Lila en Elena groeien samen op in een volkswijk in het Napels van de jaren vijftig, een tijd waarin het ondenkbaar is dat meisjes hun tijd verspillen met leren. De intelligente Lila moet van school om te gaan werken. Ze probeert aan haar milieu te ontsnappen door jong te trouwen. Haar beste vriendin Elena mag wél verder leren, maar beseft maar al te goed hoeveel slimmer Lila is. En mooier.
****
Het eerste boek van de vier Napolitaanse romans van Elena Ferrante, pseudoniem van een Italiaanse schrijfster, ze bracht in 1991 haar eerste roman uit en wordt een van de belangrijkste schrijfsters van haar generatie genoemd.
Dit is dus deel 1 en behandelt de kinderjaren en de puberteit in het decennium van de jaren vijftig. Het opgroeien van twee meisjes, twee vriendinnen. Wat kan er dan al voor schokkends gebeuren. Ze beleven in ieder geval een voor die tijd gewone jeugd, in normale Italiaanse gezinnen maar dan wel in de minder gegoede sfeer. Al bij al gebeurt er weinig. Het is vooral in de belevingswereld van de meisjes dat de veranderingen plaatsvinden. En toch lees je vlot door en wordt je geïnspireerd om verder te lezen, op enkele kleinere stukken na toch.
Het minste wat je kan zeggen van deze roman is dat de auteur de belevingswereld en de psychologie erachter zeer goed heeft verwoord alsook de tijdsgeest en het Italiaanse leven. Je kunt je zo de reacties van de personages in situaties voorstellen, het Italiaanse temperament. Het zuiderse Napels, havenstad en de derde stad van Italië, komt helemaal tot leven.
Als je het boek doorbladert en leest, valt het op dat er veel tekst staat. Heel vaak maakt Ferrante lange zinnen en alinea's. Dat kan overweldigend zijn tijdens het lezen. Aan het begin van het boek heeft ze een personenlijst opgenomen en dat is geen overbodige luxe. Vele families en een wirwar van relaties daartussen, het kan nogal chaotisch zijn. Op tijd en stond moet je daar toch naar teruggrijpen.
De cover is heel erg mooi, eenvoudig en ingetogen. Van deze uitgave toch. Bepaalde Engelstalige uitgaven zijn ronduit lelijk te noemen.
De geniale vriendin is een boek dat ik normaal niet ter hand zou nemen, maar daar heb ik nu toch helemaal geen spijt van. Het is aangebracht door de halfjaarlijkse leesclub in mijn thuisstad. Ik ben zelfs van plan om mettertijd ook de andere delen van de reeks te lezen, reden voor de vierde ster. Zo leest een mens ook eens iets anders. Mooi boek, letterlijk en figuurlijk.
Uitgeverij: Wereldbibliotheek (2013) - 335 blz.
Oorspronkelijke titel: L'amica geniale
Vertaling: Marieke van Laake
Geen opmerkingen:
Een reactie posten