Jager - Lars Kepler

Na twee jaar te hebben doorgebracht in een van de best beveiligde gevangenissen van Zweden, wordt Joona Linna benaderd voor een geheime opdracht. Saga Bauer heeft hem nodig voor een onderzoek waarin de politie volledig vastloopt. Een mysterieuze moordenaar lijkt willekeurig slachtoffers te maken; het enige wat hen verbindt is het kinderliedje dat ze horen voor de moordenaar toeslaat.

Ondertussen verheugt celebrity-chef Rex Müller zich erop dat zijn zoon voor het eerst bij hem zal komen logeren. Zijn plezier wordt echter overschaduwd doordat Rex plotseling zelf verdachte wordt in het moordonderzoek. Maar dan ontvangt hij een telefoontje waarbij het kinderliedje ook voor hem wordt afgespeeld.

****

Lars Kepler heeft met Jager een spannend actie boek geschreven.

Als je het nauwkeurig leest moet je wel een sterke maag hebben, de moorden zijn immers extreem gewelddadig en bloederig.

De plot zit heel erg goed in elkaar en is boeiend. Joona Linna en Saga Bauer zijn ook twee figuren die beiden toch enigszins speciaal te noemen zijn. Samen lossen ze het mysterie op, alhoewel dit 'samen' niet letterlijk genomen mag worden. Ieder voor zich komen ze verder in de oplossing en laten ze het even aan elkaar weten.

Het is een zeer goed boek dat moeilijk weg te leggen is. Ik kreeg echter niet dat speciale gevoel van in eerdere boeken van hun hand. De persoonlijke evolutie van het rechercheurs duo komt niet aan bod en het boek leest afstandelijker, van enige diepgang is geen sprake. Maar zoals ik al zei, de plot is wel indrukwekkend en de spanning is om te snijden. Vanuit dit standpunt is het een meer dan goed boek.

Eerder: Hypnose, Contract, Getuige, Slaap, Stalker, Playground

Uitgeverij: De Bezige Bij (2017) - 541 blz.
Oorspronkelijke titel: Kaninjägaren
Vertaling: Clementine Luijten en Jasper Popma

Klikspaan - M.J. Arlidge

Inspecteur Helen Grace heeft zoiets nog niet eerder meegemaakt: zes branden in vierentwintig uur, met twee doden en meerdere gewonden als gevolg. Dit kan niet anders dan opzet zijn. Iemand wil de stad tot de grond toe afbranden.

Grace doet met haar team onderzoek in de rokende puinhopen van de stad. Waar is de pyromaan die dit op zijn geweten heeft? Waarom maakt hij juist deze slachtoffers? Iedereen kan zijn volgende doelwit zijn.

Eén fout kan het einde van Helens carrière betekenen, en in steeds meer gebouwen breekt brand uit. Ondertussen moet Helen ook haar eigen demonen zien te verslaan...

***

Helen Grace is toch een apart personage. Ze worstelt nog steeds met zichzelf en blijkt steeds maar weer reactie op te roepen, nu ook al weer van haar nieuwe baas.

Psychologisch staat de serie niet sterk in haar schoenen, het klopt niet, nog steeds niet. De klemtoon ligt vooral op het verhaal en daardoor komt het al helemaal niet uit de verf en lijkt het er zomaar eventjes bijgesleept te zijn.

Maar niet getreurd, het verhaal leest verder als een trein en verrast af en toe. Wel opletten dat je de personages blijft plaatsen, het zijn er nogal wat. Op het einde heeft Arlidge de lezer willen ontroeren of toch alleszins op het gevoel willen spelen. Helaas grijpen de personages nog steeds niet.

Klikspaan is een thriller die in de lijn ligt van de vorige, maar hij leest vlot en weet af en toe te verbazen.

Eerder: Iene miene mutte, Piep zei de muis, Pluk een roos

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2016) - 443 blz.
Oorspronkelijke titel: Liar Liar
Vertaling: Harmien Robroch

Het pakket - Sebastian Fitzek

De jonge psychiater Emma Stein komt haar huis niet meer uit. Ze is namelijk doodsbang sinds ze werd verkracht in een hotelkamer, en ze herkent in elke man de dader. Emma was het derde slachtoffer van de psychopaat die in de pers de Kapper genoemd wordt, en zij is de enige die dat heeft overleefd. Op een dag neemt ze een pakje aan van de postbode, dat voor haar buurman bestemd is. Maar als het niet wordt opgehaald begint ze zich af te vragen wat er in het pakje zit. En of het niet voor haar bedoeld is...

***

Fitzek is een gevestigde waarde en heeft met Het pakket geopteerd voor een ietsje andere aanpak. Niet slecht, er kan volop nagedacht worden over de constructie van de plot en het verhaal.

Het verhaal is heel erg inventief en origineel, verrassend ook en daarbij nog spannend. Tot aan het einde toe kun je absoluut niet vermoeden wat er nu juist speelt. Het hoofdpersonage maakt een uiterst traumatisch gebeurtenis mee en daarbij komt nog dat er trauma's uit het verleden meespelen. Zelf is ze dan ook nog psychiater. Fitzek kan dus enorm spelen met deze gegevens in het verhaal en dat doet hij uitbundig. Wat is echt, wat is fantasie, wat gebeurt er, je krijgt er maar geen zicht op. En de personages die optreden, de ene al gekker dan de andere.

Je hoort het al. Fitzek is creatief geweest met zijn personages, gebeurtenissen en de algemene plot, in die mate dat het geheel wat belachelijk overkomt. Misschien was dit zijn bedoeling, maar lachen doe je toch niet.

Het verhaal komt dus niet geloofwaardig over, er is te hard gegoocheld met allerlei. Maar het boek leest zeer vlot en de plot zit heel erg goed in elkaar, daarin herkennen we Fitzek.

Eerder: De therapie, De gijzeling, De wreker, De zielenbreker, Het experiment, De ogenverzamelaar, Wijd open, Passagier 23, Afgesneden, Het Joshuaprofiel

Uitgeverij: The House of Books (2017) - 294 blz.
Oorspronkelijke titel: Das Paket
Vertaling: Lucienne Pruijs

De schaduwmannen (Oxen 2) - Jens Henrik Jensen

Niels Oxen, de hoogst gedecoreerde soldaat die ooit diende in het Deense leger, woont en werkt onder een valse identiteit op een viskwekerij in Jutland. Hij is paranoïde en lijdt aan verschrikkelijke nachtmerries. Hij verbergt een persoonlijk geheim dat hem op de been houdt, maar dat hem ook zijn leven kan kosten.

Dan wordt de directeur van een kasteelmuseum dood gevonden in de zaal van het kasteel waar vroeger het zogeheten 'Danehof' samenkwam - een mythische kring van invloedrijke mannen in Denemarken, een groepering die vele eeuwen teruggaat.

De moord vormt het startschot voor een reeks schokkende gebeurtenissen. Slechts enkelen vermoeden dat er een connectie is met Oxen. Een van hen is zijn voormalige partner van de Inlichtingendienst, Margrethe Franck. Zij is al meer dan een jaar op zoek naar Oxen. Als ze hem eindelijk vindt, bezegelt ze daarmee zowel zijn lot als het hare.

Opeens vormt Oxen het doel van een klopjacht. Oxen en Franck slaan opnieuw de handen ineen tegen de machtige mannen in de schaduw van de macht.

***

Jensen is met De schaduwmannen aan het tweede deel in de Oxen-trilogie. Een mooi en spannend vervolg waarin ook nu de actie centraal staat. Feit en fictie weven zich door elkaar en dat is een feit dat altijd mooi meegenomen is.

Het verhaal gaat verder waar het in deel 1 geëindigd is. Zoals het een trilogie betaamt, is het dus ten zeerste aangeraden om met dit eerste deel te beginnen. We volgen de verschillende personages verder in hun onderzoek naar Danehof. Het boek begint ook nu met een grootscheepse zoektocht naar Oxen die weerom spoorloos verdwenen is. De lezer weet waar hij is en wat er gebeurt, en er gebeurt heel veel, veel actie.

Dit boek is nog meer dan het eerste een actieboek. Je kan gerust stellen dat het hier primeert. De personages worden in feite niet meer verder uitgediept, wel worden stukken uit het eerste boek summier herhaald zodat je terug mee bent, mocht het enige tijd geleden zijn dat je het eerste las. Oxen en Franck zijn echter zulke markante persoonlijkheden dat het je niet moeilijk moet vallen om terug mee te zijn in hun verhaal. Oxen lijdt aan de posttraumatische stress-stoornis (PTSS) en daar krijg je met dit boek wel een duidelijk zicht op.

Wat soms wel ergerlijk was, was dat het vaak even duurde eer je door had over welk personage het ging in een hoofdstuk. Geen aanduiding en de naam en/of context bleven wat lang achterwege zodat je er de eerste alinea's het raden had naar.

De schaduwmannen is een goede actiethriller, niet meer en niet minder. Geen complex verhaal en weinig verrassingen op één grote na, Jensen komt af en toe wel creatief uit de hoek. Deel drie zal binnenkort hier ook wel ergens op het nachtkastje verschijnen.

Eerder: De hondenmoorden

Uitgeverij: A.W. Bruna (2016) - 444 blz.
Oorspronkelijke titel: De mørke mænd
Vertaling: Corry van Bree

Vind haar - Lisa Gardner

Je ligt helemaal alleen in een kist. 

Dat is beangstigend. Overweldigend. Afgrijselijk. 

Vooral omdat je niet weet wat je te wachten staat.

Vijf jaar nadat Flora Dane bevrijd is uit handen van de man die haar maandenlang gevangen hield, wordt ze beschuldigd van moord.

D.D. Warren doet onderzoek naar de zaak en komt erachter dat Flora al eerder wraak heeft genomen op potentiële verkrachters en aanranders. Is ze slachtoffer of dader, en waarom is ze zo goed op de hoogte van andere ontvoeringszaken en overlevingstechnieken?

Wanneer Flora plotseling zelf verdwijnt, komt D.D. Warren op het spoor van een dader die er alles aan zal doen om Flora deze keer niet te laten ontsnappen.

*****

Lisa Gardner is ondertussen een gevestigde waarde in het thriller-landschap en terecht, ze heeft overwegend steengoede verhalen. 

In dit boek wordt het leven van slachtoffers na hun ontsnapping of bevrijding in het licht gesteld. Het is niet het leven in vrijheid van voor de ontvoering zo blijkt en dat is levendig voor te stellen. De FBI heeft slachtofferspecialisten in dienst die tijdens de ontvoering de familie bijstaan. Het was verhelderend om de gang van zaken hieromtrent te lezen. Ook de familieleden zijn bij de terugkeer niet meer diegenen die zij waren, ook zij zijn slachtoffer.

Daarvan heeft Gardner een spannend verhaal gemaakt, het is een boek dat moeilijk weg te leggen is. De plot steekt knap in elkaar met de verschillende verhaallijnen, uit het verleden en het nu. En je kan heel goed volgen hoe het onderzoek gevoerd wordt, hoe het ene volgt op het andere. Ook psychologisch heeft ze het verhaal goed uitgewerkt. Vooral de inkijk in de gevoelswereld van de slachtoffers is zeer boeiend. D.D. Warren is nog altijd herstellende van een serieus ongeluk, ook dit wordt netjes ingewerkt in het verhaal.

Een heel erg spannend boek met een goede plot. Een geweldig verhaal met een hallucinante insteek. Vind haar is een top boek.

Eerder: Verdwenen, De leugenaar, Spaar het meisje, Korte metten, Doodverklaard, In haar naam, Aangeraakt, Zonder angst, Tot op de bodem

Uitgeverij: De Bezige Bij (2017) - 457 blz.
Oorspronkelijke titel: Find Her
Vertaling: Els Franci-Ekeler

De pier - Claire Douglas

Bijna twee decennia geleden verdween de 21-jarige Sophie Collier. Ze werd voor het laatst gezien op de oude victoriaanse pier in het kustplaatsje Oldcliffe.

Frankie Howe wordt al twintig jaar geteisterd door nachtmerries over de verdwijning van haar beste vriendin. Ze is naar Londen verhuisd om de vreselijke herinneringen zo ver mogelijk achter zich te laten. Maar wanneer ze een telefoontje krijgt van Sophies broeer, die haar vertelt dat er een lichaam is gevonden, weet ze dat ze niet langer kan weglopen voor het verleden.

Angstig voor de emoties die loskomen als de oude wonden weer worden opengereten, keert Frankie toch terug naar het dorp waar ze opgroeide. Wat niemand daar weet, is dat Frankie een geheim met zich meedraagt. Maar wat Frankie niet weet, is dat ze niet de enige is die iets verborgen houdt.

***

Claire Douglas werkt als journalist voor tijdschriften en dagbladen maar droomde al van jongs af van een schrijverscarrière. In 2013 won ze de Marie Claire Debut Novel Award met haar psychologische thriller The Sisters. Sindsdien heeft ze nog twee thrillers aan haar oeuvre toegevoegd waarvan De pier de eerste in Nederlandse vertaling is. Ze woont met man en twee kinderen in Bath in de UK.

De twee hoofdrolspeelsters hebben alle twee een fiks aandeel in het boek. Het boek start met Frankie in februari 2016 wanneer ze aankomt in Oldcliffe om uitsluitsel te krijgen over het lot van haar hartsvriendin die verdween en waarvan nu een deel van de stoffelijke resten zijn gevonden, aangespoeld op het strand. Frankie was blijkbaar niet zo heel erg geliefd in het stadje waar ze opgroeide en krijgt heel wat tegenkanting. Haar verhaal wordt doorspekt met bedenkingen over Sophie en de gesprekken die ze met haar voert. Een aparte schrijfstijl. En dan is er ook nog het verhaal van Sophie dat start eind juni 1997 en verteld wordt vanuit dagboek-visie. Geen slechte opbouw, helemaal niet.

Het eerste deel blijft nogal eens steken in steeds maar dezelfde situaties. Frankie die twijfelt of ze er wel goed aan gedaan heeft om naar haar geboorteplaats terug te keren, haar twijfels over haar huidige relatie en dan haar angst voor de dingen die ze te weten gaat komen en haar vroegere dorpsgenoten die ze onder ogen moet zien. Het verhaal vordert niet en er is ook geen zicht op het naderen van een ontknoping. Het gevolg is dat je als lezer wat gaat afhaken en je niet meer betrokken voelt, niet bij het verhaal en ook niet meer bij Frankie.

Naar het einde toe wordt het dan wel spannend en krijg je vermoedens. Het verhaal blijkt uiteindelijk toch nog origineel uit de hoek te komen en verrast je. Als je de balans opmaakt, kwam dit veel te laat, je vraagt je af waarom de schrijfster van in het begin niet zo creatief was omgegaan met het verhaal.

Een gewoon goede thriller die, weliswaar te laat en te weinig, toch af en toe weet te verrassen. Er is een duister kantje aan dat me wel aansprak.

Uitgeverij: A.W. Bruna (2017) - 334 blz.
Oorspronkelijke titel: Local Girl Missing
Vertaling: Catalien en Willem van Paassen

Goed of slecht - Ali Land

De vijftienjarige Milly is zwaar getraumatiseerd opgenomen in een pleeggezin. Een nieuwe identiteit moet alle sporen naar haar verleden uitwissen, want de moeder van Milly is een seriemoordenaar en wacht in de gevangenis op haar rechtszaak. Milly worstelt met een groot schuldgevoel: door haar hulp heeft de politie haar moeder kunnen aanhouden. Van haar pleeggezin krijgt ze weinig steun. Integendeel, Phoebe, de oudste dochter, haat Milly vanaf het eerste moment en probeert op alle mogelijke manieren Milly's leven zo ellendig mogelijk te maken. En daarmee maakt ze iets los bij Milly, een kant van zichzelf die ze liever niet wil kennen; ze is tenslotte de dochter van haar moeder, de seriemoordenaar.

**

Ali Land studeerde geestelijke gezondheidszorg en werkte tien jaar lang met kinderen en tieners met ernstige psychische problemen in UK en Australië. Nu is ze fulltime schrijfster en woont in Londen, de plaats waar dit verhaal zich afspeelt.

Dit boek zou ik niet als thriller willen bestempelen, het moet het voornamelijk hebben van de psychologische onderbouwing. De schrijfstijl is even wennen. Het verhaal is geschreven in de ik-vorm, vanuit Milly dus. Maar als ze alleen is, is ze niet echt alleen, ze krijgt heel erg vaak bezoek van haar moeder in haar gedachten en ze hebben dan zelfs conversaties, levensecht. Deze manier van schrijven vergt even een aanpassing, je wordt het echter snel gewoon.

Het verhaal verloopt traag, veel gebeurt er niet, de lezer is voornamelijk overgeleverd aan de psyche van Milly. Doordat de auteur met taal speelt, insinueert Land dingen die echt wel binnen komen bij de lezer en waardoor je je betrokken voelt. Je bent helemaal mee met Milly's gedachtegangen, zo goed echter dat het einde in feite voorspelbaar werd.

Een intrigerend verhaal dat je een blik gunt in de belevingswereld van een kwetsbare en getraumatiseerde tiener, knap gedaan van de auteur. Als spannend boek komt het echter te kort en wat betreft leesplezier in feite ook. De goede psychologische onderbouwing heeft dit niet kunnen goedmaken.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2017) - 318 blz.
Oorspronkelijke titel: Good Me Bad Me
Vertaling: Fanneke Cnossen

Tot in de dood - Peter James

De laatste woorden die Jamie van zijn verloofde Logan hoort, zijn in een paniekerig telefoongesprek. Zij is zojuist de ondergrondse parkeergarage van hun flat in Brighton in gereden. Jamie hoort haar gillen en dan is de lijn dood. De politie is er snel maar Logan is verdwenen.

Diezelfde dag graven werklui in een park aan de andere kant van de stad de resten op van een vrouw die ruim dertig jaar geleden als vermist werd opgegeven. Roy Grace en zijn team zien geen verband tussen de twee zaken, maar dan verdwijnt er weer een vrouw in Brighton en opnieuw wordt vlak daarna een vermist persoon opgegraven. Wordt Brighton geconfronteerd met de eerste seriemoordenaar in jaren?

****

Peter James zit met Tot in de dood reeds aan zijn elfde Roy Grace-boek. Het blijft een fascinerend persoon die Roy Grace.

Het valt me hier heel erg op dat het verhaal opgebouwd is uit vele kleine hoofdstukken vanuit verschillende perspectieven. Zo is er de moordenaar, in het heden en verleden, het ontvoerde meisje Logan, Roy Grace en zijn team uiteraard en dan nog een klein deeltje over het persoonlijke leven van Roy met zijn vrouw Cleo en jonge zoontje Noah en zijn verdwenen en doodverklaarde eerste vrouw Sandy. Dit laatste is in dit boek niet storend zoals het wel was in de vorige Grace-thrillers, het heeft een terechte kleine plaats in het verhaal gekregen.

Geen verrassingen, een en ander is zelfs voorspelbaar, maar het is wel een zorgvuldig opgebouwd verhaal dat afstevent op een knallende finale. De plot zit knap in elkaar.

Peter James doet niet moeilijk in zijn boeken. Ze lezen erg vlotjes en bezorgen je veel leesplezier, dit is meteen de reden voor de vierde ster aangezien het verder in feite gewoon een degelijk en goed politieverhaal is.

Eerder: Op sterven na dood, Ten dode opgeschreven, Doodskus, Dodemansrit, Perfectie, Schijndood, Doodsklok, Als de dood

Uitgeverij: De Fontein (2016) - 364 blz.
Oorspronkelijke titel: You Are Dead
Vertaling: Lia Belt

Een seconde later - William R. Forstchen

Geschiedenisprofessor John Matherson woont in Black Mountain, North Carolina. Terwijl hij bezig is om een barbecue voor zijn kinderen voor te bereiden, valt opeens alle elektriciteit uit. Aanvankelijk lijkt het een stroomstoring, maar dan merkt hij dat hij het constante lawaai van de snelweg naast zijn huis ook niet meer hoort. Van het ene moment op het andere is het oorverdovend stil en zal het leven van John, en zijn kinderen voor altijd ingrijpend anders zijn.

De oorlog barstte los voordat iemand er maar erg in had en duurde welgeteld één seconde. Plotseling worden de Verenigde Staten teruggeworpen naar het stenen tijdperk en stort de samenleving in hoog tempo ineen. Een electromagnetic pulse (EMP)  vaagt in één klap de totale elektrische infrastructuur weg waardoor niets meer werkt: verwarming, airco, computers, banken, ziekenhuizen, auto's, vliegtuigen en alle andere apparaten en voertuigen waar elektronica in zit.

Maar wat doe je als je geen boodschappen meer kunt doen omdat de kassa niet werkt? Wat is contant geld dan nog waard? En hoe kom je van A naar B zonder andere vervoersmiddelen dan je eigen twee benen? Weet je de weg in je eigen huis in het donker? Maar de meest zorgwekkende vraag is: hoe ver gaan anderen om te overleven?

De reële dreiging die van een EMP uitgaat, zorgde ervoor dat dit boek nog voor verschijnen werd besproken in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden.

***

William R. Forstchen publiceert reeds sinds 1978 en heeft vele boeken op zijn naam staan met een hoog historisch gehalte. Dit is niet zo vreemd, hij heeft immers een doctoraat in de geschiedenis van de Purdue University op zak en specialiseerde zich in de militaire geschiedenis, de Amerikaanse burgeroorlog en de geschiedenis van technologie. 

De dreiging die de auteur hier als uitgangspunt heeft genomen, lijkt angstwekkend reëel te zijn. Kapitein Bill Sanders van de Amerikaanse marine, een van de vooraanstaande experts wat betreft dit wapen, legt dit uit in het nawoord. Gerenomeerde Amerikaanse wetenschappers hebben hierover een rapport gepubliceerd dat ongelukkiger wijze op dezelfde dag werd bekend gemaakt als het rapport van de commissie die onderzoek deed naar de aanslagen van 9/11. Alle aandacht ging naar dit rapport zodat het rapport over EMP op de grote stapel aanbevelingen belandde waar verder niets mee werd gedaan. De gevolgen van zulk een EMP-aanval zijn echter hallucinant. Dit boek trekt je ogen wel open. Alles, maar dan ook echt alles loopt in het honderd, chaos alom. De mensheid ontaardt en belandt in Middeleeuwse taferelen. 

Forstchen heeft een zeer goed onderbouwd verhaal geschreven dat absoluut het lezen waard is. Een zeer realistisch verhaal dat schokt. Als spannend verhaal scoort het echter veel minder. Er is geen spanningsboog en de personages grijpen niet. Het is eerder een opeenvolging van verschillende situaties en het is zeer Amerikaans. 

De lezer wordt zeker niet meegesleurd in een spannend verhaal. De gevolgen van een zeer ernstige aanval op een maatschappij heeft de auteur echter heel erg goed beschreven, alleen daarvoor zou je het boek moeten lezen. Een interessant boek.

Uitgeverij: Karakter Uitgevers (2017) - 363 blz.
Oorspronkelijke titel: One Second After
Vertaling: Corry van Bree en Frank van der Knoop

Pluk een roos - M.J. Arlidge

Een jonge vrouw wordt wakker in een koude, donkere kelder. Ze heeft geen idee hoe ze daar terecht is gekomen, of door wie ze is ontvoerd. En dat is pas het begin van haar nachtmerrie.

In de buurt wordt het lichaam van een andere jonge vrouw gevonden. Ze is nooit opgegeven als vermist, en haar familie heeft zelfs gewoon sms'jes van haar ontvangen. Iemand heeft zich de afgelopen tijd voor haar uitgegeven.

Inspecteur Helen Grace weet dat ze de dader zo snel mogelijk moet vinden. Die is niet alleen gestoord, maar ook slim en vindingrijk. Maar zodra Helen probeert uit te vinden wat de motivatie van de moordenaar is, start een bijna onmogelijke race tegen de klok...

***

De derde in de Helen Grace-serie. Het boek heeft vele korte hoofdstukken die het verhaal vertellen vanuit verschillende perspectieven.

Enerzijds is er het team en het onderzoek naar de vondst van het lijk van een jonge vrouw en aansluitend de vermissing van een andere. Het is mooi om te volgen hoe langzamerhand duidelijk wordt dat er veel meer aan de hand is dan op het eerste zicht lijkt. Ook de manier waarop de puzzelstukjes in elkaar worden gelegd, is knap beschreven.

Anderzijds is er dan het verhaal van de ontvoerde vrouw en haar ontvoerder dat een zeer ruim deel krijgt toegemeten in het boek. Naar mijn smaak té veel. Het had intrigerender geweest als het op een subtielere wijze was gebracht met hints en vraagtekens naar de wijze waarop de vrouw gevangen wordt gehouden. Het verhaal was nu echt niet spannend te noemen.

Arlidge heeft begrepen dat het in een serie aangewezen is om de terugkerende personages een persoonlijke invulling mee te geven en dit boek na boek gestaag te laten evolueren. Maar ook nu lag er een te grote klemtoon hierop waardoor het eigenlijke verhaal inboette aan spanning en je inleven niet meer aan de orde was. Vooral de verhouding tussen hoofdinspecteur Ceri Harwood en Helen is helemaal uit verhouding getrokken en ongeloofwaardig. Op psychologisch vlak is er nog werk aan de winkel alsook de proportionele verhouding ervan tot het verhaal.

Pluk een roos is een gewoon goed boek maar voor de liefhebbers van een spannend en een goed speurdersverhaal komt het echter te kort. Er is nog volop ruimte voor evolutie in het brengen van een spannend verhaal en de psychologische kant van de personage. Op zich is de plot echter wel oké en het boek leest vlot.

Eerder: Iene miene mutte, Piep zei de muis

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2016) - 397 blz.
Oorspronkelijke titel: The Doll's House
Vertaling: Yolande Ligterink

Ik tel tot tien - Linda Green

Een, twee, drie... Lisa Dale doet haar ogen dicht en telt, klaar voor een spelletje verstoppertje in de drukke speeltuin. Als ze haar ogen weer opendoet, is haar vierjarige dochter Ella weg. Verdwenen zonder een spoor achter te laten. De politie, de media en Lisa's familie - niemand heeft een idee wie de dader kan zijn.

Maar wat als de dader geen vreemdeling is? Wat als degene die het heeft gedaan denkt een goede daad te verrichten? En wat als Lisa's kleine meisje voor altijd is verdwenen? In een paar tellen kun je alles kwijtraken...

**

Linda Green heeft al wat boeken op haar conto staan, maar dit is het eerste in Nederlandse vertaling. Ze schrijft voornamelijk romans en dit is te merken. Een thriller kan je dit boek niet echt noemen, een roman eerder op basis van een misdaad.

Het gegeven is niet nieuw, er zijn nog boeken geschreven met de verdwijning van een kind als onderwerp. Kwestie is dan om origineel te zijn, en dit is nu net waar hier het schoentje wringt. Het verhaal wordt verteld vanuit het oogpunt van Lisa, de moeder en vanuit Muriel. En dan zijn er nog hoofdstukken met Matthew en die hebben een tijdsaanduiding. Gaandeweg wordt duidelijk wie Muriel en Matthew zijn. Het wordt netjes chronologisch verteld. Het meisje blijft vermist. De politie wordt ingezet. De lezer weet dat het meisje leeft en waar en met wie. En zo bolt het verhaal naar het einde toe. Bijna geen verrassingen, aan het einde is er echter wel een twist die ik niet had zien aankomen. Spannend wordt het dus niet.

Psychologisch doet de schrijfster haar best om Muriel neer te zetten alsook Matthew. Maar het blijft allemaal vaag. Er wordt geen duiding gegeven hoe het allemaal zo ver is kunnen komen. Lisa leren we enkel kennen als wanhopige moeder. Er worden geen achtergronden geschetst. Dus ook psychologisch gezien blijft het boek ondermaats.

Green probeert wel enkele maatschappelijk relevante thema's aan te roeren ivm de verdwijning van een kind. De druk van de media op het gezin en van de maatschappij om toch maar een schuldige aan te wijzen zoals de naaste familie en zedendelinquenten, maar ook dit krijgt geen fatsoenlijke uitwerking.

Nergens wordt dit een spannend verhaal en inhoudelijk en psychologisch staat het zwak. Het leest vlotjes, het is dan ook geen moeilijk verhaal.

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2017) - 333 blz.
Oorspronkelijke titel: While My Eyes Were Closed
Vertaling: Yolande Ligterink

De dorst - Jo Nesbø

De politie vindt het lichaam van een vrouw; een Tinder-date werd haar fataal. Haar verwondingen wijzen erop dat er een bijzonder agressieve moordenaar aan het werk is, een moordenaar die bij haar thuis op haar wachtte.

De druk van de media wordt steeds groter, en de politie weet dat er maar één man is die deze zaak kan oplossen. Maar Harry Hole weigert terug te keren naar de plek waar hij ooit bijna alles verloor wat hem lief was. Tot hij een verband vindt tussen de moordenaar en de enige zaak die hij niet tot een goed einde bracht.

Wanneer een nieuw slachtoffer wordt gevonden, weet Harry dat er geen weg terug meer is en dat hij zijn aartsvijand opnieuw onder ogen moet zien.

****

Harry Hole treedt hier reeds op in het elfde boek in zijn serie en hij blijft een verbazend goed personage.

Net zoals altijd heeft Nesbø een plot uitgedokterd om U tegen te zeggen. Als je aan het einde het hele plaatje in zicht hebt, kun je niet anders dan onder de indruk zijn van zijn talent om een intrigerend verhaal neer te zetten. Korte hoofdstukken en heel wat afwisseling. Ook redelijk wat uitstapjes omwille van de karaktertekeningen en relationele perikelen. Deze vertragen echter het verhaal zodat de spanningsboog gebroken wordt en je niet gekluisterd zit aan het boek. Dit is het enige minpunt maar toch een niet onbelangrijk.

Verder valt er totaal niets op te merken aan het boek. De verhaallijn is zoals gezegd schitterend alsook de vele personages waarvan er sommige op zijn zachtst gezegd, kleurrijk zijn te noemen. En het was ook weer interessant om psychologische dingen op te steken. Jo Nesbø, een Noorse popmuzikant die betaald kreeg om te voetballen tot een knieblessure hier een einde aan maakte en er een studie economie op heeft zitten, is van vele dingen op de hoogte.

De dorst is een dikke aanrader.

Eerder: De sneeuwman, Headhunters, Vleermuisman, De kakkerlak, De schim, De zoon, Het pantserhart, Politie

Uitgeverij: De Bezige Bij (2017) - 539 blz.
Oorspronkelijke titel: Tørst
Vertaling: Annelies de Vroom

Hartenvreter - Benny Baudewyns

Begrafenisondernemer Ronny Tervaete wordt wakker met een barstend hoofd en een gespannen blaas. Hij heeft een kater. Niets ongewoons. Tot hij vaststelt dat hij niet thuis in zijn vertrouwde bed ligt, maar in een hotelkamer. En het wordt nog gekker. In plaats van het herkenbare lichaam van zijn vriendin Annelies ligt er iemand anders naast hem. Een man. Een lijk.

Het leven van Tervaete wordt er niet vrolijker op als hij beseft dat hij opgejaagd wordt door een seriemoordenaar. Die is op zoek naar delicatessen: menselijke harten.

*****

Benny Baudewyns heeft met Hartenvreter zijn tweede humoristische thriller geschreven met Ronny Tervaete in de hoofdrol, een geweldig personage dat duchtig op de lachspieren werkt. De manier waarop de schrijver de dialogen en gedachtegangen weergeeft van Tervaete is buitengewoon levendig en amusant. 

De plot is zeer goed geconstrueerd. Korte hoofdstukken met afwisselend Maurice en Ronny in de hoofdrol. En dan worden er door Maurice nog uitstappen naar zijn jeugd gemaakt die zeker relevant zijn voor het verhaal. Variatie dus.

Het is een misdaadverhaal dat om een ontknoping vraagt. Naarmate je verder komt in het boek, ontpopt het zich tot een echt politioneel onderzoek, door middel van deductie komen ze steeds dichter bij de ontknoping. De kompaan van Tervaete, zijn allerbeste vriend Francis Lemaitre, steekt immers ook een stevig handje toe. De politie speelt geen noemenswaardige rol in dit opmerkelijke verhaal en wanneer ze dan toch in beeld verschijnen, is het op zijn minst merkwaardig te noemen. Uiteindelijk draait het verhaal rond de begrafenisondernemer en de hartenvreter en hoef je er niet over na te denken of dit wel allemaal klopt.

Een goed uitgedacht verhaal dus met zelfs nog wat nevenuitstapjes die de verschillende karakters in de verf zetten. En het wordt warempel nog spannend ook.

Hartenvreter is net als De lijkenpikker een heel erg onderhoudend verhaal dat super vlot leest, je hoeft niet erg na te denken en je kan je helemaal laten gaan met de kapriolen van Tervaete. En de humor is niet te versmaden. Puur leesplezier ook al kun je je dit niet realistisch voorstellen.

Eerder: De Antarctica theorie, De lijkenpikker

Uitgeverij: Vrijdag (2016) - 408 blz.

Schokgolf - Frank van Zwol

Tom Brandt, oud-marinier en natuurfotograaf, raakt tijdens een reportage voor National Geographic betrokken bij een ernstig ongeval in een vulkaankrater op IJsland. Was er sprake van een toevallige aardbeving of hadden de mysterieuze trillingen een andere oorzaak?

Als Tom wil uitzoeken wat er precies is gebeurd, mengt zijn tweede werkgever, de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst, zich in de zaak en stuurt hem met een groep geologen dwars door het ruige en onherbergzame binnenland om undercover een onderdeel van een geheim wapen te testen. De internationale groep wordt vanaf het begin van de expeditie geteisterd door sabotage en tegenslag en bovendien lijkt iedereen een eigen agenda te hebben.

Ondertussen is een IS-cel bezig met de laatste voorbereidingen voor een aanslag die alles wat de wereld tot dusver aan terroristische aanslagen heeft gezien laat verbleken.

****

Frank van Zwol is een Nederlandse schrijver en avonturier. Dat laatste vertaalt zich in zijn schrijven, actie en avontuurlijke weetjes uit de eerste hand. Ze zijn dan ook levendig beschreven.

Het feit waarrond dit boek gebouwd is, is de vulkaanuitbarsting onder de gletsjer Eyjafjallajökull - een tongbreker, spreek dit maar eens uit - in maart en april 2010 op IJsland die leidde tot grote overstromingen en evacuaties. Het Europese vliegverkeer is toen ook danig verstoord geweest door de grote vulkanische aswolk van meer dan 8 kilometer hoogte. Dagenlang heeft de vulkaan toen het nieuws beheerst.

Frank van Zwol heeft een vlotte schrijfstijl en komt nogal eens grappig uit de hoek. Het is 'm vooral te doen om de actie en de spanning. Daar slaagt hij met vlag en wimpel in. Het leesplezier ligt dan ook hoog. Tegenover Niemandsland heeft hij minder complimenten ivm amoureuze perikelen maar de psychologische uitdieping blijft evengoed op een laag pitje staan. In een actieboek is dit echter helemaal oké.

Hij heeft de plot erg goed opgebouwd en de spanning stijgt. En dan tussendoor wat grappige scènes, zoals de advocatenpraat, altijd goed.

Schokgolf is een boek dat helemaal smaakt. Tom Brandt is een personage dat aanspreekt, hij mag gerust nog eens optreden in een boek van Frank van Zwol. Een dikke aanrader, zeker voor de liefhebbers van actie, ook omdat het met een vleugje historische feiten onderbouwd is, een groot vleugje eigenlijk.

Eerder: Niemandsland

Uitgeverij: Karakter Uitgevers (2016) - 316 blz.

Piep zei de muis - M.J. Arlidge

In een leegstaand huis wordt een vermoorde man gevonden. Niet veel later wordt zijn hart bij zijn vrouw en kinderen bezorgd. Inspecteur Helen Grace weet dat hij niet het laatste slachtoffer zal zijn. Maar waarom is een gelukkig getrouwde man midden in de nacht zo ver van huis?

De media hebben het over een omgekeerde Jack de Ripper: een seriemoordenaar die aast op vaders met dubbele agenda's. Helen ziet de woede die uit de moorden spreekt. Wat ze niet voorziet, is hoe labiel de dader is - of wat haar tijdens deze zaak allemaal nog te wachten staat.

***

Deze tweede in de Helen Grace-reeks heeft een mooie plot, gruwelijk dat wel maar goed opgebouwd.

Psychologisch mankeert er nog altijd wat aan de personages. Ze komen nog altijd niet helemaal duidelijk over en grijpen nog steeds niet. De focus lag nu meer op het verhaal zelf, ofwel heb ik er meer 'over' gelezen over de persoonlijke verhalen van de spelers. Het verhaal las vlotter als Iene miene mutte. Helen Grace is een personage dat niet altijd even gemakkelijk ligt in het team. Ze krijgt en geeft de nodige tegenstand. De trubbels met haar nieuwe hoofd zorgen wel voor een andere dimensie in het verhaal en dat maakte het boeiend.

De uiteindelijke clou van het verhaal kon ik best smaken. Goed gevonden en beschreven. Je begon zowaar zelfs even sympathie te voelen voor Helen, voor de rest van het boek is dit een bijna onmogelijke opgave. Helen is een persoon die zeer afwijzend en vijandig kan reageren tegen haar collega's.

Piep zei de muis las vlot en was zelfs spannend. Het is een gewoon goed misdaadverhaal. Voor een vierde ster is het nog te vroeg, te weinig goede psychologische insteek en originaliteit.

Eerder: Iene miene mutte

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2016) - 382 blz.
Oorspronkelijke titel: Pop Goes The Weasel
Vertaling: Mariëtte van Gelder

Dood de engel - Sandrone Dazieri

Vlak voor middernacht komt in Rome de hogesnelheidstrein vanuit Milaan aan op spoor zeven. Als de conducteur de laatste, meest exclusieve wagon opent, sterft hij bij de aanblik van de verwrongen levenloze lichamen van de veertien passagiers. Welke gruwelijke doodsstrijd moesten zij voeren?

De aanslag wordt via een videoboodschap meteen opgeëist door extremisten. Colomba Caselli, de knappe politieagente met haar breekbare ziel, voelt meteen dat dit verhaal niet klopt. Ze roept de hulp in van de hoogbegaafde Dante, dé expert in menselijk gedrag die door een mist van leugens heen kan kijken.

Colomba had gelijk: de aanval kwam niet van extremisten. Maar van wie dan wel en waarom kozen de daders voor zo'n huiveringwekkende methode? En wie is die mysterieuze, vrouwelijke figuur, die nergens sporen achterlaat, behalve een naam: Giltiné, de Litouwse engel van de doden, even mooi als fataal...

***

Het tweede boek in de reeks met Colomba en Dante en een nieuw verhaal met terugblikken op het vorige. Sandrone Dazieri heeft wel een heel erg apart duo gecreëerd en dat kan niet anders dan gesmaakt worden.

Ook nu heeft de auteur gewerkt met cursieve hoofdstukken aan het begin van elk deel. Een verhaal dat zich ergens in het verleden afspeelt. En dan begint het eigenlijke verhaal met een wel heel erg rare gebeurtenis. Intrigerend. En IS eist de aanslag op, actueler kan je het je niet bedenken. Dazieri gebruikt de actualiteiten veelvuldig in zijn boeken en dat is zeker interessant, je geschiedkundige kennis wordt weer wat opgefrist.

Dazieri heeft heel erg zijn best gedaan met de plot. Die heeft hij vakkundig in elkaar geknutseld en is boeiend. Na Dood de vader is het echter allemaal niet zo verrassend meer, op enkele momenten na dan. De karakters hebben we goed leren kennen in het eerste boek en dat was daar een fascinerend gegeven. Hier wordt dit allemaal niet meer herhaald en dat hoeft ook niet, maar het heeft tot gevolg dat het vooral een actieboek is, zeer filmisch, dat wel. Maar het is niet 'nieuw' meer, de aandacht durft al eens verslappen.

Niettemin was deze Dood de engel een heel erg goed boek. Dazieri is creatief gebleken, nog maar eens. Het boek is zeker een aanrader. En het boek eindigt trouwens met zulk een cliffhanger dat je het volgende boek alleszins ook wil lezen. Colomba en Dante zijn een niet te versmaden duo.

Eerder: Dood de vader

Uitgeverij: Xander Uitgevers (2017) - 523 blz.
Oorspronkelijke titel: L'Angelo
Vertaling: Carolien Steenbergen

De droogte - Jane Harper

Al twee jaar wordt het plattelandsstadje Kiewarra geteisterd door de ergste droogte in honderd jaar. Het land verdort, het vee sterft. Iedereen is de wanhoop nabij. De spanning wordt ondraaglijk als drie leden van een gezin vermoord worden aangetroffen. Luke Hadlers zelfmoord - nadat hij zijn vrouw en zesjarige zoontje van het leven beroofde - laat alle bewoners geschokt achter.

Aaron Falk keert terug naar het stadje waar hij opgroeide om de begrafenis van Luke, zijn vroegere beste vriend, bij te wonen. Hij raakt daar tegen wil en dank betrokken bij het onderzoek naar de dramatische zaak. Als de vragen zich beginnen op te stapelen en het wantrouwen groeit, moet Falk de gemeenschap onder ogen komen die hem twintig jaar geleden heeft verstoten.

****

Jane Harper werd geboren in Engeland en verhuisde op achtjarige leeftijd naar Australië. In haar tienerjaren kwam ze terug naar Engeland en studeerde English and History aan de universiteit van Kent in Canterbury. Ze studeerde nog journalistiek en werkt als dusdanig. In 2008 keert ze terug naar Australië en na een schrijverscursus van drie maanden komt haar eerste thriller uit in 2015 The Dry. De filmrechten zijn ook reeds verkocht.

Dit debuut kent een wereldwijd succes en dit is echt wel terecht. De droogte is een boek dat je onmiddellijk grijpt. Je leeft erg mee met de personages, met allemaal zo wat. Niet simpel maar Harper is daar in geslaagd. 

Twintig jaar geleden is Aaron Falk het kleine stadje ontvlucht. Waarom kom je doorheen het boek te weten en niet alleen door de ontwikkelingen in het verhaal. Regelmatig zijn er herinneringen in cursieve tekst en ook de gesprekken over het verleden worden cursief als herinneringen weergegeven. Aparte stijl - interessant, duidelijk en boeiend. En dan zijn er daar de moorden en de zelfmoord in een gezin. Tegen wil en dank belandt Aaron uiteindelijk toch in het onderzoek, onofficieel en ondanks de tegenstand die hij ondervindt in het stadje en die niet min is.

Dit is zo'n boek dat boeit van begin tot einde ook al is het een traag boek. Heden en verleden worden vakkundig door elkaar geweven en het onderzoek naar de moorden en zelfmoord krijgt langzaam maar zeker vorm. En dit tegen een achtergrond van een broeierige hitte die van het boek afstraalt. 

De droogte is een heel erg goed debuut. Niet spannend op de klassieke manier, je valt zeker niet van je stoel, maar de plot is dermate zorgvuldig opgebouwd dat je toch gekluisterd zit aan het boek. Ook de levensechte personages versterken dit effect. Deel twee met Aaron Falk, Force of Nature verschijnt binnenkort en dan is het wachten op de Nederlandse vertaling. Hoezee!

Uitgeverij: A.W. Bruna (2017) - 334 blz.
Oorspronkelijke titel: The Dry
Vertaling: Catalien en Willem van Paassen

Wat jij niet ziet - Sarah Pinborough

Louise is een alleenstaande moeder. Tijdens een zeldzaam avondje uit ontmoet ze een man en valt als een blok voor hem. David is jong, succesvol en charmant. Helaas is hij ook getrouwd, met de mooie Adele. De twee vrouwen raken bevriend en Louise ziet dat hun ogenschijnlijk perfecte huwelijk van dichtbij scheurtjes vertoont. Welke verschrikkelijke geheimen verbergen David en Adele, en hoever zijn ze bereid te gaan om die geheimen te beschermen?

**

Sarah Pinborough schrijft sinds 2004 boeken, thrillers en fantasy verhalen maar ook boeken voor jong volwassenen en televisieseries onder meer voor de BBC. Tot nog toe zijn twee werken van haar vertaald, Wat jij niet ziet en 13 minuten, de laatste is een jeugd thriller.

Wat jij niet ziet is een psychologische thriller die echter bij momenten chicklit-achtig aanvoelt. Het verhaal komt traag op gang en kabbelt zo goed als heel het boek door. De auteur plaagt de lezer. Regelmatig laat ze vallen dat er dingen te gebeuren staan, dat het niet is zoals het lijkt maar dan is het wachten tot bijna aan het einde van het boek eer je enig zicht begint te krijgen over het hoe en wat. En tot zolang ontwikkelt het verhaal zich nauwelijks, zelfs op het saaie af en er is ook nogal wat herhaling. Op den duur begin je er zowat over te lezen. Het psychologische element komt ook nog eens helemaal ongeloofwaardig over.

Het einde is dan ook nog raar. Op een bepaalde manier heeft Pinborough er wel naartoe gewerkt maar toch heb je het gevoel dat het zomaar out of the blue komt en blijf je verweesd achter.

"Dit boek wordt jouw nieuwe obsessie" volgens Harlan Coben op de cover. Dat geldt misschien voor sommigen maar voor mij was het een teleurstelling. Quotes on the cover cannot be trusted, is hoe langer hoe meer mijn ervaring. Wat jij niet ziet leest verder wel gemakkelijk maar daar is alles mee gezegd.

Uitgeverij: The House of Books (2017) - 395 blz.
Oorspronkelijke titel: Behind Her Eyes
Vertaling: Nathaly Schrijnder

Memento - Emelie Schepp

Zomer 1986. Een negenjarig meisje wordt wakker in een ziekenhuisbed. Ze herinnert zich niet hoe ze daar terechtgekomen is.

2012. In Zweden wordt het hoofd van de immigratiedienst vermoord en alle sporen leiden naar een kind als dader. Officier van justitie Jana Berzelius duikt in de zaak en gaandeweg het onderzoek komen gruwelijke herinneringen aan haar eigen verleden naar boven. Wat gaat er schuil achter de nu zo sterke Jana? Is zij eigenlijk wel te vertrouwen? En waarom jeukt dat litteken in haar nek plotseling zo hevig?

****

Een schitterend debuut van deze Zweedse Emelie Schepp, marketing- en communicatiespecialist. 

Als kapstok heeft ze het super actuele thema van de mensensmokkel gebruikt. Wat deze illegale vluchtelingen overkomt, is echter wel apart, maar daar kunnen we uiteraard niets over prijsgeven. Je krijgt bij het lezen al vlug een vermoeden alsook de bevestiging daarvan. Horror. Spijtig genoeg zijn dergelijke dingen realiteit.

Twee verhaallijnen in het boek. De eerste begint vanaf het telefoontje van de echtgenote van de vermoordde Hans Juhlén, hoofd van de immigratiedienst. Dag per dag wordt het verhaal verteld. De moord wordt onderzocht door een team rechercheurs samen met de officier van justitie Jana Berzelius. De tweede korte verhaallijn zijn korte hoofdstukjes in cursieve tekst en start in de container die gevuld is met vluchtelingen en die op weg is naar Zweden. Een hallucinant verhaal wordt dit.

De auteur heeft de verschillende hoofdpersonages goed uitgediept, ze krijgen allen een persoonlijke invulling, ieder heeft zijn probleem. Zo geeft ze dimensie aan het verhaal, knap gedaan. 

Het enige dat mij stoorde was dat er geen duidelijke structuur zat in het onderzoeksteam. Het was me niet duidelijk wie de leiding had of hoe dit team in elkaar zat. Jana hoort niet echt bij dit team, ze is geen rechercheur, en toch kreeg ze dezelfde kwaliteiten toebedeeld. Een officier van justitie die helemaal betrokken is bij het onderzoek zodat het leek dat ze een deel van het team was, kwam me wat raar over, maar misschien is dit wel zo in de werkelijkheid. Het zorgde ervoor dat het onderzoek nogal opgesplitst gepresenteerd wordt aan de lezer. Jana voert ook nog eens haar eigen onderzoek.

Dit is een heel spannend verhaal dat intrigeert en je zomaar grijpt en Jana is een persoon waar je meer van wil weten. Het tweede en derde boek met haar zijn reeds verschenen in Nederlandse vertaling en dat kunnen we alleen maar toejuichen. We zijn weer een mooie schrijfster rijker in thrillerland.

Uitgeverij: De Fontein (2015) - 334 blz.
Oorspronkelijke titel: Märkta för livet
Vertaling: Corry van Bree

De Zaventemmers (Bling Bling 2) - Jan Van der Cruysse

Bling Bling 2 volgt het onvoorspelbare traject van het gangsterduo Mate en Boris en de verknipte moordgriet Elisabed. Op een moorddadige trip door de Balkan blijven ze de Antwerpse politievrouw Beerke Wagenmaker altijd een stap voor. Tot ze het pad kruisen van Roman Tokar, oorlogsveteraan en tweelingbroer van de diamantkoerier Sergei, die ze hebben vermoord. Net wanneer de rust wat terugkeert in de Antwerpse diamantwijk, doet veiligheidsdeskundige Albertien Van der Valk een gooi naar de perfecte diamantroof. De grootste ooit. Op de moeilijkste locatie van het land. Zaventem.

****

De Zaventemmers is de tweede in de Bling Bling trilogie, de avonturen van de drie gangsters, een Antwerpse politievrouw en Albertien Van der Valk krijgen een vervolg.

Al wat ik schreef over Bling Bling is in feite hier ook van toepassing. Grappige uitspraken, een no-nonsense verhaal met heel wat actie, realistische personages en een van creativiteit getuigende plot. Weinig aan toe te voegen, het boek leest als een trein en je hoeft je nergens te vervelen, integendeel, de drang om verder te lezen is redelijk dwingend.

Wat hier wel opvalt is dat de verhaallijn rond de vlucht van de misdadigers, waarvan achteraan zelfs een plannetje is opgenomen een groot stuk van het eerste deel van het boek in beslag neemt en niet altijd aansluiting heeft op het hoofdverhaal rond de diamantroof. Voor een groot stuk bestaat het er naast. Ook de verhaallijn rond Paata, de big chief in Georgië leidt een eigen leven. Beide verhalen staan borg voor de portie wreedheid en gruwel in het boek. Maar soit, het is heel goed te pruimen.

Een meer dan goed vervolg op het eerste boek. Spannend en boeiend. Het leesplezier gehalte ligt hoog in deze actiethrillers van de Vlaming Jan Van der Cruysse die jarenlang woordvoerder was bij Brussels Airport. Laat die Bling Bling 3 maar komen.

Eerder: Bling Bling

Uitgeverij: Manteau (2017) - 526 blz.

Ragdoll - Daniel Cole

Omstreden rechercheur William Fawkes, bijgenaamd Wolf, keert na maanden van psychologisch onderzoek terug bij het korps. Samen met collega's Emily Baxter en Alex Edmunds moet hij al snel de meest bizarre zaak uit zijn carrière zien op te lossen: diverse lichaamsdelen van zes slachtoffers aan elkaar genaaid als een menselijke pop - een lijk dat in de pers meteen 'de lappenpop' wordt genoemd.

De zaak komt in een stroomversnelling als de Lappenpop-moordenaar de politie uitdaagt door een lijst vrij te geven met daarop zes namen van toekomstige slachtoffers, compleet met de datums waarop hij ze zal doden. Zal het Fawkes en Baxter lukken om, terwijl de wereld toekijkt, de moordenaar tijdig te pakken?

**

De Britse Daniel Cole heeft met Ragdoll gescoord, de rechten werden al verkocht aan 30 landen. Het was een van de scenario's die hij had geschreven voor een televisieserie maar afgewezen werden. Ondertussen is hij bezig aan boek 2 en zelfs boek 3 en werkt mee aan de verfilming.

Wat al dadelijk opviel was dat Cole grappig schrijft, dit houdt hij vol tot aan het einde. Het verhaal leest dus luchtig. Het verhaal zelf is dat des te minder, 6 slachtoffers in één lijk, dat gegeven zijn we nog niet vaak tegengekomen. Best wel origineel. En dan is er daar die lijst met 6 potentiële slachtoffers. Inventiviteit en creativiteit zijn termen die in mij opkomen alsook dat het vergezocht lijkt. Je kon je in ieder geval wel verwonderen over deze verbeeldingskracht en zelfs over nadenken.

En toch is het een boek dat je niet grijpt. Ondanks de creativiteit is er heel wat cliché-werk ook wat betreft de personages die dan ook nog eens geen duidelijke of pakkende karaktertekening hebben. Het verhaal zelf is ook wat te min, flinterdun in feite. Er gebeuren wel veel dingen maar echt spannend wordt het niet. De reden van de moorden krijg je uiteindelijk te lezen maar het past precies niet in het verhaal, het spreekwoordelijke duveltje uit een doosje. De opbouw van het boek sluit niet goed aan bij de ontknoping en zodoende blijf je wat verweesd achter. Ook wat betreft het hoofdpersonage Wolf - een bijnaam die precies in is in de boeken die ik de laatste tijd lees - ook op hem krijg je dus geen vat.

Ragdoll is een goed leesbaar boek dat soms grappig uit de hoek komt. Het verhaal op zich komt echter te kort alsook de personages.

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2017) - 399 blz.
Oorspronkelijke titel: Ragdoll
Vertaling: Roelof Posthuma

De hondenmoorden (Oxen) - Jens Henrik Jensen

Niels Oxen, de hoogst onderscheiden soldaat die ooit in het Deense leger gediend heeft, is aan lager wal geraakt. In de hoop zijn innerlijke demonen af te schudden, reist hij af naar het noorden. Daar wil hij zijn kamp opslaan in de bossen en een eenvoudig leven leiden. Zijn droom verandert in een nachtmerrie als hij opeens beschouwd wordt als hoofdverdachte van de moord op een voormalig ambassadeur. De veiligheidsdienst is opvallend snel na de moord ter plaatse, en voordat Oxen ook maar iets heeft kunnen inbrengen is hij samen met de onorthodoxe agent Margrethe Franck betrokken bij het onderzoek naar een serie mysterieuze moorden. Het verbindende element: opgehangen honden.

****

Een nieuwe serie Oxen, een trilogie in feite. Het hoofdpersonage Niels Oxen is een dakloos figuur en op den dool. Dat hebben we nogal eens gelezen (Cilla & Rolf Börjlind, de Rönning en Stilton-reeks) maar dat kan uiteraard geen kwaad. Oxen draagt heel wat emotionele bagage mee en dat maakt het verhaal boeiend. Margrethe is ook al zo'n figuur. Mooi duo.

Jens Henrik Jensen studeerde journalistiek en werkte 25 jaar voor een krant voor hij zich fulltime wijdde aan het schrijven. Hij schreef sinds 1994 verschillende boeken maar pas in 2012 kwam zijn doorbraak met De hondenmoorden het eerste deel in de Oxen-trilogie. Er verschenen verschillende vertalingen in meerdere landen en de Nederlandse vertaling is helemaal goed zoals hij zei in een interview met Samen lezen is leuker.

De hondenmoorden is een ware actiethriller waar je je zo de verfilming van kunt voorstellen. En ja, de filmrechten zijn verkocht aan een Scandinavische filmmaatschappij. Het verhaal zit knap in elkaar, niet altijd even simpel maar dat zegt dan ook net ietsje meer. Je hoeft je geen seconde te vervelen, je gaat van de ene situatie naar de andere. Zijn personages komen daarbij ook goed uit de verf en je voelt dat er nog een en ander te ontdekken zal zijn, de trilogie in gedachte.

Spannend is ook al een predicaat dat hier van toepassing is, alhoewel geen constante. Jensen neemt zijn tijd om het verhaal uit te werken en wijkt al eens af, bijvoorbeeld naar vroegere gebeurtenissen die van belang zijn voor de duiding van Oxen maar ook voor het verhaal zelf.

De hondenmoorden is een heel erg goede actiethriller geworden. Het personage van Oxen intrigeert alsook dat van Margrethe. De twee volgende delen van de Oxen-trilogie zijn gelukkig al verschenen in Nederlandse vertaling. Een positieve verrassing deze auteur.

Uitgeverij: A.W. Bruna (2015) - 383 blz.
Oorspronkelijke titel: De hængte hunde
Vertaling: Corry van Bree

De geniale vriendin - Elena Ferrante

Lila en Elena groeien samen op in een volkswijk in het Napels van de jaren vijftig, een tijd waarin het ondenkbaar is dat meisjes hun tijd verspillen met leren. De intelligente Lila moet van school om te gaan werken. Ze probeert aan haar milieu te ontsnappen door jong te trouwen. Haar beste vriendin Elena mag wél verder leren, maar beseft maar al te goed hoeveel slimmer Lila is. En mooier.

****

Het eerste boek van de vier Napolitaanse romans van Elena Ferrante, pseudoniem van een Italiaanse schrijfster, ze bracht in 1991 haar eerste roman uit en wordt een van de belangrijkste schrijfsters van haar generatie genoemd.

Dit is dus deel 1 en behandelt de kinderjaren en de puberteit in het decennium van de jaren vijftig. Het opgroeien van twee meisjes, twee vriendinnen. Wat kan er dan al voor schokkends gebeuren. Ze beleven in ieder geval een voor die tijd gewone jeugd, in normale Italiaanse gezinnen maar dan wel in de minder gegoede sfeer. Al bij al gebeurt er weinig. Het is vooral in de belevingswereld van de meisjes dat de veranderingen plaatsvinden. En toch lees je vlot door en wordt je geïnspireerd om verder te lezen, op enkele kleinere stukken na toch.

Het minste wat je kan zeggen van deze roman is dat de auteur de belevingswereld en de psychologie erachter zeer goed heeft verwoord alsook de tijdsgeest en het Italiaanse leven. Je kunt je zo de reacties van de personages in situaties voorstellen, het Italiaanse temperament. Het zuiderse Napels, havenstad en de derde stad van Italië, komt helemaal tot leven.

Als je het boek doorbladert en leest, valt het op dat er veel tekst staat. Heel vaak maakt Ferrante lange zinnen en alinea's. Dat kan overweldigend zijn tijdens het lezen. Aan het begin van het boek heeft ze een personenlijst opgenomen en dat is geen overbodige luxe. Vele families en een wirwar van relaties daartussen, het kan nogal chaotisch zijn. Op tijd en stond moet je daar toch naar teruggrijpen. 

De cover is heel erg mooi, eenvoudig en ingetogen. Van deze uitgave toch. Bepaalde Engelstalige uitgaven zijn ronduit lelijk te noemen.

De geniale vriendin is een boek dat ik normaal niet ter hand zou nemen, maar daar heb ik nu toch helemaal geen spijt van. Het is aangebracht door de halfjaarlijkse leesclub in mijn thuisstad. Ik ben zelfs van plan om mettertijd ook de andere delen van de reeks te lezen, reden voor de vierde ster. Zo leest een mens ook eens iets anders. Mooi boek, letterlijk en figuurlijk.

Uitgeverij: Wereldbibliotheek (2013) - 335 blz.
Oorspronkelijke titel: L'amica geniale
Vertaling: Marieke van Laake

Wiegelied - Cilla & Rolf Börjlind

Op een nacht vindt de dakloze Muriel een huilend meisje midden in het centrum van Stockholm. Ze heet Folami en is een vluchtelingetje. Muriel neemt het kind onder haar hoede en brengt het naar haar tijdelijke onderkomen.

Elders, in Småland, wordt een graf ontdekt met daarin het lichaam van een jongen wiens keel is doorgesneden. Het team van commissaris Mette Olsäter, met daarin de jonge rechercheur Olivia Rönning, gaat naar de plaats delict om de moord te onderzoeken. In de buurt van het graf wordt een mes gevonden met een inscriptie. Stilton en Olivia komen een verdachte organisatie uit het buitenland op het spoor en gaan op reis. Hun onderzoek blijft echter niet onopgemerkt en algauw verkeren ze in levensgevaar.

****

Het schrijversduo Börjlind zijn zeer succesvolle scenarioschrijvers in Zweden. Hun eerste boek is verfilmd in een tiendelige tv-serie en ook boek twee wordt nu bewerkt. Ze hebben eerder al tientallen crimeseries en films geproduceerd.

Ook Wiegelied is zo'n boek waar je volledig de verfilming voor je ziet. De vierde in de Rönning en Stilton reeks al weer. Het vluchtelingenthema is dezer dagen uiterst actueel. En de auteurs gaan nog verder maar daar gaan we niets over vertellen, daar mag je zelf het boek voor lezen, we willen immers niets verklappen. Het geeft de boeken toch een meerwaarde.

Het is een spannend boek geworden dat je heel erg vlotjes leest. Net zoals het vorige boek zijn er wel weer ongelooflijke toevalligheden, de geloofwaardigheid ten spijt. Maar het mag de pret niet drukken, het leespleziergehalte ligt toch weer zeer hoog.

Actie, spanning en filmische schrijfstijl, Wiegelied is een meer dan goed boek.

Eerder: Springvloed, De derde stem, Zwarte dageraad

Uitgeverij: A.W. Bruna (2017) - 367 blz.
Oorspronkelijke titel: Sov du lilla videung
Vertaling: Corry van Bree

De blindganger - Igor Znidarsic

Op een dag verdwijnt Lodewijk de Graaf, CEO van De Graaf & De Jong Advocaten, spoorloos. Omdat er zeer sterke aanwijzingen zijn voor een misdaad, belandt de zaak op het bureau van rechercheur Bianca van Dijk van politie Oost-Nederland. Ondanks intensief onderzoek blijft de vermissing echter een raadsel en bij gebrek aan aanknopingspunten gesloten.

Dan wordt in een bos op de Veluwe vastgoedhandelaar Onno van Schijndel gevonden. Hij is levend gespietst aan een paal waarop hij tergend langzaam een onmenselijke dood is gestorven. Bianca en haar collega Joris van der Zand doen er alles aan om het raadsel tot op de bodem uit te zoeken, maar ook deze zaak lijkt onoplosbaar totdat tijdens de sloop van een oude boerderij onder de vloer in een soort grafkelder het bijna vergane lijk van Lodewijk de Graaf wordt aangetroffen. Hij blijkt enkele maanden daarvoor levend te zijn begraven.

***

Znidarsic is journalist en redacteur. Hij groeide op in Slovenië en kwam op elfjarige leeftijd naar Nederland waar hij na het atheneum begon met schrijven, fictie en non-fictie. Hij schreef twee semi-autobiografische romans voor hij met De blindganger zijn thrillerdebuut schreef dat genomineerd werd voor de Hebban Debuutprijs en de Gouden Strop.

Wat vooreerst opvalt is de uitgebreide achterflap en dat is meestal geen goed teken. In dit geval omdat de plot zo goed als volledig wordt verteld en de verrassing weg is, de spanning dus ook. Dit is een misser vanjewelste.

Zelfs als je de achterflap niet zou gelezen hebben, wordt vrij vlug duidelijk wie de misdadiger is en zelfs het motief. Alles wat er trouwens ook gebeurt of voorvalt, wordt heel erg goed uit de doeken gedaan, aan subtiliteit wordt niet gedaan, van de lezer wordt niets verwacht. Een andere plotconstructie had het boek beter gelegen en had het zelfs spannend kunnen maken. Nu is het ver zoeken naar enige spanning. Op het einde is er wel een spanningsmoment een verfilming waardig.

De uitwerking van de personages was dan weer wel goed. Realistisch en mooi uitgediept. De rechercheurs hebben potentieel voor eventuele andere thrillers. De auteur heeft ook duidelijk zijn huiswerk gedaan omtrent het thema, de meest gruwelijke executiemethoden over de eeuwen heen. Door zijn drang naar volledigheid citeert de auteur zelfs letterlijk Wikipedia. Dat had nu ook weer niet gemoeten. De lezer zou aangemoedigd moeten worden om zelf op zoek te gaan naar info.

De blindganger is een boek dat verder wel heel erg vlot leest. Znidarsic heeft een prettige schrijfstijl en je wordt zeker gecharmeerd door de grappige uitdrukkingen of vergelijkingen.

Uitgeverij: Karakter Uitgevers (2017) - 271 blz.

Eden - J. Sharpe

Engelen: ze zijn onder ons. Ik kan het weten. Er zit er één in me gevangen. Maar het beeld dat je waarschijnlijk hebt over deze "helpers van God" is verkeerd, dat garandeer ik je. Het zijn maniakale klootzakken.

Anna Meisner ontwaakt, naakt en in de war, vastgebonden op een stoel in een donkere ruimte. Tegenover haar zit een vrouw die sprekend op haar lijkt. Met tranen in haar ogen zet de vrouw een pistool tegen haar slaap en schiet zichzelf dood. Anna wordt pas dagen later gevonden, onderkoeld en op sterven na dood. Maar als ze in het ziekenhuis wakker wordt, komt ze er achter dat de politie haar niet als slachtoffer ziet, maar als dader. Het is het begin van een reeks catastrofale gebeurtenissen waar zij onderdeel van lijkt uit te maken. Is dit het einde van de mensheid?

***

J. Sharpe is het pseudoniem van Joris van Leeuwen en auteur van mysterieuze thrillers en fantasy. De jonge Nederlander sleepte al meerdere nominaties in de wacht voor zijn boeken die niet te vatten zijn in één genre.

Dit boek begint helemaal als een thriller. Veel belovend. Er gebeuren rare mysterieuze dingen. Wenkbrauwen omhoog, wat is dit? Uiteindelijk bleek het een fantasie verhaal te zijn met religieuze inslag, science fiction ook. Het is eens wat anders, niet slecht.

Het is zo'n verhaal dat voort dendert, veel afwisseling, zowel in personages als tijdszones. Vervelen hoef je je niet, een leesdip krijgen ook al niet. Toch werd ik niet in het verhaal gesmeten. De auteur heeft de personages niet genoeg neergezet, meeleven met hen zat er niet in. Ook mankeerde ik body in het verhaal zelf. Alles volgde mekaar netjes op, maar zoals losse elementen die naast elkaar staan, het verhaal om het verhaal.

Eden is geen slecht boek, het heeft iets en we hebben weer eens wat anders gelezen dan we gewend zijn. Als spannend boek vond ik het niet geslaagd maar het las wel heel goed. Ik kan me wel voorstellen dat je dit boek wel goed vindt als je van het genre houdt, mij heeft het echter niet kunnen overtuigen.

Uitgeverij: Zilverspoor (2016) - 296 blz.

Langzaam, sterf langzaam - John Burley

Wintersville is een klein stadje. Buren zijn als familie, iedereen kent iedereen en belastingontduiking en winkeldiefstal zijn de ergste vergrijpen die er de afgelopen jaren zijn gepleegd. Tot het zwaargehavende lijk van een middelbare scholier wordt gevonden.

Patholoog-anatoom Ben Stevenson is diep geschokt door het misdrijf; het zijn de gruwelijkste verminkingen die hij ooit heeft gezien. Omdat hij een zoon heeft in de leeftijd van het slachtoffer, maakt hij zich extra zorgen, die hij echter niet kan delen met zijn vrouw. Voor hem is het duidelijk: de belichaming van het kwaad is Wintersville binnengedrongen en moet gevonden worden. En dan doet hij een ontdekking die zijn leven voorgoed zal ontwrichten...

**

Dit is het debuut van John Burley uit 2013,  zijn derde boek verschijnt deze zomer. Burley studeerde geneeskunde en werkt als spoedeisende arts in Californië. Ons hoofdpersonage is ook arts.

Wat onmiddellijk opvalt als je het boek openslaat is de grote regelafstand, een eerste minder goede indruk en een veeg teken. Het boek begint anders niet slecht. Je krijgt dadelijk de misdaad voorgeschoteld en dat belooft spanning. Daarna gaat het echter in dalende lijn. Je voelt dat dit een debuut is. Niet omwille van de schrijfstijl, die is goed. Waar het dan wel aan ligt, daar kan je niet dadelijk de vinger opleggen. Maar hoe verder je komt, hoe duidelijker het wordt. Het is een dun boek, interlinie en aantal bladzijden in gedachte, maar er gebeurt ook niet veel. De auteur spint alles heel erg uit en de personages krijgen heel wat zijdelingse invulling. De interesse begint te tanen bij de lezer. Pas op een derde van het boek ongeveer komt er een vervolg op de misdaad. Te weinig en te traag. De lezer krijgt ook niet veel krediet van de auteur, alles wordt uitgelegd en voorgekauwd en je wordt in een bepaalde richting gestuurd. Het einde was op zich wel wat verrassend maar toch niet helemaal.

Wat nog raar overkwam, is het feit dat er geen echt onderzoek is naar de moord. Het hoofdpersonage is de arts die de autopsie doet en dit heeft de auteur niet goed gekaderd in het verhaal. Er wordt in feite gewoon bijna niet gezocht naar de moordenaar, de gebeurtenissen worden gewoon verhaald. Er is wel ook nog een politieagent die optreedt maar het is allemaal veel te mager en helemaal niet spannend.

Met weinig verwachtingen is dit boekje te lezen, maar de magere plot, het ontbreken van spanning en de slechte opbouw zijn teleurstellend.

Uitgeverij: HarperCollins Holland (2015) - 346 blz.
Oorspronkelijke titel: The Absence of Mercy
Vertaling: Ineke van Bronswijk

Engeleneiland - Camilla Läckberg

Pasen 1974. Een familie verdwijnt spoorloos van het eiland Valö. Alleen de eenjarige Ebba blijft achter. Jaren later keert Ebba terug naar het eiland, waar ze samen met haar man een bed and breakfast in haar ouderlijk huis wil openen. Wanneer ze bij het openbreken van de vloer bloedsporen aantreffen, lijkt het kwaad uit het verleden hen in te halen. Inspecteur Patrik Hedström en zijn collega's onderzoeken het huis en verdiepen zich in de oude verdwijningszaak. Wat is er precies gebeurd met Ebba's familie?

*****

Camilla Läckberg is met dit boek reeds aan haar achtste toe met Erica Falck en Patrik Hedström in de hoofdrollen. En het verhaal achter de schermen vervolgt zich, het persoonlijke verhaal van de spelers bedoelen we dan. Voordeel van een serie.

Zoals vaak in haar boeken speelt een deel van het verhaal zich af op een ander tijdsmoment, een verhaal achter het verhaal als het ware. En een noodzakelijk verhaal om de plot helemaal te begrijpen en daarbij enkele historische elementen om je geschiedenis bij te spijkeren, altijd meegenomen.

Ingenieus is de term die de plot het best beschrijft. Het wordt ook allemaal pas duidelijk helemaal aan het einde, verrassend dus ook al. Het is een raar gegeven, een familie die zomaar verdwijnt zonder een spoor na te laten. Dat speelde in 1974 en natuurlijk stonden de onderzoeksmethoden toen nog niet waar ze nu staan.

Het verhaal bevat veel afwisseling, om de haverklap is er wel een ander perspectief waaruit verteld wordt met duchtig wat personages die opgevoerd worden. Je kan dus beter bij de les blijven, maar dat is niet moeilijk in dit geval. Verder lezen is geen enkel probleem, integendeel zelfs. Maar af en toe moet een mens toch ook eens eten en wat drinken niet waar?

Actuele feiten vinden we dan ook nog eens terug in het boek. De opkomst van extreem rechts bijvoorbeeld, of een bomaanslag. Zéér actueel alle terroristische activiteiten en de bestrijding ervan in acht genomen van de laatste maanden en jaren.

Engeleneiland is een meer dan vakkundig geconstrueerd boek. Spannend en met een hoog leesbaarheidsgehalte. En je leeft dan ook nog eens hard mee met de constante figuren in haar boeken. Camilla Läckberg weet haar lezers absoluut te boeien en mee te slepen. Dit is een topboek van haar hand.

Eerder: IJsprinses, Predikant, Steenhouwer, Zusje, Oorlogskind, Zeemeermin, Vuurtorenwachter

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2012) - 416 blz.
Oorspronkelijke titel: Änglamakerskan
Vertaling: Wiveca Jongeneel en Elina van der Heijden