De kraanvogels vliegen naar het zuiden - Lisa Ridzén

Bo, 89 jaar, was ooit een sterke man die zijn hele werkende leven in dienst was bij een houtzagerij. Nu laat zijn lichaam hem geleidelijk in de steek. Zijn rustige bestaan wordt zelden onderbroken door iets anders dan bezoekjes van de thuiszorg, het wekelijkse telefoongesprek met zijn enige vriend Ture en herinneringen aan vroeger, die steeds meer de plaats van het echte leven innemen. In de leegte die zijn vrouw achterliet heeft hij één troost en houvast: zijn trouwe hond Sixten. Maar Bo’s zoon Hans wil Sixten bij hem weghalen, omdat hij niet meer in staat is goed voor het dier te zorgen.

De dreiging om zijn hond te verliezen roept bij Bo een veelheid aan emoties op. Hij wil graag een betere band met zijn zoon dan hij vroeger met zijn eigen vader had, maar hij heeft moeite om de juiste woorden te vinden om zijn liefde voor Hans te uiten. Aarzelend proberen vader en zoon elkaar te bereiken, maar de koppige strijd van Bo om Sixten, zijn laatste bron van vreugde, te behouden, staat hun toenadering in de weg.

***

Lisa Ridzén (Zweden, 1988) is socioloog en het boek resulteerde uit haar promotieonderzoek over mannelijkheidsnormen en de aantekeningen die het thuiszorgteam van haar opa had achtergelaten. Het is haar debuut en het werd in Zweden onmiddellijk een bestseller, de boekhandelaren verkozen het tot Boek van het jaar en meer dan 30 landen hebben de vertaalrechten.

Het verhaal is in de ik-stijl en aan het woord is de 89-jarige Bo die nog steeds thuis woont en gedurende de dag hulp krijgt. Bo heeft het niet gemakkelijk met het feit dat hij zo afhankelijk wordt en dit steeds meer in toenemende mate. Zijn geheugen laat hem ook al eens in de steek waardoor hij heel vaak terugblikt en droomt over het verleden. Op die manier leren we hem kennen als zoon en als echtgenoot en vader van zijn enige zoon. Zijn hond Sixten is zijn troost en houvast in deze tijd en het feit dat zijn zoon net zijn trouwe hond wil weghalen, is de rode draad in dit boek.

De auteur maakt het de lezer niet altijd gemakkelijk, Bo vertelt voor een deel het verhaal aan zijn vrouw die ondertussen volledig dement is en in een zorginstelling zit. Maar Bo dut ook heel vaak in en via zijn dromen komen we dan de gebeurtenissen uit het verleden te weten. En dan zijn er de aantekeningen van de thuiszorg en de bezoekjes van zijn zoon Hans waardoor zijn huidige leven op zijn 89ste beschreven wordt. Daarin klinkt heel vaak de waanhoop door voor het dreigende verlies van zijn hond, de frustratie om zelf geen beslissingen meer te kunnen of mogen nemen en van zijn aftakelende lichaam en de moeite die hij heeft om de woorden te vinden voor de liefde voor zijn zoon. Doordat de auteur het verhaal volledig vertelt vanuit de beleving van Bo zelf, wordt er heel vaak gewisseld van tijdszone en zeker aan de stukken waarin hij aan zijn vrouw vertelt als de jij-persoon, moet je gewoon worden.

Centrale thema's zijn dus ouder worden, vriendschap en vader-zoonrelaties. Het boek is vaak toch wel confronterend, hoe wij omgaan met oudere mensen komt niet altijd zo positief uit de verf. Maar langs de andere kant is er toch ook heel wat over 'liefde' te lezen en het is soms wel ontroerend.

Het boek was niet helemaal mijn ding en mijn aandacht durfde al eens verslappen tijdens het lezen, er gebeurde immers niet zoveel en herhaling was er ook wat natuurlijk voor een stuk te wijten is aan het personage. Maar hoe verder ik kwam, hoe meer ik het boek toch kon appreciëren. De kraanvogels vliegen naar het zuiden is een goed geschreven en onderhoudende roman en zeker het lezen waard.

Uitgeverij: Meulenhoff (2024) - 303 blz.

Oorspronkelijke titel: Tranorna flyger söderut

Vertaling: Geri de Boer

Misleid - Harlan Coben

Málaga, 2000. Sami Kierce, een jonge Amerikaanse backpacker, wordt wakker. Hij zit onder het bloed en heeft een mes in zijn hand. Naast hem ligt het lichaam van zijn vriendin, Anna. Hij heeft geen idee wat er is gebeurd, en hij begint te schreeuwen.

New York, 2022. Kierce, inmiddels een in ongenade gevallen rechercheur, geeft ’s avonds les aan amateurdetectives. Op een avond herkent hij een bekend gezicht in de klas - Anna. Zij is het, er is geen twijfel over mogelijk. Zodra ze hem ziet, vlucht ze. Kierce heeft geen andere keus: hij moet en zal deze vrouw vinden en het onmogelijke mysterie oplossen dat hem al tweeëntwintig jaar achtervolgt.

Zijn onderzoek brengt hem oog in oog met zijn verleden en al snel ontdekt hij dat sommige geheimen beter begraven kunnen blijven…

****

Harlan Coben (Newark, 1962) heeft sinds 1990 talloze boeken geschreven en gepubliceerd waarvan er een goed aantal ook verfilmd zijn als serie. In zijn boeken is er steevast heel wat spannende actie te vinden maar ook humor ontbreekt niet in zijn boeken, het geeft zijn boeken toch net dat tikkeltje meer en kan niet anders dan gesmaakt worden.

Met Misleid heeft Coben een verrassende plot gebracht, de lezer blijft tot aan het einde in het ongewisse. De korte hoofdstukken zorgen voor veel afwisseling maar ook de vele verrassende plotwendingen zorgen daarvoor. En daardoor weet de auteur de spanning ook steeds maar op te drijven, de lezer hoeft zich zeker niet te vervelen.

Sami Kierce is een interessant personage dat in vorige boeken blijkbaar ook al op trad, maar deze lezer weet daar wel niets meer van. Kierce leer je hier uitgebreid kennen aangezien het boek start met de nog jonge Kierce, nu meer als 20 jaar later is hij echtgenoot en vader en werkt hij als privédetective aangezien zijn politie carrière serieuze deuken opliep, dit maakt het boek alleen maar nog interessanter.

Misleid is weer een méér dan prima thriller van de hand van Harlan Coben, spannend, sterke plot met verrassende plotwendingen, interessante personages en dit alles met een sausje van humor, een échte Harlan Coben dus. Moet ik nog zeggen dat het ook filmisch leest?

Eerder: Houvast, Eens beloofd, Verloren, Schaduwleven, Verzoeking, Vals spel, Tegenwerking, Vermist, Ontwricht, De onschuldigen, Blijf dichtbij, Levenslijn, Zes jaar, Ik mis je, De verbeelding, Laat niet los, De ontdekking, Naar huis, Win

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2025) - 378 blz.

Oorspronkelijke titel: Nobody's Fool

Vertaling: Sabine Mutsaers

´De kinderen van Calais - Lara Taveirne

Wissant, Noord-Frankrijk, de jaren zestig. Urenlang gingen ze gebukt op zoek naar de mooiste schelpen. Ze konden gelijktijdig en achterwaarts over de golven duiken. Ze hadden allebei een kamer waar je de zee kon horen ruisen, als de wind goed zat. Lilith en Violaine waren wat men noemt hartsvriendinnen. Onafscheidelijk. Samen kochten ze hun eerste bikini. En het was hand in hand dat ze naar de rand liepen.

Cap Blanc Nez, 1976. Beneden aan de kliffen wordt Violaine gevonden. 135 meter hoger staan twee boekentassen.

****

Lara Taveirne (Brugge, 1983) debuteerde in 2014 met deze roman, De kinderen van Calais waarvoor ze een nominatie voor De Bronzen Uil in de wacht sleepte én ze werd er winnaar van de Debuutprijs 2015 mee. Momenteel staan er 5 boeken op haar naam, Wolf is haar laatste tot nu toe.

De kinderen van Calais is gebouwd op een gebeurtenis uit januari 2005, twee 14 jarige meisjes sprongen toen van de rotsen in Calais. Hierrond heeft Taveirne dan een heel eigen verhaal gecreëerd en ik moet zeggen dat ze dat zeer verrassend heeft gedaan. Het is geen rechttoe rechtaan boek en ook al staat er boven elk hoofdstuk de naam van diegene waarover het gaat, zelfs dan nog blijft het een beetje opletten hoe dat stuk past in het geheel van het boek. Meestal leest het verhaal chronologisch maar er zijn her en der flashbacks of hernemingen maar dan vanuit een ander oogpunt. Zeer interessante keuze en het komt het verhaal absoluut ten goede, een beetje uitdaging wordt trouwens altijd geapprecieerd, een lezer moet ook niet onderschat worden.

Het boek loopt over een redelijk grote tijdspanne en bevat enkele serieus verrassende plotwendingen. Maar daar draait het voor de auteur niet helemaal om, ze is heel sterk in het vertellen van kleine dingen en haar fenomenale taalgebruik ondersteunt dit heel erg. Er sloop ook af en toe wat humor in maar toch in mindere mate dan in de twee later geschreven boeken die ik van haar las.

De kinderen van Calais was niet helemaal mijn ding, ik ben iemand van plotontwikkelingen en minder van beschrijvingen, maar ik moet zeggen dat ik meestal toch genoten heb van het boek. Lara Taveirne schrijft écht mooi en dit verhaal was origineel en zeer verrassend. Er staan ook vaak dingen in waar je eens kan over nadenken, het is dus niet zómaar een verhaaltje maar eentje met heel wat diepgang. Daardoor ken ik toch een vierde ster toe aan dit boek. Lara Taveirne is absoluut een goede schrijfster.

Eerder: Pluto, Wolf

Uitgeverij: Manteau (2014) - 285 blz.

Waar rook is, is vuur - Dr. Len De Nys

Alles over de onzichtbare gevaren van chronische ontsteking en hoe je je gezondheid terugwint

Drie op vijf mensen overlijdt aan ziekten die te maken hebben met chronische ontsteking, zoals hart- en vaatziekten, beroertes, kanker, dementie en diabetes.

'Waar rook is, is vuur' onthult de vaak onderschatte impact van chronische ontsteking, een sluipende bedreiging die lang onopgemerkt kan blijven en uiteindelijk grote schade aanricht. Tenzij je tijdig het heft in eigen handen neemt. Gezondheidswetenschapper en kinesitherapeut  dr. Len De Nys deelt niet alleen zijn persoonlijke strijd met chronische pijn, maar biedt ook een vernieuwende kijk op hoe eenvoudige veranderingen in je levensstijl een wereld van verschil kunnen maken. In dit boek legt hij op een toegankelijke en wetenschappelijk onderbouwde manier uit hoe deze 'stille brand' ontstaat en - nog belangrijker - hoe je hem kunt doven voordat het te laat is.

Len De Nys is gezondheidswetenschapper en kinesitherapeut en hij is actief in het team van LifeMe, Lifestyle as medicine oftewel 'Je Levensstijl als Medicijn'. Er hoort een podcast bij waarvan Len De Nys de gastheer is en waar hij elke aflevering met experten praat in hun specifieke vakgebied binnen de levensstijl geneeskunde. Len De Nys schreef met dit boek zijn tweede, Hoe lichaamsbeweging de tijd terugdraait is zijn eerste boek.

Levensstijl wordt hoe langer hoe meer aanzien als een manier om preventief aan je gezondheid te werken maar wordt nu ook vaak ingezet als geneesmiddel en helende kracht als je reeds ziek bent en dan gaat het over chronische ziekten. Len De Nys concentreert zich in dit boek voornamelijk op chronische ontsteking als oorzaak van ziekten en baseert zich hiervoor op zijn academische expertise, wetenschappelijke onderzoeken en kennis en zijn persoonlijke- en praktijkervaringen. 

Het boek is netjes opgedeeld in 3 logische delen. In deel 1 legt hij wetenschappelijk uit wat ontsteking is, wat de oorzaken en triggers ervan zijn en wat hun verborgen rol is bij chronische ziekten. Er komen dan ook vele wetenschappelijke termen en cijfers voorbij maar hij heeft het zo bevattelijk mogelijk proberen te brengen zodat ook een leek er mee weg kan. De theorie dus. In het korte tweede deel gaat hij naar de praktijk en maakt hij duidelijk hoe we het probleem kunnen detecteren en dan ook kunnen aanpakken en beheersen. In het uitgebreide en laatste deel geeft hij oplossingen voor een ontstekingsvrije levensstijl, wat je er dus zélf aan kan doen. Hij geeft praktische strategieën en concrete tips die je direct kan toepassen om controle te krijgen over je gezondheid, en dat kan al door eenvoudige veranderingen aan te brengen in je levensstijl. Tot slot geeft hij ook nog een weekmenu mee en een trainingsprogramma.

Len De Nys heeft de materie rondom chronische ontsteking op een wetenschappelijke maar toch heldere manier beschreven, het gebruik van zijn eigen ervaringen en die van anderen in zijn praktijk verlevendigen het geheel en maken het tot een zeer leesbaar boek. Enige aandacht is natuurlijk vereist, toch zeker in het eerste deel.

Waar rook is, is vuur is een goed geschreven en gedocumenteerd boek waar je absoluut iets uit kan leren. Het is zeer overzichtelijk en logisch geschreven maar ook praktisch, een algemene handleiding over hoe je je leven zo gezond mogelijk kan leven. Als je al wat boeken gelezen hebt rondom deze thema's en podcasts beluisterd, is het boek niet vernieuwend maar anders is dit een zeer goed boek om je wegwijs te laten maken in gezondheid en gezond leven. Een paar keer heb ik wel wat gelezen dat tegenstrijdig was aan andere boeken, wetenschap evolueert natuurlijk en als leek is het dan wat verwarrend, het toont wel aan dat je steeds moet blijven nadenken en eventueel bijsturen. Een goed en bevattelijk boek dus.

Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts (2025) - 252 blz.

Nacht - Lars Kepler

Midden in de nacht ontvangt de politie een noodoproep over een overval op een camping net buiten Stockholm. Het terrein is afgesloten, maar in een van de caravans brandt nog licht. De agenten treffen er een verschrikkelijk tafereel aan. Vloeren, wanden en meubels, alles zit onder het bloed, een in stukken gehakt lichaam ligt op de grond. In de ruimte ernaast vinden ze een jongeman die met zijn hoofd op een afgehakte arm ligt te slapen.

De jongen blijkt de zeventienjarige Hugo Sand, die lijdt aan een zeldzame, door nachtmerries veroorzaakte vorm van slaapwandelen. Hij kan zowel dader als getuige zijn, want hij herinnert zich niets meer van die nacht.

Joona Linna wordt gevraagd de zaak op zich te nemen, en hij benadert zijn oude vriend Erik Maria Bark, die hypnose inzet bij het onderzoek. Het is het begin van een gecompliceerde jacht op een beestachtige moordenaar.

****

Lars Kepler, het ondertussen zeer bekende schrijversduo in Zweden en internationaal, heeft met dit boek de tiende in de Joona Linna-reeks geschreven en dat hebben ze ook nu weer met verve gedaan en helemaal in de lijn van de vorige boeken uit de serie.

Ook nu schuwen ze de gruwelijkheden niet, er is een hakkende moordenaar op pad en de lichaamsdelen en het bloed vliegen in het rond. De vondst van het eerste slachtoffer met een slapende tiener in de buurt, je moet het maar bedenken, absoluut origineel en verrassend. Deze start van het boek trekt de lezer onmiddellijk in het verhaal en zo gaan de auteurs heel het boek door, je kan niet anders dan mee zijn in het verhaal.

Er is veel afwisseling in het boek door onder andere korte hoofdstukken maar de schrijvers laten je ook kennismaken met de slachtoffers vooraleer ze vermoord worden, je voelt de spanning van deze personages bijna zelf. De dader blijft echter buiten zicht en het is wachten tot aan het einde vooraleer de puzzelstukjes bij Joona Linna vallen en ik moet zeggen dat het een heel verrassende finale is, zo eentje die je helemaal niet ziet aankomen. De hypnose-sessies met Hugo Sand, de jongen die op de eerste plaats delict wordt teruggevonden, dragen zeker ook bij aan de spanningsboog. De auteurs zetten de lezer trouwens gedurende heel het boek op het verkeerde been door verschillende verhaallijnen aan te brengen waardoor het een kluwen wordt van wat eventueel aanwijzingen zouden kunnen zijn.

Lars Kepler heeft een zeer goede en intrigerende plot neergezet en de plotopbouw zorgde voor een spannende leeservaring. En als je dan aan het einde van het boek komt en je eindelijk de dader in het vizier krijgt, wordt het nog super spannend.

Nacht is dus weer een schitterend boek van een Lars Kepler. Het enige wat een beetje spijtig was, was dat Joona Linna er zo goed als alleen voor stond en Saga Bauer slechts af en toe even werd aangehaald maar uiteindelijk nergens opdook. Dit nam niet weg dat het leesplezier bij dit boek weer hoog lag, Lars Kepler is en blijft een top-schrijversduo.

Eerder: Hypnose, Contract, Getuige, Slaap, Stalker, Playground, Jager, Lazarus, Spiegelman, Spin

Uitgeverij: De Bezige Bij (2025) - 527 blz.

Oorspronkelijke titel: Sömngångaren

Vertaling: Edith Sybesma

Lustrum - Robert Harris

Het is 63 voor Christus, het jaar waarin Cicero consul wordt en toetreedt tot het centrum van de Romeinse macht. Maar hij heeft met zijn rechtlijnigheid en zijn genadeloze retoriek machtige vijanden gemaakt. Dan geeft de Tiber het lichaam prijs van een wreed en ritueel geofferd kind, waardoor een web van verdorvenheid en corruptie aan de dag treedt. Cicero neemt de handschoen op en trekt ten strijde.

Pas als hij als kroongetuige optreedt in een schandaleuze rechtszaak beseft Cicero dat hij meer vijanden onder de Romeinen heeft dan hij kon bevroeden. Langzaam wordt de omvang duidelijk van de krachten die samenspannen om zijn ondergang te bewerkstelligen.

***

Robert Harris (Nottingham, 1957) was na zijn studie Engelse Literatuur journalist, politiek redacteur en columnist. In de jaren tachtig schreef hij enkele non-fictie werken en in 1992 kwam dan zijn eerste fictieboek uit, sindsdien schreef hij er nog vele waarvan er verschillende verfilmd werden. Hij schreef voornamelijk historische thrillers en zijn interessegebied is uitgebreid, zowel inhoudelijk als wat betreft de tijdsperiode. In 2006 kwam Imperium uit, het eerste in de Cicero-trilogie en Lustrum is het tweede. Harris benadrukt dat het een roman is en geen geschiedkundig werk, toch heeft hij zoveel mogelijk de fictie laten overeenstemmen met de feiten.

De weg naar de top in het politieke leven van Rome van Marcus Tullius Cicero (106-43 v.Chr.) beschreef Harris in Imperium, dat was de periode dat Cicero senator en vervolgens praetor was. In Lustrum gaat het eerste deel over het jaar 63 v.Chr. van Cicero als consul en het tweede deel speelt dan van 62 tot 58 v.Chr. Dit blijkt een turbulente politieke periode te zijn en je leest duidelijk dat Cicero gedurende deze jaren afstevent op zijn ondergang.

Cicero was een man van het woord, hij stond erom bekend dat hij geweldige redevoeringen afstak waarnaar iedereen luisterde en hij genoot een heel groot aanzien bij zijn collega's in de senaat waar hij een sterke positie had. Buiten zijn politieke bezigheden waarin hij zoveel mogelijk opkwam voor de belangen van zijn land, was hij ook nog actief als advocaat. In dit boek mogen we echter veel minder genieten van zijn rechtbankredevoeringen, slechts een paar keren maar het moet gezegd dat deze ook nu weer subliem waren om te lezen, Cicero is echt een man van de redevoeringen.

Robert Harris heeft van dit boek ook nu een schitterende historische vertelling gemaakt, de periode komt goed tot leven maar het zijn nu voornamelijk de politieke gebeurtenissen waarover het gaat. Heel erg interessant en ik ben blij dat ik dit kon lezen maar het maakte het boek ook meteen een stuk taaier. Weinig redevoeringen en slechts een beperkte hoeveelheid roman-elementen zorgden ervoor dat het iets minder vlot las dan het eerste. Het beeld van het politieke Rome en de verhoudingen tussen zijn bevolking en de patriciërs dat wordt helemaal uit de doeken gedaan en was op zich wel boeiend. Gaius Julius Caesar is in deze periode serieus op weg om de machtigste man van Rome te worden en hoe dit zo allemaal verloopt kom je hier ook allemaal te weten. Ook het wedervaren van Pompeius (de Grote) neemt een belangrijk aandeel in, in het boek, hij was vooral een militair.

Lustrum is absoluut een goed vervolg in het verhaal van Cicero die Romeins redenaar, politicus, advocaat en filosoof was. Als thriller of roman kon het me dit keer iets minder bekoren, het was té uitgesponnen en gedetailleerd maar historisch gezien was het wel een top-verhaal, ik heb weer veel bijgeleerd en was vooral onder de indruk van de gewelddadigheid en de chaos in het politieke leven van toen, wat was me dat!

Eerder: De officier, Imperium

Uitgeverij: De Bezige Bij (2009) - 396 blz.

Oorspronkelijke titel: Lustrum

Vertaling: Janneke Zwart

De laatste wildernis - Robert Macfarlane

Zijn er nog ongerepte plekken te vinden waar de natuur ongestoord haar gang kan gaan? Of is alles al gecultiveerd, bewoond en geasfalteerd? Robert Macfarlane vraagt zich af of werkelijke wildernis nog bestaat en trekt erop uit om de natuur te ondergaan. Hij klimt in bomen, zwemt in grotten, doorkruist hooglanden en overnacht op heuveltoppen en afgelegen stranden. Deze prachtige evocatie van de wildernis leest als een reisverslag, een geschiedenis van het landschap, een cultuurgeschiedenis van natuuressayisten, en als een hartstochtelijk pleidooi voor het behoud van de natuur.

Robert Macfarlane (Nottingham, 1976) doceert Literature and the Environmental Humanities aan de universiteit van Cambridge en dit verklaart meteen de indrukwekkende lijst boeken en auteurs die de auteur aanhaalt in dit boek en citeert. Twee daarvan had ik al gelezen, Walden van Henry David Thoreau en De levende berg van Nan Shepherd.

De auteur trekt zo vaak hij kan de natuur in, dat las ik al in zijn boek De oude wegen. In dat boek concentreerde hij zich op de wandelingen zelf maar bij uitbreiding had hij het daar ook over de natuur zelf. In De laatste wildernis is dit laatste de focus en in elk hoofdstuk concentreert hij zich op de vorm of het gesteente van de stukjes natuur die hij beschrijft in Schotland, Wales, Engeland en Ierland, hij heeft een soort van alternatieve kaart meegegeven vooraan in het boek waar deze biotopen, natuur- of landschapselementen zich bevinden.

Zijn uitgangspunt is de vraag of er nog échte wildernis te vinden is waar er geen spoor is van menselijke aanwezigheid of bemoeienis en daarvoor laat hij zich leiden door wat hij enerzijds zelf al ervaren heeft of denkt te weten en anderzijds door de bevindingen en suggesties van anderen. Daarvoor trekt hij er dus effectief op uit om deze gebieden te verkennen en er te overnachten, vaak alleen maar ook regelmatig in gezelschap en dan vaak met zijn dierbare vriend Roger Deakin die gefascineerd is door natuur en landschap en die woont in het vreemdste huis dat hij ooit zag.

De ervaringen die hij beschrijft, zijn op zijn zachtst gezegd indrukwekkend en de plaatsen waar hij overnacht ongewoon en verrassend, vaak zelfs gewoon onder de blote hemel en zo ontdekt hij vreemde stukjes natuur. Macfarlane krijgt dan zelf van bewoners verhalen te horen van de streek en die deelt hij uitbundig in dit boek en dit was zeer interessant om te lezen. Het konden mythen en verhalen zijn maar het boek verhaalt ook wel wat historische feiten, er valt dus serieus wat op te steken in dit boek.

Wat je nog leest en leert uit dit boek is dat wildernis of ongereptheid zeker niet samenvalt met afgelegenheid of uitgestrektheid, Macfarlane ontdekt ook kleine stukjes échte natuur zelfs te midden de menselijke aanwezigheid of verborgen natuurpareltjes in de nabijheid, je hoeft zelfs niet ver te gaan om iets van ongestoorde natuur te ontdekken. Langs de andere kant ontdekt hij dan zeer moeilijk bereikbare natuurgebieden waar hij dan toch menselijke aanwezigheid ontdekt, al was het maar omdat er vervuiling aanspoelde bijvoorbeeld of dat er lang geleden toch een soort van menselijke bewoning was.

De laatste wildernis is een boek dat je regelmatig kan vastnemen en er stukken uit lezen, elk hoofdstuk bevat heel wat om over na te denken en om eventueel zelf informatie op te zoeken over deze gebieden zodat je er nog een beter beeld bij krijgt ook al heeft Robert Macfarlane zelf de gebieden zeer goed beschreven in het boek, je krijgt gewoon zin om er meer over te weten. Doordat hij ook vele andere schrijvers en avonturiers aanhaalde, krijg je ook zin om méér te lezen. Aan het einde van het boek heeft hij een selecte bibliografie toegevoegd alhoewel ik moet zeggen dat het geen beknopte lijst is, ik heb er in ieder geval een en ander uit genoteerd, aan inspiratie geen gebrek zou ik zeggen als je meer wil. Dit was dus weer een inspirerend boek van Robert Macfarlane, hij weet zijn enthousiasme duidelijk af te laten stralen op de lezer. En het was dan ook nog zeer interessant en toegankelijk geschreven, ik denk dat ik fan ben.

Eerder: De oude wegen

Uitgeverij: De Bezige Bij (2008) - 341 blz.

Oorspronkelijke titel: The Wild Places

Vertaling: Nico Groen