Op een verlaten strand van Öland legt een man een rozenkrans neer, kort daarna komt hij om in een abrupte rotsverschuiving. Politiecommissaris Tilda Davidsson start een onderzoek naar deze mysterieuze dood. Onder de krans ontdekt ze botresten van een man die voor het laatst levend is gezien in gezelschap van de 86-jarige schipper Gerlof, een familielid van Tilda. Al snel blijkt de moord op het strand nog maar het begin...
*****
Johan Theorin heeft met Strandmoord toch nog een vijfde deel toegevoegd aan de reeks De vier seizoenen van Öland waarmee hij in 2007 debuteerde en tevens internationaal doorbrak, er zit wel een kleine tien jaar tussen dit vijfde en het vorige deel. Het is een heel erg goed boek geworden waarin we verschillende personages van de vorige boeken herkennen en daar zijn we zeker niet rouwig om, integendeel. Theorin is een Zweedse journalist en auteur van 6 boeken tot nu toe, zijn roots liggen in Öland waar hij ook veel tijd doorbracht en zijn verhalen zijn dus zeer levendig en waarheidsgetrouw en dat komt het leesplezier alleen maar ten goede.
De auteur maakt gebruik van verschillende verhaallijnen in het boek met een 70 jaar tijdsverschil ertussen, elk hoofdstuk krijgt netjes een tijdsaanduiding en plaats of persoon in de titel, toch als het zich niet in het heden 2001 afspeelt. In eerste instantie is naast de hedendaagse lijn het verhaal van Gerlof Davidsson uit december 1951 van belang, hij bezat toen nog zijn eigen boot De Golvenjager. De gebeurtenissen van toen drukken nog altijd hun stempel op de nu 50 jaar oudere Gerlof. In het begin van het boek zijn er dan nog drie gebeurtenissen die een rol spelen in het verhaal, eentje in 1939, een tweede in 1968 en het derde is dan in het nu.
Tilda Davidsson is het achternichtje van Gerlof en haar hebben we reeds leren kennen in Nachtstorm, het herfst-deel in de reeks en boek 2. Zij is politiecommissaris, krijgt hulp van een stagiair en krijgt de dood van Helge Lundin en de vondst van de oude botresten op haar bord. Gerlof heeft niet echt veel te doen in het verzorgingstehuis en uiteindelijk kan hij het niet laten om ook op onderzoek uit te gaan, ze ontdekken immers dat er ergens misschien een verband zou kunnen zijn met zijn boot in december 1951. Er worden ook nog brieven gevonden op de botresten die dan ook nog eens dateren uit 1929, nog een link om te onderzoeken.
Het was heel mooi om dit onderzoek te lezen, langzaamaan duiken er puzzelstukjes op maar het blijkt niet evident om ze aan elkaar te kunnen koppelen. Theorin heeft dit heel erg goed verhaald en met psychologische duiding en persoonlijke issues tussen de spelers. Het leest dus vaak als een roman en op een kalm tempo. En toch heeft de auteur er spanning weten in te brengen, op een subtiele wijze maar onmiskenbaar. Het leesplezier wordt door de afwisseling ook nog verhoogd, de belevenissen van Gerlof in het verzorgingstehuis dragen daar ook hun steentje toe bij.
Strandmoord is een meer dan goed verhaal geworden, Johan Theorin heeft immers een uitmuntend verhalend vermogen. Hij heeft zowel roman- als thrillerelementen in zijn boek verwerkt en zijn uitdieping van de personages en situaties is net niet te weinig of te veel, het leesplezier van dit boek ligt dus hoog. Laat ons hopen dat Theorin nog niet uitverteld is. Hij ontving voor zijn boeken verschillende prijzen, terecht!
Uitgeverij: De Geus (2023) - 480 blz.
Oorspronkelijke titel: Benvittring (2021)
Vertaling: Marieke Otte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten