2001. In een buitenwijk van Oslo zijn twee elfjarige jongens vermoord. Naast de twee lichamen wordt een dode, rode vos gevonden. De zaak lijkt op een andere onopgeloste zaak uit Zweden. Holger Munch is het hoofd van een nieuwe onderzoekseenheid en zijn team bestaat uit de beste rechercheurs. Zij zijn nog maar net begonnen als Munch wordt gebeld door de politieacademie; ze hebben een buitengewoon getalenteerde studente die bij hun tests de hoogste scores haalde: Mia Krüger. Is zij niet iemand om aan zijn team toe te voegen?
Munch toont de jonge Mia foto's van beide plaatsen delict en ze heeft maar een paar minuten nodig om verbanden te zien waar zijn team niet eens aan heeft gedacht. Het is het begin van een intensieve samenwerking en van een van de bloedstollendste jachten op een seriemoordenaar ooit...
**
Samuel Bjørk is het pseudoniem van de Noorse singer-songwriter Frode Sander Øien, hij schreef al van zijn 21e toneelstukken en vertaalde Shakespeare naar het Noors. En toen deed hij mee aan een verhalenwedstrijd, hij had nog nooit een boek geschreven en in 2015 publiceerde hij het resultaat, Ik reis alleen werd meteen een internationale bestseller. Een Zweedse en een Amerikaanse tv-serie zijn in de maak.
Zijn vier tot nu toe verschenen boeken behoren allemaal tot de Munch & Krüger-serie maar Sneeuwwit speelt zich af vóór de andere en vormt dus een prequel, Munch mocht zijn eigen afdeling opstarten en hij werd geattendeerd op een getalenteerde studente, Krüger dus.
Ik weet niet meer hoe het zat in de andere boeken maar dit boek las moeilijk. Het was niet altijd duidelijk wat de dialoogteksten waren of de gedachtenmijmeringen van de spelers. Sommige zinnen stonden in het cursief, andere dan weer niet, verwarrend. Er waren ook lange prozateksten die dan ook nog vaak niet dadelijk aansloten in het verhaal maar een uitstapje waren naar het verleden. Tegen dat het eigenlijke verhaal dan terug begon, moest je denken over welke situatie het ook alweer ging. Dat was toch wel irritant. En dan waren er ook nog hoofdstukken over personages waarvan je absoluut niet weet wat ze vandoen hebben in het verhaal. Uiteindelijk bleken ze wel een functie te hebben maar het bleef toch een chaotisch kluwen. En door al deze puntjes verliep het verhaal traag en begon de aandacht te tanen.
De plot zat anders wel goed in elkaar en er waren toch wel wat verrassende en interessante wendingen. Ook was het fijn om de leden van het Munch-team in de begin jaren te leren kennen. Er waren natuurlijk ook weer de noodzakelijke fricties tussen de teamleden alsook tussen Munch en de leidinggevenden.
Over het einde van het boek ben ik ook niet goed te spreken. Ze vinden de dader, uiteraard, maar daar blijft het dan ook gewoon bij, het is bijna een open einde op deze manier, de grote waarom-vraag waar Krüger mee worstelde, blijft een vraag en krijgt dus geen antwoord. Van een onbevredigend einde gesproken.
Sneeuwwit is echt wel het minste boek van de vier. Het had een goede plot en was met momenten vlot geschreven maar over het algemeen was het een traag en verwarrend boek, het dichtklappen ervan bracht geen voldoening maar teleurstelling.
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2021) - 398 blz.
Oorspronkelijke titel: Ulven
Vertaling: Perpetua Uiterwaal en Liesbeth Huijer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten