Het goedgeleefde leven - Gladys McGarey

De zes geheimen van een 103-jarige arts voor een gezond en gelukkig leven

In een tijd dat vrouwen niet eens een eigen bankrekening mochten openen, begon Gladys McCarey een medische praktijk. Nu, 103 jaar oud en nog steeds werkzaam als arts, deelt ze haar geheimen voor een lang, vol en gezond leven. In Het goedgeleefde leven, dat zowel praktisch als inspirerend is, vertelt ze over haar duizenden patiënten, haar ervaringen als moeder van zes kinderen, en leert ze ons hoe we op elke leeftijd geluk en levenskracht vinden. Wees kwistig met energie, laat los wat niet belangrijk is en leer het leven omarmen.

Dr. Gladys Taylor McGarey (India, 1920) is de dochter van twee artsen die zich beiden bekwaamd hebben in de osteopathische geneeskunde, haar moeder was trouwens één van de eerste vrouwelijke artsen. In 1914 verlieten ze Cincinatti, Ohio om naar India te trekken om daar zorg te verlenen aan de achtergestelde bevolkingsgroepen. In 1920 werd Gladys Taylor geboren, ze had nog een zus en drie broers. In 1935 ging Gladys naar Amerika om er te studeren en haalde er haar medische graad. In 1943 trouwde ze met William McGarey en ze kregen 6 kinderen. Ze waren beiden pioniers en prominente figuren op het gebied van de holistische geneeskunde. Dr. Gladys gebruikte als eerste acupunctuur in de VS en trainde andere artsen hierin. Ze ontving talrijke onderscheidingen en prijzen voor haar uitmuntende bijdragen aan de geneeskunde en de mensheid.

Als je al één ding zou leren uit dit boek is dat liefde de essentie is van het leven én van genezen. En een tweede dat genezing maar mogelijk is als je het zelf doet. En dan heeft ze het uiteraard niet over fysieke handelingen. Het is je levenswijze en de manier waarop je in het leven staat die je in staat stelt om ziekte te overwinnen. McGarey toont dit in het boek aan door middel van de vele verhalen van haar patiënten en dat zijn er nogal wat. Geen theoretische uitleg kan het zo helder brengen als deze verhalen, ze maken haar punten concreet en praktisch. Maar ze doet ook haar eigen verhaal uit de doeken om te kunnen vertellen hoe ze zelf verdriet en ziekte wist te overwinnen.

Eén van de eerste dingen die ze vertelt in haar boek is haar ontmoeting met Gandhi op tienjarige leeftijd. Het was tijdens de historische zoutmars waarmee hij geweldloos protesteerde tegen het Britse zoutmonopolie in India. Gandhi keek haar aan toen hij zich oprichtte nadat hij een bloem had ontvangen van een klein kind. Gladys zag dat zijn hele wezen liefde uitstraalde en het is deze ervaring die een omslag bij haar teweegbracht, de liefde van die man is haar altijd bijgebleven, de liefde die ze tot in haar ziel herkende.

Ze maakt je via 6 geheimen wegwijs in haar levensfilosofie. De woorden die centraal staan zijn: liefde, verbinding, alle leven moet bewegen, alles is je leermeester, loslaten, omarmen en energie.

'Om werkelijk te leven moeten we onze innerlijke levenskracht zien te vinden en onze energie daarop richten.' (Dr. Gladys McGarey)

Ze heeft in feite een zeer eenvoudige levensfilosofie maar wel een krachtige: leven en liefde, dé essentiële elementen die elkaar activeren en ondersteunen. Er kan je van alles overkomen, en toch heb je steeds de keuze hoe je het onoverkomelijke kunt benaderen, dé sleutel voor een vreugdevol en gelukkig leven.

Het goedgeleefde leven is absoluut een liefdevol en hoopvol boek, spiritueel en inspirerend. Het heeft het niet alleen over liefde maar straalt het gewoon ook uit. Gladys McGarey helpt je met dit boek om van perspectief te veranderen en zo de geheimen van ware gezondheid en geluk te ontdekken. Het leest enorm vlot en door de vele verhalen weet McGarey je mee te nemen in haar wereld van leven en liefde. Een dikke aanrader!

Uitgeverij: Alfabet Uitgevers (2024) - 298 blz.

Oorspronkelijke titel: The Well-Lived Life

Vertaling: Fanneke Cnossen

Eén raam, geen sleutel - Jussi Adler-Olsen

Tweede kerstdag 2020. Carl Mørck zit met handboeien om op de achterbank van een politieauto onderweg naar Vestre Fængsel. Na vijftien jaar heeft de gewelddadige spijkerpistoolzaak hem ingehaald en aanklachten wegens drugssmokkel en moord dreigen zijn leven en carrière te verwoesten. Zijn collega’s bij de politie in Kopenhagen keren hem de rug toe en al snel wordt het Carl duidelijk dat zijn leven tussen de gedetineerde misdadigers, oplichters en corrupte agenten in acuut gevaar is. Maar wie heeft er een beloning van een miljoen op Carls hoofd gezet – en waarom?

Terwijl Carl Mørck in den blinde vecht tegen de handlangers van de onbekende persoon achter de schermen moeten Rose, Assad en Gordon tegen een rechtstreeks bevel van de chef-Moordzaken in gaan en proberen de lange, ingewikkelde draden van de spijkerpistoolzaak te ontrafelen.

In de langverwachte finale van Serie Q staat de wereld op zijn kop. De goeden blijken de kwaden te zijn, de kwaden de goeden en de slachtoffers de sterksten.

***

Jussi Adler-Olsen (1950) publiceerde 17 jaar geleden zijn eerste boek in de Serie Q en vorig jaar kwam dan het tiende en meteen laatste uit. De serie is enorm populair, alle tien de boeken kwamen in de bestsellerslijsten terecht en de vier eerste kregen een verfilming.

Doorheen deze serie is er een vaste constante, een bepaalde misdaad heeft het leven van Carl Mørck en zijn partner Hardy sterk bepaald en speelt steeds mee in zowel het ontstaan van Afdeling Q als in al de onderzoeken die het team op zijn bord krijgt. En het is deze misdaad die we vanaf boek 1 kennen als de spijkerpistoolzaak en nooit opgelost werd, die nu het onderwerp is van deze thriller.

Dit boek volgt onmiddellijk op het vorige en speelt dus eind 2020 rond nieuwjaar. Carl Mørck is gearresteerd, hij wordt verdacht van drugssmokkel en moord en op het bureau is hij in ongenade gevallen en dat is nog een understatement, hij wordt langs alle kanten tegengewerkt. Maar niet zo in zijn afdeling Q en bij zijn familie en vrienden, daar wordt hij nog altijd op handen gedragen en ze doen er alles aan om hem te steunen, zelfs uit onverwachtse hoek krijgt hij steun, cruciale steun zelfs. Omdat heel de serie speelt vanaf deze spijkerpistoolzaak worden de zaken uit de andere boeken wel eens vermeld, het boek blijkt wel degelijk een afsluiter te zijn.

Inhoudelijk zou je kunnen zeggen dat het boek een minder complexe verhaallijn heeft en toch is het een redelijk dik boek, dit wil dus zeggen dat er nogal wat herhaling in geslopen is en het soms wat traag verloopt. Doordat de zaak vanaf boek 1 een constante is en er zo nu en dan iets werd van gelost, is de verhaallijn je ook niet vreemd. Buiten deze lijn speelt er trouwens ook niets anders mee, alles draait rond Mørck en de spijkerpistoolzaak.

Het verhaal mag dan wel wat dunner zijn dan we gewend zijn, actiescènes zijn er wel overvloedig aanwezig, helemaal in Amerikaanse stijl zelfs. Ontploffingen, achtervolgingen, huurmoordenaars, je kan het je niet bedenken of het steekt er wel ergens in. Ook wonderbaarlijke reddingen en alleen bij de goeden uiteraard, krijg je te lezen. Ik moet zeggen dat ze soms wel erg goed gevonden zijn en toch wel zorgden voor een hoog leesplezier.

Eén raam, geen sleutel is een boek dat vlot leest ook al is het soms wat té uitgesponnen met de neiging tot langdradigheid. Inhoudelijk ligt het veel minder in de lijn van de vorige boeken uit de serie en een soort van psychologische duiding hoef je ook niet te verwachten. Toch kun je zeker plezier beleven aan het lezen van dit boek, ook al klinkt het wat ongeloofwaardig en voorspelbaar soms, je kan je gerust te goed doen aan de actiescènes die toch wel spannend zijn, na het tiende boek ben je uiteraard ook tevreden dat je eindelijk volledig ingewijd werd in de spijkerpistoolzaak die dan ook nog zijn beslag krijgt. Het team rond Carl Mørck blijft trouwens ook tot de verbeelding spreken, het zijn geweldige personages.

Eerder: De vrouw in de kooi, De fazantenmoordenaars, De noodkreet in de fles, Dossier 64, Het alfabethuis, Het marco-effect, De grenzeloze, Selfies, Slachtoffer 2117, Natriumchloride

Uitgeverij: Prometheus (2024) - 505 blz.

Oorspronkelijke titel: Syv kvadratmeter med lås

Vertaling: Kor de Vries

Grand Hotel Europa - Ilja Leonard Pfeijffer

De schrijver neemt zijn intrek in het illustere maar in verval geraakte Grand Hotel Europa om te overdenken waar het is misgegaan met Clio, op wie hij in Genua verliefd is geworden en met wie hij in Venetië is gaan wonen. Hij reconstrueert het meeslepende verhaal van liefde in tijden van massatoerisme, van hun reizen naar Malta, Palmaria, Portovenere en de Cinque Terre en hun spannende zoektocht naar het laatste schilderij van Caravaggio. Intussen vat hij een fascinatie op voor de mysteries van Grand Hotel Europa en raakt hij steeds meer betrokken bij het wedervaren van de memorabele personages die het bevolken en die uit een eleganter tijdperk lijken te stammen, terwijl de globalisering ook op die schijnbaar in de tijd gestolde plek om zich heen begint te grijpen.

*****

Drie jaar terug las ik voor het eerst een boek van de Nederlandse dichter, classicus en schrijver Ilja Leonard Pfeijffer (1968) De filosofie van de heuvel. Dat was me toen heel erg goed meegevallen en dus nu een tweede boek van zijn hand. Grand Hotel Europa stond op de shortlist van de Libris Literatuurprijs en de NS Publieksprijs en was lange tijd niet weg te denken uit de bestsellerslijsten, termen die vielen waren 'meesterwerk, monumentaal, magistraal, roman van het jaar'.

Grand Hotel Europa is zeer zeker van een heel ander kaliber dan dat eerste boek dat ik las. Zijn schrijfstijl en woordgebruik sprak me toen al aan maar nu nog meer. De auteur maakte toch wel dikwijls gebruik van woorden die ik niet kende, spijtig genoeg had ik vaak niets in de buurt om ze op te zoeken. En zijn stijl was dus toch wel geweldig, hij maakte niet alleen woordgrapjes, zijn dialogen zijn vaak ook een steekspel over en weer met een archaïsch woordgebruik waardoor het nóg grappiger klinkt. Er zitten ook heel wat monologen in waarbij je je begint af te vragen hoe hij er in hemelsnaam in slaagt om aan iets kleins zo een lange passages te wijden, ik kon er alleen maar bewondering voor hebben.

Er zit een soort van verhaal in het boek, afwisselend vertelt de auteur zijn ervaringen in het hotel tijdens het schrijven van dit boek, hij is immers zelf het hoofdpersonage, en zijn relatie met Clio van de start tot aan zijn vertrek naar dit hotel. Deze twee verhaallijnen gebruikt Pfeijffer om zijn observaties, bedenkingen en zelfs meningen te spuien.

Vooreerst heeft hij het dus over cultuur. Door de zoektocht naar het laatste schilderij van Carravagio lezen we eerst en vooral over de schilder zelf maar komen we ook een en ander te weten over kunst en cultuur in het algemeen en doet hij de lezer hieromtrent wat meningen aan de hand.

Daarnaast heeft de schrijver het voornamelijk over het fenomeen massatoerisme, door middel van zijn beschrijvingen van ontmoetingen legt hij er verschillende pijnpunten over bloot. Hij heeft daar dan ook nog een uitgesproken mening over en ik kan niet anders zeggen dat hij zeer rake observaties doet. Je leert in ieder geval heel wat bij over het fenomeen.

Grand Hotel Europa is een boek dat me zal bijblijven. Het is zeer interessant en zelfs leerrijk en daarnaast is het zo geschreven dat zelfs een gegeven dat weinig om het lijf heeft toch een ware leessensatie wordt. En dan is het vaak nog grappig ook. Ilja Leonard Pfeijffer oogst mijn bewondering. Een dikke aanrader!

Eerder: De filosofie van de heuvel

Uitgeverij: De Arbeidspers (2018) - 547 blz.

De onderwaterzwemmer - P.F. Thomése

Bij de nachtelijke oversteek naar bevrijd gebied, in het laatste oorlogsjaar, raakt de veertienjarige Tin van Heel zijn vader kwijt. Een nacht en een dag en een avond blijft de jongen in de uiterwaarden, waken, turen, zoeken, maar zijn vader komt niet meer boven water. Als dertig jaar later, tijdens een Afrikaanse reis met zijn vrouw, het noodlot opnieuw dreigt, voelt hij dat de tijd gekomen is om alles recht te zetten.

***

P.F. Thomése (1958) was redacteur, verslaggever, essayist, hij schreef voor enkele dagbladen en is verhalenverteller, schrijven zit hem dus in het bloed. In 1986 publiceerde hij zijn eerste literaire verhaal dat later deel uitmaakte van de verhalenbundel Zuidland, zijn debuut uit 1990. Toen in 2003 Schaduwkind verscheen brak hij internationaal door, het boek gaat over het verlies van zijn dochtertje. Thomése werd vaak genomineerd voor prijzen en ontving er ook verschillende. De onderwaterzwemmer haalde de shortlist van drie grote publieksprijzen en kreeg uiteindelijk de Lezersjury Fintro Literatuurprijs 2016.

Dit is mijn kennismaking met deze auteur, ik ben echter in dubio wat ik er precies van moet vinden. Het boek is opgebouwd in drie delen met telkens een tijdsspanne van 30 jaar ertussen maar met wel telkens dezelfde persoon. We volgen hem in deze drie cruciale periodes in zijn leven vanuit zijn eigen perspectief maar toch is het verhaal verteld in de derde persoon. Daardoor krijg je een beetje een helikoptervisie over het hele verhaal en zelfs over Tins emotionele toestand. Dit leest vlot en aangenaam, de keerzijde is echter dat je niet betrokken wordt in het verhaal maar dit is hier een pluspunt omdat je zo overzicht blijft houden. De auteur heeft een verhaal te vertellen over dood, verlies en schuld maar ook over hoop en redding.

Het eerste deel vertelt slechts één dag in het jonge leven van Martin maar wel de dag die heel zijn verdere leven bepaald heeft, hij zit sindsdien immers opgezadeld met een allesoverheersend schuldgevoel door het verlies van zijn vader. Het tweede en langste deel speelt zich af in een ander continent en leest voor een stuk zelfs als een actiethriller, dit kan van de andere twee delen veel minder gezegd worden. Hier worstelt het hoofdpersonage met het verlies van zijn vrouw Vic. In het korte derde deel dat zich ook al in nog een ander continent afspeelt, ligt Tin op zijn dood te wachten. Dit is het meest verrassende deel van het boek en het meest ontroerende en hoopvolle ook.

De keuze van de titel wordt gedurende het lezen van het boek duidelijk en is goed gevonden, het heeft zelfs iets spiritueels.

Over het hoofdpersonage valt ook een en ander te zeggen en te denken. Hoe verder je in het boek komt, hoe minder sympathie je lijkt te voelen voor hem. De man komt nogal passief uit den hoek, zijn daadkracht laat zeer te wensen over en het dramatische is dat hij zich er zelf van bewust is. Langs de andere kant kon hij ook weinig of niets doen aan de gebeurtenissen die hij op deze cruciale momenten meemaakt. Verder weten we niets van hem, alleen dat de traumatische gebeurtenis in het eerste deel zijn leven volledig lijkt bepaald te hebben.

Het is niet een erg dik boek, eerder een dun maar de auteur heeft verteld wat hij wilde vertellen. Tijdens het lezen zie je ook voortdurend verbanden tussen de verschillende delen en de gebeurtenissen en zelfs de gevoelens van Tin, Thomése speelt met woorden en dat is fijn om te lezen.

De onderwaterzwemmer is goed geschreven en leest meestal vlot alhoewel er ook wat mindere stukken inzitten. Af en toe dook er ook wat humor op en dat viel zeer te appreciëren. Het verhaal zelf beviel me minder, soms vroeg ik me af waarover het nu toch ging, het was voor mij redelijk ongeloofwaardig en de hoofdpersoon ging me op de zenuwen werken. Dit boek las ik voor de plaatselijke leesclub en dan lees je toch net iets anders, ik kon daardoor wel de kracht van het boek zien.

Uitgeverij: Atlas Contact (2015) - 253 blz.

Het geschenk van de wildernis - Elli H. Radinger

Vrijheid, stilte, moed, dankbaarheid - zo geeft de natuur ons wat we nodig hebben

Een inspirerende reis door de magie van de wildernis

De wildernis is diep in ons verankerd. Ze daagt ons uit, maakt ons sterker, kalmeert ons, opent ons hart en brengt dagelijks een nieuw geschenk. In dit boek vertelt natuuronderzoeker en wolvenexpert Elli H. Radinger meeslepende en betoverende verhalen over de schatten die de wildernis voor ons in petto heeft: avontuur, vrede, ontzag, stilte, duisternis, saamhorigheid, veerkracht, vertrouwen - maar ook nederigheid en angst.

Ze neemt ons mee op een inspirerende ris door de natuur en onszelf, en laat zien hoe de magie van de wildernis zowel ons leven als onze geest kan veranderen.

Elli H. Radinger (1951) was advocaat maar deze carrière gaf ze op om haar passie na te jagen: onderzoek doen naar wolven en erover schrijven. Ze raakte verknocht aan het Amerikaanse Yellowstone Park in Wyoming waar ze de wolven observeerde en deze wildernis begon een zeer belangrijke plaats in te nemen in haar leven. Ook over honden schreef ze boeken, in haar laatste boek Vaarwel lieve hond schrijft ze over haar verdriet bij het sterven van haar eigen hond Shira in 2020, ondertussen woont er een andere hond bij haar. Radinger geldt als één van de grootste wolvenexperts ter wereld en haar boeken zijn bestsellers en in verschillende landen vertaald.

In Het geschenk van de wildernis vertelt de Duitse Elli Radinger over de ervaringen die ze opdeed tijdens haar onderzoek in Yellowstone Park maar ook in de korte en langere tochten die ze elders deed. Altijd staat in haar beleving de natuur centraal, de wilde natuur wel te verstaan, onderzoeken, ervaren en observeren zijn zowat haar sleutelwoorden. Ze schreef dan in het eerste jaar van de coronaperiode een verscheidenheid van haar verhalen neer in dit boek. En het moet gezegd dat deze zéér inspirerend zijn, je leeft met haar mee en waant je zomaar aan haar zijde. Daarbij vertelt ze ook vaak interessante dingen en weetjes.

Ze heeft het over wolven uiteraard, maar ook andere dieren passeren de revue. Zo heeft ze het over grizzly's, bizons, walvissen, arenden en haar lievelingen, de coyotes. In één van de hoofdstukken heeft ze het ook over Walden Pond, een meer in Massachusetts en dit naar aanleiding van natuuronderzoeker Henry David Thoreau voor wie ze een fascinatie ontwikkelde en die een inspiratiebron is. Een ander hoofdstuk ging over haar tocht van een week in de diepe kloven van de Grand Canyon.

De wildernis heeft het leven en denken van Elli Radinger veranderd, het leven in de ongerepte natuur is een geschenk gebleken en ze vind er haar rust terug. En je hoeft er niet ver voor te gaan, stelt Radinger:

'De wildernis is overal. In het bos, aan zee, op het gras voor ons huis - en soms ook heel dichtbij, in onszelf.'

Het geschenk van de wildernis is een mooi boek, er zijn heel wat foto's in terug te vinden, van haarzelf maar ook van anderen, drie katernen bevatten kleurenfoto's, ze zijn práchtig. Een aanrader dit boek van Elli Radinger, inspirerend en je steekt er dan nog wat van op ook.

Uitgeverij: A.W. Bruna (2021) - 253 blz.

Oorspronkelijke titel: Das Geschenk der Wildnis

Vertaling: Michel Bolwerk