Vergeef me - J.D. Barker

Als Anson Bishop - hoofdverdachte van een reeks gruwelijke moorden - zich overgeeft aan de politie, legt hij een schokkende getuigenis af. Een getuigenis die niet alleen het onderzoek naar de seriemoorden op losse schroeven zet, maar ook de levens van de betrokken rechercheurs verandert.

Terwijl Bishop wordt ondervraagd, worden kort na elkaar vier lijken aangetroffen. Ze zijn in zout gelegd en zorgvuldig gepositioneerd. Bij alle vier worden de woorden Vergeef me, vader gevonden. Voor rechercheur Sam Porter halen de woorden lang vergeten herinneringen naar boven, aan een verleden dat hij diep begraven heeft. Maar als Bishop in hechtenis zit, wie is dan de moordenaar?

*****

Jonathan Dylan Barker schreef met dit boek het laatste en finale deel in de Sam Porter-trilogie, en dat het spannend was. Het boek gaat verder waar het tweede boek geëindigd was, het is dus echt wel noodzakelijk om niet te veel tijd te laten tussen het lezen van de verschillende delen. De auteur bouwt gelukkig wel recapitulatie momentjes in, het zijn immers geen dunne boekjes en de plot is toch niet echt simpel te noemen.

En dat het een interessante en spannende plot was, is het minste wat je kan zeggen. Er zijn verschillende verhaallijnen in de opbouw ervan en dit maakt het nog boeiender en gevarieerder. Met regelmaat zijn er ook nog fragmenten uit een dagboek te lezen die zich dan afspelen in het verleden, uiteraard. Daar komt nog bij dat zowat elk hoofdstuk eindigt met een cliffhanger, je kan niet anders dan toch maar zo snel mogelijk verder lezen, zó spannend!

De auteur brengt de lezer ook in verwarring door plotwendingen en perspectieven die je niet zag aankomen, nog een puntje dat de spanning doet oplopen. Hij bouwt als het ware een rookgordijn op rond de identiteit van de seriemoordenaar, zekerheden vallen weg en daar zit je dan, de lezer. Er is veel om over na te denken tijdens het lezen, maar door de snelheid waarmee je bijna verplicht bent om verder te lezen, is het niet moeilijk om gelijk in het verhaal te blijven. En als je dan aan het einddeel komt, blijf je zelfs perplex achter, wat een finale!

J.D. Barker heeft een kanjer van een trilogie geschreven, de omvang van het werk is absoluut geen bezwaar, integendeel, je kan niet anders dan onder de indruk zijn van de schitterende en spannende plot die zich ook nog eens als een film ontrolt.

Eerder: Horen zien zwijgen, Het vijfde meisje

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2020) - 507 blz.

Oorspronkelijke titel: The Sixt Wicked Child

Vertaling: Ralph van der Aa

Het meisje in de witte kimono - Ana Johns

Japan, 1957. De 17-jarige Naoko Nakamura wijst de man die haar vader voor haar heeft uitgezocht af en volgt haar hart: ze wil trouwen met de Amerikaanse soldaat van wie ze houdt. Omdat de schande van een huwelijk met een buitenlander te groot is, wordt ze door haar familie verstoten. Maar als haar geliefde niet terugkeert van een missie en zij zwanger blijkt, kan ze nergens terecht. Haar vader is onverbiddelijk: als ze thuis wil komen, moet ze het halfbloed kind dat ze draagt opgeven...

Amerika, nu. Tori Kovac zorgt voor haar vader in zijn laatste dagen als ze een brief vindt die haar leven op zijn kop zet, en die duizenden vragen oproept over haar vader, over hun familie en over wat ze dacht te weten over zichzelf. Ze gaat op zoek naar antwoorden, een zoektocht die naar Japan leidt... 

***

Ana Johns studeerde journalistiek, werkte meer dan 20 jaar in de kunstwereld en schreef met deze eerste historische roman een veelvuldig vertaalde bestseller. Als basis gebruikte ze de ervaringen van haar vader die Amerikaans soldaat was in Japan begin jaren 50 en daar een meisje ontmoette. Ana Johns heeft zich dan verdiept in de situatie van de baby's geboren uit een Amerikaanse vader en een Japanse moeder en dat heeft ze verwerkt in dit verhaal. Het blijkt een hallucinant verhaal te zijn, deze baby's en hun moeders werden verstoten, diegenen die trouwens naar Amerika emigreerden werden ook zwaar gediscrimineerd.

Het meisje in de witte kimono is een ontroerend maar ook hartverscheurend verhaal en je kan niet anders dan meeleven, met Tori en haar vader, maar vooral met Naoko. Ze is een sterke jonge vrouw maar ook kwetsbaar, ze ziet haar familie heel erg graag en om dan zo verstoten te worden, dat kun je je niet voorstellen.

Het boek is volledig gebaseerd op historische feiten en gebeurtenissen en dat is enorm boeiend om te lezen. De auteur heeft hier serieus onderzoek naar gevoerd. En met de zoektocht naar antwoorden op haar vele vragen en haar vaders ervaringen kwam ze uiteindelijk tot dit fictieve verhaal.

Het is absoluut een spannend boek dat vlot leest. Persoonlijk vond ik vooral de inkijk in de Japanse cultuur en de historische gegevens interessant en daarbij is het een mooi en goed boek dat je wel moet beroeren.

Uitgeverij: De Fontein (2020) - 365 blz.

Oorspronkelijke titel: The Woman in the White Kimono

Vertaling: Erica Feberwee

Op zoek naar de moederboom - Suzanne Simard

Niemand op onze planeet heeft meer gedaan om onze kennis over bomen te verdiepen dan de wereldberoemde ecologe Suzanne Simard. Zij wordt alom geprezen voor haar vermogen complexe ideeën over de natuur over te brengen op een manier die even diepgravend als betoverend is en haar werk heeft filmmakers beïnvloed (de Boom der Zielen in James Camerons Avatar).

Simard is geboren en getogen in een houthakkersfamilie in het regenwoud van Brits-Columbia. Haar hele leven heeft ze verrassende waarheden verzameld: dat bomen sociale, communicatieve wezens zijn, met in hun middelpunt een moederboom. Dat is een mysterieus, ondergronds netwerk dat alle bomen en planten in het bos verbindt en ondersteunt op de manier waarop families en menselijke samenlevingen dat doen. Deze onverbreekbare banden garanderen ons voortbestaan.

Op zoek naar de moederboom is, na vele wetenschappelijke publicaties, Simards eerste boek voor een groot publiek. Zij nodigt ons uit om op een geheel nieuwe manier naar bomen te kijken en laat zien wat we van ze kunnen leren.

Suzanne Simard groeide op in een familie waar alles in het teken van bomen en de natuur stond. Haar studies sloten hier dan ook naadloos op aan en haar zoektocht naar hoe bomen al dan niet communiceren begon. Suzanne Simard begon te werken als wetenschappelijk onderzoeker bij de British Columbia Ministry of Forests tot ze hoogleraar bosecologie werd aan de universiteit van Brits-Columbia. Gedurende heel haar werkend leven publiceerde ze wetenschappelijke artikelen en nu haar eerste boek dus.

Simard vertelt in dit boek het hele verhaal van haar zoektocht en ze begint daarbij bij het prille begin, haar grootouders. Centraal staan haar bevindingen over de communicatie tussen bomen en daarbij gaat haar aandacht het meest uit naar de functie van het ondergrondse mycorrhizale netwerk en de relatie tussen moederbomen, haar nakomelingen en andere soorten. Ze heeft hier baanbrekende bevindingen gedaan die belangrijk zijn voor het welzijn van de bossen en daarmee de toekomst van onze planeet, dit werd haar zeker in het begin niet in dankbaarheid afgenomen of zelfs maar geloofd. 

Door Simards begeesterende vertelstijl kan je niet anders dan onder de indruk zijn van de kracht van bomen en houdt ze je gekluisterd aan het boek, het is enorm boeiend wat ze te vertellen heeft. Het boek is een verslag van een paar decennia onderzoek en daar heeft Simard ook de belangrijkste familiale gebeurtenissen doorheen geweven, zij zijn namelijk voor een deel bepalend geweest voor haar queeste.

Suzanne Simard is ondertussen een gevestigde waarde geworden als specialist in deze materie. Ze is te zien in enkele documentaires en video's en haar TED Talks zijn wereldwijd reeds door meer dan 10 miljoen mensen bekeken. Meer info over haarzelf en haar boek vind je op haar website suzannesimard.com.

Op zoek naar de moederboom is een heel erg interessant boek geworden dat vlot leest. Het is geen dun boek en doordat Simard haar onderzoeksprojecten gedetailleerd uitlegt, kan het nogal overweldigend zijn als je niet onderlegd bent in de materie en lijkt het alsof dingen terugkomen. Toch lees je door doordat ze er telkens toch nieuwe en interessante elementen weet in te brengen. En het is nu ook wel een zéér actueel boek de klimaatcrisis indachtig. Een aanrader.

Uitgeverij: Prometheus (2021) - 357 blz.

Oorspronkelijke titel: Finding the Mother Tree

Vertaling: Titia Ram

Het oordeel - Hjorth Rosenfeldt

Sebastian Bergman is teruggekeerd naar zijn oude leven en heeft nog slechts sporadisch contact met de Nationale Recherche. Van zijn dochter Vanja heeft hij al vier maanden niets meer gehoord. Ze woont en werkt inmiddels in Uppsala, bij de plaatselijke politie.

Dan wordt Uppsala opgeschrikt door een serieverkrachter die zijn slachtoffers verdooft vóór zijn daad. Een van hen komt daarbij te overlijden en een ander slachtoffer pleegt zelfmoord wanneer de aanval zich herhaalt. De politie roept de hulp in van de Nationale Recherche en ook Bergman sluit zich weer bij het team aan.

De angst voor nieuwe verkrachtingen wordt steeds sterker. Vanja besluit zichzelf als lokaas in te zetten en brengt daarmee haar eigen leven in gevaar. Maar de dader heeft nog een ander doel...

***

Hjorth Rosenfeldt is een succesvol schrijversduo uit Zweden. Michael Hjorth is mede-eigenaar van een productiemaatschappij voor televisie, film en theater en schreef mee aan de alom bekende Wallander-serie. Hans Rosenfeldt is acteur, toneelschrijver en presentator voor radio en televisie, ook hij schreef mee aan Wallander maar ook het scenario van The Bridge is van zijn hand. Samen zijn ze ondertussen al aan hun zevende Bergman toe, Het oordeel is de zesde.

Sebastian Bergman is de breuk met Vanja nog niet te boven en doet wanhopig zijn best om toch maar in haar gunst te komen, al was het maar een klein beetje. Maar verder is hij zoals altijd nog altijd zijn beste egoïstische en irritante zelve, hij heeft het niet gemakkelijk om toch maar zijn plaatsje te bemachtigen en te behouden in de groep. Maar als psycholoog is hij onovertroffen en een zeer waardevolle toevoeging in de groep, op die manier maakt hij zich onmisbaar.

De recherche en de politie hebben het in deze zaak zeer moeilijk, zelfs de forensische bewijzen lijken niet mee te werken en ook de impopulariteit van Bergman is geen hulp.

Dit boek heeft niet zo een strakke plot als je zou verwachten, het is meer een chaotische opvolging van gebeurtenissen, onderzoekstheorieën en persoonlijke besognes. De schrijvers maken het de lezer ook niet gemakkelijk om het verloop te volgen, er wordt vaak van perspectief gewisseld en dat durft zelfs al eens plots te zijn, het duurt dan soms ook even vooraleer je doorhebt over wie het hoofdstuk of de alinea gaat en dat is best irritant. Over de verhaallijn niets dan lof alsook voor de verrassende plotwendingen die toch ook verweven zitten in het verhaal.

Het oordeel is een goed boek maar toch één van de mindere in deze verder geweldige serie. Het is fijn om de ontwikkelingen van de vaste personages te volgen en zeker wat betreft hun onderlinge relaties. Goede maar chaotische plot ditmaal maar met toch enkele verrassende plotwendingen dus.

Eerder: Wat verborgen is, De discipel, Het familiegraf, Het stille meisje, De test

Uitgeverij: De Bezige Bij (2019) - 445 blz.

Oorspronkelijke titel: En högre rättvisa

Vertaling: Geri de Boer

Lift - Linwood Barclay

Maandag. Vier mensen stappen in een lift in Manhattan. Op weg naar hun verdieping stopt de lift niet, maar schiet door, omhoog naar de top. Daar staat hij enkele seconden stil, voor hij met donderend geweld naar beneden stort en te pletter slaat. Het lijkt een gruwelijk ongeluk. Maar op dinsdag gebeurt hetzelfde, nu in een andere wolkenkrabber. En op woensdag opnieuw.

In New York - een van de meest verticale steden ter wereld - breekt paniek uit. Kantoormedewerkers weigeren nog naar hun werk te gaan en hulpdiensten rukken niet meer uit voor oproepen op hoge etages. Wie zit hierachter? In een race tegen de klok proberen twee rechercheurs en een journalist de antwoorden te vinden, voordat een van de hoogste wolkenkrabbers van de stad op donderdag feestelijk wordt geopend.

****

Linwood Barclay varieert in de verhaallijnen van zijn boeken, er is altijd wel iets anders te lezen en dat kan al eens tegenvallen of juist meevallen. Met Lift heeft hij een vlot lezend en spannend boek geschreven over iets dat voor sommigen een issue is, de lift nemen en dan de angst dat die zal neerstorten. Misschien niet te lezen voor mensen met liftangst of misschien juist net wel.

Dit boek leest dus heel erg vlot en je hebt het in no-time uit. Maar het is meer dan een spannend verhaal geworden. Barclay heeft er psychologische dingen in weten te steken waar je toch wel eens over kunt nadenken. De relatie tussen ouder en kind komt in dit boek naar voor, een relatie die al eens mank durft te lopen, perfecte relaties bestaan natuurlijk niet, iedereen is toch ook maar een mens en fouten maken hoort er bij en het is kwestie van er uit te leren.

Barbara Matheson is de journalist die in haar stukken hard van leer trekt tegen burgemeester Richard Headley, één van de spelers in het verhaal. Zij probeert er achter te komen wie verantwoordelijk is voor de ongelukken, net zoals rechercheurs Jerry Bourque en Lois Delgado, maar zij staan in de zijlijn van het boek, hun onderzoek wordt eerder triviaal behandeld. Barclay heeft veel aandacht voor de psychologische uittekening van de karakters en dit verlevendigt het verhaal zeer zeker en geeft het een zekere diepte. Op zich bestond het gevaar immers dat het een oppervlakkig verhaal zou worden maar daar heeft de auteur een stokje voor gestoken. 

Lift heeft geen strak geconstrueerde plot maar dit hoeft geen probleem te zijn, ikzelf kon dit wel appreciëren. Het is echter begrijpelijk dat een lezer die een consequent verloop van het onderzoek verwacht teleurgesteld zou kunnen zijn. De kleine humoristische inslag werd ook zeer gewaardeerd door ondergetekende. Barclay behoort voor mij bij de top in het schrijverslandschap.

Eerder: Zonder een woord, Dicht bij huis, Vrees het ergste, Kijk niet weg, Het ongeluk, Geloof je ogen, Een tik op het raam, Geen veilige plek, Onhoudbaar, Niemand hoort het

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2020) - 415 blz.

Oorspronkelijke titel: Elevator Pitch

Vertaling: Waldemar Noë

De strijd der koningen - George R.R. Martin

Sinds de dood van koning Robert woeden de opvolgingstwisten om de IJzeren Troon steeds feller voort. Zo schuwt Roberts oudste broer geen middel om zijn aanspraken te bekrachtigen, van zwarte magie tot broedermoord. Vooralsnog zonder resultaat. Duidelijk is dat koningin Cersei alles op alles zal zetten om te heersen tot Roberts zoon volwassen is. Een hele opgave. Want terwijl de vijand oprukt naar de hoofdstad, heeft Cersei haar handen vol aan de vele hofintriges. Daarbij is niet duidelijk wat de geslepen en altijd manipulerende kobold Tyrion Lannister precies in zijn schild voert. De Noordlanden, waar als vanouds de Starks heersen, hebben intussen eigenmachtig een koning benoemd, Robb Stark. Met zijn legers trekt hij op tegen de perfide Lannisters om de moord op zijn vader te wreken. Maar daarbij blijft zijn erfgoed vrijwel onverdedigd achter, open voor een verrassingsaanval.

***

De strijd der koningen is het tweede boek in de reeks Het Lied van IJs en Vuur.

Het boek is net zoals het eerste opgebouwd, in de hoofdstukken worden afwisselend de verhaallijnen van de verschillende personages verteld met de naam netjes bovenaan. Doordat dit het tweede boek is, is het ondertussen gemakkelijker geworden om ze te plaatsen, na zovele pagina's begin je ze immers wel te kennen.

Zoals de titel aangeeft, staat de strijd tussen de personages die menen aanspraak te maken op de troon centraal en worden er wel enkele strijdtonelen beschreven. De hoofdstukken of personages zijn niet allemaal even boeiend om te volgen maar er zijn er meer dan voldoende om je aandacht toch vast te houden en geboeid te blijven, spannend durft het ook al eens worden.

Dit boek vond ik iets minder dan het eerste, eerst en vooral door de verschillende oorlogsscènes maar ook omdat de verhalen van sommige personages in elkaar stuiken, oppervlakkig zijn en nergens toe leiden in dit verhaal. Het neemt echter niet weg dat ik overwegend positief ben over dit tweede deel en er zelfs over nadenk om toch nog te gaan voor de vervolgen. Zo langzamerhand begin je de personages immers in je hart te sluiten en mis je ze zelfs enigszins na het dichtklappen van het boek.

Eerder: Het spel der tronen

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (1999) - 787 blz.

Oorspronkelijke titel: A Clash of Kings

Vertaling: Renée Vink