Lampje - Annet Schaap

Dit is een verhaal over de zee.

Over geheimzinnige zeewezens en woeste piraten. Over het Zwarte Huis van de Admiraal, waarvan ze zeggen dat er een monster woont. Over een grijze vuurtoren op een eiland, dat nog net vastzit aan het vasteland. Over Lampje, de dochter van de vuurtorenwachter, die iedere avond de eenenzestig treden beklimt om het licht aan te steken. Over een stormachtige avond, waarop de lucifers op zijn en alles misgaat. Maar vooral over dapper zijn en meer kunnen dan je ooit had gedacht.

*****

Annet Schaap (Ochten, 1965) studeerde illustratie aan de kunstacademie in Kampen (1983-1988) en later aan de schrijversvakschool 't Colofon in Amsterdam (1996-1999). Sinds 1991 heeft ze ontelbare kinderboeken geïllustreerd maar pas in 2017 waagde ze zich aan het uitbrengen van een eigen kinderboek, Lampje. Het werd meteen een succes en werd bekroond met enkele prijzen, onder andere de Gouden Griffel. Het boek werd in 2022 ook verfilmd als een televisieserie van 4 afleveringen.

Lampje is een schitterend boek, het is een heel erg mooi en ontroerend verhaal dat ook nog spannend is, zelfs voor volwassenen. Er zijn wat fantasiewezens, er is een vuurtoren en dat straalt toch altijd iets geheimzinnigs uit en het stormt dan ook nog aan het begin van het boek. Daarna gaat het boek onmiddellijk van start. En het zou geen sprookje zijn of Lampje moet het ook opnemen tegen allerlei figuren met iets minder goede bedoelingen maar ook tegen vooroordelen en misvattingen. Er zit duidelijk een diepere betekenis in dit moderne sprookje. Schaap heeft het boek zelf ook geïllustreerd maar ze heeft het sober gehouden, de tekeningen zijn echter wel prachtig.

Lampje is werkelijk een heel mooi boek dat alles in zich heeft om een klassieker te worden, de bekroningen zijn absoluut terecht. De auteur weet de lezer helemaal in het verhaal te trekken vanaf het begin en ze wisselt goed af tussen goede en minder goede bedoelingen van sommige personages. Door haar sublieme beschrijvingen zie je het verhaal als een film voor je afspelen.

Lampje is een krachtig figuur, ze gaat gebukt onder het verlies van haar moeder en dan moet ze ook nog haar vader achterlaten. En toch is ze op zo jonge leeftijd al een persoon waar je kan naar opkijken, haar inborst is ingoed en dat straalt af op de lezer. Ik kan Lampje van harte aanbevelen aan iedereen, een prachtig boek!

Uitgeverij: Querido (2017) - 324 blz.

Luister - Sacha Bronwasser

In 1989 vertrekt de twintigjarige Marie halsoverkop uit Nederland. Ze gaat in Parijs aan de slag als au pair. De stad, de taal, het werk in een ingewikkeld Frans gezin; in alle opzichten is het een harde reset.

Haar volwassenwording, zo lang geleden, wordt in 2015 opgerakeld door de aanslagen in Parijs, waarbij een oud-docent betrokken is.

In Luister ontwart Marie de knoop van haar eigen geschiedenis.

**

Sacha Bronwasser (Rijswijk, 1968) studeerde na haar middelbare school aan een kunstacademie in Breda, een jaar aan de Sorbonne in Parijs en daarna kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Ze was twintig jaar journaliste voor de Volkskrant waar ze schreef over beeldende kunst, ze schreef bijdragen voor diverse tentoonstellingscatalogi van musea, werkte als curator en presentator. In 2019 debuteerde ze als romanschrijfster met Niets is gelogen. Haar tweede roman Luister werd een publiekssucces, hij stond op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs 2024 en kende verschillende herdrukken.

Het verhaal is opgebouwd in vijf grote delen en daarvan speelt het grootste deel zich af in de jaren tachtig, van 1986 tot 1990. De korte proloog speelt in september 2021 in Parijs en het is van hieruit dat heel het verhaal verteld wordt, samen met het laatste deel vormt het het raam voor heel het boek. Marie reconstrueert de gebeurtenissen in de jaren tachtig en deze vertelt ze aan Flo, haar voormalige docente aan de fotografieschool in de stad A. in Nederland. Speciaal deze aanpak en ik moet zeggen dat het mij niet aantrok, integendeel, persoonlijk vond ik het eerder ambetant ook al was er goed langs te lezen.

Het laatste deel speelt dan in 2015 en dit is het 'Verhaal van Flo'. Vanuit de proloog weet je dat het gaat over een aanslag in Parijs op een vrijdag de dertiende en dat Flo daarbij betrokken was. Ik veronderstel dat dit deel erbij geconstrueerd is om het raam te creëren waarin het eigenlijke verhaal te vertellen dat rond een gebeurtenis in 1989 gebouwd is. Op het einde van het middelste derde deel kom je dan deze te weten. Dit was een zéér verrassende plotwending moet gezegd maar ook het enige verrassende en interessante. Verder speelde de auteur met de chronologie, zo speelt deel drie zich af tussen deel 1 en deel 2.

Inhoudelijk kon ik niet veel met dit verhaal, soms had ik de indruk dat Bronwasser een historische schets wilde geven van de jaren tachtig en dan nog voornamelijk over de aanslagen in Parijs, het leek soms een geschiedenisles. De val van de muur kwam ook nog ter sprake maar verder ging het niet. Uiteindelijk bleek het over iets heel anders te gaan en was het een soort van 'coming of age' oftewel een volwassenwording waar het om draaide. Ergens in het boek staat: 'in vogelvlucht is alles een banaal verhaal' en voor mij voelde dit boek inderdaad zo. Het verhaal was op die ene plotwending na, zwak en oninteressant, ik heb me vaak afgevraagd waarover het nu eigenlijk ging. En dan lagen de personages me ook al niet met Flo als uitschieter, wat een irritant persoon!

Wat wel boeiend en goed geschreven en beschreven was, was de tijdsgeest van deze jaren tachtig, daar kon ik me heel erg iets bij voorstellen, het waren immers ook mijn jaren. Heel het boek draait rond het au pair zijn en dat kende ik wel maar nu kan ik me er een beeld bij vormen. Bronwasser was zelf rond die tijd in Parijs een au pair en ze heeft dit dan ook levendig verteld.

Luister is helemaal niet slecht geschreven en wat ook fijn was, was dat het toch enige inspanning vergde van de lezer. Inhoudelijk was het echter helemaal niet mijn ding, het grootste deel heb ik me er echt moeten toe zetten om door te lezen, dat ik het boek las voor de plaatselijke leesclub hielp hier wel bij, anders had ik het misschien voor bekeken gehouden. Het boek was dan wel niets voor mij maar Sacha Bronwasser kan zeer zeker schrijven. 

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2023) - 254 blz.

De hel - Carmen Mola

Madrid, 1866. Te midden van een bloederige opstand tegen het regime van koningin Isabella II treffen danseres Leonor en revolutionair Mauro elkaar. Als ze vervolgens ongewild bij een moord betrokken raken, wordt Leonor gedwongen om naar Havana te vluchten om de doodstraf te ontlopen. Op Cuba aangekomen is dit verre van het paradijs dat ze had verwacht, en ze kan onmogelijk wegkijken van de uitwassen van een nog steeds springlevende slavernij. Dag in dag uit, en op enorme schaal, vinden hier onvoorstelbare gruwelijkheden plaats.

Onverwacht lopen Leonor en Mauro elkaar in deze hel op aarde weer tegen het lijf. Ze ontdekken een samenzwering tegen de witte plantagehouders, met als middelpunt een uiterst bloederig voorouderlijk ritueel… en besluiten dit keer niet te vluchten, maar mee in opstand te komen tegen de brute overheersers.

***

Carmen Mola, het pseudoniem waaronder drie gevierde thrillerauteurs schuilgaan, is met dit boek aan een vijfde toe en het is de tweede standalone alsook historische thriller. Het verhaal speelt in de tweede helft van de 19e eeuw, in Madrid maar daarna verplaatst het verhaal zich naar Cuba. De schrijvers hebben ook nu gekozen voor een thema of thema's. Vooreerst is er het politieke verhaal in Madrid waar er een opstand plaatsvindt tegen het heersende autoritaire regime van Isabella II en wat uiteindelijk resulteerde in de Spaanse revolutie van 1868 of "La Gloriosa". Altijd fijn om wat geschiedenis mee te nemen.

En het tweede thema speelt dan in Cuba, daar tiert de slavernij nog weelderig en ze houden er gruwelijke en bloederige praktijken op na. Cristoffel Columbus ontdekte in 1492 Cuba en het werd een kolonie van Spanje. De bevolking was niet opgezet met de Spaanse overheersing maar hun verzet was vruchteloos. Er werden plantages en landerijen opgezet en de inheemse bevolking werd verplicht om voor de Spanjaarden te werken. Vanaf 1542 werden er ook vele slaven uit Afrika aangebracht en zoals we lezen in dit boek werd er later ook in Spanje zelf geronseld onder het mom van contractarbeid, in werkelijkheid waren ze echter ook slaven. In de jaren waarover De hel gaat verslechterde de verhouding tussen Cuba en Spanje en begon de strijd voor onafhankelijkheid.

Het verhaal zelf klinkt meer als een liefdesroman dan een thriller en nog niet zo een goede ook voor zover ik dat kan beoordelen, want het is niet dat ik dat veel lees. Het las langdradig en het boek viel nogal eens in herhaling. Gelukkig was er de historische opzet, deze heeft het boek dan toch een beetje gered in mijn ogen. Er zijn een drietal perspectieven, Mauro vertelt zijn verhaal, Leonor en dan is er nog een derde onbekende en deze tekst die uit 7 delen bestaat, staat in een ander lettertype en is getiteld als "De hel". Wat de plaats hiervan in het boek is, blijft lang onduidelijk maar het verheldert gaandeweg wel wat er in het verhaal van Mauro en Leonor gebeurt.

Het verhaal is niet slecht geconstrueerd, de schrijvers hebben dan ook tonnen ervaring, en het verhaal leest gemakkelijk. Aan het einde wordt het waarachtig ook nog spannend en dat viel wel te appreciëren. De hel was toch een minder verhaal dan de vorige vier van Carmen Mola maar we hebben onze geschiedeniskennis toch weer wat kunnen bijspijkeren.

Eerder: De zigeunerbruid, Het duistere net, Het jaar van het varken, Het beest

Uitgeverij: Xander Uitgevers (2024) - 447 blz.

Oorspronkelijke titel: El Infierno

Vertaling: Carla Zijlemaker

Echte Amerikaanse jeans - Jan Guillou

Drie broers, twee oorlogen, één eeuw

Echte Amerikaanse jeans speelt zich af in de jaren vijftig van de vorige eeuw en volgt Eric, een jonge telg uit de familie Lauritzen. Het is de tijd dat de fundamenten van de Zweedse verzorgingsstaat worden opgebouwd. De natuurlijke grondstoffen van het land vinden gretig aftrek op de Europese markt, die nog steeds niet bekomen is van de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog. De groeiende dreiging van een nucleaire oorlog is een constante factor van zorg en angst.

Uit de grote veranderingen ontstaat een nieuwe jeugdcultuur, waarbij jongeren zich niet langer door Europa, maar door Amerika laten beïnvloeden. Ook Eric wordt ondergedompeld in deze wereld en is gefascineerd door nieuwe ontwikkelingen in de muziek, de mode en de film. Niet alleen lukt het hem om het verboden drankje Coca-Cola mee te smokkelen, hij wordt ook de eerste uit zijn klas die echte Amerikaanse jeans draagt.

Echte Amerikaanse jeans is het zesde deel van de serie De grote eeuw, waarin Jan Guillou op meesterlijke wijze de geschiedenis van de twintigste eeuw vertelt aan de hand van de lotgevallen van een Zweedse familie. Kennis van de vorige delen in de reeks is niet vereist voor het lezen van dit boek.

**

Jan Guillou (1944) is in Zweden een populaire schrijver en sinds zijn spionagereeks "Coq Rouge" scoort hij ook internationaal en zijn zijn boeken in meer dan twintig talen vertaald. Guillou is journalist en schrijver en richtte met Liza Marklund, ook een bekende schrijfster, en Ann-Marie Skarp een uitgeverij op die inmiddels belangrijk is in Zweden.

Dit is deel 6 in De grote eeuw-reeks, het meest ambitieuze project van de auteur. Het is de beurt aan de jaren vijftig en de verteller is Eric, kleinzoon van Oscar Lauritzen en Christa von Moltke en zoon van Hélène Lauritzen. Het verhaal begint in 1953 als Eric 9 jaar is en eindigt in 1959. Door zijn kinderlijke ogen krijgen we dus de Europese geschiedenis gepresenteerd. Dit is allemaal vóór mijn tijd maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Europa worstelt nog met zijn naoorlogse tijden maar Eric weet er zo goed als niets van, dit verleden wordt blijkbaar verborgen gehouden voor kinderen. Sociale klassen spelen nog een rol in het maatschappelijke leven en er is veel achterdocht, tegen de sossen, communisten en de russen. De nucleaire angst begon toen ook al een grote rol te spelen.

Onder de jeugd is er veel aandacht voor het Amerikaanse gebeuren, Elvis verschijnt en verovert de muziekwereld, Coca-Cola is aan een opmars maar is in Zweden verboden, spaghetti Bolognaise komt dan weer overgewaaid uit Italië, een culinaire nieuwigheid en dan is er de échte jeans. De bevolking moet zich echter behelpen met namaak-jeans maar die is absoluut er niet mee te vergelijken.

Omdat Eric nog zo jong is, lijkt het soms alsof je een kinderboek aan het lezen bent, verhalen over schoolbelevenissen, eerste liefjes en seksuele contacten, films en muziek en sportprestaties. Het boek las daardoor heel erg gemakkelijk maar tegelijk bleef je daardoor wat aan de zijlijn staan, de jaren vijftig door kinderogen is niet echt wat je verwacht van een historische roman en het boek viel dan ook wat tegen.

Er is nog een kleinere tijdslijn uit 1968 waarin dezelfde Eric verteld hoe het zo gekomen is dat hij zijn kindertijd verteld in dit boek, de meerwaarde hiervan ontgaat me echter.

Echte Amerikaanse jeans is een minder boek in deze serie en de historische betekenis van deze jaren lijkt minder betekenis te hebben doordat het verteld is door de ogen van een kind, maar misschien is het inderdaad een minder betekenisvolle periode in de geschiedenis. Het volgende boek in de serie is 1968 getiteld en dat is zeker een turbulente periode geweest. Ook hier zou Eric Letang de verteller zijn en dat lijkt me dan wel weer wat interessanter.

Eerder: Bruggenbouwers, Dandy uit het noorden, Tussen rood en zwart, De kop in het zand, Blauwe ster

Uitgeverij: Prometheus (2017) - 318 blz.

Oorspronkelijke titel: Äkta amerikanska jeans

Vertaling: Bart Kraamer

10 levenslessen van de wandelaar - Dorien Draps

Dit boek is een ode aan het wandelen. Centraal staan 10 grote levenslessen die de benenwagen je kan bijbrengen: van het herontdekken van je wilde instinct tot een spoedcursus bidden met je voeten. Meteen toepasbaar op je eigen leven, zodat je ook naast de paden als een wandelaar door het leven navigeert. Aangevuld met verhalen, inzichten, praktische tips, mindful opdrachten en inspiratie om jou te doen wandelen. Want buiten is het beter dan binnen.

Dorien Draps (1995) is een jonge Leuvense die in 2019 de helende kracht van wandelen en in de natuur zijn ontdekte. Ze ging dus wandelen en vaak met een podcast in haar oren. En toen ontstond het idee om zelf een podcast te beginnen al wandelend en over wandelen, de natuur en stilstaan bij het leven, gevarieerd dus en bedoeld als inspiratiebron om op wandel te gaan, om te ondekken. Er hoort ook een blog bij. Maar Dorien Draps zat niet stil, ondertussen heeft ze ook een heuse online trektochtschool, de Op Wandel Academy waar je alles kan leren over hiken, bergwandelen en trektochten maken. Ze organiseren zelfs begeleide groepsreizen, trektochten uiteraard.

En dan schreef ze in 2023 een boek over haar passie, 10 levenslessen van de wandelaar. Als je de podcast geluisterd heb en ik heb dat gedaan, hoor je alles wat je leest in het boek, je hoort het haar zo zeggen, wel grappig. Ze sloot steevast af met de quote: "Want buiten is het beter dan binnen" en dit is ook het moto van het boek. Dus als trouwe fan van haar podcast had ik het gevoel alles al wel eens gehoord te hebben, maar dat mag geen hinderpaal zijn om het boek ter hand te nemen, het is mooi vormgegeven, er staan schone tekeningen in, inspirerende tekstjes en her en der ontdek je dan toch nog eens iets wat nieuw was, of vergeten, dat kan ook.

Het fijne aan dit boek is dat het ook voor een niet-wandelaar betekenis kan hebben, er zijn heel wat dingen te lezen die je ook op het gewone leven kan betrekken, en hé, wie weet krijg je dan alsnog de wandelmicrobe te pakken. Ik ben zelf een wandelaar, voornamelijk in het Vlaamse landsgedeelte vooralsnog, maar het was leuk om de dingen die je zelf ervaart hier terug te lezen.

Dorien Draps heeft een zeer mooi en interessant boek geschreven dat je trouwens ook gemakkelijk mee 'op wandel' kan nemen, het is compact en kan zelfs in een jaszak passen, afhankelijk van de jas natuurlijk. '10 levenslessen van de wandelaar' is zéér genietbaar.

Hike your own hike

Wandel op je eigen manier! Laat je niet imponeren of tegenhouden door wat anderen doen. Je ziet online misschien zotte hikes, maar doe het op je eigen manier. Hou je niet van bergen? Wandel dan langs de kust. Er is geen juist of fout als het om wandelen gaat. Jij mag doen wat jij wil, zolang het maar met respect voor de natuur gebeurt. (Dorien Draps)

Uitgeverij: Lannoo (2023) - 154 blz.

De heks van Gottem - Frederic Vermeulen

Het waargebeurde verhaal van Tanneke Sconyncx

verteld door haar afstammeling van de elfde generatie

Tussen de zestiende en de achttiende eeuw werden duizenden vrouwen en mannen onterecht beschuldigd van hekserij. Anna De Coninck (Tanneke Sconinckx) was een van hen. Dit is haar verhaal.

De Spaanse Nederlanden, eind zestiende eeuw. Het zijn barre tijden voor de bevolking van Gottem. De eigenzinnige, jonge Anna staat op de drempel van een nieuw leven wanneer ze huwt met de welgestelde boerenzoon Thomas. Maar door religieuze twisten en oorlogen wordt het steeds moeilijker hun familiehoeve te hoeden. En wanneer een ontslagen knecht de roddel verspreidt dat Anna een heks zou zijn, komen ze pas echt in de problemen.

In een wereld gerund door mannen, zonder enige vorm van verweer of bescherming door wat voor hogere autoriteit dan ook, probeert Anna haar onschuld te bewijzen in een proces dat al vooraf gevoerd lijkt.

****

Frederic Vermeulen (Kortrijk, 1974) studeerde Toegepaste Economische Wetenschappen, behaalde een doctoraat hierin en werkt als gewoon hoogleraar aan de Onderzoekseenheid Economie van de KU Leuven. In 2019 won hij de Francquiprijs, een belangrijke wetenschappelijke prijs die bedoeld is als ondersteuning van verder wetenschappelijk onderzoek. Hij publiceerde eerder wetenschappelijk werk maar De heks van Gottem is zijn fictiedebuut. In de periode in 2020 had Vermeulen ineens wat teveel tijd en hij begon in een stamboomboek van zijn familie te snuisteren, hij probeerde nog verder terug te gaan in de tijd en toen stootte hij op het verhaal van Anna en Thomas en dook er in. En zo ontstond de roman die hij altijd al had willen schrijven.

En wat een verhaal dat hij schreef, dit is er zo eentje dat je naar de strot grijpt. Er zaten toentertijd werkelijk geen grenzen, of toch bijna geen, aan het machtsmisbruik, misselijkmakend is het. Het waren rare tijden aan het einde van de zestiende eeuw, er werd veel geplunderd of geconfisqueerd, door de doortrekkende calvinistische legers, Spanjaarden, en al wie zich geroepen voelde kon onder het mom van de overheid wel wat bemachtigen, machtsvertoon was schering en inslag. Daar kwam dan nog bij dat er een grootse strijd werd gevoerd tegen hekserij, het was een queeste om zoveel mogelijk vermeende demonische krachten maar ook afwijkende religieuze meningen te vervolgen en uit te roeien. Nog maar iets daarvoor had de Beeldenstorm plaatsgevonden en ook dit speelde de bevolking nog parten. En dan was er ook nog de pest die regelmatig de kop op stak, het platteland dat leeg liep en de vlasindustrie die in elkaar stortte en net dit was de voornaamste inkomstenbron in deze contreien, een zeer turbulente periode dus.

In deze context wordt het verhaal verteld van Anna De Coninck, van haar trouwdag in 1575 tot 1603. Vermeulen heeft er een spannend verhaal van gemaakt, hij heeft de gebeurtenissen in die tijd er vlotjes in verwerkt en de personages staan er levensecht in. De plotopbouw is werkelijk schitterend en in crescendo-stijl zodat je helemaal naar het einde toe gezogen wordt. En dan blijf je met verstomming achter, gebeurde dit nu allemaal écht?! Onvoorstelbaar! En toch waren zulke praktijken toen schering en inslag, het is toch wel een periode die tot de verbeelding spreekt, in negatieve zin vaak dat wel en spijtig genoeg. Willekeur en machtsmisbruik.

De heks van Gottem is een chronologisch geschreven verhaal dat in het begin een beetje een verslaggevoel geeft maar dat zich gaandeweg ontpopt tot een indrukwekkend boek wat betreft verhaal en opbouw. Frederic Vermeulen heeft het waargebeurde verhaal heel erg goed gekaderd in deze bewogen periode én in de tijdsgeest en hij heeft het dan ook nog eens gebracht als een goed gefictionaliseerd verhaal. Het is een boek waar je regelmatig eens aan terug denkt en over reflecteert. Knap gedaan!

Uitgeverij: Lannoo (2024) - 238 blz.

Brooklyn - Colm Tóibín

De jonge Ierse Eilis emigreert naar Brooklyn voor een beter leven. Aanvankelijk heeft ze het niet naar haar zin, maar dankzij dansavonden op zaterdag en een studie boekhouden gaat ze zich er stilaan thuis voelen. Wanneer ze naar aanleiding van het overlijden van haar zus terugkeert naar haar vaderland loopt ze Jim, een oude bekende en nieuwe liefde, tegen het lijf. de keuze wordt hartverscheurend: teruggaan naar het spannende Amerika, waar ze samen is met Tony, of in het vertrouwde Ierland blijven voor Jim.

***

Colm Tóibín (Enniscorthy, 1955) groeide op in een katholieke familie, studeerde Engels en geschiedenis, woonde op zijn twintigste enkele jaren in Barcelona waar hij Engels doceerde en keerde dan terug naar Ierland waar hij als journalist aan de slag ging. Als academicus doceerde hij aan de Universiteit van Manchester, de Universiteit van Liverpool en de Columbia University in New York. Naast fictie schrijft hij ook non-fictie, filmscenario's, toneel en poëzie. Hij werd bekroond met tal van literaire prijzen, Brooklyn (2008) ontving de Costa Book Award en werd zijn commerciële doorbraak, het boek werd later ook verfilmd.

Brooklyn was niet het boek dat ik ervan verwacht had waardoor het toch wat tegenviel. Het ging inderdaad over migratie en al wat daarbij komt kijken, de situatie in het thuisland, Ierland in dit geval, de heimwee en de aanpassingsproblemen. Maar het was toch teveel een roman als in een liefdesroman dus, het accent had voor mij anders mogen liggen. Wat niet wegneemt dat het een vlot boek is en de migratieproblematiek interessant. Er blijkt een vervolg op geschreven te zijn, en wie weet belandt dit toch nog eens op mijn lijst.

Eilis groeit op in Enniscorthy, en bij aanvang van het boek woont ze er nog met haar moeder en zus Rose. Er is weinig tot geen werk en door toeval ontfermt pastoor Flood zich over haar, hij kan aan de benodigde papieren raken voor de oversteek. De ouders van de auteur zetten zich actief in voor de Ierse vrijheidsstrijd maar dit heeft Tóibín niet meegenomen in het verhaal, of misschien speelde het daar en toen ook niet mee, dat kan ook. Eenmaal in Brooklyn, het is begin de vijftigerjaren, vindt ze onderdak bij een strenge hospita waar nog enkele meisjes wonen, het strenge katholicisme komt hier zeker aan bod, de auteur heeft zich volledig ingeleefd in de tijdsgeest en het moet gezegd dat hij dat met verve heeft gedaan, je wordt er helemaal in ondergedompeld, wat een tijd!

Het boek is niet zo erg dik en toch is het een traag verhaal en soms nogal veel van hetzelfde, het wordt ook volledig chronologisch verteld. Er zit weinig actie in en verrassend is het ook niet. De personages blijven wat tweedimensionaal en ze komen niet allemaal evengoed tot leven. Eilis wordt als karakter wel uitvoerig belicht, alles is ook geschreven vanuit haar oogpunt. De kleinburgerlijke mentaliteit stoorde me, maar misschien hoorde dit ook wel bij de tijdsgeest alhoewel ik me dat niet kan voorstellen. Het hoofdpersonage vond ik persoonlijk een zwak karakter, regelmatig bedacht ik me waarom ze niet wat stelliger of doortastender was. 

Brooklyn viel me dus wat tegen, gedeeltelijk omdat mijn verwachtingen niet klopten met het boek, had ik beter de achterflap gelezen, had ik het wel ergens kunnen weten. Het personage van Eilis lag me echter ook minder, ze had gerust wat meer ruggengraat mogen hebben. De beschrijvingen van de tijdsgeest dat heeft de auteur wel subliem gedaan, je zat helemaal in de jaren vijftig in het strenge katholicisme. Zijn beschrijvingen van de bootoversteek waren ook heel tof om te lezen en bijwijlen humoristisch. Colm Tóibín is zeker wel een goed verhalenverteller. In feite had ik andere boeken van hem om mijn nog-te-lezen lijst staan en misschien was ik daar beter begonnen.

Uitgeverij: De Geus (2010) - 316 blz.

Oorspronkelijke titel: Brooklyn

Vertaling: Anneke Bok