De zesde man - David Baldacci

In de ultra beveiligde staatsgevangenis Cutter's Rock wordt seriemoordenaar Edgar Roy gevangen gehouden, in afwachting van zijn rechtszaak. Het is vrijwel zeker dat hij veroordeeld zal worden. Privédetectives Sean King en Michelle Maxwell worden door Roys advocaat Ted Bergin, een oude vriend van King, gevraagd hem bij te staan. Maar onderweg naar hun eerste bespreking treffen King en Maxwell het levenloze lichaam van Bergin in zijn auto aan. Hij is vermoord.

In een poging te achterhalen wat er precies gebeurd is, neemt King, die tevens advocaat is, de verdediging van Roy op zich. Samen met Maxwell gaat hij op zoek naar antwoorden op vragen die iedereen uit de weg gaat. Want is Edgar Roy inderdaad een moordenaar? En wie heeft Ted Bergin vermoord? En waarom is de FBI zo geïnteresseerd in deze zaak?

Wanneer King en Maxwell in Roys verleden beginnen te graven, komen ze tegenover een zeer machtige vijand binnen de overheid te staan. Maar terwijl de dreigementen aan het adres van de twee onderzoekers steeds serieuzer worden en de muur tussen hen en de waarheid steeds hoger lijkt te worden, krijgen ze hulp vanuit een onverwachte hoek.

****

Vanaf dat David Baldacci in 1996 debuteerde met Het recht van de macht is hij niet meer weg te denken uit de thriller wereld en dan met name de actiethriller. De zesde man is het vijfde boek in de serie King & Maxwell.

De auteur heeft een rasechte Baldacci afgeleverd. Het speelt zich zoals altijd af aan de top van de Amerikaanse politieke wereld, bevat veel actie, is spannend en het leest gelijk een trein. Het is niet altijd even verrassend meer, maar toch heeft hij er nog een onverwacht einde aan kunnen breien.

Als actiethriller is dit boek dan ook meer dan geslaagd. Meer valt daar niet over te zeggen, Baldacci blijft gewoon een top schrijver.

Eerder: De rechtvaardigen, Niets dan de waarheid, Familieverraad, In het geheim, Rechteloos, Onschuldig

Uitgeverij: A.W.Bruna (2011) - 365 blz. 
Oorspronkelijke titel: The Sixt Man - Vertaling: Hugo Kuipers

Alles wat overblijft - Elizabeth Haynes

Annabel zou zichzelf nooit omschrijven als eenzaam. Ze heeft het druk met haar baan bij de politie, haar kat en haar oude moeder. Maar wanneer ze het half vergane lichaam ontdekt van een buurvrouw die al maanden dood in huis ligt, is ze geschokt dat niemand heeft opgemerkt dat de vrouw was verdwenen. Op haar werk besluit ze onderzoek te doen naar eenzame doden, en ze ontdekt dat die in haar stad vaker voorkomen dan ze ooit had kunnen vermoeden. En in verhouding tot andere delen van het land zelfs onrustbarend veel vaker...

****

Elizabeth Haynes debuteerde in 2011 met de beklemmende thriller Waarheen je ook vlucht en nu heeft ze haar derde gepubliceerd. Haar hoofdpersonage is misdaadanaliste bij de politie en dit is ook wat Elizabeth Haynes doet in het echte leven. Het hoeft geen betoog dat het dan ook zeer realistisch geschreven is.

Elizabeth Haynes week met haar tweede boek af van haar debuut dat met een eenvoudige plot en  subtiele escalatie van de spanning, de lezer meevoert en beroert. Met haar derde heeft ze echter ongeveer een zelfde patroon gevolgd en dit resulteert opnieuw in een beklemmende thriller met veel gevoel voor haar hoofdpersonage. Ze heeft de 'eenzaamheid' die sommige mensen overkomt en die vaak leidt tot depressiviteit aangrijpend beschreven, een thema dat in deze dagen rond de jaarwisseling zeer actueel is.

Het is niet zo dat dit boek extreem spannend is, toch zeker niet het grote eerste deel, veel actie is er trouwens ook niet te bespeuren. En toch wordt de lezer geboeid door het hele gebeuren, niet snel verder lezen is geen optie. Naar het einde toe is het dan echter wel weer heel spannend. 

De vlotte schrijfstijl doet dan de rest. Alles wat overblijft is een originele thriller en een dikke aanrader, vooral voor de liefhebbers van psychologische thrillers. Ook nog even vermelden dat de structuur van het boek ook getuigd van originaliteit. Zo zijn er hoofdstukken waarin de slachtoffers aan het woord komen nadat ze gestorven zijn. Je moet er maar opkomen.

Eerder: Waarheen je ook vlucht, Bij het vallen van de nacht 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2013) - 443 blz.
Oorspronkelijke titel: Human Remains - Vertaling: Lilian Schreuder

De onschuldigen - Harlan Coben

Twintig jaar geleden probeerde Matt Hunter een vechtpartij te sussen. Maar er ging daarbij iets behoorlijk mis; hij werd zelf opgepakt en veroordeeld voor moord. Nu, negen jaar na zijn vrijlating, heeft hij een goede baan, een vrouw, een kind op komst en een optie op zijn droomhuis. Matt lijkt eindelijk een rooskleurige toekomst tegemoet te zien.

Maar dan belandt hij in een nieuwe nachtmerrie.

Matt ontvangt op zijn mobiel compromitterende foto's van Olivia, zijn vrouw.

Een onbekende man begint Matt te schaduwen - en wordt vermoord.

Een geliefde non wordt dood aangetroffen.

En volgens de politie - onder wie Loren Muse, die Matt nog kent van vroeger - wijzen alle sporen in de richting van een man met een strafblad en minstens één moord op zijn geweten: Matt Hunter.

****

Harlan Coben is zijn schrijverscarrière reeds in 1990 gestart en dat heeft hem duidelijk geen windeieren gelegd. Hij is vooral bekend geworden met zijn serie rond Myron Bolitar, sportmakelaar annex detective waarvan de eerste in Amerika verscheen in 1995. Het vijfde deel is het eerste boek van Harlan Coben dat in onze landen in vertaling verscheen in 1998 maar het duurde nog tot 2002 met Niemand vertellen eer hij bekendheid kreeg hier.

De onschuldigen is een stand-alone thriller en over het algemeen zijn dit toch zijn sterkste boeken. Zo is dit boek weer een voltreffer. Coben heeft een schitterende plot bedacht en hij slaagt er weer in om de lezer heel erg in het ongewisse te laten. Het moet niet gezegd dat hij de spanning daardoor gestaag opbouwt. Vele verrassende wendingen completeren het geheel. Coben doet dit ook op een humoristische wijze, toch een beetje zijn stijlkenmerk. Voor mij is hij zowat de eerste schrijver waar ik dat bij opmerkte.

Het enige dat ik kan opmerken is dat het een drukke plot is. Het lijkt wel of hij heel erg zijn best heeft moeten doen om alle eindjes te laten passen en plausibel te maken. Daardoor blijft de lezer aan het eind met een licht ontevreden gevoel zitten en zit je ook met de vraag of nu echt alles wel klopte. Het was veel om te overzien.

De onschuldigen is dus op dit ene minpuntje na een verrassend goede thriller geworden, spannend en met humor geschreven. Harlan Coben behoort absoluut tot de top in de wereld van het spannende boek. Vier sterren plus voor dit boek.

Eerder: Houvast, Eens beloofd, Verloren, Schaduwleven, Verzoeking, Vals spel, Tegenwerking, Vermist, Ontwricht

Uitgeverij: De Boekerij (2005) - 382 blz.
Oorspronkelijke titel: The Innocent - Vertaling: Jacques Meerman

Hersenspinsels - Alice LaPlante

De 64-jarige Jennifer White is een gepensioneerde orthopedisch chirurg die aan de ziekte van alzheimer lijdt. Haar zoon en dochter doen hun best om met haar stemmingswisselingen, verwarring en zwerftochten om te gaan, maar hebben zo hun eigen problemen. Als Jennifers beste vriendin Amanda vermoord wordt aangetroffen, waarbij vier vingers met chirurgische precisie zijn verwijderd, is Jennifer de hoofdverdachte. Jennifer kan, of wil, zich echter niet herinneren of ze de moord heeft gepleegd. Terwijl zij steeds meer haar grip op de werkelijkheid verliest, doen haar kinderen hun uiterste best om te voorkomen dat Jennifer wordt opgesloten.

***

Alice LaPlante heeft met Hersenspinsels haar debuutroman afgeleverd. Het is wel degelijk een roman. Op de achtergrond speelt een moord waaraan het boek is opgehangen maar daar gaat het verhaal niet over.

Eigenlijk is het een inlevingsroman in het chaotische leven van een alzheimer patiënt en dat heeft de auteur schitterend gedaan. Dat het leven van zulk een patiënt in wanorde verloopt, is zelfs duidelijk in de opzet van het boek. Het verhaal springt van de hak op de tak. Net zo verwarrend als het leven van Jennifer moet zijn, je kan je op die manier helemaal inleven in haar. Jennifer houdt sinds haar diagnose een dagboek bij waar ook haar verzorgster en familie in schrijven en hieruit krijgen we in cursieve druk ook stukjes te lezen. Geen hoofdstukken in dit boek, slechts vier delen die elk een periode in het ziek-zijn behelzen. Veelal korte alinea's en de witruimte daarrond brengt bij de lezer nog beter het chaotische gevoel van de patiënt over.

Dat er uiteindelijk nog een moord moet opgelost worden, is helemaal bijzaak in dit boek. 

De puike neerzetting van een dementerend persoon is zeer inlevend geschreven, het is zo'n boek dat een mens doet nadenken. Verwacht echter geen spannend misdaadverhaal. Dit boek is zeker een aanrader voor eenieder die geïnteresseerd is in deze problematiek, of je er nu al of niet mee geconfronteerd wordt in je familiale leven. 

Uitgeverij: Orlando uitgevers (2011) - 309 blz.
Oorspronkelijke titel: Turn of Mind - Vertaling: Anke ten Doeschate

Blauwe demonen - David Hewson

Twintig jaar geleden pleegde een mysterieuze groep die zich Blauwe Demonen noemde een reeks bizarre rituele misdaden, uit naam van de Etrusken. Onder de slachtoffers waren een groep dode studenten, een vermoord echtpaar en een ontvoerd kind.

Nu zijn de leiders van de G8 bijeen in Rome. Wanneer een politicus ritueel vermoord wordt, wordt Nic Costa op de zaak gezet. De vermoedelijke dader is een jongeman, verkleed als een Etruskische god. De Blauwe Demonen lijken te zijn teruggekeerd, onder leiding van de fanatieke Andrea Petrakis. Een serie misdaden verspreidt zich over de stad. Nic Costa en zijn team zien zich genoodzaakt diep in het verleden te graven en stuiten op duistere zaken en onbeantwoorde vragen over de mysterieuze Blauwe Demonen.

**

David Hewson heeft al menig boek in zijn repertoire en zoals steeds is Rome de setting en mag het team van Nic Costa de misdaden oplossen. Dit boek heeft hij opgebouwd rond bepaalde bestaande historische gegevens die pas aan het einde van het boek duidelijk worden.

Het boek begint redelijk straf met de aanval op de president. Het tweede hoofdstuk is dan drie dagen eerder en een man wordt ondervraagd en niet op zachtzinnige wijze. Daarna treedt het team van Nic Costa op en begint het verhaal. De auteur heeft toch enigszins zijn inspiratie verloren, zijn verhalen hebben hun aantrekkingskracht verloren en boeien een stuk minder dan zijn eerste Costa boeken. Dit is reeds het achtste in de reeks, het vorige boek Het Masker van Dante heb ik zelfs opzij gelegd na een vijftigtal bladzijden.

Toch was dit boek beter in orde, het grote eerste deel was het traag op enkele momenten na, maar naarmate je verder komt, zie je terug een beetje de vroegere Hewson verschijnen. Het begon spannend te worden, het onderzoek begon goed te lopen en het werd interessant en toch nog verrassend. Het einde viel dan echter weer tegen.

Het is misschien wel tijd dat Hewson van concept veranderd, het Costa verhaal werkt niet meer.

Eerder: De engelen des doods, Het zevende sacrament, De Romeinse lusthof

Uitgeverij: De Fontein (2012) - 442 blz.
Oorspronkelijke titel: The Blue Demon - Vertaling: Janine van der Kooij

De onwetende - Lisa Jackson

In haar dromen ziet Ava haar zoontje Noah levendig voor zich: zijn spijkerbroek met opgerolde pijpen en zijn rode T-shirt. Maar de gruwelijke werkelijkheid is dat hij twee jaar geleden spoorloos verdween. Ava, kapot door het verlies van Noah, kan zich de details van zijn verdwijning niet herinneren en wordt geplaagd door vreselijke nachtmerries en visioenen. Ze bezoekt een hypnotiseur om die vreselijke dag weer op te roepen en ontdekt dat de waarheid haar ergste nachtmerries overtreft.

***

Lisa Jackson zette haar eerste stappen in een schrijverscarrière reeds in 1983, dit waren hoofdzakelijk romans. Vanaf de jaren 2000 begon ze op vraag van haar uitgeverij spannende boeken te schrijven. Sindsdien is Lisa Jackson niet meer weg te denken uit de bestsellers lijsten.

Dit boek is echter een kruising, het ene moment denk je in een zwoel romannetje te zitten en het andere moment is het spanning troef. 

Vooral het eerste deel van het boek heeft een zeer hoog roman gehalte. Jackson positioneert haar karakters, maar dit wil nogal eens langdradig zijn. Als lezer moet je dan ook goed bij de les blijven om haar verschillende personages te onthouden en te plaatsen. Verwarrend af en toe. Langs de andere kant werpt ze genoeg intrigerende lijntjes uit zodat je betrokken blijft bij het verhaal.

Haar karakterschetsen voelen niet altijd juist aan. Zo stelt ze de nieuwe stalknecht nu eens zo voor en de andere keer krijg je dan weer een heel ander gevoel zodat je niet meer weet wat je ervan moet denken. Het klopt niet helemaal. Maar deze opmerking is eerder een detail. Meestal kun je je helemaal inleven in de verschillende personages en ze laat genoeg ruimte voor nuancering, het zijn geen zwart-wit personages.

Dit boek heeft echter vooral een zeer goede plot met heel wat verrassende wendingen. Jackson voert haar lezers mee in een eerst langzaam tempo dat ze echter gestaag opvoert om uiteindelijk bij een knallende finale uit te komen. Op sommige momenten is het echt wel al spanning wat de klok slaat.

De onwetende is een iets of wat ander spannend boek dan we van Lisa Jackson gewoon zijn. Een spannende roman is een meer juiste omschrijving. Door de sterke plot is het zeker de moeite om het te lezen. Vlot, goed en een aanrader.

Eerder: De zevende doodzonde

Uitgeverij: The House of Books (2013) - 511 blz.
Oorspronkelijke titel: You Don't Want to Know - Vertaling: Eefje Bosch

Ik weet wat jij denkt - John Verdon

Het begint met een anonieme brief waarin een eenvoudig verzoek staat: 'Neem een getal in je hoofd, maakt niet uit welk'. Als de ontvanger dat doet, blijkt in de bijgevoegde gesloten envelop precies dat getal te staan. Toeval? Een practical joke? Niet echt. Wie zo'n brief ontvangt wordt binnen enkele dagen op brute wijze vermoord.

Wanneer gepensioneerd rechercheur Dave Gurney via een kennis bij de New Yorkse politie hoort over het bestaan van de vreemde brieven, ziet hij ze als een spannende, uitdagende puzzel. Tot ook deze kennis wordt vermoord. Plotseling bevindt Gurney zich midden in een onbegrijpelijk moordonderzoek. De moordenaar is slim en lijkt elk geheim van zijn slachtoffers te kennen. Gurney moet slimmer zijn om hem te pakken te krijgen.

Het spel is nog maar net begonnen, en alleen Gurneys tegenspeler weet waar het zal eindigen...

***

De eerste van John Verdon is een waardig debuut en ligt helemaal in de lijn van zijn tweede dat ik al las.

De plot is opgebouwd als een puzzel. Stukje per stukje wordt er aangelegd zodat het uiteindelijk een mooi afgerond geheel vormt. Maar de lezer wordt niet alleen aangespoord om mee te denken over de misdaad en het hoe en waarom, maar ook over bepaalde onderwerpen die door de moordenaar worden opgeroepen.

De uitwerking van de personages laat in dit boek wel enigszins te wensen over. De echtelijke problemen komen net een keer teveel aan bod en dan nog in dezelfde bewoordingen, het klinkt geforceerd. En als Dave zijn licht opgaat over de misdaad gebeurt dit bijna steevast door een uitlating van zijn vrouw, zowel bedoeld als onbewust. Een beetje variatie had mooi geweest.

Psychologisch is het ook niet helemaal in orde. Dave en Madeleine zijn het bijvoorbeeld vaak niet met elkaar eens, Madeleine gaat naar buiten en hoppa, ze is volledig opgegaan in de beleving van de natuur. Ongeloofwaardig. 

Verder is het boek volledig in orde. Ook nu weer niet zo spannend alhoewel het einde wat dat betreft er wel mag wezen. Ik weet wat jij denkt heeft een strakke goed geconstrueerde plot met de nodige plotwendingen. Verdon heeft het in zich.
Eerder: Sluit je ogen

Uitgeverij: De Boekerij (2010) - 403 blz.
Oorspronkelijke titel: Think of a Number - Vertaling: Jeannet Dekker

De roep van de rode aarde - Di Morrissey

Sally Mitchell is de verwende dochter van een rijke familie. Ze choqueert haar ouders door een relatie aan te gaan met een oudere man die niet tot hun milieu behoort. Om haar tot andere gedachten te brengen wordt Sally op reis gestuurd. Tijdens een tussenstop in Sydney besluit ze haar reis af te breken om te gaan werken op een boerderij in Queensland. Barra Creek is een totaal andere wereld dan Sally gewend is. Ze moet drie onhandelbare kinderen in bedwang zien te houden, sparren met stoere cowboys en op hol geslagen kuddes, de hitte en droogte trotseren. Maar dat alles verbleekt bij een grote passie, een groot verlies en een gruwelijk geheim.

**

Een echte roman, dat was weer even geleden en nu weet ik ook weer waarom. 

Een kleurrijk epos over liefde, verraad en familiegeheimen in Australië titelt de voorkaft. Ja, dat is het ook zo'n beetje. Je hebt van in begin door dat er inderdaad iets geheim is doordat het verhaal begint in 2003. Na dit eerste hoofdstuk springen we naar 1963 en dan begint het hele verhaal. Slechts helemaal naar het einde toe komt echter pas dit familiegeheim aan bod en dan is het nog niet eens zo dat het verhaal daar naartoe is verteld. Het verraad gedeelte heb je tijdens het verhaal ook al onmiddellijk door.

Het is een erg vrijblijvende roman die helemaal niet aangrijpt. Inhoudelijk heeft het ook niet zoveel te betekenen. Het was wel niet zo dat het tegenstak om het boek te lezen, Morrissey schrijft heel erg vlotjes. Iets voor de liefhebbers van het genre, maar niet als je een meerwaarde zoekt in een roman.

Uitgeverij: The House of Books (2012) - 432 blz.
Oorspronkelijke titel: Barra Creek (2003) - Vertaling: Karina Zegers de Beijl

De professionals - Owen Laukkanen

Vier vrienden die onlangs zijn afgestudeerd aan de universiteit worden geconfronteerd met de dramatische situatie op de arbeidsmarkt. Uit frustratie en baldadigheid beginnen ze mensen te kidnappen en twee jaar werkt de strategie die ze hebben bedacht - snel, efficiënt, bijna risicoloos - meer dan goed. Totdat ze de verkeerde man ontvoeren en het opeens geen grap meer is.

Plots worden ze achtervolgd door juist die mensen die ze koste wat kost zo ver mogelijk bij zich vandaan hadden willen houden: de sterke arm der wet, in de personen van ervaren politie-inspecteur Kirk Stevens en de jonge en talentvolle FBI-agente Carla Windermere, en een groep maffialeden die op zoek zijn naar vergelding.

Tijdens een dodelijke en spectaculaire achtervolging door het hele land, met een aantal gewelddadige en brute confrontaties, worden alle betrokkenen uiteindelijk gedwongen de waarheid te erkennen: de echte professionals, agent dan wel crimineel, zijn diegenen die bereid zijn om alles op te offeren...

****

Het debuut van Owen Laukkanen is er eentje om U tegen te zeggen. De auteur heeft absoluut schrijverstalenten. Daar is zijn studie Creative Writing aan de universiteit van British Columbia misschien niet vreemd aan, maar dan nog, je moet het toch maar waar maken.

Laukkanen heeft een heel erg goede plot bedacht met ook heel wat actie. Het resultaat is een super spannend boek.

De vier vrienden die zichzelf een carrière als professionele ontvoerders hebben toebedacht, heeft hij zeer menselijk en realistisch neergezet. Ze mogen dan wel misdaden begaan, ze beschouwen zichzelf als een modern Robin Hood team en zo ervaar je ze als lezer ook. Je wil weten hoe ze zich uit hun penibele situatie zullen redden en je hoopt dat het helemaal goed mag aflopen voor hen.

Maar niet alleen dit vrienden groepje beschouwt zich hier als de professionals. Ook het speurdersduo Stevens en Windermere, die allebei uit een verschillende hoek komen en plots tot een samenwerkend team zijn gebombardeerd, doen hun best om zo professioneel mogelijk uit dit onderzoek te komen. De auteur heeft een minieme poging gewaagd om dit duo een zekere romantiek mee te geven, maar dit had hij beter niet gedaan, het komt wat puberaal en gekunsteld over.

Dan is er nog een andere bende actief in dit verhaal, de maffia. Hier klinkt het verhaal soms een tikje ongeloofwaardig, maar zo klinkt het in de meeste actieverhalen. Als er geschoten wordt, zijn het toch altijd de goeden die aan een paar schoten genoeg hebben om zich te bevrijden en de tegenstander het onderspit te laten delven ook al zitten ze meestal in de nadeligste situatie. Daar gaan we hier dus niet over vallen.

De professionals is een zeer spannende actiethriller en staat garant voor verschillende uurtjes leesplezier. Een indrukwekkend debuut en pageturner volgens Jonathan Kellerman en dat is het ook.

Uitgeverij: Karakter Uitgevers (2012) - 341 blz.
Oorspronkelijke titel: The Professionals - Vertaling: Peter de Rijk

Een goede moeder - Louise Millar

De jonge weduwe Kate probeert haar zoontje Jack op te voeden in hun huis in Oxford. Maar sinds haar man omkwam bij een beroving is Kate obsessief bezig met de kans dat hun nog meer ongelukken zullen overkomen. Haar dagelijkse routine bestaat uit het afwegen van cijfers over inbraken, ongelukken en sterfgevallen. En dan is ze er ook nog van overtuigd dat er iemand in haar huis komt als zij er niet is, iemand die spullen op andere plekken neerlegt en dingen uit de koelkast eet.

Dan ontmoet ze Jago Martin, een professor die gastcolleges over kansberekening geeft aan de universiteit van Oxford. Hij denkt dat hij haar kan verlossen van haar obsessie. Maar is Kate wel paranoïde, of is er echt iets aan de hand..?

****

De Schotse Louise Millar heeft met Een goede moeder haar tweede thriller afgeleverd.

Het hele boek is opgebouwd rond kansberekening en hoe dat het leven van het hoofdpersonage beheerst en dreigt over te nemen. De angst wat er allemaal zou kunnen gebeuren en dit zelfs bij de kleinste dingen uit het dagelijkse leven verlamt haar bijna helemaal. Ze durft amper nog de straat op gaan. Een fenomeen dat ik nog niet kende.

De auteur heeft haar boek heel erg goed opgebouwd, de spanning stijgt alsmaar. Aan het einde is het bijna niet meer te houden. Echt een knappe opbouw. Ook de plot is volledig in orde. Naar het einde toe had ik nochtans op een gegeven moment men twijfels. Professor Jago wil Kate genezen van haar fobie en gebruikt onorthodoxe methodes zoals hij zelf aangeeft. Maar hoe verder hij daarin ging, hoe ongeloofwaardiger het leek. Ik begon serieus te twijfelen aan het boek. Aan het einde werd het echter allemaal duidelijk. Het enige minpunt dat ik kan zeggen is dat de ontknoping nogal vergezocht leek. Maar langs de andere kant, de menselijke geest kan behoorlijk ontsporen.

Louise Millar heeft een originele en verrassende literaire thriller geschreven met een knap opgebouwde plot die wat betreft spanning naar ongekende hoogte suist en dit op een zeer subtiele wijze. Realistische personages en een prettige schrijfstijl complementeren het geheel.

Eerder: Kom je spelen?

Uitgeverij: De Fontein (2013) - 396 blz.
Oorspronkelijke titel: Accidents Happen - Vertaling: Anna Livestro

De stilte na Sarah - Håkan Nesser

Erik Steinbeck en zijn vrouw Winnie Mason zijn na de ontvoering van hun dochtertje Sarah verhuisd naar New York. Hij is een schrijver die al jaren geen roman meer heeft weten te schrijven, zij een beeldend kunstenaar die alleen nog maar in staat is het moment van de ontvoering te schilderen. In een bibliotheek in Leroy Street probeert Erik op papier te krijgen wat hun de afgelopen jaren is overkomen. Terwijl hij zijn best doet te accepteren dat Sarah dood is, beweert Winnie dat ze nog in leven is - met alle gevolgen van dien.

****

Spannende roman rond de ontvoering van een kind staat er op de kaft en dit is precies wat het is. Het verhaal start als een gewone roman. Het hoofdpersonage is trouwens zelf schrijver van romans en het lijkt of hij delen van dit boek schrijft. Er wordt tussendoor ook aandacht besteed aan woordkunst, een ware kunst op zijn eigen kan dit blijkbaar zijn. Absoluut niet mijn ding maar hier was het meer dan te pruimen, wonderlijk.

Naarmate je dan verder komt in dit boekje, wordt de lijn tussen roman en thriller dunner en dunner. Aan het einde blijk je dan in een rasechte thriller te zitten. Schitterend gedaan.

Håkan Nesser heeft reeds een uitgebreid repertoire aan boeken en toch is dit het eerste boek dat ik van hem lees. Maar dit gaat zeker niet het laatste zijn. Ook al was dit een dun boek, het lijkt heel volledig. Hij heeft zijn personages prachtig vorm gegeven en uitgediept en een schitterende plot neergezet. Dit boekje was ik begonnen met vraagtekens maar Nesser heeft me kunnen overtuigen, niet van in het begin maar gaandeweg.

Uitgeverij: De Geus (2011) - 249 blz.
Oorspronkelijke titel: Maskarna på Carmine Street - Vertaling: Ydelet Westra

Het ongeluk - Linwood Barclay

De crisis op de huizenmarkt heeft grote invloed op het dagelijks leven van de familie Garber: Glens aannemersbedrijf wankelt en Sheila doet een avondcursus administratie om meer kans te maken op een goedbetaalde baan. Het wordt op de cursus wel eens wat later. 
Maar ze had inmiddels thuis moeten zijn.

Na uren wachten wordt Glens grootste vrees bewaarheid: zijn vrouw en twee anderen zijn dood. En erger, de politie gelooft dat het ongeluk haar schuld is. Sheila had immers gedronken. Glen weet dat dat onmogelijk is; zoiets zou Sheila nooit doen. Maar niemand wil hem geloven. Als hij zelf op onderzoek uit gaat, ontdekt hij dat achter de deuren van hun rustige buitenwijk gevaarlijke geheimen schuilgaan. Meegezogen in een maalstroom van corruptie en illegale activiteiten, achtervolgd door moordenaars en bedreigd door buren die hij dacht te kennen, staat Glen alleen om zijn vrouw te wreken en hun achtjarige dochter te beschermen.

***

Linwood Barclay is met Het ongeluk aan zijn vijfde boek in Nederlandse vertaling toe, zijn debuut dateert van 2008.

Het ongeluk is een boek helemaal in de stijl die we van hem gewoon zijn. Hij schrijft heel toegankelijk en dus vlotjes. Hij heeft er ook nu weer een eigentijds thema in verwerkt, de financiële crisis en wat mensen al kunnen doen om het hoofd boven water te houden. Het doet je tussendoor daar wel even over nadenken. Het is niet uitgesproken maar zo tussendoor brengt Barclay toch enige humor in het verhaal. Ja, zijn schrijfstijl is helemaal okee.

De plot is redelijk in orde, maar op een gegeven moment begint het toch te wringen. De auteur heeft heel wat verhaallijnen in zijn boek zitten en nogal wat personages maar die krijgen niet allemaal een bevredigend gevolg. Ze worden trouwens ook niet allemaal uitgediept of hebben zelfs geen betrokkenheid bij het verhaal zo blijkt achteraf. Het boek is geen gesloten geheel.

En hoe verder je in het verhaal komt, hoe ongeloofwaardiger het wordt. Barclay is een beetje de mist ingegaan met de opbouw van het verhaal. Alles zou moeten toewerken naar het einde, naar de dader. Hij presenteert enkele kandidaten maar als je dan uiteindelijk de werkelijke dader in het vizier krijgt, klinkt dit heel ongeloofwaardig. Het hele verhaal blijkt aan het einde trouwens ook chaotisch te zijn, een allegaartje aan verhaallijnen en daders. Het helpt eigenlijk het hele verhaal om zeep.

Op dit punt moet ik men quotering bijstellen, eerst had ik nog gedacht om het verhaal vier sterren te geven maar als ik het zo herlees, ga ik het toch maar bij drie houden. De plot had beter gekund maar toch is het een vlot lezend boek, spannend en met een mooie inhoudelijke basis.

Eerder: Zonder een woord, Dicht bij huis, Vrees het ergste, Kijk niet weg

Uitgeverij: De Boekerij (2013) - 382 blz.
Oorspronkelijke titel: The Accident - Vertaling: Nienke van der Meulen

Poppenspel - Mo Hayder

Als onverklaarbare stroomstoringen leiden tot een serie gruwelijke incidenten op de beveiligde krankzinnigenafdeling van Beechway, slaat de angst van de patiënten over op de medewerkers. Ondanks de aanzwellende hysterie probeert psychiatrisch verpleger AJ de rust te handhaven.

Rechercheur Jack Caffery is op zoek naar het lichaam van een vermiste vrouw. Hij weet maar al te goed hoe het voelt als je er niet in slaagt iemands geliefde te vinden.

Als AJ Caffery vraagt of hij kan helpen bij de problemen in Beechway, moeten beide mannen een bittere waarheid in hun leven accepteren. Voordat ze het pure kwaad in de ogen kunnen kijken.

****

Mo Hayder is een klasse schrijfster en met Poppenspel heeft ze weer haar best gedaan.

Het boek kwam traag op gang en dat gaf me even te denken, maar op subtiele wijze versnelde het verhaal. Het was een diesel die even op gang moest komen maar al snel een serieuze snelheid ontwikkelde. Korte hoofdstukken en veel afwisseling zorgen ervoor dat het heel spannend werd.

In het boek staat ergens het citaat Niets is wat het lijkt en dat mag blijken naarmate je verder komt in het boek. Hayder is er absoluut in geslaagd om de lezer te verrassen.

Dit boek borduurt ook verder op de vorige boeken, de tweede verhaallijn zorgt hiervoor. Toch wel een voordeel dus als je de eerdere boeken ook gelezen hebt alhoewel het zeker geen probleem is als je dit niet hebt gedaan. Mo Hayder geeft genoeg informatie om mee te kunnen.

Het eind van het boek heeft me niet helemaal bevredigd, ze heeft duidelijk opening gelaten voor een volgend boek.

Poppenspel moet het niet hebben van actie maar het heeft wel een zeer intrigerende verhaallijn die uiteindelijk zorgt voor veel spanning. De duistere en bovennatuurlijke kant is minder aanwezig, alsook de lugubere beschrijvingen. Het is een goede en meer dan degelijke Mo Hayder.

Eerder: Ritueel, Diep, Rot

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2013) - 406 blz.
Oorspronkelijke titel: Poppet - Vertaling: Yolande Ligterink

De moordkamer - Jeffery Deaver

Op de Bahama's wordt de Amerikaanse Robert Moreno geliquideerd door een scherpschutter. Het blijkt geen afrekening in het criminele circuit te zijn, maar een zorgvuldig geplande operatie van de Amerikaanse regering na een tip dat Moreno een terroristische aanval aan het voorbereiden zou zijn. Al snel wordt echter duidelijk dat de regering op basis van foutieve informatie heeft gehandeld: Moreno had geen terreurdaad gepland, maar een vreedzame protestactie tegen een Amerikaanse oliemaatschappij.

Lincoln Rhyme en Amelia Sachs worden bij de zaak betrokken. Terwijl Sachs Moreno's gangen in New York nagaat, reist Rhyme af naar de plaats delict in Nassau. Als een meedogenloze man systematisch alle mogelijke bewijslast begint te elimineren - waaronder de getuigen - verandert hun onderzoek algauw in een ijzingwekkend kat-en-muisspel met een koelbloedige moordenaar. Vooral wanneer deze sluipschutter Rhyme in het vizier krijgt...

*****

Jeffery Deaver is geen onbekende in het thrillerlandschap, hij heeft al een heel pak thrillers op zijn naam staan waarvan er zelfs al enkele verfilmd zijn.

De moordkamer is Deaver op zijn best, steengoede plot, vele verrassende wendingen, intrigerend onderzoek, op tijd en stond een actiescène. Dit boek moet het niet hebben van absolute spanning maar vooral van het onderzoek dat gestaag vordert en waar steeds nieuwe elementen opduiken, het boek is voornamelijk verrassend. De lezer wordt daardoor steeds onder druk gezet om toch maar snel verder te lezen.

De persoonlijke bekommernissen van het speurdersduo Rhyme en Sachs komen zo nu en dan ook aan bod en vormen een aangename afwisseling in het snelle speurderswerk. Het boek mag dan een dikke pil zijn, je hoeft je absoluut niet te vervelen.

Als afwisseling heeft Deaver er trouwens nog wat deftig keuken werk ingestoken. De moordenaar die we al van in het begin kennen maar die je als lezer niet kunt plaatsen, de spanning blijft dus, geeft zo nu en dan een cursus koken voor gevorderden weg met allerlei tips en tricks. Op zijn site heeft hij trouwens de verschillende recepten van deze Jacob Swann gezet - voor de liefhebbers.

De moordkamer is een boek geworden dat heel erg verrassend is met een plot om U tegen te zeggen. Jeffery Deaver blijft een kanjer, als schrijver wel te verstaan.

Eerder: Het gebroken raam, De slaappop, Spanningsveld, Carte Blanche, Onder druk, Schijnbeweging, Idolaat 

Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf (2013) - 455 blz.
Oorspronkelijke titel: The Kill Room - Vertaling: Jan Mellema en Yolande Ligterink

Doodkalm - Stuart MacBride

De grijsgrauwe stad Aberdeen staat weer in het teken van een aantal bijzonder gruwelijke misdrijven. Het begint met de vondst van het levenloze lichaam van een prostituee in de roze buurt. Ze is mishandeld en gewurgd achtergelaten in een donkere steeg. Voor brigadier Logan McRae de perfecte start van weer een belabberde dag.

Nog geen paar maanden geleden was hij de held van de lokale politiemacht met een gouden toekomst in het verschiet, tot een mislukte inval waarbij een collega zwaar gewond raakte roet in het eten gooide. Logan werd verbannen naar de Screw-Up Squad, een unit met falende, waardeloze collega's, geleid door inspecteur Steel, een even cynische als onconventionele vrouw.

Ze krijgen nog een gruwelzaak voor hun kiezen na de ontdekking van zes lijken in een afgebrande woning waarvan alle deuren en ramen van buitenaf waren dichtgeschroefd. En net wanneer Logan zijn kans ruikt om te kunnen bewijzen dat hij niet thuishoort in Steels unit, wordt een tweede vermoorde prostituee gevonden.

****

Stuart MacBride bewijst met dit tweede boek dat hij een goed schrijver is.

Logan McRae krijgt ook nu verschillende zaken op zijn bord. En dat moet hij dan ook nog proberen op te lossen in een team van losers. De auteur schetst de verschillende spelers gaandeweg op een nonchalante manier zodat het volledig opgaat in het verhaal en heel natuurlijk overkomt. Alles komt eigenlijk heel realistisch over. Zowel de spelers als ook de gang van zaken op een politiebureau, de privé situaties, de gemaakte fouten, de successen. Het Screw-Up Squad komt uiteindelijk toch als een gedreven team uit de hoek en zo waardeloos blijkt de leidinggevende Steel toch niet te zijn. Dit concept kom je wel meer tegen in zulke thrillers, denken we maar aan het A-team van Jussi Adler-Olsen. Niet origineel dus maar het geeft alleszins veel kleur aan het boek.

Een heel erg vlot verhaal dus met heel veel afwisseling en af en toe toch verrassende wendingen. En dit brengt de auteur vaak op een humoristische wijze. Nog een pluspunt van deze schrijver.

Doodkalm is een heel erg goed boek, ook al om zijn goed uitgedokterde plot, alles valt op zijn plaats ook al zijn er verschillende verhaallijnen. Stuart MacBride is een mooie serie gestart.

Eerder: Steenkoud

Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf (2007) - 383 blz.
Oorspronkelijke titel: Dying Light - Vertaling: Peter van Dijk

De Hongerspelen - Suzanne Collins

Zou jij kunnen overleven, alleen en in de wildernis?

Wanneer alles en iedereen erop gebrand is dat je 

de ochtend niet levend haalt?

Winnen betekent eeuwige roem en rijkdom. 

Verliezen betekent een zekere dood.

De hongerspelen zijn begonnen...

****

Suzanne Collins is reeds van in 1991 scenarioschrijfster van kindertelevisieprogramma's maar in 2008 waagde ze haar kans als romanschrijfster en verscheen het eerste deel van haar Hongerspelentrilogie. In 2009 en 2010 verschenen deel twee en drie, Vlammen en Spotgaai. Deel één, De Hongerspelen, werd in 2012 verfilmd en binnenkort wordt deel twee verwacht. Zeer succesvol dus.

Deze serie is bedoeld voor adolescenten maar als volwassene zeer te pruimen. Het is weliswaar een gemakkelijk boek, een eenvoudige schrijfstijl alsook verhaal, maar het is bovenal super spannend. Het verhaal is ook zeer origineel, ik kan niet zeggen dat ik ooit iets gelijkaardigs heb gelezen. Normaal gesproken ben ik geen fan van sciencefiction, misschien de reden dat ik nooit zoiets las, maar dit boek heeft me volledig overtuigd.

Deel twee en drie zullen hier binnenkort ook nog wel verschijnen, De Hongerspelen is een zeer overtuigend debuut. 

Uitgeverij: Van Goor (2009) - 396 blz.
Oorspronkelijke titel: The Hunger Games - Vertaling: Maria Postema

Kwetsbaar - Tatiana de Rosnay

Op een woensdagmiddag in Parijs wordt Justines dertienjarige zoon Malcolm op weg naar muziekles geschept door een mokkakleurige Mercedes. De bestuurder van de auto rijdt door, alleen een buschauffeur heeft een glimp opgevangen van het kenteken. Malcolm wordt in allerijl naar het ziekenhuis gebracht en raakt in coma.

Justine is freelance vertaalster en getrouwd met de Engelse architect Andrew en behalve Malcolm hebben ze nog een dochter, de negenjarige Georgia. Na het ongeluk voelen Andrew en Justine elkaar niet goed aan: hij vertrouwt op het politieonderzoek en probeert het normale leven door te laten gaan, zij raakt totaal ontregeld en gaat zelf op onderzoek uit. Via de tip van een politieman komt Justine op het spoor van Eva, moeder van een autistische zoon en eigenaresse van een schoonheidssalon in Biarritz. Justine zoekt haar op, confronteert haar met het drama dat zich in Parijs heeft afgespeeld en ontdekt de pijnlijke waarheid achter Malcolms ongeluk.

***

Tatiana de Rosnay heeft na haar debuut Haar naam was Sarah nog verschillende romans geschreven, Kwetsbaar is haar derde.

Ze heeft een groot inlevingsvermogen, dat komt heel erg tot uiting, ook in dit boek. Ze beschrijft de gevoelens van een moeder na het ongeluk van haar zoon op indringende wijze. De wanhoop, woede, angst en eenzaamheid van de jonge moeder, je beleeft het als het ware mee. Zeer levensecht voor zover je dit als lezer kunt beoordelen. Het leven van het gezin staat volledig op zijn kop en ieder gezinslid heeft zijn eigen manier om er mee om te gaan.

Als verhaal zelf heeft het boek niet zoveel te betekenen. De pijnlijke waarheid zoals beloofd in de korte inhoud heeft ook al niet veel om het lijf. De korte inhoud is trouwens ook niet zo kort, het vat het boek bijna volledig samen, meer is er dus ook niet te verwachten.

Maar zoals gezegd, emotioneel is het boek sterk. Een mooi maar redelijk dun boekje dat vlot leest. Voor de liefhebbers.

Eerder: Haar naam was Sarah

Uitgeverij: Artemis & co (2010) - 246 blz.
Oorspronkelijke titel: Moka - Vertaling: Nini Wielink

Sluit je ogen - John Verdon

Een jonge bruid wordt op haar trouwdag onthoofd aangetroffen. De politie verdenkt de Mexicaanse tuinman, maar de moeder van het slachtoffer - een steenrijke, koele schoonheid - gelooft daar niets van en neemt contact op met oud-politieman Dave Gurney. Een paar maanden na zijn laatste opdracht, die hem bijna het leven kostte, probeert Dave zich juist weer aan te passen aan het rustige leven van een pensionado. Maar deze moordzaak wekt zijn nieuwsgierigheid omdat er geen enkel spoor van de dader lijkt te zijn. Helemaal niets...

****

Dit boek is de tweede van John Verdon en heeft net als de andere Dave Gurney als rechercheur in de hoofdrol. Zijn derde boek is ook reeds in Nederlandse vertaling verschenen.

Verdon is er helemaal in geslaagd om een goed geconstrueerde detective/thriller neer te zetten. 

Hij heeft een intrigerende rechercheur bedacht met een sympathieke echtgenote. De echtelijke perikelen komen regelmatig aan bod en stemmen tot nadenken. Hij raakt ook andere onderwerpen of gedachtenspinsels aan die tot enige overpeinzingen kunnen leiden. Een meerwaarde.

Zijn schrijfstijl is helemaal okee en soms ook humoristisch. De vergelijkingen en dialogen doen je mondhoeken al eens krullen. Nog een pluspunt.

Hij weet de lezer perfect bij de les te houden door de vele wendingen die hij uit zijn hoed tovert. Het onderzoek gaat gestaag door en hij heeft het nauwgezet vormgegeven. De lezer wordt uitgedaagd om mee te denken en dat komt niet vaak voor, maar Verdon is hier met brio in geslaagd.

Als ik al een minpuntje kan bedenken, is dat het verhaal niet spannend is. Daar bedoel ik mee dat je niet op het puntje van je stoel zit. Je wordt echter wel genoopt om zeker verder te lezen. De totale constructie van het boek zit heel erg knap in elkaar en zoals ik al zei met de nodige plotwendingen.

John Verdon is absoluut een schrijver om in het oog te houden. Sluit je ogen is een heel erg goed boek, een dikke aanrader, vier sterren plus.

Uitgeverij: De Boekerij (2012) - 461 blz.
Oorspronkelijke titel: Shut Your Eyes Tight - Vertaling: Jeannet Dekker

Kloostermoord - C.J. Sansom

In de barre winter van 1537 is Engeland verdeeld: de aanhangers van Henry VIII, die de Anglicaanse Kerk heeft ingesteld, staan tegenover de katholieken die trouw blijven aan de paus. In naam van de koning bindt Cromwell, de meedogenloze architect van de reformatie, de strijd aan met het oude geloof. Wanneer een van zijn gezanten in het klooster van Scarnsea om het leven wordt gebracht, wordt briljant advocaat Matthew Shardlake op pad gestuurd om de moord te onderzoeken. Shardlake en zijn jonge klerk Mark ontdekken al snel dat de moord niet op zichzelf staat en dat geen middel wordt geschuwd om de misdaden binnen de kloostermuren te houden.

**

Kloostermoord is het debuut van C.J. Sansom en werd in 2003 reeds vertaald onder de titel De onthechting. Het vormt het begin van een vijfdelige serie rond advocaat Matthew Shardlake. In vertaling zijn er echter nog maar drie delen verschenen.

Historisch gezien is dit verhaal heel erg goed uitgewerkt, door de sfeervolle beschrijvingen waan je je zo in het 16e eeuwse Engeland. Je voelt de koude bijna in je botten kruipen. Toch is dit niet het hoofdgegeven van dit boek, het is helemaal een detective verhaal maar met een historisch decor. We weten dus weer iets meer over de geschiedenis van Engeland en over de tijdsgeest van toen.

En dat deze helemaal anders is mag ook blijken uit het verhaal op zich. Het ontplooit zich heel erg traag net zoals het leven toen. Maar daar wringt het schoentje, althans toch voor mij. Het gaat zo traag dat het saai wordt. Daar komt dan nog bij dat de karakters vlak blijven, ze zijn zo goed als niet uitgewerkt en komen niet tot leven.

Uiteindelijk heb ik het boek uitgelezen, maar dat heeft niet veel gescheeld. Aan de plot ligt het niet, die is meer dan okee. En de auteur heeft een goede en vlotte schrijfstijl.

Eerder: Winter in Madrid

Uitgeverij: De Fontein (2011) - 402 blz.
Eerste Nederlandstalige uitgave: De onthechting door Uitgeverij M  (2003)
Oorspronkelijke titel: Dissolution (2003) - Vertaling: J.J. de Wit

Overkill - Escober

In korte tijd worden een verkrachter, een moordenaar en een pedofiel bruut vermoord. Eén overeenkomst: justitie heeft ze niet gestraft. Maar wie dan wel?

Oud-militair Ronny leeft op zijn intuïtie, op de rand van goed en fout. Aan de andere kant staat Reinier: rechter-commisaris, vader en echtgenoot, gevangen in zijn eigen leven. Ondertussen worden in rap tempo criminelen afgeslacht en staat rechercheur moordzaken Mark voor ingrijpende beslissingen. Drie mannen in de kracht van hun leven, één moordenaar die zich niet laat stoppen.

****

Escober is de pseudoniem van het Nederlandse schrijversduo Berry en Esther Verhoef. Er zijn reeds verschillende thrillers en dan vooral actiethrillers, de laatste was al van een tijdje geleden, verschenen onder deze naam alhoewel de twee eersten eerst onder Esther Verhoef zijn uitgebracht. Esther heeft onder haar eigen naam ook reeds verschillende literaire thrillers uitgebracht.

Overkill heeft minder actie dan de vorige boeken maar gruwelijke feiten zijn er genoeg in te vinden, het is het hardere werk in vergelijking met de literaire thrillers. Dit hebben de schrijvers verwerkt in een spannend verhaal met verrassende wendingen en wat betreft de plot hebben de lezers absoluut niet te klagen. Het is trouwens niet alleen actie, de auteurs hebben hun personages een zekere psychologische diepgang meegegeven, summier maar net voldoende om het verhaal op te tillen tot net ietsje meer.

Wat nieuw is, voor zover ik me de andere boeken nog herinner, is dat verschillende maatschappelijke thema's en pijnpunten worden aangehaald, zoals daar zijn de justitiële tekortkomingen en misbruik binnen het gezin zelfs in ogenschijnlijk goede en gerespecteerde huishoudens. Het falen van onze maatschappij om kinderen te beschermen is toch wraakroepend.

Ook al is Overkill een goed geconstrueerd boek, toch weet het de spanning er niet helemaal in te houden, het leest vlot en toch mankeerde ik een zekere consistentie in het verhaal. Er zijn enkele lijnen naar voor gebracht die niets te maken hebben met het eigenlijke verhaal en zodoende wat verloren lopen. Ze hadden gerust achterwege kunnen blijven. Om het boek meer volume te geven had misschien een betere en uitgebreidere uitwerking van de personage op zijn plaats geweest. In een actieboek hoeft dit niet, maar dit boek lijkt ietsje meer te zijn als dat en dus had het wel gekund.

Overkill blijft echter een knap boek, het duo Verhoef heeft een meer dan gemiddeld schrijftalent. Het einde van het boek is ook weer eens iets anders, echt verrassend.

Eerder van Esther Verhoef: Alles te verliezen, Déjà vu

Uitgeverij: Anthos (2013) - 304 blz.

Diepe wonden - Nele Neuhaus

De 92-jarige Holocaust-overlevende David Josua Goldberg wordt in zijn huis gevonden, gedood door een nekschot. Bij de lijkschouwing doet de arts een bijzondere ontdekking: Goldbergs arm draagt de resten van een bloedgroeptatoeage, die bij de SS gebruikelijk was. Dan worden er nog twee moorden gepleegd, op de 88-jarige Anita Frings en op Hermann Schneider. Beiden zijn eveneens omgebracht door een nekschot. In de kelder van Hermann worden vele nazi-devotionalia aangetroffen.

Welk verband bestaat er tussen deze moordzaken? Veel sporen leiden naar de familie van de ondernemersweduwe Vera Kaltensee, terwijl het onderzoek Pia Kirchhoff en Oliver von Bodenstein ook voert naar Oost-Pruisen, januari 1945.

***

Dit is het tweede vertaalde werk van Nele Neuhaus en het derde deel in de Bodenstein serie. Het gaat dus Sneeuwwitje moet sterven chronologisch vooraf, dat is namelijk het vierde deel in de serie.

Wat vooral opvalt in dit boek is dat het een druk boek is. Veel personages, vele en snelle wisselingen van perspectief, veel uitgesponnen speculaties over wie de dader is en daarmee ook nogal wat verdachten. Je moet dus een volhouder zijn als je dit boek uit wil lezen. Het boek is wel boeiend en dat helpt, de goede plot ook.

Het is dus aan te raden het boek in een korte tijdspanne te lezen anders wil het wel eens verwarrend worden, je kan natuurlijk ook af en toe eens terugbladeren.

Het boek komt soms wel té druk over. Er zijn heel wat personages met soms zelfs gelijkluidende namen. En dan heb ik nog fouten ontdekt ook in het gebruik van de namen. Wat er vooral over was, was de veelvuldige recapitulatie van vooral Pia over wat er gebeurd kon zijn en wie haar verdachte was. Het was moeilijk om de bomen nog te zien door het bos.

Maar over het algemeen was het een goed, verrassend en spannend boek, tot aan het einde word je in het ongewisse gelaten. Neuhaus heeft haar karakters mooi neergezet, menselijk en geloofwaardig, op een enkel dipje na.

Eerder: Sneeuwwitje moet sterven

Uitgeverij: Querido (2013) - 397 blz.
Oorspronkelijke titel: Tiefe Wunden (2009) - Vertaling: Sander Hoving

Deadline - Koen Vermeiren

Uit de gevangenis van Merksplas is een sadistische serieverkrachter ontsnapt, die enkele jaren geleden een jonge vrouw vermoordde en wiens chemische castratie bijna is uitgewerkt. In zijn zoektocht naar slachtoffers gaat hij almaar driester en brutaler te werk. Bij het FAST beseffen ze dat het nog slechts een kwestie van tijd is voor hij opnieuw aan het moorden gaat.

Op verzoek van hogerhand houden commissaris Mark Van Den Eede en zijn team zich ook bezig met een dossier dat voor heel wat commotie bij Justitie zorgt. Een terminaal zieke crimineel die werd veroordeeld voor de moord op zijn vrouw, maar zijn onschuld altijd staande is blijven houden, slaagt erin te ontsnappen uit het ziekenhuis. Onmiddellijk na zijn proces had hij gezworen zich te zullen wreken op de rechters die hem hebben veroordeeld. Het dreigement wordt aanvankelijk niet serieus genomen. Maar dat verandert vlug wanneer de betrokken magistraten doodsbedreigingen ontvangen.

****

Dit derde boek in de serie rond het FAST dat voortvluchtigen opspoort, is weer een goed geconstrueerd verhaal geworden net als zijn twee voorgangers. Koen Vermeiren is zelfstandig auteur sinds 1990 en schrijver van romans, scenario's, toneelstukken, essays en artikelen in tijdschriften en kranten. Deze ervaring heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen, de drie boeken in het misdaadgenre zijn van een hoog niveau.

Vermeiren heeft ook nu verschillende verhaallijnen verwerkt in zijn boek. Er zijn twee opsporingen naar voortvluchtigen die we hier kunnen volgen. Daarnaast gaat het leven voor de verschillende leden van het FAST team ook verder. Ze hebben allemaal hun eigen besognes die om oplossingen vragen. Het benadrukt de menselijkheid van zijn personages en van heel zijn verhaal. Zijn zeer Vlaams taalgebruik werkt dit trouwens ook in de hand.

De auteur schrijft daarbij ook nog eens vanuit een maatschappelijke betrokkenheid. Alle mistoestanden in de politiekorpsen en bij justitie worden nog maar eens vermeld, wraakroepend soms. 

Maar Deadline is toch vooral een boek geworden met een zeer knappe plot. Het onderzoek van het team loopt gestaag verder en heeft heel wat verrassende wendingen. Eén verhaallijn krijgt uiteindelijk een nogal toevallige oplossing, maar in de realiteit kan dit uiteraard ook gebeuren.

Met Deadline heeft Koen Vermeiren zijn plaats in het Nederlandstalige thriller landschap weer maar eens bevestigd. Het FAST team is een schot in de roos gebleken. 

Eerder: De blik, Dode hoek 

Uitgeverij: Manteau (2013) - 397 blz.

Dagbehandeling - Franck Thilliez

Alice Dehaene is in behandeling bij psychiater Luc Graham. Ze weet dat er iets niet helemaal goed is in haar hoofd, maar wat? Graham moet haar helpen de verklaring te vinden voor haar periodes van geheugenverlies. Het is al eens voorgekomen dat ze zich kilometers van huis bevond en zich niets herinnerde van de reis. Maar de laatste tijd heeft ze het gevoel dat ze door Graham aan het lijntje wordt gehouden.

Dan gaat er tijdens een experiment met foto's uit het verleden iets mis: Alice ontvlucht in blinde paniek de behandelkamer. Waarom heeft niemand haar verteld dat haar dood gewaande tweelingzus nog leeft?

*****

Dit is het zesde vertaalde werk van Franck Thilliez in onze Lage Landen en een schot in de roos, een psychologische thriller zoals je ze niet vaak tegenkomt. Altijd heeft hij wel een speciaal onderwerp dat hij minutieus uitwerkt en verpakt in een super spannend verhaal en dit zonder belerend te zijn. Nu gaat het over dissociatieve identiteitsstoornissen.

In het begin van het boek is het even bij de les blijven, hij begint met twee totaal verschillende prologen die mijlen ver uit elkaar liggen wat betreft de inhoud, en met hoofdstuk 1 zijn we dan 25 jaar later. De auteur wisselt daarna ook vaak van perspectief, verschillende personages maken hun opwachting en het is niet altijd chronologisch. Het is dus best als je aandacht er goed bijblijft maar dat is hier absoluut geen probleem. 

Het boek neemt een trage start maar de auteur heeft de spanning heel erg goed opgebouwd op een intrigerende manier. Het verhaal is als een puzzel, de stukjes blijven lang los liggen. Als ze dan echter op hun plaats vallen, zou je zomaar van je stoel kunnen vallen, werkelijk schitterend gedaan.

Niets dan lof voor deze Dagbehandeling. Het is een boek om van te genieten van het begin tot het einde. Thilliez is fulltime schrijver met veel toewijding voor het vak, en dat is absoluut te merken.

Eerder: Het gruwelhuis, De ring van Möbius, Het weeshuis

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff  (2011) - 350 blz.
Oorspronkelijke titel: Fractures - Vertaling: Richard Kwakkel

De verslinder - Lorenza Ghinelli

Pietro is veertien en lijdt aan het syndroom van Asperger. Hij communiceert moeizaam met de buitenwereld, maar hij kan zich uiten in zijn tekeningen. Voor de jongens in het dorp vormt hij een makkelijk doelwit. Vlak nadat Pietro weer eens is gepest, verdwijnt een van de pestkoppen en blijft alleen een hoopje kleren achter. De dagen erna verdwijnen steeds meer jongens, onder wie Pietro's broertje Dario. Wanneer Alice, Pietro's therapeut, hem vraagt een tekening te maken van wat er is voorgevallen, ziet ze een verontrustend detail: op de tekening staat een oude man, in het zwart gekleed, met witte sportschoenen aan en een wandelstok. Bij Alice komen herinneringen boven aan een gebeurtenis die ze liever had willen vergeten.

***

De verslinder is het debuut van de Italiaanse Lorenza Ghinelli en oogstte veel succes in Italië. De filmrechten zijn al verkocht.

Dat is absoluut voor te stellen, het boek is zeer filmisch geschreven, met veel horror elementen. En zo zal de film ook overkomen, een horror verhaal. Het boek is echter meer dan dat. Het hoofdpersonage is de autistische Pietro en de auteur heeft zijn leefwereld indringend beschreven, alsook hoe het beleefd wordt door zijn ouders, broer en therapeute.

Het verhaal wordt trouwens ook verteld met heel wat verspringingen, zowel in tijd als vanuit verschillende perspectieven. Daardoor is het verhaal boeiend en alle personages komen tot leven.

Waar ik nog het meest van onder de indruk was, is haar schrijfstijl en vooral de humor er in, die was meer dan goed te smaken.

Het enige waar ik moeite mee had, was de fictieve ontknoping. Het is al vlug duidelijk in het boek hoe ongeveer de vork in de steel zit en hoe de moorden gepleegd worden en dit is pure fantasie met een hoog horror gehalte. Voor de rest zat het echter goed in elkaar, hoe Alice langzaam maar zeker ontdekt wie de zwarte oude man is, het kan thuishoren in een rasechte detective of thriller. Het wordt zelfs spannend.

Lorenza Ghinelli heeft overduidelijk schrijverstalent. Met een echt realistisch en een meer uitgewerkt verhaal (lees 'een dikker boek') had ze me van men sokken geblazen. Maar dit fantasie verhaal heeft me dus niet kunnen bekoren. Ik kan alleen maar hopen dat ze het verder inhoudelijk over een andere boeg gaat gooien. 

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2012) - 262 blz.
Oorspronkelijke titel: Il divoratore - Vertaling: Pieter van der Drift en Manon Smits

Requiem - Arne Dahl

Het is maart 2003 en de oorlog in Irak breekt uit. De leden van de speciale eenheid van de rijksrecherche voor internationale geweldsdelicten staan voor een raadsel: iets klopt er niet aan het gijzelingsdrama in de Stockholmse bank, maar wat? 

Een mysterieus bureau en een vernielde badkamer leiden hen rechtstreeks naar een van de meest dramatische episodes uit de Tweede Wereldoorlog en een spionnennest uit de Koude Oorlog. En dat allemaal omdat één man het verleden wil veranderen.

***

Het eerste boek in zijn serie met het A-team heeft Arne Dahl in Zweden reeds uitgebracht in 1998 maar is pas in 2003 verschenen in Nederlandse vertaling. Tot nog toe zijn er acht A-team boeken verschenen in vertaling, Requiem is het zevende.

Dahl heeft zijn kunde als plotontwikkelaar weer eens bewezen. Een oud bureau met veel, heel veel laatjes wordt verkocht aan een A-team lid, met een zeer beschrijvende en realistische gezinssituatie die op de lachspieren werkt. Een gijzeling in een bank met als één van de gegijzelden de ex-vrouw van een A-team lid. Een dagboek van een hoogopgeleide oorlogssoldaat met literaire ambitie. Iets wordt door iemand die achtervolgd wordt, verstopt in een boom. De vakantieperikelen van nog een A-team lid. Dit zijn vele lijnen die afwisselend uitgewerkt worden. Je vraagt je af wat ze toch komen doen in dit verhaal, sommige toch. Dahl is er echter in geslaagd om ze allen een plaats te geven in het grotere geheel. Het klopt als een bus.

Tussendoor enkele spannende actiescènes, de humorvolle beschrijvingen en dialogen ontbreken ook nu niet, de boeken van Arne Dahl lezen vlotjes. Zijn stijl is niet gewoontjes, het is redelijk apart en dat maakt zijn boeken zeker tot aanraders. Maar je moet er voor zijn. Dit verhaal is niet altijd even boeiend en af en toe té literair naar mijn smaak. Er zijn regelmatig dipjes te bespeuren, gelukkig zijn de hoofdstukken kort zodat het volgende je toch weer aanspoort om verder te lezen.

Requiem is niet zijn beste werk. Toch drie sterren omwille van zijn schrijfstijl, realistische en menselijke karakters en zijn humor.

Eerder: Europa blues, Misterioso, Schijnoffer, Bijbelse wateren, Midzomernachtdroom

Uitgeverij: De Geus (2011) - 380 blz.
Oorspronkelijke titel: Dödsmässa (2004) - Vertaling: Ydelet Westra

Getuige - Lars Kepler

De Birgittagården is een internaat voor jonge vrouwen met destructief gedrag. Op een donkere herfstnacht wordt een van de opgenomen meisjes vermoord in de separeerkamer. Ze wordt met beide handen voor haar gezicht gevonden op het bed. Niemand heeft iets gezien, maar een van de meisjes is spoorloos verdwenen.

Inspecteur Joona Linna reist af naar de Birgittagården en bevindt zich al snel midden in de meest raadselachtige moordzaak waarop hij ooit is gestuit. Als hij op zoek gaat naar de oplossing, worden er verwoestende krachten in werking gezet.

Kort na de gewelddadige moord begint een vrouw in Stockholm de tiplijn van de politie te bellen met informatie. Eerst vraagt ze geld voor haar inlichtingen, maar later verzoekt ze hen alleen maar te luisteren, steeds wanhopiger.

*****

Het schrijversduo Lars Kepler is met Getuige aan zijn derde boek toe. Na het tweede boek dat toch wat tegenviel, was ik niet van plan om snel nog een boek van hun te lezen. Als bij toeval zag ik Getuige liggen in de bib en nu ben ik heel erg blij dat ik het toch meegenomen heb. Van dit boek heb ik van in het begin tot het einde genoten.

Het is een spannend boek met vooral een goed doordachte plot. Tot aan het einde blijf je in het ongewisse en ondertussen komen de auteurs met verschillende verrassende wendingen en is er regelmatig wat actie te bespeuren. Het is zo'n boek dat echt heel erg vlot leest en waarin je steeds maar verder wil. Het is een dik boek maar er staat niet zo heel veel op een pagina, een compactere uitgave was zeker mogelijk geweest. Dit tussen haakjes gezegd zijnde.

Het enige minpuntje is misschien dat er regelmatig verwezen wordt naar het intern onderzoek dat naar Joona Linna loopt. Je weet totaal niet waar dit over gaat en is zodoende een storend element. Ook de gebeurtenissen rond zijn vrouw en dochter worden af en toe aangestipt. Het loopt wat verloren in het geheel van het verhaal. Helemaal aan het einde, wanneer het eigenlijke verhaal al is afgerond, wordt dit een ietsiepietse uitgelegd. Leggen de auteurs hier een basis voor een volgende boek? In dit boek past het alleszins niet.

Psychologische uittekening van de karakters heeft in dit boek geen prioriteit, meer nog, er is zo goed als geen psychologie in verwerkt en dit ondanks het thema, de opvang en begeleiding van beschadigde en soms zelfs gewelddadige, psychiatrische jongeren. Alles staat in functie van het verhaal en het onderzoek naar de moorden en daar is niks mis mee. 

Getuige is een verhaal dat staat als een huis. Een pluim, een dikke!

Eerder: Hypnose, Contract

Uitgeverij: De Bezige Bij (2012) - 544 blz.
Oorspronkelijke titel: Eldvittnet - Vertaling: Jasper Popma en Clementine Luijten