In Leuven vinden op korte tijd enkele voorvallen plaats die in de studentenstad voor de nodige onrust zorgen: de burgemeester laat een archeologische site op het Fochplein met bulldozers opruimen, een vrouw wordt door een onbekende op het zebrapad doodgereden, een oude dame sterft in mysterieuze omstandigheden en op een zondagochtend vindt men het lijk van een professor in een bouwput.
Hoofdinpecteur Thomas Berg krijgt de opdracht om de verdachte overlijdens zo snel mogelijk op te helderen. Tijdens zijn onderzoek stuit hij echter op almaar meer raadsels en wordt er opnieuw iemand vermoord. Bovendien raakt hij betrokken in een onverkwikkelijke erfeniskwestie en de diefstal van een proefschrift dat handelt over de dood van Joris Dehaene, een jonge dichter die in 1943 door de Gestapo werd geëxecuteerd.
Berg probeert het kluwen van misdaden en intriges op te lossen, daarbij geholpen door een gecodeerd dagboekfragment uit de oorlog, enkele oude foto's en het mysterieuze praalgraf van Joris Dehaene. Uit zijn naspeuringen blijkt dat heden en verleden onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
**
Tot de dood ons scheidt is het vijfde boek in de serie met hoofdinspecteur Thomas Berg, een personage dat een voltreffer is.
Zoals in zijn andere boeken verweeft Jo Claes ook hier historische en mythologische elementen in het boek. Ook architecturale ornamenten zoals figuren in huisgevels en het grafmonument vanop de kaft, beeldhouwwerken in de Leuvense universiteitsbibliotheek en het schilderij Het laatste avondmaal van Dirk Bouts (kunstschilder uit de Vlaamse Primitieven) passeren de revue. Meer nog, het is de constructie waaraan heel het misdaadverhaal is opgehangen. En dit heeft Jo Claes knap uitgedokterd, het is weer een plot om U tegen te zeggen.
Zijn personages komen zeer realistisch over, ze kunnen zomaar je buurman of -vrouw zijn, klein menselijk alhoewel sommige figuren tot de verbeelding spreken. De overleden Louise kende warempel enkele 'groten der aarde' en zwierf langs alle continenten.
Toch zijn er enkele ongerijmdheden te bespeuren in deze roman en dat kan flink storend zijn ook al zijn het kleinigheden. Zo loopt er af en toe iets fout in de tijdsaanduiding bijvoorbeeld. Op een gegeven moment is Berg totaal verwonderd over een familieverband dat hij niet kende. Dit leek zo onwerkelijk, dat hoorde immers tot de basis van het onderzoek. Dat zijn toch steken die Claes ditmaal heeft laten vallen.
Nog een minpunt en ditmaal een groter, is dat zo ongeveer heel het onderzoek bijna uitsluitend verloopt aan de hand van deductie, veronderstellingen en hypothesen die aangedragen worden zowel door Berg als door Chloë en Dries, de twee gedupeerden van de familie Haelterman. Dat maakt dat het verhaal niet altijd even boeiend is.
Tot de dood ons scheidt is een boek met een goed bedachte plot en mooie personages. Er gebeurt niet veel in en zelfs dat kon het verhaal niet spannend of boeiend maken, Jo Claes heeft al betere boeken geproduceerd. Maar dit wil niet zeggen dat dit een slecht boek was, het was zeker oké.
Eerder: Het oog van de naald, De zaak Torfs, De blinde vlek, Dood in december Uitgeverij: Houtekiet (2012) - 474 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten