Een, twee, drie... Lisa Dale doet haar ogen dicht en telt, klaar voor een spelletje verstoppertje in de drukke speeltuin. Als ze haar ogen weer opendoet, is haar vierjarige dochter Ella weg. Verdwenen zonder een spoor achter te laten. De politie, de media en Lisa's familie - niemand heeft een idee wie de dader kan zijn.
Maar wat als de dader geen vreemdeling is? Wat als degene die het heeft gedaan denkt een goede daad te verrichten? En wat als Lisa's kleine meisje voor altijd is verdwenen? In een paar tellen kun je alles kwijtraken...
**
Linda Green heeft al wat boeken op haar conto staan, maar dit is het eerste in Nederlandse vertaling. Ze schrijft voornamelijk romans en dit is te merken. Een thriller kan je dit boek niet echt noemen, een roman eerder op basis van een misdaad.
Het gegeven is niet nieuw, er zijn nog boeken geschreven met de verdwijning van een kind als onderwerp. Kwestie is dan om origineel te zijn, en dit is nu net waar hier het schoentje wringt. Het verhaal wordt verteld vanuit het oogpunt van Lisa, de moeder en vanuit Muriel. En dan zijn er nog hoofdstukken met Matthew en die hebben een tijdsaanduiding. Gaandeweg wordt duidelijk wie Muriel en Matthew zijn. Het wordt netjes chronologisch verteld. Het meisje blijft vermist. De politie wordt ingezet. De lezer weet dat het meisje leeft en waar en met wie. En zo bolt het verhaal naar het einde toe. Bijna geen verrassingen, aan het einde is er echter wel een twist die ik niet had zien aankomen. Spannend wordt het dus niet.
Psychologisch doet de schrijfster haar best om Muriel neer te zetten alsook Matthew. Maar het blijft allemaal vaag. Er wordt geen duiding gegeven hoe het allemaal zo ver is kunnen komen. Lisa leren we enkel kennen als wanhopige moeder. Er worden geen achtergronden geschetst. Dus ook psychologisch gezien blijft het boek ondermaats.
Green probeert wel enkele maatschappelijk relevante thema's aan te roeren ivm de verdwijning van een kind. De druk van de media op het gezin en van de maatschappij om toch maar een schuldige aan te wijzen zoals de naaste familie en zedendelinquenten, maar ook dit krijgt geen fatsoenlijke uitwerking.
Nergens wordt dit een spannend verhaal en inhoudelijk en psychologisch staat het zwak. Het leest vlotjes, het is dan ook geen moeilijk verhaal.
Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2017) - 333 blz.
Oorspronkelijke titel: While My Eyes Were Closed
Vertaling: Yolande Ligterink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten