Maak kennis met Elizabeth Zott. Briljant scheikundige, onophoudelijke doorzetter en - helaas voor haar dromen en ambities - een vrouw. In de jaren zestig is het hoogst ongebruikelijk dat vrouwelijke wetenschappers zelfs maar bestaan, laat staan dat ze tot de top van hun vakgebied behoren.
Een verdieping - en een wereld - van haar verwijderd werkt Calvin Evans, een scheikundig genie met een sociale handicap, die al op jonge leeftijd een Nobelprijs op zijn naam heeft staan. Tot Elizabeths grote verbazing herkent uitgerekend deze man haar talent. Eindelijk neemt haar onderzoek een vlucht. Maar omdat het leven even onvoorspelbaar is als chemische reacties, is Elizabeth drie jaar later een alleenstaande moeder en lijkt haar carrière voorgoed voorbij. Gelukkig is ze niet voor één gat te vangen: Elizabeth slaat haar keuken kort en klein en transformeert hem tot een laboratorium - vastbesloten om haar onderzoek zelfstandig voort te zetten en eindelijk academische erkenning te krijgen. Want als iedereen blijft zeggen dat haar enige recht het aanrecht is, kan ze daar maar beter haar voordeel mee doen!
*****
Bonnie Garmus (Californië, 1957) werkte als copywriter en creative director in de VS, Zwitserland en Colombia maar nu woont ze in Londen. Lessons in Chemistry is haar debuut en het kende onmiddellijk een groot succes en ontving verschillende nominaties en prijzen. De vertaalrechten werden in recordtempo verkocht en een televisieserie was zelfs al in de maak voor het boek was verschenen.
Blijkbaar wordt dit boek gecatalogiseerd onder de feelgood boeken of zelfs chicklit, daar ben ik niet van en persoonlijk zou ik dit boek hier ook niet onderbrengen. Het vertelt immers een verhaal dat historische waarde heeft en het poneert heel wat maatschappelijke bedenkingen, het is zelfs een regelrechte aanklacht tegen de mistoestanden in de maatschappij in de jaren vijftig die zelfs nu nog actueel zijn. De auteur haalt regelmatig historische figuren aan en zeker als ze opstonden tegen de racistische en seksistische discriminatie en cultuur van toen en die zoals ik al zei ook nu nog van heerst, in mindere mate en minder maatschappelijk aanvaard maar toch.
Er worden dus heel wat thema's aangesneden in dit boek maar het is zeker ook en vooral een grappig boek, lang geleden dat ik nog zo moest lachen en dit bijna van het begin tot het einde. Het personage van Elizabeth Zott sluit je zo in je hart, je begrijpt haar en leeft met haar mee. Maar ook de andere personages zijn geweldig gevonden net zoals sommige namen die ze ervoor verzint. Vele situaties zijn grappig maar ook de schrijfstijl draagt hier toe bij.
De auteur heeft veel uit haar eigen ervaringen geput, ze was bijvoorbeeld zelf een roeier en dit heeft in het boek een redelijk groot aandeel gekregen, je begint de passie ervoor te begrijpen. Ook het feit dat Garmus zelf werkzaam was in de technologie-, geneeskunde- en onderwijssector is duidelijk in het verhaal, ze weet je zelfs warm te maken voor het vak 'Chemie' en ik moet zeggen dat dit vroeger absoluut mijn sterkte niet was.
Verder is het een 'oppep' boek, Elizabeth Zott is een zelfverzekerde vrouw die geen blad voor haar mond neemt en haar gevoel voor rechtvaardigheid en gelijkheid is fenomenaal, er valt absoluut veel te leren van deze vrouw.
Lessen in chemie is een verhaal dat niet helemaal onvoorspelbaar is wat betreft verloop en einde maar toch is het een opmerkelijk en zelfs een confronterend boek. Het originele zit hem vooral in de personages en hun interactie en de aandacht voor de maatschappelijke en sociale problemen vanuit vrouwelijk gezichtspunt, het is een sterk feministische boek maar dit perspectief kan zeker breder opengetrokken worden. Naast de maatschappijkritiek is het het hoge humoristische gehalte dat het boek zo geweldig goed maakt. Het leesplezier ligt daardoor zo hoog dat je dit boek gewoon kan verslinden. Fantastisch boek!
Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2022) - 380 blz.
Oorspronkelijke titel: Lessons in Chemistry
Vertaling: Eefje Bosch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten