In een slaperig kustplaatsje staat het leven van de zeventienjarige Billy Hasler op het punt een angstaanjagende wending te nemen. Wanneer zijn beste vriend David Spivey een mysterieus huis erft op een nabijgelegen eiland, lijkt het de perfecte plek om hun laatste zomer door te brengen voordat ze naar de universiteit gaan. Geen ouders. Geen problemen. Geen verantwoordelijkheden.
Terwijl ze graven in het duistere verleden van het eiland, wekken de jongens een oud kwaad op en wat begint als een onschuldig zomeravontuur verandert al snel in een nachtmerrie. Want het huis blijkt een markante beheerder te hebben en de regels die zijn opgesteld voor degenen die het huis betreden zijn niet mals.
Dit zijn de belangrijkste: 1. Geef Emerson eten, alsjeblieft; 2. Neem de telefoon niet op; 3. Wie hier is bij zonsondergang, moet blijven tot zonsopkomst; 4. Doe nooit de deuren op slot; 5. De eerste verdieping en alles daarboven is verboden voor gasten.
***
J.D. Barker (Lombard, Illinois, 1971) is een Amerikaanse bestsellerauteur die in 2014 debuteerde met een eerste thriller. Zijn boeken hebben altijd wel ergens elementen van mysterie, het bovennatuurlijke en zelfs horror, zijn voorbeelden in de literatuur zijn dan ook onder andere Stephen King en Dean Koontz.
De vorige boeken die ik van de schrijver las, hebben slechts her en der een klein mysterieus of bovennatuurlijk elementje maar in dit boek gaat de schrijver zich te buiten wat dat betreft en kan het zelfs geschaard worden onder de horror-literatuur. Op de achterflap was dit al wel duidelijk maar deze lezer begon er dan toch maar aan met de geweldige Sam Porter-trilogie voor ogen, een misrekening. Het verhaal begon zoals een gewone thriller en de auteur neemt je volledig mee maar al snel begonnen er toch eigenaardige en griezelige elementen in te sluipen om uiteindelijk te eindigen als een volwaardige horror-thriller. Bovennatuurlijke elementen zijn absoluut te waarderen maar horror is nu toch echt mijn genre niet, dat is bij dit boek bevestigd.
De plot stak heel erg goed in elkaar moet gezegd, J.D. Barker is immers een klasse-auteur met een groot talent voor verhalen. Een groot stuk van het boek las ook als een gewone thriller of roman zo je wil, de auteur heeft de verschillende karakters goed neergezet met aandacht voor een maatschappelijke en psychologische relevantie. En je steekt wat op van plaatselijk vertelde verhalen, Barker zegt in zijn nawoord dat hij zich voor dit boek baseerde op échte verhalen en dan nog van zijn woonplaats New Castle wat een klein stadje is op een eiland voor de kust van New Hampshire en Wood Island ligt daar inderdaad ook. J.D. Barker inspireerde dit boek dus op een echte locatie en verhalen, zelfs de foto op de cover blijkt het echte huis te zijn op Wood Island, verrassend.
Wat ik op zolder bewaar is dus een boek voor de liefhebbers. J.D. Barker heeft er een spannend en interessant verhaal van gemaakt wat meteen de reden is voor tóch die derde ster. Voor mij verloor het boek aan leesplezier vanaf het moment dat het horror- of griezelelement de boventoon begon te voeren. Maar ik kan me zeker voorstellen dat de liefhebbers hier wel een zeer goed boek aan kunnen hebben maar aan mij was het dus niet besteed.
Eerder: Horen zien zwijgen, Het vijfde meisje,
Vergeef me, De beller op lijn vier, Augustus, Het spel
Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2025) - 430 blz.
Oorspronkelijke titel: Something I Keep Upstairs
Vertaling: Jan Pott
Geen opmerkingen:
Een reactie posten