Rozenkrans - Lisa Jackson

De plaats delict in de St. Marguerite's kathedraal in New Orleans is schokkend, zelfs voor ervaren rechercheurs als Rick Bentz en Reuben Montoya. Zuster Camille, een net ingetreden non, is gewurgd aangetroffen, in een vergeelde bruidsjurk, bedekt met een altaarkleed.

Valerie is ontzet door de dood van haar zus. Wekenlang heeft ze Camille gesmeekt St. Marguerite's te verlaten, waar haar zus wilde leven als een martelaar. Vanwege een affaire met de ex van Valerie was Camille het klooster ingegaan. Ervan overtuigd dat de politie niet genoeg doet, begint Valerie haar eigen onderzoek. Ze zet de jacht in op een perverse moordenaar die het klooster van alle zonden wil zuiveren...

****

Deze Rozenkrans is een spannend boek gebleken en ook origineel. Tot nog toe hebben twee van de drie boeken die ik van Jackson las een religieus onderwerp.

Naast de hoofd verhaallijn maakt Lisa Jackson in dit boek gebruik van enkele kleinere verhaallijnen. Je krijgt de indruk dat deze lijnen echt allemaal naast elkaar lopen, ze raken elkaar wel maar hoe ze eventueel in elkaar passen, blijft een duister gegeven, tot aan het einde.

Ook al lijkt het op een gegeven moment een wirwar van verhalen die niet kloppen in het geheel, het heeft de spanningsboog niet kunnen breken. Nee, Jackson heeft hem strak kunnen houden. De plot zat zeer goed in elkaar. De lezer wordt dan wel zeer lang in het ongewisse gelaten, aan het einde krijg je dan een soort van aha-erlebnis. Er is echter wel een open einde aan het boek, het leek een aanzet naar een volgend boek. Dit is een overbodig iets in mijn ogen, maar bij nader inzien kon het bijna niet anders als je de plot voor ogen houdt.

Het verhaal gaat niet altijd even snel en toch weet de schrijfster haar lezers in het verhaal te houden. Er is voldoende afwisseling. Dat het verhaal vanuit verschillende standpunten en personages wordt gebracht, is hier ook niet vreemd aan.

Wat wel soms storend was, waren de talrijke taalfouten, woorden teveel, of te weinig, foute zinsconstructies, het viel wel op. Dat moeten we uiteraard niet op het conto van de auteur schrijven.

Rozenkrans is een goed opgebouwd én spannend verhaal. En daarbij komt de eigenlijke dader als een duveltje uit een doosje tevoorschijn einde boek, heel erg verrassend. Je ziet hem absoluut niet aankomen.

Eerder: De zevende doodzonde, De onwetende

Uitgeverij: The House of Books (2012) - 447 blz.
Oorspronkelijke titel: Devious - Vertaling: Eefje Bosch

Blijf dichtbij - Harlan Coben

Megan is een voetbalmoeder die ooit een wilde meid was. Nu heeft ze twee kinderen, de perfecte man en een groeiend gevoel van onbehagen. Ray is een getalenteerd fotograaf, maar op zijn veertigste is hij nog altijd niet doorgebroken en verdient hij zijn brood met het achtervolgen van celebrity's. Jack is een rechercheur die gebukt gaat onder een nooit opgeloste verdwijningszaak die hij maar niet kan loslaten.

Drie mensen die levens leiden die ze nooit hebben gewild en die geheimen met zich meedragen waar zelfs hun meest dierbaren geen vermoeden van hebben. De Amerikaanse droom blijkt een zwart randje te hebben, en de lijn tussen een keurig burgerleven en totale chaos is soms maar flinterdun...

****

Weer een goede Harlan Coben, een standalone thriller met een kort gastoptreden van Loren Muse, een bekende uit vroegere thrillers van hem.

Dit boek was weer volop genieten. De plot zat knap in elkaar en je blijft als lezer zeer lang in het duister tasten over hoe het zit met de personages en hoe alles in elkaar past. Helemaal aan het begin bekroop me wel het gevoel dat dit scenario al eens meer gebruikt is, een déjà vu. Niet helemaal origineel dus.

Toch was het een spannend boek waarin hij zoals altijd heel wat humor heeft in verwerkt. De dialogen die Coben uit zijn mouw schudt zijn vaak schitterende staaltjes van vakmanschap én humor.

Een echte Harlan Coben dus. Niet origineel ditmaal maar toch weer knap gedaan.

Eerder: Houvast, Eens beloofd, Verloren, Schaduwleven, Verzoeking, Vals spel, Tegenwerking, Vermist, Ontwricht, De onschuldigen

Uitgeverij: De Boekerij (2012) - 351 blz.
Oorspronkelijke titel: Stay Close - Vertaling: Karien Gommers

De bakkersdochter - Sarah McCoy

Duitsland, 1945. De ergste oorlogsterreur is aan de jonge Elsie voorbij gegaan. Zij en haar familie worden beschermd door een hooggeplaatste nazi die met haar wil trouwen. Maar als er in de kerstnacht een ontsnapt Joods jongetje op de stoep staat, weet Elsie dat ze alles wat ze liefheeft in gevaar brengt als ze de deur van de bakkerswinkel voor hem opent.

El Paso, Texas, zestig jaar later. Journaliste Reba Adams werkt aan een kerstartikel voor het plaatselijke blad en interviewt Elsie, de oudere eigenaresse van een bakkerij aan de andere kant van de stad. Elsie geeft haar verhaal maar moeilijk prijs. Reba's vragen zijn een nare herinnering aan een donker verleden: haar leven in Duitsland tijdens de oorlogsjaren.

Als de levens van deze twee vrouwen steeds meer met elkaar verweven raken, worden ze gedwongen om de ongemakkelijke waarheid uit het verleden onder ogen te zien en de moed te vinden om te vergeven.

****

De bakkersdochter is het tweede boek van de Amerikaanse Sarah McCoy en een schot in de roos. Ze schrijft, gedeeltelijk dan toch, vanuit eigen ervaringen. Ze woont momenteel in El Paso met man en hond en haar jeugd heeft ze doorgebracht in Duitsland, haar vader was daar gestationeerd als legerofficier. Ze heeft altijd iets gehad met schrijven. Haar eerste boek The time it snowed in Puerto Rico is voor zover ik kan zien niet vertaald in het Nederlands.

Dit boek deed me heel erg denken aan een boek dat ik eerder las Het familieportret van Jenna Blum. Het laat ook de kant van de inwoners van Duitsland zien. Zij kregen het tijdens de oorlogsjaren  ook hard te verduren, vergelijkbaar met wat er gebeurde in onze westerse landen. En wat het misschien nog erger maakte, is dat hun eigen landgenoten hun dit aandeden en dan nog in naam van het Vaderland. Dit speelde uiteraard ook in onze landen, hier waren ook landgenoten die aan de kant van Duitsland stonden en eigen mensen kwaad deden. 

Sarah McCoy heeft een zeer goed verhaal bedacht met mooie karakters en dat heeft ze op een vlotte manier neergepend. Afwisselend verspringt ze van de ene tijdszone naar de andere en tussendoor maakt ze ook gebruik van brieven en mails om het verhaal te vervolledigen. Beide lijnen hebben trouwens een verhaal te bieden, het gaat niet uitsluitend over de oorlog. Zo is het verhaal van Reba ook een innerlijke zoektocht, haar relatie staat op de tocht en ze probeert hier wijs uit te worden.

Als afsluiter staan er nog twaalf recepten in het boek, typische Duitse specialiteiten. Met als decor een bakkerij, in de beide verhalen trouwens, komen deze gerechten voortdurend aan bod in het boek. Een plezant extraatje.

Uitgeverij: De Boekerij (2012) - 366 blz.
Oorspronkelijke titel: The Baker's Daughter - Vertaling: Mireille Vroege, Bart Gravendaal, Erik Bindervoet (Robert Frost)

Vlammen - Suzanne Collins

Katniss Everdeen heeft meer geluk gehad dan ze ooit had durven dromen. Samen met Peeta Mellark heeft ze de roemruchte Hongerspelen gewonnen, ook al schrijven de regels voor dat er maar één winnaar levend uit de arena komt. Sinds hun terugkeer naar District 12 wordt er gefluisterd over een opstand tegen het Capitool en door haar heldenrol in de arena is Katniss onbedoeld het boegbeeld van deze naderende revolutie geworden.

Als president Snow haar persoonlijk verantwoordelijk stelt voor het temperen van de onrust, raakt Katniss verstrikt in een angstaanjagend politiek web. Om iedereen van wie ze houdt te beschermen, moet ze de wereld ervan overtuigen dat haar gedeelde overwinning geen daad van rebellie maar van ware liefde voor Peeta was. Maar Katniss beseft niet alleen dat haar hart eigenlijk aan iemand anders toebehoort, ze begint ook te twijfelen of ze het vuur van de revolutie eigenlijk wel wil doven...

***

Deze tweede in de De Hongerspelentrilogie van Suzanne collins is inhoudelijk vergelijkbaar met de eerste.

Het leven van Katniss verandert nadat ze de hongerspelen heeft gewonnen samen met Peeta. Het staat volledig in het teken van deze overwinning en brengt verplichtingen met zich mee. En dan dienen zich de volgende hongerspelen zich aan, de 75ste editie die heel speciaal belooft te worden.

Dit boek is dus niet zo origineel. Het leven in een district wordt nogmaals beschreven alsook de hongerspelen. Het enige nieuwe is dat duidelijk wordt dat er een revolutie nadert en misschien zelfs al in de gang is in de andere districten. Maar daar blijft het bij.

Daardoor is dit boek veel minder spannend als het eerste. Ook nu is het een boek met een zeer toegankelijke en gemakkelijke schrijfstijl, bedoeld voor jong adolescenten.

Aan het einde wordt het dan wel weer wat spannend en wordt er een aanzet gegeven naar het derde boek in de reeks. Het wordt duidelijk dat de revolutie van start is gegaan. En aangezien dit net is wat de lezer verwachtte te lezen in dit boek, kan je natuurlijk niet anders dan je nu zo snel mogelijk te storten op het slotdeel Spotgaai.

Eerder: De Hongerspelen

Uitgeverij: Van Goor (2011) - 352 blz.
Oorspronkelijke titel: Catching Fire (2008) - Vertaling: Maria Postema