Noord-IJsland, 1829. Agnes Magnusdottir wordt schuldig bevonden aan de moord op twee mannen. Ze wordt in afwachting van haar executie ondergebracht op de boerderij van Jon Jonsson en zijn gezin. De familie is geschokt dat zij een moordenaar in hun midden moeten dulden en vermijdt elk contact. De enige die met haar praat is Toti, een jonge priester die aangewezen is om Agnes te bekeren voor haar dood. Naarmate het jaar vordert en het harde leven hen dwingt samen te werken, went de familie langzaam aan haar aanwezigheid, en op een koude winternacht begint Agnes fluisterend haar verhaal.
****
Deze historische roman is op een bepaalde manier toch spannend gebleken. Niet in de zin dat er van alles gebeurd of dat er veel actie is. Integendeel zelfs. Het verhaal ontrolt zich op een zeer gezapig tempo en er wordt voornamelijk in gepraat.
Hannah Kent heeft de tijdsgeest van toen subliem weergegeven en op een dusdanige manier verteld dat je je helemaal in die tijd en dat landschap waant. Je voelt en proeft het. De wind suist rond je oren, je zakt samen met Agnes 20 centimeter in de sneeuw en je leeft met haar mee, maar niet alleen met haar, ook met de andere spelers in dit boek.
Uiteindelijk krijg je te horen hoe het allemaal in zijn werk is gegaan. De schrijfster heeft dit op zo'n manier gedaan dat je vol spanning zit te lezen. En dit met een betrekkelijk eenvoudig verhaal. Een verhaal dat trouwens gebaseerd is op ware feiten. Ze heeft in het opzoek werk veel tijd gestoken. In de Opmerkingen van de auteur aan het einde van het boek licht ze dit toe.
Een meer dan knappe roman met een groot inlevingsvermogen zodat de lezer helemaal betrokken is.
Uitgeverij: De Bezige Bij (2013) - 359 blz.
Oorspronkelijke titel: Burial Rites - Vertaling: Martine Vosmaer en Karina van Santen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten