Stille wateren - Viveca Sten

Buiten het seizoen is het rustig op Sandhamm, het idyllisch vakantie-eilandje vlak voor de kust van Stockholm. Eigenlijk wonen er slechts 120 mensen, maar als de midzomernacht dichterbij komt, loopt het vol met duizenden vakantiegangers en zeilers, die maar één ding willen: in alle rust genieten van de zon en de zee.

Maar op een hete ochtend in juli spoelt het lijk van een man aan, gewikkeld in een vissersnet. Een week later wordt er op het eiland een vermoorde vrouw gevonden. Aanwijzingen zijn er bijna niet. De spanning bij de bevolking wordt opgevoerd. Is er een verband tussen de twee slachtoffers? Zal er nog een moord gepleegd worden? Welke geheimen liggen er verborgen op dit kleine eiland?

***

Viveca Sten heeft met Stille wateren gewoon een goede speurdersthriller afgeleverd, goed voor enkele uurtjes leesplezier maar ook niet meer, ik heb toch wel enkele bedenkingen.

Wat me eerst en vooral opviel, was dat alles, onderzoek en emoties in het lang en het breed staan beschreven, alsof de lezer zelf niet kan denken. Dit boek is het begin van een serie rond dezelfde personages en dan is enige duiding natuurlijk wel aangewezen, maar hier haalt het absoluut de spanning uit het verhaal. Daarnaast ook nog veel couleur locale en het was herhalingen troef.

Het boek las wel heel vlot, met dank aan de eenvoudige taal en simpelheid van het verhaal. Dit is niet echt een positieve noot, het haalde weerom de vaart uit het verhaal. Slechts aan het einde was er sprake van enige spanning.

Psychologische klonk het ook redelijk ongeloofwaardig, de personages werden eenduidig en rechtlijnig, zwart-wit geschetst, verandering of compromis zijn niet aan de orde. En ook hierin veel herhaling, maar het waren wel sympathieke personages, sommigen toch.

Stille wateren is al bij al toch een goede debuutroman, het verhaal was simpel maar wel goed. Viveca Sten heeft zeker potentieel.

Uitgeverij: Querido (2011) - 395 blz.

Oorspronkelijke titel: de lugnaste vatten - Vertaling: Tineke Jorissen-Wedzinga

Vingervlug - Sarah Waters

Weeskind Sue Trindler is als baby achtergelaten bij mevrouw Sucksby, die haar met ongewoon veel tederheid opvoedt. Meneer Ibbs, Sue's stiefvader, verdient de kost met het helen van gestolen goederen. Het huis waarin Sue opgroeit is een thuishaven en toevluchtsoord voor zakkenrollers en andere kruimeldieven.

Wanneer de charmant ogende oplichter Richard Rivers, beter bekend als Gentleman, een duivels plan opstelt en Sue daarin betrekt, verandert haar leven voorgoed. Sue's aandeel in het plan bestaat eruit het dienstmeisje te worden van Maud Lilly, een naïef rijkeluismeisje dat samen met haar oom in een groot landhuis woont. Ze moet Gentleman helpen Maud te verleiden. Als dat lukt, krijgt Sue drieduizend pond van de enorme erfenis die Maud ontvangt als ze in het huwelijk treedt. Zodra de erfenis is veiliggesteld, wil Gentleman Maud laten opsluiten in een gekkenhuis.

Sue gaat akkoord met het snode plan, maar algauw krijgt ze medelijden met Maud en raakt innig bevriend met haar. Totdat het ware plan van Gentleman duidelijk wordt, dat het begin is van een duizelingwekkende reeks verwikkelingen, waarin de lezer voortduren op het verkeerde been wordt gezet.

***

Om dit boek te lezen had ik me laten verleiden door de lovende woorden op internet en het citaat op de achterflap dat belooft dat dit een spannende thriller wordt. Mis poes. Geen thriller. Wel een historische roman die de lezer meevoert naar de Londense onderwereld van de negentiende eeuw, vol verraad, bedrog en opportunisme, en dit citaat klopt.

Als roman is dit een zeer goed boek, het leest als een trein en het is toch eens wat anders om over het half negentiende-eeuwse Londen te lezen. Ook al is het een dik boek en gebeurt er niet zo gek veel in verhouding. Waters heeft dit zeer goed gedaan, je waande je echt in de straten van het vervuilde Londen van in den tijd.

Af en toe is het wel spannend. De auteur slaagt er in om je aandacht vast te houden en ze is er zelfs in geslaagd om me met open mond achter te laten bij het einde van het eerste deel. Zeer verrassende wending.

Ook interessant is het deel dat zich afspeelt in een psychiatrische instelling.

Als thriller is dit boek dus niet veel soeps en zelfs wat saai, het krijgt twee sterren daarvoor. Als historische roman is het echter wel een aanrader en vier sterren waart, voor de liefhebbers dus. Een gemiddelde van drie sterren.

Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar (2003) - 557 blz.
Oorspronkelijke titel: Fingersmith - Vertaling: Marion Op den Camp

Steenbloed - Johan Theorin

Door de kalksteen op het Zweedse eiland Öland loopt een donkerrode lijn, die ook wel 'de bloedlaag' wordt genoemd en volgens de legende versteend bloed zou zijn. Hoewel Per Mörner het verhaal kent, besluit hij in het voorjaar met zijn kinderen bij de steengroeve te gaan wonen. Na een brandstichting waaraan hij ternauwernood is ontsnapt, trekt ook zijn vader Jerry bij hen in. Toch kan Per niet voorkomen dat Jerry voor zijn eigen deur vermoord wordt. Jerry leek de moordenaar te kennen en bovendien was deze niet te beroerd om in het openbaar toe te slaan. Wat is er werkelijk gaande? 

****

Steenbloed is het lente boek in de vier seizoenen reeks van Johan Theorin. Het is niet zo spannend als zijn twee vorige boeken van herfst en winter en toch is het een boek dat je met veel plezier ter hand neemt.

Het boek start met een korte proloog, die aangeeft dat we hier met een misdaad te maken hebben. Het zou anders niet duidelijk zijn, het lijkt toch meer een roman te zijn ditmaal. En zoals in zijn andere boeken heeft hij er een 'ander' element in verwerkt, de folkloristische elfen en trollen zijn nu de rode draad. De auteur heeft dit zo goed verhaald, dat je er bijna in zou geloven.

Het misdaad verhaal komt echter niet zo goed uit de verf. Pas dik halverwege start Per zelf een onderzoek op naar zijn vader en diens vroegere partner. Het lijkt er zo maar een beetje bij gesleurd te zijn, alhoewel het onderzoek op zich wel goed is en volgens de regels van de kunst.

Het boek vormt daardoor geen geheel, het lijken eerder allemaal losse verhaaltjes naast elkaar te zijn. De enige band is dat het zich allemaal afspeelt op het eiland Öland.

Maar het meest interessante aan dit boek en zijn grote kracht, zijn toch de verschillende personages, ieder met hun eigen besognes. Theorin heeft ze als zeer levensechte mensen neergezet en je bent er onmiddellijk mee begaan.

Als thriller is dit boek niet zo geslaagd, maar Johan Theorin heeft wel een zeer vlotte en boeiende roman neergepend.

Eerder: Schemeruur, Nachtstorm

Uitgeverij: De Geus (2011) - 440 blz.
Oorspronkelijke titel: Blodläge
Vertaling: Wendy Prins

Machtsspel - Katarina Wennstam

Acteur Jack Rappe wordt geroemd om de mooie vrouwen die hem omringen en die alles doen wat hij van ze verlangt. Dat ze niet altijd mee willen werken, hoort nu eenmaal bij het spelletje. Wanneer hij zwaargewond wordt gevonden bij zijn appartement, is dat groot nieuws voor alle roddelbladen. Officier van Justitie Madeleine Edwards leidt het onderzoek naar de dader, en komt al gauw op het spoor van de jonge actrice Emma Wahl. Ze heeft net haar eerste filmrol gespeeld, waarbij ze geprezen werd om de levensechte verkrachtingsscène.

**

Dit boek is een mengelmoes, er is geen strak label op te plakken. Een thriller? Nee, geen spanning, geen lijk maar wel een toegetakeld lichaam, dader gekend, geen zoektocht behalve in het eerste deel waar een poging wordt gedaan. Een roman? Gedeeltelijk, het tweede deel leest zelfs bijna als een streekroman maar dan geen romantische, want de rode draad is geweld tegen vrouwen. 

En dan is er het derde deel van het boek dat volledig over de rechtszaak gaat en dat het beste of alleszins het interessantste deel is, alhoewel hier aan de geloofwaardigheid wordt geknabbeld. De openbare aanklager die toch als zeer competent wordt beschreven, begaat hier enige flaters, ze wordt net een keer teveel verrast door de akties van de verdediging.

Het verhaal zelf valt verder wat magertjes uit. Er gebeuren geen verrassende dingen en alles draait rond één thema, verkrachting. En zoals gezegd is er een totaal gebrek aan spanning. Het verhaal begint trouwens ook met de avond van de misdaad en in het tweede deel flits je terug naar de aanloop tot deze misdaad. Als er al sprake was van enige spanning in het eerste deel, werd het daardoor teniet gedaan.

Een leuk gegeven in dit derde boek van Wennstam is dat je terug personages ontmoet uit haar twee vorige boeken.  Maar uiteindelijk is er niet veel karakter duiding, de verschillende personages blijven wat vaag, uiteraard op de twee hoofdpersonages Jack Rappe en Emma Wahl na, die zijn psychologisch weer wel zeer goed neergezet.

Het is geen boek voor liefhebbers van thrillers, detectives of spannende verhalen. Het moet wel gezegd dat het een boek is dat heel vlot leest, maar dan ook heel vlot. Ik dacht drie sterren te geven, daarvoor, maar als ik men bedenkingen zo overzie, kan ik dit toch niet rechtvaardigen. Twee sterren dus, geen aanrader maar toch een leuk boek.

Eerder: Besmet, Koekoeksjong

Uitgeverij: De Bezige Bij (2011) - 361 blz.
Oorspronkelijke titel: Alfahannen - Vertaling: Anna Ruighaver

De geboorte van een wees - Maaike Gerritsen

Marieke heeft een man, kinderen, een leuke baan en ze verhuist naar een koophuis dat naar haar smaak wordt verbouwd. Maar juist nu speelt de plotselinge dood van haar vader een grote rol en het besef dat ze, nu haar moeder ongeneeslijk ziek is, binnenkort wees zal zijn treft haar als een mokerslag. Doordat ze ineens zowel voor haar kinderen als voor haar moeder moet zorgen, en ze gedwongen afscheid moet nemen van haar rol als kind, raakt Marieke in een identiteitscrisis. Een ontroerende zoektocht naar de geheimen uit het verleden volgt, met een verrassende ontknoping.

***

De geboorte van een wees is een ontroerend, hartverwarmend én humoristisch verhaal geworden. Velen denken bij 'de geboorte' letterlijk aan het 'begin van het leven' maar zo is het hier niet bedoeld. Wees word je met het overlijden van je laatste ouder, een ingrijpende gebeurtenis in het leven van een mens en ook de reden dat ik per se dit boek wou lezen.

De opbouw van het boek is niet gemakkelijk, Gerritsen springt vaak en onverwachts heen en weer tussen verschillende tijdzones en ze is niet altijd even expliciet. Het geeft het boek wel een zeker cachet en maakt het boeiend.

Marieke is zeker ook een herkenbaar personage, ze heeft het niet gemakkelijk maar toch overheerst het positieve. Het is geen melig boek geworden vol zelfbeklag en zelfmedelijden maar het is integendeel een hoopvol verhaal. En ook al is het verhaal dus op sommige punten zeer herkenbaar, toch is het maar 'een' verhaal, wees worden is zeer persoonlijk en ieder met zijn eigen instelling zal het op zijn manier ervaren. Maar soms word je dan toch gegrepen en doet het je terug denken aan je eigen ervaringen. Het doet absoluut deugd om eens een 'ander' verhaal te lezen.

Verder is het boek vlot geschreven en het leest goed, op de verwarring in chronologie na, en het is humoristisch.

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2011) - 267 blz.

Tegenwerking - Harlan Coben

Aan tennis verdient sportagent Myron Bolitar een goede boterham. Tot zijn vrouwelijke ster, Valerie Simpson, op klaarlichte dag wordt vermoord, met een van haar mannelijke tegenspelers als belangrijkste verdachte. Myrons naspeuringen leiden hem naar een oude moordzaak, de maffia, een corrupte senator, een jaloerse moeder en iemand die vastbesloten is zijn zoektocht te verhinderen...

***

Tegenwerking is het tweede deel in de Myron Bolitar serie en verscheen reeds in 1996 maar is nu pas vertaald.

Het is duidelijk te merken dat deze boeken ouder zijn, enerzijds omwille van het feit dat de huidige technologische vernieuwingen hierin nog niet te vinden zijn (Myron werkt in zijn praktijk nog met een rolodex, niet meer voor te stellen nu) en anderzijds hebben zijn verhalen nog niet die intensiteit en spanning van zijn latere werk. Harlan Coben is er duidelijk op vooruit gegaan.

