zondag 10 april 2011

De fazantenmoordenaars - Jussi Adler-Olsen

Detective.

Op de achterflap: "In 1987 worden de verminkte lichamen van een broer en zus gevonden in een zomerhuisje in de buurt van Rørvig, in Noord-Seeland. Uit het politieonderzoek blijkt dat de dader gezocht moet worden binnen een groep van kostschoolleerlingen die uit de rijkste kringen van het land afkomstig zijn. Er is echter niet genoeg bewijs en de zaak verdwijnt in de doofpot, totdat een van de verdachten zichzelf aangeeft. Daarmee lijkt het mysterie opgelost.
Een aantal jaren later belandt het onderzoek op het bureau van brigadier Mørck, hoofd van de afdeling 'onopgeloste zaken' Q. Hij denkt dat het er per ongeluk is terechtgekomen, maar al snel blijkt dit niet het geval te zijn."

Kort geleden las ik het eerste boek in de Serie Q, De vrouw in de kooi, en ook nu is het weer raak.
De auteur heeft ook hier een schitterende plot neergezet, het onderzoek van de speciale afdeling Q vordert gestaag met de nodige strubbelingen en tegenwerkingen en is zeer goed te volgen. Er waren wel zeer veel personages en dat was tussendoor wel even denken maar je kreeg genoeg hints om terug mee te zijn. En afdeling Q krijgt er zowaar een nieuwe medewerker bij, naast Assad wordt het team vervoegd door Rose Knudsen en zij is waarachtig een echte politievrouw maar aangezien ze zakte voor het rijexamen, aan de slag gegaan als secretaresse. Carl is er in eerste instantie niet voor te vinden, maar ze zal een waardevolle hulp blijken. En voor het verhaal is zij ook een toevoeging, het humor gedeelte wordt ditmaal vooral op haar conto geschreven.
Wat ik wel een beetje miste, was de spanning. Van in het begin is duidelijk wie het gedaan heeft en gedurende het onderzoek wordt het waarom en hoe geleidelijk aan uitgelegd. Desondanks word je toch meegezogen in het verhaal, af en toe wat onverwachte plotwendingen en actie en alles is in de chacoche. Je krijgt zowaar zelfs sympathie voor Kimmie, de enige vrouw in het zeer gewelddadige en agressieve schoolgroepje, met dank aan de auteur die zijn personages echt heel goed heeft neergezet. Je moet wel het eerste boek gelezen hebben voor de karakterschetsen van o.a. Carl en Assad, die worden hier niet meer herhaalt.
En daarmee heb ik weer een zeer goed boek uit, gelukkig liggen deel 3 en 4 nog te wachten.


Uitg. Prometeus (2010) - 405 blz. | Oorspr. titel Fasandræberne - vertaling Kor de Vries

Geen opmerkingen: