Askruis - Antoine Sénanque

1348. De pest raast door Europa.

Antonin en Robert, twee jonge dominicaner monniken, vertrekken in 1367 vanuit hun klooster in de Languedoc naar Toulouse om het kostbare perkament te vinden waarop hun overste Guillaume zijn levensverhaal wil schrijven. Wanneer dit de inquisiteur ter ore komt, is diens argwaan direct gewekt. Guillaumes verhaal houdt een groot risico in voor de katholieke kerk: het kan de waarheid onthullen over de oorsprong van de pest en het lot van Guillaumes leermeester, Meester Eckhart, mysticus en een van de meest bewonderde - zij het later vervloekte - predikers van het christendom. Er is de inquisiteur alles aan gelegen om het perkament met dit relaas in handen te krijgen.

***

Antoine Sénanque (Neuilly-sur-Seine, 1959) studeerde geneeskunde en was werkzaam als neuroloog. Later gooide hij het over een andere boeg en studeerde geschiedenis aan de Sorbonne. Hij schreef sinds 2004 verschillende boeken, zijn eerste was Blouse en dit was een aanklacht tegen de geneeskunde net als zijn tweede in 2007. Daarna schreef hij romans met een historische en spirituele inslag en zo ook Askruis, zijn recentste maar enige roman die in het Nederlands vertaald is tot nu toe. Hij sleepte enkele prijzen binnen.

Askruis is best indrukwekkend als historisch roman, er komen vele thema's aan bod zoals de inquisitie, het monnikenleven, begijnen, de bedelordes van de dominicanen en franciscanen, pelgrimage en geneeskunde. De twee hoofdthema's zijn de pest en het leven van dominicaan Meester Eckhart, hij is een belangrijk theoloog, filosoof en mysticus alhoewel over dat laatste het wetenschappelijke onderzoek niet eenduidig is.

Filosofie en religie vormen een groot onderdeel van deze roman, religie omdat deze tijdsperiode gedomineerd werd door de kerk en diens gezagsdragers en filosofie omdat de auteur Eckhart ook inhoudelijk heeft willen neerzetten door de ogen van prior Guillaume die diens leerling en assistent was. Het is namelijk zo dat het boek opgezet is als een boek in een boek om dit te vertellen want  Eckhart is overleden. Maar ook het heden wordt goed uit de doeken gedaan, het is dan zo een 40 jaar later.

Sénanque heeft dit alles in een spannend verhaal weten te gieten ook al begin je dit pas echt te voelen naarmate je verder in het boek komt. Het historische dreigde soms de overhand te nemen en de religieuze en filosofische traktaten kwamen veelvuldig aan bod, zeker dat laatste had wat minder gekund. De auteur heeft té volledig willen zijn hierin. Naar het einde toe slaat de weegschaal dan naar de verhalende kant door en werd het zelfs serieus spannend.

Antoine Sénanque heeft uiteraard zijn eigen expertises gebruikt in dit boek wat het natuurlijk écht maakt en het een hoog realiteitsgehalte geeft. Alleen daarvoor is het al de moeite om dit boek te lezen.

Het boek is zeker een aanrader, als historische roman zeer zeker maar als verhaal toch ook, de twee jonge monniken, Antonin en Robert zijn twee aandoenlijke figuren. Toch net geen vierde ster omdat de auteur me soms toch kwijt was en dan voornamelijk met de filosofische en religieuze uiteenzettingen, het boek kwam soms ook té historisch over alsof dit de enige reden was om het te schrijven en het verhaal bijzaak leek. Door Askruis is mijn geschiedeniskennis alleszins bijgespijkerd en het was een vindingrijk verhaal. Interesse in filosofie, religie en mystiek is een pluspunt voor dit boek.

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2024) - 356 blz.

Oorspronkelijke titel: Croix de cendre

Vertaling: Noor Koch

In orbit - Samantha Harvey

Zes astronauten verzamelen in een internationaal ruimtestation meteorologische gegevens en voeren er wetenschappelijke experimenten uit. Maar meestal observeren ze. Gezamenlijk kijken ze naar de stille blauwe planeet, ze cirkelen eromheen, draaien langs continenten en door de seizoenen, ze zien gletsjers en woestijnen, bergtoppen en de deining van oceanen.

Hoewel ze van de wereld afgescheiden zijn, kunnen ze toch niet ontsnappen aan de constante aantrekkingskracht ervan. Ze ontvangen het nieuws dat de moeder van een van hen is overleden en daarmee komen de gedachten op over een terugkeer naar huis. Wanneer ze zien hoe een tyfoon zich samenpakt boven de mensen van wie ze houden, zijn ze vol ontzag en angst.

De kwetsbaarheid van het menselijke leven vult hun gesprekken, hun angsten en dromen. Ze zijn heel ver verwijderd van de aarde, en toch hebben ze zich nog nooit zo'n onderdeel ervan gevoeld.

***

Samantha Harvey (Kent, 1975) studeerde filosofie en promoveerde in 'Creatief schrijven'.  In 2009 debuteerde ze als auteur met The Wilderness (De woestenij) en tot nu toe publiceerde ze 6 boeken waarvan één non-fictieboek. Ze werd genomineerd voor onder andere de Orange Prize for Fiction en de Booker Prize 2009 en voor Orbital won ze dan in 2024 deze Booker Prize. Harvey schrijft ook essays over literatuur voor The Guardian en The Independent.

Door deze Booker Prize kwam dit boek in mijn vizier en ook omdat hij her en der toch wel getipt werd zoals bijvoorbeeld door Wim Oosterlinck in zijn podcast 'Drie boeken'. Dit boek zou me anders niet bereikt hebben maar het is toch altijd fijn om eens iets te lezen buiten de comfortzone en verrast te worden. De titel klonk intrigerend en bedenkingen vanuit de ruimte lezen motiveerde me toch ook wel tot het lezen van dit boek.

Harvey kreeg het idee voor dit boek tijdens de COVID-pandemie doordat ze lang naar de livestream van het ruimtestation ISS keek, wat moet een mens zoal als je langdurig onverwachts thuis zit en sociale contacten moet missen, de ene ontdekt het wandelen en de andere kijkt naar de ruimte. Nu kan ik me deze fascinatie wel voorstellen, haar beschrijvingen in het boek leken zo realistisch dat je zomaar kon denken dat ze er zelf zat.

Het boek beschrijft dus het leven van zes astronauten gedurende een dag in het ruimtestation en dit wil zeggen dat er in totaal zestien omwentelingen rond de aarde zijn, en 1 orbit heeft een stijgend en dalend stuk en er zijn al evenveel zonsopgangen en -ondergangen. Daar staat een mens anders nog niet bij stil. Het beeld zien van de aarde vanuit de ruimte moet wel indrukwekkend zijn en dat komt sterk naar voor in dit boek.

De schrijfster zegt dat ze zich met dit boek uitspreekt voor de aarde en het menselijke leven en waardigheid, het is een boek voor 'iedereen die werkt aan vrede'. Je krijgt alleszins een beschermend gevoel tegenover de planeet aarde bij het lezen van dit boek, op die manier is het zeker een stimulans om er aan te werken om van de aarde een zo mooi mogelijke plaats van te maken.

In het boek is er ook veel aandacht voor de gevoelens van de astronauten, hun verhouding tot het ruimtestation, de ruimte, de aardbol, de mensheid en hun eigen familie. De auteur heeft er zodoende flink wat bedenkingen in kunnen verwerken en die zelfs filosofisch klinken, daar zal haar opleiding ook wel voor iets tussen zitten.

In orbit is een verrassend boek gebleken. Het boek kon niet áltijd mijn aandacht vasthouden maar zeker genoeg om er toch van onder de indruk en zo nu en dan zeer geïnteresseerd te zijn, hoe het leven op een ruimtestation verloopt dat kun je je nu toch een beetje voorstellen. Als verhaal schoot het voor mij wel tekort, té vrijblijvend en informatief, de personages met hun persoonlijke problemen komen niet goed aan bod en bleven niet hangen. Maar over het geheel is het toch een mooi boek.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2024) - 174 blz.

Oorspronkelijke titel: Orbital

Vertaling: Kitty Pouwels

Hoe het lichaam onthoudt wat je zelf vergeten bent - Tom De Prest

De invloed van emoties en ervaringen op ons leven wordt maar al te vaak onderschat. Grote of kleine traumatische ervaringen uit het verleden bepalen zonder dat we het merken ons gedrag. Tom de Prest, manueel neurotherapeut en kinesioloog, legt je in dit boek uit welke impact je emoties, gedachten en gevoelens hebben op je lichaam en hoe ze je denken beïnvloeden. Hoe vaker je een gedachte hebt, hoe frequenter je lichaam hier fysiek op zal reageren. Je leeft met andere woorden op automatische piloot. Dankzij dit boek kun je dat patroon herkennen en doorbreken. Je zal je niet meer laten leiden door gedachten en emoties die onbewust terugkomen en je leven bepalen. Kies bewust voor een fysiek en mentaal krachtig leven.

Tom De Prest studeerde kinesitherapie en revalidatiewetenschappen aan de KU Leuven (1998-2002) maar daarmee was zijn studietraject niet ten einde. Onmiddellijk begon hij nog aan een studie sportkinesitherapie en manuele therapie en daarna nog tal van andere studies waaronder toegepaste kinesiologie. Van daaruit ontwikkelde hij zijn eigen 'Physical Emotional Release Therapie'. Hij werkt sinds 20 jaar als kinesist in een praktijk die zich transformeerde tot de nu holistische 'paramedische groepspraktijk-nu'. Ze zijn een 'professioneel team met een brede kijk op het menselijk functioneren' en 'met een bredere blik naar gezondheid'. In 2022 kwam Tom De Prest zijn eerste boek uit dat op twee jaar tijd aan zijn 19e druk zat en in 2024 verscheen de opvolger De comfortcrisis.

Het boek heeft als thema de effecten van emoties en gedachten op het lichaam en denken en daar gaat effectief heel het boek over. Stap voor stap legt De Prest uit hoe het daarmee zit en vooreerst hoe hij zelf tot deze inzichten is gekomen want dat was geen evidentie na zijn eerste klassieke opleidingen in de kinesitherapie. Ook zijn eigen ervaringen speelden hierin een grote rol. De auteur heeft zich ingewerkt in verschillende alternatieve methoden maar het boek is absoluut geen zweverig of hoogdravend boek, nee integendeel, alles wat hij schrijft is gebaseerd op wetenschap en op deze manier legt hij alles helder uit. 'Alles wat er in dit boek staat is pure wetenschap en werkt ontegensprekelijk.' De wetenschappelijke termen vliegen je om de oren maar mits enige concentratie is dit perfect te volgen. Hij geeft ook vele concrete voorbeelden om het te verduidelijken en interessante studies passeren ook, zéér boeiend.

Ik heb nogal wat boeken gelezen rond gezondheid, voeding en levensstijlen en toch heb ik veel opgestoken uit dit boek. Dat er een effect was van het denken en gevoelens op je lichaam wist ik maar dat dit zó groot was en zelfs lichamelijke veranderingen op celniveau teweeg bracht, dat had ik toch niet begrepen. Maar nu dus wel, dit boek was een ontdekking en opende mijn ogen, en dan nog zo goed en duidelijk uitgelegd. De auteur geeft doorlopend concrete tips mee en in het laatste hoofdstuk van het boek maakt hij er een samenvattend verslag van 'Een nieuwe jij. Hier ga jij aan de slag'. Niet alleen theorie dus maar ook een praktisch boek, voor diegene die zich geroepen voelt, écht geroepen voelt.

Ik kan niet anders dan dit boek ten zeerste aanbevelen, er is wel werk aan de winkel, jij en jij alleen bent verantwoordelijk voor je eigen welzijn en welbevinden, op mentaal én fysiek niveau want de twee hangen heel duidelijk samen. Hoe het lichaam onthoudt wat je zelf vergeten bent van Tom De Prest is een geweldig goed boek dat je leven kan veranderen, áls je wil.

Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts (2022) - 199 blz.

Hellenacht - Lars Mytting

Butangen, eind jaren dertig: een Noors dorp in de schaduw van oplopende spanningen. Dominee Kai Schweigaard ziet in de 17-jarige Astrid Hekne een volwaardige erfgename van haar strijdbare grootmoeder en naamgenote. Alleen Astrid vertrouwt hij het verloren gewaande Zustertapijt toe, een mysterieus kunstwerk dat eeuwen geleden werd geweven door de legendarische Hekne-zusters. Volgens de overlevering wordt op dit tapijt het einde der tijden en de dood van de dominee afgebeeld.

Schweigaard is tachtig jaar, maar nog lang niet klaar om te sterven. Hij wil eerst de grootste vergissing uit zijn leven rechtzetten. Wanneer de Duitsers Noorwegen bezetten gaat Astrid in het verzet. In het oorlogsgeweld proberen beiden overeind te blijven en beseft Schweigaard dat hij de profetie van het Zustertapijt uit zal moeten laten komen om Astrid te redden.

*****

De Noorse schrijver Lars Mytting (Fåvang, 1968) is geen veelschrijver, zijn eerste fictieboek dateert uit 2006, een tweede schreef hij in 2014 om dan nog eens vier jaar later een derde roman uit te brengen dat dan het eerste deel in de Zusterklokken-trilogie was, in 2023 verscheen dan dit derde deel daarvan pas. Hij neemt dus zijn tijd maar het resultaat mag er dan ook absoluut wezen. Om volledig te zijn, Mytting schreef in 2011 nog een non-fictieboek waar hij internationaal mee doorbrak.

De trilogie is een familiesaga die in het eerste boek startte in 1880, het tweede deel speelde dan vanaf 1903 en nu is het eind jaren dertig en staat de tweede Wereldoorlog voor de deur. In de twee eerste delen speelt het geloof en bijgeloof een heel grote rol in het verhaal alsook het feit dat moderne uitvindingen volop oprukken. Op het Noorse platteland en zeker in Butangen dat heel erg afgelegen ligt, komt alles veel trager op gang maar uiteindelijk doet de vooruitgang zijn intrede, tot vreugde van de ene maar met argwaan voor de andere. In dit boek speelt het net een iets minder grote rol maar is het de opkomst van het nazisme waar het vooral om draait en dan de oorlog zelf uiteraard.

In De Zusterklokken en ook in Het Zustertapijt leerden we Kai Schweigaard kennen, de nieuwe dominee en ook in dit boek Hellenacht speelt hij een cruciale rol, het is ondertussen wel bijna zestig jaar later en hij begint goed op leeftijd te komen. Het andere hoofdpersonage Hekne is terug een Astrid en zij is de kleindochter van Astrid Hekne uit De Zusterklokken. En daarmee is de trilogie rond.

Het boek is opgebouwd in verschillende verhalen, grote delen in feite, en de eerste is net zoals in de andere boeken, gewijd aan Gunhild en Halfrid Hekne. Een stuk van hun leven en sterven en heksenvervolging speelt nu een rol in hun verhaal. Dan zijn er drie 'verhalen' en uiteindelijk nog een 'laatste verhaal' dat in het kort het verdere leven van de personages verhaalt, een goede afsluiting, mooie toevoeging en keurige afronding.

Het verhaal komt op het gemakske op gang, we moeten de hoofdpersonages leren kennen want met het tijdsverschil tussen de verschillende boeken kan het niet anders dan dat er nieuwe zijn en dat is zeker het geval voor Astrid, haar tweelingbroer Tarald en zus Esther. Het is eind jaren dertig en dan weet je dat de oorlog om de hoek loert. Mytting heeft het historische verloop van de dreiging en later de Duitse bezetting van Noorwegen excellent beschreven. Je kan niet naast het verzet en het is door de acties van Astrid dat de auteur het beschrijft. Hoe de bevolking dit ervaart is dan ook nog eens andere koek, alle verzetsdaden zijn immers niet bekend bij de bevolking en dit leidde vaak tot verschrikkelijke misverstanden en in een kleinere plaatselijke gemeenschap is dit al vlug een onoverkomelijk kwestie.

Daardoor is het uiteindelijk een super spannend boek geworden ondanks het gemoedelijke begin. De zusterklokken en het zustertapijt heeft de auteur ook gebruikt om historische gebeurtenissen te vertellen en dat heeft hij met verve gedaan, Mytting is een waar meesterverteller. Je kon niet anders dan je laten meeslepen in het verhaal.

Hellenacht is een heel erg goede afsluiting van de trilogie geworden. Niet alleen omwille van de historische relevantie maar Mytting heeft ook krachtige en mooie personages neergezet. Door de combinatie van deze twee elementen is het een prachtig verhaal geworden waar je heel veel leesplezier aan beleeft, de vijfde ster is dus absoluut verdiend. En als kers op de taart kon je ook al eens lachen en dat is áltijd een groot pluspunt. Laat ons hopen dat Lars Mytting nog een en ander te vertellen heeft zodat we ons tegoed kunnen doen aan deze schitterende verhalen. Top auteur!

Eerder: De zusterklokken, Het zustertapijt

Uitgeverij: Atlas (2024) - 535 blz.

Oorspronkelijke titel: Skråpånatta

Vertaling: Paula Stevens

De kliniek - Helen Fields

Zij zijn opgesloten zodat jij veilig blijft. Alleen zit jij nu met hen vast.

Op de gesloten afdeling van een extra beveiligde inrichting voor geesteszieke criminelen doorsnijdt een schreeuw de stilte van de nacht. De volgende ochtend wordt het lichaam van een verpleegkundige gevonden en blijkt haar dochtertje ontvoerd. De tijd dringt, want het kleine meisje kan zonder medische zorg maar een paar dagen overleven.

Forensisch psycholoog Connie Woolwine staat bekend om haar vermogen zich in te leven in de psyche van moordenaars én om haar goede daderprofielen. Nu moet ze als psychiater undercover gaan bij de gevaarlijkste mannen ter wereld en haar unieke talenten gebruiken om het meisje te vinden. Voordat het te laat is...

****

Helen Fields schreef eerder al een zevendelige succesreeks met Luc Callanach en Ava Turner, De kliniek is haar tweede in de Connie Woolwine-serie waarin nummer drie ook al verschenen is.

Fields heeft ervaring in de filmwereld, ze is samen met haar echtgenoot eigenaar van een filmproductiemaatschappij waar ze als scenarioschrijver en producer werkzaam is en dit vertaald zich in haar boeken. De kliniek speelt zich af in een zeer beperkte omgeving en dan nog voornamelijk op een enkele afdeling, dat mag tegelijk de sterkte en de zwakte van het boek genoemd worden.

Vooreerst is het zéér filmisch geschreven, het decor is werkelijk subliem en spreekt zeer tot de verbeelding. Maar ook de geesteszieke criminelen, de 'patiënten' of 'gasten' al naargelang wie het zegt, zijn zeer uiteenlopende figuren, de auteur is creatief geweest wat betreft hun misdaden en gedragingen en dat is geweldig om te lezen. In de beschrijvingen van het gebouw, kreeg ik zowel wat Harry Potter als James Bond-sfeer mee.

Langs de andere kant zorgde deze beperkte omgeving er ook voor dat het verhaal traag op gang kwam en soms uitgesponnen was. De spanning liet ook lang op zich wachten ondanks de tijdsdruk waarvan sprake was maar die minder aan bod kwam. De psychologisch uitdieping was soms te uitvoerig en er gebeurde aanvankelijk weinig. Het was wachten tot ver in het boek, op wat uitzonderingen na, vooraleer er actie was maar toen was het dan ook een explosie, de snelheid om het zo snel mogelijk gelezen te krijgen escaleerde serieus bij ondergetekende.

En als ik dan toch nog een kritiekpuntje mag aanbrengen dan is het dat het verhaal heel erg flirt met de grenzen van de geloofwaardigheid. Wat ik ook miste waren de dialogen en dan zeker die tussen Woolwine en Brodie Baarda, Fields is daar sterk in en dan is het spijtig dat dit veel minder in het boek zit.

De kliniek is absoluut een goed verhaal en omwille van de creativiteit van de schrijver krijgt het een vierde ster. Een vijfde zat er niet in, daarvoor klonk het verhaal soms te ongeloofwaardig, als je al Bond-vibes krijgt wil dit wel iets zeggen natuurlijk en dat hoefde nu toch echt niet. Het verhaal zat verder heel erg goed in elkaar en Fields bouwde gestaag op naar de ontknoping en het werd dan uiteindelijk nog super spannend en zelfs verrassend.

Eerder: Perfecte resten, Perfecte prooi, Perfecte dood, Perfecte stilte, Perfecte misdaad, Perfecte moord, Perfecte wraak, De laatste die sterft, De schaduwman

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2024) - 406 blz.

Oorspronkelijke titel: The Institution

Vertaling: Yolande Ligterink

Schemerleven - Jaap Robben

Wanneer de jonge, vrijgevochten Frieda Tendeloo op een late wintermiddag in 1963 de dichtgevroren Waal op stapt, wacht haar een ontmoeting die ze nooit meer zal vergeten. Tussen de ijsschotsen op de witte rivier ontmoet ze de getrouwde Otto. Ze beleven een liefde die onstuimig begint, maar noodlottig eindigt. Haar leven lang houdt ze haar herinneringen hieraan voor zichzelf.

Tot Frieda op 81-jarige leeftijd plotseling weer alleen is. En het verzwegen verdriet zich onontkoombaar aan haar opdringt. Pas dan durft ze op zoek te gaan naar wat ze is verloren.

****

Jaap Robben (Oosterhout, 1984) is een Nederlandse auteur en toneelschrijver. Sinds 2004 schrijft hij kinderboeken en tien jaar later kwam dan zijn eerste boek voor volwassenen uit. Schemerleven is zijn derde roman die zich afspeelt in Nijmegen, zijn woonplaats.

Eerder las ik Wantij van Jaap Robben en dit is een beschrijving van een wandeling door de Wadden. Dit was zo goed geschreven en humoristisch dat ik zeer benieuwd was naar zijn andere boeken en daarmee belandde Schemerleven op mijn leestafel. Ik moet zeggen dat ik nu minder onder de indruk was dan van Wantij omdat ik de humor miste maar zijn observatievermogen was dan weer wel van de partij, of toch de beschrijvingen ervan.

Het boek is tweeledig, enerzijds speelt het in het heden en vertelt Frieda Tendeloo over de dood van haar man en haar verhuis daarna naar een woonzorgcentrum. De auteur weet de sfeer goed te treffen alsook de ervaringen van Frieda zelf, je ziet het zo voor je. Maar anderzijds blikt Frieda door deze omstandigheden terug op het verleden en je voelt van verre aankomen dat er een trauma zit aan te komen waar ze nooit overheen is gekomen. Beide verhalen zijn netjes chronologisch beschreven wat het lezen gemakkelijk maakt.

Jaap Robben heeft de sfeer van de jaren zestig geweldig goed weten te treffen, Frieda is de vierde dochter in een zeer streng burgerlijk gezin waar het extreem belangrijk is dat alles volgens het boekje wordt gedaan, zeker naar buiten toe moet alles lijken zoals het hoort, de gemeenschap waarin ze leven verwacht dit trouwens ook. En wat niet door de beugel kan, wordt verzwegen en zo goed mogelijk verborgen. De schijnheiligheid van toen kende geen grenzen en dit verhaal kan je niet onberoerd laten, het roept zelfs walging op, zó schrijnend! Schemerleven is absoluut geen boek waar je vrolijk van wordt.

Er zijn al tal van boeken geschreven en films gemaakt rond dit thema en toch heeft Jaap Robben er nog een origineel en mooi verhaal van weten te maken dat met een zeer goed inlevingsvermogen geschreven is. Hij geeft een kijk op wat we met ouderen doen in onze samenleving nu en daarnaast brengt hij een aangrijpend verhaal over een niet getolereerde liefdesrelatie in de jaren zestig en welk een traumatische gevolgen dat heeft die een heel leven meespelen en gevolgen hebben. Schemerleven is een mooi en ontroerend boek.

Eerder: Wantij

Uitgeverij: De Geus (1922) - 306 blz.

Films die nergens draaien - Yorick Goldewijk

Op de dag dat Cato ter wereld kwam, heeft haar moeder die verlaten. Haar vader is sindsdien alleen maar stil en afwezig. Als Cato een geheimzinnig kaartje vindt van een verlaten bioscoop, besluit ze te gaan kijken, en ze ontdekt dat er iets vreemds met de bioscoop is.

Op zoek naar avontuur en de waarheid over haar moeder, wordt Cato meegesleurd op een gevaarlijke reis door tijd en herinneringen, recht naar een plek diep in haar hart. een plek die ze altijd voor zichzelf verborgen had weten te houden. Tot ze voor een keuze staat die het leven van haar en haar vader voorgoed zal veranderen.

Yorick Goldewijk (Alkmaar, 1979) is muzikant, schrijver van voornamelijk kinderboeken en werkt samen met zijn vrouw die illustrator is. In 2019 verscheen zijn eerste boek Billy Extra Plankgas en Films die nergens draaien is zijn vierde boek waarvoor hij in 2022 op de shortlist voor de Boon Literatuurprijs belandde en de Gouden Griffel won.

Het is via de nominatie voor de Boonprijs dat het boek in mijn vizier verscheen en ik moet zeggen dat het me bekoord heeft. Dit jeugdboek is bestemd voor ongeveer 10+ jaar maar de schrijver zegt zelf dat hij gewoon een boek schrijft dat hij graag wil vertellen en daarbij geen leeftijd of doelgroep op het oog heeft. Het boek heeft een licht spiritueel kantje en kan zeker ook onder het fantasy-genre geschaard worden.

Cato heeft geen al te beste relatie met haar vader, deze lijkt helemaal van de wereld sinds Cato in zijn leven kwam maar hij tegelijk zijn vrouw verloor. En dan is er nog de buurvrouw die zich langzaam maar zeker binnen werkt in het  gezin, Cato heeft een hekel aan haar. En dan ontmoet ze Mevrouw Kano en wordt ze in haar wereld gezogen, een wereld met een bioscoop maar dan met wel heel speciale films.

Wat de boodschap is of waar het verhaal nu precies over gaat, was me niet altijd even duidelijk maar de kijk van Cato vol nieuwsgierigheid op de wereld, is mooi om te lezen. Films die nergens draaien is een mooi verhaal dat vlotjes leest en het is vooral de onbevangen kijk van Cato op de wereld vol verwondering die aantrekt in het verhaal, dingen die we als volwassenen verleerd zijn. En daarnaast valt er toch ook nog een en ander op te steken over bijvoorbeeld ouder-kindrelaties en het verband tussen heden en verleden. Het is natuurlijk een jeugdboek en zo hoort het ook gelezen te worden.

Uitgeverij: Ploegsma (2021) - 246 blz.

Boslof - Dieter Coppens

1 jaar in het bos

4 seizoenen verwondering

'Kijk dan toch!' drukt mijn moeder ons altijd op het hart. En dat is exact wat ik samen met jou in dit boek wil doen: dieper en verder kijken in het bos. (Dieter Coppens)

Vier seizoenen lang wandelt, kruipt en sluipt Dieter Coppens door 'zijn' Zoerselbos, alleen of met experts. Gewapend met zijn telelens en een hoofd vol natuurweetjes is Dieter jouw enthousiaste, persoonlijke natuurgids. Hij laat je zien dat het bos niet zomaar een decor is om in te wandelen, maar een aaneenschakeling van radertjes die allemaal hun functie hebben in dat grote, verbazingwekkende geheel.

Boslof is een boeiende mix van persoonlijke mijmeringen en observaties, diepgravende gesprekken met experts, wonderbaarlijke natuurweetjes en prachtig beeldmateriaal.

Dieter Coppens (1978) is grafisch vormgever en presenteert verscheidene tv-programma's zoals Down the Road (vanaf 2018) en Restaurant Misverstand (vanaf 2022). Eerder presenteerde hij ook Copy beest en Animalitis en hier komt zijn liefde voor natuur al bovendrijven. Coppens is ondertussen ook een volleerd natuurgids maar bij gebrek aan tijd om te gidsen neemt hij je in dit boek mee naar 'zijn' bos waar hij helemaal in zijn element is. Zijn grote liefde voor het bos straalt van alle pagina's en hij wil de lezer zeer graag het bos leren kennen en wie weet zelfs te beschermen. Het gaat immers fel achteruit met onze bossen en dat gaat Dieter Coppens heel erg aan het hart. Terug geconnecteerd worden met de natuur is van cruciaal belang, de natuur kan wel zonder ons maar omgekeerd is het tegenovergestelde waar, zonder natuur en bos zijn we finaal verloren, betoogt Coppens.

Zoals de kaft titelt, wandelt en kijkt de auteur een jaar lang in het Zoerselbos en in elk seizoen zodat je een totaal beeld krijgt van dit bos, of bij uitbreiding 'een' bos. Het boek is prachtig vormgegeven en er staan geweldig mooie foto's in. Coppens trok en trekt steevast met zijn camera het bos in en het resultaat is werkelijk schitterend. Er staan ook foto's in van professionals.

Er staan enorm veel weetjes in het boek en Dieter Coppens trekt je helemaal mee, super interessant. Het wil nu lukken dat ik een kleine twee maanden geleden tijdens een etappe op de GR 5 gepasseerd was door het Zoerselbos en ik was toen helemaal onder de indruk van de schoonheid ervan, omver geblazen bijna, zó schoon! En toen werd ik geattendeerd op het boek "Boslof" door iemand, het was al eens in mijn vizier verschenen maar pas nu heb ik het boek dan ook écht gelezen. En daar kan ik alleen maar super blij om zijn.

Coppens is met verschillende experts door het bos gegaan en dat was onder andere met een boswachter, een beverspecialist, een vogelkenner en een natuurgids, uiteenlopende onderwerpen en allemaal om ter interessantst.

Boslof is een lofbetuiging aan het bos, goed gevonden trouwens die titel, en heel het boek straalt dit ook uit. Het leest enorm vlot, is super interessant en er staan fantastisch mooie foto's in, dit kan ook niet anders, het Zoerselbos ís ook gewoon prachtig, ik kan een bezoek eraan absoluut aanbevelen, net zoals het lezen van dit boek.

Uitgeverij: Manteau (2023) - 271 blz.

Een wild dier - Joël Dicker

2 juli 2022, twee criminelen staan op het punt een grote juwelierszaak in Genève te beroven. Maar deze overval zal geen gewoon nieuwsbericht opleveren...

Twintig dagen eerder, in een rijke buitenwijk aan de oevers van het Mee van Genève, bereidt Sophie Braun zich voor om haar veertigste verjaardag te vieren. Het leven lacht haar toe. Maar ineens begint haar idyllische wereld te wankelen. Haar man raakt verstrikt in zijn kleinzielige plannetjes en haar buurman, een politieman met een slechte reputatie, is door haar geobsedeerd en bespioneert haar. Dan ontvangt ze op haar verjaardag van een mysterieuze afzender een cadeau dat haar leven voor altijd zal veranderen. Ze zal vele reizen terug in de tijd maken, ver van Genève, om tot de kern te komen van dit duivelse complot waar niemand ongedeerd uit zal komen.

****

Joël Dicker (Genève, 1985) houdt met zijn romans ergens het midden tussen een roman en een thriller en dit is met dit boek ook zo. In 2005 verscheen zijn eerste boek dat een korte novelle is en met zijn nieuwste Een wild dier heeft hij zijn zesde boek uitgebracht. Met De waarheid over de zaak Harry Quebert in 2012 werd hij bekend, het boek oogstte enkele prijzen en werd wereldwijd vertaald.

Een wild dier heeft een goed uitgesponnen plot waarin de auteur gebruik maakt van tijdsprongen die telkens netjes worden aangeduid, wel zo gemakkelijk. Heel het verhaal wordt verteld vanuit de dag van de overval en dan gaan de meeste hoofdstukken chronologisch vanaf 20 dagen voor de aanval tot deze dag. Maar dan zijn er evengoed nog wat hoofdstukken tot bijna 20 jaar ervoor, deze schetsen de periode waarin de Brauns elkaar leren kennen. Daarnaast zijn er dan nog hun buren, Greg en Karine, Greg speelt een cruciale rol in de ontwikkeling van de plot. De personages worden buiten hun rol in het verhaal echter niet verder uitgediept. Op een gegeven moment komt er een personage in het boek dat 'Roofdier' heet, ik weet niet hoe het zit in het originele verhaal maar deze naam vond ik wel irritant en enigszins kinderlijk klinken.

Een wild dier is een boek met een zeer goede plotontwikkeling, enkele verrassende wendingen en is spannend. Het maakte iets minder indruk dan De waarheid over de zaak Harry Quebert maar het leesplezier lag zeer hoog en je wil gewoon verder lezen, zo snel mogelijk zelfs. Een zeer goed boek dus.

Eerder: De waarheid over de zaak Harry Quebert, Het boek van de Baltimores

Uitgeverij: De Bezige Bij (2024) - 398 blz.

Oorspronkelijke titel: Un Animal sauvage

Vertaling: Manik Sarkar