De beloftevolle wielrenner Peter Houben sterft na een fatale valpartij in een Belgische ronde. Een jammerlijk ongeluk, denkt iedereen. Ook Goedele Martens, zijn weduwe, die op de begrafenis kennismaakt met de harteloosheid van het wielermilieu. Tot een ex-coureur, die zelf in een rolstoel is beland na een val, haar de vertraagde beelden van Peters dodelijke smak bezorgt. Haar wereld staat stil wanneer ook zij de opzettelijke duw ziet. Goedele is vastbesloten om uit te zoeken wie haar man de dood heeft ingejaagd. Daarmee haalt ze zich de haat en het misprijzen van het peloton op de hals. Én ondervindt ze dat zelfs het gerecht geen blijf weet met de koers.
**
Louis van Dievel is journalist en een Vlaamse schrijver, hij werd bekend met zijn non-fictie boek De Pruimelaarstraat (2006) en ondertussen komt er regelmatig een boek bij op zijn palmares, om in wielertermen te blijven.
De koers is een echt Vlaams boek, dat kan ik van de twee vorige boeken die ik gelezen heb zeggen maar hier is het echt wel ten top. We hebben het dan over zijn schrijfstijl en woordgebruik alsook over zijn personages maar hier toch ook over het onderwerp. Wielrennen is naast voetbal toch wel dé Vlaamse sport die deel uitmaakt van de Vlaamse cultuur, er mag geen wedstrijd zijn of ze is live te volgen op de Vlaamse televisiezender. De auteur gebruikt heel wat termen uit de wielersport en als leek heb je dan ook mocht je willen uiteraard, wat opzoekwerk.
Ook nu heeft de auteur zeer realistische personages gebracht, je zou ze zomaar kunnen ontmoeten op straat of zelfs in je eigen familie- of kennissenkring. Het is echter zo dat ik totaal niet bekend ben met het wielermilieu en me niet goed kan voorstellen hoe het er daar aan toe gaat, van Dievel trouwens ook niet als ik het zo lees, hij is zelf te rade moeten gaan bij wielerkenners en sportjournalist Michel Wuyts. Na en tijdens het lezen van dit boek begon ik me wel af te vragen of er inderdaad zoveel vijandschap kan zijn in een wielerploeg, het liep echt wel de spuigaten uit en er zijn meerdere scheldtirades te lezen alsook agressief gedrag dat beschreven werd.
Louis van Dievel kon me met zijn twee vorige gelezen boeken echt wel bekoren maar dit boek lag me niet en het leesplezier lag laag. De plot was maar zozo en leek me ongeloofwaardig, maar zoals gezegd ben ik niet bekend met het wielrennen en kan ik zomaar mis zijn en is het toch realistisch. In dat geval zou het wel een spijtige zaak zijn voor de vooral kleinere wielerploegen en hun wielrenners. De uitwerking van de personages viel me ook wel tegen, net zoals het verhaal bleven ze vlak en was het moeilijk om er je in te verplaatsen of mee te leven.
Louis van Dievel is een goed schrijver maar dit boek viel me tegen. De inhoudelijke keuze was helemaal niet mijn ding en de plot was te licht en pakte niet. De gevarieerde uitwerking en zijn schrijfstijl kon ik dan weer wel goed pruimen.
Eerder: Hof van assisen, De laatste ronde
Uitgeverij: Pelckmans (2022) - 252 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten