Onaantastbaar - Karin Slaughter

Detective Lena Adams heeft jarenlang geprobeerd haar verleden te ontvluchten. Aan het kleine plaatsje waar ze is geboren heeft ze vele slechte herinneringen en ze is een nieuw leven begonnen ver van haar gewelddadige jeugd. Maar niets heeft haar kunnen voorbereiden op de explosie van geweld waarmee ze bij haar gedwongen terugkomst wordt geconfronteerd: een meedogenloze moordenaar heeft een jonge vrouw onherkenbaar verbrand. Voor de plaatselijke politie is Lena de enige verdachte.

Wanneer Jeffrey Tolliver, Lena's baas, te horen krijgt dat zijn detective is gearresteerd reist hij samen met zijn vrouw Sara Linton af naar het plaatsje. Dan wordt een tweede lichaam gevonden. Bij hun pogingen om Lena te helpen, raken Jeffrey en Sara verstrikt in een duistere wereld vol geweld en rassenhaat. Kunnen zij de waarheid achterhalen vóór de moordenaar opnieuw toeslaat?

***

Karin Slaughter behoeft geen krans meer, ze is een icoon in het thrillerlandschap. Met Onaantastbaar is ze aan het zesde en laatste boek toe in de Grant County-reeks. Vanaf 2009 treden deze personages echter op in de Georgia-reeks.

In dit deel krijgen we de roots van Lena Adams te horen. Ze is teruggekeerd naar haar geboorteplaats want haar oom Hank heeft haar hulp nodig. Maar ze komt zelf in de problemen en Jeffrey, haar baas en zijn vrouw Sara, kinderarts en forensisch patholoog, komen haar te hulp.

Het is een goed verhaal, uitstekend gebracht en zelfs met humor. En toch heb je af en toe het gevoel dat het verhaal niet helemaal oké is, het gaat ietsje te vlot en is soms een tikkeltje ongeloofwaardig. Je weet niet wat je van de personages moet denken, je hebt er soms een dubbel gevoel bij, zijn ze nu zus of zo. Het klopt niet helemaal. Aan het einde heeft Slaughter er een wel heel erg onverwacht einde aangebreid. 'Dit kan toch niet' is hetgeen in je opkomt, 'is dit nu echt?'.

Onaantastbaar is een vlot en goed boek, geen topper maar toch een must-read als je fan bent van Karin Slaughter en om helemaal mee te zijn met alle personages. 

Eerder: Versplinterd, Nachtschade, Zoenoffer, Een lichte koude huivering, Onzichtbaar, Triptiek, Trouweloos   

Uitgeverij: De Bezige Bij (2007) - 427 blz.
Oorspronkelijke titel: Beyond Reach - Vertaling: Karina van Santen en Martine Vosmaer

De witte veer - John Boyne

September 1919. De eenentwintigjarige oorlogsveteraan Tristan Sadler stapt in Norwich uit de trein om een pakketje brieven te overhandigen aan Marian Bancroft. Tristan vocht tijdens de Eerste Wereldoorlog aan de zijde van Marians broer Will, die de oorlog niet overleefde. Terwijl ze samen door de straten van de stad wandelen, hoopt Tristan zijn hart te kunnen luchten bij Marian en haalt hij herinneringen op aan de bijzondere vriendschap met haar broer. De brieven zijn echter niet de ware reden van Tristans bezoek, hij draagt een groot geheim met zich mee dat hun beider levens voorgoed kan veranderen en zelfs verwoesten...

****

John Boyne is de auteur van het alom bekende en geprezen boek De jongen in de gestreepte pyama. Ondertussen heeft hij al verschillende romans op zijn naam staan.  

De witte veer is een verrassend goed boek gebleken. Nu eens zitten we in het jaar 1919 en vervolgens in 1916 en 1917 en vertoeven we in het opleidingskamp en in de loopgraven aan het front. Met de herdenking van het begin van W.O. I nu honderd jaar later (2014) is dit een actueel boek. Ondertussen zijn er ook verscheidene films en series verschenen over deze loopgravenoorlog, in België was de musical 14-18 een overweldigend succes. 

Voor mij was dit een boeiend boek omdat mijn grootvader een 'oud-strijder' is van deze oorlog. Tot aan zijn dood kon en wou hij niet praten over zijn ervaringen en had hij geen goed woord over voor Duitsers in het algemeen. Met al wat ik nu weet, begrijp ik dit beter. John Boyne heeft de belevingen in en naast de loopgraven zeer goed weergegeven.

Het verhaal zit knap in elkaar en Boyne is er in geslaagd om de lezer helemaal in het verhaal te trekken. Daarbij kan de lezer zich ook even buigen over enkele morele vragen zoals met betrekking tot het gewetensbezwaard zijn.

Ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb, met dank aan de leesclub want uit eigen beweging zou ik het niet in handen hebben genomen. En zeker nu in dit jaar van de honderdste verjaardag van het begin van deze oorlog.

Eerder: De jongen in de gestreepte pyama   

Uitgeverij: De Boekerij (2011) - 318 blz.
Oorspronkelijke titel: The Absolutist - Vertaling: Mechteld Jansen

Mijn enige zoon - Sam Hayes

Tv-presentator Carrie Kent krijgt een verontrustend telefoontje. Ze kan het haast niet geloven: heeft ze nou echt gehoord dat haar zoon Max op school is neergestoken? Ze haast zich naar het ziekenhuis, maar komt te laat: Max is dood.

Vanaf dat moment begint voor Carrie de ware nachtmerrie. Het wordt haar levensmissie om te achterhalen wat er precies is gebeurd, maar niemand lijkt bereid te zijn om te getuigen. Ze zal zich moeten verdiepen in een voor haar nog onbekende wereld van angst en geweld. Wat kan dit alles te maken hebben met haar zoon? En wil ze het antwoord eigenlijk wel weten?

***

Mijn enige zoon is volgens de flaptekst een psychologische thriller maar dat kan ik er toch niet van maken. Het is wel een degelijk geschreven roman die je niet onberoerd laat.

Sam Hayes blinkt hier niet uit in originaliteit maar ze heeft het verhaal wel op een boeiende en intrigerende manier geschreven. Voortdurend verspringt ze naar verschillende tijdspannes alsook personages. Op den duur heb je het hele plaatje in beeld van Max's hele leven en hoe dit tot zijn dood geleid heeft. Psychologische gezien zit het goed in elkaar en in functie van het verhaal hebben haar karakters de nodige uitdieping gekregen maar ook niet meer.

In het verhaal gebeurt er verder vrij weinig. Het gevolg is ook dat er veel herhaald wordt, bijna uitentreuren soms. Je zúlt je inleven in de gevoelens van de verschillende personage.

Mijn enige zoon is dus géén thriller maar wel een goed gecomponeerde roman. Een derde ster voor de goede en vlotte schrijfstijl. Voor de liefhebbers.

Eerder: Onder de oppervlakte   

Uitgeverij: De Boekerij (2012) - 429 blz.
Oorspronkelijke titel: Someone Else's Son - Vertaling: Piet Verhagen

Insluiper - Tania Carver

Suzanne Perry heeft een ijzingwekkende nachtmerrie: iemand staat in haar slaapkamer en slaat haar gade terwijl zij er niet in slaagt ook maar een spier te bewegen. Ze wordt wakker, opgelucht dat het allemaal maar een droom was, opent de gordijnen en ziet op de binnenkant van het raam een polaroid geplakt. Op de foto staat zijzelf afgebeeld, slapend, met het shirt aan dat ze nú draagt. Onder aan de foto staat geschreven: "ik waak over je". Haar nachtmerrie is niet voorbij. Hij is pas net begonnen...

Centraal in het verhaal staan inspecteur Phil Brennan en psychologe en profielschetser Marina Esposito. Phil en Marina werken niet alleen samen, ze zijn ook getrouwd. Gedurende de zaak die ze moeten zien op te lossen, maak je als lezer kennis met dit echtpaar. Zij zullen ook in de volgende boeken de hoofdfiguren zijn.

****

Tania Carver is het pseudoniem van het schrijversechtpaar Martyn en Lisa Waites. In 2009 debuteerden ze met The surrogate (De draagmoeder) en introduceerden ze Phil Brennan en Marina Esposito. Insluiper is het tweede boek in deze serie maar het eerste dat in Nederlandse vertaling is uitgebracht. Ondertussen zitten ze al aan boek zes in de serie Brennan & Esposito, boek drie is nu ook vertaald (Gekooid).

Insluiper is een spannend boek geworden. Het team dat de zaak moet oplossen lijkt zo uit het leven gegrepen. Het is er niet altijd rozengeur en maneschijn, er zijn nogal wat meningsverschillen en ego's die botsen. Dit bevordert de oplossing van de zaak niet, integendeel, maar als lezer ben je op de hoogte van al de vorderingen. Tussendoor krijg je ook hoofdstukken vanuit het oogpunt van de moordenaar voorgeschoteld, het maakt het verhaal alleen maar spannender.

Dat dit een boek is in een serie met twee hoofdpersonen is hier echter niet duidelijk. Marina Esposito blijft heel lang op de achtergrond en worstelt met persoonlijke problemen na de geboorte van haar eerste kind. Ook wordt er gesuggereerd dat ze relationele problemen heeft, met Brennan dus. Doorheen heel het boek speelt dit zo af en toe maar hier blijft de lezer toch een beetje verweesd achter. Het lijkt er allemaal zo maar een beetje bij gesleurd te zijn. Was het misschien enkel de bedoeling om haar naam af en toe te laten vallen aangezien het de Brennan en Esposito serie is? Iets anders valt er niet van te maken. Aan het einde vervoegt Esposito toch nog het team en dat was een plezier om te lezen. Het gaf dadelijk een meerwaarde aan het boek.

Het eerste boek is niet in Nederlandse vertaling verschenen en dat je dit niet gelezen hebt, voelt met Insluiper wel als een gemis. Er wordt regelmatig naar personages of gebeurtenissen verwezen waar je dus niets vanaf weet.

Het boek is niet super origineel maar is toch verrassend genoeg. Van één personage kan dit echter niet gezegd worden, dat is zo slecht neergezet dat je onmiddellijk voelt dat er iets aan hapert.

Ondanks deze enkele bemerkingen is dit een beter dan gemiddeld boek. Het laatste optreden van Esposito in het team schept verwachtingen en doet je uitkijken naar volgende boeken. Maar ook zonder haar was de plot erg goed en spannend. De schrijvers hebben het verhaal zo geconstrueerd dat je helemaal meegesleurd wordt en het steeds spannender wordt. Het is ook zeer filmisch geschreven trouwens, het boek rolt als een film voorbij. Dit smaakt absoluut naar meer.

Uitgeverij: De Fontein (2012) - 366 blz.
Oorspronkelijke titel: The Creeper - Vertaling: Lia Belt

Vergeten - David Baldacci

Special agent John Puller is de beste in zijn vak. Namens de US Army's Criminal Investigative Division - ACID - onderzoekt hij zware misdaden waar Amerikaanse militairen bij betrokken zijn, als slachtoffer of als dader. Maar nu krijgt hij met een zaak te maken die hem persoonlijk raakt: de onfortuinlijke dood van een oude vrouw in het stadje Paradise, aan de Golfkust van Florida.

De plaatselijke politie doet de zaak af als een ongeluk, een onfortuinlijke val met een fatale afloop. Maar vlak voor haar dood stuurde Betsy Puller Simon, de tante van John, een brief aan zijn vader. Een brief waarin ze schreef dat er zich in het ogenschijnlijk vreedzame Paradise, waar toeristen en rijke gepensioneerden van zonovergoten stranden genieten, vreemde zaken voordoen.

Naarmate zijn onderzoek vordert, raakt Puller er steeds meer van overtuigd dat de dood van zijn tante geen ongeluk was. Dat er achter de façade van wuivende palmen en paradijselijke zandstranden een smerig zaakje schuilgaat. En dat de betrokkenen tot werkelijk alles bereid zijn om de waarheid te verdoezelen...

***

David Baldacci heeft al menig boek in zijn bibliografie staan, sommige als zelfstandig deel maar de meesten horen thuis in een serie alhoewel ze allemaal zelfstandig te lezen zijn. Vergeten is het tweede deel in de John Puller serie. 

Ook dit boek heeft de klassieke Baldacci ingrediënten en is niet verrassend. Het is een goed gecomponeerde thriller, spannend, intrigerend en met een kleine portie humor. Aan het einde heeft de auteur echter wel een verrassing in petto.

Puller is een goede speurder maar komt uitermate cliché over en grijpt je niet. Een sympathieke gast met alle juiste militaire vaardigheden en een strak lichaam maar emotioneel gezien een beetje aan de slappe kant.

Niettemin is dit een vlot boek, spannend en het heeft een goed verhaal.

Eerder:  De rechtvaardigen, Niets dan de waarheid, Familieverraad, In het geheim, Rechteloos, Onschuldig, De zesde man 

Uitgeverij: A.W. Bruna (2012) - 339 blz.
Oorspronkelijke titel: The Forgotten - Vertaling: Jolanda te Lindert

Ik ben Pelgrim - Terry Hayes

Een vermoorde jonge vrouw in een obscuur hotel in Manhattan.

Een vader die publiekelijk wordt onthoofd in Saoedi-Arabië.

Een man wiens ogen worden gestolen in een Syrisch laboratorium.

Een plan om een afgrijselijke misdaad tegen de menselijkheid uit te voeren.

Eén man zal de reis maken om dit proberen tegen te gaan.

Pelgrim.

*****

Dit is een debuut maar eentje om U tegen te zeggen. In het begin zou je het niet gezegd hebben dat het zo spannend en goed zou zijn maar hij had gewoon even tijd nodig om op gang te komen. En ook al is het een dikkertje, hij leest als een trein.

Het verhaal is afwisselend in perspectief van Pelgrim geschreven, alhoewel je pas laat te weten komt hoe hij aan deze naam komt, en van de Saraceen. Het boek is zeer volledig, echt alles wordt verantwoord en uitgelegd en heeft zijn functie in het verhaal. Tussendoor geeft de schrijver ook op voorhand aan bij sommige gebeurtenissen dat dit later van belang is of dat we dit in het oog moeten houden omdat het bepaalde gevolgen zal hebben. Het helpt om het verhaal volledig te begrijpen.

En het mag dan een soort van spionage verhaal zijn, het is niet alleen dat. De levens van Pelgrim en de Saraceen worden bijna van het prille begin uit de doeken gedaan. Zoals gezegd, Hayes is zeer volledig en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Hij heeft dit op zo'n vlotte en boeiende wijze gedaan dat je je volledig kunt inleven zelfs in beide personages. Af en toe is er zelfs wat humor in het verhaal geslopen.

Naarmate het verhaal dan vordert, wordt langzamerhand duidelijk hoe alles in elkaar grijpt. En hoe verder je komt, hoe meer actie. Het wordt immens spannend, je kan niet snel genoeg lezen om deze de baas te blijven. Ook knap hoe het onderzoek van Pelgrim vordert. Hij vertrekt bijna van niets om dan uiteindelijk toch de volledige waarheid te achterhalen. Geweldig om dit proces te kunnen volgen.

Ik ben Pelgrim is een geweldig goed debuut en Terry Hayes heeft zich hiermee onmiddellijk in de top van de beste schrijvers gemanoeuvreerd. De vijf sterren zijn dubbel en dik verdiend.

Uitgeverij: A.W. Bruna (2014) - 732 blz.

Oorspronkelijke titel: I Am Pelgrim
Vertaling: Henk Popken