Toen Hanna Duncker negentien jaar oud was, werd haar vader veroordeeld voor moord. De schaamte en verwarring zorgden ervoor dat ze van het eiland Öland wegvluchtte en ergens anders een nieuw leven opbouwde. Pas zestien jaar later, na het overlijden van haar vader, keert ze terug naar haar geboortedorp, om aan het werk te gaan als rechercheur bij de politie van Kalmar, aan de andere kant van de zeestraat.
Op haar eerste dag wordt ze samen met haar partner Erik Lindgren naar een plaats delict op Öland gestuurd waar het lichaam van een vijftienjarige jongen is aangetroffen. De jongen blijkt de zoon van haar jeugdvriendin te zijn. De zaak trekt de aandacht van veel bewoners, die Hanna's terugkeer niet allemaal waarderen, getuige de dreigende, anonieme telefoontjes die ze krijgt. Wat is er precies aan de hand op het eiland?
***
Johanna Mo groeide op in Kalmar, een van de oudste steden van Zweden en een badplaats die het vasteland verbindt met het eiland Öland door de zes kilometer lange Ölandbrug. Het is meteen ook de plaats waar het verhaal zich afspeelt. De auteur werkte de afgelopen jaren als freelanceredacteur, vertaler en boekrecensent en nu is ze inmiddels aan haar derde boek toe in de Eilandmoorden-reeks met rechercheur Hanna Duncker in de hoofdrol. De nachtegaal is haar Nederlandstalige thrillerdebuut.
In haar nawoord schrijft ze dat een ervaring uit haar tienerjaren – de moord op een taxichauffeur en de betrokkenheid daarbij van de vriend van haar zus – haar inspiratiebron was voor het schrijven van de misdaadserie. Ze stelde zich vragen als 'Wat brengt iemand ertoe om te doden? Hoe beïnvloedt de moord de mensen eromheen? Zowel de mensen rond het slachtoffer als die rond de dader.' Deze vragen heeft ze verwerkt in het boek, de vader van Hanna Duncker werd immers veroordeeld voor moord en de gevolgen zijn daar nu zestien jaar later nog zichtbaar van. Een onderwerp dat niet zo vaak in de aandacht komt maar geweldig interessant is, het geeft het verhaal een diepere basis.
Het verhaal is chronologisch geschreven en geeft de dagen weer vanaf de moord, de dagen van het onderzoek tot de ontknoping, en tussendoor zijn er flashbacks naar De laatste dag, de dag tot aan Joel's dood. Het onderzoek vordert, op het gemakske, we leren de verschillende personages kennen en het wordt zo langzamerhand duidelijk dat er wel wat meer aan de hand is. Johanna Mo is er zeker in geslaagd om de lezer te laten meeleven en -voelen, zowel met het slachtoffer en de familie als met Hanna.
Spannend was het verhaal echter niet op enkele momentjes na. Het boek moet het hebben van de ontwikkelingen in het onderzoek maar dat durft al eens te stokken. Er wordt veel aandacht besteed aan het hoofdpersonage maar ook de andere personages krijgen psychologische duiding. Het maakt wel dat het verhaal zich op een rustig tempo ontwikkelt en je niet echt in het verhaal komt. Het blijft wat afstandelijk. De ontknoping was daarentegen dan weer wel verrassend.
De nachtegaal is een goed debuut en je ziet duidelijk het groeipotentieel. Ook al kon de spanningsboog beter en is er aan de plotwendingen nog wat werk, het verhaal en het onderwerp zijn zeker te pruimen. En ondertussen ben ik toch benieuwd naar de verdere evolutie van het hoofdpersonage.
Uitgeverij: HarperCollins (2021) - 395 blz.
Oorspronkelijke titel: Nattsångaren
Vertaling: Edith Sybesma
Geen opmerkingen:
Een reactie posten