. De verschillende getuigenissen in dit boek melden zo ook verschillende gelukjes, mensen die terug aan het lezen gegaan zijn, steun vinden in een boek dat ze nét op de juiste moment vinden en zelfs mensen die elkaar terugvinden. Geluk zit in een klein boekje is trouwens de leuze op de site.

De oprichtster Veerle Nijs bracht nu dus een boek uit onder deze zelfde naam en ze strikte daarvoor vele verschillende auteurs en het is een uiteenlopende verzameling kortverhalen geworden, ook illustraties vonden hun weg naar dit boek en verder nog getuigenissen en anekdotes van leden. Nijs wist zelfs Lucinda Riley te benaderen, ze leverde ook een bijdrage en dit slechts enkele weken voor ze overleed.

Het is waarlijk een indrukwekkende verzameling geworden, lezers zullen uiteraard hun voorkeur hebben voor bepaalde verhalen en andere minder vinden, maar dit maakt het boekje interessant, de lezer kan eens iets anders lezen dan gewoonlijk en wie weet getriggerd worden om ook eens iets anders ter hand te nemen, net zoals de gedropte boeken dit eventueel kunnen bewerkstelligen.

En nog een puntje is dat de opbrengst van dit boek enkele goede doelen gaat zoals De Luisterpuntbibliotheek, Het Lezerscollectief en De Boekenkaravaan, doelen die op één of andere manier met lezen en boeken te maken hebben.

Een mooi initiatief van deze originele Facebookgroep en zeker de moeite.

Uitgeverij: De Boekenjagers vzw (2021) - 280 blz.

Het boek Daniel - Chris De Stoop

In een uithoek van het land, waar het platteland nog enigszins standhoudt, brandt de oude vierkantshoeve van Chris de Stoops oom Daniel af. In het puin wordt het lijk van de bejaarde boer aangetroffen. In de daaropvolgende weken wordt een jeugdbende opgerold, die ervan verdacht wordt Daniel vermoord te hebben.

De Stoop, geschokt door de dood van zijn oom, pleit zelf namens de familie in de rechtszaak. Na het proces gaat hij nog een stapje verder: hij gaat de confrontatie aan met de jonge daders.

***

Chris De Stoop studeerde Germaanse filologie en Communicatiewetenschappen en ging daarna aan de slag als reporter bij het weekblad Knack. In 1992 debuteerde hij als auteur met de geruchtmakende bestseller Ze zijn zo lief, meneer, over een internationale bende vrouwenhandelaars. Dit werd door de BBC verfilmd als documentaire en had verstrekkende gevolgen. De Stoop schreef trouwens wel meer spraakmakende boeken.

Veel van zijn boeken behoren tot de non-fictie verhalen en Het boek Daniel is zijn recentste boek. Het is het waargebeurde verhaal van zijn oom Daniel, een bejaarde boer die vermoord werd door een jeugdbende, en van het proces tegen de jonge daders. Het verhaal legt toch wel één van de pijnpunten bloot in onze maatschappij, jongeren die opgroeien in de marge van de samenleving en het niet goed doen op school, ze spijbelen veel en troepen samen om te proberen een plaatsje te bemachtigen in het in dit geval kleine rustige dorpje. Criminaliteit is dan uiteraard vaak niet veraf.

De Stoop heeft het verhaal op een zeer integere wijze gebracht en heeft geprobeerd om zijn oom een gezicht te geven. Daniel leeft in zekere zin ook in de marge en wordt door velen niet begrepen. Hoe hij er zo toegekomen is, heeft de auteur goed kunnen overbrengen op de lezer, je leeft waarlijk mee met de man. En ook al leeft Daniel alleen, met weinige contacten, toch heeft hij enkele harten kunnen veroveren in het dorp. Daarnaast heeft Chris De Stoop zich ook verdiept in de wereld van de jongeren die betrokken zijn bij de gruwelijkheden. Hij schuwt het niet om de vele vragen die rijzen te stellen maar geeft tegelijk ook aan dat de antwoorden niet altijd te geven zijn, de zaken zijn immers complexer dan de pure feiten.

De moord op Daniel Maroy eind maart 2014 haalde geen grote krantenkoppen, maar dankzij Chris De Stoop heeft Daniel toch een naam gekregen, als slachtoffer, en de auteur heeft de misdaad een plaats gegeven in het maatschappelijke gebeuren. De integriteit en de sereniteit waarmee hij dit gedaan heeft, is bewonderenswaardig. Het boek zal trouwens verfilmd worden als een miniserie door Jan Verheyen.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2020) - 254 blz.

Het vijfde meisje - J.D. Barker

Het is vier maanden geleden dat detective Sam Porter het leven van Emory redde, maar daarbij Anson Bishop liet ontsnappen. De media en het politiekorps zijn ervan overtuigd dat hij zich door de moordenaar heeft laten bespelen. Porter wordt van de zaak gehaald en mag zich er ook privé niet meer mee bezighouden. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Als het lichaam van de tiener Ella Reynolds wordt aangetroffen in een bevroren meer, denkt de politie direct aan Bishop. Is dit zijn volgende slachtoffer? Terwijl zij zich op de nieuwe vondst storten, volgt Porter een aanwijzing uit Bishops verleden. Hoe meer geheimen zich ontvouwen, des te meer realiseert Porter zich dat er maar één ding nog angstaanjagender is dan een seriemoordenaar: de moeder van een seriemoordenaar.

*****

J.D. Barker schreef met Het vijfde meisje het vervolg op Horen zien zwijgen en er volgt nog eentje in deze trilogie.

Het is absoluut een spannend boek met een geweldige plot. Het is nu enkele maanden later in het boek en ongeveer een jaartje nadat ik zelf het eerste boek las, dat bleek enigszins een misrekening, nu bleek immers dat het verhaal nog totaal niet gedaan was. Gelukkig resumeerde de schrijver doorheen de eerste hoofdstukken het verhaal zodat we gelukkig weer goed mee zijn, of meestal toch. Deel drie zullen we maar niet te lang laten wachten dus.

Porter heeft het niet gemakkelijk, niet iedereen is hem nog welgezind, hem wordt verweten dat hij de moordenaar liet ontsnappen en er wordt zelfs al gesuggereerd dat hij zou samenwerken met hem. Maar Porter laat zich natuurlijk niet van de wijs brengen en doet er alles aan om hem te vinden en levens te redden, er wordt immers weer gemoord, gelukkig staat zijn eigen team nog volledig aan zijn kant. J.D. Barker heeft serieus zijn best gedaan met deze plot, het is echt wel goed puzzelen, zowel voor de politiediensten, de FBI én Porter. De samenwerking tussen de verschillende spelers loopt al eens mank en dat vertroebelt de zaken ook al. Daardoor is dit boek toch wel verrassend én spannend.

Het vorige boek had me niet overtuigd maar Het vijfde meisje heeft dit wel gedaan. Ditmaal wel een verrassende en originele plot en de humoristische manier van schrijven maakte het helemaal af. Laat dat derde boek maar komen, J.D. Barker heeft er een fan bij.

Eerder: Horen zien zwijgen

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2019) - 525 blz.

Oorspronkelijke titel: The Fifth to Die

Vertaling: Jan Pott

De Amerikaan van Karadj - Keyvan Shahbazi

Piruz Sabet groeit op in een welgestelde, westers georiënteerde Iraanse familie ten tijde van de Sjah; zijn moeder is schooldirectrice, zijn vader heeft een bedrijf in wegenbouwmachines. Het ontbreekt hem aan niets, behalve aan liefde. Zijn ouders vechten als kat en hond, zijn moeder tiranniseert haar getalenteerde zoon. Hij moet haar ambities waarmaken: medisch specialist worden. Piruz droomt ervan schrijver te zijn, en wordt zich bewust van de sociale ongelijkheid in zijn land. Na de islamitische machtsovername van Khomeini sluit Piruz zich aan bij een jongerenverzetsgroep en ondervindt hij aan den lijve de praktijk van dit gruwelijke regime. Het lot van de hele familie neemt hierbij een andere wending.

In De Amerikaan van Karadj vertelt Keyvan Shahbazi een klein verhaal, van een jongen en zijn familie, tegen de achtergrond van een grote geschiedenis, met zo'n geladenheid en kracht dat het de lezer de adem beneemt.

****

Keyvan Shahbazi groeide op in Iran ten tijde van de Sjah. De onvrede groeide in het land en in 1979 kwam de Sjah ten val tijdens de Iraanse Revolutie. De machtigste politieke partij, die van de geestelijkheid, schoof de macht toe aan één persoon, hun leider ayatollah Ruhollah Khomeini. Shahbazi kon in 1983 vluchten en woont en werkt sindsdien in Nederland. Hij is columnist, cultureel psycholoog, beleidsadviseur voor verschillende ministeries, is verbonden aan de Politieacademie en lid van de Raad van Toezicht van VluchtelingenWerk Nederland. De Amerikaan van Karadj is zijn debuutroman, autobiografisch met romantechnische aanpassingen om de Iraanse geschiedenis te kunnen schetsen.

Dit is ongetwijfeld een indrukwekkend verhaal, de auteur heeft de gruwelijkheden en gewelddadigheden aan den lijve ondervonden en hij heeft het op zo een manier verwoord dat je als lezer de wanhoop en ellende bijna meebeleeft. De auteur zegt zelf dat hij niet anders kon dan dit verhaal schrijven ook al wordt hij nog steeds in het oog gehouden door het Iraanse regime. In de noten achteraan het boek kadert hij het verhaal in een internationale context en dit toont aan dat de internationale houding voor een deel heeft bijgedragen aan de situatie in Iran. De auteur kwam trouwens ook in aanvaring met de redactie van de Volkskrant waarvoor hij columns schrijft, vele wetenschappers, columnisten en journalisten steunden hem echter.

Een sterk verhaal dus dat moest geschreven worden en liefst ook veel gelezen hoort te worden. Het boek zelf is echter niet overal even sterk geschreven. Het boek begint bij het begin, de grootouders van Piruz dus en is verder volledig chronologisch verteld. Als lezer blijf je zeker het eerste grote deel van het boek aan de zijlijn staan, je bekijkt het vanop een afstandje. De beleef- en gevoelswereld van de personages en zelfs van Piruz komt weinig aan bod, zo komt zijn aansluiting bij een jongerenverzetsgroep bijna uit het niets opzetten en heb je later moeite om deze jongeren te plaatsen. Hieruit blijkt dat Keyvan Shahbazi dit boek nog vooral als journalist heeft geschreven. Dit is een gemiste kans om van het boek een beklijvend verhaal te maken, een roman waar je induikt en niet van los komt. Maar De Amerikaan van Karadj leest goed en vlot en is een boek dat je móet lezen, het maakt hoe dan ook indruk.

Uitgeverij: Atlas Contact (2021) - 303 blz.