Wat bomen ons vertellen - Valerie Trouet

Een geschiedenis van de wereld in jaarringen 

Wat als de verhalen van bomen en mensen nauwer met elkaar verwant zijn dan we denken?

Als je wilt weten hoe oud een boom is, moet je zijn ringen tellen. Maar die jaarringen kunnen je veel meer vertellen dan dat. Dendrochronologie, de wetenschappelijke studie van jaarringen, levert een niet te onderschatten bijdrage aan ons begrip van de klimaatgeschiedenis van de aarde, de invloed ervan op de menselijke beschavingen in de afgelopen tweeduizend jaar en de complexe interactie tussen mens en natuur.

In dit meeslepende boek neemt topwetenschapper Valerie Trouet je mee op een reis rond de aarde, van haar lab in Arizona tot afgelegen dorpen in Afrika en radioactieve bossen in Rusland. Aan de hand van verrassende verhalen - zoals hoe zonnevlekken piraten beïnvloeden, het geheim achter het imperium van Dzjengis Khan, het verband tussen de Egyptische farao's en vulkanen, ja zelfs de rol van olijven in de val van het Romeinse Rijk - laat ze zien hoe de studie van bomen ons ontzettend veel kan leren over de mens, zijn geschiedenis en zijn toekomst.

Toen Valerie Trouet in 1998 voor haar masterstudie bio-ingenieur een onderzoeksproject moest kiezen, belandde ze in Tanzania om daar onderzoek te doen naar boomjaarringen en sindsdien is ze verknocht aan de dendrochronologie, de boomtijdkunde. In 2004 behaalde ze haar doctoraat (PhD) aan de KULeuven. Wereldwijd wordt ze erkend als een van de topexperts, ze is verbonden aan het Laboratory of Tree-Ring Research van de University of Arizona (VS) en publiceerde eerder onder meer in Nature en Science. Wat bomen ons vertellen verscheen dit jaar, het belandde in de top van de non-fictie boeken en won de Jan Wolkers Prijs voor het beste Nederlandstalige natuurboek.

De wetenschappelijke discipline, dendrochronologie, is niet erg bekend, Trouet had er zelf ook nog nooit van gehoord voor ze haar proefschrift moest kiezen. Ondertussen bestudeert ze al meer dan twintig jaar de klimaatverandering aan de hand van jaarringen van bomen. Daarvoor bemonsterde ze tijdens haar talloze tochten in verschillende continenten vele bomen en verzamelde zo vele boorkernen en boomschijven. Dendrochronologie heeft zich ondertussen ontwikkeld tot een van de belangrijkste instrumenten om de complexe interacties tussen bossen, mensen en het klimaat te bestuderen. 

Dit boek is toegankelijk voor iedereen, Trouet vindt dat er voor wetenschappers een belangrijke taak is weggelegd om bevindingen en ontdekkingen wereldkundig te maken, ook voor het bredere publiek. Haar boek is dan ook een avontuur en een gevarieerde inwijding in de geschiedenis, ik las alleszins vele verrassende en boeiende dingen.

Dat de opwarming van de aarde en de klimaatveranderingen geen fabeltjes zijn, heeft de dendrochronologie ondertussen bewezen en dit door de reconstructie van het klimaat doorheen de eeuwen. De leefbaarheid van onze planeet komt sinds half vorige eeuw steeds meer en meer in het gedrang en door het verleden te bestuderen, kan de wetenschap een bijdrage leveren voor de toekomst ervan. Dat is alleszins de ambitie van Valerie Trouet en haar collega's in de dendrochronologie.

Wat bomen ons vertellen is een heel erg interessant en boeiend boek dat je nieuwsgierigheid alleen nog maar aanwakkert. Ik kan het alleen maar aanbevelen.

Voor meer informatie: De Tijd interviewde Valerie voor haar Ontbijt met De Tijd reeks en haar website.

Uitgeverij: Lannoo (2020) - 296 blz. (266-296 playlist, boomsoorten, lectuur, verklarende woordenlijst, bibliografie, dankwoord, register)

Oorspronkelijke titel: The History of the World Written in Rings

Vertaling: Fred Hendriks

Waar is ze? - Alex Marwood

Ze zeiden dat het meisje 's nachts verdween. Ze logen

"Sorry voor deze groepsmail, maar ik heb jullie hulp hard nodig. Mijn peetdochter, Coco Jackson, is in de nacht van zondag op maandag verdwenen uit het vakantiehuis van haar ouders in Bournemouth. Opeens was ze er niet meer. Coco is drie jaar oud."

Als Coco, een van een tweeling, tijdens een familieweekend verdwijnt, ontstaat er een mediahype. Haar ouders zijn vermogend en invloedrijk, net als iedereen met wie ze op vakantie waren dat weekend aan zee. Wat is er echt met Coco gebeurd?

Twaalf jaar later komt het gezelschap weer bij elkaar voor een begrafenis. Coco's vader is overleden en de onderhuidse spanning is voelbaar. De donkerste geheimen worden langzaam blootgelegd...

**

Alex Marwood is het pseudoniem van Serena Mackesy, een Brits auteur en journalist. Ze studeerde Engelse literatuur aan het Manchester College in Oxford en werkte daarna op verschillende kantoren, als leerkracht en zelfs als deur-aan-deur verkoper tot ze als interim bij The Independent verzeild raakte, daar zette ze haar eerste schrijversstappen, filmbeschrijvingen op de weekend TV pagina's. In 1999 publiceerde ze haar eerste roman, een comedy en er volgenden er nog drie. Toen besloot ze het roer om te gooien en schreef ze onder de naam Alex Marwood haar eerste psychologische thriller, Waar is ze? is haar derde.

Het boek begint heel origineel met de mail en enkele getuigenverklaringen en dan gaat het boek van start. Het is opgebouwd aan de hand van twee verhaallijnen, vooreerst is er het bewuste weekend waarin Coco verdween, de verschillende spelers krijgen hierin hun verhaal in het gebeuren. Twaalf jaar later krijgt Milly, een dochter uit het eerste huwelijk van Coco's vader, het nieuws dat hij is overleden. Beide verhaallijnen verweven zich vakkundig, Marwood heeft dit schitterend vormgegeven, je moet wel alert zijn, de verhoudingen tussen de verschillende personages liggen nogal ingewikkeld en zijn niet expliciet uitgelegd. Mooie opbouw en ook heel goed geschreven.

Na de goede start van dit boek ging het verhaal daarna in dalende lijn, het werd steeds minder en minder boeiend en het verhaal vertraagde enorm. Het was toch wel een opgave om verder te lezen voor mij, het lukte me net na enige twijfel. Er was geen spanningsboog, de plot werd hoe langer hoe voorspelbaarder en mijn interesse begon serieus te tanen, het einde zag je dan ook nog eens van ver aankomen.

Alex Marwood heeft me met haar verhaal niet kunnen overtuigen, ze was anders wel goed gestart en heeft een vlotte schrijfstijl maar als spannend boek schoot het absoluut tekort. Spijtig. Het boek heeft het wel in zich om er een Hollywoodachtige en decadente film van te maken.

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2017) - 395 blz.

Oorspronkelijke titel: The Darkest Secret

Vertaling: Mariëtte van Gelder

Totdat het voorbij is - Tommy Wieringa

Op een vrijdagmorgen vroeg in de mooiste maand van het jaar werd Tommy Wieringa voor de tweede keer vader. De geboorte van zijn dochters veranderde zijn kijk op de wereld en zijn gevoel van geluk. Bij de geboorte van een kind dien je in de eerste plaats man en vader te zijn, heet het, maar toen hij zichzelf de volgende ochtend om zes uur weer achter zijn werktafel vond, ontdekte hij dat hij altijd schrijver blijft. 'Niet het plichtsbesef maar omdat ik toch wakker was en toch niks anders te doen had.' Het vaderschap brengt Tommy Wieringa prachtige observaties en verhalen, en een nieuwe opdracht: 'Kijk, kijk goed, zeg je tegen jezelf, vergeet je drukte en het gewemel, straks is het voorbij.' In deze bundel zijn de mooiste verhalen samengebracht over zijn kinderen, een bron van onmetelijke liefde.

Tommy Wieringa studeerde geschiedenis en journalistiek en is voornamelijk bezig met schrijven, scenario's, hoorspelen, columns en romans. In 2005 brak hij door met de ontwikkelingsroman Joe Speedboot.

Totdat het voorbij is is een dun boekje met korte verhaaltjes van een bladzijde of twee, reflecties over zijn vaderschap, dochters en kleine gebeurtenissen hieromtrent. Schattig om te lezen, soms grappig, Wieringa raakt je met deze kleine beschouwingen. Een boekje om tussendoor eens vast te nemen en even stil te staan, mooi. 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2019) - 62 blz. 
 

Huis in brand - Kamila Shamsie

De eens zo innige band tussen Isma en de jongere tweeling Aneeka en Parvaiz wordt zwaar op de proef gesteld als Parvaiz besluit in de voetsporen van hun overleden jihadi-vader te treden en verdwijnt. dan komt Eamonn, zoon van een machtig politicus, in het leven van de zussen. Is Eamonn Aneeka's ware liefde? Of het middel tot Parvaiz' bevrijding? Opeens is het lot van beide families onlosmakelijk met elkaar verbonden en blijkt hoe verwoestend liefde en loyaliteit kunnen zijn.

**

Kamila Shamsie groeide op in Karachi, de grootste stad in Pakistan. Ze komt uit een schrijversfamilie, publiceerde in 1998 haar eerste boek en sindsdien heeft ze toch enkele boeken geschreven waarvoor ze ook verschillende prijzen kreeg. Sinds 2007 woont ze in Londen, ze heeft de dubbele nationaliteit. Huis in brand is haar laatste roman.

Het is opgebouwd door middel van 5 grote hoofdstukken, elk met één van de personages die hier de hoofdrollen vertolken. Deels chronologisch maar deels ook overlappend, je krijgt zo wel een heel goed beeld van wat er zich afspeelt, zwart-wit is het niet en je beeld wordt voortdurend bijgesteld.

Het hoofdthema is de radicalisering van Parvaiz, het mag duidelijk zijn dat er in dit proces vele verschillende factoren meespelen. Daarbij komt dan de vraag hoe te handelen, er zijn de wetten van de staat maar er is ook je eigen persoonlijke geweten. Hier kunnen conflicten ontstaan, besluiten nemen is dan niet simpel en van zoveel afhankelijk ook.

De schrijfster heeft vele facetten belicht in dit verhaal ook al is het een redelijk dun boek, geen simpele opdracht maar Shamsie is daar zeker in geslaagd.

Dit boek lag buiten mijn comfortzone, en daar is het ook gebleven. Het boek is goed geschreven en echt wel met boeiende onderwerpen, het bleef voor mij echter een opgave om er door te raken, het werd zelfs hoe langer hoe moeilijker.

Huis in brand is dus niet mijn ding maar zeker niet slecht, ik kan me voorstellen dat anderen wel gegrepen worden door dit verhaal.

Uitgeverij: Signatuur (2018) - 249 blz.

Oorspronkelijke titel: Home Fire

Vertaling: Anne Jongeling

Verdraaid - Steve Cavanagh

J.T. LeBeau is een succesvolle thrillerschrijver met geweldige verkoopcijfers. Alleen weet niemand wie hij is, ondanks talloze pogingen om zijn identiteit te achterhalen, door de media, uitgevers en anderen. LeBeau is beroemd en berucht om zijn moorddadig goede plotwendingen die niemand ooit ziet aankomen.

Maria denkt te weten wie LeBeau is, maar ze is gewaarschuwd, net als de lezer. Want voordat je dit boek gaat lezen, wil LeBeau dat je drie dingen weet:

   1. De politie wil me aanklagen voor moord.

   2. Niemand weet wie ik ben. Of hoe ik het heb gedaan.

   3. Als je denkt dat je weet wie ik ben, kom ik achter jou aan.

Als je dit boek uit hebt, dan weet je: de waarheid is verdraaid...

***

Steve Cavanagh werd in Belfast in Noord-Ierland geboren en woont er ook. Op zijn achttiende ging hij naar Dublin om te studeren, het werd naar zijn eigen zeggen per vergissing een rechtenstudie. Hij werd mensenrechtenadvocaat en was bij veel spraakmakende zaken betrokken. Zijn eerste boek schreef hij in de avonduren. Ondertussen is zijn zesde boek vertaald in het Nederlands, elk jaar eentje sinds 2015.

Met dit boek is Cavanagh een andere weg ingeslagen, waar zijn andere vijf boeken Eddie Flynn als vast personage hebben, is dit boek opzichzelfstaand. Maar ook inhoudelijk is het anders, met Flynn is er altijd een deel dat zich in de rechtbank afspeelt, meestal scènes om van te smullen. In Verdraaid is er echter geen rechtbank te bespeuren, het is een misdaadverhaal, een thriller met ook heel wat actie. En dit is nu het tweede boek op rij dat ik lees met een schrijver als hoofdpersonage, een boek in een boek als het ware. In Verdraaid gaat het er echter misdadiger aan toe dan in het vorige.

Ik was niet onder de indruk van deze vijfde Cavanagh. Het las vlotjes, dat wel, het was zelfs een beetje speciaal van opzet, dat ook, maar ik miste de spitsvondigheden en de humor van in zijn andere boeken. En ook al waren er wel enkele mooie plotwendingen, ze konden niet overtuigen, net zoals de personages dat ook niet deden. De geloofwaardigheid van het verhaal staat hier ook ter discussie en op een gegeven moment was het verrassende er wel vanaf.

Ook al kan dit boek niet tippen aan de serie met Eddie Flynn, het staat wel garant voor enkele uurtjes leesplezier, je hoeft je niet te vervelen. Een gewoon goed boek dus.

Eerder: Geen tijd om te sterven, De getuige, Dert13n, Het pleidooi

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2020) - 346 blz.

Oorspronkelijke titel: Twisted

Vertaling: Ralph van der Aa

De waarheid over de zaak Harry Quebert - Joël Dicker

New York, voorjaar 2008. De jonge auteur Marcus Goldman lijdt aan een writer's block, en dat terwijl de deadline van zijn uitgever nadert. Dan wordt in de tuin van zijn mentor, sterauteur Harry Quebert, het lichaam gevonden van Nola Kellergan, die ruim dertig jaar eerder op vijftienjarige leeftijd spoorloos is verdwenen. Op Nola's lichaam ligt het manuscript van de roman die Quebert zijn doorbraak naar het grote publiek heeft bezorgd. Harry Quebert is onmiddellijk hoofdverdachte en zijn beroemde roman komt in opspraak. Overtuigd van de onschuld van zijn grote voorbeeld vertrekt Marcus naar Harry's huis in New Hampshire om de werkelijke toedracht rond de dood van Nola te achterhalen. Maar de waarheid blijkt veel gecompliceerder dan hij dacht.

****

Joël Dicker is een Zwitserse schrijver, met zijn tweede boek De waarheid over de zaak Harry Quebert brak hij door bij het grote publiek, er verschenen wereldwijd vertalingen van en het viel in de prijzen. Dicker studeerde rechten aan de universiteit van Genève.

Het is nogal een lijvig boek met zijn 633 bladzijden, voor een goed boek is dit uiteraard geen probleem. Dicker weet de lezer te grijpen ook al is het verhaal nogal uitgesponnen. Hij verspringt vaak in de tijd, zo houdt hij de lezer bij de les en wil je zeker verder lezen, dit kost dan ook absoluut geen moeite. Van de verschillende personages krijg je een goed beeld en het leven in de plaatselijke gemeenschap krijgt vorm. 

Dicker heeft een zeer ingenieuze plot in elkaar gezet en uitgewerkt, wat je meent als de waarheid te zien wordt voortdurend bijgesteld, zowel wat betreft de personages als de gebeurtenissen. Langzamerhand wordt duidelijk dat er veel meer aan de hand, niets is wat het lijkt. De waarheid verandert telkens opnieuw en tot aan het einde toe wordt de lezer verrast.

Zo wordt het uiteindelijk toch een spannend boek, want het leest vaak ook als een roman. De meeste belangrijke personages worden goed uit de doeken gedaan. Het boek leent zich daar ook goed toe aangezien een deel zich afspeelt in het heden en ook 33 jaar terug.

Marcus heeft er een hele kluif aan om de waarheid bloot te leggen, de verdwijning van Nola speelt zich immers lang voor zijn tijd af en om dan nog sporen terug te vinden is geen sinecure. Hij krijgt gelukkig hulp van Gahalowood van de Staatspolitie, toch iemand die in hem en Harry gelooft en ook de waarheid boven water probeert te krijgen.

Joël Dicker heeft hier toch wel een zeer geslaagd boek neergepend, met roman allures maar het boek heeft vooral een geweldig goede plot met verrassende plotwendingen zodat het nog spannend wordt ook.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2014) - 633 blz.

Oorspronkelijke titel: La Vérité sur l'Affaire Harry Quebert

Vertaling: Manik Sarkar

16:8 Intermittent fasting - Dr. Servaas Bingé

Met intermittent fasting naar een gezonder gewicht

Vasten of 'intermittent fasting' is wereldwijd uitgegroeid tot een van de populairste eetpatronen. Maar hoe kan niet eten nu gezond zijn? Het vloekt met de klassieke dieetleer die beweert dat je metabolisme een vuurtje is dat je moet blijven aanwakkeren. Het is een hardnekkige mythe, intussen genadeloos ingehaald door de wetenschap.

Vasten biedt enkele sterk onderbouwde gezondheidsvoordelen. Het bevordert de spieropbouw, leidt tot gewichtsverlies, versterkt je immuunsysteem en vertraagt het verouderingsproces. Bovendien leert je lichaam het onderscheid tussen een waar hongergevoel en een craving, zodat je makkelijker aanvoelt dat die zak chips om 10 uur 's avonds niet écht nodig is.

Tijdens zijn begeleiding van topatleten maakte arts Servaas Bingé kennis met 'intermittent fasting'. In dit boek beschrijft hij hoe vasten iedereen gezonder kan maken en op het juiste gewicht kan brengen. Servaas schuift de 16:8 methode naar voren: 16 uur lang vasten en eten binnen een tijdsspanne van 8 uur. Verder legt hij uit wat er met je lichaam gebeurt tijdens het vasten en geeft hij een eenvoudig stappenplan met lekkere recepten om zelf aan de slag te gaan.

Servaas Bingé is huisarts én sportarts en zodanig ontmoet hij heel wat verschillende mensen. In zijn huisartsenpraktijk had hij echter het gevoel dat hij zijn patiënten niet structureel kon helpen, er worden vaak enkel maar symptomen behandeld. Als sportarts krijgt hij meer de vraag hoe je als sporter zo gezond mogelijk kan leven, ze hebben immers prestaties te leveren.

Vanuit deze ervaringen begon Bingé na te denken. Bewust in het leven staan, aan zelfonderzoek doen en je gezondheid in eigen handen nemen, zo kan je de aandacht verleggen naar het voorkomen van problemen in plaats van te focussen op klachten. Daarbij onderkent Bingé absoluut niet de waarde van ons Belgische curatieve systeem, maar het zou een en-en-verhaal moeten zijn. 

Dr. Servaas Bingé slaagt er in dit boek zeker in om de lezer warm te maken voor intermittent fasting, eten in een tijdvenster van 8 uren en de overige 16 uur vasten. Hij legt op een begrijpelijke wijze uit waarom dit zo goed is voor je lichaam en hoe het komt dat je door te vasten je juist energieker en gezonder gaat voelen. En het hoeft allemaal nog eens niet zo moeilijk te zijn, je kan rustig opbouwen en je hoeft je in principe niets te ontzeggen. Hij belicht dit systeem dat steeds meer zijn ingang vindt, vanuit wetenschappelijk oogpunt maar ook vanuit zijn eigen ervaringen en van zijn patiënten.

Op het einde heeft hij ook een hoofdstuk ingelast met recepten, beginnende met de fast breakers, de eerste maaltijd van de dag en dan de dinners. Uiteraard ook wat recepten voor snacks en desserts. Hiervoor heeft hij wel de hulp ingeschakeld van Anouk Brackenier, de health coach met wie hij nauw samenwerkt. Op de facebookgroep De Lijst worden dagelijks foto's en nieuwe recepten gepost.

Voor diegenen die interesse hebben om hun gezondheid zelf in de hand te nemen, is dit een uitstekend boek met een goede wetenschappelijke achtergrond en met vele praktische tips. Een aanrader!

Eerder: De lijst (Kijk ook onder het label non-fictie voor meer boeken rondom voeding en gezondheid)

Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts (2020) - 183 blz. (130-183 recepten)

Horen, zien, zwijgen - J.D. Barker

Al ruim vijf jaar terroriseert een moordenaar de inwoners van Chicago. Zijn modus operandi is altijd dezelfde: hij straft mensen door hun kinderen te ontvoeren. De volgende dag ontvangen de ouders een pakketje met daarin een oor. De dag daarna volgen de ogen. Ten slotte de tong.

Wanneer bij het lichaam van een verkeersslachtoffer een pakketje met een afgesneden oor wordt gevonden, denkt detective Sam Porter dat dit de moordenaar is die hij zoekt. Hij heeft 72 uur om het laatste slachtoffer te vinden, maar iets blijft aan Porter knagen. Was de aanrijding wel een ongeluk? En is de overleden man inderdaad de seriemoordenaar, of loopt de echte killer nog vrij rond?

****

J.D. Barker studeerde aan de Art Institute of Fort Lauderdale waar hij later ook een graad in de bedrijfskunde haalde, toen al zette hij reeds zijn eerste stappen in het schrijven. Hij ging werken voor 

25th Parallel, een lifestyle magazine en zo kwam hij terecht in de popcultuur en interviewde hij beroemdheden voor verschillende nationale en lokale magazines. In 2014 verscheen zijn eerste thriller Forsaken en zijn tweede volgde in 2017, The Fourth Monkey dat meteen zijn eerste Nederlands vertaalde boek is en waarvan ook de filmrechten verkocht zijn.

Het boek is netjes opgebouwd met twee verhaallijnen en boven elk hoofdstuk staat over welk personage het gaat. Inspecteur Porter werkte sinds vijf jaar reeds aan deze zaak maar was een tijdje uit gevallen, ze kunnen zijn hulp nu echter goed gebruiken in de zoektocht naar Aap zoals deze seriemoordenaar wordt genoemd. Het wordt een spannende strijd om het vermiste slachtoffer waarvan ze het oor reeds hebben, tijdig terug te vinden. Eerst moeten ze natuurlijk ook nog ontdekken wie er vermist is, zelfs dat is niet zo simpel.

De tweede verhaallijn speelt zich in het verleden en is een dagboek, de moordenaar over zijn kindertijd. Wat in het begin nog een lieflijk aandoend familieverhaal is, ontaardt echter al gauw, zo krijgen we uiteindelijk een inkijk in de motieven van de moordenaar.

De auteur doet echt alles uit de doeken, hij laat absoluut geen losse eindjes achter, het verhaal is af. Daardoor zie je het einde niet aankomen, is dit verhaal écht al klaar? Er zit alleszins een kans op een vervolgverhaal in, en blijkbaar gaan we Sam Porter in zijn twee volgende boeken nog tegenkomen.

Horen, zien, zwijgen is een goed geconstrueerd verhaal dat zeer vlot leest, het is echter minder verrassend en origineel dan ik had verwacht. Een vierde ster omdat het hele onderzoekstraject in het boek boeiend was om te volgen en ik toch wel zeer benieuwd ben naar zijn twee volgende. J.D. Barker kan zeker wel schrijven.

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2019) - 399 blz.

Oorspronkelijke titel: The Fourth Monkey

Vertaling: Jan Pott

Gouden kooi - Camilla Läckberg

Voor de buitenwereld lijkt het of Faye alles heeft: een perfecte man, een geliefde dochter en een luxeappartement in de meest chique wijk van Stockholm. Maar duistere herinneringen uit haar jeugd in Fjällbacka achtervolgen haar en ze voelt zich steeds meer gevangen in een gouden kooi. Ooit was ze een sterke vrouw met ambities, maar voor Jack heeft ze alles opgegeven. Als hij haar verlaat, stort haar hele wereld in. Ineens heeft ze helemaal niets meer. Eerst is ze radeloos, maar dan besluit ze zich niet zomaar gewonnen te geven en beraamt ze een meedogenloos wraakplan.

***

Camilla Läckbergs reeks met Erica Falck en Patrik Hedström lijkt een einde genomen te hebben, tijd voor een nieuwe serie met Faye, een vrouw die vastzit in een gouden kooi. Fjällbacka blijft wel een rol spelen, een kleintje toch. Läckberg is van huis uit econoom maar ze wijdt zich nu fulltime aan het schrijven, en met groot succes mag wel gezegd, verschillende van haar boeken zijn verfilmd en de serie de Fjällbacka Murders is gebaseerd op haar personages.

Met deze serie heeft ze echter een heel andere weg ingeslagen, geen moordverhaal maar een zorgvuldig opgebouwde psychologische thriller van een vrouw die zich uit haar gouden kooi worstelt. Een psychologische roman is misschien wel een correctere term maar dan met een thriller kantje. Läckberg bouwt het verhaal chronologisch op maar zo nu en dan zijn er cursieve stukken die wijzen op een misdadig element in de toekomst. Ook het verleden speelt een rol, uiteraard, Faye raakt niet van de ene dag op de andere in deze situatie.

Door het hoge roman gehalte leest het boek vlotjes en de auteur weet de lezer bij zijn nekvel te grijpen. Spannend is het dus minder maar op een of andere manier blijf je dus wel bij het boek. Een nieuwe reeks, een nieuwe weg moet Läckberg gedacht hebben, voor de fans is dit wel even wennen en ik kan me voorstellen dat niet iedereen hierdoor gecharmeerd zal zijn. Toch is dit wel een goed boek dat me verschillende uren leesplezier bezorgde, een diepe uitwerking moet je niet verwachten maar het is zeker het lezen waard.

Eerder: IJsprinses, Predikant, Steenhouwer, Zusje, Oorlogskind, Zeemeermin, Vuurtorenwachter, Engeleneiland, Leeuwentemmer, Heks, Vrouwen zonder genade

Uitgeverij: The House of Books (2019) - 364 blz.

Oorspronkelijke titel: En bur av guld

Vertaling: Elina van der Heijden

De tuin - Peter Wohlleben

Ontdekkingstochten door de natuur beginnen in je eigen tuin.

Peter Wohlleben leert je om de verborgen tekenen van wind, wolken, planten en dieren waar te nemen. Boven en onder de grond vinden duizenden kleine en grote fenomenen plaats, die vaak fascinerend en mooi zijn - als je weet waarnaar je moet kijken. Met een getraind oog zul je erachter komen dat madeliefjes een soort weerprofeten zijn, bepaalde vogels als thermometers fungeren en sommige bloemen ons vertellen hoe laat het is.

De tuin combineert de wetenschappelijke achtergrond van alledaagse fenomenen met charmante anekdotes, interessante natuurbelevenissen en nuttige weetjes. Je zult je tuin vanaf nu met andere ogen bekijken!

Peter Wohlleben studeerde bosbouw en werkte meer dan 20 jaar bij bosbeheer in het Rijnland. Hij kon zich echter niet verzoenen met hun aanpak en in 2006 nam hij ontslag om zijn ideeën voor een ecologisch en economisch duurzaam bosbeheer in de praktijk te kunnen brengen, hij werd boswachter van een gebied van 1200 hectare in de Eifel. Inmiddels schreef hij meerder boeken over het bos, dieren en natuurbehoud. Zijn debuut Het verborgen leven van bomen dat in 2015 verscheen, was dat jaar trouwens ook het bestverkochte non-fictieboek in Duitsland, het stond ook in de top 5 van The New York Times-bestsellerlijst en verscheen in meer dan 30 landen in vertaling. Van succes gesproken. 

In dit boek blijft de auteur kort bij huis, in eigen tuin dus, en dit is uiteraard te vertalen naar je eigen tuin, interessant om die eens door zijn ogen te bekijken en er meer over te leren, over de basics. En er zitten zovele weetjes en interessante dingen in zodat je ook eens kunt uitpakken in gesprekken met anderen. Maar meer nog heb je er zelf iets aan om je tuin ecologisch te bekijken en aan te pakken.

De tuin is een onderhoudend boekje dat meestal vlot leest alhoewel er zo nu en dan een iets wetenschappelijker deeltje opduikt dat toch enige inspanning vergt. Ben je een tuinbezitter of niet, ervan leren doe je sowieso en je krijgt een bredere kijk op de natuur dichtbij.

Eerder: Het verborgen leven van bomen

Uitgeverij: Lev. - A.W. Bruna (2019) - 202 blz.

Oorspronkelijke titel: Kranichflug und Blumenuhr

Vertaling: Bonella van Beusekom

Naar huis - Harlan Coben

Tien jaar geleden vond de ontvoering van twee zonen uit welgestelde families plaats. Er werd losgeld geëist, maar sindsdien is er niets meer van de jongens vernomen. Nooit is een enkel spoor van hen teruggevonden. Hun families bleven achter met niets dan pijnlijke herinneringen en een klein restje stille hoop op een teken van leven.

Die hoop wordt nu eindelijk vervuld: Myron Bolitar en zijn zakenpartner Win denken dat ze een van de gekidnapte jongetjes, die inmiddels een tiener is, hebben gevonden. Waar is hij al die tijd geweest en wat kan hij zich nog herinneren van die cruciale dag, tien jaar geleden? En belangrijker nog: wat kan hij Myron en Win vertellen over het lot van zijn nog altijd vermiste vriend?

****

Harlan Cobens boeken zijn altijd een feest om te lezen, die humor is zo geweldig goed, die doet het hem elke keer weer, zalig.

Steevast heeft hij goede en knap geconstrueerde verhalen en ook nu mankeert dit niet. Een raar verhaal, een sinds tien jaar vermiste jongen, een tiener nu, blijkt opgedoken te zijn maar van zijn kameraad geen spoor. Win, voluit Windsor Horne Lockwood III, is de neef van de moeder van de tweede vermiste jongen en is zeer gedreven om de jongen terug te vinden, hij zet dan ook alles op alles en dit op zijn eigenste welbekende manier. En natuurlijk wordt hij bijgestaan door Myron Bolitar, zijn vriend door dik en dun. Het duo is op zijn minst speciaal te noemen en dan hebben we het nog niet over hun vriendenkring. Deze springt ook nu mee in de bres om de jongens op te sporen en de ontvoering op te helderen, flamboyante figuren op zijn zachtst gezegd, ook nu toverden ze weer een grote smile op mijn gezicht.

Naar het einde toe werd de toedracht duidelijk en die werd zo gebracht dat je ze in feite wel zag aankomen op een gegeven moment, niet verrassend dus. De zoektocht er naartoe was dan wel weer geweldig om te lezen. Ook Mickey Bolitar, Myrons neef is van de partij om zijn aandeel te leveren in het speurwerk, samen met zijn vriendinnetje en een vriend. Zoals altijd helpen alle beetjes mee om helderheid te brengen en de misdaad te ontrafelen.

Naar huis was dus weer een boek naar mijn hart en was dan ook in no-time uit. De geweldige personages, het goede verhaal, de boeiende speurtocht en de humoristische dialogen maakten het tot een zalig boek.

Eerder: Houvast, Eens beloofd, Verloren, Schaduwleven, Verzoeking, Vals spel, Tegenwerking, Vermist, Ontwricht, De onschuldigen, Blijf dichtbij, Levenslijn, Zes jaar, Ik mis je, De verbeelding, Laat niet los, De ontdekking

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2016) - 380 blz.

Oorspronkelijke titel: Home

Vertaling: Martin Jansen in de Wal

Drie dagen - Anders Roslund

Zana zit met haar familie rond de keukentafel bij een verjaardagstaart met vijf rode kaarsjes. Ze zingen 'Lang zal ze leven'. Een paar dagen later loopt het meisje verdwaasd rond in haar huis, tussen ouders en een broer en een zus die opmerkelijk stil zijn. De bel gaat. De door de buren gealarmeerde rechercheur Ewert Grens staat voor de deur. een vreselijke geur komt hem tegemoet als Zana opendoet. Grens wordt geconfronteerd met een gruwelijke moordpartij die hij niet kan oplossen en evenmin kan vergeten.

Zeventien jaar later brengt een melding over een inbraak in precies hetzelfde appartement de moordzaak weer tot leven. Iemand zoekt Zana. Voor Grens wordt het een race tegen de klok om de inmiddels jonge vrouw te vinden voordat anderen dat doen.

***

Anders Roslund maakte meestal deel uit van een schrijversduo. In eerste instantie met Börge Hellström die in 2017 overleed en later ook met Thunberg, met hem schreef hij twee boeken naar het waargebeurde verhaal van de beruchtste bankroversbende die opereerde in Zweden in de jaren negentig. Ewert Grens is het hoofdpersonage in alle boeken met Hellström, in de drie-serie is echter de infiltrant Piet Hoffman ook steeds van de partij. Drie uur en deze Drie dagen schreef Roslund dus op zijn eentje.

Roslund weet er toch steeds een goed verhaal uit te persen dat goed in elkaar zit, spannend is en waar je dan ook nog wat van opsteekt ivm verschillende maatschappelijke problemen. Dit laatste miste ik hier toch wel wat. De start van het verhaal was origineel en intrigerend maar de vaart kwam er niet in, het verhaal bleef voortkabbelen. De spanningsboog die opgebouwd moest worden aan de hand van de deadline, in dit geval dus drie dagen kwam niet tot zijn recht, de verwachtte knallende climax viel me dan ook nog tegen.

Drie dagen is minder origineel en spannend dan zijn vorige boeken en toch ook wel wat voorspelbaar. Dat neemt niet weg dat ik ook dit boek met veel plezier gelezen heb, met de personages voelde ik steeds mee en er was toch nog genoeg stof om over na te denken. 

Eerder: Drie uur

Eerder van Roslund & Hellström: De uitlevering, Vaderwraak, Drie seconden, Drie minuten
Eerder van Roslund & Thunberg: Made in Sweden, Bloedbroers

Uitgeverij: De Geus (2020) - 517 blz.

Oorspronkelijke titel: Jamåhonleva

Vertaling: Ron Bezemer

IJslands gambiet - Dominique Biebau

Meestervervalser, spion en schaker. Maxim Boelgakov, bijgenaamd 'de man zonder handschrift', heeft vele gezichten - en vijanden. Als hij vermoord teruggevonden wordt in een hotelkamer in Reykjavik, dreigt een internationaal conflict. Een anonieme speurder stort zich op de zaak. Zijn enige aanwijzing is een cryptisch manuscript waarin Boelgakov zijn moordenaar aanwijst. Jammer genoeg ontbreekt een cruciaal stuk van de tekst. De tijd loopt. Gelukkig zijn de nachten bijzonder lang in Reykjavik...

***

In 2013 debuteerde Dominique Biebau dankzij crowdfunding bij uitgeverij Vrijdag met de politieke satire Trage wegen, hij sleepte er een nominatie mee in de wacht voor de Debuutprijs 2014. IJslands gambiet is zijn tweede roman, Russisch voor beginners verscheen in 2019 en daarmee won hij de Gouden Strop en de Hercule Poirotprijs. Hij is docent Nederlands en Engels op een middelbare school.

IJslands gambiet is geen dik boek, geen gemakkelijke opgave om dan een diepgaand verhaal te schrijven, dit is dan ook niet gelukt. Het verhaal begint met de vaststelling van de moord en er wordt een speurder aangetrokken om deze misdaad te onderzoeken. Dit moet hij doen aan de hand van een manuscript, het levensverhaal van de vermoorde man. Daardoor leest het boek helemaal als een roman, er is zelfs een liefdesverhaal in verweven. Een originele opzet kan je wel zeggen, een boek in een boek als het ware. Grappig is ook dat aan het einde enkele pagina's gebundeld zijn waarin uit de doeken wordt gedaan hoe de speurder uiteindelijk tot zijn ontknoping is gekomen. Ik heb niets met schaken maar het is toch wel een ingenieuze constructie waar heel wat denkwerk aan vooraf moet zijn gegaan.

Een dun boekje dus dat wel heel vlot leest en waarin je je toch enigszins kunt inleven, meer heb ik er persoonlijk niet aan overgehouden. Leuk voor tussendoor.

Uitgeverij: Vrijdag (2015) - 184 blz.

Magdalena - Maarten 't Hart

'Na mijn dood,' zei de moeder van Maarten 't Hart vaak, 'kun je over me schrijven wat je wilt, maar spaar me zolang ik leef.' Omdat 't Hart zijn moeder in zijn werk zo veel mogelijk uit het zicht heeft gehouden, ontstond een enigszins vertekend beeld van zijn jeugd. Nu zijn moeder in 2012 is overleden, kan Maarten 't Hart alsnog haar wonderlijke eigenaardigheden en haar onwrikbare, rotsvaste zekerheid des geloofs aan een nader onderzoek onderwerpen.

**

Maarten 't Hart is gedragsbioloog van opleiding, op zijn 27ste publiceerde hij zijn eerste roman en sindsdien is hij niet meer gestopt met schrijven, vele romans, essay- en verhalenbundels passeerden. Zijn werken worden gekenmerkt door autobiografische elementen en verwijzingen naar zijn jeugd. En dit is dus het relaas over zijn moeder. Af en toe refereert hij hierin trouwens naar zijn andere romans met betrekking tot zijn familie.

Het is mijn eerste boek van deze Nederlandse schrijver en dit naar aanleiding van de plaatselijke leesclub, de bespreking moet nog volgen. Ditmaal was er gekozen voor een thema, de ouder-kind relatie aan de hand van verschillende boeken, dit was het boek dat we zeker allemaal zouden lezen. Het lag volledig buiten mijn comfortzone en in dit geval zal dit ook zo blijven, het boek is me tegengevallen, op enkele interessante en leesbare delen na.

Het beeld dat de auteur van zijn moeder schetst is niet erg flaterend, er spreekt nochtans een grote liefde uit voor haar, de band ouder-kind?

Het boek start, na de proloog, met de geboorte van Magdalena, zelfs de voorouders worden in enkele bladzijden geschetst. 't Hart vertelt haar leven ongeveer chronologisch maar springt regelmatig heen en weer tussen anekdotes en belevenissen die hij bijna punctueel uit de doeken doet. Het is een generatie die aandacht heeft voor de familieverbanden, tijdens ouderlijke bezoekjes werd ik daar ook nogal eens op getrakteerd. Het boek eindigt dan bij de dood van Magdalena.

Het gevolg was wel dat het nogal een saai betoog was, uitweidingen tot in den treure soms. En dan werden er ook nog wat herhalingen tussen gesmeten, ook al niet interessant om de aandacht van de lezer vast te houden. Daarnaast moet gezegd dat Maarten 't Hart met sommige vertellingen wel men aandacht wist te trekken en me heel af en toe zelfs een glimlach wist te ontlokken. Wat er meer dan een halve eeuw geleden leefde, de tijdsgeest van toen, dat werd goed in kaart gebracht door de auteur, af en toe herkende ik zelfs iets ook al ben ik dan nog een generatie jonger.

Het is een boek dat volgens mij een beperkte houdbaarheidsdatum heeft, als ik al moeite heb om me door zo'n boek te worstelen, dan vraag ik me af hoe de jongere generaties dit zouden beleven. Was het niet voor de leesclub geweest, had ik het boek niet uitgelezen. Soms heb ik me nu ook bezondigd aan diagonaal lezen.

Maarten 't Hart kan wel schrijven en heeft een rijke woordenschat. Daarom en omdat er af en toe toch een boeiend stukje tussen zat, toch twee sterren, een volgend boek van zijn hand zal er echter niet meer inzitten vrees ik.

Uitgeverij: Arbeidspers (2015) - 250 blz.

De kunst van het rijden in de regen - Garth Stein

Wanneer het ergste wat je vreest - het overlijden van je vrouw - werkelijkheid wordt, kan het leven dan nog erger worden?

Wel voor Denny Swift, die tot zijn afgrijzen te maken krijgt met zijn koele en rijke schoonouders die hem zijn dochtertje willen afpakken.

Denny wil een liefhebbende vader zijn én hij heeft een grote droom: hij wil autocoureur worden. Nu blijkt dat alles wat hij daarvoor heeft geleerd hem van pas komt bij het gevecht om zijn kind. Want het leven is als een racebaan: je moet anticiperen op obstakels, tijdig gas terugnemen en op het juiste moment het pedaal flink intrappen; zo kun je alles bereiken wat je wilt.

En dan is er nog Enzo, de verteller van deze roman, de vriend die Denny door dik en dun steunt.

*****

Garth Stein schreef in 1998 zijn eerste boek en ondertussen staan er enkele op de plank, De kunst van het rijden in de regen is zijn eerste tot nog toe vertaalde werk. Daarnaast is hij cineast, dit boek werd ondertussen ook verfilmd. Hij racete ook maar stopte daarmee na een serieuze crash in de regen, hij weet dus waar hij het over heeft.

Dit boek is filosofisch te noemen, een filosofische hond, je moet het maar verzinnen maar dit was hier echt een goede vondst; ook de combinatie tussen het verhaal en de racebaan, de link was er absoluut.

Het is een pakkend verhaal, het werd zo verteld dat je niet anders kon dan meeleven met Denny, je zou zo in het verhaal gestapt zijn om orde op zaken te stellen. Ongehoord wat zijn schoonouders hem, zijn dochter en zelfs zijn hond willen aandoen. Veel kunnen we er niet over vertellen zonder dingen van het verhaal prijs te geven, en dat gaan we uiteraard niet doen. Dat is aan de lezer om te ontdekken. Toch nog even meegeven dat ik helemaal verrast werd door het einde en er blij van werd.

In het begin moest ik even in het verhaal komen, de racewereld is ook niet mijn dada en dat vergde af en toe enige concentratie. Maar eenmaal mee werd ik er helemaal ingezogen, zo knap geconstrueerd en verteld en met zoveel empathie. Humor zat er ook in en dat wordt altijd gesmaakt.

Een dun boekje, dat wel, maar dit paste helemaal, het boekje is af. Het lag ook buiten mijn comfortzone maar ben nu maar wat blij dat ik me er toch aan gewaagd heb. Enzo is mijn held!

Uitgeverij: Mouria (2008) - 239 blz.

Oorspronkelijke titel: The Art of Racing in the Rain

Vertaling: Michèle Bernard

Zullen we het liefde noemen? - Tine Bergen

Esther houdt van haar man Stef en van haar kinderen, uiteraard. Ze houdt van haar vader, al zou ze dat soms liever niet willen. Want houdt haar vader wel van haar? En hoeveel houdt Esther van die andere man, Jack?

Wanneer haar achtjarige zoon Linus de overbuurman doodrijdt, wijst alles eerst op een ongeluk. Dat gelooft Esther toch. Maar is dat wel zo? Want die overbuurman is ook wel de leerkracht die Linus vorig schooljaar het leven heel erg zuur maakte. De inspecteur die op de zaak wordt gezet doet zijn werk grondig, dus rest Esther geen andere keuze dan dit zelf ook te doen. Al moet ze daarvoor haar eigen leven wel heel scherp onder de loep nemen.

Van hoeveel mensen kun je tegelijkertijd houden? En hoeveel doe je voor de mensen die je graag ziet?

***

Tine Bergen zorgt er steeds voor dat ik onder de indruk ben van haar schrijfstijl, woordgebruik en taalvaardigheid en dit boek is geen uitzondering. Haar opleiding als germaniste en vroegtijdige interesse in het schrijven zijn hier waarschijnlijk niet vreemd aan. Dit is haar derde psychologische thriller voor volwassenen, ze schreef eerder ook young adults alsook enkele non-fictie boeken.

Het onderwerp is toch wel speciaal, een achtjarige die zijn leraar en overbuurman doodrijdt. Je weet dat Bergen een meester is om een verrassende ontknoping te verzinnen, je begint je al onmiddellijk vragen te stellen hoe ze zich hier gaat uitdraaien en de lezer verrassen.

Haar personages worden psychologisch gezien weer erg goed geduid. Ze heeft haar boek hierrond geconstrueerd, maakt gebruik van vele flashbacks en wisselt vaak van perspectief. Dit was hier niet gemakkelijk om te volgen. Haar vader en zus spelen dan ook nog een rol in een verhaallijn die buiten de hoofdverhaallijn staat en dat schept verwarring, je moet absoluut goed bij de les blijven.

De plot in dit derde boek is veel minder consistent dan in haar twee vorige boeken, er zijn nogal wat herhalingen en het verhaal blijft hangen en lijkt doelloos op momenten. De subtiele en gestage spanningsopbouw die kenmerkend zijn voor haar twee eerdere boeken, mis ik hier. En dan komen we aan het einde van het boek, verrassend ja, ik zag hem niet aankomen, en toch bekroop me een gevoel van ontgoocheling. De toedracht van het ongeluk en hoe dit kon gebeuren, zag ik niet voor me.

Dit derde boek heeft me inhoudelijk minder kunnen bekoren, de schrijfstijl echter des te meer, doorlezen was de enige optie en ik blijf haar zeker volgen.

Eerder: Gaijin, Crème Brûlée, Koekoeksjong, Vissen praten niet

Uitgeverij: Vrijdag (2020) - 264 blz.

De riten van het water - Eva García Sáenz de Urturi

Inspecteur en profiler Unai López de Ayala krijgt het vreselijke nieuws dat zijn ex-vriendin, Ana Belén Liaño vermoord is aangetroffen. Ze was zwanger en is op een 2600 jaar oude, rituele manier gedood. Unai moet tegelijkertijd een moordenaar zien te stoppen die de riten van het water imiteert op historische plekken in Baskenland en Cantabrië - en wiens slachtoffers allen zwanger bleken te zijn. Commissaris Alba Díaz de Salvatierra is zwanger, maar haar stilzwijgen brengt haar in gevaar. Als Unai de vader is, zoals wel wordt beweerd, zal ook Alba zich binnenkort bevinden op de lijst van vrouwen die bedreigd worden door de riten van het water...

***

De riten van het water is het tweede deel in de trilogie van De witte stad met Unai López de Ayala. Hij is nog herstellende van zijn verwondingen maar wordt toch het onderzoek ingesleurd. Er is naast de huidige reeks moorden een tweede verhaallijn die zich afspeelt in 1992, de tienertijd van de inspecteur. Zijn vriendengroepje is er enkele weken op kamp om hutten uit het verleden te reconstrueren onder leiding van professor Saul.
Unai krijgt het druk, hij begint eindelijk te werken aan zijn spraak, het is lastig werken in een team als je enkel wat onverstaanbare klanken kunt uitbrengen. Dan is er nog zijn relatie met de zwangere Alba, dat vergt ook nog enige bekommernis en nadenken. Zijn grootvader blijkt gelukkig nog altijd zijn steun en toeverlaat te zijn en ook zijn broer heeft het beste met hem voor.
De plot zit op zich wel goed in elkaar, heden en verleden verweven zich, het verhaal ontwikkelt zich voorbeeldig richting ontknoping en enkele verrassende wendingen dienen zich aan.
Ondanks dit was het niet altijd even gemakkelijk om geboeid te blijven door het verhaal, ik bleef wat aan de zijlijn staan en spannend was het ook al niet, op een enkel momentje na. De relatie tussen Unai en Alba werd op een onnatuurlijke manier beschreven, psychologisch gezien is het boek geen hoogstandje.
Niet dat ik het boek tegen men zin gelezen heb maar het had een onvolwassen kantje dat me meer en meer begon te storen. Wel fijn dat er toch enkele verrassende plotwendingen in zaten. Deel drie ligt in de winkelrekken.

Eerder: De stilte van de witte stad

Uitgeverij: A.W. Bruna (2019) - 467 blz.

Oorspronkelijke titel:  Los ritos del agua

Vertaling: Elvira Veenings

Drie uur - Anders Roslund

De ervaren rechercheur Ewert Grens treft in de haven van Stockholm 73 lichamen aan - en de vingerafdrukken van ex-infiltrant Piet Hoffman. Die blijkt zijn zinnen te hebben gezet op een regelmatig leven als beveiliger van VN-voedseltransporten. Maar daar komt al snel een einde aan, als Ewert hem dwingt tot de meest risicovolle infiltratie van zijn leven...

*****

Anders Roslund heeft dit boek opgedragen aan Börge Hellström, zijn dierbare collega en vriend die in 2017 overleed en waarmee hij de eerste twee boeken van deze serie schreef en andere. In het nawoord doet hij uit de doeken op welke manier zij de Zweedse en Scandinavische misdaadroman mee hebben helpen terug op de kaart te zetten, hoe hun samenwerking tot stand kwam en deze reeks met Piet Hoffman. Ewert Grens kennen we reeds uit hun eerdere boeken.

Dit is dus het derde boek in de reeks met de infiltrant Piet Hoffman, ook al was in het tweede boek beloofd dat dit niet meer ging voorvallen. Het maatschappelijk thema dat de auteur nu behandeld zijn mensensmokkelaars en bootvluchtelingen. We weten ondertussen van de nieuwsberichten dat dit een vreselijk gruwelijk thema is en toch word je weer maar eens geschokt. Het begint met de vondst van de 73 lichamen en dit is de start van een weerzinwekkend onderzoek. Wat deze vluchtelingen meemaken is hemeltergend en dit dan nog veelal ter eer en glorie van geld, veel geld, en nog meer geld. De auteur heeft hier een zeer indringend en realistisch beeld geschetst van de problematiek, je kan niet anders dan erdoor geraakt worden.

En het zou Roslund niet zijn of er is ook nog heel wat actie en spanning te bespeuren, en daar word je zeker op getrakteerd. Alles zit wonderwel goed in elkaar en alles past in het plaatje. Een goed geconstrueerde plot en het kan niet meer mis gaan.

De boeken van Roslund zijn altijd een feest en je steekt er altijd wat van op. De spanning en actie is top net zoals de plot en het verhaal. En het vierde deel in de serie is er ook reeds, kom maar op ermee, ik ben er klaar voor!

Eerder van Roslund & Hellström: De uitlevering, Vaderwraak, Drie seconden, Drie minuten
Eerder van Roslund & Thunberg: Made in Sweden, Bloedbroers

Uitgeverij: De Geus (2018) - 422 blz.
Oorspronkelijke titel: Tre trimmar
Vertaling: Rory Kraakman

Station elf - Emily St. John Mandel

Op een winterse avond in Toronto sterft de beroemde acteur Arthur Leander op het toneel terwijl hij de rol van zijn leven speelt. Diezelfde avond strijkt een dodelijk griepvirus neer op het Noord-Amerikaanse continent.

De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.

Twintig jaar later trekt Kirsten, een actrice van het Reizende Symfonieorkest, langs de nieuwe nederzettingen rondom de Grote Meren om Shakespeare op te voeren voor de overlevenden van de ondergang.

En dan wordt haar hoopvolle nieuwe wereld wederom bedreigd.

****

Emily St. John Mandel is Canadese en studeerde vanaf haar 18e dans in de School of Toronto Dance Theatre, woonde korte tijd in Montreal en vestigde zich daarna in New York. Ze schrijft regelmatig voor The Millions, een  online literatuur magazine, Station Elf is haar vierde boek. Het sleepte enkele nominaties in de wacht en in 2015 werd het bekroond met de Arthur C. Clarke Award.

Station elf is een post-apocalyptische roman. De Georgische griep raast als een gek over de wereld en binnen de veertien dagen is het grootste deel van de wereldbevolking gestorven, de weinige overlevenden moeten van dan af zien te overleven zonder alle technische en wetenschappelijke verworvenheden, back to basics. Het onderwerp is op dit moment razend actueel, we zitten nu volop in de corona-crisis, een griep die zich ook snel over de wereld verspreid heeft en een serieus dodental op zijn geweten heeft.

Het boek is niet chronologisch opgebouwd en dat geeft toch wel cachet aan het boek, je wordt voortdurend geprikkeld om goed bij de zaak te blijven en het boek blijft daardoor ook interessant. Sommige delen lezen als een roman, zeker in het begin is het kwestie van er in te komen maar door deze plotconstructie trekt de schrijfster de lezer stap voor stap in het boek en begint de spanning te stijgen. Het boek zit echt knap in elkaar.

Interessant is dat het verhaal begint met een theateroptreden, de vooravond van de ondergang. Dan zijn er enkele weken waarin de wereld ten onder gaat, een proces dat hallucinant is, chaos alom. En dan verhaalt het boek hoe de wereld er twintig jaar later voorstaat. Elk stuk is op zijn eigen manier interessant om te lezen.

Het is een boek dat hoop uitstraalt, de kracht van mensen in  tijden van nood blijkt heel erg groot te zijn. Niet dat het altijd rozengeur en maneschijn is, sommige mensen profiteren van de situatie om hun macht ten toon te spreiden en anderen vormen gewelddadige groeperingen. De vindingrijkheid van de mensen is echter toch wel fenomenaal.

Station elf is een geweldig goed geconstrueerd verhaal ondanks het feit dat je er wel eerst even moet inkomen. Het doet je nadenken over de plaats die je zelf zou innemen moest je één van de overlevenden zijn. Overleven alleen is niet genoeg is de rode draad in dit toch hoopvol boek. Knap gedaan.

Uitgeverij: Atlas Contact
Oorspronkelijke titel: Station Eleven
Vertaling: Astrid Huisman

De lijst - Dr. Servaas Bingé

Eet jezelf gezond(er)

We beseffen het ondertussen wel: voeding bepaalt in grote mate onze levenskwaliteit en gezondheid. Maar onze voedingsgewoontes veranderen blijkt aartsmoeilijk. Vermageringsdiëten leunen op louter wilskracht en zijn gedoemd om te falen. Arts Servaas Bingé kiest voor een structurele aanpak. Met 'De Lijst' ontwikkelde hij een onderbouwde methode waarmee je de juiste mindset creëert om jouw voedingspatroon te optimaliseren en gezonde voeding opnieuw de plaats te geven die het verdient.

De opzet is simpel maar streng: gedurende 10 dagen ga je enkel eten wat er op De Lijst staat. Dat is de eliminatiefase. Daarna begint het herprogrammeren en ga je stap voor stap de voedingsmiddelen introduceren die zorgen voor een lagere ontstekingsgraad en jou beter en energieker doen voelen. Geen valse beloftes: de Lijst volgen zal de eerste dagen niet altijd even makkelijk zijn maar na een week voel je gegarandeerd het verschil.

Meer dan een boek is De Lijst een oproep: sta bewust in het leven, doe aan zelfonderzoek en neem je gezondheid in handen, dat is het grootste cadeau dat je jezelf kan geven.

Servaas Bingé is (sport)arts, heeft een bloeiende praktijk als huisdokter en is hoofdarts van een wielerploeg Lotto Soudal. In 2017 bracht hij zijn eerste boek uit, Nooit meer naar de dokter, De lijst is zijn tweede. Zijn derde verscheen dit jaar, 16:8 met intermittent fasting naar een gezonder gewicht. Binnenkort verschijnt zijn vierde, Immuun Blijf gezond, bewaak je weerstand. Boeken over voeding en een gezond en beweeglijk (als in sportief) leven dus.

Grieks arts en grondlegger van de geneeskunde Hippocrates wist het in de vijfde eeuw v. Chr. al te vertellen: Laat voedsel uw medicatie zijn en niet medicatie uw voedsel. Deze stelling valt de laatste jaren niet in dovemansoren. Vele artsen, onderzoekers en voedingsdeskundigen treden deze stelling ondertussen bij en is er al heel wat onderzoek naar verricht ook. En zo langzamerhand begint het door te dringen tot de grotere lagen van de bevolking, 'De preventieve arts laat een patiënt zijn eigen verhaal in handen nemen' zeg Servaas Bingé.

In dit boek geeft hij een praktische lijst mee wat je in de eerste fase nog wel kan eten en wat niet. Zo kan je daarna de verschillende voedingsmiddelen een voor een terug introduceren en ontdekken aan welke je gevoelig bent. Zijn doel is dat je je uiteindelijk gezonder gaat eten en je energieker gaat voelen. Hij geeft ook een shoppinglijstje mee en recepten voor een tiendaagse menu mocht je dit willen.

Het is niet alleen een praktisch boek, in het vijfde hoofdstuk besteedt hij aandacht aan de onderliggende processen van het lichaam en dit zonder al te wetenschappelijk te zijn.

De lijst is een boeiend boek, gemakkelijk te lezen en absoluut een aanrader. Onder het label 'non-fictie' vind je nog enkele boeken hieromtrent zoals o.a. van Dr. Michael Mosley.

Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts (2019) - 156 blz. (117-155 recepten)

Meisje zonder verleden - Michael Robotham

Er wordt een meisje gevonden in een huis waar zich een afschuwelijk drama heeft afgespeeld. Ze is uitgehongerd en vies, en wil niemand vertellen wie ze is, hoe oud ze is of waar ze vandaan komt. Misschien is ze twaalf, misschien vijftien. Ze is niet als vermist opgegeven, en ook een DNA-test geeft geen uitsluitsel over haar identiteit. Iemand geeft haar de naam Evie Cormac, en ze krijgt een plaatsje in een gesloten jeugdinstelling.

Zes jaar later claimt Evie dat ze achttien is en klaar om de wijde wereld in te trekken. Psycholoog Cyrus Haven moet bepalen of Evie zelfstandig genoeg is om de instelling te verlaten. Cyrus had zich op alles voorbereid, maar niet op deze fascinerende en gevaarlijke jonge vrouw, die de gave heeft te kunnen zien wie er liegt. En blijkbaar vertelt niemand in haar omgeving de waarheid.

****

Michael Robotham introduceert een nieuwe hoofdfiguur, een psycholoog toch ook om in de traditie van Joe O'Loughlin te blijven. Het volgende boek met Cyrus Haven ligt ondertussen ook al in de winkelrekken.

Dit boek gaat niet uitsluitend over Evie, het raadselachtige meisje. Er wordt ook nog een moord gepleegd. Een tienermeisje verdwijnt op een avond en 's morgens wordt haar lijk gevonden. Cyrus wordt ook hier ingeschakeld om hoofdinspecteur Lenny Parvel te helpen met het vinden van de moordenaar.

Ook nu is er weer geen nagelbijtende spanning zoals we gewoon waren in de eerdere boeken van Robotham, maar de introductie van een nieuwe psycholoog die telefoonloos door het leven gaat en de politie assisteert, is interessant. Evie is ook al zo'n interessant personage, je sluit haar in je hart ook al is ze niet simpel in de omgang. Maar het is geen wonder dat Cyrus wel weet door te dringen tot het meisje, hij is zelf een beschadigde ziel en begrijpt haar als geen ander.

Robotham slaagt er in om je het verhaal in te zuigen, enerzijds door de interactie tussen Cyrus en Evie en de verhaallijnen die hiermee verband houden en anderzijds door de manier waarop de plot zich ontvouwt omtrent het moordonderzoek. Een zeer goede plot dus met veel afwisseling en de auteur trakteert de lezer op verschillende verrassende wendingen in het verhaal, echt de moeite. Naar het einde toe verzeilt de lezer dan in een super spannende ontknoping, een echte Robotham waardig.

Meisje zonder verleden is een zeer geslaagd boek, interessante personages, goede plot met verrassende wendingen en af en toe een vleugje humor. En nu ben ik benieuwd naar het vervolg, het verhaal van Evie is dan het onderwerp volgens wat ik lees. Oké, laat maar komen.

Eerder: Gebroken, Vuurvast, Boetedoening, De afrekening, Zeg dat het je spijt, Door mijn ogen, Leven of dood, Sluit je ogen, Verwachting, De andere vrouw

Uitgeverij: De Bezige Bij (2019) - 396 blz.
Oorspronkelijke titel: Good Girl, Bad Girl
Vertaling: Daniëlle Stensen

Het meisje dat te veel van lucifers hield - Gaétan Soucy

Een jonge vrouw schrijft op wat haar sinds de dood van haar vader is overkomen, een reeks gebeurtenissen die haar leven volkomen op zijn kop heeft gezet. Dat zij er verslag van doet is een wonder: haar vader heeft haar van de wereld afgesloten gehouden, haar taal is een eigengemaakt mengsel van alledaagse spreektaal en de taal van de Mémoires van de Duc de Saint-Simon, een veeldelig achttiende-eeuws boek dat toevallig in huis aanwezig is. Maar in die taal weet zij des te schrijnender op te roepen wat er in haar leven allemaal is misgegaan; de krachttoer alles in taal om te zetten en de onmogelijkheid de bizarre en ijzingwekkende voorvallen een plaats te geven in haar wereld, geven Het meisje dat te veel van lucifers hield een adembenemende en ontroerende kracht.

***

Gaétan Soucy studeerde fysica, filosofie, literatuur en Japanse taal in Montréal. Hij doceerde er filosofie en schreef vier boeken voor hij in 2013 op 55 jarige leeftijd overleed. Zijn eerste roman, l'Immaculée conception (Onbevlekte ontvangenis) verscheen in 1994. Zijn derde boek Het meisje dat te veel van lucifers hield leverde hem de publieksprijs op de Salon du Livre de Montréal 1999 op en de prijs van de Académie des lettres du Québec 1999 en hij brak er internationaal mee door.

Dit boekje is wel speciaal te noemen. Vooreerst is er het taalgebruik. Doorheen het lezen wordt duidelijk dat de schrijfster van het dagboek zich bedient van de taal die ze leest in eeuwenoude boeken die een beschrijving zijn van gebeurtenissen en personages aan het Franse hof tijdens de laatste regeringsjaren van de Zonnekoning tot 1723. Ze heeft op het landgoed niet veel anders te doen in haar vrije tijd als hierin te lezen. Hoe ze dit heeft geleerd, wordt niet duidelijk, zij en haar broer zijn immers in totale eenzaamheid opgegroeid onder het juk van hun godsdienstwaanzinnige vader.

Inhoudelijk krijgt de lezer ook een en ander voor zijn kiezen. Wat deze kinderen meemaken is waanzinnig, hoe gruwelijk blijkt maar naarmate je verder komt in het boek. Gaétan Soucy heeft dit mooi opgebouwd en daardoor zit er ook een zekere spanning in het verhaal. De ontknoping van het verhaal is grotesk, je waant je in een Middeleeuwse scène met moderne attributen weliswaar. En dan is plots het verhaal gedaan, je blijft zitten met vragen en toch is het een mooi einde.

Het boek roept gemengde gevoelens op. Het leest niet altijd even boeiend en toch blijf je verder lezen. Na het dichtslaan krijg je zelfs zin om passages terug te gaan herlezen. Eigenlijk was het een huzarenstukje om dit boek geschreven te krijgen, helemaal niet simpel. De auteur moet zich serieus ingelezen hebben om tot dit resultaat te komen, alles klopt. Het boekje laat een diepe indruk na, alleszins toch op mij.

Uitgeverij: Querido (2002) - 176 blz.
Oorspronkelijke titel: La petite fille qui aimait trop les allumettes
Vertaling: Han Meijer

Het pleidooi - Steve Cavanagh

Advocatenkantoor Harland and Sinton is al jarenlang de spil van een wereldwijd fraudenetwerk, maar nu zit de FBI hen op de hielen. Wanneer David Child, een rijke cliënt van de firma, wordt gearresteerd voor moord, vraagt de FBI Eddie Flynn om ervoor te zorgen dat Child wil getuigen tegen Harland and Sinton. Eddie weet instinctief dat er iets niet klopt, maar hij moet wel meewerken.

Want de FBI is namelijk in het bezit van belastend materiaal over zijn vrouw Christine. Voor Eddie is dat het begin van een adembenemende race tegen de klok: niet alleen moet hij Childs onschuld zien te bewijzen, hij moet ook voorkomen dat Christine in handen valt van de FBI of van de gewetenloze advocaten van Harland and Sinton...

*****

Steve Cavanagh is redelijk nieuw in het thrillerlandschap. In 2015 verscheen zijn eerste boek en ondertussen heeft hij zijn zesde uitgebracht waarvan 1 niet behoort tot de Eddie Flynn-serie. Het pleidooi is tweede in de rij.

Zijn boeken worden zeer gesmaakt en dat is geen wonder. Hij slaagt er steeds in om een intrigerend verhaal te produceren dat meteen ook spannend is en humor bevat, altijd een zeer goede combinatie. Zijn personages zijn ook subliem, hij zet ze zo neer dat je ze ofwel haat ofwel in je hart sluit, en vervelen doen ze zeker niet. En dan zijn er nog de rechtbankperikelen, om van te smullen.

Eddie Flynn ging ooit door het leven als een oplichter eerste klas. Uit die tijd heeft hij vele contacten en vrienden overgehouden waar hij in zijn nieuwe leven als advocaat gebruik van kan maken en hij heeft ze nodig. Hij staat hier immers voor de onmogelijke taak om een cliënt te verdedigen waartegen de bewijslast nagenoeg sluitend is, een cliënt tegen wil en dank dan nog. De FBI heeft hem deze opgedrongen, ze hebben een serieus pressiemiddel om hem in het gareel te houden, zijn vrouw.

Er ontspint zich een ongelooflijk verhaal met regelmatig verrassende plotwendingen. Het is een plot om U tegen te zeggen. Flynn moet werkelijk alles uit de kast halen om uit te dokteren hoe en door wie de moord wèl zou kunnen gepleegd zijn. En in de rechtbank zit dan ook nog alles tegen, de rechter èn de openbare aanklager zijn beiden een nachtmerrie voor elke advocaat.

Dit is een verhaal dat weer maar eens heeft gezorgd voor onbeschrijflijk groot leesplezier, spanning, fascinerende personages, verrassende wendingen, steengoede plot, geweldig goede rechtbankscènes en dit alles overgoten met wat humor. Steve Cavanagh blijft met stip één van mijn favorieten.

Eerder: Geen tijd om te sterven, De getuige, Dert13n

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2017) - 441 blz.
Oorspronkelijke titel: The Plea
Vertaling: Ralph van der Aa

Hard hart - Ish Ait Hamou

De jonge Tom Macleigh laat de bedrukte sfeer van zijn ouderlijk huis en de voorspelbaarheid van zijn saaie provinciestadje achter zich om te gaan studeren aan de universiteit van Boston. In de anonimiteit van de grootstad bloeit de teruggetrokken jongeman langzaam open: hij staat op eigen benen, maakt enkele intrigerende nieuwe vrienden en komt in de ban van zijn bloedmooie studiegenote Rachella.

Verlegen als hij is, durft Tom haar niet aan te spreken en verliest hij zich in dagdromen. Hij krijgt ook steeds meer af te rekenen met onverklaarbare woedeaanvallen waarin hij het contact met de werkelijkheid compleet verliest. Maar wanneer Rachella een donkere periode doormaakt, blijkt hij toevallig de juiste man op de juiste plaats. Ze groeien gaandeweg naar elkaar toe. Wordt de liefde voor Rachella zijn redding of zijn ondergang?

***

Ish Ait Hamou debuteerde in 2014 met dit boek maar hij is vooral bekend als choreograaf en jurylid van So You Think You Can Dance, een danswedstrijd in vele landen, zo ook in Nederland en België. Ondertussen is hij aan zijn vierde roman en hij wordt zeer gesmaakt.

De auteur heeft hier een mooi boekje geschreven. Tom is het liefst op zijn eentje en hij maakt nauwelijks vrienden. Ook in Boston maakt hij geen contact met zijn medestudenten, eenzaam is hij echter niet. En dan ontdekt hij in zijn klas een meisje waar hij onmiddellijk voor valt en dit nadat hij slechts haar stem hoorde. Contact leggen vindt hij moeilijk. Verschillende maanden gaan voorbij en dan ziet hij ineens zijn kans. Ondertussen zitten we al in de helft van het boek. Hij spreekt haar eindelijk aan en verovert langzaam maar zeker haar hart. En dan is er de dag van hun afstuderen, drie jaar later.

Het is geen moeilijk boek. En in feite gebeurt er niet zo veel, en toch lees je vlot verder. Ook al heeft Tom het moeilijk om contacten te leggen, toch maakt hij enkele vrienden. Vooral het oudere koppel, Toms buren, stelen het hart van de lezer, een mooie vriendschap ontwikkelt zich.

En aan het einde is er dan een plotwending van jewelste, het maakt dat je zelfs begint terug te lezen in het boek naar de betreffende passages. Verrassend.

Een mooi goed boekje dat zeker het lezen waard is.

Uitgeverij: Manteau (2014) - 160 blz.

De laatste ronde - Louis van Dievel

Na 42 jaar wenkt de laatste werkdag van facteur Ludo. Hij blikt terug op de verloren jaren en verbijt de angst voor wat komen moet. Twee piepjonge meiden - Cheyenne en Anissa - rijden mee om de stiel te leren. En dat niet alleen brengt Ludo van slag.

De laatste ronde is een snapshot op een knooppunt tussen dromen en falen, begeerte en onlust. Een kroniek van een mensenleven op een dood spoor, meeslepend opgetekend door een scherpziende pen vol compassie.

****

Dit boek van Louis van Dievel gingen we lezen voor de leesclub in september, tant pis, corona steekt er voor de derde maal een stokje voor.

Het is een echte Vlaamse roman die je zomaar in je straat voor je ogen zou kunnen zien afspelen. Het geroddel, ontrouw, drank, teveel drank, liefdevolle zorg, al die typische personages die je dagdagelijks ontmoet, niemand ontsnapt eraan. We volgen hier postbode Ludo, de facteur, op zijn laatste weken voor zijn pensioen. Hij werkt in een klein postkantoor met slechts enkele medewerkers en ze kennen elkaar door en door. Doorheen die laatste dagen wordt op het leven van Ludo teruggeblikt, en er gebeurde genoeg om de lezer zeer geboeid te laten blijven tot de laatste letter.

Van Dievel schrijft met humor en portretteert zijn personages op een sublieme wijze. Je kan niet anders dan meeleven met hen. En het was zeer mooi om te lezen hoe twee jonge meisjes, hoe jong en onervaren ze ook zijn, Ludo's hart weten te stelen en een frisse wind doen waaien in het postkantoortje.

De laatste ronde is een zeer mooi boek dat schittert door zijn eenvoud en echtheid, zowel door het verhaal als de personages. Ludo van Dievel weet met zijn vertellingen de lezer te beroeren, zonder hoogdravende constructies raakt hij de kern van de Vlaamse ziel. Ik ben geweldig content deze schrijver te hebben leren kennen, zijn andere boeken zullen zeker nog de revue passeren.

Eerder: Hof van assisen

Uitgeverij: Vrijdag (2017) - 222 blz.