Wijd open - Sebastian Fitzek

Zarin Suker is een van de beste oogchirurgen ter wereld. Hij wordt geroemd om zijn uitstekende, zorgvuldige manier van werken. Overdag voert hij de meest complexe oogoperaties uit, maar 's nachts ontpopt hij zich als psychopaat. Zijn vrouwelijke slachtoffers ontdoet hij van hun oogleden, zodat ze wel móéten toekijken terwijl hij ze vervolgens verkracht. Allen plegen kort daarna zelfmoord. De politie staat voor een raadsel en wendt zich tot de blinde fysiotherapeute Alina Gregoriev. Sinds zij 'De ogenverzamelaar' ontmaskerde, geldt ze als medium. Alina stemt erin toe te helpen maar belandt daardoor in een maalstroom van waanzin en geweld. Zal zij de politie ook nu kunnen helpen en informatie kunnen verstrekken over Sukers volgende 'patiënt'?

*****

Fitzek is en blijft een klasse verteller. Met Wijd open heeft hij weer een super spannend boek neergepend. Het is een vervolg op De ogenverzamelaar. In zijn voorwoord oftewel Waarschuwing expliceert hij het, het boek is zelfstandig te lezen maar als je dit boek eerst zou lezen, is het eerste boek lang niet meer zo spannend. Toch wel zo sympathiek om de lezer te waarschuwen. En om in dit topic te blijven, ook zijn Dankwoord is verrassend geschreven, vol humor en een plezier om te lezen wat van de meeste dankwoorden niet kan gezegd worden.

Het belangrijkste is natuurlijk het verhaal. Wijd open is echt wel heel spannend. Ik had de neiging om al op de volgende bladzijde te piepen wat er ging gebeuren. En daarbij is het dan nog eens een verrassend verhaal. Er gebeurt heel veel, veel actie. Maar de talrijke onverwachte plotwendingen doen het hem. En als je De ogenverzamelaar hebt gelezen, al helemaal. Dit boek eerst lezen is absoluut aan te raden om ten volle van dit boek te kunnen genieten. Meer kunnen we niet zeggen om niets van de plot weg te geven.

Ik kan niet anders dan weer maar eens vijf sterren te geven aan deze auteur. Verrassend en heel erg spannend, een thriller van formaat.

Eerder: De therapie, De gijzeling, De wreker, De zielenbreker, Het experiment, De ogenverzamelaar  

Uitgeverij: De Fontein (2013) - 345 blz.
Oorspronkelijke titel: Der Augenjäger - Vertaling: Jolanda te Lindert

De laatste rituelen - Hannah Kent

Noord-IJsland, 1829. Agnes Magnusdottir wordt schuldig bevonden aan de moord op twee mannen. Ze wordt in afwachting van haar executie ondergebracht op de boerderij van Jon Jonsson en zijn gezin. De familie is geschokt dat zij een moordenaar in hun midden moeten dulden en vermijdt elk contact. De enige die met haar praat is Toti, een jonge priester die aangewezen is om Agnes te bekeren voor haar dood. Naarmate het jaar vordert en het harde leven hen dwingt samen te werken, went de familie langzaam aan haar aanwezigheid, en op een koude winternacht begint Agnes fluisterend haar verhaal.

****

Deze historische roman is op een bepaalde manier toch spannend gebleken. Niet in de zin dat er van alles gebeurd of dat er veel actie is. Integendeel zelfs. Het verhaal ontrolt zich op een zeer gezapig tempo en er wordt voornamelijk in gepraat.

Hannah Kent heeft de tijdsgeest van toen subliem weergegeven en op een dusdanige manier verteld dat je je helemaal in die tijd en dat landschap waant. Je voelt en proeft het. De wind suist rond je oren, je zakt samen met Agnes 20 centimeter in de sneeuw en je leeft met haar mee, maar niet alleen met haar, ook met de andere spelers in dit boek.

Uiteindelijk krijg je te horen hoe het allemaal in zijn werk is gegaan. De schrijfster heeft dit op zo'n manier gedaan dat je vol spanning zit te lezen. En dit met een betrekkelijk eenvoudig verhaal. Een verhaal dat trouwens gebaseerd is op ware feiten. Ze heeft in het opzoek werk veel tijd gestoken. In de Opmerkingen van de auteur aan het einde van het boek licht ze dit toe.

Een meer dan knappe roman met een groot inlevingsvermogen zodat de lezer helemaal betrokken is.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2013) - 359 blz.
Oorspronkelijke titel: Burial Rites - Vertaling: Martine Vosmaer en Karina van Santen  

Tango assassino - Patrick Conrad

Oorlog, wraak en liefde: een moordende cocktail.

Daniël Daens, detective in Antwerpen, komt buiten zijn wil om in een wespennest terecht. De zonderlinge Dieter Calliauw roept zijn hulp in bij de zoektocht naar zijn verdwenen vader. Daens weigert. Wanneer de oude man vermoord wordt teruggevonden, vindt Calliauw dat Daens moet boeten. Om uit de greep van de verbitterde zoon te raken, moet Daens de moord oplossen. Hij wordt meegesleurd in een verhaal dat de demonen van de collaboratie weer tot leven wekt. Intussen probeert hij het hoofd koel te houden door elke zondag tango te dansen en te mijmeren over zijn te vroeg gestorven geliefde. Maar herinneringen kunnen verwoestende gevolgen hebben.

****

Een ontdekking deze Vlaamse auteur.

Patrick Conrad was in het begin voornamelijk dichter, scenarioschrijver, filmregisseur en ook schrijver van (misdaad)romans. Nu legt hij zich voornamelijk toe op het laatste. Tango assassino is reeds zijn tiende thriller. Voor Starr kreeg hij in 2007 de Diamanten kogel, de jaarlijkse literatuurprijs voor de beste Nederlandstalige misdaadroman.

Wat vooreerst opvalt is toch wel de uitwerking van de kaft. Een prijs voor schoonheid zal deze niet in de wacht slepen. Het is een ouderwets aandoende kaft en hij zou niet misstaan op een boek van een paar decennia geleden. Dat kon absoluut beter. Thematisch is hij echter wel helemaal in de sfeer van het boek.

Als rode draad is daar de tango. Daens heeft in het tango dansen en dit iedere zondag, zijn uitlaatklep gevonden na de werkweek. De auteur gebruikt de tango zelfs als een soort van lijm of verbindingsmiddel om zijn verhaal op orde te krijgen. 

Maar hij heeft wel meer trucjes nodig hiervoor. Daens heeft ergens een heel schimmig verleden als Steiner, maar Conrad weidt hier niet over uit, hij stipt het gewoon regelmatig aan. Het is alleszins een constructie die Conrad gebruikt om zijn verhaal aannemelijk te maken. Anders zouden bepaalde acties totaal niet te verklaren zijn geweest.

De personages zijn zeer menselijk en natuurlijk, je zou ze zomaar kunnen tegen komen. Een maar hier echter. Conrad heeft het zo ver doorgetrokken dat ze enigszins op karikaturen beginnen te lijken. Daens wordt naar voren geschoven als een hartenbreker die elk vrouwenhoofd op hol zou brengen. Het gaat allemaal net iets te vlot, ofwel ben ik niet mee met men tijd, een beetje van de oude stempel misschien. De vrouwen die bezwijken voor zijn charmes lijken ook al cliché, de ene al wat triester én driester dan de andere.

De teneur van het boek is nogal somber met trieste figuren. Het gemak waarmee de personages met wreedheid en gruwelen omgaan, lijkt bijna ongehoord. Langs de andere kant is er het flamboyante van het tango dansen, met passie maar toch ook met een tragische ondertoon. Je kan rustig stellen dat het een boek is met vele tegenstellingen. Conrad schuwt het ook niet om vele verschillende maatschappelijke thema's aan te raken, homoseksualiteit, sadomasochisme, collaboratie, zelfmoord en fotografiekunst zijn er slechts enkele.

Tango assassino is geschreven met veel literair talent, de uitdrukkingen en beschrijvingen die de schrijver gebruikt, zijn vaak schitterend en zeer beeldend. Het boek heeft ook een steengoed en vlot verhaal en het leesplezier ligt dan ook zeer hoog. Bijkomend is het dan ook nog eens zeer filmisch geschreven, het feit dat Conrad scenarioschrijver en filmregisseur is, zal hier wel niet vreemd aan zijn. Het einde van het boek is verrassend, zo'n einde heb ik nog niet vaak, nooit eigenlijk, gelezen. Patrick Conrad verdient meer bekendheid, in het Nederlandstalige thrillerlandschap is hij absoluut een aanwinst, in ieder geval met dit boek. 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2013) - 283 blz.