Hoe bomen leren om te gaan met klimaatverandering en hoe dat ons kan redden
Kunnen bomen dingen leren? Kunnen ze hun gedrag aanpassen aan stijgende temperaturen en droogte, en er zo voor zorgen dat ze overleven? Geven ze hun ervaringen en kennis misschien zelfs door aan hun nageslacht om dat beter op de opwarming van de aarde voor te bereiden?
De klimaatverandering is alleen niet het enige waar de bomen last van hebben. Het bos wordt vooral bedreigd door de ingrepen van de mens...
Peter Wohlleben is een uitgesproken pleitbezorger voor een ecologisch en economisch duurzaam bosbeheer. In 2015 kwam hij wereldwijd in de belangstelling door zijn debuutboek Het verborgen leven van bomen en ondertussen liggen er al verscheidene boeken van hem in de winkelrekken. Hij heeft een eigen academie opgericht in de Eifel in Duitsland, zijn heimat, waar lezingen, workshops en meer worden gegeven met als centrale gast 'de boom'.
Doorheen zijn ervaringen als boswachter heeft hij een heel andere visie gekregen op bos en het beheer er van en alles is gestoeld op wetenschappelijke onderzoeken en zijn eigen ervaringen. Het kon dan ook niet anders dan dat hij in het vaarwater van bosbedrijven en de bosindustrie terecht is gekomen en met deze in het politiek beleid.
In drie delen gidst hij ons door de wereld van de bomen en hun vermogen en kunnen in relatie tot het klimaat. In zijn andere boeken wordt al uitgebreid beschreven hoe bomen communiceren maar zelfs ook zorgen voor elkaar en in het eerste deel de wijsheid van de bomen, schetst hij hoe dit vermogen werkt toegespitst op de klimaatcrisis.
Deel twee is de onwetendheid van de bosbouw, hier beschrijft hij het falen van de huidige manier van bosbeheer dat meestal ingegeven wordt door economische belangen. Hij haalt een aantal van de argumenten van deze houtindustrie onderuit. Hij trekt zoals in al zijn boeken van leer tegen de monoculturen en dan spreken we meestal over naaldbomen. Als je zelf eens wat rondkijkt, zie je dat het inderdaad vaak deze bomen zijn die het loodje leggen. Er zijn verschillende redenen waarom dit zo is en ze versterken elkaar dan nog. Wohlleben legt dit schitterend uit aan de hand van studies en onderzoeken, anekdotes en ware verhalen en wat hij zelf ziet en ervaart, zelfs in zijn eigen gebied in de Eifel.
In het derde deel het bos van de toekomst, schetst hij de perspectieven die er ondanks alles toch nog zijn, hij benadrukt doorheen het boek wel steeds dat het nú het moment is om actie te ondernemen. Daar verstaat hij dus onder dat we het bos met zijn zelfregenererend vermogen best voor zichzelf laten zorgen (deel 1) aangezien dat het huidige bosbeheer faalt (deel 2) en we dit dus nu toch wel best niet meer toepassen. Hier moeten we onmiddellijk denken aan Einstein en zijn definitie van waanzin: steeds hetzelfde blijven doen en dan een ander resultaat verwachten.
De lange adem van bomen is een fascinerend boek waarin je enorm veel te weten komt over de werking van bossen en dat dan nog eens zeer toegankelijk geschreven is. Het benadrukt de noodzaak van het zorgdragen voor bomen en het bos aangezien zij onlosmakelijk verbonden zijn met de mensheid, toch als wij deze planeet willen blijven bevolken. Het bos komt terug. Het zou alleen mooi zijn als wij er dan ook nog zijn!
Uitgeverij: A.W. Bruna (2022) - 226 blz.
Oorspronkelijke titel: Der lange Atem der Bäume
Vertaling: Bonella van Beusekom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten