Het duistere net - Carmen Mola

Een onderzoek naar een machtig crimineel netwerk wordt wel heel persoonlijk

Op een hete zomerdag doet inspecteur Elena Blanco een inval in een woning. In de kamer van de tienerzoon doet ze een schokkende ontdekking: de jongen kijkt online naar een live uitgezonden wreed schouwspel, samen met talloze anonieme toeschouwers. Wie zit hierachter?

Elena is al maanden bezig om de machtige criminele organisatie op te rollen die verantwoordelijk lijkt voor deze en nog veel meer extreme beelden. Maar kan ze de weg vinden in de donkerste krochten van het internet en houdt dit macabere complot verband met de verdwijning van haar zoon, die al jaren wordt vermist? Want waar is Lucas? Wie is hij nu? En welke grenzen is Elena bereid te overschrijden?

****

Carmen Mola is het pseudoniem van een schrijvend trio, drie mannelijke Spaanse thrillerauteurs en scenarioschrijvers. En succes hebben ze wel degelijk met deze trilogie rond Elena Blanco. Het duistere net is het tweede in de serie.

Net zoals in De zigeunerbruid is het boek zeer visueel geschreven, de schrijvers werken dan ook voor televisie. En dit is uiteraard een dik pluspunt voor zulk een thriller, het verhoogt alleen maar het leesplezier en het komt zeker ook de spanning ten goede.

Vanaf de eerste pagina word je in het verhaal gesmeten, dadelijk in de actie. Het is toch wel horror waar je hier mee te maken krijgt, de misdaden zijn zeer gruwelijk en de beschrijvingen hiervan worden door de auteurs niet geschuwd. De auteurs hebben er zeker een spannende rit van gemaakt en is er steeds opnieuw iets nieuws te lezen, mooie interessante plotwendingen doorheen heel het boek.

Elena Blanco is een speciaal personage maar in dit boek kan je meer sympathie voor haar opbrengen dan in het eerste boek het geval was. Ze heeft nog steeds last van een tragedie die haar jaren geleden overkwam en deze is nu onderwerp van dit boek. Haar teamleden hebben ook nog altijd hun eigen trekjes en worden ook nu niet verder psychologisch uitgetekend. Maar er is wel des te meer interactie tussen de leden, het verhaal en de spanningsopbouw primeren en dat valt volledig te begrijpen en daar is niets mis mee.

Het duistere net is een goed geconstrueerde en spannende thriller die je helemaal voor je ziet ontrollen, de gruwelijkheden moet je erbij nemen. Gelukkig worden deze nu wel gecompenseerd door de vriendelijkheid, goedheid en hoop van de verschillende personages, zij vormen een welgekomen tegenwicht tegen de horror van het Purperen netwerk.

Eerder: De zigeunerbruid

Uitgeverij: Xander Uitgevers (2020) - 415 blz.

Oorspronkelijke titel: La red púrpura

Vertaling: Imke Zuidema

Mindful moorden - Karsten Dusse

Het huwelijk van misdaadadvocaat Björn Diemel wankelt. Zijn vrouw staat erop dat hij een mindfulness-seminar volgt om zijn leven beter in balans te brengen en zo hopelijk een betere vader en echtgenoot te worden. Björn had alleen niet kunnen vermoeden dat hij al snel op een heel andere manier gebruik zou maken van wat hij er leert. Wanneer een van zijn cliënten, een zware en overduidelijk schuldige crimineel, voor problemen  begint te zorgen, besluit Björn heel kalm om hem uit de weg te ruimen, perfect volgens de mindfulnessprincipes zoals hij die inmiddels kent...

*****

Karsten Dusse studeerde rechten in Bonn en Lausanne, werd advocaat en schrijft sinds een aantal jaren voor televisie en won daarmee enkele prijzen. Mindful moorden is zijn thrillerdebuut dat onmiddellijk een bestseller werd in Duitsland en hij schreef ondertussen nog tweede thrillers met hetzelfde hoofdpersonage, het laatste is nog niet vertaald in het Nederlands.

Het is op zijn minst een opmerkelijk boek te noemen, het is niet echt spannend maar wel zo hilarisch en origineel dat je er helemaal van in de ban raakt bij het lezen. Het volledige verhaal is geschreven vanuit het oogpunt van de misdaadadvocaat en elk hoofdstuk begint met een stukje uit het (fictieve) mindfulness boek van Björns therapeut. Björn is helemaal mee in het mindfulness verhaal en steekt er echt wat van op maar ook de lezer kan er wat van leren als hij dit wil.

Dusse heeft kleurrijke personages bedacht maar een psychologische uitwerking hoef je niet te verwachten. Dit boek kan echter absoluut zonder, het is immers zo origineel dat het lezen puur genieten is. 

Mindful moorden is geen thriller zoals we het gewoon zijn maar wel een super origineel en verrassend boek met veel (zwarte) humor en een zeer hoog leesplezier gehalte, ik was alleszins helemaal onder de indruk.

Uitgeverij: A.W. Bruna (2021) - 312 blz.

Oorspronkelijke titel: Achtsam morden

Vertaling: Olga Groenewoud

De patiënt - Sebastian Fitzek

Hij heeft twee moorden bekend, maar nu zwijgt Guido T. De politie is er echter zeker van: hij is ook de ontvoerder van de zesjarige Max, die spoorloos is verdwenen. De onderzoekers hebben echter enkel indirect bewijs. Zonder de verklaring van de verdachte loopt het onderzoek vast. drie maanden na de verdwijning van Max plaatst het onderzoeksteam de vader, die erop gebrand is de waarheid boven tafel te krijgen, undercover als patiënt in het psychiatrische gevangenisziekenhuis waar Guido T. zit. Zo kan hij toenadering zoeken tot de kindermoordenaar en hem een bekentenis afdwingen. Tenminste, als hij zelf zijn verstand niet verliest...

****

Sebastian Fitzek debuteerde in 2006 en sindsdien heeft zijn schrijverspen niet stilgestaan, zijn boeken eindigen steevast in de bestsellerlijsten wat helemaal te begrijpen valt.

Zijn boeken zijn altijd wel verrassend en zeker plotsgewijs is hij niet van de minsten. En de humoristische manier waarop hij schrijft, dat is een grote meerwaarde en absoluut te appreciëren.

Dit boek heeft vele korte hoofdstukken die van perspectief wisselen alhoewel de meesten over de avonturen van Till Berkhoff in zijn zoektocht naar zijn verdwenen zoontje gaan. De misdaden zijn nogal gruwelijk en er durft wel wat bloed vloeien, een film hiervan zou zeker niet voor gevoelige zieltjes zijn.

Het is een psychologische thriller, het eerste deel is niet zo heel spannend en gaat wat trager maar naarmate we verder in het boek komen, wordt de spanning serieus opgedreven en zijn de verrassende plotwendingen niet te stuiten. Het blijkt om een buitengewone plot te gaan die je bij je nekvel grijpt en waar je niet anders dan van onder de indruk kunt zijn.

Fitzek flirt regelmatig met de grenzen van de geloofwaardigheid en gaat er al eens over, maar de plot, de spanning, de verrassende wendingen en dan de humor nog, maken dit helemaal goed. Fitzek is zowat de enige auteur waarvan je het dankwoord ook met veel plezier leest, zo origineel kom je ze nergens tegen, dit is dus in dit boek niet anders. Subliem!

De patiënt is dus weer een verrassend goede thriller geworden, niet de volle mep van vijf sterren omdat het eerste deel van het boek ietsje minder was, maar voor de rest was dit boek alleen maar genieten, het blijft toch altijd een feest om een Fitzek ter hand te nemen.

Eerder: De therapie, De gijzeling, De wreker, De zielenbreker, Het experiment, De ogenverzamelaar, Wijd open, Passagier 23, Afgesneden, Het Joshuaprofiel, Het pakket, Stoel 7A

Uitgeverij: The House of Books (2020) - 350 blz.

Oorspronkelijke titel: Der Insasse

Vertaling: Michel Bolwerk

Het zoutpad - Raynor Winn

Raynor Winn en haar man Moth zijn al meer dan dertig jaar samen. Hun oude boerderij in Wales hebben ze in de loop der tijd steen voor steen opgeknapt en omgebouwd tot een goedlopende B&B. Dan raken ze binnen een paar dagen alles kwijt: ze verliezen hun huis door een speculatieschandaal en ze krijgen te horen dat Moth een ernstige ziekte heeft. Ze hebben niets meer over en nog maar weinig tijd. Met de moed der wanhoop nemen ze een impulsief besluit: ze gaan de eeuwenoude South West Coast Path lopen, weg van alles en iedereen. Het is een tocht van duizend kilometer langs de zuidkust van Engeland.

Met twee rugzakken en een kleine tent beginnen ze hun wandeltocht door het oeroude, verweerde landschap van rotsen, kliffen, zee en lucht. En daar gebeurt het. Met elke stap, door iedere ontmoeting, en ondanks alle moeilijkheden die ze onderweg tegenkomen, verandert hun tocht in een bijzondere ontdekkingsreis.

****

Raynor Winn is een Engels langeafstandswandelaar en schrijver, Het zoutpad is haar eerste boek dat uitkwam in 2018, vier jaar na de start van de tocht die ze beschrijft, want ja, het boek is autobiografisch. Het boek werd een bestseller en wordt verfilmd (2021). Ondertussen is ook het vervolg uit dat over de periode na de wandeling gaat, De wilde stilte (2020).

The South West Coast Path is het langste gemarkeerde wandelpad van Engeland, 630 mijl lang (1014 km dus) en begint in Minehead in Somerset en loopt langs de kusten van Devon en Cornwall tot Poole Harbour in Dorset. Vooral het eerste deel is zwaar want er zijn toch wel wat hoogtes te overwinnen en het pad is niet altijd breed en durft al eens langs kliffen lopen. Het is Engelands bekendste en beste wandelpad en verschijnt zelfs op de wereldlijsten van beste wandelpaden.

Raynor en Moth hadden niet veel tijd om zich voor te bereiden op deze tocht, het was immers een impulsieve beslissing en dan nog omdat ze niets beters wisten te verzinnen. Ze hebben het hele pad gelopen aan de hand van één reisgids, Walking the South West Coast Path, National Trail from Minehead to South Haven Point van Patty Dillon. Ze waren uiteraard ook beperkt wat betreft bagageruimte, het boekje paste in hun jaszak.

De reis die zij maken is een ware bron van inspiratie gebleken, als lezer kun je niet anders dan een onnoemelijke bewondering hebben voor hen. Het doet je nadenken over wat nu in feite belangrijk is in het leven en het zet onze materiele samenleving in perspectief, relativeren hebben zij tegen wil en dank geleerd maar je kan gerust stellen dat iedereen hier baat bij zou hebben. Heel de samenleving is zo gericht op bezittingen en het hebben van steeds meer, dat we de belangrijke dingen uit het oog zijn verloren. Voor Raynor en Moth is het een helende reis geweest in meerdere opzichten en hier een kijkje in mogen nemen, is een gift aan iedereen die het wil aannemen.

Het verhaal heeft meerdere dimensies, het is in zekere zin een soort van spirituele reis maar ook een ontdekkingsreis van het menselijk kunnen. Daarnaast is het zeker ook een reisverslag van een mooie streek, je durft in gedachten al gewoon eens naast hen lopen tijdens het lezen. En het internet raadplegen doe je tussendoor ook nog om het pad op de kaart te volgen bijvoorbeeld en er wat beelden bij te zien, of om je kennis wat bij te spijkeren zoals bijvoorbeeld over de ziekte van Moth. Een minpuntje is dat er wel wat herhalingen te lezen zijn en niet alle stukken even boeiend zijn.

Het zoutpad is een geweldig boek om te mogen lezen, het heeft een grote rijkdom in zich die absoluut een inspiratie kan zijn voor diegenen die willen. 

Het zoutpad is een inspirerend, openhartig en schitterend geschreven verhaal over het omgaan met verdriet, de helende kracht van de natuur en de herontdekking van de ware betekenis van het leven, als je alles bent kwijtgeraakt.

Uitgeverij: Balans (2019) - 316 blz.

Oorspronkelijke titel: The Salt Path

Vertaling: Annemie de Vries

Waarom ons klimaat NIET naar de knoppen gaat - Maarten Boudry

Precies een halve eeuw geleden voorspelden onheilsprofeten dat de mensheid afstevende op een catastrofe: uitputting van grondstoffen, milieuvervuiling, bevolkingsexplosie, gat in de ozonlaag. Stop de groei, klonk het overal, of de boel ontploft. Maar waarom kregen deze doemdenkers dan ongelijk? Hoe slaagden we erin om al die rampspoed af te wenden?

In zijn nieuwe boek legt filosoof en 'verbeterlijke optimist' Maarten Boudry uit hoe we de klimaatcrisis kunnen oplossen, zoals we ook eerdere ecologische rampen hebben afgewend. Fossiele brandstoffen maakten ons rijker en welvarender dan ooit tevoren, maar nu is het hoog tijd om ze vaarwel te zeggen. Dat kunnen we zeker, aldus Boudry, maar dan moeten we dringend uit een ander vaatje tappen. Bij een uitdaging van zo'n grote omvang kunnen we ons niet de luxe van ideologische dogma's en heilige huisjes veroorloven. We moeten het klimaatprobleem rationeel en pragmatisch aanpakken, we moeten groots en ambitieus denken, en we moeten vooral het hoofd koel houden. Als we daarin slagen, kunnen we er een prachtige eenentwintigste eeuw van maken.

Maarten Boudry (1984) is wetenschapsfilosoof, scepticus en auteur. In 2006 studeerde hij af als filosoof aan de universiteit van Gent en was er daarna tot 2018 actief als wetenschappelijk onderzoeker van de werkgroep Wijsbegeerte en Moraalwetenschap. In 2019 kreeg hij als eerste de nieuwe Etienne Vermeersch leerstoel aan de UGent.

In 2019 verscheen zijn boek Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat, en toen was er de covid-pandemie. In de lente van 2021 vond de auteur dat het boek een update nodig had maar hij besefte dat hij beter een geheel nieuw boek kon schrijven ipv het te herwerken en uit te breiden. En zo geschiedde.

Boudry is wel filosoof maar hij focust voor de oplossingen van de klimaatcrisis volledig op de wetenschap, heel het boek is trouwens zo goed als een pleidooi voor kernenergie. Daarnaast polariseert hij enorm, hij maakt een onderscheid tussen profeten en tovenaars, de eersten zijn begeesterd door idealen maar bieden geen oplossingen, de tovenaars zijn dan diegenen die streven naar groei en zij zorgen voor oplossingen. Klimaatactivisten horen voor hem thuis in de categorie profeten en wetenschappers zijn dan de tovenaars.

Dit boek is een zeer eenzijdige kijk op de klimaatproblematiek. De klimaatcrisis is trouwens ook maar een deel van de problemen waar onze aarde voor staat en daar rept hij met geen woord over. Volgens Boudry heeft alleen de wetenschap en de groei ervan een oplossing te bieden en hij weigert te zien dat de problemen deels het gevolg zijn van diezelfde groei en wetenschap.

Hij beweert in het boek dat hij de waarheid niet in pacht heeft, en dat verder discussiëren en meningsverschillen van belang zijn, maar hij trekt zo van leer tegen andere visies en meningen en dan zeker van klimaatactivisten dat dit een loze uitspraak is, hij meent het wel degelijk beter te weten. De term arrogantie kwam in mij op, net hetgeen waar hij anderen van beticht. Hij denkt dat wij gedurende de afgelopen decennia problemen hebben opgelost en dat dit in de toekomst ook zeker zo zal zijn. Hij beweert zelfs dat we nu beter bezig zijn dan voorheen en dat de belangrijkste schade door onze voorouders is aangericht. Dit is toch echt wel een totaal foute aanname.

Wetenschap speelt uiteraard een zeer belangrijke rol voor de toekomst van onze aarde, maar er zijn nog andere dimensies die in een mentaal en sociaal gezond leven niet weg te denken zijn.

Ik heb me vaak geërgerd tijdens het lezen van dit boek, Boudry mag dan wel positiviteit en optimisme prediken, er was veel negativiteit en kritiek te lezen tegenover andere meningen dan die van hem. Dit was geen positief onderbouwd maar eerder een veroordelend boek met foute aannames.

Uitgeverij: Prometheus (2021) - 142 blz.

Wie niet weg is - M.J. Arlidge

Helen Grace was een van de beste rechercheurs van Southampton, maar nu zit ze zelf in de gevangenis, te midden van de moordenaars die ze daar zelf heeft doen belanden. Ze weet dat ze maar op één manier vrij kan komen: overleven totdat haar rechtszaak voorkomt en op de een of andere manier haar onschuld bewijzen.

Maar dan wordt er een verminkt lichaam gevonden in de cel naast die van haar en vreest Helen voor haar eigen leven. Er loopt namelijk een moordenaar rond in de gevangenis en ze moet hem vinden, voordat ze het volgende slachtoffer wordt...

****

M.J. Arlidge schrijft scenario's voor verschillende Britse crimeseries en dat vertaalt zich in zijn boeken, je waant je zo in een film tijdens het lezen en daar is absoluut niets mis mee. Dit is de zesde in de Helen Grace-serie waar er ondertussen al 10 van in de winkelrekken liggen. Helen Grace is dan ook een interessant personage.

Dit boek bouwt in zekere zin verder op de vorige maar het is toch een apart verhaal. Grace zit in de gevangenis in afwachting van haar rechtszaak en als voormalig politie-inspecteur is het daar uiteraard niet simpel, er zitten immers verschillende vrouwen door haar toedoen. En dan is er een eigenaardige moord. Grace kan natuurlijk haar capaciteiten en interesses niet onderdrukken en ze start haar eigen onderzoek, geen gemakkelijke opgave met alle beperkingen als gedetineerde. Een verhaal dat de auteur wel super spannend gebracht heeft.

Dan is er nog een tweede verhaallijn met Helens collega en vriendin Charlie Brooks die nog steeds overtuigd is van haar onschuld en aanwijzingen zoekt om dit aan te tonen. Ook al geen simpele opgave en niet in de laatste plaats omdat haar meerderen haar willen stoppen en daar veel voor over hebben. Deze verhaallijn is op zich ook wel boeiend maar wordt wat afgehaspeld en hangt er zodoende maar wat bij.

Het boek mag dan wel bijna 400 pagina's tellen maar het zou zeker minder gekund hebben. Het bevat ontzettend veel korte hoofdstukken die steeds op een nieuwe pagina beginnen en dan is er ook een nogal ruimtelijke interlinie. Daardoor verspringt het verhaal heel vaak van perspectief en dat veroorzaakt dan weer een knik in de spanningsopbouw. Dit had vloeiender gekund.

Dit is tot nog toe één van de betere boeken in de serie. Het scenario in de gevangenis met de bijna onmogelijke zoektocht van Helen Grace is zeer filmisch en uitermate spannend geschreven. Een diepgaande psychologische of karakteriële uitwerking moet je echter niet verwachten.

Eerder: Iene miene mutte, Piep zei de muis, Pluk een roos, Klikspaan, Naar bed naar bed

Uitgeverij: Meulenhoff (2017) - 396 blz.

Oorspronkelijke titel: Hide and Seek

Vertaling: Harmien Robroch