Mijn vader was priester, mijn moeder non - Koen Wauters

Een bijzondere liefdesgeschiedenis

Ik heb het in mijn herinnering altijd geweten: mijn vader was vroeger een priester, mijn moeder een non. En ze hebben elkaar leren kennen zoals zoveel mensen: op het werk.

Wanneer een predikant uit de abdij van Tongerlo in 1967 komt preken in Oostende, ontmoet hij er een zuster die werkt als lerares godsdienst. Ze vraagt hem om voor haar leerlingen in de klas te spreken. De twee blijven elkaar nadien schrijven, onschuldig eerst. Maar hun vriendschap wordt verliefdheid. VRT-journalist Koen Wauters tekent in dit boek het bijzondere liefdesverhaal van zijn ouders op. Lange tijd kende hij alleen maar de grote lijnen van hun ontmoeting, tot de vondst van een oude map vol brieven daar verandering in bracht. Meer dan twee jaar schreven zijn ouders elkaar, toen nog als priester en non.

In dit boek vertelt hij hun verhaal aan de hand van die prachtige brieven. Ze geven een unieke inkijk in hun denken en voelen. Van de eerste ontmoeting tot de dag waarop ze trouwden. Over hun zoektocht naar vriendschap binnen de grenzen van hun roeping. Over hun geloof en hun twijfels. Over hun liefde die niet tegen te houden was. Over de vrijheid die eind jaren zestig niet alleen de levens binnensloop, maar ook de Kerk. Over hun verlangen naar een toekomst met elkaar en de vele hindernissen die ze daarvoor moesten overwinnen.

***

Koen Wauters studeerde Germaanse en koos voor Nederlands en Engels, in zijn licenties lag de focus op Nederlandse literatuur en taalkunde. Daarna volgde hij de aanvullende opleiding Zakelijke taalbeheersing, nu heet deze Taal en bedrijf, en zo liep hij stage bij de regionale nieuwsredactie van radio 2 Antwerpen. Daar kreeg hij de smaak van journalistiek en vooral ook van het radio maken te pakken. Twee en een half jaar later slaagde hij in het journalistenexamen bij de VRT en werd hij binnenlandse verslaggever bij de radionieuwsdienst waar hij nog altijd voornamelijk de politieke en juridische onderwerpen voor zijn rekening neemt. Hij werkt ondertussen ook al meer dan tien jaar voor Het journaal op televisie.

Dit boek over zijn ouders was iets wat hij 'moest' schrijven. Hij kende het verhaal van zijn ouders wel voor een deel maar toen hij die map brieven in handen kreeg van zijn moeder was hij daar zeer van onder de indruk. En indrukwekkend blijkt het zeker te zijn als je dit boek uit hebt. Het is zo een intieme kijk in het leven van twee mensen die elkaar ontmoeten, een vriendschap ontwikkelen en zo langzaam in een liefdesrelatie terechtkomen. Zo intiem dat je je als lezer een voyeur voelt. Het is alleszins een uniek verslag, niet alleen van de ontluikende liefdesrelatie tussen twee religieuzen maar ook de kadering in het algemene leven van toen, de Kerk bepaalde in die tijd nog voor een groot stuk het leven. In het verhaal van deze twee mensen lees je duidelijk dat de tijden aan het veranderen waren. We weten nu dat er in die tijd een niet te stuiten golf van uittredingen was en het kerkelijke leven veel van zijn macht en invloed verloor.

In zeven delen vertelt Wauters chronologisch het verhaal van zijn beide ouders. Elk deel verhaalt de gebeurtenissen van zowel An als Herman zoals de auteur ze gehoord had van beiden, en dan volgt de briefwisseling van de betreffende periode. Wauters is een wetenschapsjournalist en dit is wel te merken. Het verhaal wordt nogal droog verteld, feit voor feit en zeer chronologisch. In de brieven klinken uiteraard wel veel gevoelens door. Delen daarvan zijn zeer interessant om te lezen, in het begin zijn de brieven soms zelfs filosofisch en krijg je zelfs geestelijke gedachtenspinsels te lezen. In het middengedeelte komt vooral hun worsteling aan bod, hun religieuze keuze tegenover hun ontluikende liefdesgevoelens. Het wekte zelfs ontroering op soms. Later primeert dan de liefde en de moeilijkheden die ze ondervinden om hun weg hierin te vinden. Dat durft nogal eens voor herhaling zorgen in de briefwisseling.

Koen Wauters heeft van het boek dus geen verhaal of roman gemaakt en dit is wel jammer, het boek had beklijvend kunnen zijn als het meer een vertelling was geweest, er hadden zelfs dan nog fragmenten uit de brieven kunnen in voorkomen. Nu was het in feite gewoon een verslag van de gesprekken die hij had met zijn ouders en voor zover ik het kan inschatten, lijkt het zelfs zo goed als woordelijk te zijn.

Mijn vader was priester, mijn moeder non is zeer zeker een integer boek, eentje dat getuigt van een grote liefde en alleen daarom al de moeite van het lezen waard is. De ontwikkeling van een mooie vriendschap die uitgroeit tot een gelukkige liefdesrelatie was mooi om te lezen. Maar ook de worsteling van deze zelfde twee mensen met betrekking tot hun gelovige en kerkelijke leven eind de jaren zestig was toch wel boeiend. Een autobiografische roman van twee liefdevolle mensen geschreven door hun zoon, toch wel een speciaal boek dit dus.

Uitgeverij: Pelckmans (2021) - 245 blz.