Je familie heb je niet voor het kiezen, maar je kunt ze wel vermoorden.
Ik heb meerdere mensen vermoord (sommige op gruwelijke wijze, andere heel koelbloedig) en toch zit ik nu in de gevangenis voor een moord die ik níét heb gepleegd. Als ik bedenk wat ik écht heb gedaan, vind ik het stiekem jammer dat niemand ooit zal weten wat voor complexe klussen het waren. Ik hoop er natuurlijk ongestraft mee weg te komen, maar ik stel me graag voor dat iemand ooit, als ik er allang niet meer ben, een oude kluis opent en deze bekentenis vindt. Mensen zouden van hun stoel vallen. Er is per slot van rekening vrijwel niemand ter wereld die kan begrijpen hoe iemand van achtentwintig doodleuk zes familieleden kan hebben vermoord, om vervolgens, zonder ook maar een greintje spijt, vrolijk verder te gaan met haar leven.
***
Bella Mackie (1983) is voormalig journalist voor o.a. The Guardian en Vice News en schrijft een tweemaandelijkse column voor Vogue. In 2019 verscheen haar eerste non-fictie boek Jog On, een boek over mentale gezondheid en hardlopen waarmee ze anderen wil aanmoedigen om meer te sporten voor hun geest dan voor hun lichaam. En in 2021 kwam dan haar fictiedebuut uit How to Kill Your Family dat onmiddellijk in de bestsellerslijsten belandde. Bella's vader bracht haar de interesse voor waargebeurde misdaad bij, ze kreeg op haar negende verjaardag een abonnement op een maandelijks true crime magazine. Bella Mackie is het pseudoniem van Isabella Rusbridger.
De opzet van dit boek is toch wel origineel, we krijgen het verhaal van Grace Bernard te lezen dat start in de gevangenis. Grace schrijft daar haar biografie en op die manier wisselen het heden en verleden elkaar af, de hoofdmoot is haar relaas van hoe ze de moorden plant en uitvoert. Langzamerhand leer je haarzelf ook kennen. Ook al begrijp je haar ergens wel toch scoort Grace niet altijd evenveel sympathie bij de lezer, langzaam maar zeker wekt ze zelfs eerder antipathie op wat zelfs nog versterkt wordt door een verrassend einde met nog een andere ik-persoon.
Mackie schrijft vlot, dat kan niet ontkend worden en haar stijl is best grappig ook al werkte het niet echt op mijn lachspieren. Haar karakters zijn uitgewerkt in de mate het verhaal het nodig had en zelfs met enige diepgang maar toch blijft het verhaal verder vlak. Het wordt nergens spannend en de lezer raakt niet betrokken in het verhaal dat gewoon rustig verder kabbelt.
Hoe vermoord ik mijn familie leest eerder als een roman dan een thriller en spannend wordt het nergens. Maar het is wel een vermakelijk boek dat origineel en gemakkelijk geschreven is en vlot leest.
Uitgeverij: The House of Books (2023) - 379 blz.
Oorspronkelijke titel: How to Kill Your Family
Vertaling: Harmien Robroch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten