De 44-jarige chocolatier Lotte Bonnet woont al jaren gelukkig in Zuid-Limburg met haar man Emil, een voormalige vluchteling uit Bosnië. Maar dan pleegt Emil onverwacht zelfmoord tijdens het lopen van de Camino en blijft Lotte ontredderd achter.
Als ze elf maanden later naar Bosnië reist om zijn as uit te strooien, ontdekt Lotte dat Emil heeft gelogen over zijn identiteit. Ze schakelt een advocaat uit Sarajevo in om onderzoek te doen naar zijn verleden, en die komt tot een schokkende ontdekking.
Ondertussen gaat Lotte zelf de Camino lopen, exact volgens de route en planning van Emil. Ze wil achterhalen wat hem tot zijn wanhoopsdaad dreef. Maar iemand volgt haar, iemand die niet wil dat ze dce waarheid ontdekt...
***
De Nederlandse Anya Niewierra is met dit boek aan haar vierde toe. Ze studeerde aan de Nationale Hogeschool voor Toerisme en Verkeer in Breda en werkt bij VVV, de toeristische sector dus. In 2013 verscheen haar eerste thriller.
De auteur heeft de Joegoslavische oorlogen (1991-2001) als basis gebruikt om haar verhaal aan op te hangen en dat was heel erg boeiend om daar meer over te lezen. De verwerking van historische feiten in een fictief verhaal is altijd een surplus en nog meer als je dit dan kan lezen vanuit de belevingswereld ter plaatse. Je krijgt een bredere visie op de feiten zelf maar zo zie je ook dat het niet altijd zwart-wit is, je krijgt elementen aangebracht zodat je inzicht en eventueel je mening wordt bijgesteld. Ook op menselijk vlak wordt je blik breder, je wordt alleszins aangespoord om over dingen na te denken.
Daarnaast heeft Niewierra het decor van de Camino gebruikt, de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Haar beschrijvingen van de Via Podiensis, de pelgrimsweg die opgebouwd is rond de GR 65 en loopt van Le Puy-en-Velay tot de Atlantische Pyreneeën, doen je ook al watertanden om deze regio te willen bezoeken. Het zou trouwens één van de mooiste wegen naar Compostella zijn, er zijn immers meer routes naar deze pelgrimsstad. De spirituele en emotionele bedenkingen rond de Camino stemmen ook al tot nadenken.
En dan is er daar uiteraard nog het verhaal zelf. Dit was het minste van de drie boeken die ik tot nu toe las van deze auteur. Geen slecht verhaal, helemaal niet, alles klopte en het las goed en vlot maar intrigerend was het niet en het sprak ook niet tot de verbeelding. Er is weinig sprake van originaliteit moet gezegd en er was een zekere mate van voorspelbaarheid en spannend was het ook niet. Het boek leest echter ook meer als een roman en in dat opzicht stoorde het ontbreken van spanning niet.
De opbouw was wel goed en niet chronologisch zodat je toch wat na te denken had. Vaak verwoordde Niewierra de dingen echter te expliciet zodat de roman de vaart niet haalde die je verwachtte, je mag de lezer toch ook wel enig krediet geven. Het is dankzij de historische gebeurtenissen en de Camino-verhalen dat je aandacht en interesse toch wordt vastgehouden, het verhaal zelf was te traag en te voorspelbaar om dit te doen, de liefdesgeschiedenis was trouwens ook maar zwakjes en boeide niet.
De Camino is een goed boek, vooral de verweving met geschiedkundige gebeurtenissen en de levendige beschrijvingen van een Camino hebben mij bekoord, het is zeker dat Niewierra schrijverstalent heeft en zich goed documenteert.
Eerder: Het dossier,
Het bloemenmeisje
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2021) - 375 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten