Hou je adem in - Holly Seddon

Amy Stevenson was vijftien toen ze werd aangevallen en voor dood werd achtergelaten in een park niet ver van haar huis. De dader is nooit opgepakt. Vijftien jaar later ligt ze nog altijd in coma. Ze is een kasplantje - niet in staat zich te verroeren of te spreken - en haar artsen kunnen niet met zekerheid vaststellen of ze zich bewust is van haar omgeving...

Alex Dale is net zo oud als Amy en groeide niet ver van haar vandaan op. Ze is journalist, maar ook zij heeft haar eigen leven nauwelijks in de hand. Tijdens research voor een artikel over een ziekenhuis stuit ze op Amy, en voor het eerst in jaren heeft ze zin om zich op een zaak te storten. Maar wanneer ze dieper graaft, raakt ze in gevaar, net als Amy toentertijd...

****

Net als haar hoofdpersonage Alex is Holly Seddon freelance journaliste voor kranten en tijdschriften, op die manier zet ze een uiterst geloofwaardig personage neer. Ze is Britse, groeide op in Devon maar woont tegenwoordig met man en vier kinderen in Amsterdam.

Al haar personages komen overtuigend over. Dit kan niet altijd even gemakkelijk geweest zijn en toch is ze daar helemaal in geslaagd. Alex mag dan wel een goede journaliste zijn en geweest zijn, op het moment van dit verhaal heeft ze grote persoonlijke problemen. Ze is een alcoholiste die goed op weg is om zich dood te drinken. Haar huwelijk moest er al aan geloven alsook haar carrière. Maar ze probeert haar leven op de rails te krijgen. Door haar ontmoeting met Amy begint ze langzaam maar zeker te vechten tegen haar demonen. Ze wil Amy heel erg graag helpen en uiteindelijk helpt ze zo ook zichzelf.

Het boek vertelt zich in verschillende tijdslijnen. Meestal korte hoofdstukken met een duidelijke aanduiding bovenaan van het wie en wanneer. Ook Amy krijgt haar eigen hoofdstukken. De lezer weet duidelijk hoe ze in deze situatie beland is. Doordat elk personage zo zijn eigen verhaal vertelt, leef je met hen mee. 

En dan is daar nog Jacob. Wekelijks bezoekt hij alle patiënten op de afdeling van Amy maar voor haar heeft hij een zwak. Eigenlijk is het voor haar dat hij dit vrijwilligerswerk doet en daar heeft hij een reden voor, een reden die zelfs voor hem niet altijd even duidelijk is. Hij is getrouwd en verwacht zijn eerste kindje. Zijn vrouw weet echter niets van zijn wekelijkse bezoekjes. Maar ze is dus zwanger en super gevoelig, ze voelt dat er geheimen zijn en kan daar niet goed mee omgaan. Hun huwelijk lijdt eronder.  

Op de kaft van het boek prijkt de term literaire thriller. Ja, misschien wel. Psychologisch is misschien ook een goede omschrijving. Maar dit boek leest niet als een thriller. De achterflap suggereert dit wel, maar waar ze dit halen is me een raadsel. Er is uiteraard een misdrijf gepleegd en enkele korte fragmenten neigen in de richting. Maar dit boek zou ik eerder als een roman bestempelen. Spannend zou ik het ook niet noemen. Toch niet in de zin van thriller spannend. Dit neemt echter niet weg dat je als lezer echt heel erg aangespoord wordt om te lezen en te blijven lezen. Op een bepaalde manier is het dus wel spannend. Je wilt gewoon weten hoe het zit.

Dit boek gaat over geheimen, familiebanden en vriendschap. Vooral de zich ontwikkelende vriendschap tussen Amy en Alex, hoe raar dit ook mag klinken, is heel mooi. Al de relaties in dit boek zijn verstoord. Maar geheimen komen bloot te liggen en spelers leren zichzelf kennen en terugvinden. De ontknoping aan het einde is niet geheel onverwachts maar zeer bevredigend. En dan heb ik het niet alleen over het feit dat de dader is gevonden. Ook de personages slagen er in om hun leven op orde te krijgen of toch ongeveer. Het was mooi om deze zoektocht te volgen.

Hou je adem in mag dan wel een debuutboek zijn, maar dit zou je zeker niet zeggen. Holly Seddon heeft een zeer overtuigend boek neergepend met oog voor de psychologische kant. Het verhaal is heel goed opgebouwd, gestaag loodst ze je naar de ontknoping. Het is een boek dat je zomaar in de ban houdt, Holly Seddon is een schrijfster om in het oog te houden.

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2016) - 363 blz.
Oorspronkelijke titel: Try Not To Breathe - Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk

Pogingen iets van het leven te maken - Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83 ¼ jaar

Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde?

In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage...

****

Hendrik Groen, 83 ¼ jaar oud. Een geheim dagboek. Geschreven als een autobiografie. Tot dit schrijven had ik de stille hoop dat het echt een autobiografisch werk was. Maar een mens kan er al eens naast zitten. Geen écht dagboek dus. 

Maar het is lang geleden dat ik nog zo'n hilarisch werk las, bij tijden stonden de tranen me in de ogen van het lachen. Een enkele keer van ontroering of medeleven. Het moge dus duidelijk zijn dat dit een super goed en mooi boek is en een waar genot om te lezen. Je kon zo hard meeleven met het vriendengroepje van Hendrik Groen. 

Voor zover ik het kan beoordelen, is dit een verhaal helemaal uit het leven gegrepen. Hendrik Groen kijkt op een zeer relativerende manier naar zijn medebewoners, personeel en de zorgsector in het algemeen. In het begin klinkt het boek nogal vrijblijvend en eenvoudig maar naarmate je verder komt, sleept het boek je mee en besef je dat er diepgang schuilt in het personage van Hendrik Groen en de vrienden die hij heeft in het verzorgingshuis. Hendrik is een belezen en wereldse man. Naast wat hij allemaal meemaakt, heeft hij oog voor wat er in de wereld gebeurd, er passeren zo nu en dan enkele nieuwsitems. Meestal hebben zijn commentaren echter wel betrekking op de al dan niet banale gebeurtenissen in het tehuis en breder gezien op de verzorgingssector. Maar hij schuwt ook niet de meer beladen onderwerpen zoals bijvoorbeeld euthanasie.

Alles bij elkaar is dit een heel erg mooi boek. Ondanks de luchtigheid en de soms zelfs hilarische humor, is dit een boekje dat doet nadenken. Het zou zelfs zomaar op jezelf kunnen slaan, een levensles. Een echte aanrader!

Uitgeverij: Meulenhoff (2014) - 328 blz.

Cobra - Deon Meyer

Het bloedbad bij het luxe gastenverblijf in Franschhoek is het werk van een professional: drie slachtoffers, drie perfecte hoofdwonden. En niet alleen de mysterieuze spugende cobra op de kogelhulzen en het onvermijdelijke mediacircus dat op deze moorden zal volgen zijn voor kapitein Bennie Griessel een voorbode van grote problemen. Twee van de slachtoffers blijken namelijk elitesoldaten. Special Forces. Griessel zit niet op moeilijkheden te wachten, want hij heeft er al genoeg. Hij drinkt, hij liegt tegen zijn collega's en zijn AA-sponsor en hij had nooit bij Alexa Barnard moeten intrekken. Dat was een kanjer van een fout.

Ellende...

In de slaapkamer van het verblijf treft Griessel sporen van een worsteling aan. Het lichaam van een vierde slachtoffer wordt echter niet gevonden. Ontvoering? Tot overmaat van ramp duikt de moordenaar op in Kaapstad en neemt de dubieuze nationale veiligheidsdienst de zaak over.

Bakken vol ellende...

****

Dit is het vierde deel uit de Bennie Griessel serie. Toch wel een apart personage, een briljant rechercheur maar zijn privé problemen spelen hem serieus parten. 

Cobra is een heel erg spannend boek. Veel actie maar met een heel erg goede plot. Afwisselend hebben we twee verhaallijnen. Bennie Griessel die de moorden in het gastenverblijf op zijn bord krijgt en dan is er nog het wedervaren van een pickpocket, Tyrone Kleinbooi en zijn zus. Op een gegeven moment is er uiteraard een link tussen deze verhalen, verrassend en origineel gevonden deze schakel. En het wordt van dan af super spannend. Je sluit trouwens Tyrone en zijn 'sussie' onmiddellijk in je hart.

De privéproblemen van Bennie blijven redelijk beperkt in dit boek en gelukkig maar, ze hebben totaal geen meerwaarde voor het verhaal. Het had zelfs gerust nog wat minder gekund.

Tyrone mag dan wel een zakkenroller zijn, hij heeft een deductie vermogen om U tegen te zeggen. Het was een plezier om te lezen hoe hij alles plant en zich weet te redden. Dit was zo boeiend als het onderzoek naar de moorden zelf.

Veel actie en een mooi onderzoek, Cobra staat garant voor een heel veel spanning en leesplezier. Een actiethriller zoals het hoort.

Eerder: Duivelspiek, 13 uur, 7 dagen, Onzichtbaar, Spoor 

Uitgeverij: A.W. Bruna (2014) - 341 blz.
Oorspronkelijke titel: Kobra - Vertaling: Martine Vosmaer en Karina van Santen 

Vertel me - Lisa Jackson

De meest gehate vrouw van Savannah wordt vrijgelaten uit de gevangenis. Ze werd veroordeeld voor de moord op haar oudste dochter en mishandeling van haar twee andere kinderen. Haar motief: de kinderen uit de weg ruimen zodat zij bij haar minnaars kon zijn.

Journaliste Nikki Gillette is vastbesloten verhaal te halen bij deze gevaarlijke vrouw. Niet alleen ruikt ze een interessant verhaal, maar Nikki is ook persoonlijk betrokken. De vermoorde dochter, Amity, was haar beste vriendin. Nikki is vastbesloten om de onderste steen boven te halen. Dan vindt er weer een moord plaats. In welk wespennest is Nikki beland?

**

De lijst van boeken die de Amerikaanse Lisa Jackson bij elkaar geschreven heeft, is indrukwekkend. In 1983 begon ze met het schrijven van romans en tien jaar later zet ze ook haar eerste stappen in de wereld van de spannende boeken. Vooral haar romantische spannende verhalen doen het goed, ze is niet weg te denken uit de bestsellerlijsten.

Met Vertel me heeft ze een redelijk goed verhaal geschreven. Wat betreft haar personages scoort dit boek echter beduidend minder. Het zijn allemaal ondoordachte karakters, zelfs Nikki is een flauw personage te noemen. Ook de onderlinge relaties zijn maar halfslachtig beschreven. Dit maakt dat je niet betrokken raakt bij het verhaal. Blijkbaar was dit ook een tweede boek met Nikki Gillette en de allusies hierop waren storend, voor mij dan toch.

Het verhaal op zich was niet slecht maar het heeft mijn spannende verwachtingen niet ingelost. Aan het einde heeft de auteur echter wel voor een verrassende finale gezorgd, dat zag je absoluut niet aankomen, knap.

Vertel me heeft een goed geconstrueerde plot maar blijft wat betreft spanning en de karakters ondermaats. Gelukkig heeft Jackson aan het einde nog gezorgd voor een verrassende en spannende ontknoping om het enigszins goed te maken.

Eerder: De zevende doodzonde, De onwetende, Rozenkrans  

Uitgeverij: The House of Books (2014) - 352 blz.
Oorspronkelijke titel: Tell me - Vertaling: Anke ten Doeschate en Anne-Marie Vervelde

Stille zonde - Karin Slaughter

Will Trent wordt voor een speciale opdracht ingezet als undercoveragent. Maar zijn onderzoek naar een drugsdealer loopt niet als gepland en hij komt er helemaal alleen voor te staan. Vechtend tegen zijn eigen demonen kan hij niet terugvallen op de steun van Sara Linton, de vrouw van wie hij houdt, maar wie hij niet durft te vertellen dat hij zijn leven op het spel zet.

Sara wordt opgeroepen wanneer een politieagent ernstig gewond is geraakt: het is haar stiefzoon Jared, die in zijn eigen huis is neergeschoten. Sara houdt Lena, Jareds vrouw, hiervoor verantwoordelijk: Lena trekt al een leven lang problemen naar zich toe. Zonder het te weten raakt Sara betrokken bij dezelfde zaak als Will. Het duurt niet lang tot het gevaar hen aan alle kanten omringt.

**

Karin Slaughter belicht in elk boek een stukje van het verleden van een speler uit haar boeken, hier krijgen we een stuk uit de relatie tussen Lena en Jared voorgeschoteld.

De plot is zoals altijd weer heel erg goed. Stapsgewijs loodst Slaughter de lezer door het verhaal en je blijft tot aan het einde in het ongewisse. Wat originaliteit betreft zit er toch duidelijk sleet op na zoveel jaren van schrijven maar niettemin heeft ze er toch nog een verrassend en spannend einde aan weten te breien. Geen super spannend verhaal alhoewel het zijn momenten heeft.

Wat wel begint te storen in Slaughters boeken zijn de relationele ontwikkelingen die de personages door maken. De relatie tussen Will en Sara gaat nu al een paar boeken mee en wil maar niet uit zijn startblokken komen, ze blijft knipperen. Zo langzamerhand heeft de lezer, ondergetekende dan toch, daar genoeg van, het blijft maar aanslepen, is langdradig en uiteindelijk ook ongeloofwaardig. Ook de verhouding tussen Lena en Sara wordt uitentreuren uitgemolken. Deze twee ontwikkelingen overschaduwen het verhaal en halen de vaart eruit. Met als gevolg dat het saai wordt en je regelmatig een déjà vu gevoel krijgt. Spijtig want het verhaal op zich is wel oké.

Slaughter lijkt van haar pluimen te verliezen maar het boek is best goed te lezen. Maar om het aan te raden, is toch een stap te ver. Twee sterren dus.

Eerder:  Versplinterd, Nachtschade, Zoenoffer, Een lichte koude huivering, Onzichtbaar, Triptiek, Trouweloos, Onaantastbaar, Genesis, Verbroken, Gevallen, Genadeloos  

Uitgeverij: De Bezige Bij (2013) - 427 blz.
Oorspronkelijke titel: Unseen - Vertaling: Ineke Lenting