De wapens van het licht - Ken Follett

In Engeland is de industriële revolutie in volle gang,

terwijl Napoleon Bonaparte in Frankrijk voor een heel andere strijd zorgt.

Kingsbridge, 1792. De industriële revolutie is in volle gang, en alles moet sneller en goedkoper kunnen, zonder dat er rekening gehouden wordt met het welzijn van de mensen die al deze nieuwe machines moeten bedienen. Ook doemt er een oorlog op aan de horizon met Napoleon Bonaparte die steeds meer macht krijgt en wordt Kingsbridge verontrustend in de gaten gehouden door alle buurlanden.

Sal Clitheroe is werkzaam als spinster, maar vreest voor haar baan. Ze probeert in deze woelige tijden het hoofd boven water te houden, en haar zoon Kit een zo goed mogelijk bestaan te bieden. Sals vriend en steun en toeverlaat, de wever David Shoveller, helpt waar hij kan, maar het industriële tij lijkt zich onafwendbaar tegen de arbeiders te keren. Maar zij en hun stadsgenoten blijven ook in deze snel veranderende tijd hopen op een lichtere toekomst, zonder onderdrukking en armoede.

***

Ken Follett (1949) studeerde filosofie aan de University College London waarna hij een cursus journalistiek ging volgen, vervolgens als journalist werkte en eind jaren '70 bij een kleine uitgeverij. In 1974 verscheen zijn eerste boek en in 1978 brak hij internationaal door met het verschijnen van The eye of the needle, een spionagethriller. Sindsdien publiceerde hij verschillende succesvolle boeken met als hoogtepunten de Kingsbridge en de Century-serie. De wapens van het licht is het vijfde deel van de Kingsbridge-serie.

Dit keer start het verhaal in 1792 en het loopt tot 1815 met nog een laatste kort deeltje tot 1842. Het is voornamelijk de industriële revolutie die aan bod komt. Er heersen schrijnende toestanden voor het grootste deel van de bevolking die in grote armoede leeft en al helemaal als de oorlog uitbreekt. Follett slaagt er zoals steeds in om de tijdssfeer treffend weer te geven en je wordt helemaal meegesleurd in het verhaal. Hij heeft ook nu weer schitterende personages bedacht om de historische gebeurtenissen te vertellen en te duiden. De tegenstellingen tussen de heersende klasse en de arbeidersklasse komen uitvoerig aan bod, maar er is ook aandacht voor het politieke stelsel, de plaats van de vrouw, de opkomst van de vakbonden en nog veel meer wat in die tijd speelde, super interessant en heel erg goed verhaald.

Meer naar het einde van het boek, we zitten dan al in het zesde deel van de zeven, komt de auteur dan na een 20 jaar durende oorlog uit bij de beslissende strijd die we kennen als de Slag bij Waterloo. Napoleon wordt hier op 18 juni 1815 definitief verslagen en de vrede keert eindelijk weer wat een grote zegen is voor de bevolking. Voor dit zesde deel heeft de auteur wel een wat vreemde constructie gebruikt waarin hij de voornaamste hoofdspelers heeft overgeplaatst naar Frankrijk, een ongeloofwaardige gekunstelde kunstgreep om dit historische gebeuren verteld te krijgen.

Het boek leest enorm vlot maar is toch anders dan de vorige delen, er is namelijk veel minder actie en het komt soms wat langdradig over, Follett heeft het historische deel immers heel erg minutieus willen uitwerken. Van spanning is er daardoor veel minder sprake en het boek heeft daardoor een hoog roman-gehalte. De uitvoerige karakterschetsen en amoureuze ontwikkelingen van de personages zijn hier ook niet vreemd aan. Maar dit ligt de auteur toch iets minder goed, het was vaak nogal vlak en voorspelbaar.

Niettemin is dit een zeer leeswaardig boek dat je toch wel wat uurtjes leesplezier bezorgt. Het is vooral het historische gehalte dat uitmuntend is en de belangrijkste troef van het boek, Follett is absoluut een vakman.

Eerder: Brug naar de hemel, Pilaren van de aarde, Val der titanen, Het eeuwige vuur, De schemering en de dageraad

Uitgeverij: Meulenhoff (2023) - 653 blz.

Oorspronkelijke titel: The Armour of Light

Vertaling: Joost van der Meer en William Oostendorp

De laatste die sterft - Helen Fields

Een meisje wordt dood aangetroffen op een onherbergzaam Schots eiland.

Alle bewoners verdenken elkaar

Het gezin Clark is net verhuisd naar het afgelegen Isle of Mull, een eiland voor de kust van Schotland. Dan raakt de zeventienjarige Adriana vermist. Haar ouders zijn radeloos - de lokale bevolking ziet hen als indringers en de politie is onverschillig - en wenden zich tot privédective Sadie Levesque om hun dochter te vinden.

Sadie is ontzettend goed in haar werk. Wanneer ze het lichaam van Adriana vindt in een grot, met een kroon van zeewier, beseft ze dat de zaak veel groter is dan ze in eerste instantie dacht. Ze duikt in de geheimen van het eiland, maar komt daardoor ook zelf dichter bij het gevaar. Want wat als Adriana niet de laatste was die stierf?

*****

Helen Fields schreef zeven thrillers in de Perfecte-reeks met Callanach & Turner als vaste waarden maar De laatste die sterft is een op zichzelf staand boek. Als decor heeft ze gekozen voor een nogal afgelegen eiland aan de Westkust van Schotland met een adembenemend landschap, een gesloten gemeenschap en verhalen over het verleden, een magische plek.

De bezienswaardigheden spelen een grote rol in het verhaal en ook het mythische heeft duidelijk een plaats. In feite spelen ze zelfs een hoofdrol, daardoor krijgt het verhaal zelf ook een mythisch kantje en dat is zeker een meerwaarde, toch voor diegenen die dit kunnen appreciëren.

Fields heeft het boek geweldig goed opgebouwd en het heeft een fantastische plot. Tot ver in het boek blijft het verhaal duister maar er gebeurt ontzettend veel zodat je van het ene spannende moment in het andere duikt. De historische vertellingen, de mystiek en de pracht van de natuur van dit eiland vullen het verhaal zeer goed aan en dragen bij aan de spanningsopbouw. De auteur heeft ook meesterlijke plotwendingen voorzien en het einde is absoluut onverwachts en verrassend.

Het boek heeft dus een geweldige en intrigerende verhaallijn maar ook met de personages zit de lezer meer dan goed, Fields heeft zich wat dat betreft absoluut niet ingehouden, ze heeft ze zo neergezet dat je niet anders kan dan begaan zijn met hen. En dan zijn er ook nog zeer ongewone wendingen die je bijna nooit te lezen krijgt. Op sommige personages krijg je wel moeilijk vat en weet je niet goed wat je je er nu wel of niet van moet vinden, maar dit is eerder een pluspunt voor het verhaal, het versterkt het duistere kantje. 

De laatste die sterft is een boek dat mij helemaal lag, mooie personages, een geweldige verhaallijn met zeer verrassende wendingen, mysterie en lokale folklore en het was dan ook nog eens super spannend. Ik blijf absoluut fan van Helen Fields en hoop nog veel van haar te lezen. En dat gaat precies wel lukken, ze schrijft immers aan een nieuwe serie waarvan het eerste deel al verschenen is en het tweede verschijnt half dit jaar. Top!

Eerder: Perfecte resten, Perfecte prooi, Perfecte dood, Perfecte stilte, Perfecte misdaad, Perfecte moord, Perfecte wraak

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2024) - 395 blz.

Oorspronkelijke titel: The Last Girl to Die

Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk

Een dans met draken #2 - George R.R. Martin

Zwaarden tegen draken

Terwijl Tyrions reis naar het oosten een onverwachte wending neemt, zet Daenerys haar voorgenomen huwelijk door. Quentyn Martel en Barristan Selmy hebben er zo hun twijfels over. Wanneer het spektakel dat ter ere van de bruiloft is opgezet danig uit de hand loopt, proberen ze elk op hun eigen manier de gang van zaken te keren. Maar dan komen de draken in actie en wordt de situatie onvoorspelbaar.

Bij de Muur, in Westeros, raakt opperbevelhebber Jon Sneeuw steeds meer in de problemen. Tegelijkertijd zwoegt koning Stannis door de sneeuw richting Winterfel. Daar raken de gemoederen in toenemende mate verhit door verdachte sterfgevallen, ruziënde heren en personen die niet zijn zoals ze zich voordoen...

**

Zwaarden tegen draken is het tweede deel van Een dans met draken, het vijfde boek in de serie Een lied van ijs en vuur meer bekend als Game of Thrones. Het boek werd weer wat te dik en daarom wordt het vaak uitgegeven in twee delen, net zoals het derde boek in de serie trouwens en waardoor dit boek dus in feite het zevende is.

George R.R. Martin schetst op de eerste bladzijde even de chronologie in dit boek. Een feestmaal voor kraaien en het eerste deel van Een dans met draken liepen beiden min of meer synchroon en dit tweede deel vervolgt dus op beiden. Alhoewel, ook nu komen er maar bepaalde personages aan bod en deze zijn ongeveer dezelfde als in het eerste deel met een enkele uitzondering. Het decor is dus nog steeds het noorden, bij de Muur met opperbevelhebber Jon Sneeuw en bij Winterfel, en de overkant van de zee-engte bij de Baai der Slavenhandelaren met Tyrion Lannister en Daenerys Targaryen. Personages uit Een feestmaal voor kraaien dat zich vooral richtte op Koningslanding, de IJzereilanden en het zuidelijke Dorne, komen we in dit boek slechts héél sporadisch tegen.

Het eerste deel van Een dans met draken viel al veel minder in mijn smaak en dit gevoel werd in dit boek slechts versterkt, op een gegeven moment heb ik zelfs getwijfeld om nog verder te lezen. Maar ja, als je dan al zo ver zit in zo een lijvig boek dat al het zevende is, dan lees je toch maar verder.

Dit boek verloor zichzelf in veel te veel details die absoluut niets toevoegen aan het verhaal, het werd zelfs chaos. Daardoor is het niet verwonderlijk dat je je interesse begint te verliezen, het verhaal vordert heel erg traag en raakt helemaal ondergesneeuwd door alle nodeloze en oninteressante uitweidingen. Net zoals in het vorige deel waren er weinig tot geen interessante verhaallijnen te lezen en gebeurde er bijna niets. In zo een reeks als deze zou dit toch prioritair mogen zijn.

Dit zevende boek viel mij dus redelijk zwaar tegen en ik betwijfel of ik zin zal hebben om het vervolg te lezen moest dit ooit verschijnen. Dit boek dateert van 2011 en sindsdien werkt de auteur blijkbaar aan het vervolg (The Winds of Winter) dat maar niet klaar raakt, hij zou worstelen met het manuscript.

Eerder: Het spel der tronen, De strijd der koningen, Een storm van zwaarden #1, Een storm van zwaarden #2, Een feestmaal voor kraaien, Een dans met draken #1

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2012) - 664 blz (665-728 appendices)

Oorspronkelijke titel: A Dance with Dragons - After the Feast

Vertaling: Renée Vink, Jet Matla, Niels van Eekelen