Tv-presentator Carrie Kent krijgt een verontrustend telefoontje. Ze kan het haast niet geloven: heeft ze nou echt gehoord dat haar zoon Max op school is neergestoken? Ze haast zich naar het ziekenhuis, maar komt te laat: Max is dood.
Vanaf dat moment begint voor Carrie de ware nachtmerrie. Het wordt haar levensmissie om te achterhalen wat er precies is gebeurd, maar niemand lijkt bereid te zijn om te getuigen. Ze zal zich moeten verdiepen in een voor haar nog onbekende wereld van angst en geweld. Wat kan dit alles te maken hebben met haar zoon? En wil ze het antwoord eigenlijk wel weten?
***
Mijn enige zoon is volgens de flaptekst een psychologische thriller maar dat kan ik er toch niet van maken. Het is wel een degelijk geschreven roman die je niet onberoerd laat.
Sam Hayes blinkt hier niet uit in originaliteit maar ze heeft het verhaal wel op een boeiende en intrigerende manier geschreven. Voortdurend verspringt ze naar verschillende tijdspannes alsook personages. Op den duur heb je het hele plaatje in beeld van Max's hele leven en hoe dit tot zijn dood geleid heeft. Psychologische gezien zit het goed in elkaar en in functie van het verhaal hebben haar karakters de nodige uitdieping gekregen maar ook niet meer.
In het verhaal gebeurt er verder vrij weinig. Het gevolg is ook dat er veel herhaald wordt, bijna uitentreuren soms. Je zúlt je inleven in de gevoelens van de verschillende personage.
Mijn enige zoon is dus géén thriller maar wel een goed gecomponeerde roman. Een derde ster voor de goede en vlotte schrijfstijl. Voor de liefhebbers.
Eerder: Onder de oppervlakte Uitgeverij: De Boekerij (2012) - 429 blz.
Oorspronkelijke titel: Someone Else's Son - Vertaling: Piet Verhagen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten