Detective/thriller.
Op de achterflap: "Afdeling Q werkt aan de oplossing van een reeks mysterieuze branden, maar krijgt dan de melding van Schotse collega's dat ze een flesje hebben gevonden. Dit bevat een stukje papier dat met bloed is beschreven en slechts gedeeltelijk te lezen is. Langzaam maar zeker weten brigadier Mørck en Assad het bericht te duiden: het is een in 1996 geschreven schreeuw om hulp in verband met de ontvoering en verdwijning van twee jongens. Mørck en Assad raken op deze manier betrokken bij een gruwelijke zaak van verdwenen kinderen die door hun ouders nooit als vermist zijn opgegeven."
Carl Mørck en zijn assistenten Assad en Rose zijn een schot in de roos, de auteur heeft hier een zeer speciaal onderzoeksteam neergezet, kleurrijk en humoristisch. In dit derde deel uit de Serie Q wordt Rose vervangen door haar al even excentrieke zus Yrsa.
Alhoewel dit een zelfstandig verhaal is, is het zeker een pluspunt als je de vorige boeken hebt gelezen en dan liefst in de juiste volgorde. Verschillende gebeurtenissen en de karakters van de personages worden in dit derde deel niet meer geduid, het zou ook maar een onzinnige en overbodige herhaling zijn voor de fans van het eerste uur, maar voor nieuwe lezers kan dit een gemis zijn.
Dit boek is het spannendste en beste uit de serie. Het heeft de beste plot maar ook de ingewikkeldste. Het is verteld vanuit verschillende perspectieven, slachtoffers, dader en onderzoekers en dat maakt het verhaal zeer compleet en uitermate spannend. Het is zo'n boek waarin je zin krijgt om al net even verder te gaan piepen, de spanning is bijna te groot.
Daarnaast zit er enorm veel actie in dit boek inclusief een zeer snelle en halsbrekende achtervolging, ik zou er helemaal niet van verschieten als het zou verfilmd worden.
Tussendoor is er een tweede maar korte verhaallijn in het boek over een serie brandstichtingen en het zou team Q niet zijn of ze vinden een link naar een onopgeloste zaak tussen hun hoge stapel cold cases. En tussen pot en pint zorgen ze dan even voor de doorbraak. Beetje ongeloofwaardig en zo zijn er nog wel enkele toevalligheden die de wenkbrauwen doen fronsen.
Maar geen probleem, het leesplezier ligt in dit boek zo gigantisch hoog dat het zijn vijf sterren dubbel en dik verdient.
Eerder: De vrouw in de kooi, De fazantenmoordenaars
Uitg. Prometheus (2010) - 494 blz. | Oorspr. titel Flaskepost fra P - vertaling Kor de Vries
Thriller.
Op de achterflap: "Al dertig jaar wordt inspecteur Jonathan Stride achtervolgd door één moord. In 1977 is de zus van zijn vriendin op wrede wijze doodgeslagen. Stride kwam oog in oog met de verdachte... en liet de man ontsnappen.
Als de schrijfster Tish Verdure een boek wil wijden aan de tientallen jaren oude moord, voelt Stride er weinig voor de zaak te heropenen. Maar Tish heeft nieuwe bewijzen die schokkende vragen oproepen over het optreden van de politie... en zelfs over Strides eigen vrouw. Het nieuwe onderzoek schrikt iemand af die ervoor wil zorgen dat hun geheimen verborgen blijven. Stride zet de jacht in op een voyeur die de sleutel heeft tot de oplossing van twee meedogenloze moorden. Hoog boven de wateren van Lake Superior wordt Stride geconfronteerd met zijn ergste angsten - en de waarheid over het verleden..."
Freeman heeft maar weer eens een fantastisch en intrigerend verhaal neergezet. Net zoals in zijn vorige boeken (Verdorven, De stalker, De stripper, De kelder) is de plot weer schitterend en is Stride de hoofdrolspeler met in de bijrollen zijn vriendin Serena en zijn collega Maggie. In elk boek komen we een stukje meer te weten van één van deze drie spelers en nu is het verre verleden van Stride aan de beurt. In die zin borduren de boeken een beetje op mekaar voort maar toch is elke boek een zelfstandig verhaal.
Dit boek was niet onmiddellijk spannend, het verhaal had enige psychologische duiding nodig en moest op gang getrokken worden, er waren toch heel wat personages en het verleden speelde een grote rol. Maar Freeman is er toch maar weer in geslaagd om het verhaal langzaam maar zeker zeer spannend te laten worden en dan was er aan het einde weer een knallende finale.
De voyeur is absoluut een aanrader.
Uitg. The House of Books (2009) - 432 blz. | Oorspr. titel In The Dark - vertaling Piet Dal
Thriller.
Op de achterflap: "Na een overval op een casino is Jeff Meeks halsoverkop uit Denver gevlucht. Gansterbaas Baz Madden denkt dat hij er met de buit vandoor is. Jeff woont nu alweer jaren in de Amerikaanse wildernis. Als op een dag twee mannen verschijnen die hem in opdracht van Madden komen halen, beseft Jeff dat hij zich niet langer verborgen kan houden en dat hij de zaken in Denver eigenhandig moet gaan rechtzetten..."
Peter de Zwaan heb ik ontdekt op de De Spanningsblog, hij schrijft daar grappige en onderhoudende columns die ook te lezen zijn op zijn site. Het maakte me zeer nieuwsgierig naar zijn boeken en hiermee heb ik dan de eerste gelezen en het was een ongelooflijke meevaller.
Vooral zijn manier van schrijven kon ik zeer appreciëren, heel vlot, zeer realistisch en vooral zeer grappig.
Het begon al met zijn hoofdpersonage Jeff, een persoon die zich zeer kan relativeren en niet kies is in uitzichtloze situaties en daarmee nogal eens in genante situaties terechtkomt, heel lachwekkend soms. Het loopt af en toe ook al eens mis voor Jeff en dit komt het realiteits gehalte van het boek zeer ten goede.
De andere figuren in het boek getuigen ook van veel creativiteit van de auteur, zoals zijn vroegere vriendinnetje Elisha, zijn helper in de stad Tyee, Ricky Dogg F., enzovoort. Stuk voor stuk kleurrijke figuren die elk een eigen hoofdstuk hebben gekregen. De auteur heeft op die manier structuur aangebracht in zijn boek.
Het is een spannend boek, maar echter niet van in het begin. De auteur heeft een beetje tijd nodig gehad om de situatie en de omgevingen te schetsen en de personages ten tonele te voeren. Maar eenmaal dit alles op poten en dit was al heel vlug, is er geen houden meer aan en dender je het verhaal binnen. Er wordt trouwens ook niet gekeken op een dode meer of minder en dat geldt ook al voor de mishandelingen en folteringen, het is niet voor 'watjes', maar door de grappen blijft het allemaal luchtig en licht verteerbaar.
'Realistisch, absurd, humoristisch', de slogan op de achterflap, is zeer treffend. Peter de Zwaan is een voortreffelijk schrijver en smaakt naar meer.
Uitg. De Geus (2006) - 287 blz.
Psychologische thriller.
Op de achterflap: "Drie jonge vrouwen verdwijnen spoorloos. 'De Zielenbreker', zoals hij in de media wordt genoemd, heeft slechts een week nodig om hun levens te verwoesten. Daarna worden ze teruggevonden met een raadselachtig briefje in hun handen geklemd - ongedeerd, maar psychisch gebroken. Dan stoppen de ontvoeringen even plotseling als ze zijn begonnen.
Kort voor Kerstmis wordt de Zielenbreker weer actief, uitgerekend in de Teufelsbergkliniek, een instelling voor psychiatrische zorg. De artsen moeten ontzet concluderen dat ze hem ongemerkt hebben binnengelaten. Maar is hij een van de medewerkers, of is hij een patiënt? Door een sneeuwstorm raakt de Teufelsbergkliniek volledig geïsoleerd van de buitenwereld."
Als je al iets kan zeggen van dit boek is dat het een zeer onorthodoxe opbouw heeft en dit zorgt voor enige verwarring. Het verhaal zoals op de achterflap beschreven speelt zich af in het verleden en is een patiëntendossier uit de nalatenschap van een overleden psychiater en heeft een aparte pagina aanduiding. Ik heb daardoor het boek eens doorgebladerd om te zien hoe het nu juist zat en ik was eigenlijk een beetje terughoudend om door te lezen, maar het was niet nodig, al vlug heb je door dat dit dossier een verhaal is, niet wat je verwacht van een patiëntendossier.
Het verhaal is zeer filmisch beschreven, een afgelegen kliniek, een sneeuwstorm, geen gsm bereik, dokters en patiënten ingesloten en een moordenaar in hun midden. Het is een echt kat en muis spel met voortdurend netelige en penibele situaties waaruit Caspar zich moet redden, hij is het hoofdpersonage, een patiënt die een tiental dagen ervoor opgenomen is met volledige amnesie.
Je kan dus zeker zeggen dat dit boek heel spannend is. Maar het is wel zo dat de spanning regelmatig doorbroken wordt, enerzijds omdat je enkele keren met tijdsprongen zit en anderzijds omdat je niet dadelijk gegrepen wordt door het verhaal.
Verder is het heel interessant en boeiend om meer te leren over bepaalde psychologische benaderingen en onderwerpen. Het is allemaal goed te begrijpen voor een leek en niet overdreven, het boek is helemaal geen psychologische verhandeling. Het zit echt heel goed in mekaar, psychologisch gezien maar ook de ontwikkeling van het verhaal op zich.
De moordenaar laat altijd raadsels achter in de handen van zijn slachtoffers. Aan het einde blijft er een raadsel onopgelost maar Fitzek geeft in zijn nawoord een tip. Het is aan de lezer om het op te lossen, goed gevonden van de auteur!
De zielenbreker is een spannend en origineel geschreven boek dat heel vlotjes leest en (te) vlug uit is.
Uitg. De Fontein (2010) - 264 blz. | Oorspr. titel Der Seelenbrecher - vertaling Jan Smit
Thriller.
Op de achterflap: "Wanneer een bom in het hart van Washington D.C. tot ontploffing komt, lijkt in eerste instantie alles te wijzen op een aanslag op de Britse premier. Op het moment dat de bom afging, verliet hij net per limousine het Witte Huis. De autoriteiten zijn er dan ook van overtuigd met een mislukte terroristische aanslag te maken te hebben. Om te helpen bij het onderzoek stuurt de Britse geheime dienst binnen een dag een van haar beste agenten naar de Verenigde Staten: Mary Chapman.
Chapman, een ervaren en zeer gevaarlijke agent, komt algauw in contact met Oliver Stone, die getuige is geweest van de explosie. Wanneer de FBI, de Secret Service en de vele andere geheime diensten die betrokken zijn bij het onderzoek elkaar alleen maar wantrouwen en dwarsbomen, roepen Stone en Chapman de hulp in van Harry Finn, Annabelle Conroy en de overige leden van de Camel Club."
Met de regelmaat van een klok produceert Baldacci thrillers (af en toe ook eens een roman of jeugdboek) en dit boek ligt weer geheel in de lijn van de verwachtingen en het speelt het zich ook nu weer af aan de top van de Amerikaanse politieke wereld. Dit is het vijfde deel van de reeks met Oliver Stone en de Camel Club.
Het was weer een vlot lezend boek en wat nu opviel was dat er enorm veel wendingen in het verhaal zaten, Stone en Chapman volgen verschillende sporen om telkens tot de vaststelling te komen dat het maar weer eens doodloopt en ze op het verkeerde been gezet zijn. Daardoor wordt het verhaal zeer ingewikkeld maar het blijft wel redelijk goed te volgen, geen probleem. Dit is de kracht van het boek want het is weerom iets minder spannend dan zijn eerdere boeken, op het einde maakt de auteur het wel goed met een spannende en verrassende actie scène en weer een onvoorziene plotwending.
Tijdens het lezen bekroop me wel regelmatig het gevoel dat ik het allemaal al eens gelezen had, na 20 boeken met een zelfde schrijfstijl en gelijkaardige onderwerpen is dit misschien geen verrassing. Daardoor leek het boek me ook minder spannend ook al was de plot indrukwekkend. Het verrassende was er vaak af en als ervaren Baldacci lezer kon je een aantal wendingen ook voorzien.
Zoals op de achterflap staat, is het onderzoek naar de bomaanslag in handen van verschillende diensten die mekaar volop wantrouwen en voor de voeten lopen. Baldacci heeft dit ferm aan de kaak gesteld met dit boek, het roept vele vragen op met betrekking tot het politieke beleid en de gerechtelijke structuren van een land en dit geldt niet alleen voor Amerika.
Eerder: De rechtvaardigen, Niets dan de waarheid, Familieverraad, In het geheim
Uitg. A.W. Bruna (2010) - 379 blz. | Oorspr. titel Hell's Corner - vertaling Hugo Kuipers
Detective/thriller.
