Op een ijzige januaridag wordt het lichaam van een kind gevonden in de tuin van een appartementencomplex in Reykjavík: een donker jongetje ligt dood in de bebloede sneeuw. Als Erlendur, Elínborg en Sigurður Óli in barre weersomstandigheden met hun onderzoek beginnen, vermoeden zij dat de dader uit racistische motieven handelde. Wat zij tijdens hun zoektocht aan het licht brengen, geeft een onthutsend beeld van een gesloten samenleving.
***
Arnaldur Indriðason geeft zoals in al zijn boeken weer blijk van een grote maatschappelijke betrokkenheid. Ditmaal kaart hij de immigratie van buitenlanders en dan vooral diegenen met een andere huidskleur aan en welke problemen dit met zich meebrengt. Hij laat zijn personages verschillende standpunten aannemen en daardoor kan hij aangeven dat het nooit een kwestie is van zwart of wit. En de lezer kan hiermee dan zelf aan de slag als hij dit zou willen.
Winternacht is een mooi detective verhaal. Chronologisch opgebouwd, stap voor stap vordert het rechercheurs team in zijn onderzoek. Aan het einde blijkt Indridason nog verrassingen in petto te hebben.
Een mooie plot dus en dan is die ook nog eens subliem opgebouwd. Er zitten een paar andere verhaallijnen in maar het zal blijken dat die toch een functie hebben in het hoofdverhaal zelf.
De auteur weet zijn personages zoals altijd zeer realistisch weer te geven. Elk verhaal weer, bouwt hij ze een beetje verder uit, dat is het voordeel van het werken met een serie. Vooral Erlendur leren we hier weer wat beter kennen. Zijn broertje dat vermist is geraakt toen ze nog heel jong waren, blijft traumatisch voor hem. En dan zijn daar nog zijn twee kinderen die hij pas als tieners terug heeft leren kennen. Vooral zijn dochter baart hem zorgen, maar het is mooi om te lezen hoe hij daar heeft leren mee omgaan, door schade en schande. Daar kan zelfs de lezer lessen uit trekken als hij wil.
Winternacht is een zeer mooi detective verhaal met een super goede plot en soms zelfs ontroerend. Zeker een aanrader.
Eerder: Moordkuil, Engelenstem, Grafteken Uitgeverij: Querido (2007) - 287 blz.
Oorspronkelijke titel: Vetrarborgin (2005) - Vertaling: Kim Middel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten