Een duister geheim werpt een schaduw over Grant County als de dertienjarige Jenny zich moedwillig laat neerschieten door politiecommissaris Jeffrey Tolliver. Bij de lijkschouwing doet kinderarts Sara Linton een schokkende ontdekking, die wijst in de richting van misbruik. De ex-echtgenoten Sara en Jeffrey werken noodgedwongen samen bij het oplossen van deze zaak.
Jeffrey wordt in zijn speurwerk verder bijgestaan door de getraumatiseerde rechercheur Lena Adams, die zich vastbijt in haar werk en in de ban raakt van de jongen die de sleutel van het misdrijf in handen lijkt te hebben. Als de ontknoping nabij is, slaat het noodlot opnieuw toe.
***
Het tweede boek in de Grant County reeks en Slaughter is er weer in geslaagd om een goed geconstrueerd boek neer te pennen. Toch heb ik nu wel enkele bedenkingen.
Aangezien dit een boek uit een reeks is, wordt er verder geborduurd op gebeurtenissen uit het eerste boek en krijgen personages een verdere invulling. Dit is in dit boek zeer expliciet en zodoende is het een groot voordeel indien je het eerste boek Nachtschade gelezen hebt. Maar Slaughter heeft het naar mijn inziens wel heel erg doorgedreven. Grote delen zijn een herneming en dat had nu echt niet gehoeven.
Vaak en zeker naar het einde toe had ik regelmatig déja vu gevoelens. Ik begon al te twijfelen of ik het boek al niet gelezen had, maar het is eerder een gevolg van men vorige bedenking. En daardoor begon ik men betrokkenheid te verliezen.
Dan zijn er ook nog enkele discrepanties te bespeuren in het boek, zo erg soms, dat ik passages een aantal keer herlas omdat ik dacht dat ik toch iets gemist had, maar nee hoor, het was een fout van de auteur, of misschien van de vertaler, daar heb ik geen zicht op. Ook aan de uitwerking en de geloofwaardigheid van het verhaal schort er soms iets, het lijkt niet allemaal even juist en passend.
Slaughter maakt er werk van om psychologisch zeer grondig te zijn en daardoor heeft ze een zeer inlevende manier van schrijven. Toch moet hier gezegd dat ze vaak dezelfde bewoordingen gebruikt.
Verder is dit wel een goed boek. Het eigenlijke thema had ik niet zien aankomen, het was verrassend en ik zat er bijna letterlijk bij met open mond. De misdaden die hier aan bod komen, je weet dat ze bestaan maar eigenlijk wil je dit liever niet weten. Het is schokkend maar spijtig genoeg een zeer reëel gegeven, het is ook nu niet weg te slaan uit de nieuwsberichten. Karin Slaughter heeft dit zeer integer gebracht en er een mooi verhaal van gemaakt.
Eerder: Versplinterd, NachtschadeUitgeverij: De Bezige Bij (2003) - 430 blz.
Oorspronkelijke titel: Kisscut - Vertaling: Ineke Lenting
Geen opmerkingen:
Een reactie posten