Dit boek was een goed tussendoortje, Coben heeft een swingende schrijfstijl en interessante personages, je hoeft je niet te vervelen en dan is er nog zijn humor, heel leuk en zeer grappig. Het gevolg was echter wel dat zijn verhaal niet volledig naar de voorgrond kwam, het verzoop als het ware in lachwekkende situaties, beschrijvingen en allerhande gebeurtenissen en kwam daardoor ook gekunsteld over. Er waren niet veel verrassende plotwendingen te bespeuren, het hele gebeuren was een tikkeltje voorspelbaar en spannend was het ook niet.

Niettemin was het een aangenaam boek en ben je verzekerd van enkele uren leesplezier.

Eerder: Houvast, Eens beloofd, Verloren, Schaduwleven, Verzoeking, Vals spel 

Uitgeverij: De Boekerij (2011) - 335 blz.
Oorspronkelijke titel: Drop Shot - Vertaling: Martin Jansen in de Wal

Blauwe maandag - Nicci French

Frieda Klein is psychoanalytica. Ze leidt een strak georganiseerd leven, dat vooral gericht is op het helpen van anderen. Niet alleen haar patiênten, maar ook haar familie en vrienden kunnen altijd op haar rekenen. De onrust in haar hoofd probeert ze te verdrijven met lange nachtelijke wandelingen door haar geliefde Londen.

Frieda is ervan overtuigd dat wat zich in het hoofd van haar patiënten afspeelt controleerbaar is. Dan vertelt een van haar patiënten dat hij ervan droomt een kind te hebben, met rood haar en sproeten. Kort daarna verdwijnt een jongetje dat aan die omschrijving voldoet en wordt Frieda geconfronteerd met de onbeheersbare werkelijkheid die zij altijd angstvallig buiten de deur heeft weten te houden.

Kan Frieda's kennis van de menselijke geest de recherche helpen bij het vinden van het jongetje? Is er een verband met een ontvoeringszaak van tweeëntwintig jaar daarvoor? En zal de dader worden ontmaskerd?

****

Nicci French is met deze eerste Frieda Klein thriller een andere weg ingeslagen en dat was maar goed ook, er begon toch wat sleet te komen op hun literaire thrillers. Al moet gezegd dat het literaire aspect zich ook hier niet laat loochenen, maar het is een voordeel.

Het was een aangename verrassing deze Blauwe maandag, een boeiend boek en ook al was het in het begin wat van de trage kant, het ontpopt zich tot een zeer, zeer spannend verhaal, af en toe voorspelbaar, maar wel origineel. 

De auteurs hebben de figuur van Frieda Klein goed vormgegeven, het is op en top een vrouw, onafhankelijk, gezellig, ze heeft haar twijfels en stelt zich nog steeds vragen over de ethische aspecten van haar beroep en dan slaagt ze er nog in om anderen zoveel mogelijk te helpen maar dan binnen haar eigen grenzen, een zeer zelfstandige en toch lieve vrouw. Daarnaast hebben de auteurs ook aandacht voor de omgeving rond haar, haar zus en puberende nichtje, haar jonge assistent en therapeut in opleiding en niet te vergeten Josef, de Oekraïense klusser, geen Pool, die de lezer serieus op de lachspieren werkt. Het is een redelijk uitgebreide voorstelling maar aangezien dit boek het eerste in een reeks is, is het zeker geen overbodige luxe, het maakt het verhaal levensecht en menselijk.

Maar er is ook nog een misdaad op te lossen, een ontvoering in dit geval, en het is eens iets anders om een psychoanalytica hiermee aan het werk te zien, en dit samen dan met de rasechte inspecteur Malcom Karlsson. Een vruchtbare samenwerking trouwens en enorm boeiend om te lezen, echt zeer interessant.

Blauwe maandag is een schot in de roos en smaakt absoluut naar meer. Volgens de berichten hebben we nog zeven delen te gaan, okee, laat ze maar komen.
Eerder: Wat te doen als iemand sterft, Medeplichtig

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2011) - 370 blz.
Oorspronkelijke titel: Blue Monday - Vertaling: Irving Pardoen

Zusje - Camilla Läckberg

De winter loopt ten einde in de regio Fjällbacka. Patrik en Erica treffen de laatste voorbereidingen voor hun huwelijk. In Tanumshede, waar Patrik werkt, heerst grote opwinding. Het stadje wordt het decor voor een tv-serie. In de realitysoap Fucking Tanum gaan oud-deelnemers uit series als Big Brother een tijd in het stadje wonen en werken. De plaatselijke politiek en de middenstand zien dit helemaal zitten, ook al zijn de meeste deelnemers aan de serie enigszins beschadigde personen.

Dan wordt Tanumshede opgeschrikt door een dodelijk ongeval. Het lijkt alsof het slachtoffer, Marit Kaspersen, dronken achter het stuur zat en is verongelukt. Alleen: Marit dronk nooit alcohol. Patrik en zijn collega's gaan de zaak onderzoeken. De soap die Tanumshede welvaart en landelijke bekendheid moest brengen, laat diepe sporen na omdat iemand nog oude rekeningen te vereffenen heeft. Lukt het Patrik om de dader te stoppen voordat hij opnieuw toeslaat?

***

Zusje is het vierde boek in de serie met inspecteur Patrik Hëdstrom en schrijfster Erica Falck. Zoals in haar andere boeken staan Erica en haar zus Anna hier in voor de rode draad doorheen de serie en dat is de reden waarom je best de boeken in volgorde leest, maar het is absoluut geen must.

Als je al iets kan zeggen van de boeken van Camilla Läckberg is dat ze heel vlot geschreven zijn en zeer toegankelijk, geen ingewikkelde situaties of nutteloze decorbeschrijvingen. En door die rode draad doorheen al haar boeken te vlechten,  bouwt ze rustpunten in in het verhaal en vermijdt ze dat het saai wordt.

Het verhaal is wel in orde, goed uitgewerkt, redelijk origineel maar het is geen hoogvlieger, je kan gerust zeggen dat je het gewoon wordt haar verhalen. Spannend is het ook niet en de ontknoping is ook nu niet helemaal verrassend. Inhoudelijk is er af en toe ook een misser en psychologisch klopten sommige dingen naar mijn gevoel niet helemaal.

Maar het blijft een goed en vlot lezend boek, tof om de lotgevallen van Patrik en Erica en Anna te volgen, goed verhaal maar niet verrassend, het ligt helemaal in de lijn van de verwachting. Om haar lezers te prikkelen voor haar volgende boek, heeft ze aan het einde reeds het startschot gegeven, sluw!

Eerder: IJsprinses, Predikant, Steenhouwer

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2008) - 369 blz.
Oorspronkelijke titel: Olycksfågeln - Vertaling: Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel   

Doodskus - Peter James

Na een zinderend Nieuwjaarsbal in het Metropole Hotel in Brighton wordt een vrouw bruut verkracht als ze terugkomt op haar hotelkamer. Een week later wordt nog een vrouw aangevallen. Van beide slachtoffers zijn de schoenen gestolen. Inspecteur Roy Grace realiseert zich algauw dat deze zaken opvallend veel gelijkenissen vertonen met een serie onopgeloste zaken uit 1997. De toenmalige dader kreeg de bijnaam 'de Schoenenman' en werd ervan verdacht vijf vrouwen te hebben verkracht alvorens hij een zesde vrouw vermoordde. Het is de vraag of de dader van deze nieuwe misdaden een imitator is, of dat de Schoenenman terug is. Grace zet alles op alles om het leven van het volgende beoogde slachtoffer te redden.

**** 

Peter James blijft toch wel een geweldig schrijver. Zijn verhalen zijn heel goed uitgewerkt, zeer filmisch en spannend, dit boek is geen uitzondering.

De auteur switcht in dit boek tussen twee gelijkaardige onderzoeken met twaalf jaar tussen, in telkens korte hoofdstukjes, het oude staat hierbij in functie van het huidige onderzoek. Het moet gezegd dat het verhaal minutieus uitgewerkt is. Daarvoor heeft Peter James toch wel heel wat personages ten tonele gevoerd en waarvan niet altijd duidelijk is wat ze in het verhaal komen doen. Uiteraard valt dit aan het einde allemaal op zijn plaats. 

Het verhaal en de 'slechterikken' worden in dit boek psychologisch goed geduid, maar ditmaal heeft Peter James dit niet gedaan voor Roy Grace en nog minder voor zijn onderzoeksteam dat een heel pak minder aan bod komt. Het is ook reeds de zesde Roy Grace thriller en in zijn vorige boeken is dit natuurlijk al uitvoerig besproken. Voor nieuwe lezers zal het ook niet echt een probleem zijn, het verhaal staat er zowiezo.

Met Doodskus hebben we dus een vlotte thriller te lezen gekregen met zeer veel vaart en je bent absoluut verzekerd van vele uurtjes leesplezier.

Eerder: Op sterven na dood, Ten dode opgeschreven 

Uitgeverij: De Fontein (2010) - 379 blz.
Oorspronkelijke titel: Dead Like You - Vertaling: Sonja van Wierst en Lia Belt

De leugenaar - Lisa Gardner

Het is een zaak die grote opwinding bij de media teweegbrengt: Sandra Jones, een jonge moeder, blond en mooi, verdwijnt spoorloos uit haar huis in Boston. Ze laat haar vierjarige dochter als enige getuige achter. Haar knappe, mysterieuze echtgenoot Jason wordt direct als hoofdverdachte beschouwd. Maar vanaf het moment dat brigadier D.D. Warren bij de comfortabele bungalow arriveert, voelt ze dat er iets fout zit met het beeld van het normale gezin dat het echtpaar heeft geprobeerd te creëren. Jason lijkt er eerder op uit om zijn dochtertje te isoleren dan dat hij zoekt naar zijn 'geliefde' vrouw. Probeert de perfecte echtgenoot iets te verbergen? En zal de enige getuige het volgende slachtoffer worden van een duivels intelligente moordenaar?

***** 

'Een verbluffende thriller waar je wakker van blijft.' volgens Lee Child en inderdaad, het is zo'n boek waar je kunt induiken en als je het hebt moeten wegleggen, zin hebt om er terug in te beginnen lezen. Het is een wauw boek.

De situatie is nochtans eenvoudig, een verdwenen vrouw, slechts enkele locaties en niet te veel personages. En toch is Lisa Gardner er in geslaagd om een intrigerend en spannend verhaal neer te poten. Het blijft een mysterie en je nieuwsgierigheid wordt voortdurend aangewakkerd, verrassende plotwendingen zijn dan ook standaard in dit boek.

De personages worden ook zeer goed uitgewerkt en hebben over het algemeen een vrij goede zelfkennis. Zeker de toch nog jonge buurjongen die geregistreerd staat als zedendelinquent is zeer maatschappijbewust en relativerend tegen over zichzelf. Dit maakt dat het boek af en toe grappig is. Met dit thema heeft Gardner ook een maatschappelijk probleem aangekaart en het is toch een aanklacht tegen de veralgemening, zedendelinquenten zijn per definitie 'beesten'. Je blik wordt absoluut weer een beetje verruimd.

Een schitterende thriller dus, spannend, psychologisch goed uitgewerkt, verrassend, een boek om U tegen te zeggen.

Eerder: Verdwenen

Uitgeverij: The House of Books (2010) - 379 blz.
Oorspronkelijke titel: The Neighbor - Vertaling: Karina Zegers de Beijl

Het Alfabethuis - Jussi Adler-Olsen

In januari 1944 worden twee Engelse piloten, James en Bryan, tijdens een verkenningsvlucht boven Duitsland neergeschoten. Omdat ze geen uniform dragen, zullen ze als spionnen worden terechtgesteld als zij in handen van de Duitsers vallen.

Maar de twee slagen erin op een trein te springen. Dit blijkt een ziekentransport te zijn dat op de terugweg is van het Oostfront. In de hoop dat ze op een later tijdstip de kans krijgen te vluchten, gooien James en Bryan resoluut twee gewonde soldaten uit de trein en nemen hun plaatsen in ...

Het ziekentransport eindigt in het Alfabethuis, een psychiatrisch ziekenhuis, midden in het vijandige Duitsland. Terwijl buiten de oorlog in volle hevigheid woedt, ontdekken James en Bryan dat zij de identiteit hebben aangenomen van twee hooggeplaatste SS-officieren. Ze beseffen dat ze in hun rol moeten blijven om te overleven. Maar kun je maandenlang een geestesziekte simuleren, zonder daadwerkelijk geestelijk ziek te worden? En zijn zij de enigen in het Alfabethuis die doen alsof? 

***

Jussi Adler-Olsen is in onze contreien doorgebroken met zijn boeken van Serie Q waarvan er tot nog toe vier zijn verschenen. Het Alfabethuis is echter zijn debuutthriller uit 1997.
Op de achterflap is het niet duidelijk, maar dit boek bestaat uit twee delen, het eerste zoals beschreven en dan een tweede deel 28 jaar later in 1972, elk goed voor ongeveer de helft van het boek.
De plot is wel heel origineel, Engelse piloten die de plaats van SS'ers innemen in een psychiatrische instelling en dit nog geloofwaardig laten overkomen ook, het geeft dadelijk eens een andere kijk op Wereldoorlog II. En het was heel interessant om een kijkje achter de schermen van zo'n psychiatrische instelling in die tijd te kunnen nemen. Jussi Adler-Olsen is trouwens opgegroeid in de nabijheid van zo'n krankzinnigengesticht omdat zijn vader psychiater was.
Het Alfabethuis leest overwegend als een roman, slechts her en der en dan nog voornamelijk in het tweede deel, is er sprake van spanning. En ook al is het een origineel, toch heeft het verhaal niet zo veel om het lijf. Zeker in het eerste deel vroeg ik me soms af of dit nu echt alles was wat ik te lezen ging krijgen. Daarna kwam er dan wel wat spanning in en kreeg je eindelijk de neiging om met plezier het boek vast te nemen. Maar dan nog, het bleef een verhaal op afstand, nergens word je gegrepen.
Een goed boek dus en origineel maar Jussi Adler-Olsen heeft met Serie Q duidelijk hogere ogen gegooid.
Eerder: De vrouw in de kooi, De fazantenmoordenaars, De noodkreet in de fles, Dossier 64

Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf (2000) - 432 blz.
Oorspronkelijke titel: Alfabethuset - Vertaling: Erica Weeda

De afrekening - Michael Robotham

Oud-politiecommissaris Vincent Ruiz wordt in Londen door een geslepen dievegge van enkele dierbare bezittingen beroofd. Ontstemd over zijn eigen naïviteit gaat hij naar haar op zoek. Maar als hij haar uiteindelijk vindt, moeten ze samen vluchten voor hun leven. Zij heeft, zonder dat zij het weet, bewijsmateriaal in handen van een internationale miljardenroof. Tegelijkertijd doet journalist Luca Terracini in Bagdad onderzoek naar de enorme sommen geld die uit Irak worden weggesluisd. Zijn Iraaks-Amerikaanse achtergrond maakt het makkelijker voor hem om in de donkerste hoeken van de oorlog te infiltreren. Het onderzoek leidt hem naar Londen, waar hij samen met Vincent Ruiz op het spoor komt van een verdwenen topbankier en een mysterieus 'zwart gat' in enkele bankrekeningen.

De afrekening is een intelligente internationale complotthriller over grootmachten die hun daden verdoezelen en de waarheid naar hun hand zetten.

****

Het is altijd feest een Robotham lezen en hij is in dit boek weer volop gegaan voor de spanning.
Nochtans ging het traag van start, ook al gebeurde er zelfs van in het begin van alles en het was moeilijk te duiden waar het over ging. Maar eenmaal je in het verhaal zat, was er geen houden meer aan. Afwisselend volgen de gebeurtenissen in Bagdad en Londen mekaar in sneltreinvaart op en na een tijdje kan je dan de link leggen tussen de beide verhaallijnen.

Het is wel duidelijk dat spanning primeert in dit boek, de plot is wel goed maar lijkt niet helemaal af. Aan het eind blijf je een beetje met een kater zitten, weliswaar een kleintje, maar toch.

Robotham heeft dus een zeer spannend boek neergepend en het is meegenomen dat hij ook nu weer, soms grappig uit de hoek komt.
Eerder: Gebroken, Vuurvast, Boetedoening 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2011) - 527 blz.

Oorspronkelijke titel: The Wreckage - Vertaling: Joost Mulder

Onschuldig - Scott Turow

Rusty Sabich, hoogste rechter aan het hof van beroep, is 60 jaar geworden. Hij zit in zijn slaapkamer, op de rand van het bed. Op bed ligt zijn overleden vrouw Barbara. Hij zit daar al bijna een etmaal en dan pas bedenkt hij dat hij iemand moet bellen. Hij belt zijn zoon. En hij vertelt hem waarom hij daar zo lang heeft gezeten. Maar hij zegt niets over het meisje...

***

Alhoewel Scott Turow al meer dan twintig jaar schrijft, had ik er nog niet van gehoord, laat staan iets van gelezen. Dit boek is het vervolg van De aanklager waarmee hij in 1987 debuteerde en alhoewel Onschuldig perfect apart te lezen is, heb ik toch het gevoel dat ik beter met zijn eerste boek was begonnen.

Het boek is in twee delen opgebouwd en het eerste deel, dat ongeveer de helft van het boek beslaat, is het voorspel op deel twee, het proces van Rusty. Turow maakt hier gebruik van sprongen in de tijd en hij heeft het de lezer gemakkelijk gemaakt door bovenaan op een tijdslijn duidelijk aan te geven waar we ons bevinden. Hij geeft ook aan vanuit wiens standpunt de verschillende stukken verteld worden en ook dat is handig.

Op die manier krijg je de hele achtergrond voorgeschoteld, detail na detail. De auteur laat werkelijk niets aan het toeval over, echt alles wordt haarfijn uitgelegd met alle nodige verklaringen en een diepe psychologische benadering van alle belangrijkste personages. Ik heb nog niet vaak een boek gelezen dat zo extreem uitgewerkt is.

Een nadeel is dat het boek hierdoor zijn spanningsboog verliest, je verliest de greep op het eigenlijke verhaal. En af en toe valt hij ook in herhaling, misschien wel met een lichte nuance of een meer doorgedreven uitleg, maar toch heb je het gevoel dat je het al eens gelezen hebt.

Het hele verhaal is, in verhouding tot de vertelling zelf, bijna belachelijk eenvoudig. Maar dat is wel okee, het hoeft niet ingewikkeld te zijn om goed te zijn. Wel lastig waren soms de juridische gevolgtrekkingen en standpunten, de auteur is advocaat en het zal wel logisch zijn, maar voor een leek was dit toch wel moeilijk te volgen.

Scott Turow heeft een zeer goed geconstrueerd rechtbank verhaal neergezet met een plot die tot in de puntjes uitgewerkt en psychologisch zeer diepgaand is, dit is meer dan voldoende en Onschuldig is zeker een aanrader.

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2010) - 430 blz.

Oorspronkelijke titel: Innocent - Vertaling: Rob Kuitenbrouwer, Olaf Brenninkmeijer, Bookmakers, J.J. de Wit

De Smaak van venijn - Alan Bradley

Flavia de Luce woont met haar twee zussen en vader op het familielandgoed Buckshaw. Ze is hoogbegaafd en dol op scheikunde, en op misdaad. In het scheikundelab dat van haar overleden moeder is geweest doet ze graag experimenten. Haar gifbrouwsels test ze bij voorkeur op haar twee zussen.

Op een morgen vindt Flavia het lichaam van een man in de moestuin. Voor haar neus blaast hij zijn laatste adem uit. Wie is het? Ze is zo nieuwsgierig dat ze haar eigen onderzoek begint, want de politie wil haar - tot haar verbazing - niets vertellen. Stukje bij beetje ontrafelt Flavia een vreselijk geheim uit haar vaders verleden. Ze gaat zo op in de raadsels en puzzels van haar speurwerk dat ze ook zichzelf in gevaar brengt, maar dat snapt ze pas wanneer het al veel te laat is.

**

Dit is nu toch wel een speciaal boek. Op de achterflap is het niet duidelijk maar Flavia is nog maar elf jaar en daarmee is het eerder een jeugdboek. Flavia is een heel charmant persoontje maar ze leeft duidelijk in haar eigen wereldje en op oudere leeftijd zou ik me haar kunnen voorstellen als een excentrieke dame. Haar passie voor scheikunde loopt zelfs op haar jonge leeftijd al zeer de spuigaten uit, het maakt het verhaal wel amusant. Flavia is gewoon een tof personage en het is leuk om wat scheikunde te krijgen tussendoor.
Dan is er het speurdersverhaal, Flavia gaat op onderzoek uit maar omdat ze zo jong is, neem je dit niet zo serieus. Het verhaal klopt nochtans en zit goed in elkaar, eigenlijk heel knap gedaan van de auteur. Maar het komt dus niet over als een boeiend moordonderzoek. Op de kaft staat wel dat het een roman is en zo is hij inderdaad ook beter te lezen. En net als Flavia is het ook gewoon een tof verhaal, niet meer maar ook niet minder.
Het is een aangenaam boekje, en ik onthoud hier vooral het hoofdpersonage, Flavia de Luce, eigenzinnig en op haar eigen manier boeiend.

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2010) - 364 blz.
Oorspronkelijke titel: The Sweetness at the Bottom of the Pie - Vertaling: Ineke van Bronswijk

Het andere kind - Charlotte Link

In het Noord-Engelse kustplaatsje Scarborough wordt het lijk van een studente aangetroffen. Ze is op gruwelijke wijze vermoord. De politie tast volledig in het duister. Maanden later vindt er een tweede moord plaats. De ambitieuze politievrouw Valerie Almond bijt zich in de zaak vast en probeert een verband tussen de moorden te vinden. Haar enige aanknopingspunt is een ruzie binnen de familie van het tweede slachtoffer. Een ruzie die terugvoert naar het verre verleden. Tot en met een verschrikkelijke ontdekking op een koude decemberdag en de geheimzinnige verdwijning van een kind in de Tweede Wereldoorlog. Langzamerhand beseft Valerie Almond dat een krankzinnige dader zijn wraakzucht nog steeds niet heeft gestild...

***

Charlotte Link weet haar lezers toch altijd te boeien. Vooral de afwisselende verhaallijnen, heden en verleden zijn hier de oorzaak van maar ook de psychologische onderbouw van het boek is niet te versmaden, al moet gezegd dat het soms over the top is.

Volgens de achterflap zou de politievrouw Valerie met haar onderzoek de voornaamste verhaallijn vormen, maar dat heeft uiteindelijk toch geen prioriteit, het lijkt eerder een zijspoor te zijn. Hoofdpersonages zijn Leslie Cramer in het heden en Fiona Barnes, grootmoeder van Leslie in het verleden. Tot bijna aan het einde ontspint het verhaal zich als een psychologische roman, Charlotte Link heeft dit knap gedaan.

Uiteindelijk krijgt het verhaal dan toch een slot dat een thriller waardig is. Maar ondanks dat de moorden opgelost worden, blijf je toch een beetje onvoldaan achter, sommige dingen klinken niet geloofwaardig en het verhaal vormt niet helemaal een eenheid.

Het andere kind is niet weggelegd voor iedere thriller liefhebber maar het leest zeer vlot en het verhaal op zich is wel goed.

Eerder: Het huis van de zusters, De vreemde gast, De echo van de schuld

Uitgeverij: The House of Books (2010) - 495 blz.
Oorspronkelijke titel: Das andere Kind - Vertaling: Gerda Wolfswinkel

De vertrouweling - Hélène Grémillon

Vlak na haar moeders overlijden ontvangt Camille brieven van een onbekende afzender. Iedere week komen er nieuwe brieven, waarin haar een verhaal wordt toevertrouwd dat terugvoert naar de jeugd van haar moeder. Hoe meer Camille leest, hoe meer ze betrokken raakt bij een verbond dat haar moeder aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog is aangegaan met een voor Camille onbekende vrouw. Een verbond dat vele levens zou beïnvloeden en ontwrichten. Langzaam vallen de puzzelstukjes op hun plek, en Camille beseft dat haar moeder een geheim met zich meedroeg dat ook grote invloed heeft op haar eigen leven.

****

Het is een roman en toch was het spannend, wat is het geheim en hoe zit het nu toch in mekaar? Tot aan het einde blijft het boek verrassen, enerzijds door de wel heel speciale opbouw en anderzijds door al de nieuwe plotwendingen als je dat zo kan noemen. Op een gegeven moment werd een deel van het verhaal nog eens verteld maar dan uit een ander perspectief, het brak de spanning. Maar dat gevoel van het al eens gelezen te hebben, verdween wel vlug, het boek zou niet compleet geweest zonder dit. Gebeurtenissen worden toch altijd anders beleefd door verschillende personen, het doet een mens toch weer eens nadenken.

In het begin heb je het niet door, maar uiteindelijk draait het hele verhaal vooral rond de moeder-zijn ervaring. En dan komen thema's zoals wraak, overspel, haat, aan bod. Het is een ontroerend en meeslepend boek maar niet zo dat je je erin verliest.

Het speelt zich af net voor en tijdens de tweede Wereldoorlog, maar het is geen thema, wel een goede achtergrond voor dit verhaal en het heeft duidelijk zijn functie, op een ander moment zou dit verhaal, niet dit verhaal zijn.

Al bij al is het een prachtige debuutroman, ik wil gerust nog iets horen van Hélène Grémillon.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2011) - 252 blz.
Oorspronkelijke titel: Le Confident - Vertaling: Saskia Taggenbrock

Carte Blanche - Jeffery Deaver

Na zijn diensttijd in Afghanistan wordt James Bond in Londen gerekruteerd door een nieuwe geheime dienst, die past bij de wereld van na 11 september: volledig onafhankelijk en opererend buiten alle overheidsdiensten om. Het doel: het rijk beschermen - op welke manier dan ook.

Een noodoproep dwingt Bond een etentje met een prachtige vrouw voortijdig af te breken. Er is een elektronisch bericht ontcijferd dat er later die week een aanslag zal volgen. Het aantal doden zal in de duizenden lopen. Agent 007 krijgt carte blanche om alles te doen wat nodig is om deze aanslag te verijdelen en het rijk te beschermen...

**

Voilá, officieel ben ik nu niet-fan van Bond, James Bond, onoverwinnelijke superheld en liefhebber van vrouwelijk schoon.

Omdat Jeffery Deaver de schrijver is van dit boek zag ik het wel zitten om het te lezen maar de figuur Bond kan me absoluut niet bekoren. Als lezer blijf je toch een beetje aan de zijlijn staan, gegrepen worden door het verhaal zat er niet in. Er was wel heel wat actie en alles was zeer filmisch, uiteraard, het is dan ook het boek van de film.

Jeffery Deaver is een klasse schrijver en hij heeft er toch iets van kunnen maken. Ondanks het slechte verhaal, de afwezigheid van enige psychologische uitdieping, de irritante Bond trekjes en de voorspelbaarheid, was het verhaal toch nog enigszins te lezen. Maar aanraden ... nee, toch zeker niet voor de liefhebbers van een goed speurdersverhaal of thriller.
Eerder: Het gebroken raam, De slaappop, Spanningsveld

Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf (2011) - 390 blz.

Oorspronkelijke titel: Carte Blanche - Vertaling: Hugo Kuipers

Het Stonehenge ritueel - Sam Christer

Een man wordt op barbaarse wijze ritueel geofferd, een befaamde, steenrijke wetenschapper pleegt onder verdachte omstandigheden zelfmoord, een mooie jonge vrouw wordt ontvoerd...

Inspecteur Megan Baker wordt belast met het oplossen van zowel de ontvoeringszaak als de dubieuze zelfmoord. Ze krijgt onverwacht hulp van de charismatische jonge archeoloog Gideon Chase, de zoon van de overleden wetenschapper.

Gideon heeft op het landgoed van zijn vader in geheimschrift geschreven dagboeken gevonden die spreken van een mysterieuze orde, mensenoffers en Stonehenge. Wat had zijn vader daarmee te maken? En waarom heeft hij zich van het leven beroofd?

Megan en Gideon zullen samen de ontvoerde vrouw moeten vinden, voordat het volgende ritueel begint...

****

Het lijkt wel of ik alleen maar debuten lees de laatste tijd, maar dit is helemaal geen straf, ze vallen me goed in de smaak.

Sam Christer heeft met Het Stonehenge ritueel een zeer spannend boek afgeleverd dat bol staat van de plotwendingen en dat super goed leest. Hij heeft alles zeer filmisch beschreven, zeker aan het einde leek het alsof je middenin een Indiana Jones film verzeild bent geraakt. Stonehenge spreekt dan ook zeer tot de verbeelding en enige interesse in deze materie en openstaan voor alternatieve ideeën maakt dit tot een meer dan goed te pruimen boek. 

Vooraan op de kaft staat een citaat dat het boek vooral zou gaan over een geheim dagboek en dan nog in geheimschrift, ik veronderstel dat het mensen moet aansporen om dit boek te lezen. Eigenlijk hield het mij tegen, maar dankzij de goede recensies ben ik er dan toch maar in begonnen, en gelukkig maar. Het boek was een ware pageturner, heel wat actie, vanuit verschillende invalshoeken geschreven, met interessante personages en niet iedereen was wat hij leek te zijn. Het geheime boek speelde maar een klein rolletje en dat kwam het boek zeker ten goede. Het was daarmee absoluut geen belerend boek, maar niet dat je er niets van kunt opsteken.

Diepgang moet je niet verwachten, het was een eenvoudig boek en gemakkelijk te volgen, het verhoogde alleen maar het leesplezier.

Sam Christer mag nog boeken schrijven, ik sta in de rij.

Uitgeverij: Luithing-Sijthoff (2011) - 347 blz.

Oorspronkelijke titel: The Stonehenge Legacy - Vertaling: Gertjan Cobelens  

Nachtschade - Karin Slaughter

In Grant County ontstaat grote deining als een jonge lerares wordt verkracht en vermoord. De vrouw wordt gevonden door Sara Linton, de plaatselijke kinderarts en lijkschouwer. Samen met haar ex-echtgenoot Jeffrey Tolliver, hoofd van de politie, probeert ze ondanks hun verstoorde verhouding het mysterie van de moord op te lossen. De zaak wordt nog ingewikkelder als Lena, de zus van het slachtoffer, op eigen houtje naspeuringen verricht. Dan dient het volgende slachtoffer zich aan.

*****

Nachtschade is het debuut van Karin Slaughter en de eerste in de Grant County reeks.

Het boek heeft alles om het tot een uitmuntende thriller te maken. Hij was in twee dagen uit, vlot geschreven, nergens een dipje, altijd boeiend en vooral heel spannend. 

De plot was zeer goed en helemaal niet moeilijk of ingewikkeld, echt nadenken moet je als lezer niet doen maar dat is een verademing en positief bedoeld. Daarbij heeft Slaughter haar karakters zeer levensecht uitgetekend zodat het verhaal zelfs aangrijpend werd, geweld tegen vrouwen en het onbegrip van sommigen hierover is natuurlijk een dankbaar thema.

Nu en dan laat Karin Slaughter een steekje vallen maar toch kan ik niet anders zeggen dan dat ze een top schrijfster is. 

Eerder: Versplinterd
 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2002) - 396 blz.

Oorspronkelijke titel: Blindsighted - Vertaling: Ineke Lenting

Vals spel - Harlan Coben

Sportagent Myron Bolitar staat op het punt een grote slag te slaan. Net als Christian Steele, een rijzende ster in het American football en een belangrijke cliënt van Myron. Maar wanneer Christian een telefoontje krijgt van een voormalige vriendin, een vrouw van wie iedereen dacht dat ze dood was, dreigt de deal niet door te gaan. Myron probeert de waarheid te achterhalen en stuit op een beerput vol leugens, geheimen en een familietragedie. Imago en talent kunnen je rijk maken in de sport, maar maken ze je ook onschendbaar?

****

In 1995 verscheen het eerste boek van Harlan Coben met Myron Bolitar, maar nu 16 jaar later is pas de Nederlandse vertaling verschenen, Vals spel dus.

Het is altijd een voltreffer een boek van Harlan Coben, die man kan absoluut schrijven. Alles zit goed, de plot met regelmatig een verrassing, fantastische personages, vlot geschreven, het gaat gewoon niet mis met een Harlan Coben.

En dan die humor, zijn latere boeken zijn grappig, maar dit boek staat gewoon bol van humoristische uitspraken, situaties en beschrijvingen. Misschien niet altijd te verzoenen met de ernst van het verhaal, maar het geeft een grote meerwaarde en het verhoogt het leesplezier toch maar.

Ditmaal een ietsiepietse minder spanning in dit boek maar het doet geen afbreuk aan het verhaal of het leesplezier. Het is zo'n boek waar je geen moment je aandacht kan laten verslappen, het leest als een trein. Coben is de top!

Eerder: Houvast, Eens beloofd, Verloren, Schaduwleven, Verzoeking

Uitgeverij: De Boekerij (2011) - 351 blz.

Oorspronkelijke titel: Deal Breaker - Vertaling: Martin Jansen in de Wal

Nacht zonder schaduw - Gisa Klönne

Tijdens een regenachtige nacht in Keulen worden hoofdinspecteur Judith Krieger en haar collega Manni Korzilius naar een plaats delict gestuurd: een S-Bahnbestuurder is neergestoken naast zijn eigen treinstel. Even later wordt in de buurt van het spoor een mishandelde jonge prostituee aangetroffen. Toeval? Naarmate het onderzoek vordert, raken Judith, Manni en gerechtelijk patholoog anatoom Ekaterina Petrowa verwikkeld in de duistere wereld van grootschalige prostitutie en vrouwenhandel. Judith bijt zich steeds koppiger vast in de zaak, tot frustratie van de moordenaar. Die besluit dan ook dat er nog meer slachtoffers moeten vallen...

***

Gisa Klönne is er in geslaagd om een zeer goede plot neer te zetten, het is een goede detective met een knap staaltje onderzoekswerk, weliswaar zonder spannend te zijn.

Het speurdersduo is echter geen duo te noemen, ze voeren ieder hun eigen onderzoek en kregen ook elk hun eigen hoofdstukken toegewezen. Dan was er nog de patholoog anatoom, ook al met haar eigen hoofdstukken en zelfs gedeeltelijk met haar eigen onderzoek. Het geheel kwam daardoor nogal chaotisch over en de auteur slaagde er niet in om de lezer onmiddellijk in het verhaal te sleuren.

Judith, Manni en Ekaterina zijn zeer kleurrijke personages, maar de auteur heeft de neiging om teveel te hameren op bepaalde karaktertrekken. De stukken met Manni in de hoofdrol werden te pas en te onpas opgefleurd met zijn vrouwenperikelen en vooral dan met zijn huidige verovering. Er zijn ook heel wat insinuaties over hun verleden maar ze worden nergens uitgediept op dat van Ekaterina na, maar dat paste dan weer in het thema van het verhaal, het geweld tegen vrouwen. Het maatschappelijk engagement van de auteur is hiermee duidelijk aanwezig.

Nacht zonder schaduw is een boek dat er mag wezen.
Eerder: Onder het ijs

Uitgeverij: A.W. Bruna (2010) - 290 blz.

Oorspronkelijke titel: Nacht ohne Schatten - Vertaling: Olga Groenewoud

Steenkoud - Stuart MacBride

Detective.

Op de achterflap: "De littekens op zijn romp zijn net moderne kunst, maar de steekpartij heeft hij overleefd. Het is zijn eerste werkdag na een lange afwezigheid en een slechter begin kan inspecteur Logan McRae zich niet wensen. In een zompige greppel wordt het lichaam van een driejarig kind gevonden. Het is gewurgd, mishandeld, en al een hele tijd dood.
Bovendien krijgt hij agente Jackie Watson toegewezen als assistente en dat heeft niet helemaal het gewenste effect.
Terwijl de regen in sneeuw overgaat worden meer lugubere vondsten van dode slachtoffertjes gedaan."

Steenkoud is een thrillerdebuut en het mag er zijn.
Wat vooral opvalt in dit boek is dat het hele politiegebeuren zeer geloofwaardig en menselijk wordt neergezet. Inspecteur Logan krijgt verschillende onderzoeken op zijn bord, niet eentje zoals in de meeste thrillers en dit lijkt meer realistisch. Hij lost er zelfs op in de loop van het verhaal, ook dat zijn we niet gewoon. Bij elk onderzoek werd er altijd wel zeer snel een dader gevonden en ze waren er ook absoluut zeker van, het was bijna de ene arrestatie op de andere. Maar sommige liepen dan wel met een sisser af, bleek dat het toch niet klopte. Het stoorde me, maar misschien is dit wel real life, wie zal het zeggen.
Aan karakter tekening doet Stuart MacBride niet erg, van het hoofdpersonage Logan McRae weten we dat hij een en ander heeft meegemaakt waardoor hij een jaar buiten dienst is geweest, maar het wordt nergens helemaal verklaard. De verschillende relaties worden maar summier toegelicht, dezelfde aspecten worden echter wel vaak herhaald. Misschien komen we het allemaal te weten in de volgende boeken van deze schrijver, Logan en Jackie komen immers terug als speurdersduo.
Steenkoud is niet echt een spannend boek en niet speciaal, maar de plot is goed, leest gemakkelijk en is af en toe grappig.

Uitg. Van Holkema & Warendorf (2005) - 406 blz. | Oorspr. titel Cold Granite - vertaling Peter van Dijk

Midzomernachtdroom - Arne Dahl

Detective.

Op de achterflap: "Voor de Zweedse politie is het een bewogen midzomer: een Koerdische man wordt neergestoken, een Poolse verpleegster wordt vermoord en een tv-producent wordt neergeschoten.
De liquidaties lijken op zichzelf te staan, maar niets is minder waar. De link tussen de verschillende moordzaken blijkt moeilijker te ontdekken dan verwacht en de onderzoekers worden op de proef gesteld: wat willen de moordenaars?"

Arne Dahl is een schitterend schrijver, hij heeft ook nu weer een zeer goede plot in mekaar geknutseld en met humor.
Nochtans werd ik niet gegrepen door het verhaal, de eerste hele helft van het boek. Het kwam super traag op gang. De eerste honderd bladzijden was bijna louter alleen kennismaking met het A-team en met de vermoorden in dit boek. Doordat er enige tijd was overgegaan met lezen van de vorige boeken, was een opfrissing van de personages echter wel zeer handig. Dahl maakte regelmatig gedurende heel het boek uitstapjes naast het verhaal, uitdieping van de personages vooral. Het overheerste echter zodanig de eerste helft dat je als lezer niet de indruk had van een misdaadverhaal te lezen, het leek soms zelfs eerder een roman. Er leek ook maar geen onderzoek aan te pas te komen.
Maar in de tweede helft trekt Dahl alle registers open en begon het onderzoek in sneltreinvaart. Stap voor stap werden de mysteries van de verschillende moorden opgelost en toch leken ze allemaal op zich te staan. Het duurde werkelijk tot helemaal aan het eind voor de link werd gelegd. Schitterend!
En dan waren er nog de maatschappij kritische noten, het dom makend en kritiekloos televisie medium werd aan de kaak gesteld of het algemene afstompen van de mensheid. Nieuw voor mij was dat begrafenisondernemingen in Polen, een zeer lucratieve sector daar blijkbaar, zeer hun best doen om klanten te werven en daar heel wat centen voor op tafel leggen en ethische grenzen overschrijden.
Midzomernachtdroom is een geweldig goed boek, goede plot, kritisch, psychologisch zeer in orde en dan ook nog humoristisch. Omdat de eerste helft minder was, drie sterren.
Eerder: Europa blues, Misterioso, Schijnoffer, Bijbelse wateren

Uitg. De Geus (2010) - 410 blz. | Oorspr. titel En midsommarnattsdröm - vertaling Ydelet Westra