Gezien de feiten - Griet Op de Beeck

Gezien de feiten gaat over Olivia, een vrouw voor wie opeens alles anders wordt. Een verhaal over de kracht van spijt hebben, de gretige wil om goed te leven, de warme wurggreep van families, de angst om ruimte in te nemen, de kilte van de wereld zoals we haar kennen en het wapen dat liefde kan zijn, als ze echt is tenminste.

***

Griet Op de Beeck (1973) studeerde Germaanse filologie aan de Universiteit Antwerpen, werkte 10 jaar als dramaturg bij theatergezelschappen, daarna een aantal jaren voor HUMO en later schreef ze voor De Morgen. Vanaf 2013 schreef ze enkel nog een column in de zaterdagkrant en in datzelfde jaar debuteerde ze met haar eerste roman Vele hemels boven de zevende, binnenkort verschijnt haar achtste boek. Ze ontving verschillende prijzen en belandde in de bestsellerslijsten. Haar twee eerste boeken zijn ook verfilmd en van het derde zijn de filmrechten ook verkocht. 

Dit boek was in 2018 het boekenweekgeschenk dat ieder jaar door een andere schrijver geschreven wordt speciaal voor de boekenweek en het is tevens mijn eerste kennismaking met deze auteur ook al wist ik dat ze een succesvolle auteur is zowel in Vlaanderen als in Nederland. Ik vond dit boekje in een boekenruilkast ergens in Vlaanderen tijdens een wandeling en daarmee vond ik het tijd om kennis te maken met Griet Op de Beeck en het was zeker geen slechte kennismaking.

De personages zouden zomaar je buurvrouw of tevens jezelf kunnen zijn, de thematiek is zeer herkenbaar. De auteur schetst de kleinburgerlijke mentaliteit in een familie en je ziet het zó voor je gebeuren. De karakters zijn niet uitgewerkt, je krijgt er slechts een glimp van mee en dan nog bijna uitsluitend in relatie tot het onderwerp van het boek. Met een dun boekje kan je natuurlijk ook geen uitgebreide beschrijvingen verwachten, er is tenslotte een heel verhaal te vertellen in weinig bladzijden.

Op de Beeck is er wel in geslaagd met dit boekje een boodschap mee te geven waar gerust over nagedacht kan worden, een kleine levensles zelfs.

Gezien de feiten is een boek dat je in een ruk uitleest, een kleinoodje dat je tussendoor even kan lezen en waar je mee meeleeft. Een mooi boekenweekgeschenk.

Uitgeverij: Prometheus (2018) - 94 blz.

Het klimaatboek - initiatief van Greta Thunberg

Een initiatief van Greta Thunberg

Het Klimaatboek toont glashelder hoe de vele crisissen op onze planeet met elkaar samenhangen en vertelt de onverbloemde waarheid over hoe en waarom onze wereld verandert.

Greta Thunberg vroeg aan bijna honderd leiders, activisten en publicisten om hun kennis met ons te delen, onder wie vooraanstaande wetenschappers en denkers als Naomi Klein, Margaret Atwood, Thomas Pikettu, Jason Hickel en Amitav Ghosh. Van smeltende ijskappen tot inheemse soevereiniteit, van 'fast fashion' tot de toekomst van onze voedselvoorziening en de grotere duurzaamheidscrisis: hun bevindingen zijn verwoord in overtuigende bijdragen over verandering, actie en veerkracht.

Daarnaast deelt Greta haar eigen verhalen over haar leerproces en onthult ze hoezeer we in het ongewisse zijn gelaten. Dat is een van onze grootste problemen, maar ook onze belangrijkste bron van hoop. Alleen als we door kennis alle zaken met elkaar verbinden, kunnen we duurzame oplossingen vinden. En zodra iedereen het hele verhaal kent, kunnen we in actie komen.

Greta Thunberg is geboren in 2003. In augustus 2018 begon ze voor het Zweedse parlement een schoolstaking voor het klimaat, die zich sindsdien over de hele wereld heeft verspreid. Ze is actief in de beweging Fridays For Future en sprak over de hele wereld op klimaatbijeenkomsten, maar ook op het World Economic Forum in Davos, in het Amerikaanse Congres en voor de Verenigde Naties.

Het klimaatboek is een uitvoerig boek geworden waarin enorm veel aan bod komt. Er zijn heel veel artikelen van allerlei wetenschappers en anderen die ieder in hun domein zowat alles aankaarten als het gelinkt is aan klimaat in telkens maar enkele bladzijden. In vijf grote delen wordt heel de problematiek blootgelegd en ook al is het geschreven door velen, het boek leest samenhangend en de thematieken volgen elkaar mooi op. Dat lijkt al een kunst op zich.

Eerst en vooral is het van belang te weten hoe het klimaat werkt (deel 1), oplossingen kunnen er immers alleen maar komen als we het probleem begrijpen en wetenschappelijk bewijs is dan cruciaal. In deel 2 wordt dan beschreven hoe onze planeet aan het veranderen is en dan denken we vooral aan de weerextremen die al overal optreden maar ook de teloorgang van bijvoorbeeld wouden, permafrost, biodiversiteit maar ook de vervuiling. Regelmatig wordt er geschetst hoe de wereld er zou uitzien bij 1.5, 2 en 4° C opwarming. Deel 3 gaat dan specifiek hoe deze opwarming onze wereld beïnvloedt. De ongelijkheid en onrechtvaardigheid die heerst, komt dikwijls aan bod, en hoe deze nog versterkt wordt door de klimaatverandering. Hallucinant! Dit was trouwens het thema van het boek Limitarisme van Ingrid Robeyns dat ik eerder las.

Deel 4 gaat er dan over wat we reeds gedaan hebben of juist niet, het mag duidelijk zijn dat er een compleet nieuwe manier van denken nodig is om de grote uitdagingen waar we voor staan, in feite al een halve eeuw of meer zelfs, aan te pakken. En dan in het laatste deel wat we nu moeten doen. En dat nu moet inderdaad als nú begrepen worden.

De urgentie om in actie te komen, staat buiten kijf en wordt in zowat elke deel van dit boek gezegd. Als er iets nu duidelijk is dat we geen tijd meer hebben om de problemen stapsgewijze aan te pakken, er is al zoveel tijd verloren gegaan dat het nu alle hens aan dek is en niet om schade te voorkomen maar om schade te beperken, die kans hebben we nog maar dan moeten we NU in actie schieten. En voor alle duidelijkheid, het gaat hier niet alleen over individuele acties maar het zijn de politici, de media en journalisten die zullen moeten zorgen dat er een nieuw beleid, economie en wetgeving komt om de internationale klimaatdoelen te halen, zelfs voor beroemdheden en influencers is er een grote rol te spelen hierin. Individuen kunnen en moeten hun stem laten horen maar er zullen geen oplossingen komen zonder een systeemverandering.

Het klimaatboek is een alomvattend en groots boek geworden dat bol staat van wetenschappelijke inzichten en handvatten om de klimaatcrisis aan te pakken. Het is een zeer toegankelijk boek dat heel goed leest en waar iedereen wat kan uit opsteken of op zijn minst geïnspireerd door kan raken. Absoluut een aanrader.

Eerder: Ons huis staat in brand

Uitgeverij: De Bezige Bij (2022) - 460 blz. (461-478 register)

Oorspronkelijke titel: The Climate Book

Vertaling: Linda Broeder en anderen...

Hoe vermoord ik mijn familie - Bella Mackie

Je familie heb je niet voor het kiezen, maar je kunt ze wel vermoorden.

Ik heb meerdere mensen vermoord (sommige op gruwelijke wijze, andere heel koelbloedig) en toch zit ik nu in de gevangenis voor een moord die ik níét heb gepleegd. Als ik bedenk wat ik écht heb gedaan, vind ik het stiekem jammer dat niemand ooit zal weten wat voor complexe klussen het waren. Ik hoop er natuurlijk ongestraft mee weg te komen, maar ik stel me graag voor dat iemand ooit, als ik er allang niet meer ben, een oude kluis opent en deze bekentenis vindt. Mensen zouden van hun stoel vallen. Er is per slot van rekening vrijwel niemand ter wereld die kan begrijpen hoe iemand van achtentwintig doodleuk zes familieleden kan hebben vermoord, om vervolgens, zonder ook maar een greintje spijt, vrolijk verder te gaan met haar leven.

***

Bella Mackie (1983) is voormalig journalist voor o.a. The Guardian en Vice News en schrijft een tweemaandelijkse column voor Vogue. In 2019 verscheen haar eerste non-fictie boek Jog On, een boek over mentale gezondheid en hardlopen waarmee ze anderen wil aanmoedigen om meer te sporten voor hun geest dan voor hun lichaam. En in 2021 kwam dan haar fictiedebuut uit How to Kill Your Family dat onmiddellijk in de bestsellerslijsten belandde. Bella's vader bracht haar de interesse voor waargebeurde misdaad bij, ze kreeg op haar negende verjaardag een abonnement op een maandelijks true crime magazine. Bella Mackie is het pseudoniem van Isabella Rusbridger.

De opzet van dit boek is toch wel origineel, we krijgen het verhaal van Grace Bernard te lezen dat start in de gevangenis. Grace schrijft daar haar biografie en op die manier wisselen het heden en verleden elkaar af, de hoofdmoot is haar relaas van hoe ze de moorden plant en uitvoert. Langzamerhand leer je haarzelf ook kennen. Ook al begrijp je haar ergens wel toch scoort Grace niet altijd evenveel sympathie bij de lezer, langzaam maar zeker wekt ze zelfs eerder antipathie op wat zelfs nog versterkt wordt door een verrassend einde met nog een andere ik-persoon.

Mackie schrijft vlot, dat kan niet ontkend worden en haar stijl is best grappig ook al werkte het niet echt op mijn lachspieren. Haar karakters zijn uitgewerkt in de mate het verhaal het nodig had en zelfs met enige diepgang maar toch blijft het verhaal verder vlak. Het wordt nergens spannend en de lezer raakt niet betrokken in het verhaal dat gewoon rustig verder kabbelt.

Hoe vermoord ik mijn familie leest eerder als een roman dan een thriller en spannend wordt het nergens. Maar het is wel een vermakelijk boek dat origineel en gemakkelijk geschreven is en vlot leest.

Uitgeverij: The House of Books (2023) - 379 blz.

Oorspronkelijke titel: How to Kill Your Family

Vertaling: Harmien Robroch

Het spel - J.D. Barker

Abby en Brendan Hollander kampen met relatieproblemen en proberen hun huwelijk te redden door met een relatietherapeut te praten. Die adviseert hun de app Sugar & Spice uit te proberen, een seksueel getinte versie van het spel Doen, durven of de waarheid.

Het spel begint onschuldig en lijkt wonderen te doen voor hun relatie, maar de opdrachten worden steeds grimmiger. Het stel valt voor de geldprijzen die de app belooft en raken zo compleet in de ban van het spel. En dan begint het zich tegen hen te keren. Abby en Brendan komen in een zenuwslopende klopjacht terecht en het is nog maar de vraag of ze het er levend van afbrengen.

**

J.D. Barker schreef sinds 1993 kort verhalen en debuteerde dan in 2014 met een eerste thriller. Sindsdien zijn er verschillende boeken van hem verschenen waarvan ook enkele in samenwerking met James Patterson en eentje met Dacre Stoker, Dracul. Zijn trilogie rond Sam Porter was een schot in de roos en zorgde ervoor dat Barker op je te lezen lijst kwam. Zijn volgende boeken zijn anders, hij verwerkt hierin wat sciencefictionachtige en bovennatuurlijke elementen en meer actie.

Het spel is echter voornamelijk een actiethriller zoals je je een Amerikaanse film voorstelt. Ontsnappingen à la Houdini en ongelooflijk veel geluk zijn schering en inslag maar dan wel voornamelijk in het tweede deel van het boek, daar waar het spel uit zijn voegen aan het barsten is voor het koppel. Het eerste deel zorgt vooral voor de start van de opbouw van het verhaal en lijkt veelbelovend tot het verhaal daarna toch begint in te zakken.

De plot is doordacht en er zijn puzzelstukjes die op hun plaats moeten vallen maar de uitwerking laat te wensen over en het verhaal op zich schiet te kort. Dat wil niet zeggen dat je niet verder leest maar je verwachtingen zijn wel naar beneden bijgesteld. Het evolueert naar een pure actiethriller en dat leest wel vlot maar dat is het dan ook, écht spannend wordt het niet door de oppervlakkigheid van het verhaal. 

Het boek heeft wel een zekere relevantie omdat het over een app gaat en de verslaving die ermee kan gepaard gaan. Het mag duidelijk zijn dat dit zeker tot de realiteit van de hedendaagse samenleving behoort en je kan er voor jezelf gerust ook eens vragen over stellen. Ook de privacy van zulke apps en telefoongebruik komen aan bod.

Het spel van J.D. Barker is geen overtuigend boek, een actieboek hoeft geen diepzinnige uitwerking maar de ongeloofwaardigheid en het tweedimensionale verhaal slagen er écht niet in om het verhaal spannend te maken. Toch een beetje een teleurstelling dit boek.

Eerder: Horen zien zwijgen, Het vijfde meisje, Vergeef me, De beller op lijn vier, Augustus

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2024) - 427 blz.

Oorspronkelijke titel: Behind a Closed Door

Vertaling: Ralph van der Aa

De autist en de postduif - Rodaan Al Galidi

Op haar zeventiende wordt Janine zwanger tijdens een feestje in een schuur. Een ongelukje. Haar zoon Geert is een geniale autist. Omdat haar ouders zeer gelovig zijn en Janine niet weet of niet wil weten wie van de jongens in de schuur de vader is, denkt ze dat ze moeder, vader, opa, oma en de hele familie voor het kind moet zijn.

Wanneer Geert een beroemde vioolbouwer wordt, zegt Janine dat het tijd is dat hij weggaat. In zijn nieuwe huis, dat nog van een duivenmelker is geweest, opent een postduif de wereld van Geert. Elke keer als hij de doffer op het internet zet en gratis laat afhalen, komt het dier terug en zo ontmoet Geert steeds nieuwe mensen. Om ervoor te zorgen dat de postduif niet terugkomt, brengt hij hem zelfs naar het meest zuidelijke punt in het land. Maar de duif komt terug en verandert het leven van Geert eens en voor altijd.

*****

Rodaan Al Galidi (Irak, 1971) studeerde in zijn geboorteland af als civiel ingenieur maar ontvluchtte na zijn studies het land om de dienstplicht te ontlopen. Uiteindelijk belandde hij na enkele jaren van omzwervingen in 1998 in Nederland. Toen zijn asiel aanvraag werd geweigerd, leerde hij zichzelf dan maar de Nederlandse taal aan en begon te schrijven, in 2007 ontving hij na een generaal pardon dan zijn verblijfsvergunning. In 2000 verscheen zijn eerste dichtbundel en sindsdien verschijnen er nog regelmatig alsook boeken, zowel gebundelde columns als romans. De autist en de postduif (2011) werd bekroond met de European Union Prize for Literature en werd verschillende keren vertaald, maar hij ontving voor zijn ander werk ook verschillende prijzen en nominaties.

Dit is het eerste werk van de schrijver dat ik las en het was meteen een schot in de roos. Het is geen dik boek eerder dun, weinig bladzijden en dan ook nog eens niet zoveel tekst op een bladzijde. Maar Al Galidi is er in geslaagd om er een heel boeiend verhaal van te maken en eentje dat áf is. Het is volledig chronologisch opgebouwd en begint van vóór de geboorte van Geert en dus netjes en gemakkelijk te volgen, het hoeft niet altijd moeilijk of ingewikkeld te zijn om tóch goed te zijn, in feite is het zelfs een kunst.

De titel zegt het zelf al, het gaat over een autist. Dat is het kader waarrond de auteur een verhaal weeft en zegt wat hij wil zeggen. Het boek gaat dus absoluut niet over autisme, maar het is wel de perfecte basis om het te hebben over menselijke gedragingen en houdingen en zo een en ander uit te lichten in de Westerse maatschappij en in dit geval de Nederlandse maar dit kan zeker breder getrokken worden. Het kan niet anders dan dat het gedrag van Geert botst met dat van anderen maar het zorgt vaak ook voor hilarische situaties zodat je vaker met een lach op je gezicht zit tijdens het lezen dan niet. En toch is het ergens ook serieus, wie bepaalt immers wat normaal is of niet? De maatschappij heeft haar regels en je hebt je er maar aan aan te passen. Doorheen het boek stel je je meer dan eens de vraag of dat hokjes denken wel gepast is voor een moderne maatschappij maar meer nog stel je je vragen over je eigen gedrag of denken.

En dan is er de postduif, ze komt nochtans rijkelijk laat op de proppen in het boek. Het is ook al zo een bruggetje van de auteur om dingen te vertellen, over mensen, situaties en de samenleving. Een varkentje speelt ook nog even een tijdelijke rol. En dan is er de kringloopwinkel en uiteindelijk de viool. Ook weer opstapjes om dingen vertelt te krijgen.

Om het geheel een sprookje te noemen is een brug te ver maar soms heeft het er iets van weg door de absurditeit die er soms in te lezen is. Een volksvertelling is misschien een betere term, het wil je immers iets bijbrengen of toch op zijn minst iets zeggen over mensen en hun samenleven.

De autist en de postduif is een geweldig goed boek. De auteur neemt je mee op een reis door eigen land en je leert het op een andere manier kennen door zijn vertelling. Daar bovenop is het met zoveel humor en absurditeit geschreven dat je er met veel plezier doorheen gaat. Er zijn slechtere manieren om eens naar jezelf en de samenleving te kijken. De kennismaking met Rodaan Al Galidi was me zeer aangenaam en verrassend.

Uitgeverij: Meulenhoff (2009) - 190 blz.

Poolcirkel - Liza Marklund

Het begon allemaal met een boekenclub...

Het is 1980. In Stenträsk, een rustig dorp in het uiterste noorden van Zweden waar de zon nooit ondergaat en de winters een totale duisternis zijn, verdwijnt Sofia Hellsten spoorloos op een zomernacht. Samen met vier andere jonge studentes is ze lid van de boekenclub Poolcirkel. Veertig jaar later duikt haar hoofdloze lichaam op en start politiechef Wiking Stormberg een onderzoek...

***

Liza Marklund (Zweden, 1962) schreef in 1995 haar eerste non-fictieroman (Ondergedoken) maar haar doorbraak als schrijfster kwam er pas met het verschijnen van haar eerste detectiveroman (1998) met journaliste Annika Bengtzon in de hoofdrol. Sindsdien is ze een wereldwijd succes en viel ze meerdere keren in de prijzen met haar boeken. Verder werkt ze als journalist voor onder meer de Zweedse tabloid Expressen en samen met schrijver Jan Guillou en uitgever Ann-Marie Skarp richtte ze uitgeverij Piratförlaget, een grote naam ondertussen. Als columnist neemt ze actief deel aan het maatschappelijk debat in Zweden, huiselijk geweld en mishandeling van vrouwen liggen haar nauw aan het hart.

Het boek is mooi opgebouwd aan de hand van de maandelijkse besprekingen van de boekenclub waardoor je de leden leert kennen. Het is geen rechttoe rechtaan boek en het vraagt de nodige inspanningen om de vijf meisjes uit elkaar te houden, met elk boek staat er wel eentje centraal maar zelfs dan leest het soms chaotisch. Het verhaal is dus opgebouwd in twee delen, eentje met de gebeurtenissen in 1980 en het belangrijkste deel en dan het heden 2019 waarin het lichaam van Sofia Hellsten wordt gevonden.

Poolcirkel is het eerste boek in de Wiking Stormberg-serie maar dit zou je niet zeggen, zijn personage komt minder ter sprake, in het 1980-deel als iemand uit de vriendengroep van de meisjes maar ook in het hedendaagse deel neemt hij geen prominente plaats in, slechts meer aan het einde van het boek leer je hem wat kennen. Het boek las voor het overgrote deel als een roman, het detective-gehalte ligt eerder laag. Ook het einde van het boek slaagde er niet in om voor spanning te zorgen en de ontknoping was zeker niet verrassend, gaandeweg werd duidelijk waarop het verhaal afstevende en het klonk zelfs wat cliché. In het hedendaagse deel zijn er enkele politieke en maatschappelijke bedenkingen te lezen.

De boekenclub is in het jaar 1980 en dus zijn de boeken die ze bespreken van vóór deze tijd en dit was best interessant, op deze manier heb ik toch alleszins weer wat bijgeleerd over schrijvers en hun boeken, Marklund haalt op een gegeven moment zelfs Jan Guillou aan, één van haar partners in hun uitgeverij, apart. Ik werd aangespoord om de boeken en schrijvers op te zoeken, het was een gevarieerde boekenkeuze moet ik zeggen. Er stonden dan ook nog wat Wikipedia-weetjes in over deze boeken en hun schrijvers.

Poolcirkel is een onderhoudend boek maar waar ik meer van had verwacht, de uitwerking van de verschillende personages was er wel maar het bleef allemaal nogal tweedimensionaal. Het roman-gehalte overheerste en dit was niet de verwachting met een boek als predicaat 'thriller'. Ooit las ik nog een verhaal van haar Ondergedoken en ik herinner me dat ik van dat boek wel onder de indruk was.

Uitgeverij: De Geus (2021) - 347 blz.

Oorspronkelijke titel: Polcirkeln

Vertaling: Wendy Prins

Lessen in chemie - Bonnie Garmus

Maak kennis met Elizabeth Zott. Briljant scheikundige, onophoudelijke doorzetter en - helaas voor haar dromen en ambities - een vrouw. In de jaren zestig is het hoogst ongebruikelijk dat vrouwelijke wetenschappers zelfs maar bestaan, laat staan dat ze tot de top van hun vakgebied behoren.

Een verdieping - en een wereld - van haar verwijderd werkt Calvin Evans, een scheikundig genie met een sociale handicap, die al op jonge leeftijd een Nobelprijs op zijn naam heeft staan. Tot Elizabeths grote verbazing herkent uitgerekend deze man haar talent. Eindelijk neemt haar onderzoek een vlucht. Maar omdat het leven even onvoorspelbaar is als chemische reacties, is Elizabeth drie jaar later een alleenstaande moeder en lijkt haar carrière voorgoed voorbij. Gelukkig is ze niet voor één gat te vangen: Elizabeth slaat haar keuken kort en klein en transformeert hem tot een laboratorium - vastbesloten om  haar onderzoek zelfstandig voort te zetten en eindelijk academische erkenning te krijgen. Want als iedereen blijft zeggen dat haar enige recht het aanrecht is, kan ze daar maar beter haar voordeel mee doen!

*****

Bonnie Garmus (Californië, 1957) werkte als copywriter en creative director in de VS, Zwitserland en Colombia maar nu woont ze in Londen. Lessons in Chemistry is haar debuut en het kende onmiddellijk een groot succes en ontving verschillende nominaties en prijzen. De vertaalrechten werden in recordtempo verkocht en een televisieserie was zelfs al in de maak voor het boek was verschenen.

Blijkbaar wordt dit boek gecatalogiseerd onder de feelgood boeken of zelfs chicklit, daar ben ik niet van en persoonlijk zou ik dit boek hier ook niet onderbrengen. Het vertelt immers een verhaal dat historische waarde heeft en het poneert heel wat maatschappelijke bedenkingen, het is zelfs een regelrechte aanklacht tegen de mistoestanden in de maatschappij in de jaren vijftig die zelfs nu nog actueel zijn. De auteur haalt regelmatig historische figuren aan en zeker als ze opstonden tegen de racistische en seksistische discriminatie en cultuur van toen en die zoals ik al zei ook nu nog van heerst, in mindere mate en minder maatschappelijk aanvaard maar toch.

Er worden dus heel wat thema's aangesneden in dit boek maar het is zeker ook en vooral een grappig boek, lang geleden dat ik nog zo moest lachen en dit bijna van het begin tot het einde. Het personage van Elizabeth Zott sluit je zo in je hart, je begrijpt haar en leeft met haar mee. Maar ook de andere personages zijn geweldig gevonden net zoals sommige namen die ze ervoor verzint. Vele situaties zijn grappig maar ook de schrijfstijl draagt hier toe bij.

De auteur heeft veel uit haar eigen ervaringen geput, ze was bijvoorbeeld zelf een roeier en dit heeft in het boek een redelijk groot aandeel gekregen, je begint de passie ervoor te begrijpen. Ook het feit dat Garmus zelf werkzaam was in de technologie-, geneeskunde- en onderwijssector is duidelijk in het verhaal, ze weet je zelfs warm te maken voor het vak 'Chemie' en ik moet zeggen dat dit vroeger absoluut mijn sterkte niet was.

Verder is het een 'oppep' boek, Elizabeth Zott is een zelfverzekerde vrouw die geen blad voor haar mond neemt en haar gevoel voor rechtvaardigheid en gelijkheid is fenomenaal, er valt absoluut veel te leren van deze vrouw.

Lessen in chemie is een verhaal dat niet helemaal onvoorspelbaar is wat betreft verloop en einde maar toch is het een opmerkelijk en zelfs een confronterend boek. Het originele zit hem vooral in de personages en hun interactie en de aandacht voor de maatschappelijke en sociale problemen vanuit vrouwelijk gezichtspunt, het is een sterk feministische boek maar dit perspectief kan zeker breder opengetrokken worden. Naast de maatschappijkritiek is het het hoge humoristische gehalte dat het boek zo geweldig goed maakt. Het leesplezier ligt daardoor zo hoog dat je dit boek gewoon kan verslinden. Fantastisch boek!

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2022) - 380 blz.

Oorspronkelijke titel: Lessons in Chemistry

Vertaling: Eefje Bosch