Mot heet eigenlijk Vlinder. Maar zo noemt alleen haar moeder haar nog. Die wil het liefst een fladderig, kleurrijk kind in een jurkje. De elfjarige Mot is zo niet. Mot houdt van zwarte kleren en van de oude, rommelige stad waarin ze opgroeit. Uit opstandigheid koopt ze van haar spaargeld een magneet om roestig ijzer mee op te vissen uit het oude kanaal. Ze krijgt een eigen stekkie tussen de andere metaalvissers en daar vindt ze een kleine duikboot. Die duikboot is het begin van een geweldig avontuur, waarbij Mot de acrobaten van De Werf ontmoet, nieuwe vrienden maakt, het tegen een machtige miljardair opneemt en haar moeder beter leert kennen.
Mot en de metaalvissers is een origineel en betoverend verhaal dat zich nét niet in onze wereld afspeelt. Over de rafelrandjes van een stad, over jezelf kunnen zijn en over roest. Heel veel roest.
De Nederlandse Sanne Rooseboom studeerde internationale betrekkingen met een specialisatie in mensenrechten aan de universiteiten van Amsterdam en Sussex. Ze werkte tien jaar als journalist voor dagbladen en een radiozender en was onder meer correspondent in Londen. In 2016 debuteerde ze dan als kinderboekenschrijfster met haar boek Jippie! een humeurig sprookje. Ondertussen is er een derde Jippie! boek verschenen en schreef ze vijf delen over Het Ministerie van Oplossingen. Mot en de metaalvissers is een boek apart, het stond in 2023 op de shortlist van de Boon Literatuurprijs van Vlaanderen en werd genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs 2023. Dit jaar schrijft ze ook het kinderboekenweekgeschenk.
"Ik ben kinderboekenschrijver Sanne Rooseboom. Ik schrijf over geheime Ministeries, roestige duikboten en humeurige prinsessen. Ik hou er van als kinderen mijn boeken grappig en spannend vinden, maar het moet wel ergens over gaan. Over wat je kunt doen voor een ander, over onrecht rechtzetten, over vriendschap, over ouders." (sannerooseboom.com)
Mot en de metaalvissers is een kinderboek vanaf 9 jaar en het gaat inderdaad ergens over, dat vond ik verrassend. Nu ben ik de leeftijd van 9 jaar al heel lang ontgroeid maar ik heb er enorm van genoten. Het waren aangename personages die je helemaal in je hart kunt sluiten en waar je een warm gevoel van krijgt.
Het verhaal was heel erg goed opgebouwd. Eerst en vooral leer je Mot en haar moeder kennen en dit is een rode draad doorheen het verhaal. Hun relatie evolueert doorheen het boek en het was een heel erg kloppend pedagogisch plaatje, wijsgerig zelfs. Zelfs als volwassene kan je hier wel wat uit opsteken. En dan leert Mot de metaalvissers beter kennen en daardoor ontmoet ze dan ook de andere mensen op De Werf, een toch wel speciale plaats die echt wel tot de verbeelding spreekt, ik had zelf heel erg veel zin om daar een kijkje te gaan nemen.
En dan is er de vondst van de duikboot. Rooseboom heeft er een spannend avontuur van gemaakt met zelfs een echte zoektocht. Het zijn de bewoners van De Werf die Mot helpen om de duikboot in orde te maken en haar te leren varen, ze zijn zelf immers allemaal, of toch bijna, duikboot bezitters, wonen erin en varen er ook mee. En dan duikt steeds opnieuw de eigenaar van het grootste deel van de stad op, Arkon Bolwerd. Hij heeft heel wat plannen met de stad waar de meeste bewoners tegen protesteren, maar hij heeft het nu dus ook voorzien op de duikboot. De bewoners krijgen argwaan en gaan op onderzoek uit.
Mot en de metaalvissers is een zalig boek om te lezen, een boek met een hart. Sophie Pluim heeft het boek dan ook nog voorzien van prachtige tekeningen in zwart, wit en rood en heeft hiermee het boek zeer goed visueel weergegeven. Een boek om je in te verliezen, een aanrader voor jong én oud.
Uitgeverij: Van Goor (2022) - 332 blz.
Illustraties: Sophie Pluim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten