Na 42 jaar wenkt de laatste werkdag van facteur Ludo. Hij blikt terug op de verloren jaren en verbijt de angst voor wat komen moet. Twee piepjonge meiden - Cheyenne en Anissa - rijden mee om de stiel te leren. En dat niet alleen brengt Ludo van slag.
De laatste ronde is een snapshot op een knooppunt tussen dromen en falen, begeerte en onlust. Een kroniek van een mensenleven op een dood spoor, meeslepend opgetekend door een scherpziende pen vol compassie.
****
Dit boek van Louis van Dievel gingen we lezen voor de leesclub in september, tant pis, corona steekt er voor de derde maal een stokje voor.
Het is een echte Vlaamse roman die je zomaar in je straat voor je ogen zou kunnen zien afspelen. Het geroddel, ontrouw, drank, teveel drank, liefdevolle zorg, al die typische personages die je dagdagelijks ontmoet, niemand ontsnapt eraan. We volgen hier postbode Ludo, de facteur, op zijn laatste weken voor zijn pensioen. Hij werkt in een klein postkantoor met slechts enkele medewerkers en ze kennen elkaar door en door. Doorheen die laatste dagen wordt op het leven van Ludo teruggeblikt, en er gebeurde genoeg om de lezer zeer geboeid te laten blijven tot de laatste letter.
Van Dievel schrijft met humor en portretteert zijn personages op een sublieme wijze. Je kan niet anders dan meeleven met hen. En het was zeer mooi om te lezen hoe twee jonge meisjes, hoe jong en onervaren ze ook zijn, Ludo's hart weten te stelen en een frisse wind doen waaien in het postkantoortje.
De laatste ronde is een zeer mooi boek dat schittert door zijn eenvoud en echtheid, zowel door het verhaal als de personages. Ludo van Dievel weet met zijn vertellingen de lezer te beroeren, zonder hoogdravende constructies raakt hij de kern van de Vlaamse ziel. Ik ben geweldig content deze schrijver te hebben leren kennen, zijn andere boeken zullen zeker nog de revue passeren.
Eerder: Hof van assisen
Uitgeverij: Vrijdag (2017) - 222 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten