De laatste die sterft - Helen Fields

Een meisje wordt dood aangetroffen op een onherbergzaam Schots eiland.

Alle bewoners verdenken elkaar

Het gezin Clark is net verhuisd naar het afgelegen Isle of Mull, een eiland voor de kust van Schotland. Dan raakt de zeventienjarige Adriana vermist. Haar ouders zijn radeloos - de lokale bevolking ziet hen als indringers en de politie is onverschillig - en wenden zich tot privédective Sadie Levesque om hun dochter te vinden.

Sadie is ontzettend goed in haar werk. Wanneer ze het lichaam van Adriana vindt in een grot, met een kroon van zeewier, beseft ze dat de zaak veel groter is dan ze in eerste instantie dacht. Ze duikt in de geheimen van het eiland, maar komt daardoor ook zelf dichter bij het gevaar. Want wat als Adriana niet de laatste was die stierf?

*****

Helen Fields schreef zeven thrillers in de Perfecte-reeks met Callanach & Turner als vaste waarden maar De laatste die sterft is een op zichzelf staand boek. Als decor heeft ze gekozen voor een nogal afgelegen eiland aan de Westkust van Schotland met een adembenemend landschap, een gesloten gemeenschap en verhalen over het verleden, een magische plek.

De bezienswaardigheden spelen een grote rol in het verhaal en ook het mythische heeft duidelijk een plaats. In feite spelen ze zelfs een hoofdrol, daardoor krijgt het verhaal zelf ook een mythisch kantje en dat is zeker een meerwaarde, toch voor diegenen die dit kunnen appreciëren.

Fields heeft het boek geweldig goed opgebouwd en het heeft een fantastische plot. Tot ver in het boek blijft het verhaal duister maar er gebeurt ontzettend veel zodat je van het ene spannende moment in het andere duikt. De historische vertellingen, de mystiek en de pracht van de natuur van dit eiland vullen het verhaal zeer goed aan en dragen bij aan de spanningsopbouw. De auteur heeft ook meesterlijke plotwendingen voorzien en het einde is absoluut onverwachts en verrassend.

Het boek heeft dus een geweldige en intrigerende verhaallijn maar ook met de personages zit de lezer meer dan goed, Fields heeft zich wat dat betreft absoluut niet ingehouden, ze heeft ze zo neergezet dat je niet anders kan dan begaan zijn met hen. En dan zijn er ook nog zeer ongewone wendingen die je bijna nooit te lezen krijgt. Op sommige personages krijg je wel moeilijk vat en weet je niet goed wat je je er nu wel of niet van moet vinden, maar dit is eerder een pluspunt voor het verhaal, het versterkt het duistere kantje. 

De laatste die sterft is een boek dat mij helemaal lag, mooie personages, een geweldige verhaallijn met zeer verrassende wendingen, mysterie en lokale folklore en het was dan ook nog eens super spannend. Ik blijf absoluut fan van Helen Fields en hoop nog veel van haar te lezen. En dat gaat precies wel lukken, ze schrijft immers aan een nieuwe serie waarvan het eerste deel al verschenen is en het tweede verschijnt half dit jaar. Top!

Eerder: Perfecte resten, Perfecte prooi, Perfecte dood, Perfecte stilte, Perfecte misdaad, Perfecte moord, Perfecte wraak

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2024) - 395 blz.

Oorspronkelijke titel: The Last Girl to Die

Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk