Toen de wereld brak - John Boyne

Gretel Fernsby woont al tientallen jaren in een luxeappartement in Londen. Ze leidt een ogenschijnlijk comfortabel en kalm leven, ondanks haar donkere verleden. Ze spreekt niet over haar ontsnapping uit Duitsland meer dan zeventig jaar geleden. Ze spreekt ook niet over de naoorlogse jaren in Frankrijk met haar moeder. En bovenal spreekt ze niet over haar vader, commandant van het meest beruchte concentratiekamp van de nazi’s, of over het gruwelijke lot dat haar broertje Bruno onderging.

Dan komt er een jong gezin wonen in het appartement onder haar. Gretel sluit aarzelend vriendschap met de negenjarige Henry, hoewel hij herinneringen bij haar oproept die ze juist probeert te vergeten.

***

John Boyne schreef met dit boek het vervolg op zijn bestseller De jongen in de gestreepte pyjama (2006). Dit was hij altijd al van zin en nu bijna twintig jaar later is het dus zo ver. John Boyne is een Iers journalist en auteur, er staan ondertussen al heel wat romans op zijn naam. Literatuur is zijn passie, hij studeerde Engelse literatuur en volgde een cursus creative writing in Norwich waar hij de Curtis Brown prijs won. Hij is regelmatig jurylid voor literaire prijzen en schrijft zelf ook boekrecensies.

Veel van zijn boeken spelen zich ergens in het verleden af en de beide Wereldoorlogen spelen regelmatig een kleinere of een grotere rol hierin. In dit boek hanteert hij zeer chronologisch twee verhaallijnen, eentje in het heden en dan eentje dat start net na de tweede Wereldoorlog. Ze wisselen elkaar netjes af en zijn dus gemakkelijk te volgen. 

In de eerste verhaallijn is Gretel met haar moeder gevlucht uit Duitsland en moet ze proberen te overleven in een voor Duitsers vijandige maatschappij. Niet simpel dus en dat ervaren ze zeker aan den lijve. Een verhaal dus over de situatie onmiddellijk na de Wereldoorlog.

In 2022 is Gretel een kranige weduwe van 92 jaar die helemaal niet op haar mondje is gevallen. Ook al was ze zoals ze zelf zegt een niet zo goede moeder voor haar zoon, toch heeft ze in het boek heel erg veel empathie, onder andere voor de nieuwe buurjongen die dan nog exact de leeftijd heeft van haar broertje toen hij overleed en wat verteld is in het boek De jongen in de gestreepte pyjama.

Beide verhaallijnen wisselen elkaar dus netjes af maar het zouden vanzelf twee aparte boeken kunnen zijn. Deze opbouw zorgt ervoor dat de lezer slechts een glimp krijgt van de gebeurtenissen aangezien ze bijna volledig apart staan. Je voelt ook weinig tot geen betrokkenheid tot het verhaal, ook al omdat het vrij korte hoofdstukken zijn en er dus veel geswitcht wordt.

Het hedendaagse verhaal bleek ook een stuk boeiender maar door die opbouw bleef dit verhaal toch ondermaats, een andere opbouw zou veel interessanter geweest zijn, bijvoorbeeld zonder de andere verhaallijn en met terugblikken op het verleden. Inhoudelijk had het ook veel beter uitgewerkt kunnen worden. Op zich waren het fascinerende personages maar ze werden slecht uitgediept waardoor het verhaal vlak bleef. Weinig verrassende elementen en diegenen die er dan wel waren, kwamen slecht uit de verf. Het einde werd verondersteld verrassend te zijn maar naar deze clou was helemaal niet gewerkt doorheen het verhaal en was teleurstellend. Er komen ook nog wat andere thema's aan bod maar zoals gezegd raakt het de lezer niet door de slechte uitwerking.

De auteur kan wel goed schrijven maar dit boek bleef dus wat betreft verhaallijn en uitwerking toch ondermaats. Het leest echter wel vlotjes en vervelen doet het nu ook weer niet. Een gemiste kans.

Eerder: De jongen in de gestreepte pyjama, De witte veer

Uitgeverij: Meulenhoff (2022) - 410 blz.

Oorspronkelijke titel: All the Broken Places

Vertaling: Anke Frerichs en Ton Heuvelmans

De Wim Hof methode - Wim Hof

Overstijg jezelf met The Iceman Wim Hof

In zijn pakkende en gepassioneerde stijl vertelt Wim zijn verhaal en legt hij zijn methode uit, met aandacht voor:

ADEM - Verander de biochemie in je lichaam, train je focus en laad jezelf helemaal op.

KOU - Versterk je cardiovasculaire systeem en activeer de onaangeboorde kracht van je lichaam door veilige, gecontroleerde, schokvrije oefeningen in de kou.

MINDSET - Verhoog je wilskracht en vergroot je innerlijke helderheid, zintuiglijk bewustzijn en aangeboren levensvreugde?.

SPIRITUEEL ONTWAKEN - Ervaar hoe ademhaling, kou en mindset je de schoonheid van je ziel laten zien.

WETENSCHAP - De voordelen van deze methode, die inmiddels door miljoenen mensen wordt beoefend, zijn bevestigd door acht universitaire onderzoeken.

Als je de grenzen van je mogelijkheden wilt verkennen en jezelf wilt overstijgen, dan is de Wim Hof-methode iets voor jou. Of je nu jong, oud, ziek of gezond bent!

"Deze methode is heel eenvoudig, zeer toegankelijk en wordt door de wetenschap onderschreven. Iedereen kan het, en er is niks dogmatisch aan. Er is alleen maar acceptatie. Alleen maar vrijheid." (Wim Hof)

Wim Hof is bekend onder de naam 'The Iceman' en is een levende legende door zijn verbazingwekkende prestaties met betrekking tot blootstelling aan kou. Zo heeft hij onder andere in korte broek de Kilimanjaro beklommen, blootvoets een halve marathon boven de poolcirkel gelopen en meer dan 112 minuten in een container met ijsblokjes gestaan. Hij is er trouwens van overtuigd dat iedereen dit potentieel kan aanboren zonder eerst tientallen jaren te moeten investeren in studie, reizen en gevaarlijke stunts, zoals hij heeft gedaan. En hij deelt dus zijn ontdekkingen met de rest van de wereld en wil iedereen laten kennismaken met zijn methode, de Wim Hof-methode (WHM): een natuurlijke weg naar een optimale staat van lichaam en geest. Ondertussen onderwijst hij zijn methode overal ter wereld. Op zijn website wimhofmethod.com vind je alle informatie.

Wim Hof mag dan wel bekend zijn om zijn stunts en extreme prestaties, een man van de actie zeg maar zoals de titel van een hoofdstuk in dit boek - Haal gewoon adem, verdorie! - maar hij komt ook over als een spiritueel man en je merkt dat hij heel erg belezen is en nadenkt. Zo nu en dan haalt hij wetenschappers en hun boeken aan en lap, je hebt ze weer genoteerd.

Vanuit zijn levensloop vertelt hij zijn verhaal en hoe hij tot zijn methode gekomen is, je begrijpt dat het niet zomaar uit het niets is komen vallen, het is een volledig doorleefde methode en daarom dat hij ze ook zo overtuigend kan brengen, het kan niet anders dan dat je geïnspireerd raakt en zelf wil ervaren. Maar hij vertelt het verhaal ook aan de hand van ervaringen van anderen waardoor hij er steeds meer van overtuigd raakte dat deze weg velen zou kunnen helpen om een gezond en inspirerend leven te leiden. Sterk is dat hij door eigen kracht en wil de controle over zijn lichaam neemt. Zo genereert hij zelf de warmte die nodig is om in extreem koude temperaturen niet alleen te overleven maar ook te leven, verbonden met zijn innerlijke kracht. Dat de kracht van de geest sterk is, heel sterk, daar is hij het levende bewijs van, en ondertussen velen met hem.

Hof heeft een missie en deze wil hij zoveel en zover mogelijk uitdragen en daartoe probeerde hij in de aandacht te komen en dan vooral om de wetenschap achter zich te krijgen, zodat ze zouden onderzoeken hoe het in elkaar zit en het bewijzen. Ondertussen is er al heel wat onderzoek verricht die wijst op de kracht van zijn methode.

De Wim Hof methode is een heel erg inspirerend boek met een spirituele achtergrond, een boek met een missie. Ondergetekende is alleszins nog méér gemotiveerd geraakt om de ademhalingsoefeningen goed uit te voeren en ondertussen zijn de koude douches ook een onderdeel van de dagelijkse routine geworden. En ik kan niet anders zeggen dan dat het heel erg weldadig is en gewoonweg heel gezond voelt. Proberen zou ik zeggen.

Eerder las ik ook het boek Koud kunstje dat geschreven werd door Wim Hof en Koen de Jong, dit boek staat echter niet vermeld in deze blog.

Uitgeverij: Kosmos Uitgevers (2020) - 256 blz.

Oorspronkelijke titel: The Wim Hof Method

Vertaling: Jörgen van Drunen

Kwaad bloed - Tine Bergen

Leuven, donderdagavond. Zeven studenten zitten opgesloten in de gemeenschappelijke keuken van hun kot. Zes leven. De zevende, Vinz, is dood. Zijn beste vriend Serge heeft gezworen dat iedereen pas naar buiten mag als de moordenaar zichzelf bekend heeft gemaakt.

Vinz was altijd in voor een feestje of een uitdaging. Hij was ook heel impulsief en bijgelovig. En hij heeft een bijzonder (invloed)rijke grootvader die zijn enige kleinzoon altijd de hand boven het hoofd houdt.

Naarmate de nacht vordert en de sfeer grimmiger wordt, worden steeds meer roddels, beschuldigingen en geheimen op tafel gelegd. Iedereen heeft goede redenen om Vinz te vermoorden. Maar wie heeft de beste redenen? Of wie vond dat hij reden genoeg had? Want misschien was Vinz wel vooral goed in het zetten van kwaad bloed. En ook kwaad bloed kruipt waar het niet gaan kan.

**

Tine Bergen studeerde Germaanse talen en antropologie, werkt als journalist en is sinds 2006 ook auteur van boeken voor kinderen en adolescenten en fictie en non-fictie voor volwassenen, enkele van haar thrillers werden genomineerd voor thrillerprijzen. Kwaad bloed is haar vierde psychologische thriller voor volwassenen.

Zeven studenten dus samen in een afgesloten kamer waarvan er eentje dood is, Vinz. Daarnaast hebben we dan nog Serge, Jona, Emi, Lily-Rose, Clara en Agathe. Het boek start met een proloog waarin Vinz nog leeft en waarin het gaat over de vraag wie je zou bellen als je een lijk op de grond had liggen. Daarna volgen over het algemeen redelijk korte hoofdstukken waarin telkens één van de kotgenoten voornamelijk aan het woord komt en deze naam is dan vetgedrukt, originele benadering van een hoofdstukaanduiding ook al had dit zeker geen meerwaarde.

Vinz is dus dood en Serge denkt onmiddellijk aan moord en wil weten wie van hen de moordenaar is en daartoe doet hij de deur van de keuken waar ze zich allemaal bevinden op slot. Rare situatie, de meesten willen de politie of ziekenwagen bellen maar Serge houdt dit faliekant tegen door hun daar op te sluiten, er is immers geen bereik in dit deel van het gebouw. Moord zegt Serge dus, maar dat lijkt voor de andere studenten toch niet zo evident als Serge dat lijkt te vinden. Maar uiteindelijk lijkt het echter voornamelijk de lezer te zijn die hier grote vraagtekens bij zet wat het verhaal ineens absurd maakt. Het is immers maar de vraag of het moord is of een ongeluk of zelfs iets anders.

Doorheen het boek leer je de verschillende bewoners kennen en zijn er ook enkele terugblikken op eerdere situaties tussen de studenten. De nadruk ligt echter toch voornamelijk op de acute situatie op deze bewuste dag en dat zorgt voor veel herhaling in het boek. Serge blijkt het haantje te zijn en de rest moet maar luisteren als kippetjes en blijven dit doorheen heel het boek doen. Dit is ook al zo een bizarre situatie die je je absoluut niet kunt voorstellen.

Zowel de situatie als de herhalingen en de personages zorgden er al snel voor dat ik mij begon te ergeren en er leek maar geen verandering in te komen, er zat ook weinig voortgang in het verhaal. Meermaals heb ik getwijfeld of ik wel verder zou lezen. Uiteindelijk heb ik dit wel gedaan maar ik kan niet zeggen dat ik van mening ben veranderd. Er kwam op den duur wel een en ander aan het licht waardoor de situatie betekenis kreeg, of toch een klein beetje, maar dat was niet voldoende om me betrokken te voelen in het verhaal. Het verhaal klonk over het algemeen ongeloofwaardig. Bergen brengt enkele thema's naar voor met betrekking tot het studentenleven maar dat is het dan ook, er is niet gefocust op een thema en daardoor mist het verhaal een basis.

Kwaad bloed komt helemaal niet uit de verf als psychologische thriller. De herhalingen, irritante personages en een mindere plot zorgen daarvoor en er is dan ook nog eens zo goed als geen spanningsopbouw. Een tegenvaller na haar vorige boeken want Tine Bergen kan echt wel schrijven, haar woord- en taalgebruik is immers fenomenaal goed en absoluut te waarderen.

Eerder: Gaijin, Crème Brûlée, Koekoeksjong, Vissen praten niet, Zullen we het liefde noemen?

Uitgeverij: Vrijdag (2023) - 288 blz.

Vrije val - Pierre Lemaitre

Als je droombaan een nachtmerrie wordt

De 57-jarige Alain Delambre, voormalig HR-manager, is al jaren werkloos. Voor een hongerloontje sorteert hij dozen in een fabriek. Tot er een functie voorbijkomt die perfect bij hem past: HR-assistent. Hij wordt uitgenodigd voor een gesprek.

De ultieme beproeving blijkt dan nog te moeten komen. Tijdens een gesimuleerde gijzeling worden de kandidaten getest op hun moed, stressbestendigheid en trouw. Vastbesloten de baan in de wacht te slepen, besluit Alain het spel mee te spelen. Maar hoever is hij als wanhopige werkloze bereid te gaan?

*****

Vijf jaar gelezen las ik dit boek ook al en de mening van Vrije val die ik toen schreef, beaam ik nog steeds. Nu herlas ik dit boek doordat we het gaan bespreken in de plaatselijke leesclub en ik moet bekennen, het is op mijn aanraden.

Ik ben nog steeds onder de indruk van de zeer goede plot over een actueel thema, verrassende plotwendingen, goede kadering, interessante personages, geweldige schrijfstijl en zeker ook de humoristische manier waarop Lemaitre gesprekken en gedachten weergeeft en de maatschappij raak weet te schetsen. En dan weet hij er ook nog een spannend verhaal van te maken.

Pierre Lemaitre is een vakman en een uitmuntend verteller. Het is dan ook geen verrassing dat hij internationale faam geniet als schrijver van zowel thrillers als romans. In 2013 won hij de Prix Goncourt voor zijn literaire roman Tot ziens daarboven, het eerste deel in de Interbellum-trilogie dat verfilmd werd als Au revoir là-haut. De kleuren van de brand uit 2018 is het tweede deel in deze trilogie en De spiegel van ons verdriet (2020) het derde, deze laatste heb ik trouwens nog tegoed.

Eerder: Vrije val, Drie dagen en levenslang, Irene, Alex, Camille, Rosy, Vals leven, Tot ziens daarboven, De kleuren van de brand

Uitgeverij: Xander Uitgevers (2017) - 381 blz.

Oorspronkelijke titel: Cadres noirs (2010)

Eerder verschenen als: Rollenspel (2011)

Vertaling: Jan Steemers

Perfecte moord - Helen Fields

Hij had zichzelf nog nooit zo hard horen schreeuwen

Bart Campbell weet dat de kans klein is dat hij dit overleeft. Al uren zit hij opgesloten in een container. Hij kan zich niet meer precies herinneren wat er is gebeurd, wel dat hij is gedrogeerd en in Edinburgh is ontvoerd. Zeker is dat hij zich nu op een containerschip bevindt. Wat hij niet weet, is dat hij onderweg is naar Frankrijk, waar hem een gruwelijk lot te wachten staat.

Ava Turner en Luc Callanach werken ieder aan hun eigen zaak, totdat blijkt dat de mensen die naar Frankrijk worden vervoerd, worden geruild tegen mensen die naar Schotland worden gebracht. Er staan levens op het spel en het is aan Luc en Ava om te voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen.

*****

Perfecte moord is de zesde titel in de Perfecte-reeks van Helen Fields en nummer 7 ligt ook al in de winkelrekken en dat vinden we top, het is tot nog toe een hoogst spannende en zeer filmisch geschreven reeks geweest en dat is met dit boek niet anders.

De thema's zijn niet van de minste, handel in organen en vrouwenhandel en -uitbuiting. De thema's zijn in twee aparte verhaallijnen gegoten, het vrouwenhandel verhaal speelt in Schotland en wordt door Ava Turner behandeld en de andere is de zaak van Luc Callanach die nog steeds in Frankrijk vertoeft waar hij voor Interpol werkt als verbindingsofficier. En dan zijn er uiteraard enkele verbindingslijntjes tussen de twee en zijn Ava en Luc genoodzaakt om elkaar op de hoogte te houden wat ze allebei nog wat ongemakkelijk vinden na hun relatieperikelen. Persoonlijke issues spelen dus ook nog mee in dit boek, de rode draad doorheen de reeks. Brigadier Lively, één van de trouwe personages in de serie, krijgt in dit boek een grotere rol in het Schotse onderzoek.

Het is in ieder geval weer zo een verhaal dat je zo snel mogelijk wil lezen, er wordt veelvuldig van perspectief gewisseld en er komen heel wat personages aan het woord. Een goede plotopbouw en verrassende plotwendingen stuwen de lezer doorheen het boek en aan actie mankeert het niet. Spanning verzekert dus.

Wat er allemaal gebeurt in dit boek is hard, Fields schuwt de gewelddadige scènes niet en het is soms op het horrorachtige af. Ze laat daders en ook slachtoffers aan het woord wat het verhaal nog indringender maakt.

En wat absoluut niet te versmaden is, is de verhaal- en schrijfstijl van Fields, ze heeft er echt wel een handje van om gesprekken met humor te brengen waardoor je nog harder aan het verhaal gekluisterd bent.

Perfecte moord is een uitmuntend verhaal in een al even uitmuntende serie, perfect is misschien het woord niet maar het leesplezier ligt toch enorm hoog en we kunnen uitkijken naar nog een Perfect-boek.

Eerder: Perfecte resten, Perfecte prooi, Perfecte dood, Perfecte stilte, Perfecte misdaad

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2022) - 410 blz.

Oorspronkelijke titel: Perfect Kill

Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk

Schaduw - Ben Kegels

De familie Zukic oogt voor de buitenwereld als het perfecte gezin. Ivan Zukic runt een succesvol bedrijf, zijn vrouw Claire is een knappe, toegewijde huismoeder en hun kinderen doen het alle drie uitstekend op school. Maar achter die façade van uiterlijk succes kampt Claire al enkele jaren met psychische problemen. Problemen die met de dag erger lijken te worden en als een sluipend gif langzamerhand de andere gezinsleden infecteren. Als Claire ook nog eens merkt dat er nacht na nacht een donkere schaduw rondom hun huis sluipt, dreigt de situatie helemaal uit de hand te lopen.

****

Ben Kegels heeft met Schaduw zijn tweede thriller afgeleverd en het is er weer eentje dat er mag zijn. Hij woont in Puurs-Sints-Amands dat zich in de Belgische provincie Antwerpen situeert en het is ook in deze streek dat het verhaal zich afspeelt, match op eigen terrein dus en een dik pluspunt voor het realiteitsgehalte in het boek.

Ook wat er zich afspeelt in het boek beantwoordt hieraan, een kleine zelfstandige en een onaangekondigde controle van de arbeidsinspectie op zijn bouwbedrijf, pestgedrag op school, stalking en dan nog een huwelijk dat dreigt te stranden. Het gezin telt vijf leden en ze komen allemaal aan bod in korte stukken en heel afwisselend. Kegels heeft er mooie en intrigerende verhalen rond gebouwd, in het begin begrijp je niet goed wat het er allemaal komt bij doen maar het wordt wel duidelijk, alles wat verteld wordt, heeft een functie in het boek.

Het mag duidelijk zijn dat het boek een heel goede opbouw heeft, wat trager en vrijblijvender in het begin maar interessant en dan merk je langzaam maar zeker dat er iets te gebeuren staat en dit voor zowat alle gezinsleden. De spanning bouwt zich gestaag en onderhuids op. Er vinden dingen plaats die soms wel voorspelbaar zijn maar toch zijn er ook enkele verrassende plotwendingen. We kunnen er niet veel over zeggen kwestie van de plot niet te verklappen, het is aan de lezers om dit te ontdekken. Wat wel een minpuntje is, is dat de auteur alles wat er gebeurt, zou kunnen gebeuren of gedacht wordt expliciet vertelt, het was interessanter geweest als hij de lezer meer in het ongewisse had gelaten zodat hij zelf zijn bedenkingen of conclusies kon trekken.

Net zoals in Jeugdzonden was ik ook nu sterk onder de indruk van het verhalend talent van Ben Kegels. Dit geldt niet alleen voor zijn zeer goede plotopbouw en zijn personages maar zeker ook voor zijn taal- en woordgebruik, het is een ware verademing om zulk een talent te ontdekken bij een Vlaamse schrijver, het verhoogt het leesplezier echt wel flink. Daarnaast kwam hij zelfs af en toe humorvol uit de hoek, en ja, dan ben ik verkocht. Een dik pluspunt!

Schaduw is absoluut een goed boek, het heeft een zeer goede opbouw, bevat onderhuidse spanning, er komen interessante thema's aan bod en Kegels hanteert een excellent taalgebruik mét humor. Ik heb begrepen dat hij een derde boek in petto heeft en dat valt alleen maar toe te juichen.

Eerder: Jeugdzonden

Uitgeverij: Ambiorix (2022) - 316 blz.

De meeste mensen deugen - Rutger Bregman

 

Een nieuwe geschiedenis van de mens

De mens is een beest, zeiden de koningen. Een zondaar, zeiden de priesters. Een egoïst, zeiden de boekhouders. Al eeuwen is de westerse cultuur doordrongen van het geloof in de verdorvenheid van de mens.

Maar wat als we het al die tijd mis hadden?

In dit boek verweeft Rutger Bregman de jongste inzichten uit de psychologie, de economie, de biologie en de archeologie. Hij neemt ons mee op een reis door de geschiedenis en geeft nieuwe antwoorden op oude vragen. Waarom veroverde juist onze soort de aarde? Hoe verklaren we onze grootste misdaden? En zijn we diep vanbinnen geneigd tot het kwade of het goede?

Adembenemend, weids en revolutionair - De meeste mensen deugen herschrijft niet alleen de geschiedenis, maar werpt ook nieuw licht op onze toekomst.

Rutger Bregman is een Nederlandse geschiedkundige en journalist voor o.a de Volkskrant en De Correspondent. Hij is bij het bredere publiek vooral bekend als schrijver over onderwerpen als filosofie, geschiedenis en economie. Zijn derde boek en bestseller Gratis geld voor iedereen uit 2014 waarin hij pleit voor een basisinkomen of liever burgerdividend, kreeg wereldwijde aandacht en werd vertaald in 32 talen. Met titels als deze en bijvoorbeeld ook Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers is duidelijk dat hij andere ideeën heeft dan de gangbare en dat hij zowel lof als kritiek krijgt.

Het is een heel erg omvattend boek, hij gebruikt allerlei disciplines om zijn verhaal te vertellen en om dé grote vraag van dit boek te beantwoorden: Is de mens van nature goed of slecht? Bregman heeft duidelijk een zeer brede interesse en het boek is een ware zoektocht geworden doorheen allerlei studies, wat er verschijnt in de media en gesprekken met onder andere journalisten en wetenschappers. Doorheen heel het boek wordt duidelijk dat hij geen hoge pet op heeft van wat er als waarheid wordt gepresenteerd in de media. Nieuwsmedia worden geregeerd door wat lezers willen lezen en dat is vaak of zelfs bijna uitsluitend het schokkende en sensationele. Hij probeert de waarheid te achterhalen over allerlei historische gebeurtenissen zoals ze gepresenteerd worden aan het zowel wetenschappelijke als bredere publiek. Het bleek voor hem ook een zoektocht met voortschrijdende inzichten.

Wat het boek ook zo boeiend maakt, is dat hij gebruikmaakt van allerlei tot de verbeeldingsprekende gebeurtenissen waar je al dan niet al van gehoord hebt. Het is niet moeilijk om aan zijn lippen te hangen, of aan zijn geschreven woorden dan in dit geval. Je komt alleszins tot de vaststelling, als je dat al niet was, dat de waarheid niet altijd of niet volledig te lezen of te horen is of dat het soms zelfs ronduit leugens zijn. Er spelen vele persoonlijke, maatschappelijke en andere mechanismen mee die het geschrevene kleuren.

De meeste mensen deugen is een spraakmakend boek maar vooral ook een hoopgevend boek, er straalt een grote positiviteit vanaf en een vol geloof in goedheid. Het is ook een heel erg interessant boek en je kan niet anders dan geboeid zijn door de verschillende onderwerpen en gebeurtenissen die hij beschrijft en uitspit. En dan is het ook nog eens zeer vlot geschreven, je aandacht kan gewoon niet verslappen. Dikke aanrader dit boek!

Uitgeverij: De Correspondent (2019) - 476 blz. (477-521 Bronnenlijst)